Lijf & Lijn
alle pijlers
Raar lijf
donderdag 13 mei 2010 om 13:16
Hallo allemaal!
Ik kom even mijn luxeprobleem spuien en hoop dat iemand zich er ook in kan herkennen of tips heeft om me niet meer om iets onbenulligs druk te laten maken.
Mijn lijf is in een paar maanden tijd 15 kilo lichter geworden en ik kan er maar niet aan wennen dat ik er niet meer hetzelfde uit zie als daarvoor. Helemaal omdat ik eigenlijk best wel blij was met mezelf.
Is er iemand die ook in korte tijd is afgevallen (of aangekomen) en ben je niet meer zo vertrouwd met de omvang van je lijf?
voorbeeld:
Ik had door een stomme actie een gigantische blauwe plek op mijn billen in de vorm van een vlam. Superstoer wil ik dat aan een vriendin laten zien. Bij het omdraaien kwam ik erachter dat daar mijn kont niet meer daar was waar hij hoorde te zijn. Que?!
of dat ik niet meer intuïtief iets uit een rek van de winkel kan halen, maar gedoemd ben om te blijven passen in de winkel.
of het grote dieptepunt waarbij ik mezelf wilde trakteren op een supermooie sexy BH die mijn geslonken boezem mocht compenseren. En dat de lingeriewinkelmevrouw vervolgens aan kwam zetten met een topje! (je weet wel, met zo'n elastieken band)
Herkenbaar? Of heb je ook goede verhalen om te delen? Ik ben in ieder geval benieuwd!
ps. ik ben niet op zoek naar tips om aan te komen of iets dergelijks
Ik kom even mijn luxeprobleem spuien en hoop dat iemand zich er ook in kan herkennen of tips heeft om me niet meer om iets onbenulligs druk te laten maken.
Mijn lijf is in een paar maanden tijd 15 kilo lichter geworden en ik kan er maar niet aan wennen dat ik er niet meer hetzelfde uit zie als daarvoor. Helemaal omdat ik eigenlijk best wel blij was met mezelf.
Is er iemand die ook in korte tijd is afgevallen (of aangekomen) en ben je niet meer zo vertrouwd met de omvang van je lijf?
voorbeeld:
Ik had door een stomme actie een gigantische blauwe plek op mijn billen in de vorm van een vlam. Superstoer wil ik dat aan een vriendin laten zien. Bij het omdraaien kwam ik erachter dat daar mijn kont niet meer daar was waar hij hoorde te zijn. Que?!
of dat ik niet meer intuïtief iets uit een rek van de winkel kan halen, maar gedoemd ben om te blijven passen in de winkel.
of het grote dieptepunt waarbij ik mezelf wilde trakteren op een supermooie sexy BH die mijn geslonken boezem mocht compenseren. En dat de lingeriewinkelmevrouw vervolgens aan kwam zetten met een topje! (je weet wel, met zo'n elastieken band)
Herkenbaar? Of heb je ook goede verhalen om te delen? Ik ben in ieder geval benieuwd!
ps. ik ben niet op zoek naar tips om aan te komen of iets dergelijks
donderdag 13 mei 2010 om 13:33
Ik had het vlak na de bevalling. Tijdens de zwangerschap was het niet zo raar dat mijn lijf veranderde, maar na de bevalling drong het wel tot me door. Voor mijn gevoel telde de zwangerschapstijd niet en was mijn lijf van de ene op de andere dag ineens anders. Heel raar, heeft me jaren gekost om er aan te wennen. En nu nog denk ik wel eens "dit is niet mijn lijf".
donderdag 13 mei 2010 om 13:39
Stoeptegel
Ik had al verwacht dat er dergelijke vragen zouden komen. Maar ik ben afgevallen door een combinatie van medicatie en de introductie van een regelmatig eetpatroon (dat weer mogelijk werd gemaakt door die medicijnen).
Samen met mijn arts heb ik besloten dat het zo goed is, zolang ik dagelijks maar genoeg voedingsstoffen binnenkrijg. Mijn weerstand is goed en ik zie dan ook niet echt een reden om het dieet zo aan te passen dat er heel wat bij komt.
Het is alleen jammer dat ik nu een kinderboezem heb, haha.
En dat ik eraan moet wennen dat ik geen buikje heb dat ik moet/wil verbloemen.
Issues die ook zonder gewichtstoename te behapstukken zijn, gok ik zo
Ik had al verwacht dat er dergelijke vragen zouden komen. Maar ik ben afgevallen door een combinatie van medicatie en de introductie van een regelmatig eetpatroon (dat weer mogelijk werd gemaakt door die medicijnen).
