Lijf & Lijn
alle pijlers
binge eten
dinsdag 10 maart 2015 om 21:17
Ik merk dat sinds de zomer van vorig jaar, toen ik nog rookte en veel uitging en nog niet aan de pil was en ik net een poos meer was gaan sporten, ik veel last heb van eetbuien. Destijds at ik heel weinig, was er niet mee bezig, en op dit moment voelt het alsof eten een grote macht over me heeft.
Ik eet het merendeel van de tijd zeer gezond, wel veel, maar ik merk dat bepaalde voedselgroepen ineens heel aantrekkelijk voor me zijn, zelfs al heb ik er geen trek in. Namelijk: suiker, melk, noten, kaas, brood, boter. Als ik het in huis heb ga ik er soms heel veel van eten.
Op dit moment heb ik zoveel pijn in mijn buik dat ik bijna niet kan bewegen, ik heb zo veel zoute kaas gegeten, dat mijn mond als leer voelt en mega droog, maar ik zit zo vreselijk vol dat ik niet wil drinken, water past er gewoonweg niet meer bij.
Ik wil heel graag leren omgaan met deze momenten want ik voel me er geestelijk door beheerst en fysiek ziek erdoor.
Daarnet fietste ik over straat met een avond alleen thuis in het vooruitzicht, waarop ik veel huiswerk wilde gaan maken. Ik voelde alsof er een duiveltje op mijn schouder zat op de weg naar huis en ik wilde gaan stoppen bij Albert Heijn om boodschappen te gaan doen, en ik had zo’n intense zin in snoep, waarmee ik inmiddels al ruim 3 weken (redelijk succesvol) gestopt ben, dat ik toch maar doorgefietst ben omdat ik te bang was om toe te gaan geven aan mijn verlangens, als ik de supermarkt in zou gaan.
Vervolgens fietste ik langs de avondwinkel en zag dat hij open was. Toen ik bij de AH doorfietste was ik trots op mezelf, maar de craving bleef. En ik merkte dat ik na de AH gepasseerd te zijn, ik dacht aan andere plekken waar ik zou kunnen “scoren”, waaronder de avondwinkel. En toen deze open beek ben ik overstag gegaan en heb twee zakken snoep gekocht. Het was veel, 350 gram en ik heb het allemaal opgegeten. Dit ging zo snel, in een roes, dat ik daarna in een soort leegte kwam en bijna naar buiten ben gegaan om meer snoep te gaan kopen omdat het al zo snel op was. Maar in plaats daarvan ben ik boterhammen met boter en groenten soep naar binnen gaan werken met hele vieze zoute parmezaanse kaas er op. Het vulde zeer, maar het hek was van de dam en ik moest ineens ook nog pasta gaan koken. Die kreeg ik niet meer weg en ik heb het na een paar happen weg gegooid. Daarna heb ik twee uur niet kunnen bewegen op de bank van de buikpijn.
Ik voel me nu een grote dikke vette loser, mijn huiswerkplannen zijn helemaal verpest want heb pijn, ben opgeblazen en lusteloos.
Ik mag van mezelf niet veel eten, daardoor wordt het ineens heel belangrijk voor me. Ook voelt het vaak dat als ik iets van de bovengenoemde “verboden” voedsels eet, het de laatste keer kan zijn dat ik ze eet en ik zoveel mogelijk ervan naar binnen moet krijgen. Ik heb het er echt moeilijk mee en ik kan geen maat houden, daarom besluit ik maar om bepaalde voedsel-soorten gewoon maar helemaal niet meer tot me te nemen of in huis te halen.
Ik wil vandaag beginnen met een voedseldagboek omdat ik voor mezelf wil erkennen dat ik er een probleem mee heb om er zo mee om te leren gaan.
Ik heb dit probleem eerder gehad, toen ik een tiener was, ik woog toen nog maar 40 kilo en voelde me enorm in control en sterk. mensen maakten zich zorgen om me en ik voelde me zo mooi en cool. Daarna begon een periode van binge-eten, waarin in 15 kilo ben aangekomen en ik op mijn dikst ooit was.
