Lijf & Lijn
alle pijlers
Veroordeel jij dikke mensen?
donderdag 29 juli 2010 om 22:13
Nav een eerder topic ben ik hier zo nieuwsgierig naar.
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
Zelf heb ik overgewicht en ik voel me hierdoor minderwaardig en dan vooral bij mensen die ik (nog) niet heel goed ken.
Je hoort wel dat sommige mensen dikke mensen, dom, lui enz vinden.
Ik vraag me dus af of dit ook écht zo is of dat mensen zich dit zelf aanpraten? Is dit een vooroordeel dan mensen zo denken?
Dus; veroordeel jij dikke mensen? ik bedoel dan eigenlijk; vind je ze minder waard, neem je ze minder serieus?
(en dan bedoel ik dus geen mensen die misschien 5kg af zouden kunnen vallen maar toch wel redelijk overgewicht)
vrijdag 30 juli 2010 om 11:27
quote:iris1969 schreef op 30 juli 2010 @ 11:08:
[...]
Ik denk dat je verkeerd begrijpt wat deze dame probeert te zeggen. Ze wil zeggen dat je je eigen verantwoordelijkheid moet nemen om ergens weer uit te komen en je je niet moet verschuilen achter het feit dat het een ziekte is.
Pas als je je eigen verantwoordelijkheid hierin neemt kun je veranderen, een beetje zoals Leo ook zegt over haar nieuwe kijk op eten.Precies, goed verwoord!
[...]
Ik denk dat je verkeerd begrijpt wat deze dame probeert te zeggen. Ze wil zeggen dat je je eigen verantwoordelijkheid moet nemen om ergens weer uit te komen en je je niet moet verschuilen achter het feit dat het een ziekte is.
Pas als je je eigen verantwoordelijkheid hierin neemt kun je veranderen, een beetje zoals Leo ook zegt over haar nieuwe kijk op eten.Precies, goed verwoord!
vrijdag 30 juli 2010 om 11:27
quote:moloko142 schreef op 30 juli 2010 @ 11:26:
[...]
Onrespectloos? Dank je..
Maar je bedoelt denk ik respectloos. Moet ik respect hebben voor dikke mensen dan? Ze hebben geen enkele zelfdiscipline, kunnen geen nee zeggen als ze iets voorgehouden worden, zijn te lui om te sporten, vreten zich vol met allerlei troep, geven een grote mond als ze erop aangesproken worden en janken er vervolgens om dat ze er toch vooral niks aan kunnen doen, dat het niet eerlijk is, dat ze van water al dik worden, dat het psychisch is, en meer van dat soort onzin.
Weinig om respect voor op te brengen..Denk je om je hart, lieverd?
[...]
Onrespectloos? Dank je..
Maar je bedoelt denk ik respectloos. Moet ik respect hebben voor dikke mensen dan? Ze hebben geen enkele zelfdiscipline, kunnen geen nee zeggen als ze iets voorgehouden worden, zijn te lui om te sporten, vreten zich vol met allerlei troep, geven een grote mond als ze erop aangesproken worden en janken er vervolgens om dat ze er toch vooral niks aan kunnen doen, dat het niet eerlijk is, dat ze van water al dik worden, dat het psychisch is, en meer van dat soort onzin.
Weinig om respect voor op te brengen..Denk je om je hart, lieverd?
vrijdag 30 juli 2010 om 11:28
quote:misschicken schreef op 30 juli 2010 @ 11:26:
[...]
Het slaat alles op alsof er weer een hongerwinter aan komt...als je te vaak gelijnd hebt, bijvoorbeeld met crashdieëten dan gaat je lijf gelijk in de spaarstand als je weer een poging onderneemt.Maar ja, dan heb je dus zelf je lijf de vernieling in geholpen en had je dat kunnen voorkomen door vóór die tijd al op een normale manier af te vallen of niet aan te komen. Da's dan wel lullig.
[...]
Het slaat alles op alsof er weer een hongerwinter aan komt...als je te vaak gelijnd hebt, bijvoorbeeld met crashdieëten dan gaat je lijf gelijk in de spaarstand als je weer een poging onderneemt.Maar ja, dan heb je dus zelf je lijf de vernieling in geholpen en had je dat kunnen voorkomen door vóór die tijd al op een normale manier af te vallen of niet aan te komen. Da's dan wel lullig.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:28
quote:Igoneh schreef op 30 juli 2010 @ 11:26:
[...]
