Kinderen
alle pijlers
Zwanger worden/kind krijgen op je 49ste
maandag 8 januari 2024 om 19:54
Dingen lopen zoals ze lopen dat in de eerste plaats. Maar ik zoek ervaringsdeskundigen bij wie dit ook aan de orde was. Wij zijn een gelukkig samengested gezin en willen samen een kindje. Ik voel me fysiek in top conditie. Partner is een stukje jonger. Zowel hij als ik hebben al kids (en beginnen sowieso laat aan kinderen)
Ik zoek verhalen van andere oudere moeders en hoe dat ging.
Ik zoek verhalen van andere oudere moeders en hoe dat ging.
maandag 8 januari 2024 om 23:16
Nou ik hoop niet dat mij dat over 13 jaar al te wachten staat als ik 55 ben. Ik sta nu volop in het leven en ben zeer energiek en actief, een horror scenario als ik dan al uitgeblust achter de geraniums zou belanden.
maandag 8 januari 2024 om 23:20
Die ene procent wil ik (ook 52) echt niet lopen. Ik ben -voor mezelf- 100% anti-abortus. Hoe zou ik een broertje of zusje van mijn zoon kunnen vermoorden?
Dat zegt natuurlijk niets over wat andere mensen al dan niet zouden doen. Ik respecteer het als anderen een abortus zouden laten uitvoeren, maar zelf wil ik dat echt niet.
Ik ben daarom dus heel erg streng op mijn pilgebruik. Dat gaat al bijna 40 jaar goed.
Je ziet toch liever zo’n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet.
maandag 8 januari 2024 om 23:22
Doe even normaal... overdreven gedoe. Het gaat niet eens over abortus en ook niet over hoe goed je de pil kan doorslikken.Blckcffee schreef: ↑08-01-2024 23:20Die ene procent wil ik (ook 52) echt niet lopen. Ik ben -voor mezelf- 100% anti-abortus. Hoe zou ik een broertje of zusje van mijn zoon kunnen vermoorden?
Dat zegt natuurlijk niets over wat andere mensen al dan niet zouden doen. Ik respecteer het als anderen een abortus zouden laten uitvoeren, maar zelf wil ik dat echt niet.
Ik ben daarom dus heel erg streng op mijn pilgebruik. Dat gaat al bijna 40 jaar goed.
dinsdag 9 januari 2024 om 00:22
Iedereen moet alles voor zichzelf weten, maar ik zou het na mijn 45ste niet meer hebben zien zitten. Ik ben gezegend met veel energie maar die energie begint toch af te nemen nu ik de 50 voorbij ben. En ik merk ook dat ik veel meer dan vroeger nood heb aan dingen verwezenlijken voor mezelf (soms echt met de gedachte 'misschien ga ik over tien jaar wel dood')
Toen ik vorig jaar mijn spiraal liet verwijderen omdat die er echt al te lang zat en om advies inzake AC vroeg zei de gynecoloog: o, ik kan de vrouwen die op 52 jaar zwanger zijn geworden in mijn praktijk op de vingers van één hand tellen!
Dat vond ik werkelijk ongelofelijk. Ik ben ook zo iemand die (vermoedelijk) abortus niet over haar hart zou kunnen krijgen in een dergelijke situatie, maar ik zou ook ab-so-luut geen kind meer willen. Ik vond die uitspraak stuitend onverantwoordelijk.
Toen ik vorig jaar mijn spiraal liet verwijderen omdat die er echt al te lang zat en om advies inzake AC vroeg zei de gynecoloog: o, ik kan de vrouwen die op 52 jaar zwanger zijn geworden in mijn praktijk op de vingers van één hand tellen!
Dat vond ik werkelijk ongelofelijk. Ik ben ook zo iemand die (vermoedelijk) abortus niet over haar hart zou kunnen krijgen in een dergelijke situatie, maar ik zou ook ab-so-luut geen kind meer willen. Ik vond die uitspraak stuitend onverantwoordelijk.
dinsdag 9 januari 2024 om 05:27
Buiten dat er gedaan wordt alsof je na je 45e al half dood bent, wordt er ook gedaan alsof een kind ongelofelijk veel energie kost.