Het lijkt er nu bijna op dat ik deze periode uit mijn leven aan het herhalen ben. Vorige zomer woog ik 46 kg en iedereen maakte zich zorgen om me en ik voelde me enorm sterk, en mooi en in control. Inmiddels weeg ik weer 49 kg (best een goed gewicht voor mijn lengte) en ik ben gestopt met snoepen (vandaag sinds 3 weken de fout ingegaan), want ik ging elke dag snoep kopen en ik voelde me een junkie. Het stoppen met snoepen is erg moeilijk en ik merk dat ik nu ineens in plaats van snoep een hele pot pindakaas leeg ga eten met een lepel, of zoals vandaag andere dingen.
Ik ben echt iemand die van gezond eten houdt, maar op dit moment voel ik me echt out of control. Ik ben nooit dik geweest, maar ik werk in een branche waarin het draait om het uiterlijk en ik heb steeds het idee dat mensen het zien als ik dikker ben geworden, al zegt niemand het, en dan schaam ik me daar voor. Ik sta bekend als het dunne meisje en ik moet van mezelf dat imago hoog houden.
Ik houd via een amerikaanse website een eetdagboek bij, ik weeg alles keurig af en volgens die pagina eet ik dagelijks meer calorieen dan ik zou moeten. Dat geeft me een heel erg rotgevoel. Ik vulde het vandaag weer in en ik zat er zonder avondeten al weer 200 calorieen overheen, dat maakte dat het me niet meer kon schelen, "ik vreet me gewoon vol", dacht ik. En ergens dacht ik ook “Goed zo, voel je maar afschuwelijk nu met je zoute bek, je dikke pens en je buikpijn, dan zal je het misschien wel afleren.”
Maar wat kan ik nou eigenlijk echt doen om mezelf te helpen?
Ik moet allereerst erkennen wat de moeilijke momenten zijn. En dat zijn eigelijk meestal de momenten zonder sociale controle, de momenten waarop ik alleen thuis ben of onderweg naar huis, wetende dat ik alleen zal zijn. Mijn leven is zeer gejaagd en ik heb nauwelijks tijd voor mezelf. Mijn werk is zeer sociaal, uitputtend en dienstverlenend, ik moet ook wat aandacht aan mezelf geven, want blijkbaar heb ik het gevoel te kort te komen, een leegte die ik wil vullen met eten. Eigenlijk zou ik moeten gaan mediteren, om mezelf wat rust en focus te geven want ik ben heel doelgericht bezig in mijn leven en met mijn werk op dit moment. Ik drink geen alcohol, wat me zeer goed afgaat en het stoppen met roken is me ook prima afgegaan, dus ik weet wel dat ik dit ook onder de knie kan krijgen.
Ik wil bij deze een aantal dingen met mezelf gaan afspreken:
1. Op momenten waarop ik onderweg ben naar huis en de verleiding van eten voel opkomen, ga ik niet naar een winkel toe waar ik in de verleiding kan komen. Ik kan er een poos voor kiezen om mijn geld thuis te laten zodat ik in ieder geval niets kan kopen.
2. Zodra ik thuiskom ga ik eerst 15 minuten mediteren en dan pas eten
3. Ik neem altijd een banaan in mijn tas mee, bananen zijn lekker, vullend en guilt free. Ik mag ALTIJD bananen eten van mezelf.
4. Ik zorg er voortaan voor dat ik gezond eten bereid voor na het sporten, met name op de drukste en meest stressvolle dagen van de week, waarop ik laat en hongerig thuiskom en ik meer in de verleiding kom om te overeten.
5. Als ik wil binge-eten ga ik schrijven in een dagboek om mezelf te helpen en erachter te komen waarom ik de neiging heb.
