Lijf & Lijn
alle pijlers
Veroordeel jij dikke mensen?
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
Nav een eerder topic ben ik hier zo nieuwsgierig naar.
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
vrijdag 30 juli 2010 om 10:53
quote:Michelle90 schreef op 30 juli 2010 @ 10:50:
[...]
Dus jij vind anorexia bijv. een ziekte? Dat doet diegene zelf he, daar kiest diegene zelf voor hoe lullig ook. Ik heb zelf met een eetstoornis te maken gehad, maar koos er zelf voor. Op een gegeven moment sloeg ik door en toen is het fout gegaan en woog ik nog maar 39kilo. Maar zelfde als obesitas, mensen kiezen er voor om veel en ongezond te eten en niet te sporten, en op een gegeven moment slaan die ook door en worden veelste dik.
Van vet eten wordt je dik, daar kan geen naam aan geven dat is gewoon je eigen schuld. Als mensen door medicijnen dik worden is het natuurlijk een heel ander verhaal want die kunnen er niks aan doen. Maar als ik hoor dat iemand 40 kilo is aangekomen van een zwangerschap bijv en die krijgt dat er niemand af, dan doe je dat zelf en niemand anders. Dat is geen ziekte.
Dat vind ik een ziekte ja, anorexia is een psychische aandoening.
Ik vind het een beetje raar klinken als je denkt dat iemand er voor kiest om anorexia patient te zijn. Iemand kiest er toch ook niet voor om depressief te zijn? Ook een psychische aandoening.
Als het echt zo makkelijk was, zouden er geen psychische aandoeningen meer zijn.
[...]
Dus jij vind anorexia bijv. een ziekte? Dat doet diegene zelf he, daar kiest diegene zelf voor hoe lullig ook. Ik heb zelf met een eetstoornis te maken gehad, maar koos er zelf voor. Op een gegeven moment sloeg ik door en toen is het fout gegaan en woog ik nog maar 39kilo. Maar zelfde als obesitas, mensen kiezen er voor om veel en ongezond te eten en niet te sporten, en op een gegeven moment slaan die ook door en worden veelste dik.
Van vet eten wordt je dik, daar kan geen naam aan geven dat is gewoon je eigen schuld. Als mensen door medicijnen dik worden is het natuurlijk een heel ander verhaal want die kunnen er niks aan doen. Maar als ik hoor dat iemand 40 kilo is aangekomen van een zwangerschap bijv en die krijgt dat er niemand af, dan doe je dat zelf en niemand anders. Dat is geen ziekte.
Dat vind ik een ziekte ja, anorexia is een psychische aandoening.
Ik vind het een beetje raar klinken als je denkt dat iemand er voor kiest om anorexia patient te zijn. Iemand kiest er toch ook niet voor om depressief te zijn? Ook een psychische aandoening.
Als het echt zo makkelijk was, zouden er geen psychische aandoeningen meer zijn.
vrijdag 30 juli 2010 om 10:54
quote:misschicken schreef op 30 juli 2010 @ 10:38:
[...]
Obesitas is een ziekte, erkend door de WHOdat is dus beetje een farce, die door zwaarlijvigen wordt (mis/ge)bruikt. Als je leest wat ze onder die ' ziekte' verstaan, komt het nog steeds neer op te veel eten en weinig bewegen. Voortvloeiend uit een cultuur van te veel aanbod in combinatie met de druk van het schoonheidsideaal. Het blijft je verschuilen achter een naam.
[...]
Obesitas is een ziekte, erkend door de WHOdat is dus beetje een farce, die door zwaarlijvigen wordt (mis/ge)bruikt. Als je leest wat ze onder die ' ziekte' verstaan, komt het nog steeds neer op te veel eten en weinig bewegen. Voortvloeiend uit een cultuur van te veel aanbod in combinatie met de druk van het schoonheidsideaal. Het blijft je verschuilen achter een naam.
vrijdag 30 juli 2010 om 10:55
quote:iris1969 schreef op 30 juli 2010 @ 10:52:
Verder ben ik het ook eens met de (heerlijk nuchtere) analyse van Evidenza, want het oordeel van een ander is maar vluchtig en zou ons niet zo erg moeten kwetsen als het zo vaak doet.
Eén opmerking kan jaren blijven hangen.
Terwijl de gene die hem maakte het per direct al weer vergeten is.
Zonde van je energie om er zo lang mee bezig te zijn. Ik wou dat die energie vet verbrandde, dan was het leven een stuk makkelijke.
Verder ben ik het ook eens met de (heerlijk nuchtere) analyse van Evidenza, want het oordeel van een ander is maar vluchtig en zou ons niet zo erg moeten kwetsen als het zo vaak doet.
Eén opmerking kan jaren blijven hangen.
Terwijl de gene die hem maakte het per direct al weer vergeten is.
Zonde van je energie om er zo lang mee bezig te zijn. Ik wou dat die energie vet verbrandde, dan was het leven een stuk makkelijke.
vrijdag 30 juli 2010 om 10:56
quote:Clytemnestra schreef op 30 juli 2010 @ 10:36:
[...]
Kijk, dit vind ik zooooo raar....hoezo zou ze mooier zijn als ze slanker was? Hoezo ????
Wat ziet mijn oog niet wat de jouwe niet zien?
Wat is lelijk aan rondingen, heupen, buik of boezem? T hele lijf dat mee beweegt als je loopt of danst, wat is er lelijk of erg aan?
