Borstverkleining, tips gevraagd

Hoi Mariap!

Ikzelf wil graag een borstvergroting, op borstenforum.nl staan heel veel verhalen/ervaringen van vrouwen. (van bvg, en bvk)

Ik denk dat je daar veel kunt vinden, ook voor en na foto's en ervaringen met verschillende chirurgen.

Succes met het maken van de keuze!

Ik ben eerst naar de huisarts geweest en die heeft me door gestuurd naar een ziekenhuis hier in de buurt. Inmiddels is het bij mij al ruim 16 jaar geleden. Bij mij werd het vergoed door de verzekering. Ik denk dat, wanneer je naar een privékliniek gaat, dat je het misschien wel zelf moet betalen? Daarbij geeft het ook geen garantie dat het mooier gedaan wordt.



Ik weet niet meer precies hoe lang ik uit de running was omdat ik het in mijn zomervakantie heb laten doen.



Ik ben nog altijd blij dat ik het heb laten doen want ik echt een extreem grote maat en bij mij is het heel netjes geworden.

Hallo MariaP,



Gelukkig ben je bang voor de operatie, dan denk je er niet te lichtzinnig over. Elke operatie brengt risico's met zich mee, het hoeft jou niet te overkomen, maar het is goed dat je er wel bewust van bent.



Ga eerste eens naar de huisarts, laat je doorverwijzen naar een plastisch chirurg en die kan je alles vertellen.

Je kunt hier op het forum best hints en tips krijgen, maar alleen een arts die jou gaat opereren kan toch als beste jouw vragen beantwoorden, Hij ziet jouw lichaam en jouw medische historie. Hij weet wat er mogelijk is.



succes!

Esther

Ik heb 8 jaar geleden een borstverkleining gehad. Als eerste ben ik naar de huisarts gestapt die mij heeft doorverwezen naar een plastisch chirurg. Deze heeft mij veel verteld over de operatie, er was een fotoboek met veel foto's voor en na de operatie en hij gaf ook aan hoeveel kleiner hij mijn borsten zou gaan maken.



Ik heb een jaar ofzo moeten wachten voor de oproep voor de operatie, ondertussen had ik al veel informatie verzameld op het borstenforum.



De operatie is mij 100% meegevallen, de volgende dag was ik al weer thuis. Ik heb ongeveer 2 weken niet gewerkt en ben toen rustig aan weer begonnen. Dit verschilt per persoon, ik heb een collega die 6 weken uit de running is geweest. Vantevoren is daar niet veel van te zeggen.



Mijn operatie is volledig vergoed door de verzekering. Ik ben van cup F/H naar een grote C/kleine D gegaan.

Ik heb vorig jaar een borstverkleining laten doen, in een prive kliniek en het werd volledig betaald door de verzekering. Ik was dezelfde avond al thuis! De verzorging vond ik zo persoonlijk omdat we daar maar met 2'en lagen.



Ik was trouwens doodsbang voor de operatie - en daar werd in de kliniek zo goed mee omgegaan. Ik heb lang met de anaesthesist gesproken, ik kreeg een roesje en ik was al knock-out voordat ik de OK in werd gereden.

Het verwijderen van de drains deed ook geen pijn. Ik heb vanaf het moment dat ik bij kwam totdat ik naar huis ging met een big smile in bed gelegen!



Ik heb totaal geen pijn gehad, alleen hele erge last van mijn rug, omdat je alleen maar op je rug mag liggen.

Ik heb ook een kantoorbaan en heb na de 1e week nog 1 week thuisgewerkt omdat ik toen nog niet mocht autorijden.

Sporten deed ik pas na een week of 6. De 1e 6-8 weken draag je een sportbh, ook 's nachts. Daar was ik zo aan gewend geraakt dat ik 'm eigenlijk niet meer uit durfde te doen.



Ik ben op zich blij met het resultaat, ze hadden van mij nog wel iets kleiner gemogen, maar het litteken is nog erg zichtbaar en vooral groot.



Ik heb er totaal geen spijt van en ik kan wel zeggen "had ik dit maar eerder gedaan", maar blijkbaar was het toch niet de tijd ervoor.



Ik had het maar tegen een paar mensen gezegd en degenen die van niks wisten konden niks aan mij zien!! En ik ben toch 3 maten terug gegaan. Ik heb zo'n verkeerd zelfbeeld gehad, dacht altijd dat "die grote boobs" het enige was dat mensen aan mij zagen, maar dat is dus niet zo.



Ik heb ook maar een paar kledingstukken weggedaan, jurkjes van van voor de operatie draag ik nu ook nog, maar denk daarbij wel "hoe heb ik die ooit aan gedurfd"....