Ik ben altijd al weinig belastbaar geweest en heb mijn kinderen dus ook snel aangeleerd dat er dingen niet altijd konden.
Ook daarin kun je best wat sturen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 9 januari 2024 om 06:36
Lijkt mij ook niets. Ik heb het van dichtbij meegemaakt met een jeugdvriendinnetje. Haar moeder was 46 toen ze haar kreeg en zag er toen ze 8 was al echt uit als een oma. Grijze krulletjes, oud koppie, oma kleding.
Ze was ook niet gezond op die leeftijd ( liep al met een stok ) dus ja, er werd altijd gedacht dat het haar oma was. Ik had dan weer een hele jonge moeder, die met 22 moeder werd en waarvan ze altijd dachten dat we zussen waren.
Ik vond het erg leuk, een jonge moeder hebben. We hebben veel lol gehad vroeger. Ze was fit en gezond. Ze zegt zelf ook altijd dat ze er niet aan moet denken om pas met kinderen begonnen te zijn na haar 35ste.
Ze had gewoon meer energie op haar 25ste dan toen ze de 40 voorbij was.
Ik vind het zelf gewoon te oud ivm gezondheidsrisico's voor moeder en kind. 45 vind ik wel de max. Maar goed, dat moet iedereen zelf weten.
dinsdag 9 januari 2024 om 06:36
Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken. Het blijven toch risico zwangerschappen, voor zowel moeder als kind.
Voor mij speelt mijn werk hierin ook wel een rol. Ik werk met jongeren met verstandelijke en fysieke beperkingen. En het geldt niet voor allemaal, maar de meeste hebben wel moeders die al voorbij de 40 waren tijdens de zwangerschap.
Natuurlijk kan het allemaal goed gaan en geeft beneden een bepaalde leeftijd zwanger worden ook geen garanties, maar het risico zou me te groot zijn. En door wat ik op mijn werk zie (ook hoe zwaar het voor de ouders kan zijn) is mijn mening wel enorm gekleurd.
Vroeger had ik een vriendinnetje. Zij was een nakomertje. Haar moeder was iets van 47 jaar toen ze haar kreeg. Haar vader in de 50.
Ik herinner me dat ze het heel vaak niet leuk vond, ze jaloers was op kinderen met veel jongere ouders. Haar oudere broers en zussen verlieten natuurlijk het ouderlijk huis. En zij bleef alleen achter.
Ik weet dat zij het er best moeilijk mee heeft gehad. Ook dat ze al jong met bejaarde ouders zat en moest mantelzorgen. Terwijl ze zelf nog in de kleine kinderen zat.
Dus nee, hoe romantisch zo'n liefdes baby ook mag lijken, ik zou het niet doen en mijn zegeningen tellen.
Voor mij speelt mijn werk hierin ook wel een rol. Ik werk met jongeren met verstandelijke en fysieke beperkingen. En het geldt niet voor allemaal, maar de meeste hebben wel moeders die al voorbij de 40 waren tijdens de zwangerschap.
Natuurlijk kan het allemaal goed gaan en geeft beneden een bepaalde leeftijd zwanger worden ook geen garanties, maar het risico zou me te groot zijn. En door wat ik op mijn werk zie (ook hoe zwaar het voor de ouders kan zijn) is mijn mening wel enorm gekleurd.
Vroeger had ik een vriendinnetje. Zij was een nakomertje. Haar moeder was iets van 47 jaar toen ze haar kreeg. Haar vader in de 50.
Ik herinner me dat ze het heel vaak niet leuk vond, ze jaloers was op kinderen met veel jongere ouders. Haar oudere broers en zussen verlieten natuurlijk het ouderlijk huis. En zij bleef alleen achter.
Ik weet dat zij het er best moeilijk mee heeft gehad. Ook dat ze al jong met bejaarde ouders zat en moest mantelzorgen. Terwijl ze zelf nog in de kleine kinderen zat.