Vergeet niet dat Anorexia een overkoepelende term is voor gedrag, en dat gedragspatroon initieer je echt zelf. Nee, je zegt niet op een dag dat je bewust gaat voor alle kenmerken vallen onder het label 'anorexia'. Het is een naam bedacht door mensen om een gedragspatroon te omschrijven. Dat gedragspatroon veroorzaak je grotendeels als mens zelf. En als mens zelf ben je de enige die dit gedragspatroon wijzigen. Als je maar blijft zeggen dat het een ziekte is en je er ook niks aan kunt doen, zie je nooit in dat je zelf dit gedrag hebt gekozen en jij de enige bent, die dit kan veranderen.
Nee, ik heb niet toen ik 11 was gekozen om anorexia te krijgen. Maar al dat gelijn, het obsessieve, ik wist ook met 11 jaar dondersgoed dat ik dit ZELF aan het veroorzaken was. En toch ging ik er mee door, tegen beter weten in. En alle therapie ten spijt, totdat ik eraan toegaf dat ik mijn gedrag moest wijzigen en moest vechten tegen mijn denkpatroon, toen ging het beter. Daar hielp werkelijk niemand of niets mij bij, ook al denken psychologen zo goed te weten hoe ze zoiets moeten zien en aanpakken.
[...]
Vergeet niet dat Anorexia een overkoepelende term is voor gedrag, en dat gedragspatroon initieer je echt zelf. Nee, je zegt niet op een dag dat je bewust gaat voor alle kenmerken vallen onder het label 'anorexia'. Het is een naam bedacht door mensen om een gedragspatroon te omschrijven. Dat gedragspatroon veroorzaak je grotendeels als mens zelf. En als mens zelf ben je de enige die dit gedragspatroon wijzigen. Als je maar blijft zeggen dat het een ziekte is en je er ook niks aan kunt doen, zie je nooit in dat je zelf dit gedrag hebt gekozen en jij de enige bent, die dit kan veranderen.
Nee, ik heb niet toen ik 11 was gekozen om anorexia te krijgen. Maar al dat gelijn, het obsessieve, ik wist ook met 11 jaar dondersgoed dat ik dit ZELF aan het veroorzaken was. En toch ging ik er mee door, tegen beter weten in. En alle therapie ten spijt, totdat ik eraan toegaf dat ik mijn gedrag moest wijzigen en moest vechten tegen mijn denkpatroon, toen ging het beter. Daar hielp werkelijk niemand of niets mij bij, ook al denken psychologen zo goed te weten hoe ze zoiets moeten zien en aanpakken.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:28
quote:mamanna schreef op 30 juli 2010 @ 11:00:
Ik heb een zoontje van 3. Ik ben vorige week voor het eerst met hem naar de mac geweest. Ik heb me vanaf z'n geboorte voor gehouden dat hijgeen overgewicht zou krijgen. Hij heeft, blijkt nu, niet mijn bouw meegekregen (gelukkig!!!) maar toch blijf ik natuurlijk voorzichtig.
Ik vond het zo vreselijk om die mac binnen te stappen.... want tja, wat zou iedereen wel niet denken? Terwijl het dus onze eerste keer was. Tja, moet dus eigenlijk best kunnen...maar toch dat gevoel dan hé en wat dus ook nog eens terecht blijkt te zijn als ik de reacties hier lees....
Ik snap dat kritiek over de opvoeding gevoelig ligt, maar wat heeft een kind van drie er aan om naar de mac te gaan? Zelf was ik 12 ofzo toen ik er voor het eerst kwam (met het kinderfeestje van een ander).
Hiervoor woonde ik met een moeder en die kinderen waren 2 of 3 en kregen snoepjes etc. dat snap ik dus niet, waarom zou je een kind daar aan laten wennen?
Ik zou er niet vna staan te kijken als een dik persoon de mac binnenkomt, maar dat mensen met kleine kinderen naar de mac gaan vind ik wel raar.
Ik heb een zoontje van 3. Ik ben vorige week voor het eerst met hem naar de mac geweest. Ik heb me vanaf z'n geboorte voor gehouden dat hijgeen overgewicht zou krijgen. Hij heeft, blijkt nu, niet mijn bouw meegekregen (gelukkig!!!) maar toch blijf ik natuurlijk voorzichtig.
Ik vond het zo vreselijk om die mac binnen te stappen.... want tja, wat zou iedereen wel niet denken? Terwijl het dus onze eerste keer was. Tja, moet dus eigenlijk best kunnen...maar toch dat gevoel dan hé en wat dus ook nog eens terecht blijkt te zijn als ik de reacties hier lees....