Succes met je beslissing!

ik ben op dit moment herstellende van een borstverkleining. Bijna een jaar geleden eerst naar de huisarts geweest, om het voor te leggen en te vragen naar zijn ervaringen en voor de doorverwijzing.



Na maar liefst 8 maanden wachttijd, eerste gesprek bij de chirurg gehad. Hij/het ziekenhuis heeft toen een aanvraag ingediend bij de zorgverzekeraar en die was binnen dag goedgekeurd.



Na ca 2 maanden gesprek bij de afdelingsverpleegkundige, om me alles uit te leggen wat zou gaan gebeuren. Omdat ik van een HH cup naar een D wilde, schrok ik erg toen zij zei "dat de chirurg er een leuke B of C cup van zou maken". (Ik heb tijdens het aftekenen aan de chirurg aangegeven dat ik DAT absoluut niet wilde. )



Drie weken geleden, 's ochtends opgenomen. Een klein uurtje voor tijd een tabletje om slaperig te worden en paracetamol. Naar de verkoever, laatste uitleg, aanleggen infuus, aftekenen door de chirurg, nog even wat 'onduidelijkheid/wensen' (cupmaat) aangegeven. Na 90min was ik 1 kg lichter. Letterlijk en figuurlijk een verademing! Ik merkte het meteen toen ik wakker werd, ik kon veel makkelijker ademen! Wel veel pijn, heel branderig gevoel maar toen ik dit aangaf bij de verpleging kreeg ik meteen extra pijnstilling.



Terug op de afdeling meteen goed geprobeerd te eten en dat ging prima. 's Avonds en 's nachts was echt een ramp; in een vliegtuig slaap je zelf nog beter haha. De volgende ochtend was er nog een beetje discussie/onduidelijkheid of ik die ochtend of de volgende ochtend naar huis mocht. Maar de chirurg was tevreden en ik mocht naar huis.



De chirurg zei dat ik waarschijnlijk maar een dag of 2 een beetje pijn zou hebben. Nou, dat is bij mij even anders gegaan. Ik heb de eerste week de maximale dosis van 4000mg aan paracetamol geslikt. Slapen ging slecht, het liggen werd ik echt zat, je verveelt je enorm. Je kan niets, en wilt alles haha. Bereid je daar op voor.



Ik moet zeggen, elke dag ging t wel weer een stukje beter. De tweede week kon ik al weer wat meer en had ik geen hulp meer nodig om uit bed te komen. Douchen en aankleden ging echt nog niet alleen maar mijn vriend had zorgverlof opgenomen om mij te kunnen helpen. Sinds dit weekend kan ik mezelf weer douchen en aankleden



Eergisteren bij de chirurg geweest voor controle en de wonden zijn nog niet wat ze moesten zijn. Rood, vurig en een beetje prutterig. De wonden lekken ook nog steeds en het gebruik van gaasjes is zeker geen overbodige luxe. Het is trouwens niet aan te raden om met lekkende littekens bh's te passen. Is smerig voor jezelf en eventueel de ander die na jou de bh past. En je trekt t iedere keer weer open.



De pleistertjes mochten er toen ook van af en ik hoef geen dag en nacht meer een sportbh te dragen. 's Middags even de stad in geweest voor nieuwe bh's maar dat viel wel even tegen. Ik had me rijk gerekend om in kittige D-cup bh's te lopen maar dat zit er niet in. Ik heb nu mijn 'oude' F cup bh's uit de kast gehaald... Voor mijn gevoel en mijn vriends zicht is er 'echt veel weg'. Ik lijk slanker en toch ik heb een goede 2 handen vol over, ipv 3. Vandaag wel voor het eerste sinds jaren twee bh's in F-cup voor ngo geen eur 20.- in de uitverkoop kunnen vinden



De breedte van de borst kunnen ze niet veranderen, wel de lengte er van. Ze hebben die van mij dus als t ware ingekort. Ik moet zeggen, ik ben er wel blij mee. ik heb nu stevige F-borsten en passen qua vorm en formaat goed bij me. Ik ben wel een beetje teleurgesteld dat het niet het D-cup formaat is geworden. Daar had ik me op ingesteld en dat (b)lijkt dus gewoon niet te kunnen.



Ik ga nu mijn 4e herstelweek in en ik heb helaas nog steeds pijn bij alles wat ik doe. Alleen als ik heel stil in bed lig, op mijn rug, dan niet. Ik moet gewoon even geduld hebben.



Onderschat trouwens niet de bijwerkingen van de narcose! Ik ben nog steeds erg moe en mijn conditie is echt weg. Het schijnt per persoon afhankelijk te zijn hoe je daar op reageert maar luister naar je lichaam.



Pijnvrij heb ik t nog niet gekregen maar ik heb alle vertrouwen in mijn chirurg dat alles goed komt

@actlikeme - jeetje wat een verhaal zeg en wat een andere ervaring! Na 6 weken was ik alweer voorzichtig aan het hardlopen.... Heel veel sterkte en het komt echt goed.