Dus nee, hoe romantisch zo'n liefdes baby ook mag lijken, ik zou het niet doen en mijn zegeningen tellen.
dinsdag 9 januari 2024 om 06:47
De ouders van mijn partner waren ook ruim in de veertig toen hij geboren werd. Was een probleemloze zwangerschap, partner helemaal gezond. Wel werkte zijn moeder niet tot hij 12 was en zijn vader had een kantoorbaan met weinig reistijd en geen lange dagen. Dat maakte de eerste fase ook makkelijker.
Hij heeft het altijd al moeilijk gevonden, is er lang mee bezig geweest dat hij zijn ouders op jonge leeftijd gaat verliezen. Ook 'moeten' wij nu de tropenjaren met de mantelzorgfase combineren en dat is vaak erg moeilijk kan ik wel zeggen. Waar voor veel mensen van onze leeftijd de ouders achtervang zijn voor de zorg van de kinderen, zijn de ouders eerder een zorg extra - momenteel lukt een paar uurtjes oppassen nog wel, maar dat zit er al snel niet meer in.
Ook voor mijn schoonouders is het heel moeilijk dat ze een hoop dingen niet meer kunnen doen met hun kleinkind en haar niet zullen zien opgroeien.
Hij heeft het altijd al moeilijk gevonden, is er lang mee bezig geweest dat hij zijn ouders op jonge leeftijd gaat verliezen. Ook 'moeten' wij nu de tropenjaren met de mantelzorgfase combineren en dat is vaak erg moeilijk kan ik wel zeggen. Waar voor veel mensen van onze leeftijd de ouders achtervang zijn voor de zorg van de kinderen, zijn de ouders eerder een zorg extra - momenteel lukt een paar uurtjes oppassen nog wel, maar dat zit er al snel niet meer in.
Ook voor mijn schoonouders is het heel moeilijk dat ze een hoop dingen niet meer kunnen doen met hun kleinkind en haar niet zullen zien opgroeien.
dinsdag 9 januari 2024 om 06:55
Ik merk vooral dat het voor mij na vijfentwintig jaar zorgen wel klaar is met zorgen. Dat ik ook zelf weer dingen wil voor mezelf.
Twee zijn er inmiddels uitgevlogen, één woont nog thuis. Is net twintig, werkt, sport, heeft een vriendin. Hij vliegt in en uit, houd rekening met ons, wij met hem. Laat netjes weten als hij laat is voor het eten etc. Toch ben ik ook wel weer toe aan de rust voor man en mij samen.
Geen afzuigkap aan terwijl wij het journaal kijken en zoon zijn aardappels staat te bakken. Niet wakker worden omdat er midden in de nacht iemand door mijn huis sluipt, die laat thuiskomt of vroeg weggaat.
Dit is de derde dus we gaan voor de derde keer door zo'n periode van een kind dat een eigen leven leidt binnen het gezin. En voor mij hoeft dat niet nog eens.
Samen op vakantie was ook weer fijn. Geen rekening meer houden met wat de kinderen ook leuk vinden brengt je weer op andere plekken. Zou het echt jammer vinden als dat pas na mijn vijfenzestigste weer had gekund.
Twee zijn er inmiddels uitgevlogen, één woont nog thuis. Is net twintig, werkt, sport, heeft een vriendin. Hij vliegt in en uit, houd rekening met ons, wij met hem. Laat netjes weten als hij laat is voor het eten etc. Toch ben ik ook wel weer toe aan de rust voor man en mij samen.
Geen afzuigkap aan terwijl wij het journaal kijken en zoon zijn aardappels staat te bakken. Niet wakker worden omdat er midden in de nacht iemand door mijn huis sluipt, die laat thuiskomt of vroeg weggaat.
Dit is de derde dus we gaan voor de derde keer door zo'n periode van een kind dat een eigen leven leidt binnen het gezin. En voor mij hoeft dat niet nog eens.
Samen op vakantie was ook weer fijn. Geen rekening meer houden met wat de kinderen ook leuk vinden brengt je weer op andere plekken. Zou het echt jammer vinden als dat pas na mijn vijfenzestigste weer had gekund.
dinsdag 9 januari 2024 om 07:06
Dit! Ik had het kunnen schrijven.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑09-01-2024 06:55Ik merk vooral dat het voor mij na vijfentwintig jaar zorgen wel klaar is met zorgen. Dat ik ook zelf weer dingen wil voor mezelf.