Ik snap dat kritiek over de opvoeding gevoelig ligt, maar wat heeft een kind van drie er aan om naar de mac te gaan? Zelf was ik 12 ofzo toen ik er voor het eerst kwam (met het kinderfeestje van een ander).
Hiervoor woonde ik met een moeder en die kinderen waren 2 of 3 en kregen snoepjes etc. dat snap ik dus niet, waarom zou je een kind daar aan laten wennen?
Ik zou er niet vna staan te kijken als een dik persoon de mac binnenkomt, maar dat mensen met kleine kinderen naar de mac gaan vind ik wel raar.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:28
quote:Vivamp schreef op 30 juli 2010 @ 11:12:
Er wordt zo vaak schuil gegaan door dikke mensen achter een of ander probleem, genen, aanleg, medicijnen, stofjes in de hersenen, of weet ik veel wat. Waarom niet eens hand in eigen boezem steken??
Ik kan oprecht bijna niet geloven dat iemand met ziekelijk overgewicht daar vrede mee kan hebben. Je kan je er wellicht bij neerlegen, of jezelf accepteren, althans proberen jezelf te accepteren, dat zal per dag verschillen hoe gemakkelijk dat gaat, maar je kan mij niet wijsmaken dat al die dikke mensen niet liever gewoon normaal hadden willen zijn....
Maar goed, misschien heb ik gemakkelijk praten hoor. Dat kan...
Ik kan alleen voor mezelf spreken. Het lijkt me dat door een gezonde levensstijl aan te nemen en aan te houden (inmiddels dus al zo'n 10 jaar) dat ik meer dan genoeg hand in eigen boezem steek. En natuurlijk zou ik veel liever die 25 kilo lichter zijn, maar liever een gezond voorbeeld van een moeder met overgewicht dan straks een 12 jarig meisje dat zichzelf (volgens sommigen dan he) anorexia aanpraat, doordat haar moeder enkel met calorieën tellen bezig was.
Ik ben trouwens best normaal verder hoor, ik heb alleen overgewicht
Er wordt zo vaak schuil gegaan door dikke mensen achter een of ander probleem, genen, aanleg, medicijnen, stofjes in de hersenen, of weet ik veel wat. Waarom niet eens hand in eigen boezem steken??
Ik kan oprecht bijna niet geloven dat iemand met ziekelijk overgewicht daar vrede mee kan hebben. Je kan je er wellicht bij neerlegen, of jezelf accepteren, althans proberen jezelf te accepteren, dat zal per dag verschillen hoe gemakkelijk dat gaat, maar je kan mij niet wijsmaken dat al die dikke mensen niet liever gewoon normaal hadden willen zijn....
Maar goed, misschien heb ik gemakkelijk praten hoor. Dat kan...
Ik kan alleen voor mezelf spreken. Het lijkt me dat door een gezonde levensstijl aan te nemen en aan te houden (inmiddels dus al zo'n 10 jaar) dat ik meer dan genoeg hand in eigen boezem steek. En natuurlijk zou ik veel liever die 25 kilo lichter zijn, maar liever een gezond voorbeeld van een moeder met overgewicht dan straks een 12 jarig meisje dat zichzelf (volgens sommigen dan he) anorexia aanpraat, doordat haar moeder enkel met calorieën tellen bezig was.
Ik ben trouwens best normaal verder hoor, ik heb alleen overgewicht
vrijdag 30 juli 2010 om 11:29
quote:flip123456789 schreef op 30 juli 2010 @ 11:28:
[...]
Maar ja, dan heb je dus zelf je lijf de vernieling in geholpen en had je dat kunnen voorkomen door vóór die tijd al op een normale manier af te vallen of niet aan te komen. Da's dan wel lullig.Waarschijnlijk wel ja...helaas was me dat niet bekend toen ik begon in de jaren 80.
[...]
Maar ja, dan heb je dus zelf je lijf de vernieling in geholpen en had je dat kunnen voorkomen door vóór die tijd al op een normale manier af te vallen of niet aan te komen. Da's dan wel lullig.Waarschijnlijk wel ja...helaas was me dat niet bekend toen ik begon in de jaren 80.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:29
quote:Michelle90 schreef op 30 juli 2010 @ 11:24:
[...]
Het enige wat ik duidelijk probeer te maken is dat je je niet achter obesitas kan verschuilen. Want als iemand dik is (op uitzonderingen na uiteraard anders krijg ik dat weer) heeft diegene dat zelf gedaan. Niemand anders! Uiteindelijk kies je er zelf voor op een pak koek open te trekken ipv een cracker te eten.
Je kan je niet verschuilen achter obesitas.