Ik begrijp t echt niet, kan iemand mij dat visueel proberen uit te leggen ?
Wat mij betreft omdat veel overgewicht het zicht op de vormen van een lichaam eerder vertroebelt dan versterkt. Bij ernstig overgewicht zijn de spier- en botstructuur niet meer zichtbaar en dat vind ik niet mooi. Zoiets dus:
Toevoeging: het plaatje van de dikke kat wil niet plakken. Enfin, google op "dikke kat" en je weet wat ik bedoel.
[...]
Kijk, dit vind ik zooooo raar....hoezo zou ze mooier zijn als ze slanker was? Hoezo ????
Wat ziet mijn oog niet wat de jouwe niet zien?
Wat is lelijk aan rondingen, heupen, buik of boezem? T hele lijf dat mee beweegt als je loopt of danst, wat is er lelijk of erg aan?
Ik begrijp t echt niet, kan iemand mij dat visueel proberen uit te leggen ?
Wat mij betreft omdat veel overgewicht het zicht op de vormen van een lichaam eerder vertroebelt dan versterkt. Bij ernstig overgewicht zijn de spier- en botstructuur niet meer zichtbaar en dat vind ik niet mooi. Zoiets dus:
Toevoeging: het plaatje van de dikke kat wil niet plakken. Enfin, google op "dikke kat" en je weet wat ik bedoel.
vrijdag 30 juli 2010 om 10:56
quote:Evidenza schreef op 30 juli 2010 @ 10:52:
[...]
Ja, dat hoor ik vaker. Mij lijkt het juist andersom. Iets nooit meer mogen en dus altijd laten staan lijkt mij veel moeilijker dan nog steeds mogen eten, alleen anders.
Nou, ik denk dat dat absoluut niet waar is. Ik heb gerookt, op een gegeven moment heb ik veel stoppogingen gedaan. Ik dacht ook telkens van: ach neem toch nog een sigaretje, maar dat bestaat gewoon niet. 1 sigaret bestaat niet, dan wil je er nog een en nog een.
Toen ben ik gestopt en heb ik ook niet meer 1tje gerookt. Dat was zo vele malen makkelijker als afvallen!
[...]
Ja, dat hoor ik vaker. Mij lijkt het juist andersom. Iets nooit meer mogen en dus altijd laten staan lijkt mij veel moeilijker dan nog steeds mogen eten, alleen anders.
Nou, ik denk dat dat absoluut niet waar is. Ik heb gerookt, op een gegeven moment heb ik veel stoppogingen gedaan. Ik dacht ook telkens van: ach neem toch nog een sigaretje, maar dat bestaat gewoon niet. 1 sigaret bestaat niet, dan wil je er nog een en nog een.
Toen ben ik gestopt en heb ik ook niet meer 1tje gerookt. Dat was zo vele malen makkelijker als afvallen!
vrijdag 30 juli 2010 om 10:56
Ik vind ( bijna ) iedereen mooier als hij of zij gewoon slank is. Niet dun, afgetraind of geplastificeerd, maar gewoon; slank zoals god het bedoeld heeft, lol. Je natuurlijke gewicht, je van geboorte meegegeven lichaam, gevoed met dát wat het nodig heeft, met een beweging die past bij deze tijd. Niets meer, en niets minder.
Maar wij weten niet meer wat ons set point gewicht is. We zijn het spoor bijster. Wie eet er nog elke dag gewoon als het trek heeft, en anders niet. Wie eet er nog enkel om het zware werk te trekken, wie eet er nog enkel voor de moet en niet voor de fun? Met schappen voor lekkers, met gangpaden vol chips en snoepgoed in alle kleuren van de regenboog. Het een nog lekkerder, zoeter, vetter als het andere.....
Ik veroordeel ook. Ik ben net een mens soms.
Bij een heel dikke vrouw heb ik eerder de neiging om te denken dat ze niet zo slim is. Vaak klopt dat ook. Het is onderzocht en bewezen dat oha dikke mensen meer voorkomen in de sociaal lagere klasse. Dat is natuurlijk niet voor niks. In diezelfde klasse roken er ook meer, sporten er minder en kijken er meer tv. Tel uit je winst...
Daarbij komt dat nog steeds gedacht wordt dat gezond eten duurder is. Wat kul is. Want we geven wel 1 euro uit voor een zak ships. Maar niet voor een trosje bananen, want dat is ineens te duur....
Prioriteiten stellen, denk ik dan...
Ik ben slank. Niet mager, niet dun, niet maatje 34, maar wel slank. Gewoon. Normaal. Prima. Niet afgetraind. Wel een moeder lijf, want heb 3 kinderen gedragen en gebaard. En toch ben ik slank. En zit ik lekker in mijn vel.
De meesten die ik ken die ooit voller waren en afvielen, krijgen hun natuurlijke trekken en gelaatsuitdrukkingen weer terug. Hun taille, hun welvingen. Iemand met 4 onderkinnen lijkt soms gevangen in het eigen lichaam. Iemand die amper kan lopen, iemand die hijgt als het de trap op klimt, iemand die al peentjes zweet bij 20 graden....dat vind ik níet aantrekkelijk, maar vooral; dat vind ik niet natuurlijk!
Ik kom hier nog op terug, ik moet nu aan het werk, pauze is voorbij....