De 1e ochtend na de operatie heeft mijn vriend me geholpen met aankleden, maar daarna was ik op mezelf aangewezen. En ik kon ook alles meteen. Je mag niet tillen, uitrekken en bijv ook geen dekbed verwisselen. Dat is de 1e 4 weken dacht ik.

Ik ging ook elke dag een rondje wandelen. Een kennis van mij heeft net voor mij een bvk gehad en zij liep na 1 week voor de 1e keer buiten en voelde elke stap die ze zette.



Zo zie je maar, bij iedereen is het anders.



Ik had ervoor gezorgd dat ik in een hele goede conditie was, ik heb vanaf het moment dat ik hoorde dat ik geopereerd zou worden, geen alcohol meer gedronken. Niet dat ik zoveel drink, maar naar mijn idee vond ik dat gezonder



Ik had cup F, ben nu grote C/kleine D. Bij mij is er in totaal bijna 1.5 kilo afgehaald. De chirurg vond een nog kleinere cup niet bij mij passen, hoewel ik kleiner had gewild.



Ik had de goedkeuring van de verzekering op 5 jan 2009 binnen en ik kon 2 maanden later al onder het mes, maar dat kwam bij mij niet uit (ivm werk), dus werd het 1 maandje later. Dat is dan weer het voordeel van een prive kliniek denk ik.



Mariap, ben benieuwd wat je van onze verhalen vindt!

oh, een andere tip, misschien ook wel weer iets waar alleen ik last van had, koop van de Zwitsal snoetenpoetserdoekjes. Of het nu door de narcose kwam, of omdat je de hele tijd je armen tegen je lichaam aan houdt, ik vond mezelf echt stinken. Een weeïge, muffe putlucht. Echt smerig. Ik voelde me al niet zo lekker en dan lig je ook nog zo te stinken dat je jezelf ruikt. Werd ik niet blij van. Met die Zwitsal doekjes kon ik eenvoudig, zij het voorzichtig, mijn oksels "wassen", en mijn gezicht, nek en eigenlijk de rest van het lichaam waar ik bij kon. Ik werd er weer een beetje blijer van!



En waar ik nu nog last van heb, nog steeds, is obstipatie. Het schijnt vaker voor te komen, zeker na een narcose en nog meer nadat je een tijd op bed ligt. Op zich ook wel logisch, normaal beweeg je veel meer. Of het nu lopen, fietsen of echt sporten is, het heeft allemaal invloed om je darmen. Ik slik nu om de paar dagen een laxeertabletje om het maar te laten verversen, maar t is wel vervelend.



Laat je dit alles niet afschrikken hoor! Ik ben nu weer een paar dagen verder en ik vind mijn borsten steeds mooier worden. Ik ben blij qua grootte en vorm, het zit t er steeds beter uit. Het is nog wel wat onwennig om ze aan te raken, en ze lijken nog op mijn lichaam geplakt te zijn maar ik moet gewoon nog wat geduld hebben.



Veel succes!

Ik heb het zelf 20 jaar geleden laten doen, ik ben zelf OK assistente en dus had de PC (plastisch chirurg) voor het uitzoeken, ik wist dus welke vorm van borsten die man afleverde.

en had geen wachttijden dat scheelt ook natuurlijk...



De ingreep zelf moet je niet onderschatten, het wordt dagelijks uitgevoerd en zien we als een routine ingreep. dat wil niet zeggen dat het wel meevalt want het is wel een grote ingreep.

groot omdat het een enorm groot wondgebied is, en het vetweefsel/kierweefsel wat je wegsnijdt is erg vaat rijk, dus er is behoorlijk wat bloedverlies.

het dichtbranden van de kleine vaatjes neemt de meeste tijd in beslag van de ingreep.

na de ingreep wordt je wakker met twee drains, deze mogen er na 24 uit mits er niet meer dan 150 cc in zit,bij meer verlies wordt gekeken naar afloopfrequentie, loopt het nog op dat moment houden ze hem er liever even langer in.

Dit is om een infectie te voorkomen, een vochtig wondgebied is vatbaar voor ontstekingen, stijgt je temperatuur na de ingreep als neem dan contact op met je PC

Na het verwijderen van de drains mag je naar huis.



de eerste dagen voel je je alsof je bent overreden door een vrachtwagen, dat is normaal, dat wordt minder, de één heeft een hoge pijngrens en kan wel wat hebben de ander houdt langer last.