Ik vind mensen die dik zijn niet minderwaardig, niet dom of wat dan ook (zie me eerste post).
Maar mensen die dik zijn door simpelweg te veel eten en dan vervolgens zeggen dat zij er niks aan kunnen doen want het komt door obesitas vind ik idd niet echt slim.
Want als jezelf nagaat weet je ook dat het gewoon je eigen schuld is.Ik begrijp je helemaal hoor en ik ben het ook met je eens, maar ik maakte alleen de kanttekening dat psychische aandoeningen ook een ziekte zijn, maar het mag inderdaad nooit een smoes worden.
[...]
Het enige wat ik duidelijk probeer te maken is dat je je niet achter obesitas kan verschuilen. Want als iemand dik is (op uitzonderingen na uiteraard anders krijg ik dat weer) heeft diegene dat zelf gedaan. Niemand anders! Uiteindelijk kies je er zelf voor op een pak koek open te trekken ipv een cracker te eten.
Je kan je niet verschuilen achter obesitas.
Ik vind mensen die dik zijn niet minderwaardig, niet dom of wat dan ook (zie me eerste post).
Maar mensen die dik zijn door simpelweg te veel eten en dan vervolgens zeggen dat zij er niks aan kunnen doen want het komt door obesitas vind ik idd niet echt slim.
Want als jezelf nagaat weet je ook dat het gewoon je eigen schuld is.Ik begrijp je helemaal hoor en ik ben het ook met je eens, maar ik maakte alleen de kanttekening dat psychische aandoeningen ook een ziekte zijn, maar het mag inderdaad nooit een smoes worden.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:29
quote:moloko142 schreef op 30 juli 2010 @ 11:12:
[...]
Grappig, deze opmerking bevestigt voor mij in 1 keer alle voordelen die ik heb ten aanzien van dikke mensen.
Tuurlijk schat, dat is helemaal je eigen verantwoording. Ik hoop dat ze dat straks ook tegen je zeggen als je je meldt op de Cardiologie van het ziekenhuis met je hart- en vaatziekten.
En dream on, denk je nu werkelijk dat er ook maar iemand ter wereld dik zijn mooi vindt? Al die vetkwabben, een veel te dik hoofd, dikke kromme benen die doorzakken onder het gewicht, een reet van hier tot tokyo.. Het is gewoon afzichtelijk.
Wat ben jij een onaardig, respectloos geval zeg!
Zul je een hoop vrienden mee maken, zo'n air
[...]
Grappig, deze opmerking bevestigt voor mij in 1 keer alle voordelen die ik heb ten aanzien van dikke mensen.
Tuurlijk schat, dat is helemaal je eigen verantwoording. Ik hoop dat ze dat straks ook tegen je zeggen als je je meldt op de Cardiologie van het ziekenhuis met je hart- en vaatziekten.
En dream on, denk je nu werkelijk dat er ook maar iemand ter wereld dik zijn mooi vindt? Al die vetkwabben, een veel te dik hoofd, dikke kromme benen die doorzakken onder het gewicht, een reet van hier tot tokyo.. Het is gewoon afzichtelijk.
Wat ben jij een onaardig, respectloos geval zeg!
Zul je een hoop vrienden mee maken, zo'n air
vrijdag 30 juli 2010 om 11:29
quote:Michelle90 schreef op 30 juli 2010 @ 11:24:
[...]
Het enige wat ik duidelijk probeer te maken is dat je je niet achter obesitas kan verschuilen. Want als iemand dik is (op uitzonderingen na uiteraard anders krijg ik dat weer) heeft diegene dat zelf gedaan. Niemand anders! Uiteindelijk kies je er zelf voor op een pak koek open te trekken ipv een cracker te eten.
Je kan je niet verschuilen achter obesitas.
Ik vind mensen die dik zijn niet minderwaardig, niet dom of wat dan ook (zie me eerste post).
Maar mensen die dik zijn door simpelweg te veel eten en dan vervolgens zeggen dat zij er niks aan kunnen doen want het komt door obesitas vind ik idd niet echt slim.
Want als jezelf nagaat weet je ook dat het gewoon je eigen schuld is.
Ik denk ook niet dat iemand zich achter obesitas verschuilt. Er is toch ook niemand die zich verschuilt achter een gebroken been? bij wijze van. Het is gewoon de waarheid, niet meer, niet minder.
Als het echt zo makkelijk was, om dat pak koek niet op te eten, als het leven echt zo simpel was, waren er bijna geen problemen/ziektes. Heb je ooit wel eens van het Binge eat disorder gehoord? Of van Boulimia nervosa. Dat is dwangmatig eten, je bent dan eigenlijk gewoon verslaafd aan eten.