Maar wij weten niet meer wat ons set point gewicht is. We zijn het spoor bijster. Wie eet er nog elke dag gewoon als het trek heeft, en anders niet. Wie eet er nog enkel om het zware werk te trekken, wie eet er nog enkel voor de moet en niet voor de fun? Met schappen voor lekkers, met gangpaden vol chips en snoepgoed in alle kleuren van de regenboog. Het een nog lekkerder, zoeter, vetter als het andere.....
Ik veroordeel ook. Ik ben net een mens soms.
Bij een heel dikke vrouw heb ik eerder de neiging om te denken dat ze niet zo slim is. Vaak klopt dat ook. Het is onderzocht en bewezen dat oha dikke mensen meer voorkomen in de sociaal lagere klasse. Dat is natuurlijk niet voor niks. In diezelfde klasse roken er ook meer, sporten er minder en kijken er meer tv. Tel uit je winst...
Daarbij komt dat nog steeds gedacht wordt dat gezond eten duurder is. Wat kul is. Want we geven wel 1 euro uit voor een zak ships. Maar niet voor een trosje bananen, want dat is ineens te duur....
Prioriteiten stellen, denk ik dan...
Ik ben slank. Niet mager, niet dun, niet maatje 34, maar wel slank. Gewoon. Normaal. Prima. Niet afgetraind. Wel een moeder lijf, want heb 3 kinderen gedragen en gebaard. En toch ben ik slank. En zit ik lekker in mijn vel.
De meesten die ik ken die ooit voller waren en afvielen, krijgen hun natuurlijke trekken en gelaatsuitdrukkingen weer terug. Hun taille, hun welvingen. Iemand met 4 onderkinnen lijkt soms gevangen in het eigen lichaam. Iemand die amper kan lopen, iemand die hijgt als het de trap op klimt, iemand die al peentjes zweet bij 20 graden....dat vind ik níet aantrekkelijk, maar vooral; dat vind ik niet natuurlijk!
Ik kom hier nog op terug, ik moet nu aan het werk, pauze is voorbij....
vrijdag 30 juli 2010 om 10:56
quote:Clytemnestra schreef op 30 juli 2010 @ 10:36:
[...]
Kijk, dit vind ik zooooo raar....hoezo zou ze mooier zijn als ze slanker was? Hoezo ????
Wat ziet mijn ogen niet wat de jouwe wel zien?
Wat is lelijk aan rondingen, heupen, buik of boezem? T hele lijf dat mee beweegt als je loopt of danst, wat is er lelijk of erg aan?
Ik begrijp t echt niet, kan iemand mij dat visueel proberen uit te leggen ?Dat is gewoon een kwestie van smaak, dat kun je niet uitleggen. Ik vind zelf slanke mensen ook mooier dan dikke, maar er zijn ook mensen die er anders over denken. En who cares? Als je zelf maar lekker in je vel zit.
[...]
Kijk, dit vind ik zooooo raar....hoezo zou ze mooier zijn als ze slanker was? Hoezo ????
Wat ziet mijn ogen niet wat de jouwe wel zien?
Wat is lelijk aan rondingen, heupen, buik of boezem? T hele lijf dat mee beweegt als je loopt of danst, wat is er lelijk of erg aan?
Ik begrijp t echt niet, kan iemand mij dat visueel proberen uit te leggen ?Dat is gewoon een kwestie van smaak, dat kun je niet uitleggen. Ik vind zelf slanke mensen ook mooier dan dikke, maar er zijn ook mensen die er anders over denken. En who cares? Als je zelf maar lekker in je vel zit.
vrijdag 30 juli 2010 om 10:58
quote:lichtpuntjes schreef op 30 juli 2010 @ 10:53:
[...]
Dat vind ik een ziekte ja, anorexia is een psychische aandoening.
Ik vind het een beetje raar klinken als je denkt dat iemand er voor kiest om anorexia patient te zijn. Iemand kiest er toch ook niet voor om depressief te zijn? Ook een psychische aandoening.
Als het echt zo makkelijk was, zouden er geen psychische aandoeningen meer zijn.Anorexia is inderdaad een psychische aandoening ja, maar als iemand dat heeft is het wel diegene zijn eigen schuld. Ik weet waar ik over praat, ik heb die hele molen zelf meegemaakt. Het is geen ziekte, het is iets wat door de mens zelf gecreerd wordt. Dus ik vind dat je je niet achter een "ziekte"kan verschuilen
[...]
Dat vind ik een ziekte ja, anorexia is een psychische aandoening.
Ik vind het een beetje raar klinken als je denkt dat iemand er voor kiest om anorexia patient te zijn. Iemand kiest er toch ook niet voor om depressief te zijn? Ook een psychische aandoening.
Als het echt zo makkelijk was, zouden er geen psychische aandoeningen meer zijn.Anorexia is inderdaad een psychische aandoening ja, maar als iemand dat heeft is het wel diegene zijn eigen schuld. Ik weet waar ik over praat, ik heb die hele molen zelf meegemaakt. Het is geen ziekte, het is iets wat door de mens zelf gecreerd wordt. Dus ik vind dat je je niet achter een "ziekte"kan verschuilen
vrijdag 30 juli 2010 om 10:59
quote:Igoneh schreef op 30 juli 2010 @ 10:54:
[...]
dat is dus beetje een farce, die door zwaarlijvigen wordt (mis/ge)bruikt. Als je leest wat ze onder die ' ziekte' verstaan, komt het nog steeds neer op te veel eten en weinig bewegen. Voortvloeiend uit een cultuur van te veel aanbod in combinatie met de druk van het schoonheidsideaal. Het blijft je verschuilen achter een naam.Het wordt inderdaad vaak gebruikt als smoes en ik denk ook dat je dik wordt van de verkeerde levensstijl, maar als het het eenmaal bent is het gewicht weer kwijt raken erg lastig geworden, omdat uit onderzoek naar voren is gekomen dat je lijf en je hersenpan de boel gaan saboteren. In die zin is het dus wel degelijk een ziekte.
