Lijf & Lijn
alle pijlers
Mijn vriend wordt steeds meer down, averechts effect
vrijdag 6 juni 2008 om 15:01
Mijn vriend schijnt vroeger te dik geweest te zijn. Nadat hij naar school ging fietsen vlogen de kilo's er van af en kreeg hij ook nog eens een groeispurt.Nu is hij een volwassen jongeman met een kantoorbaan (aka zittend werk). Dus nam een abonnement op de fitness, wat inhield dat ie daar naar binnen kon lopen wanneer ie maar wilt. Zo dik als vroeger is hij absoluut niet meer mag ik de foto's van vroeger geloven, wel heeft hij nog steeds van die 'lovehandels' (hoe je het ook wilt noemen 
en zit die bierbuik er nog wel aan.
Mijn vriend is iemand die de ene keer ontzettend gemotiveerd is en dan drie avonden achter elkaar naar de fitnes gaat maar de andere week er vrij laks in is en het weer laat vallen. Zijn eetpatroon kan ik me soms aan ergeren. Op zich eet hij nog vrij gezond doordeweeks, maar ze eten daar elk weekend patat etc. En de tussendoortjes vliegen daar voorbij. Oftewel: jojo effect!
Dit speelt nu al zolang wij een relatie hebben, zo ongeveer bijna vijf jaar. Nu doe ik ontzettend mn best om 'm toch te blijven motiveren (ik kan niet wachten totdat we samen wonen, dan zal ik es ff voortaan gaan koken door 'm aan t moedigen met fitnes, tips met eten etc etc.
Maar nu wil het ook nog eens zo zijn dat mijn vriend de laatste tijd vrij veel opmerkingen om hem heen geslingerd krijgt die vrijwel allemaal betrekkingen hebben tot wat zijn figuur betreft, mijn vriend wordt steeds meer down hierdoor en dit begint een averechts effect te krijgen. Ik begin hier onderhand ook vrij down door t worden, maar voel me dan automatisch meteen weer schuldig naar mijn vriend toe. Want als vriendin moet je er toch voor hem zijn en hem steunen?! Want ik hou zoveel van hem, maar tegelijkertijd wil ik hem het liefst rechtsreeks naar de sportschool sturen (hij betaalt niet voor niets zo veel!) en er eens echt voor zorgen dat al die snoepjes en bier achter slot en grendel blijven. Het moet nu echt maar eens klaar zijn hoor.
De laatste tijd hebben we dan ook vaak discussies. Hij is af en toe zo down. Dan vertelt ie weer wat iemand tegen 'm zei en dat ie er zo verdrietig van is. Dan vind ik dan zo sneu voor hem en probeer m weer te motiveren om positief te blijven. Als het onderwerp valt op gezond eten (misschien iets minder bier?) dan voelt ie zich meteen weer aangevallen. Want, zo zegt hij altijd, hij wilt niet leven als een model maar gewoon van het leven kunnen genieten en niet alles hoeven te laten. Ik vertel m dan dat dat ook helemaal niet hoeft maar dat het geen kwaad kan om er wat meer op te letten dat wil nog niet zeggen dat je niks meer mag en kan?
Dus najah een weekend daarop zit hij alweer op een feestje en word er volop bier gezopen, en weet je, ik maak er dan nog niet eens een probleem van hoor. Heeft ook geen zin denk ik. Maar zodra hij zich de volgende dag onzeker voelt over zn lichaam en daar dan dus helemaal over doordraaft dan mag ik er wel voor 'm zijn. Dan mag ik het allemaal gaan ophemelen terwijl ik alleen maar kan denken dat dit al bijna vijf jaar zo is, waar is de grens wanneer houdt het op. Maar dan denk ik weer aan die verschrikkelijke flapuiten die mijn vriend zo kwetsen met die botte opmerkingen van ze en word ik eerder kwaad op hen en wil ik meer medeleven tonen aan mijn vriend. Het is ceht zo'n rot gevoel kan ik je zeggen!