Dit ga ik proberen, ik weet dat deze neiging voortkomt uit twee dingen, namelijk: het feit dat ik heel streng tegen mezelf ben en ik vervolgens tegen mezelf wil rebelleren. Ik heb veel regels, ik mag maar 47 kg wegen van mezelf, anders ben ik niet goed genoeg, terwijl ik mezelf er soms best slank vind uitzien met 49 kg gek genoeg, maar het is gewoon een opdracht die ik mezelf heb gegeven. In het weekend sta ik mezelf wel meer eten toe, daar zou ik het wel mee moeten kunnen doen wat verwen-momenten betreft. In het weekend ben ik met mijn vriend en verwen ik mezelf meer met etentjes enzo. Ik vind echt dat dat mag en zelfs moet, anders word ik echt te rigide. Ik wil nooit meer anorexia krijgen zoals toen ik tiener was.
De tweede reden is dat ik toch blijkbaar emoties heb die ik onderdruk, dit is het moeilijke gedeelte van het probleem, want ik zie vaak helemaal niet wat die redenen zijn. Ik voel me op een binge eating moment wel heel vaak gehaast, opgejaagd en geleefd, alsof er geen tijd is voor mij en alsof ik alles moet in plaats van WIL doen. En dan heb ik het gevoel dat ik daartegen wil rebelleren en mezelf wil verwennen.
Al een hele poos had ik het gevoel dat ik er iets over moet opschrijven voor mezelf, en vandaag voel ik me zo ellendig dat ik het nou maar ben gaan doen. Ik hoop dat het me gaat lukken want ik vind het een groot zeer genant probleem en ik wil dit graag overwinnen. Ik praat er nooit over dus zal ik mezelf moeten helpen dit te overwinnen. Ik heb verder geen concrete vraag maar omdat het voor mij een groot deel van mijn leven in beslag neemt, wilde ik het delen omdat ik soms het gevoel heb dat ik helemaal alleen ben met dit probleem en des te meer omdat ik, zelfs op mijn dikste gewicht, nog steeds een slanke vrouw ben en dat geeft me het gevoel dat ik er niet over mag zeuren tegen mensen.
Ik eet het merendeel van de tijd zeer gezond, wel veel, maar ik merk dat bepaalde voedselgroepen ineens heel aantrekkelijk voor me zijn, zelfs al heb ik er geen trek in. Namelijk: suiker, melk, noten, kaas, brood, boter. Als ik het in huis heb ga ik er soms heel veel van eten.
Op dit moment heb ik zoveel pijn in mijn buik dat ik bijna niet kan bewegen, ik heb zo veel zoute kaas gegeten, dat mijn mond als leer voelt en mega droog, maar ik zit zo vreselijk vol dat ik niet wil drinken, water past er gewoonweg niet meer bij.
Ik wil heel graag leren omgaan met deze momenten want ik voel me er geestelijk door beheerst en fysiek ziek erdoor.
Daarnet fietste ik over straat met een avond alleen thuis in het vooruitzicht, waarop ik veel huiswerk wilde gaan maken. Ik voelde alsof er een duiveltje op mijn schouder zat op de weg naar huis en ik wilde gaan stoppen bij Albert Heijn om boodschappen te gaan doen, en ik had zo’n intense zin in snoep, waarmee ik inmiddels al ruim 3 weken (redelijk succesvol) gestopt ben, dat ik toch maar doorgefietst ben omdat ik te bang was om toe te gaan geven aan mijn verlangens, als ik de supermarkt in zou gaan.
Vervolgens fietste ik langs de avondwinkel en zag dat hij open was. Toen ik bij de AH doorfietste was ik trots op mezelf, maar de craving bleef. En ik merkte dat ik na de AH gepasseerd te zijn, ik dacht aan andere plekken waar ik zou kunnen “scoren”, waaronder de avondwinkel. En toen deze open beek ben ik overstag gegaan en heb twee zakken snoep gekocht. Het was veel, 350 gram en ik heb het allemaal opgegeten. Dit ging zo snel, in een roes, dat ik daarna in een soort leegte kwam en bijna naar buiten ben gegaan om meer snoep te gaan kopen omdat het al zo snel op was. Maar in plaats daarvan ben ik boterhammen met boter en groenten soep naar binnen gaan werken met hele vieze zoute parmezaanse kaas er op. Het vulde zeer, maar het hek was van de dam en ik moest ineens ook nog pasta gaan koken. Die kreeg ik niet meer weg en ik heb het na een paar happen weg gegooid. Daarna heb ik twee uur niet kunnen bewegen op de bank van de buikpijn.