[...]
dat is dus beetje een farce, die door zwaarlijvigen wordt (mis/ge)bruikt. Als je leest wat ze onder die ' ziekte' verstaan, komt het nog steeds neer op te veel eten en weinig bewegen. Voortvloeiend uit een cultuur van te veel aanbod in combinatie met de druk van het schoonheidsideaal. Het blijft je verschuilen achter een naam.Het wordt inderdaad vaak gebruikt als smoes en ik denk ook dat je dik wordt van de verkeerde levensstijl, maar als het het eenmaal bent is het gewicht weer kwijt raken erg lastig geworden, omdat uit onderzoek naar voren is gekomen dat je lijf en je hersenpan de boel gaan saboteren. In die zin is het dus wel degelijk een ziekte.
vrijdag 30 juli 2010 om 10:59
Nee, ik veroordeel dikke mensen niet, waarom zou ik?
Ik vind het gewoon de verkeerde richting opgaan, dat gedoe over uiterlijk. Het gaat er om wie iemand is, dik of niet. Ik heb eerder meelij met degenen, die alles laten staan en dan gaan oordelen over anderen. En ja, ik heb een maatje meer, maar mijn lichaamsbouw is ook breed, met mijn schouders pas ik in xl bij de ms en anders wordt het xxl. Dus meestal sta ik te vloeken en te tieren als ik wat leuks wil, want het gros is meestal voor s/m/l.
Ik vind het gewoon de verkeerde richting opgaan, dat gedoe over uiterlijk. Het gaat er om wie iemand is, dik of niet. Ik heb eerder meelij met degenen, die alles laten staan en dan gaan oordelen over anderen. En ja, ik heb een maatje meer, maar mijn lichaamsbouw is ook breed, met mijn schouders pas ik in xl bij de ms en anders wordt het xxl. Dus meestal sta ik te vloeken en te tieren als ik wat leuks wil, want het gros is meestal voor s/m/l.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:00
Ongelooflijk zeg, wat een reacties zijn erbij gekomen...ik heb ze heeeerlijk LUI zitten lezen 
Een dag later vraag ik me eigenlijk af waarom ik het topic geopend heb, het zou voor mij niet uit moeten maken of ik veroordeeld word of niet.... ik weet wie ik ben, wat ik waard ben en hoe ik in elkaar zit.
Ik moet mijn motivatie niet halen uit anderen maar vanuit mezelf!!
Over de mac/patat eten enzo...pfff... ik eet dus (vrijwel nooit) patat simpelweg omdat ik het niet durf te halen, bang voor de oordelen.... opzich ideaal dus want tja, dan krijg ik het ook niet binnen..... omdat ik het best lekker vind, kijk ik er best eens naar uit. Ik doe het dus niet. Maanden lang weet ikme in te houden totdat ik een keer vind dat ik óók recht heb om eens een patatje te eten..... ik durf dan echter niet voor 1 persoon (en kindje) te bestellen maar ga dan gelijk voor een gezin bestellen....want dan komt het anders over..... en tja, daar zit ik dan thuis met teveel eten.... ik kan het dan natuurlijk lang niet op en gooi veel weg, zonde voor het geld, jammer dat ik me iets aantrek van de oordelen. HEt liefst ging ik dus de snackbar in met een bord om mn nek; ik heb 3 maanden geen patat gegeten.....
Ik heb een zoontje van 3. Ik ben vorige week voor het eerst met hem naar de mac geweest. Ik heb me vanaf z'n geboorte voor gehouden dat hijgeen overgewicht zou krijgen. Hij heeft, blijkt nu, niet mijn bouw meegekregen (gelukkig!!!) maar toch blijf ik natuurlijk voorzichtig.
Ik vond het zo vreselijk om die mac binnen te stappen.... want tja, wat zou iedereen wel niet denken? Terwijl het dus onze eerste keer was. Tja, moet dus eigenlijk best kunnen...maar toch dat gevoel dan hé en wat dus ook nog eens terecht blijkt te zijn als ik de reacties hier lees....
Maar goed, het is tijd voor actie, heb alweer telang stil gezeten
dan moeten jullie ook niet zoveel schrijven hier....eigenlijk is het dus jullie schuld dat ik niet genoeg kan bewegen....jullie schrijven teveel...
haha
Een dag later vraag ik me eigenlijk af waarom ik het topic geopend heb, het zou voor mij niet uit moeten maken of ik veroordeeld word of niet.... ik weet wie ik ben, wat ik waard ben en hoe ik in elkaar zit.
Ik moet mijn motivatie niet halen uit anderen maar vanuit mezelf!!
