Sterilisatie bij man

MarijeMarije schreef: ↑

01-09-2017 21:24

Ik vind dat "iets stuk maken wat prima functioneert" altijd zo flauw in deze discussie. Menige muts/kut doet het prima maar wordt voor het goede doel (een kind) toch soms behoorlijk stuk gemaakt en daar hoor je niemand over. Als het dan over mannen gaat, wordt het opeens een heel ander verhaal

Nou, het is ook een heel ander verhaal. Sterilisatie is een medische ingreep waarbij bij (bij de man) inderdaad een goed functionerend deel van zijn lichaam wordt geamputeerd.

Kinderen baren is een gevolg van vrouw-zijn.

Zoek de verschillen.

Ik was heel blij toen mijn man zich liet steriliseren omdat hij vond dat ik al genoeg gedaan had door 3 kinderen op de wereld te zetten. Ook al was hij heel erg bang voor de ingreep, omdat hij als kind een zaadbalontsteking had, die verwijderd moest worden.

Eerlijk gezegd viel het hem heel erg mee.....

Ik heb wel een positief verhaal, het vervelendste van de hele vasectomie was de verdoving. Geen pijn, napijn of wat dan ook gehad,
Alleen...........ik heb geen medische voorgeschiedenis, dus dat het bij mij goed ging zegt niets over jou. Ik zou in jouw geval die arts toch wel serieus nemen als zij het je af raad.

Ik wil graag een minder positief geluid laten horen. Mannen die na afloop geen problemen hadden neigen op een forum nogal eens de klachten van anderen te bagatelliseren of te ontkennen en luchtig te doen: "Nee hoor, niks van gevoeld, kun je zo laten doen, fluitje van een cent". Na de sterilisatie van precies 3 weken geleden had ik aanvankelijk de - in de brochure van het ziekenhuis voorspelde - pijnklachten. Maar, na een dag of 4 nam de pijn fors toe: enorm schroeiende pijn in mijn scrotum li , re en onder en pijn uitstralend naar liezen, bovenbenen en naar boven naar mijn onderbuik. Ik maakte me vooral na het raadplegen van het internet enorme zorgen. Ik kreeg van de uroloog een antibioticakuurtje van 5 dagen om een eventuele infectie te bestrijden. De periode daarna kon ik niet werken (verpleegkundige) want ik kon niet meer zitten, bukken en ook normaal lopen was een probleem. Ik kreeg het advies van poli Urologie rust te nemen en het scrotum wat "hoger" te leggen zodat niet door het uitzakken van het scrotum getrokken wordt aan het wondgebied li en re waar de stompjes van de zaadleider zitten. Daarom een stapeltje 10 x 10 cm onsteriele gazen (apotheek) eronder in de onderbroek en ben met succes dubbel ondergoed gaan dragen voor meer stevigheid. Ik gebruikte een week zowel Brufen 3 x 400 en 4 x 100 mg Paracetamol, dat hielp goed, de pijn was hanteerbaar. De 2 weken daarna leek het schroeiende gevoel af te gaan nemen. Vandaag, na 3 weken heb ik nog steeds pijn ter hoogte van de knipjes en is het schroeiende gevoel grotendeels weg. Ik heb er wel vertrouwen in dat het op den duur (bijna) helemaal uitdooft. Ik ben inmiddels een flink aantal zaadlozingen verder en heb sex gehad met mijn partner, dat ging allebei prima en zonder extra pijn erbij, of daarna. Ook is het gevoel van het klaarkomen niet veranderd na de ingreep.

Wat ik wél vind en wat ik gemist heb in de brochure is:

• Het is niet voor iedereen een makkie. Prettig als dat wél zo is, maar nadien hoorde en las ik reacties van andere mannen die de ingreep erg was tegengevallen. Ik heb er vooraf te makkelijk over gedacht,

• Poli Urologie kent mijn pijnklachten maar zet ze niet in de brochure omdat het niet zo vaak voorkomt, maar daardoor denk je vooraf dat het wel meevalt, zo'n 'knipje'. Die benaming zou wat mij betreft wel afgeschaft mogen worden,

• Gebruik dubbel ondergoed en bescherm de wondjes met stapeltje gazen li en re en doe een stapeltje gazen dikte 2 á 3 cm onder het scrotum,

• Het schroeiende gevoel is bij de arts bekend en wordt veroorzaakt door de bijbal li en re (epidydimus) die geïrriteerd is door stuwing nu de zaadleiders zijn afgesloten,

• Breng een paar dagen in bed door en geef de zaak rust en voorkom het uithangen van het scrotum, dat gaf veel extra pijn.