Ik word hier gek van. Ben je down vanwege je lichaam, dan is dat echt zo rot. Maar het is niet eerlijk om er dan vervolgens niet 100 procent voor te gaan en de gevolgen op je vriendin af te reageren. En dat doet hij niet boos hoor (was het maar zo dan kon ik het ook es ff af reageren) maar nee hij wordt ontzettend verdrietig! En durf dan al niet meer over afvallen te beginnen want vind het al sneu genoeg of anders gaat hij weer twijfelen of ik m wel mooi vind, wel echt van m hou..
En dat doe ik ook, maar dit breekt me, en we blijven maar in deze situatie hangen. Ik ben er zo blind door geworden dat ik nu graag andermans ervaringen of meningen wil horen. Want begin echt wanhopig te worden..
Veel liefs..
en zit die bierbuik er nog wel aan. Mijn vriend is iemand die de ene keer ontzettend gemotiveerd is en dan drie avonden achter elkaar naar de fitnes gaat maar de andere week er vrij laks in is en het weer laat vallen. Zijn eetpatroon kan ik me soms aan ergeren. Op zich eet hij nog vrij gezond doordeweeks, maar ze eten daar elk weekend patat etc. En de tussendoortjes vliegen daar voorbij. Oftewel: jojo effect!
Dit speelt nu al zolang wij een relatie hebben, zo ongeveer bijna vijf jaar. Nu doe ik ontzettend mn best om 'm toch te blijven motiveren (ik kan niet wachten totdat we samen wonen, dan zal ik es ff voortaan gaan koken door 'm aan t moedigen met fitnes, tips met eten etc etc.
Maar nu wil het ook nog eens zo zijn dat mijn vriend de laatste tijd vrij veel opmerkingen om hem heen geslingerd krijgt die vrijwel allemaal betrekkingen hebben tot wat zijn figuur betreft, mijn vriend wordt steeds meer down hierdoor en dit begint een averechts effect te krijgen. Ik begin hier onderhand ook vrij down door t worden, maar voel me dan automatisch meteen weer schuldig naar mijn vriend toe. Want als vriendin moet je er toch voor hem zijn en hem steunen?! Want ik hou zoveel van hem, maar tegelijkertijd wil ik hem het liefst rechtsreeks naar de sportschool sturen (hij betaalt niet voor niets zo veel!) en er eens echt voor zorgen dat al die snoepjes en bier achter slot en grendel blijven. Het moet nu echt maar eens klaar zijn hoor.
De laatste tijd hebben we dan ook vaak discussies. Hij is af en toe zo down. Dan vertelt ie weer wat iemand tegen 'm zei en dat ie er zo verdrietig van is. Dan vind ik dan zo sneu voor hem en probeer m weer te motiveren om positief te blijven. Als het onderwerp valt op gezond eten (misschien iets minder bier?) dan voelt ie zich meteen weer aangevallen. Want, zo zegt hij altijd, hij wilt niet leven als een model maar gewoon van het leven kunnen genieten en niet alles hoeven te laten. Ik vertel m dan dat dat ook helemaal niet hoeft maar dat het geen kwaad kan om er wat meer op te letten dat wil nog niet zeggen dat je niks meer mag en kan?
Dus najah een weekend daarop zit hij alweer op een feestje en word er volop bier gezopen, en weet je, ik maak er dan nog niet eens een probleem van hoor. Heeft ook geen zin denk ik. Maar zodra hij zich de volgende dag onzeker voelt over zn lichaam en daar dan dus helemaal over doordraaft dan mag ik er wel voor 'm zijn. Dan mag ik het allemaal gaan ophemelen terwijl ik alleen maar kan denken dat dit al bijna vijf jaar zo is, waar is de grens wanneer houdt het op. Maar dan denk ik weer aan die verschrikkelijke flapuiten die mijn vriend zo kwetsen met die botte opmerkingen van ze en word ik eerder kwaad op hen en wil ik meer medeleven tonen aan mijn vriend. Het is ceht zo'n rot gevoel kan ik je zeggen!
Ik word hier gek van. Ben je down vanwege je lichaam, dan is dat echt zo rot. Maar het is niet eerlijk om er dan vervolgens niet 100 procent voor te gaan en de gevolgen op je vriendin af te reageren. En dat doet hij niet boos hoor (was het maar zo dan kon ik het ook es ff af reageren) maar nee hij wordt ontzettend verdrietig! En durf dan al niet meer over afvallen te beginnen want vind het al sneu genoeg of anders gaat hij weer twijfelen of ik m wel mooi vind, wel echt van m hou..