Houd je armen vooral de eerste weken goed laag, niets tillen. hoe beter je dit volhoudt hoe minde spanning op de hechtingen en hoe mooier de littekens...

ja dat is wel een ding, het is een behoorlijk litteken, je kunt ook minder gevoel overhouden, bij mij werd het juist beter maar dat is ook bij iedereen anders.

de meeste hechtingen lopen onderhuids, die kunnen na verloop van tijd wat gaan irriteren want het duurt even voordat die helemaal zijn opgelost.

als dat aanhoudt moet je het aangeven bij een controle want soms kunnen ze hem eruit trekken ( na 14 dagen doet het toch niets meer) dan ben je ervan af.



de eerste tijd houdt je nog wat vocht vast in het wondgebied en dat is normaal, dat verdwijnt vanzelf, het echte resultaat zie je pas na een half jaar.



ik zou het zo weer doen, er ging bij mij een kilo per kant af, en dat is enorm veel... maar ik had ook een cup F, en in die tijd we spreken over 20 jaar terug, was er geen leuke lingerie voor grotere maten. ik ben toen naar een kleine C gegaan, daar koop je veel leukere dingen voor...



belangrijk is dat je goed uitzoekt bij wie je het wil laten doen, de PC is erg bepalend voor het resultaat. en dat moet je niet over 1 nacht ijs laten gaan.

ken je mensen in je omgeving die het gedaan hebben, vraag eens of je mag zien hoe het eruit ziet... als je het mooi vindt maak eens een afspraak.



hoe het tegenwoordig zit met verzekering weet ik niet, maar als je echt last hebt van de bovenrug dan is er medische noodzaak en zal de PC dat onderbouwen richting de verzekering. sommigen doen sowieso niet moeilijk.



als je denkt aan een privé kliniek ga dan je PC even goed google-en... en vraag naar voor en na foto's... die heeft elke PC, die worden namelijk standaard gemaakt... zitten ook in je eigen dossier.. Nadeel van privéklinieken is de nazorg, je moet dezelfde dag al naar huis... dat vindt ik nogal wat...

ik zou kiezen voor een ziekenhuis.. maar iedereen maakt die keuze voor zichzelf.



succes en hopelijk heb je er wat aan,

Hoihoi,



Ik heb 3 jaar geleden DE stap gezet (want het is inderdaad een lastige beslissing om te nemen!) en ik ben er nog iedere dag ontzettend blij mee! Een van de betere beslissingen die ik in mijn leven gemaakt heb...en ik had het dus echt veel eerder moeten doen! (ben nu 27).



Ik ben inderdaad ook via mijn huisarts doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar kijkt een chirurg naar de vorm en de grootte van je borst en die legt dan uit wat er mogelijk is. Zij hebben vervolgens ook voor mij de vergoedingsaanvraag gedaan bij de VGZ. Toen die eenmaal binnen was, kon ik al na 6 weken geloof ik geopereerd worden.



De operatie zelf is me reuze meegevallen...je bent natuurlijk volledig onder narcose. Ik moest 1 nachtje in het ziekenhuis blijven...'s ochtends werden de drains eruit gehaald en daarna mocht ik al naar huis!

Het meest last heb ik gehad van de narcose (2 dagen erg misselijk en veel overgeven). Aan mijn borsten zelf heb ik geen moment (!) pijn gehad. De pijnstillers die ik mee naar huis heb gekregen, heb ik niet eens hoeven te gebruiken.



De eerste 1 a 2 weken heb je wel verzorging nodig van anderen...het verband moet verwisseld worden...en ook met aankleden/ douchen enzo is het wel handig als iemand kan helpen omdat je je armen niet omhoog mag doen...

Zelf ben ik na 3 weken alweer een paar uurtjes gaan werken...rustig aan...maar het was zeker goed te doen.



Mijn littekens zijn nu nog wel zichtbaar, vooral aan de onderkant...maar dat weegt voor mij niet op tegen hoe erg ik veranderd ben door de operatie...

Hoewel ik daar vantevoren niet over had nagedacht, vind ik dat ik echt veranderd ben als persoon...ik heb nu het figuur dat past bij wie ik 'ben' ... kan me veel vrijer bewegen, alle kleding zit beter, fijner sporten en dansen en ik voel me een stuk meer op mijn gemak bij het stappen...voel me niet meer 'op die manier' bekeken! HEERLIJK !!!



Dus ik zou zeggen: DOEN !!!



Als je nog vragen hebt, hoor ik het graag!

oow en, vraag ook welke techniek de PC gebruikt, er zijn meerdere technieken.

de gekozen techniek hangt ook af van de grote van de borst bij aanvang...

en als er niet teveel af hoeft dat kunnen ze de het melkklier stelsel zo veel mogelijk intact laten. sommigen kunnen dus na een ingreep nog wel borstvoeding geven.



omdat er bij mij zoveel af moest wist ik van te voren dat het bij mij niet mogelijk was... het is erg prettig dit van te voren goed te bespreken.



schrijf vragen op en stel ze ook echt....