Samen met mijn arts heb ik besloten dat het zo goed is, zolang ik dagelijks maar genoeg voedingsstoffen binnenkrijg. Mijn weerstand is goed en ik zie dan ook niet echt een reden om het dieet zo aan te passen dat er heel wat bij komt.
Het is alleen jammer dat ik nu een kinderboezem heb, haha.
En dat ik eraan moet wennen dat ik geen buikje heb dat ik moet/wil verbloemen.
Issues die ook zonder gewichtstoename te behapstukken zijn, gok ik zo
donderdag 13 mei 2010 om 13:51
@ lekkeresnor: mmm eerlijk gezegd vind ik het een beetje vreemde post.
Wat wil je nou eigenlijk? Geen idee of je van 50 naar 35 kilo bent gegaan ofzoiets, of dat je echt veel overgewicht had. Want 15 kilo maakt in het ene geval meer verschil dan in het andere geval. Ik ben zelf 28 kilo afgevallen maar heb totaal dus niet wat jij ervaart. Ik ben zelf blij en trots op mijn lichaam en op mezelf. Kijk met plezier in de spiegel en mis echt niks hoor.
Wat wil je nou eigenlijk? Geen idee of je van 50 naar 35 kilo bent gegaan ofzoiets, of dat je echt veel overgewicht had. Want 15 kilo maakt in het ene geval meer verschil dan in het andere geval. Ik ben zelf 28 kilo afgevallen maar heb totaal dus niet wat jij ervaart. Ik ben zelf blij en trots op mijn lichaam en op mezelf. Kijk met plezier in de spiegel en mis echt niks hoor.
donderdag 13 mei 2010 om 13:52
Soms duurt het een poosje voordat je went aan veranderingen aan je lijf, ja komt me bekend voor.
Ik heb inderdaad ook aanpassingsproblemen gehad tijdens en na mijn zwangerschappen.
Maar wat ik ook heb: 's morgens bij het wakker worden ben ik slaperig en ' vergeet' ik hoe oud ik inmiddels ben. Ik voel me vanbinnen nog steeds hetzelfde als 20 jaar geleden. Ik heb dan weleens dat ik slaperig langs de spiegel loop en me ineens gek schrik van diat verouderde hoofd. In mijn geestesoog ben ik nog steeds eeuwig jong maar de realiteit hakt er elke dag weer eventjes in. Ook vergeet ik weleens dat ik niet naar jonge mannen moet kijken/flirten. Het komt weleens voor dat ik een een smakelijk exemplaar zie lopen en ik dan, onbewust, mijn ' flirtgezicht' op zet om er een halve minuut later achter te komen dat dat dat jong gewoon minstens 15 jaar jonger is dan ik en waarschijnlijk helemaal geen behoefte heeft aan een vaag glimlachend 'oud' vrouwtjespersoon
Ik heb inderdaad ook aanpassingsproblemen gehad tijdens en na mijn zwangerschappen.
Maar wat ik ook heb: 's morgens bij het wakker worden ben ik slaperig en ' vergeet' ik hoe oud ik inmiddels ben. Ik voel me vanbinnen nog steeds hetzelfde als 20 jaar geleden. Ik heb dan weleens dat ik slaperig langs de spiegel loop en me ineens gek schrik van diat verouderde hoofd. In mijn geestesoog ben ik nog steeds eeuwig jong maar de realiteit hakt er elke dag weer eventjes in. Ook vergeet ik weleens dat ik niet naar jonge mannen moet kijken/flirten. Het komt weleens voor dat ik een een smakelijk exemplaar zie lopen en ik dan, onbewust, mijn ' flirtgezicht' op zet om er een halve minuut later achter te komen dat dat dat jong gewoon minstens 15 jaar jonger is dan ik en waarschijnlijk helemaal geen behoefte heeft aan een vaag glimlachend 'oud' vrouwtjespersoon
donderdag 13 mei 2010 om 14:00
@max09
Ik ben van 78 naar 63kg, met soms uitschieters naar 60kg gegaan. Met een lengte van 180 cm is dat een verschil van een normaal -met rondingen- naar slank met her en der een uitstekend bot.
Begrijp me goed, ik kijk zeker met plezier in de spiegel. Ik constateer alleen dat er nog een verschil zit tussen de waarneming en beleving van mijn lijf. Dat wat ik zie niet overeenkomt met wat ik voel. Dat zegt niets over de waarde die ik mijzelf of mijn lichaam toeken.
Ik vroeg me gewoon af of dat ook voor anderen herkenbaar is.
Ik ben van 78 naar 63kg, met soms uitschieters naar 60kg gegaan. Met een lengte van 180 cm is dat een verschil van een normaal -met rondingen- naar slank met her en der een uitstekend bot.