En dat doe ik ook, maar dit breekt me, en we blijven maar in deze situatie hangen. Ik ben er zo blind door geworden dat ik nu graag andermans ervaringen of meningen wil horen. Want begin echt wanhopig te worden..
Veel liefs..
vrijdag 6 juni 2008 om 15:11
Oh bah, ik bedenk me tijdens het lezen van jouw stuk hoe míjn vriend zich moet voelen... ik en nl veel vrouwen met mij vertonen hetzelfde gedrag als jouw vriend. Was het maar zo makkelijk gezegd als gedaan, controle houden over eten.
Ik wil je alleen veel sterkte wensen hiermee om te gaan. Wat je vriend doet ís ook niet eerlijk, het afreageren op jou, maar bij jou durft hij kwetsbaar te zijn. Als ik het omkeer naar mijn situatie, mijn vriend is de enige met wie ik het durf te delen dat ik zo onzeker ben en slecht in mijn vel zit. Tegelijkertijd ziet hij me ook weer een zak chips naar binnen werken...
Wat bij mij goed werkt om me te motiveren is het gezellig houden en maken thuis. Dan voel ik me lekkerder en ga ook meer sporten.
Ik wil je alleen veel sterkte wensen hiermee om te gaan. Wat je vriend doet ís ook niet eerlijk, het afreageren op jou, maar bij jou durft hij kwetsbaar te zijn. Als ik het omkeer naar mijn situatie, mijn vriend is de enige met wie ik het durf te delen dat ik zo onzeker ben en slecht in mijn vel zit. Tegelijkertijd ziet hij me ook weer een zak chips naar binnen werken...
Wat bij mij goed werkt om me te motiveren is het gezellig houden en maken thuis. Dan voel ik me lekkerder en ga ook meer sporten.
vrijdag 6 juni 2008 om 15:22
quote:sarinadanae schreef op 06 juni 2008 @ 15:11:
Oh bah, ik bedenk me tijdens het lezen van jouw stuk hoe míjn vriend zich moet voelen... ik en nl veel vrouwen met mij vertonen hetzelfde gedrag als jouw vriend. Was het maar zo makkelijk gezegd als gedaan, controle houden over eten.
Ik wil je alleen veel sterkte wensen hiermee om te gaan. Wat je vriend doet ís ook niet eerlijk, het afreageren op jou, maar bij jou durft hij kwetsbaar te zijn. Als ik het omkeer naar mijn situatie, mijn vriend is de enige met wie ik het durf te delen dat ik zo onzeker ben en slecht in mijn vel zit. Tegelijkertijd ziet hij me ook weer een zak chips naar binnen werken...
Wat bij mij goed werkt om me te motiveren is het gezellig houden en maken thuis. Dan voel ik me lekkerder en ga ook meer sporten.
Thanx voor je steun en tips! Ik realiseer me meteen dat een klein beetje steun maar bovenal begrip mij al heel veel doet.
Ja hij zegt ook wel es op deze manier help je me niet. Maar ik ben geneigd om dan te denken, minder eten is minder aankomen, strakker in je vel; gelukkiger met jezelf?! Relatie (op dat gebied!!) ook gezelliger? En vraag dan vaak genoeg aan 'm van goh hoe moet ik je dan helpen? Dan krijg ik altijd als antwoord van jah me niet zo pushen? Dat klinkt bij mij meer in de oren als, niets zeggen dus wat goed voor m is maar hij niet wilt horen! maar er wel zijn en m wel troosten wanneer hij dat wilt.
Maar indd. ik doe me best om het gezellig te houden, als ik een nachtje bij hem blijf slapen en w kijken nog ff gezellie tv ofzo nemen w allebei een wafel maar heeft hij nog steeds trek maar komt dan met n big smile aanzetten met crackertjes, helemaal goed.