Dit kun je ook echt niet zelf oplossen, dat is juist gevaarlijk. Je hebt hier echt proffesionele hulp bij nodig, zoals psychotherapie e.d.
[...]
Het enige wat ik duidelijk probeer te maken is dat je je niet achter obesitas kan verschuilen. Want als iemand dik is (op uitzonderingen na uiteraard anders krijg ik dat weer) heeft diegene dat zelf gedaan. Niemand anders! Uiteindelijk kies je er zelf voor op een pak koek open te trekken ipv een cracker te eten.
Je kan je niet verschuilen achter obesitas.
Ik vind mensen die dik zijn niet minderwaardig, niet dom of wat dan ook (zie me eerste post).
Maar mensen die dik zijn door simpelweg te veel eten en dan vervolgens zeggen dat zij er niks aan kunnen doen want het komt door obesitas vind ik idd niet echt slim.
Want als jezelf nagaat weet je ook dat het gewoon je eigen schuld is.
Ik denk ook niet dat iemand zich achter obesitas verschuilt. Er is toch ook niemand die zich verschuilt achter een gebroken been? bij wijze van. Het is gewoon de waarheid, niet meer, niet minder.
Als het echt zo makkelijk was, om dat pak koek niet op te eten, als het leven echt zo simpel was, waren er bijna geen problemen/ziektes. Heb je ooit wel eens van het Binge eat disorder gehoord? Of van Boulimia nervosa. Dat is dwangmatig eten, je bent dan eigenlijk gewoon verslaafd aan eten.
Dit kun je ook echt niet zelf oplossen, dat is juist gevaarlijk. Je hebt hier echt proffesionele hulp bij nodig, zoals psychotherapie e.d.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:31
Ik ben veel te zwaar (mt 48 bij 1.76) maar dat valt niet zo op. Vroeg er laatst een collega naar en die dacht dat ik maat 44 droeg. Nou, dat is jaaaaren geleden.
Ik heb niet het idee dat men mij veroordeelt. Ik word overal serieus genomen. Ik zou me er denk ik niets van aantrekken. Eet gewoon een loempiaatje op straat.
Het is ook eigenlijk voor mij net een soort grensgewicht. Ik pas in stoelen, vliegtuigveiligheidsriemen en kan leuke kleding vinden.
Ik zou er aanstoot aan nemen als men zou denken dat ik altijd aan de chips, cola, chocola en junkfood zit. Want dat is niet zo. Negen van de 10 dagen kook ik gewoon vers eten. From scratch, geen kant-en-klaar-maaltijden. Geen pizza, houd ik niet van. Dik ben ik door de jaren heen geworden van de tussendoortjes. Koekje, stukje chocola, Vietnamese loempia, kaascroissantje op vrijdag als ontbijt. En een boterhammetje meer tussen de middag zet ook aan. Bovendien ben ik een lekkerbek, wat ik niet lust moet nog uitgevonden worden. Het is dus een heel geleidelijk proces.
Bewegen doe ik te weinig, zou eigenlijk naar een sportschool moeten. Al loop en fiets ik veel, want ik heb geen auto.
Omdat ik in een ziekenhuis werk en eenvoudig bloed kan laten prikken, bloeddruk opmeten etc. doe ik dat regelmatig. Mijn bloeddruk, cholesterolgehalte, schildklier, lever, glucose etc. zijn al jaren prima. M.a.w. ik ben zo gezond als een vis.
Daarom vind ik het jammer dat men hier op forum soms denkt dat je morgen dood neer kunt storten vanwege je overgewicht.
Dat is, althans bij mij, niet erg waarschijnlijk.
En toch, ondanks dat ik zelf dik ben, kan ik me verbazen om heel dikke mensen. Ik ben een paar keer in de VS geweest en daar viel ik echt van de ene verbazing van de andere. Mensen die zó dik zijn dat ze aan alle kanten over een kassakruk puilen. Mensen die zich alleen met twee wandelstokken voort kunnen bewegen. Mensen die op een bankje in een mall een hele cheesecake zó uit de doos naar binnen werken. Dikke gezinnen die een triple superslam breakfast met extra kaas naar binnen schrokken.
En dan ben ik stiekem blij dat ik niet zo dik ben als zij....
Ik heb niet het idee dat men mij veroordeelt. Ik word overal serieus genomen. Ik zou me er denk ik niets van aantrekken. Eet gewoon een loempiaatje op straat.