Ik voel me nu een grote dikke vette loser, mijn huiswerkplannen zijn helemaal verpest want heb pijn, ben opgeblazen en lusteloos.
Ik mag van mezelf niet veel eten, daardoor wordt het ineens heel belangrijk voor me. Ook voelt het vaak dat als ik iets van de bovengenoemde “verboden” voedsels eet, het de laatste keer kan zijn dat ik ze eet en ik zoveel mogelijk ervan naar binnen moet krijgen. Ik heb het er echt moeilijk mee en ik kan geen maat houden, daarom besluit ik maar om bepaalde voedsel-soorten gewoon maar helemaal niet meer tot me te nemen of in huis te halen.
Ik wil vandaag beginnen met een voedseldagboek omdat ik voor mezelf wil erkennen dat ik er een probleem mee heb om er zo mee om te leren gaan.
Ik heb dit probleem eerder gehad, toen ik een tiener was, ik woog toen nog maar 40 kilo en voelde me enorm in control en sterk. mensen maakten zich zorgen om me en ik voelde me zo mooi en cool. Daarna begon een periode van binge-eten, waarin in 15 kilo ben aangekomen en ik op mijn dikst ooit was.
Het lijkt er nu bijna op dat ik deze periode uit mijn leven aan het herhalen ben. Vorige zomer woog ik 46 kg en iedereen maakte zich zorgen om me en ik voelde me enorm sterk, en mooi en in control. Inmiddels weeg ik weer 49 kg (best een goed gewicht voor mijn lengte) en ik ben gestopt met snoepen (vandaag sinds 3 weken de fout ingegaan), want ik ging elke dag snoep kopen en ik voelde me een junkie. Het stoppen met snoepen is erg moeilijk en ik merk dat ik nu ineens in plaats van snoep een hele pot pindakaas leeg ga eten met een lepel, of zoals vandaag andere dingen.
Ik ben echt iemand die van gezond eten houdt, maar op dit moment voel ik me echt out of control. Ik ben nooit dik geweest, maar ik werk in een branche waarin het draait om het uiterlijk en ik heb steeds het idee dat mensen het zien als ik dikker ben geworden, al zegt niemand het, en dan schaam ik me daar voor. Ik sta bekend als het dunne meisje en ik moet van mezelf dat imago hoog houden.
Ik houd via een amerikaanse website een eetdagboek bij, ik weeg alles keurig af en volgens die pagina eet ik dagelijks meer calorieen dan ik zou moeten. Dat geeft me een heel erg rotgevoel. Ik vulde het vandaag weer in en ik zat er zonder avondeten al weer 200 calorieen overheen, dat maakte dat het me niet meer kon schelen, "ik vreet me gewoon vol", dacht ik. En ergens dacht ik ook “Goed zo, voel je maar afschuwelijk nu met je zoute bek, je dikke pens en je buikpijn, dan zal je het misschien wel afleren.”
Maar wat kan ik nou eigenlijk echt doen om mezelf te helpen?
Ik moet allereerst erkennen wat de moeilijke momenten zijn. En dat zijn eigelijk meestal de momenten zonder sociale controle, de momenten waarop ik alleen thuis ben of onderweg naar huis, wetende dat ik alleen zal zijn. Mijn leven is zeer gejaagd en ik heb nauwelijks tijd voor mezelf. Mijn werk is zeer sociaal, uitputtend en dienstverlenend, ik moet ook wat aandacht aan mezelf geven, want blijkbaar heb ik het gevoel te kort te komen, een leegte die ik wil vullen met eten. Eigenlijk zou ik moeten gaan mediteren, om mezelf wat rust en focus te geven want ik ben heel doelgericht bezig in mijn leven en met mijn werk op dit moment. Ik drink geen alcohol, wat me zeer goed afgaat en het stoppen met roken is me ook prima afgegaan, dus ik weet wel dat ik dit ook onder de knie kan krijgen.