Maar ja alsnog het blijft een up and down situatie, als ik weet dat hij veel gaat eten drinken etc ben ikal bang voor wat komen gaat..wat altijd achteraf is maar dan is het meestal alweer te laat.. Ik voel me altijd zo schuldig als ik het zat ben om hem op te hemelen want hij is er ook altijd voor mij! Maar na vijf jaar zou het wel eens fijn zijn als ie zelf definitief initiatief neemt en dat het dan ook echt klaar is. Ik hoop altijd dat als w samenwonen het beter gaat, lkkr gezond koken, gezonde lkkre snacks maken, is nog leuk ook! Vind het ook helemaal niet erg om boodschappen te doen! Maar ja, wat als het dalijk zo ver is, en dit nog steeds zo blijft
Oh bah, ik bedenk me tijdens het lezen van jouw stuk hoe míjn vriend zich moet voelen... ik en nl veel vrouwen met mij vertonen hetzelfde gedrag als jouw vriend. Was het maar zo makkelijk gezegd als gedaan, controle houden over eten.
Ik wil je alleen veel sterkte wensen hiermee om te gaan. Wat je vriend doet ís ook niet eerlijk, het afreageren op jou, maar bij jou durft hij kwetsbaar te zijn. Als ik het omkeer naar mijn situatie, mijn vriend is de enige met wie ik het durf te delen dat ik zo onzeker ben en slecht in mijn vel zit. Tegelijkertijd ziet hij me ook weer een zak chips naar binnen werken...
Wat bij mij goed werkt om me te motiveren is het gezellig houden en maken thuis. Dan voel ik me lekkerder en ga ook meer sporten.
Thanx voor je steun en tips! Ik realiseer me meteen dat een klein beetje steun maar bovenal begrip mij al heel veel doet.
Ja hij zegt ook wel es op deze manier help je me niet. Maar ik ben geneigd om dan te denken, minder eten is minder aankomen, strakker in je vel; gelukkiger met jezelf?! Relatie (op dat gebied!!) ook gezelliger? En vraag dan vaak genoeg aan 'm van goh hoe moet ik je dan helpen? Dan krijg ik altijd als antwoord van jah me niet zo pushen? Dat klinkt bij mij meer in de oren als, niets zeggen dus wat goed voor m is maar hij niet wilt horen! maar er wel zijn en m wel troosten wanneer hij dat wilt.
Maar indd. ik doe me best om het gezellig te houden, als ik een nachtje bij hem blijf slapen en w kijken nog ff gezellie tv ofzo nemen w allebei een wafel maar heeft hij nog steeds trek maar komt dan met n big smile aanzetten met crackertjes, helemaal goed.
Maar ja alsnog het blijft een up and down situatie, als ik weet dat hij veel gaat eten drinken etc ben ikal bang voor wat komen gaat..wat altijd achteraf is maar dan is het meestal alweer te laat.. Ik voel me altijd zo schuldig als ik het zat ben om hem op te hemelen want hij is er ook altijd voor mij! Maar na vijf jaar zou het wel eens fijn zijn als ie zelf definitief initiatief neemt en dat het dan ook echt klaar is. Ik hoop altijd dat als w samenwonen het beter gaat, lkkr gezond koken, gezonde lkkre snacks maken, is nog leuk ook! Vind het ook helemaal niet erg om boodschappen te doen! Maar ja, wat als het dalijk zo ver is, en dit nog steeds zo blijft
maandag 9 juni 2008 om 11:51
Ik weet dat het voor zijn o.a. gezondheid geen kwaad kanom wat af te vallen, maar mij zal je er in eerste instantie niet over horen. En wat ikzelf ook zeg, meningen van vele anderen vind hij (hoezeer hij dat ook niet graag toegeeft) belangrijk. Maar we hebben het er pas nog over gehad en hij was het echt ff helemaal zat, na een goede peptalk wilt ie er weer helemaal voor gaan, ik ben super trots op 'm.
Toch ben ik nog steeds op zoek naar goede 'quotes' die ik er uit kan gooien wanneer mensen opmerkingen maken!
Manesen hier ervaring mee of misschien tips?
Liefs Nickie
Toch ben ik nog steeds op zoek naar goede 'quotes' die ik er uit kan gooien wanneer mensen opmerkingen maken!
Manesen hier ervaring mee of misschien tips?