Het is ook eigenlijk voor mij net een soort grensgewicht. Ik pas in stoelen, vliegtuigveiligheidsriemen en kan leuke kleding vinden.
Ik zou er aanstoot aan nemen als men zou denken dat ik altijd aan de chips, cola, chocola en junkfood zit. Want dat is niet zo. Negen van de 10 dagen kook ik gewoon vers eten. From scratch, geen kant-en-klaar-maaltijden. Geen pizza, houd ik niet van. Dik ben ik door de jaren heen geworden van de tussendoortjes. Koekje, stukje chocola, Vietnamese loempia, kaascroissantje op vrijdag als ontbijt. En een boterhammetje meer tussen de middag zet ook aan. Bovendien ben ik een lekkerbek, wat ik niet lust moet nog uitgevonden worden. Het is dus een heel geleidelijk proces.
Bewegen doe ik te weinig, zou eigenlijk naar een sportschool moeten. Al loop en fiets ik veel, want ik heb geen auto.
Omdat ik in een ziekenhuis werk en eenvoudig bloed kan laten prikken, bloeddruk opmeten etc. doe ik dat regelmatig. Mijn bloeddruk, cholesterolgehalte, schildklier, lever, glucose etc. zijn al jaren prima. M.a.w. ik ben zo gezond als een vis.
Daarom vind ik het jammer dat men hier op forum soms denkt dat je morgen dood neer kunt storten vanwege je overgewicht.
Dat is, althans bij mij, niet erg waarschijnlijk.
En toch, ondanks dat ik zelf dik ben, kan ik me verbazen om heel dikke mensen. Ik ben een paar keer in de VS geweest en daar viel ik echt van de ene verbazing van de andere. Mensen die zó dik zijn dat ze aan alle kanten over een kassakruk puilen. Mensen die zich alleen met twee wandelstokken voort kunnen bewegen. Mensen die op een bankje in een mall een hele cheesecake zó uit de doos naar binnen werken. Dikke gezinnen die een triple superslam breakfast met extra kaas naar binnen schrokken.
En dan ben ik stiekem blij dat ik niet zo dik ben als zij....
vrijdag 30 juli 2010 om 11:32
quote:misschicken schreef op 30 juli 2010 @ 11:07:
[...]
Precies, je kunt nooit stoppen met eten.
je kunt stoppen met eten van de verkeerde vette dingen.
Het excuus dat je met bijvoorbeeld alcohol helemaal stopt om er vanaf te komen, en met eten kun je niet stoppen vind ik echt klinklare onzin. Ja, een handje chips nodigt uit tot de hele zak, een patatje tot het hele bakje met veel saus, een puntje pizza tot de hele pizza. Maar een bak rauwkost, eet je dan ook nog een bord en nog eentje en nog eentje? Is dat de boosdoener, denk het niet.
Stop je kasten vol met goede dingen en laat de rommel in de winkel liggen, dan sla je niet door met verkeerde dingen eten. Je kunt prima stoppen met rotzooi eten en de goede voeding zal je niet verleiden tot doorslaan daarin.
[...]
Precies, je kunt nooit stoppen met eten.
je kunt stoppen met eten van de verkeerde vette dingen.
Het excuus dat je met bijvoorbeeld alcohol helemaal stopt om er vanaf te komen, en met eten kun je niet stoppen vind ik echt klinklare onzin. Ja, een handje chips nodigt uit tot de hele zak, een patatje tot het hele bakje met veel saus, een puntje pizza tot de hele pizza. Maar een bak rauwkost, eet je dan ook nog een bord en nog eentje en nog eentje? Is dat de boosdoener, denk het niet.
Stop je kasten vol met goede dingen en laat de rommel in de winkel liggen, dan sla je niet door met verkeerde dingen eten. Je kunt prima stoppen met rotzooi eten en de goede voeding zal je niet verleiden tot doorslaan daarin.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:32
quote:moloko142 schreef op 30 juli 2010 @ 11:26:
[...]
Onrespectloos? Dank je..
Maar je bedoelt denk ik respectloos. Moet ik respect hebben voor dikke mensen dan? Ze hebben geen enkele zelfdiscipline, kunnen geen nee zeggen als ze iets voorgehouden wordt, zijn te lui om te sporten, vreten zich vol met allerlei troep, geven een grote mond als ze erop aangesproken worden en janken er vervolgens om dat ze er toch vooral niks aan kunnen doen, dat het niet eerlijk is, dat ze van water al dik worden, dat het psychisch is, en meer van dat soort onzin.