Ik wil bij deze een aantal dingen met mezelf gaan afspreken:
1. Op momenten waarop ik onderweg ben naar huis en de verleiding van eten voel opkomen, ga ik niet naar een winkel toe waar ik in de verleiding kan komen. Ik kan er een poos voor kiezen om mijn geld thuis te laten zodat ik in ieder geval niets kan kopen.
2. Zodra ik thuiskom ga ik eerst 15 minuten mediteren en dan pas eten
3. Ik neem altijd een banaan in mijn tas mee, bananen zijn lekker, vullend en guilt free. Ik mag ALTIJD bananen eten van mezelf.
4. Ik zorg er voortaan voor dat ik gezond eten bereid voor na het sporten, met name op de drukste en meest stressvolle dagen van de week, waarop ik laat en hongerig thuiskom en ik meer in de verleiding kom om te overeten.
5. Als ik wil binge-eten ga ik schrijven in een dagboek om mezelf te helpen en erachter te komen waarom ik de neiging heb.
Dit ga ik proberen, ik weet dat deze neiging voortkomt uit twee dingen, namelijk: het feit dat ik heel streng tegen mezelf ben en ik vervolgens tegen mezelf wil rebelleren. Ik heb veel regels, ik mag maar 47 kg wegen van mezelf, anders ben ik niet goed genoeg, terwijl ik mezelf er soms best slank vind uitzien met 49 kg gek genoeg, maar het is gewoon een opdracht die ik mezelf heb gegeven. In het weekend sta ik mezelf wel meer eten toe, daar zou ik het wel mee moeten kunnen doen wat verwen-momenten betreft. In het weekend ben ik met mijn vriend en verwen ik mezelf meer met etentjes enzo. Ik vind echt dat dat mag en zelfs moet, anders word ik echt te rigide. Ik wil nooit meer anorexia krijgen zoals toen ik tiener was.
De tweede reden is dat ik toch blijkbaar emoties heb die ik onderdruk, dit is het moeilijke gedeelte van het probleem, want ik zie vaak helemaal niet wat die redenen zijn. Ik voel me op een binge eating moment wel heel vaak gehaast, opgejaagd en geleefd, alsof er geen tijd is voor mij en alsof ik alles moet in plaats van WIL doen. En dan heb ik het gevoel dat ik daartegen wil rebelleren en mezelf wil verwennen.
Al een hele poos had ik het gevoel dat ik er iets over moet opschrijven voor mezelf, en vandaag voel ik me zo ellendig dat ik het nou maar ben gaan doen. Ik hoop dat het me gaat lukken want ik vind het een groot zeer genant probleem en ik wil dit graag overwinnen. Ik praat er nooit over dus zal ik mezelf moeten helpen dit te overwinnen. Ik heb verder geen concrete vraag maar omdat het voor mij een groot deel van mijn leven in beslag neemt, wilde ik het delen omdat ik soms het gevoel heb dat ik helemaal alleen ben met dit probleem en des te meer omdat ik, zelfs op mijn dikste gewicht, nog steeds een slanke vrouw ben en dat geeft me het gevoel dat ik er niet over mag zeuren tegen mensen.
dinsdag 10 maart 2015 om 21:48
dinsdag 10 maart 2015 om 21:50
2 dingen
Zoek hulp, hier op het forum is het leuk kletsen, mar of het echt helpt, ik ben bang van niet.
Leer af om dingen van jezelf te moeten of niet te mogen. Want die 2 dingen zorgen er juist voor dat het moeilijk is om je er aan te houden.
Ik zal als voorbeeld het roze olifantje weer eens van stal halen.