Liefs Nickie
dinsdag 10 juni 2008 om 20:43
Vermoeiende vriend hoor, dan weer wel, dan weer niet. Z'n ouders helpen ook niet mee lees ik. En hij weet dat jij hem ook wat slanker wil zien. Het interesseert hem eigenlijk niets. Tja...kom op. Hij doet het niet voor zichzelf en hij doet het niet voor zijn vriendin. Hij heeft de aanleg om dik te worden dus bereid je maar voor op een dikke echtgenoot.
Laat je hem dit lezen, misschien helpt het...herkend ie zichzelf.
Laat je hem dit lezen, misschien helpt het...herkend ie zichzelf.
woensdag 11 juni 2008 om 10:03
donderdag 12 juni 2008 om 11:48
quote:wanda_p schreef op 11 juni 2008 @ 10:03:
Op een topic op de relatiepijler schrijft nickie dat haar vriend 80 kilo weegt bij een lengte van 1.85. Dat is echt niet te dik.
"hij is ongeveer 1.85 en weegt iets van tachtig kilo. Ik zelf vind dat op zich wel een goed gewicht! "
Misschien zit het probleem tussen haar oren?Pardon?!! Ik probeer juist met man en macht mn vriend er van te overtuigen dat hij hartstikke mooi is! als je wat beter gelezen had dan had je dat zelf inmiddels ook geweten. En daarbij staat er toch ook dat ik juist geen probleem met zijn gewicht hebt, sterker nog ik vind het op zich wel een goed gewicht!
Andere lezers, bedankt voor de steun en tips! Mijn vriend voelt zich inmiddels steeds wat lekkerder in zijn velletje!
Liefs Nickie
Op een topic op de relatiepijler schrijft nickie dat haar vriend 80 kilo weegt bij een lengte van 1.85. Dat is echt niet te dik.
"hij is ongeveer 1.85 en weegt iets van tachtig kilo. Ik zelf vind dat op zich wel een goed gewicht! "
Misschien zit het probleem tussen haar oren?Pardon?!! Ik probeer juist met man en macht mn vriend er van te overtuigen dat hij hartstikke mooi is! als je wat beter gelezen had dan had je dat zelf inmiddels ook geweten. En daarbij staat er toch ook dat ik juist geen probleem met zijn gewicht hebt, sterker nog ik vind het op zich wel een goed gewicht!
Andere lezers, bedankt voor de steun en tips! Mijn vriend voelt zich inmiddels steeds wat lekkerder in zijn velletje!
Liefs Nickie
zaterdag 14 juni 2008 om 22:56
Hoi Nickietje,
Ik zat na te denken over jouw verhaal met je vriend...het lijkt me inderdaad een energiezeuigende situatie. Helaas moet ik bekennen dat ik ook zoveel energie van mijn vriend heb gevraagd en soms nog.
Het lijkt me voor jullie relatie goed dat je dit onderwerp eens op tafel legt en dan niet inhoudelijk, maar meer van: ik heb er moeite mee om deze rol steeds te moete innemen en ik baal dat jij wel verdrietig bent, maar wel steeds de dingen doet waar je zo verdrietig van wordt achteraf. Dan kun je in ieder geval jouw eigen gevoelens ook een kwijt op een minder beladen moment.
Ik denk dat hij misschien wel aangeeft met dat hij alles moet kunnen eten als hij dat wil ipv als een model te moeten leven, dat hij er eigenlijk behoefte aan heeft dat hij meer ZELFVERTROUWEN krijgt en er minder naar van zou worden als hij wel een rotopmerking krijgt. Iedereen krijgt die wel eens.
Als hij geen dikkere buik heeft, gaat het misschien weer over zijn grote mond ofzo.
Ik zou, als ik jou was, helemaal niet meer gaan zitten op het 'maar je kunt toch ook dit nemen of meer sporten ofzo'...Daar gaat het helemaal niet om. Zoals ik het lees, heeft hij er heel erg behoefte aan om zichzelf gewoon te accepteren zoals ie is, dikker of niet. En zeggen dat hij anders en beter zou kunnen gaan eten, is eigenlijk meegaan in datgene waar het niet om gaat. Hij weet ook wel dat ie die keuzes zou kunnen aanpassen, maar dat lukt hem niet. En misschien wel omdat ie elke keer weer dat dilemma opzoekt, om te merken dat hij zo graag zichzelf oke zou willen vinden.