Twee zijn er inmiddels uitgevlogen, één woont nog thuis. Is net twintig, werkt, sport, heeft een vriendin. Hij vliegt in en uit, houd rekening met ons, wij met hem. Laat netjes weten als hij laat is voor het eten etc. Toch ben ik ook wel weer toe aan de rust voor man en mij samen.
Geen afzuigkap aan terwijl wij het journaal kijken en zoon zijn aardappels staat te bakken. Niet wakker worden omdat er midden in de nacht iemand door mijn huis sluipt, die laat thuiskomt of vroeg weggaat.
Dit is de derde dus we gaan voor de derde keer door zo'n periode van een kind dat een eigen leven leidt binnen het gezin. En voor mij hoeft dat niet nog eens.
Samen op vakantie was ook weer fijn. Geen rekening meer houden met wat de kinderen ook leuk vinden brengt je weer op andere plekken. Zou het echt jammer vinden als dat pas na mijn vijfenzestigste weer had gekund.
dinsdag 9 januari 2024 om 07:45
Ook helemaal mee eens. Ik ben zelf rond de leeftijd van TO.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑09-01-2024 06:55Ik merk vooral dat het voor mij na vijfentwintig jaar zorgen wel klaar is met zorgen. Dat ik ook zelf weer dingen wil voor mezelf.
Twee zijn er inmiddels uitgevlogen, één woont nog thuis. Is net twintig, werkt, sport, heeft een vriendin. Hij vliegt in en uit, houd rekening met ons, wij met hem. Laat netjes weten als hij laat is voor het eten etc. Toch ben ik ook wel weer toe aan de rust voor man en mij samen.
Geen afzuigkap aan terwijl wij het journaal kijken en zoon zijn aardappels staat te bakken. Niet wakker worden omdat er midden in de nacht iemand door mijn huis sluipt, die laat thuiskomt of vroeg weggaat.
Dit is de derde dus we gaan voor de derde keer door zo'n periode van een kind dat een eigen leven leidt binnen het gezin. En voor mij hoeft dat niet nog eens.
Samen op vakantie was ook weer fijn. Geen rekening meer houden met wat de kinderen ook leuk vinden brengt je weer op andere plekken. Zou het echt jammer vinden als dat pas na mijn vijfenzestigste weer had gekund.
En wat mij ook wel ontzettend zou tegenhouden is dat de aanstaande droombaby op zijn/haar 30e een moeder van dik 80 zou hebben (als ik het zou mogen halen)
Ik vind dat in ieder geval voor het kind, geen prettig vooruitzicht.
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 09-01-2024 08:07
2.58% gewijzigd
dinsdag 9 januari 2024 om 07:49
GreenLadyFern schreef: ↑09-01-2024 06:47De ouders van mijn partner waren ook ruim in de veertig toen hij geboren werd. Was een probleemloze zwangerschap, partner helemaal gezond. Wel werkte zijn moeder niet tot hij 12 was en zijn vader had een kantoorbaan met weinig reistijd en geen lange dagen. Dat maakte de eerste fase ook makkelijker.
Hij heeft het altijd al moeilijk gevonden, is er lang mee bezig geweest dat hij zijn ouders op jonge leeftijd gaat verliezen. Ook 'moeten' wij nu de tropenjaren met de mantelzorgfase combineren en dat is vaak erg moeilijk kan ik wel zeggen. Waar voor veel mensen van onze leeftijd de ouders achtervang zijn voor de zorg van de kinderen, zijn de ouders eerder een zorg extra - momenteel lukt een paar uurtjes oppassen nog wel, maar dat zit er al snel niet meer in.
Ook voor mijn schoonouders is het heel moeilijk dat ze een hoop dingen niet meer kunnen doen met hun kleinkind en haar niet zullen zien opgroeien.