Weinig om respect voor op te brengen..Je hoeft wat mij betreft geen extra respect te hebben voor dikke mensen, maar wel voor je medemens. Dit doe je door je gewoon fatsoenlijk te uiten.
[...]
Onrespectloos? Dank je..
Maar je bedoelt denk ik respectloos. Moet ik respect hebben voor dikke mensen dan? Ze hebben geen enkele zelfdiscipline, kunnen geen nee zeggen als ze iets voorgehouden wordt, zijn te lui om te sporten, vreten zich vol met allerlei troep, geven een grote mond als ze erop aangesproken worden en janken er vervolgens om dat ze er toch vooral niks aan kunnen doen, dat het niet eerlijk is, dat ze van water al dik worden, dat het psychisch is, en meer van dat soort onzin.
Weinig om respect voor op te brengen..Je hoeft wat mij betreft geen extra respect te hebben voor dikke mensen, maar wel voor je medemens. Dit doe je door je gewoon fatsoenlijk te uiten.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:33
quote:iris1969 schreef op 30 juli 2010 @ 11:27:
[...]
Het is dat ik een waardeloze kok ben, maar anders zou ik onmiddellijk voor deze levenstijl kiezen, want dit sluit in mijn ogen het best aan bij het herkennen van je werkelijk eetbehoeften en het vervullen hiervan.
Nu eet ik vaak uit gemak en luiheid kant en klaar eten en dat zet behoorlijk aan.Dan moet je het juist doen, al die frustraties die het je kost, daarmee verbrand je kilo's .
[...]
Het is dat ik een waardeloze kok ben, maar anders zou ik onmiddellijk voor deze levenstijl kiezen, want dit sluit in mijn ogen het best aan bij het herkennen van je werkelijk eetbehoeften en het vervullen hiervan.
Nu eet ik vaak uit gemak en luiheid kant en klaar eten en dat zet behoorlijk aan.Dan moet je het juist doen, al die frustraties die het je kost, daarmee verbrand je kilo's .
vrijdag 30 juli 2010 om 11:34
quote:Vivamp schreef op 30 juli 2010 @ 11:12:
Er wordt zo vaak schuil gegaan door dikke mensen achter een of ander probleem, genen, aanleg, medicijnen, stofjes in de hersenen, of weet ik veel wat. Waarom niet eens hand in eigen boezem steken??
Ik kan oprecht bijna niet geloven dat iemand met ziekelijk overgewicht daar vrede mee kan hebben. Je kan je er wellicht bij neerlegen, of jezelf accepteren, althans proberen jezelf te accepteren, dat zal per dag verschillen hoe gemakkelijk dat gaat, maar je kan mij niet wijsmaken dat al die dikke mensen niet liever gewoon normaal hadden willen zijn....
Maar goed, misschien heb ik gemakkelijk praten hoor. Dat kan...
Met geen overgewichtsprobleem heb je natuurlijk altíjd makkelijk praten. Je hebt het probleem niet, dus je kent de gevoelens die er mee samenhangen niet. Dat je makkelijk praten hebt is dus een feit maar dat doet er niet toe op zich, vind ik. Je mag er van alles van vinden en over denken, makkelijk of niet.
Wat je zegt is niet onlogisch en ook voor het grootste deel waar denk ik. De meeste mensen die ik ken, die overgewicht hebben, zouden dat overgewicht maar wat graag kwijt zijn. Hoe, dat is de vraag. Afvallen en aankomen wordt een patroon en na verloop van tijd kun je er, als mens met overgewicht, behoorlijk moedeloos van worden. Omdat je er niet uit komt, uit die vicieuze cirkel waar je in terecht gekomen bent.
Ik ken mensen die al dik zijn sinds ze kind zijn. Ik ken ze ook die door de jaren heen steeds wat meer aankwamen en dat gewicht niet meer verloren. Sommigen eten het er vrolijk en onbezorgd aan (meestal mannen), anderen kijken met afgrijzen naar hun uitdijende lijf en doen er vervolgens de gekste dingen voor om het lichaam in model te krijgen (meestal vrouwen). Bij mannen komt het punt dat ze er iets aan willen doen pas op het moment dat hun gezondheid gaat lijden onder de kilo's. Vrouwen gaan veel eerder aan de slag maar jojo-en meer dan mannen. (bron; de Hilversumse Obestitas kliniek die dit al veel jaren bestudeerd en waar ik een half jaar een behandeling gevolgd heb).
Het is niet uit de leggen aan mensen die een 'normale' relatie met eten hebben hóe moeilijk het is om je eetgedrag aan te passen. Je past aan, het gaat goed, je laat de teugels vieren en het gaat mis. De glijdende schaal ligt altijd op de loer.