Over de mac/patat eten enzo...pfff... ik eet dus (vrijwel nooit) patat simpelweg omdat ik het niet durf te halen, bang voor de oordelen.... opzich ideaal dus want tja, dan krijg ik het ook niet binnen..... omdat ik het best lekker vind, kijk ik er best eens naar uit. Ik doe het dus niet. Maanden lang weet ikme in te houden totdat ik een keer vind dat ik óók recht heb om eens een patatje te eten..... ik durf dan echter niet voor 1 persoon (en kindje) te bestellen maar ga dan gelijk voor een gezin bestellen....want dan komt het anders over..... en tja, daar zit ik dan thuis met teveel eten.... ik kan het dan natuurlijk lang niet op en gooi veel weg, zonde voor het geld, jammer dat ik me iets aantrek van de oordelen. HEt liefst ging ik dus de snackbar in met een bord om mn nek; ik heb 3 maanden geen patat gegeten.....
Ik heb een zoontje van 3. Ik ben vorige week voor het eerst met hem naar de mac geweest. Ik heb me vanaf z'n geboorte voor gehouden dat hijgeen overgewicht zou krijgen. Hij heeft, blijkt nu, niet mijn bouw meegekregen (gelukkig!!!) maar toch blijf ik natuurlijk voorzichtig.
Ik vond het zo vreselijk om die mac binnen te stappen.... want tja, wat zou iedereen wel niet denken? Terwijl het dus onze eerste keer was. Tja, moet dus eigenlijk best kunnen...maar toch dat gevoel dan hé en wat dus ook nog eens terecht blijkt te zijn als ik de reacties hier lees....
Maar goed, het is tijd voor actie, heb alweer telang stil gezeten
dan moeten jullie ook niet zoveel schrijven hier....eigenlijk is het dus jullie schuld dat ik niet genoeg kan bewegen....jullie schrijven teveel...
haha
vrijdag 30 juli 2010 om 11:01
quote:iris1969 schreef op 30 juli 2010 @ 10:59:
[...]
Het wordt inderdaad vaak gebruikt als smoes en ik denk ook dat je dik wordt van de verkeerde levensstijl, maar als het het eenmaal bent is het gewicht weer kwijt raken erg lastig geworden, omdat uit onderzoek naar voren is gekomen dat je lijf en je hersenpan de boel gaan saborteren. In die zin is het dus wel degelijk een ziekte.Dat het moeilijk is er vanaf te komen geloof ik graag, maar uiteindelijk is het wel je eigen schuld en heb je het zelf gedaan. En er zijn genoeg mensen die het wel lukt. Dat ligt denk ik ook aan je eigen disipline.
[...]
Het wordt inderdaad vaak gebruikt als smoes en ik denk ook dat je dik wordt van de verkeerde levensstijl, maar als het het eenmaal bent is het gewicht weer kwijt raken erg lastig geworden, omdat uit onderzoek naar voren is gekomen dat je lijf en je hersenpan de boel gaan saborteren. In die zin is het dus wel degelijk een ziekte.Dat het moeilijk is er vanaf te komen geloof ik graag, maar uiteindelijk is het wel je eigen schuld en heb je het zelf gedaan. En er zijn genoeg mensen die het wel lukt. Dat ligt denk ik ook aan je eigen disipline.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:01
quote:Michelle90 schreef op 30 juli 2010 @ 10:58:
[...]
Anorexia is inderdaad een psychische aandoening ja, maar als iemand dat heeft is het wel diegene zijn eigen schuld. Ik weet waar ik over praat, ik heb die hele molen zelf meegemaakt. Het is geen ziekte, het is iets wat door de mens zelf gecreerd wordt. Dus ik vind dat je je niet achter een "ziekte"kan verschuilen
Dit is een kwestie van semantiek. Jij vindt een psychische aandoening geen ziekte, iemand anders wel. In zekere zin is het een keuze, anders zou je er nooit van af kunnen komen. Er is geen operatie of medicijn tegen anorexia. Je moet zelf kiezen om weer te gaan eten.
Maar dat maakt het niet minder een psychische aandoening.
[...]
Anorexia is inderdaad een psychische aandoening ja, maar als iemand dat heeft is het wel diegene zijn eigen schuld. Ik weet waar ik over praat, ik heb die hele molen zelf meegemaakt. Het is geen ziekte, het is iets wat door de mens zelf gecreerd wordt. Dus ik vind dat je je niet achter een "ziekte"kan verschuilen
Dit is een kwestie van semantiek. Jij vindt een psychische aandoening geen ziekte, iemand anders wel. In zekere zin is het een keuze, anders zou je er nooit van af kunnen komen. Er is geen operatie of medicijn tegen anorexia. Je moet zelf kiezen om weer te gaan eten.
Maar dat maakt het niet minder een psychische aandoening.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:01
quote:Vivamp schreef op 30 juli 2010 @ 10:56:
Ik vind ( bijna ) iedereen mooier als hij of zij gewoon slank is. Niet dun, afgetraind of geplastificeerd, maar gewoon; slank zoals god het bedoeld heeft, lol. Je natuurlijke gewicht, je van geboorte meegegeven lichaam, gevoed met dát wat het nodig heeft, met een beweging die past bij deze tijd. Niets meer, en niets minder.
Maar wij weten niet meer wat ons set point gewicht is. We zijn het spoor bijster. Wie eet er nog elke dag gewoon als het trek heeft, en anders niet. Wie eet er nog enkel om het zware werk te trekken, wie eet er nog enkel voor de moet en niet voor de fun? Met schappen voor lekkers, met gangpaden vol chips en snoepgoed in alle kleuren van de regenboog. Het een nog lekkerder, zoeter, vetter als het andere.....