Begrijp me goed, ik kijk zeker met plezier in de spiegel. Ik constateer alleen dat er nog een verschil zit tussen de waarneming en beleving van mijn lijf. Dat wat ik zie niet overeenkomt met wat ik voel. Dat zegt niets over de waarde die ik mijzelf of mijn lichaam toeken.
Ik vroeg me gewoon af of dat ook voor anderen herkenbaar is.
donderdag 13 mei 2010 om 14:19
@ lekkeresnor: ik vind de term 'raar lijf' toch een beetje een waarde oordeel over jouw lichaam. na een zwangerschap kan ik me er iets bij voorstellen overigens, want dat is een fase van aankomen/dik worden en weer 'ineens' er anders uitzien na de bevalling. maar van 78 naar 63 kg... en dan die 60 kg.... bij 1.80? ik weet het niet. snap nog steeds niet precies wat je nou wilt en waarom je snel bij het gewicht dat je hád ineens naar de 60 bent gegaan. het klinkt allemaal niet echt gezond, zonder onaardig te willen doen.
donderdag 13 mei 2010 om 15:09
@max
Dat het niet gezond klinkt, heb ik ook wel door. Ik was ook de eerste die bij de huisarts zat toen ik zo snel af aan het vallen was.
Maar zoals gezegd kwam het snelle gewichtsafname door de bijwerkingen van medicijnen (ritalin). Aan de andere kant ben ik dankzij die medicijnen in staat om een regelmatig leef- en eetpatroon toe te passen. Met als resultaat dat ik nu gezonder leef dan ervoor. Iets waar ik echt supergelukkig mee ben!
Het is alleen wennen dat ik er nu anders uit zie dan ik altijd gedaan heb. Dat is gewoon een raar gevoel. En ik vroeg me gewoon af of ik nou de enige ben die dat heeft. Vandaar de vraag naar ervaringen van anderen.
@Guinevieve
het schrikeffect van de spiegel herken ik zeker! Dat je beeld in je hoofd op een onbewaakt moment zo anders kan zijn dan de spiegel laat zien is schrikken, haha
Dat het niet gezond klinkt, heb ik ook wel door. Ik was ook de eerste die bij de huisarts zat toen ik zo snel af aan het vallen was.
Maar zoals gezegd kwam het snelle gewichtsafname door de bijwerkingen van medicijnen (ritalin). Aan de andere kant ben ik dankzij die medicijnen in staat om een regelmatig leef- en eetpatroon toe te passen. Met als resultaat dat ik nu gezonder leef dan ervoor. Iets waar ik echt supergelukkig mee ben!
Het is alleen wennen dat ik er nu anders uit zie dan ik altijd gedaan heb. Dat is gewoon een raar gevoel. En ik vroeg me gewoon af of ik nou de enige ben die dat heeft. Vandaar de vraag naar ervaringen van anderen.
@Guinevieve
het schrikeffect van de spiegel herken ik zeker! Dat je beeld in je hoofd op een onbewaakt moment zo anders kan zijn dan de spiegel laat zien is schrikken, haha
vrijdag 14 mei 2010 om 09:33
Ik herken je gevoelens wel.
Ik ben een paar jaar geleden in nog geen twee maand tijd 17 kilo afgevallen, de oorzaak was stress en liefdesverdriet. Ik ging bij een lengte van 167 van 70 terug naar net 50 kilo.
Als ik in de spiegel keek, zag ik een klein teer pubermeisje in plaats van de bewuste jonge vrouw die ik met die extra kilo's zag. Het beeld werd tijdens het shoppen nog eens extra bevestigd, een maatje 36 die nog te groot was, dus maar naar de kinderafdeling voor een maat 164 en dan inderdaad nog niet te spreken over de lingeriezaak...
Ik was dun, te dun, maar doordat het gewicht zo snel eraf was gegaan, voelde ik me nog 70 kilo. telkens als iemand iets over mijn gewicht vroeg of opmerkte werd ik weer wakker geschud dat ik niet meer mijn eigen vertrouwde ik was.
Hoop dat ik je door mijn verhaal te vertellen hier iets mee kan helpen.
Bij mij is het uiteindelijk wel weer goed gekomen, nadat de situatie zich na een jaar stabiliseerde ging ik langzaamaan terug naar mijn oude gewicht en uiterlijk.
Ik ben een paar jaar geleden in nog geen twee maand tijd 17 kilo afgevallen, de oorzaak was stress en liefdesverdriet. Ik ging bij een lengte van 167 van 70 terug naar net 50 kilo.
Als ik in de spiegel keek, zag ik een klein teer pubermeisje in plaats van de bewuste jonge vrouw die ik met die extra kilo's zag. Het beeld werd tijdens het shoppen nog eens extra bevestigd, een maatje 36 die nog te groot was, dus maar naar de kinderafdeling voor een maat 164 en dan inderdaad nog niet te spreken over de lingeriezaak...