Hoe vaak heb jij in je leven aan een roze olifantje gedacht? Misschien wel nooit(of je speelgoedbeest moet een roze olifantje geweest zijn). Maar verder heb je er nooit behoefte aan gehad om er aan te denken. Als ik jou nu zeg dat ik een hele goede manier weet om altijd slank en mooi te blijven, die ik jou ga vertellen als je 5 minuten niet aan roze olifantjes denkt. Moet jij eens even nagaan hoe vaak je er dan aan denkt. Zo werkt het ook met eten, hoe strenger ik tegen mezelf zeg dat ik die reep chocolade vandaag niet op mag eten, hoe eerder ik voor de bijl ga
Zoek hulp, hier op het forum is het leuk kletsen, mar of het echt helpt, ik ben bang van niet.
Leer af om dingen van jezelf te moeten of niet te mogen. Want die 2 dingen zorgen er juist voor dat het moeilijk is om je er aan te houden.
Ik zal als voorbeeld het roze olifantje weer eens van stal halen.
Hoe vaak heb jij in je leven aan een roze olifantje gedacht? Misschien wel nooit(of je speelgoedbeest moet een roze olifantje geweest zijn). Maar verder heb je er nooit behoefte aan gehad om er aan te denken. Als ik jou nu zeg dat ik een hele goede manier weet om altijd slank en mooi te blijven, die ik jou ga vertellen als je 5 minuten niet aan roze olifantjes denkt. Moet jij eens even nagaan hoe vaak je er dan aan denkt. Zo werkt het ook met eten, hoe strenger ik tegen mezelf zeg dat ik die reep chocolade vandaag niet op mag eten, hoe eerder ik voor de bijl ga
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 10 maart 2015 om 22:48
Ik herken veel uit je verhaal (boulimina). Dat je eerder zo weinig woog ben je toen in therapie geweest?
Binge eten is echt moeilijk om vanaf te komen. Ik vind dat je goede doelstellingen stelt, maar het zou echt nog beter zijn om hulp te zoeken! Je kan inderdaad wel je geld gaan thuis laten, maar dat is meer een korte termijn oplossing. Dat werkt niet aan de achterliggende problemen (te weinig tijd voor jezelf, niet normaal met eten omgaan = dus best eens snoepen, niet helemaal niks, helemaal niet als je dus snel getriggerd word). Trouwens, uiteindelijk ben je vaak zo wanhopig dat je echt wel naar dat duiveltje luisters. Vaak zit ik op de fiets tegen mezelf te foeteren "stop nu, draai NU om" maar ik doe het niet. Je moet dat stemmetje al voor zijn, en het de kans niet geven.
Veel succes en sterkte!
Binge eten is echt moeilijk om vanaf te komen. Ik vind dat je goede doelstellingen stelt, maar het zou echt nog beter zijn om hulp te zoeken! Je kan inderdaad wel je geld gaan thuis laten, maar dat is meer een korte termijn oplossing. Dat werkt niet aan de achterliggende problemen (te weinig tijd voor jezelf, niet normaal met eten omgaan = dus best eens snoepen, niet helemaal niks, helemaal niet als je dus snel getriggerd word). Trouwens, uiteindelijk ben je vaak zo wanhopig dat je echt wel naar dat duiveltje luisters. Vaak zit ik op de fiets tegen mezelf te foeteren "stop nu, draai NU om" maar ik doe het niet. Je moet dat stemmetje al voor zijn, en het de kans niet geven.
Veel succes en sterkte!
dinsdag 10 maart 2015 om 23:03
Lieverd.. hoe ben je van die anorexia als tiener afgekomen? Zelfstandig, misschien? Dat is dan duidelijk te merken, want de gedachten zitten nog in je hoofd. Dit kan hard aankomen, maar naar mijn mening heb je nog steeds een eetstoornis.