Zolang je kinderen thuis zijn is mantelzorgen lastig, vind ik. Als ze tieners zijn kun je ze best even alleen laten maar juist dan is het ook druk met eten, huiswerk, bijbaan, sport etc.
dinsdag 9 januari 2024 om 08:57
Ik lees wel echt gekke argumenten over hoe het zou zijn om kleine kinderen te hebben, hoor. Ik was weliswaar geen 49 (dat ben ik nu) toen mijn kind geboren werd maar wel over de veertig dus ik heb nu een basisschoolkind in groep 4. Ik herken echt helemaal niks van hoe jullie het hebben van een jong kind na je veertigste beschrijven. Niemand denkt dat ik haar oma ben, ik zie er namelijk zeker niet als een oma uit. Ze put me ook al niet uit ofzo, en ik merk weinig verschil met toen mijn oudste (die nu jong volwassen is) die leeftijd had. Het grootste verschil is eigenlijk dat ik er nu veel meer van geniet en dat ik veel makkelijker ben, zowel naar mezelf toe als naar mijn kind toe. En een groot verschil is ook dat ik meer geld heb, veel gesettelder ben in mijn carrière en daardoor ook veel makkelijker zorg en werk kan combineren én dat ik bovendien ook nog eens op hulp van mijn volwassen kind kan rekenen. Ik vind het door die laatste factoren juist echt veeeeeeeeeeeel makkelijker dan toen ik dertiger was.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 januari 2024 om 09:05
O, maar dit herken ik ook wel, hoor. Ik doe dan ook nu juist veel meer voor mezelf dan dat ik deed toen mijn oudste klein was. Toen voelde ik me bijvoorbeeld al schuldig als ik hem eens bij een oppas achterliet en deed dat dus letterlijk nooit, terwijl ik daar nu veel makkelijker in ben. Dat zijn juist van die dingen die het hebben van een jong kind op deze leeftijd zoveel leuker en makkelijker maken.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑09-01-2024 06:55Ik merk vooral dat het voor mij na vijfentwintig jaar zorgen wel klaar is met zorgen. Dat ik ook zelf weer dingen wil voor mezelf.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 januari 2024 om 09:22
En je denkt dat je in top conditie blijft na je zwangerschap?
Zelfs al tijdens je zwangerschap kun je je minder fit gaan voelen (wat me ook logisch lijkt), maar eerlijk gezegd zou ik mezelf liever in goede en fitte conditie houden dan risico te lopen op allerlei negatieve fysieke gevolgen (van bekkenbodemklachten tot overgewicht).
dinsdag 9 januari 2024 om 10:50
49 of 42 vind ik wel een essentieel verschil. Niet per se in de eerste 5-10 jaar, want zolang je onder de 60 bent kan je echt nog wel veel hebben. Maar na de 60 gaat het bij veel mensen toch wel langzaam achteruit qua energie en up-to-date blijven in de maatschappij.fashionvictim schreef: ↑09-01-2024 08:57Ik lees wel echt gekke argumenten over hoe het zou zijn om kleine kinderen te hebben, hoor. Ik was weliswaar geen 49 (dat ben ik nu) toen mijn kind geboren werd maar wel over de veertig dus ik heb nu een basisschoolkind in groep 4. Ik herken echt helemaal niks van hoe jullie het hebben van een jong kind na je veertigste beschrijven. Niemand denkt dat ik haar oma ben, ik zie er namelijk zeker niet als een oma uit. Ze put me ook al niet uit ofzo, en ik merk weinig verschil met toen mijn oudste (die nu jong volwassen is) die leeftijd had. Het grootste verschil is eigenlijk dat ik er nu veel meer van geniet en dat ik veel makkelijker ben, zowel naar mezelf toe als naar mijn kind toe. En een groot verschil is ook dat ik meer geld heb, veel gesettelder ben in mijn carrière en daardoor ook veel makkelijker zorg en werk kan combineren én dat ik bovendien ook nog eens op hulp van mijn volwassen kind kan rekenen. Ik vind het door die laatste factoren juist echt veeeeeeeeeeeel makkelijker dan toen ik dertiger was.
Dan is het wel een verschil of je kind 10 is of 18.
Laat staan 10 jaar later als je 70 bent, dan is jouw kind 28 en waarschijnlijk echt wel zelfredzaam. Terwijl bij TO het kind dan net 20 is en waarschijnlijk nog veel hulp nodig heeft.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:10
Zo herkenbaar.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑09-01-2024 06:55Ik merk vooral dat het voor mij na vijfentwintig jaar zorgen wel klaar is met zorgen. Dat ik ook zelf weer dingen wil voor mezelf.