Ik veroordeel ook. Ik ben net een mens soms.
Bij een heel dikke vrouw heb ik eerder de neiging om te denken dat ze niet zo slim is. Vaak klopt dat ook. Het is onderzocht en bewezen dat oha dikke mensen meer voorkomen in de sociaal lagere klasse. Dat is natuurlijk niet voor niks. In diezelfde klasse roken er ook meer, sporten er minder en kijken er meer tv. Tel uit je winst...
Daarbij komt dat nog steeds gedacht wordt dat gezond eten duurder is. Wat kul is. Want we geven wel 1 euro uit voor een zak ships. Maar niet voor een trosje bananen, want dat is ineens te duur....
Prioriteiten stellen, denk ik dan...
Ik ben slank. Niet mager, niet dun, niet maatje 34, maar wel slank. Gewoon. Normaal. Prima. Niet afgetraind. Wel een moeder lijf, want heb 3 kinderen gedragen en gebaard. En toch ben ik slank. En zit ik lekker in mijn vel.
De meesten die ik ken die ooit voller waren en afvielen, krijgen hun natuurlijke trekken en gelaatsuitdrukkingen weer terug. Hun taille, hun welvingen. Iemand met 4 onderkinnen lijkt soms gevangen in het eigen lichaam. Iemand die amper kan lopen, iemand die hijgt als het de trap op klimt, iemand die al peentjes zweet bij 20 graden....dat vind ik níet aantrekkelijk, maar vooral; dat vind ik niet natuurlijk!
Ik kom hier nog op terug, ik moet nu aan het werk, pauze is voorbij....
Amen.
ben het hier echt helemaal mee eens.
Ik vind ( bijna ) iedereen mooier als hij of zij gewoon slank is. Niet dun, afgetraind of geplastificeerd, maar gewoon; slank zoals god het bedoeld heeft, lol. Je natuurlijke gewicht, je van geboorte meegegeven lichaam, gevoed met dát wat het nodig heeft, met een beweging die past bij deze tijd. Niets meer, en niets minder.
Maar wij weten niet meer wat ons set point gewicht is. We zijn het spoor bijster. Wie eet er nog elke dag gewoon als het trek heeft, en anders niet. Wie eet er nog enkel om het zware werk te trekken, wie eet er nog enkel voor de moet en niet voor de fun? Met schappen voor lekkers, met gangpaden vol chips en snoepgoed in alle kleuren van de regenboog. Het een nog lekkerder, zoeter, vetter als het andere.....
Ik veroordeel ook. Ik ben net een mens soms.
Bij een heel dikke vrouw heb ik eerder de neiging om te denken dat ze niet zo slim is. Vaak klopt dat ook. Het is onderzocht en bewezen dat oha dikke mensen meer voorkomen in de sociaal lagere klasse. Dat is natuurlijk niet voor niks. In diezelfde klasse roken er ook meer, sporten er minder en kijken er meer tv. Tel uit je winst...
Daarbij komt dat nog steeds gedacht wordt dat gezond eten duurder is. Wat kul is. Want we geven wel 1 euro uit voor een zak ships. Maar niet voor een trosje bananen, want dat is ineens te duur....
Prioriteiten stellen, denk ik dan...
Ik ben slank. Niet mager, niet dun, niet maatje 34, maar wel slank. Gewoon. Normaal. Prima. Niet afgetraind. Wel een moeder lijf, want heb 3 kinderen gedragen en gebaard. En toch ben ik slank. En zit ik lekker in mijn vel.
De meesten die ik ken die ooit voller waren en afvielen, krijgen hun natuurlijke trekken en gelaatsuitdrukkingen weer terug. Hun taille, hun welvingen. Iemand met 4 onderkinnen lijkt soms gevangen in het eigen lichaam. Iemand die amper kan lopen, iemand die hijgt als het de trap op klimt, iemand die al peentjes zweet bij 20 graden....dat vind ik níet aantrekkelijk, maar vooral; dat vind ik niet natuurlijk!
Ik kom hier nog op terug, ik moet nu aan het werk, pauze is voorbij....
Amen.
ben het hier echt helemaal mee eens.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:02
quote:Sunemom schreef op 30 juli 2010 @ 10:47:
Ik ben zelf veel te zwaar, maar dat betekent niet dat ik niet weet wat een gezonde levensstijl is. Sterker nog ik heb een redelijk gezonde levensstijl. Mijn lichaam snapt daar alleen helemaal niets van. (...) Dus nee hier geen streng dieet, wel een gezonde levensstijl en (inmiddels na een aantal jaar volhouden) begint dat heel langzaam z'n vruchten af te werpen, hopelijk levert dat in de toekomst een (veel) gezonder gewicht op.
Misschien naïef, maar hier sta ik dus best van te kijken en schrik ik ook best wel van. (omdat het dus iedereen kan overkomen blijkbaar en dan niet zo makkelijk ongedaan te maken is...?). een persoonlijke vraag: had je ook een gezonde levensstijl toen je aankwam of dat niet?
Verder trouwens eens met je, beter een moeder die zwaar is maar goed in haar vel zit en niet obsessief bezig is met gewicht, dan eentje die slank is en bang voor elke calorie.