Ik heb zelf ook anorexia gehad wat nu is omgeslagen in EDNOS, ik herken jouw binge eating van toen ik probeerde om op hetzelfde gewicht (ondergewicht) te blijven en mijn aantal calorieën langzaam omhoog te brengen.. twee weken ging het goed.. daarna kwamen de binges en ben ik weer terug op mijn oude gewicht. Ook ik heb die tijden gehad dat ik zo veel at, dat ik alleen nog maar van mijn computerstoel in mijn bed kon rollen en huilde van de pijn in mijn buik. Ook ik heb allemaal gedachten gehad en alles geprobeerd: proberen om mezelf "te genezen" was het belangrijkste. Maar ik kan het niet. De gedachten blijven en ook al waren ze even weg, ze zijn nu terug en harder dan ooit. Zeker omdat ik, net als jij, mezelf niet meer aan mijn eigen opgestelde regels kan houden. Mijn gewicht blijft nu schommelen, doordeweeks eet ik normaal en in het weekend zuip ik mezelf helemaal de **** in (niet op een alcoholistische manier) en vreet mezelf dan vol, zodat ik op maandag weer op precies hetzelfde gewicht zit als de week ervoor. Ik weet dat ik hier zonder hulp niet vanaf ga komen. Dat was een pijnlijke realisatie, maar het is niet anders. Ik ben bang dat jij hetzelfde hebt.
Serieus, je moet hulp gaan zoeken. Jezelf "forceren" om normaal te gaan eten zou kunnen. Je zou kunnen proberen om wat meer te gaan eten overdag, zodat je in de avond geen honger hebt. Sinds de zomer van vorig jaar heb je dit? Het duurde bij mij langer dan een jaar om mijn binges tot een beetje normaal niveau te brengen. Nu binge ik nog wel (in het weekend dus), maar niet meer tot het uiterste. Mocht je te bang zijn om hulp te zoeken: laat jezelf dan af en toe snoep eten. Koop een klein zakje schepsnoep zodat je je porties controleert. Laat jezelf normaal eten in de ochtend (ja, ook ontbijt) en blijf bij zes kleine maaltijden per dag. Je maag moet weer wennen aan het feit dat hij niet meer hoeft te rekenen op minder eten. En onthoud dat het niet uitmaakt als je nu over je limiet heengaat; iedere dag dat je geen binge hebt is een overwinning. En als je die dan niet meer hebt, kun je vanzelf weer (voorzichtig!) wat minder gaan eten, minimaal je BMR, zodat je toch uiteindelijk afvalt.
Ik heb zelf ook anorexia gehad wat nu is omgeslagen in EDNOS, ik herken jouw binge eating van toen ik probeerde om op hetzelfde gewicht (ondergewicht) te blijven en mijn aantal calorieën langzaam omhoog te brengen.. twee weken ging het goed.. daarna kwamen de binges en ben ik weer terug op mijn oude gewicht. Ook ik heb die tijden gehad dat ik zo veel at, dat ik alleen nog maar van mijn computerstoel in mijn bed kon rollen en huilde van de pijn in mijn buik. Ook ik heb allemaal gedachten gehad en alles geprobeerd: proberen om mezelf "te genezen" was het belangrijkste. Maar ik kan het niet. De gedachten blijven en ook al waren ze even weg, ze zijn nu terug en harder dan ooit. Zeker omdat ik, net als jij, mezelf niet meer aan mijn eigen opgestelde regels kan houden. Mijn gewicht blijft nu schommelen, doordeweeks eet ik normaal en in het weekend zuip ik mezelf helemaal de **** in (niet op een alcoholistische manier) en vreet mezelf dan vol, zodat ik op maandag weer op precies hetzelfde gewicht zit als de week ervoor. Ik weet dat ik hier zonder hulp niet vanaf ga komen. Dat was een pijnlijke realisatie, maar het is niet anders. Ik ben bang dat jij hetzelfde hebt.