Twee zijn er inmiddels uitgevlogen, één woont nog thuis. Is net twintig, werkt, sport, heeft een vriendin. Hij vliegt in en uit, houd rekening met ons, wij met hem. Laat netjes weten als hij laat is voor het eten etc. Toch ben ik ook wel weer toe aan de rust voor man en mij samen.
Geen afzuigkap aan terwijl wij het journaal kijken en zoon zijn aardappels staat te bakken. Niet wakker worden omdat er midden in de nacht iemand door mijn huis sluipt, die laat thuiskomt of vroeg weggaat.
Dit is de derde dus we gaan voor de derde keer door zo'n periode van een kind dat een eigen leven leidt binnen het gezin. En voor mij hoeft dat niet nog eens.
Samen op vakantie was ook weer fijn. Geen rekening meer houden met wat de kinderen ook leuk vinden brengt je weer op andere plekken. Zou het echt jammer vinden als dat pas na mijn vijfenzestigste weer had gekund.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:21
On topic. Iedereen moet het zelf weten. Ik zou het niet meer willen maar vooral niet meer aandurven. Ik ben me zo veel bewuster van wat er allemaal fout kan gaan in het leven, dan toen ik met 26 zwanger werd.
Voor het kind vind ik het zeker niet wenselijk, maar goed een kind neem je vooral voor jezelf.
Voor het kind vind ik het zeker niet wenselijk, maar goed een kind neem je vooral voor jezelf.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:58
fashionvictim schreef: ↑09-01-2024 09:05O, maar dit herken ik ook wel, hoor. Ik doe dan ook nu juist veel meer voor mezelf dan dat ik deed toen mijn oudste klein was. Toen voelde ik me bijvoorbeeld al schuldig als ik hem eens bij een oppas achterliet en deed dat dus letterlijk nooit, terwijl ik daar nu veel makkelijker in ben. Dat zijn juist van die dingen die het hebben van een jong kind op deze leeftijd zoveel leuker en makkelijker maken.
Het verschil zit hem voor mij nu ook in; geen oppas meer hoeven regelen.
Gewoon op woensdag uit werk komen en besluiten dat we naar die film gaan waar mijn collega zo enthousiast over was en van te voren even een pizza eten. Voor zoon even een restje uit de vriezer trekken oid en gewoon gaan...
dinsdag 9 januari 2024 om 12:33
Qua leeftijd denk ik; waarom niet, als het lukt en je je fit voelt.
Maar jullie zijn een samengesteld gezin en hebben beide al kinderen, waarom 'moet' er dan nog perse een kindje bij??
Ik snap dat niet zo, altijd nog een 'liefdesbaby' terwijl er bij beide al kinderen zijn.
Het leven is zo gelopen, ook dat je dus samen geen kinderen hebt maar met iemand anders,elkaar nu toch nog gevonden, hartstikke leuk. Waarom dan perse nog samen een baby?
Maar jullie zijn een samengesteld gezin en hebben beide al kinderen, waarom 'moet' er dan nog perse een kindje bij??
Ik snap dat niet zo, altijd nog een 'liefdesbaby' terwijl er bij beide al kinderen zijn.
Het leven is zo gelopen, ook dat je dus samen geen kinderen hebt maar met iemand anders,elkaar nu toch nog gevonden, hartstikke leuk. Waarom dan perse nog samen een baby?
dinsdag 9 januari 2024 om 13:01
Hier geniet ik dus ook enorm van en daarom ben ik blij dat man en ik niet voor een liefdesbaby zijn gegaan. We hoeven alleen rekening te houden met elkaar, kunnen gaan en staan waar we willen.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑09-01-2024 11:58Het verschil zit hem voor mij nu ook in; geen oppas meer hoeven regelen.
Gewoon op woensdag uit werk komen en besluiten dat we naar die film gaan waar mijn collega zo enthousiast over was en van te voren even een pizza eten. Voor zoon even een restje uit de vriezer trekken oid en gewoon gaan...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