Misschien heeft hij er wat aan als hij eens op zoek gaat naar manieren om meer oke te zijn met hoe hij is en eruit ziet en dat gaat voelen dat ie gewoon goed is ongeacht of anderen vinden dat hij dikker is of scheel of weet ik wat. Het is gewoon moeilijk dat er altijd mensen die wat op je aan te merken hebben.
Een grote raad, wil ik ook nog (jaja...prekerig ben ik hier bezig he?) geven: probeer vanaf nu iedere vorm van politie-agent spelen op gebied van eten en drinken te voorkomen, daarmee geef je eten en drinken nog meer lading (wat verboden is, wil je nog liever toch??), terwijl het alleen maar een uiting is van zijn tekort aan zelfrespect om zich fijn te kunnen voelen. Als je niks meer zegt, ben je misschien bang dat hij helemaal losgaat, maar het is zijn lijf en zijn leven en eten, dus laat dat ook van hem zijn!! Daar heeft hij recht op en jij hebt recht op die rust dat het zijn zaak is en niet jouw verantwoording!
PS. misschien veel te laat deze reactie, maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
Suc7 en ik hoop dat hij zich wat fijner blijft voelen nu, al denk ik, dat het gewoon even een van de vele oplevingen is die iedereen heeft en dat de kern niet veranderd is op zo'n korte termijn, maar misschien zit ik er wel compleet naast.
Groetjes KK
Ik zat na te denken over jouw verhaal met je vriend...het lijkt me inderdaad een energiezeuigende situatie. Helaas moet ik bekennen dat ik ook zoveel energie van mijn vriend heb gevraagd en soms nog.
Het lijkt me voor jullie relatie goed dat je dit onderwerp eens op tafel legt en dan niet inhoudelijk, maar meer van: ik heb er moeite mee om deze rol steeds te moete innemen en ik baal dat jij wel verdrietig bent, maar wel steeds de dingen doet waar je zo verdrietig van wordt achteraf. Dan kun je in ieder geval jouw eigen gevoelens ook een kwijt op een minder beladen moment.
Ik denk dat hij misschien wel aangeeft met dat hij alles moet kunnen eten als hij dat wil ipv als een model te moeten leven, dat hij er eigenlijk behoefte aan heeft dat hij meer ZELFVERTROUWEN krijgt en er minder naar van zou worden als hij wel een rotopmerking krijgt. Iedereen krijgt die wel eens.
Als hij geen dikkere buik heeft, gaat het misschien weer over zijn grote mond ofzo.
Ik zou, als ik jou was, helemaal niet meer gaan zitten op het 'maar je kunt toch ook dit nemen of meer sporten ofzo'...Daar gaat het helemaal niet om. Zoals ik het lees, heeft hij er heel erg behoefte aan om zichzelf gewoon te accepteren zoals ie is, dikker of niet. En zeggen dat hij anders en beter zou kunnen gaan eten, is eigenlijk meegaan in datgene waar het niet om gaat. Hij weet ook wel dat ie die keuzes zou kunnen aanpassen, maar dat lukt hem niet. En misschien wel omdat ie elke keer weer dat dilemma opzoekt, om te merken dat hij zo graag zichzelf oke zou willen vinden.
Misschien heeft hij er wat aan als hij eens op zoek gaat naar manieren om meer oke te zijn met hoe hij is en eruit ziet en dat gaat voelen dat ie gewoon goed is ongeacht of anderen vinden dat hij dikker is of scheel of weet ik wat. Het is gewoon moeilijk dat er altijd mensen die wat op je aan te merken hebben.
Een grote raad, wil ik ook nog (jaja...prekerig ben ik hier bezig he?) geven: probeer vanaf nu iedere vorm van politie-agent spelen op gebied van eten en drinken te voorkomen, daarmee geef je eten en drinken nog meer lading (wat verboden is, wil je nog liever toch??), terwijl het alleen maar een uiting is van zijn tekort aan zelfrespect om zich fijn te kunnen voelen. Als je niks meer zegt, ben je misschien bang dat hij helemaal losgaat, maar het is zijn lijf en zijn leven en eten, dus laat dat ook van hem zijn!! Daar heeft hij recht op en jij hebt recht op die rust dat het zijn zaak is en niet jouw verantwoording!