Serieus, je moet hulp gaan zoeken. Jezelf "forceren" om normaal te gaan eten zou kunnen. Je zou kunnen proberen om wat meer te gaan eten overdag, zodat je in de avond geen honger hebt. Sinds de zomer van vorig jaar heb je dit? Het duurde bij mij langer dan een jaar om mijn binges tot een beetje normaal niveau te brengen. Nu binge ik nog wel (in het weekend dus), maar niet meer tot het uiterste. Mocht je te bang zijn om hulp te zoeken: laat jezelf dan af en toe snoep eten. Koop een klein zakje schepsnoep zodat je je porties controleert. Laat jezelf normaal eten in de ochtend (ja, ook ontbijt) en blijf bij zes kleine maaltijden per dag. Je maag moet weer wennen aan het feit dat hij niet meer hoeft te rekenen op minder eten. En onthoud dat het niet uitmaakt als je nu over je limiet heengaat; iedere dag dat je geen binge hebt is een overwinning. En als je die dan niet meer hebt, kun je vanzelf weer (voorzichtig!) wat minder gaan eten, minimaal je BMR, zodat je toch uiteindelijk afvalt.
dinsdag 10 maart 2015 om 23:16
Destijds in mijn tienerjaren heb ik therapie gehad, met succes trouwens. Ik heb niet dagelijks eetbuien.. Verder eet ik goed, 2000 calorieen per dag, alles vers en veel proteine, fruit, groenten en koolhydraten. Zo gezond mogelijk. Voel me verder niet slapjes en mijn bmi is o.k. Ik wil zeker niet ontkennen dat ik een probleem heb, maar schreef de tekst na een binge en had behoefte aan begrip. Moet zeggen dat het schrijven me direct een beter gevoel gaf dus ik ga zeker door met dagboek bijhouden hierover. Bedankt voor de suggesties. Slaap lekker
dinsdag 10 maart 2015 om 23:39
In je OP schrijf je dit:
"Ik moet allereerst erkennen wat de moeilijke momenten zijn. En dat zijn eigelijk meestal de momenten zonder sociale controle, de momenten waarop ik alleen thuis ben of onderweg naar huis, wetende dat ik alleen zal zijn. Mijn leven is zeer gejaagd en ik heb nauwelijks tijd voor mezelf. Mijn werk is zeer sociaal, uitputtend en dienstverlenend, ik moet ook wat aandacht aan mezelf geven, want blijkbaar heb ik het gevoel te kort te komen, een leegte die ik wil vullen met eten. Eigenlijk zou ik moeten gaan mediteren, om mezelf wat rust en focus te geven want ik ben heel doelgericht bezig in mijn leven en met mijn werk op dit moment. "
Ik denk dat daar de sleutel ligt. Je moet en je moet en je moet en je moet maar de hele tijd van alles.
Ga in therapie en probeer eens te kijken of je echt wel zoveel moet. Nu sta je voortdurend onder hoogspanning en de enige manier waarop je daartegen durft te rebelleren is door stiekem, als je helemaal alleen bent, even op 1 punt de controle los te laten.
Ik durf te wedden dat als het je lukt om op alle terreinen van je leven de teugels wat meer te laten vieren, je ook een stuk relaxter met eten om kunt leren gaan.
"Ik moet allereerst erkennen wat de moeilijke momenten zijn. En dat zijn eigelijk meestal de momenten zonder sociale controle, de momenten waarop ik alleen thuis ben of onderweg naar huis, wetende dat ik alleen zal zijn. Mijn leven is zeer gejaagd en ik heb nauwelijks tijd voor mezelf. Mijn werk is zeer sociaal, uitputtend en dienstverlenend, ik moet ook wat aandacht aan mezelf geven, want blijkbaar heb ik het gevoel te kort te komen, een leegte die ik wil vullen met eten. Eigenlijk zou ik moeten gaan mediteren, om mezelf wat rust en focus te geven want ik ben heel doelgericht bezig in mijn leven en met mijn werk op dit moment. "
Ik denk dat daar de sleutel ligt. Je moet en je moet en je moet en je moet maar de hele tijd van alles.
Ga in therapie en probeer eens te kijken of je echt wel zoveel moet. Nu sta je voortdurend onder hoogspanning en de enige manier waarop je daartegen durft te rebelleren is door stiekem, als je helemaal alleen bent, even op 1 punt de controle los te laten.
Ik durf te wedden dat als het je lukt om op alle terreinen van je leven de teugels wat meer te laten vieren, je ook een stuk relaxter met eten om kunt leren gaan.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