Ik ben zelf veel te zwaar, maar dat betekent niet dat ik niet weet wat een gezonde levensstijl is. Sterker nog ik heb een redelijk gezonde levensstijl. Mijn lichaam snapt daar alleen helemaal niets van. (...) Dus nee hier geen streng dieet, wel een gezonde levensstijl en (inmiddels na een aantal jaar volhouden) begint dat heel langzaam z'n vruchten af te werpen, hopelijk levert dat in de toekomst een (veel) gezonder gewicht op.
Misschien naïef, maar hier sta ik dus best van te kijken en schrik ik ook best wel van. (omdat het dus iedereen kan overkomen blijkbaar en dan niet zo makkelijk ongedaan te maken is...?). een persoonlijke vraag: had je ook een gezonde levensstijl toen je aankwam of dat niet?
Verder trouwens eens met je, beter een moeder die zwaar is maar goed in haar vel zit en niet obsessief bezig is met gewicht, dan eentje die slank is en bang voor elke calorie.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:03
Dom en lui vind ik echt belachelijk. Waarom? Lichamen met een overgewicht van 20+kg vind ik zelf ook minder mooi. Maar dat is een kwestie van smaak. Als iemand zich daarbij goed weet te kleden kan ook dat zelfs geen probleem zijn. Het gaat er ook om wat die persoon erbij uitstraalt. Draagt hij/zij het lettelijk als een last met zich mee dan is het vaak zichbaar. Dus maak je niet dik om wat anderen ervan denken. Zolang je er bij neer hebt gelegd is er toch niets mis mee? En mensen met vooroordelen? Ach die zijn er altijd. Ook als je maat 36 hebt en bloedmooi bent. Want dan zul je wel weer niet aardig zijn. En ook dom natuurlijk!
vrijdag 30 juli 2010 om 11:03
quote:Margaretha2 schreef op 30 juli 2010 @ 10:44:
[...]
ikzelf zou er denk ik niet alles voor overhebben Miss Chicken, maar als je er wel alles voor over hebt moet het toch te bereiken zijn...?
Ik heb zelfs een operatie ondergaan, en nog lukt het niet.
Het enige wat mij zou helpen is een gastric bypass...en dat durf ik niet meer.
[...]
ikzelf zou er denk ik niet alles voor overhebben Miss Chicken, maar als je er wel alles voor over hebt moet het toch te bereiken zijn...?
Ik heb zelfs een operatie ondergaan, en nog lukt het niet.
Het enige wat mij zou helpen is een gastric bypass...en dat durf ik niet meer.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:03
quote:absoluteEinstein schreef op 30 juli 2010 @ 11:01:
[...]
Dit is een kwestie van semantiek. Jij vindt een psychische aandoening geen ziekte, iemand anders wel. In zekere zin is het een keuze, anders zou je er nooit van af kunnen komen. Er is geen operatie of medicijn tegen anorexia. Je moet zelf kiezen om weer te gaan eten.
Maar dat maakt het niet minder een psychische aandoening.
Nee dat zeg ik ook niet, maar vind niet dat ik me op dat moment had kunnen verschuilen "ja het is een ziekte ik kan er niks aan doen". Dat deed ik wel, maar na veel heeel veeeeel therapie en groepsessies ben ik er achtergekomen dat ik het zelf deed. En het zelfde geldt voor mensen met overgewicht.
Ik denk niet dat het moeilijker is om af te vallen, dan om weer te beginnen met eten.
[...]
Dit is een kwestie van semantiek. Jij vindt een psychische aandoening geen ziekte, iemand anders wel. In zekere zin is het een keuze, anders zou je er nooit van af kunnen komen. Er is geen operatie of medicijn tegen anorexia. Je moet zelf kiezen om weer te gaan eten.
Maar dat maakt het niet minder een psychische aandoening.
Nee dat zeg ik ook niet, maar vind niet dat ik me op dat moment had kunnen verschuilen "ja het is een ziekte ik kan er niks aan doen". Dat deed ik wel, maar na veel heeel veeeeel therapie en groepsessies ben ik er achtergekomen dat ik het zelf deed. En het zelfde geldt voor mensen met overgewicht.
Ik denk niet dat het moeilijker is om af te vallen, dan om weer te beginnen met eten.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:03
quote:Vivamp schreef op 30 juli 2010 @ 10:56:
Ik vind ( bijna ) iedereen mooier als hij of zij gewoon slank is. Niet dun, afgetraind of geplastificeerd, maar gewoon; slank zoals god het bedoeld heeft, lol. Je natuurlijke gewicht, je van geboorte meegegeven lichaam, gevoed met dát wat het nodig heeft, met een beweging die past bij deze tijd. Niets meer, en niets minder.
Maar wij weten niet meer wat ons set point gewicht is. We zijn het spoor bijster. Wie eet er nog elke dag gewoon als het trek heeft, en anders niet. Wie eet er nog enkel om het zware werk te trekken, wie eet er nog enkel voor de moet en niet voor de fun? Met schappen voor lekkers, met gangpaden vol chips en snoepgoed in alle kleuren van de regenboog. Het een nog lekkerder, zoeter, vetter als het andere.....
Ik veroordeel ook. Ik ben net een mens soms.