PS. misschien veel te laat deze reactie, maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
Suc7 en ik hoop dat hij zich wat fijner blijft voelen nu, al denk ik, dat het gewoon even een van de vele oplevingen is die iedereen heeft en dat de kern niet veranderd is op zo'n korte termijn, maar misschien zit ik er wel compleet naast.
Groetjes KK
maandag 23 juni 2008 om 14:59
quote:kopjekoffie schreef op 14 juni 2008 @ 22:56:
Hoi Nickietje, Ik zat na te denken over jouw verhaal met je vriend...het lijkt me inderdaad een energiezeuigende situatie. .....................
Groetjes KK
Alsnog bedankt voor je reactie! beter te laat dan nooit nietwaar!
Het is dat ik momenteel vrij druk ben maar wilde alsnog de moeite nemen om even wat van mij te laten horen! Ik waardeer het namelijk enorm. Ik zit er ook aan te denken om er goed over te praten. Nog beter dan eerst, sterker nog misschien moet ik maar eens die tips van jou met me meenemen!! Thanx~!!
Veel liefs!! Nickietje
Hoi Nickietje, Ik zat na te denken over jouw verhaal met je vriend...het lijkt me inderdaad een energiezeuigende situatie. .....................
Groetjes KK
Alsnog bedankt voor je reactie! beter te laat dan nooit nietwaar!
Het is dat ik momenteel vrij druk ben maar wilde alsnog de moeite nemen om even wat van mij te laten horen! Ik waardeer het namelijk enorm. Ik zit er ook aan te denken om er goed over te praten. Nog beter dan eerst, sterker nog misschien moet ik maar eens die tips van jou met me meenemen!! Thanx~!!
Veel liefs!! Nickietje
donderdag 26 juni 2008 om 12:24
quote:lindy schreef op 23 juni 2008 @ 15:06:
Tjonge jonge.
Wordt het zolangzamerhand ziekmakende schoonheidsideaal nu ook al op mannen geprojecteerd door hun vrouwelijke partner? Is er echt serieus iemand die klaagt over d'r man van 80 kilo?
Moet zo'n man omgekeerd eens doen bij zin vriendin. Dan moet-ie resoluut gedumpt worden.Zucht.... Dat schoonheidsideaal zal me een worst wezen! Ik wil dat mijn vriend gelukkig is. Hij heeft geen overgwicht, maar een ideaal gewicht wil nog niet zeggen dat je dan strak in je velletje zit. Mijn vriend zou dat echter wel graag willen en werkt hier nu aan. En heeft daarbij zn ups and downs. Daar ging het hier om en hoe je er mee om moet gaan. Tegenwoordig lopen we samen hard, hij voelt zich lekkerder in zn vel. Niet alleen dat velletje om zn lichaam maar ook mentaal gezien en uiteindleijk ging het daar gewoon om en daarbij voelen we ons samen ook weer gelukkiger! Nogmaals bedankt voor de steunende berichtjes! Liefs Nickie
Tjonge jonge.
Wordt het zolangzamerhand ziekmakende schoonheidsideaal nu ook al op mannen geprojecteerd door hun vrouwelijke partner? Is er echt serieus iemand die klaagt over d'r man van 80 kilo?
Moet zo'n man omgekeerd eens doen bij zin vriendin. Dan moet-ie resoluut gedumpt worden.Zucht.... Dat schoonheidsideaal zal me een worst wezen! Ik wil dat mijn vriend gelukkig is. Hij heeft geen overgwicht, maar een ideaal gewicht wil nog niet zeggen dat je dan strak in je velletje zit. Mijn vriend zou dat echter wel graag willen en werkt hier nu aan. En heeft daarbij zn ups and downs. Daar ging het hier om en hoe je er mee om moet gaan. Tegenwoordig lopen we samen hard, hij voelt zich lekkerder in zn vel. Niet alleen dat velletje om zn lichaam maar ook mentaal gezien en uiteindleijk ging het daar gewoon om en daarbij voelen we ons samen ook weer gelukkiger! Nogmaals bedankt voor de steunende berichtjes! Liefs Nickie