Ik was dun, te dun, maar doordat het gewicht zo snel eraf was gegaan, voelde ik me nog 70 kilo. telkens als iemand iets over mijn gewicht vroeg of opmerkte werd ik weer wakker geschud dat ik niet meer mijn eigen vertrouwde ik was.
Hoop dat ik je door mijn verhaal te vertellen hier iets mee kan helpen.
Bij mij is het uiteindelijk wel weer goed gekomen, nadat de situatie zich na een jaar stabiliseerde ging ik langzaamaan terug naar mijn oude gewicht en uiterlijk.
vrijdag 14 mei 2010 om 10:08
quote:lekkeresnor schreef op 13 mei 2010 @ 14:00:
@max09
Ik ben van 78 naar 63kg, met soms uitschieters naar 60kg gegaan. Met een lengte van 180 cm is dat een verschil van een normaal -met rondingen- naar slank met her en der een uitstekend bot.
Begrijp me goed, ik kijk zeker met plezier in de spiegel. Ik constateer alleen dat er nog een verschil zit tussen de waarneming en beleving van mijn lijf. Dat wat ik zie niet overeenkomt met wat ik voel. Dat zegt niets over de waarde die ik mijzelf of mijn lichaam toeken.
Ik vroeg me gewoon af of dat ook voor anderen herkenbaar is.
Dan is het gewoon een kwestie van wennen denk ik (als je niks wilt veranderen). Ik snap het "probleem" eigenlijk niet? Je schrijft of mensen tips hebben om je niet meer over zoiets "onbenulligs" druk te maken. Blijkbaar zit je er toch mee?
Ik weet het niet. Afwachten, went vanzelf wel. Misschien helpt sporten wel, wat cardio en krachttraining, wordt je lijf mooi gevormd van. Dan zie je ook wat je lichaam allemaal kan, best leuk!
Ik herken het zelf niet, maar heb ook niet zoiets meegemaakt. Kan me wel voorstellen dat het wennen is, als ik nu 15kg zou afvallen zou ik echt een geraamte zijn eigenlijk is het best wel veel nu ik er zo over nadenk. Maar goed...
Succes met wennen aan je nieuwe lijf.
@max09
Ik ben van 78 naar 63kg, met soms uitschieters naar 60kg gegaan. Met een lengte van 180 cm is dat een verschil van een normaal -met rondingen- naar slank met her en der een uitstekend bot.
Begrijp me goed, ik kijk zeker met plezier in de spiegel. Ik constateer alleen dat er nog een verschil zit tussen de waarneming en beleving van mijn lijf. Dat wat ik zie niet overeenkomt met wat ik voel. Dat zegt niets over de waarde die ik mijzelf of mijn lichaam toeken.
Ik vroeg me gewoon af of dat ook voor anderen herkenbaar is.
Dan is het gewoon een kwestie van wennen denk ik (als je niks wilt veranderen). Ik snap het "probleem" eigenlijk niet? Je schrijft of mensen tips hebben om je niet meer over zoiets "onbenulligs" druk te maken. Blijkbaar zit je er toch mee?
Ik weet het niet. Afwachten, went vanzelf wel. Misschien helpt sporten wel, wat cardio en krachttraining, wordt je lijf mooi gevormd van. Dan zie je ook wat je lichaam allemaal kan, best leuk!
Ik herken het zelf niet, maar heb ook niet zoiets meegemaakt. Kan me wel voorstellen dat het wennen is, als ik nu 15kg zou afvallen zou ik echt een geraamte zijn eigenlijk is het best wel veel nu ik er zo over nadenk. Maar goed...
Succes met wennen aan je nieuwe lijf.
vrijdag 14 mei 2010 om 10:19
Hoi,
ik ben ook veel afgevallen maar puur omdat ik me daarvoor juist niet prettig voelde. Ik moet nog meer afvallen helaas. Ik hoef niet te wennen aan mijn andere lijf, al kamp ik met andere probleempjes met mijn afgevallen lijf. Maar als jij het zo voelt, voel je dat zo!
Misschien een idee om je 's ochtend en 's avonds helemaal in te smeren met bodylotion en zo je eigen lichaam te voelen en weer te leren kennen?
Succes
ik ben ook veel afgevallen maar puur omdat ik me daarvoor juist niet prettig voelde. Ik moet nog meer afvallen helaas. Ik hoef niet te wennen aan mijn andere lijf, al kamp ik met andere probleempjes met mijn afgevallen lijf. Maar als jij het zo voelt, voel je dat zo!
Misschien een idee om je 's ochtend en 's avonds helemaal in te smeren met bodylotion en zo je eigen lichaam te voelen en weer te leren kennen?
Succes