Bij een heel dikke vrouw heb ik eerder de neiging om te denken dat ze niet zo slim is. Vaak klopt dat ook. Het is onderzocht en bewezen dat oha dikke mensen meer voorkomen in de sociaal lagere klasse. Dat is natuurlijk niet voor niks. In diezelfde klasse roken er ook meer, sporten er minder en kijken er meer tv. Tel uit je winst...
Daarbij komt dat nog steeds gedacht wordt dat gezond eten duurder is. Wat kul is. Want we geven wel 1 euro uit voor een zak ships. Maar niet voor een trosje bananen, want dat is ineens te duur....
Prioriteiten stellen, denk ik dan...
Ik ben slank. Niet mager, niet dun, niet maatje 34, maar wel slank. Gewoon. Normaal. Prima. Niet afgetraind. Wel een moeder lijf, want heb 3 kinderen gedragen en gebaard. En toch ben ik slank. En zit ik lekker in mijn vel.
De meesten die ik ken die ooit voller waren en afvielen, krijgen hun natuurlijke trekken en gelaatsuitdrukkingen weer terug. Hun taille, hun welvingen. Iemand met 4 onderkinnen lijkt soms gevangen in het eigen lichaam. Iemand die amper kan lopen, iemand die hijgt als het de trap op klimt, iemand die al peentjes zweet bij 20 graden....dat vind ik níet aantrekkelijk, maar vooral; dat vind ik niet natuurlijk!
Ik kom hier nog op terug, ik moet nu aan het werk, pauze is voorbij....Deze post verwoord precies zoals ik het ook zie. In onze maatschappij is eten geen noodzaak meer maar een tijdverdrijf of hobby geworden en dan kan het behoorlijk mis gaan.
Ik vind ( bijna ) iedereen mooier als hij of zij gewoon slank is. Niet dun, afgetraind of geplastificeerd, maar gewoon; slank zoals god het bedoeld heeft, lol. Je natuurlijke gewicht, je van geboorte meegegeven lichaam, gevoed met dát wat het nodig heeft, met een beweging die past bij deze tijd. Niets meer, en niets minder.
Maar wij weten niet meer wat ons set point gewicht is. We zijn het spoor bijster. Wie eet er nog elke dag gewoon als het trek heeft, en anders niet. Wie eet er nog enkel om het zware werk te trekken, wie eet er nog enkel voor de moet en niet voor de fun? Met schappen voor lekkers, met gangpaden vol chips en snoepgoed in alle kleuren van de regenboog. Het een nog lekkerder, zoeter, vetter als het andere.....
Ik veroordeel ook. Ik ben net een mens soms.
Bij een heel dikke vrouw heb ik eerder de neiging om te denken dat ze niet zo slim is. Vaak klopt dat ook. Het is onderzocht en bewezen dat oha dikke mensen meer voorkomen in de sociaal lagere klasse. Dat is natuurlijk niet voor niks. In diezelfde klasse roken er ook meer, sporten er minder en kijken er meer tv. Tel uit je winst...
Daarbij komt dat nog steeds gedacht wordt dat gezond eten duurder is. Wat kul is. Want we geven wel 1 euro uit voor een zak ships. Maar niet voor een trosje bananen, want dat is ineens te duur....
Prioriteiten stellen, denk ik dan...
Ik ben slank. Niet mager, niet dun, niet maatje 34, maar wel slank. Gewoon. Normaal. Prima. Niet afgetraind. Wel een moeder lijf, want heb 3 kinderen gedragen en gebaard. En toch ben ik slank. En zit ik lekker in mijn vel.
De meesten die ik ken die ooit voller waren en afvielen, krijgen hun natuurlijke trekken en gelaatsuitdrukkingen weer terug. Hun taille, hun welvingen. Iemand met 4 onderkinnen lijkt soms gevangen in het eigen lichaam. Iemand die amper kan lopen, iemand die hijgt als het de trap op klimt, iemand die al peentjes zweet bij 20 graden....dat vind ik níet aantrekkelijk, maar vooral; dat vind ik niet natuurlijk!
Ik kom hier nog op terug, ik moet nu aan het werk, pauze is voorbij....Deze post verwoord precies zoals ik het ook zie. In onze maatschappij is eten geen noodzaak meer maar een tijdverdrijf of hobby geworden en dan kan het behoorlijk mis gaan.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:07
quote:lichtpuntjes schreef op 30 juli 2010 @ 10:49:
Sommigen vergeten wel dat een eetverslaving, de moeilijkste verslaving is die er bestaat, voor mijn gevoel.
Als je alcohol verslaafd bent, of gokverslaafd, of drugsverslaafd, of je bent verslaafd aan sigaretten, lijkt me dat veel makkelijker. Want al die zooi laat je staan en je hoeft daarna niks meer ervan te nemen. Bij eten ligt dat zo anders, omdat je de hele dag door, je hele leven lang met eten wordt geconfronteerd.Precies, je kunt nooit stoppen met eten.
Sommigen vergeten wel dat een eetverslaving, de moeilijkste verslaving is die er bestaat, voor mijn gevoel.
Als je alcohol verslaafd bent, of gokverslaafd, of drugsverslaafd, of je bent verslaafd aan sigaretten, lijkt me dat veel makkelijker. Want al die zooi laat je staan en je hoeft daarna niks meer ervan te nemen. Bij eten ligt dat zo anders, omdat je de hele dag door, je hele leven lang met eten wordt geconfronteerd.Precies, je kunt nooit stoppen met eten.