Voelen mensen zich unhappy dan gaan ze eten. Juist als ze dat niet zouden moeten doen. Eten is dan troost, en niet een bakje rauwe champignons maar het spul wat je je juist niet kunt veroorloven. Heel veel mensen kregen al geen goed en gezond eetpatroon mee van huis uit. Niet alleen kinderen van nu, ook kinderen van mijn generatie zijn opgevoed met troep als 'smac', knakworsten, witbrood en hagelslag.
Daarbij hebben ouders de neiging om kinderen te troosten met bijvoorbeeld snoep, zoet te houden met patat en vol te stoppen met frisdrank e.d. Dat krijg je dus van huis uit mee, het is niet iets wat je zelf bedenkt en zie het er maar weer uit te krijgen. Het is aangeleerd gedrag, wat weer af te leren is maar daarvan moet je je eerst bewust zijn. Als je van je moeder geleerd hebt dat je een onsje allerhande op mag eten bij de thee dan is het lastig om van bijvoorbeeld 'het voedingscentrum' aan te nemen dat je dat juist niet moet doen.
Excuus of niet, het is een vorm van verslaving en die verslaving is hardnekkig, er is veel voor nodig om er vanaf te komen en juist de angst om te falen, het falen zelf en het terugvallen en weer aankomen maakt dat het heel moeilijk is om definitief knoppen om te draaien.
Maar ja, inderdaad, mensen met overgewicht zouden dat overgewicht in veel gevallen liever niet meedragen. Dat klopt.
Er wordt zo vaak schuil gegaan door dikke mensen achter een of ander probleem, genen, aanleg, medicijnen, stofjes in de hersenen, of weet ik veel wat. Waarom niet eens hand in eigen boezem steken??
Ik kan oprecht bijna niet geloven dat iemand met ziekelijk overgewicht daar vrede mee kan hebben. Je kan je er wellicht bij neerlegen, of jezelf accepteren, althans proberen jezelf te accepteren, dat zal per dag verschillen hoe gemakkelijk dat gaat, maar je kan mij niet wijsmaken dat al die dikke mensen niet liever gewoon normaal hadden willen zijn....
Maar goed, misschien heb ik gemakkelijk praten hoor. Dat kan...
Met geen overgewichtsprobleem heb je natuurlijk altíjd makkelijk praten. Je hebt het probleem niet, dus je kent de gevoelens die er mee samenhangen niet. Dat je makkelijk praten hebt is dus een feit maar dat doet er niet toe op zich, vind ik. Je mag er van alles van vinden en over denken, makkelijk of niet.
Wat je zegt is niet onlogisch en ook voor het grootste deel waar denk ik. De meeste mensen die ik ken, die overgewicht hebben, zouden dat overgewicht maar wat graag kwijt zijn. Hoe, dat is de vraag. Afvallen en aankomen wordt een patroon en na verloop van tijd kun je er, als mens met overgewicht, behoorlijk moedeloos van worden. Omdat je er niet uit komt, uit die vicieuze cirkel waar je in terecht gekomen bent.
Ik ken mensen die al dik zijn sinds ze kind zijn. Ik ken ze ook die door de jaren heen steeds wat meer aankwamen en dat gewicht niet meer verloren. Sommigen eten het er vrolijk en onbezorgd aan (meestal mannen), anderen kijken met afgrijzen naar hun uitdijende lijf en doen er vervolgens de gekste dingen voor om het lichaam in model te krijgen (meestal vrouwen). Bij mannen komt het punt dat ze er iets aan willen doen pas op het moment dat hun gezondheid gaat lijden onder de kilo's. Vrouwen gaan veel eerder aan de slag maar jojo-en meer dan mannen. (bron; de Hilversumse Obestitas kliniek die dit al veel jaren bestudeerd en waar ik een half jaar een behandeling gevolgd heb).
Het is niet uit de leggen aan mensen die een 'normale' relatie met eten hebben hóe moeilijk het is om je eetgedrag aan te passen. Je past aan, het gaat goed, je laat de teugels vieren en het gaat mis. De glijdende schaal ligt altijd op de loer.
Voelen mensen zich unhappy dan gaan ze eten. Juist als ze dat niet zouden moeten doen. Eten is dan troost, en niet een bakje rauwe champignons maar het spul wat je je juist niet kunt veroorloven. Heel veel mensen kregen al geen goed en gezond eetpatroon mee van huis uit. Niet alleen kinderen van nu, ook kinderen van mijn generatie zijn opgevoed met troep als 'smac', knakworsten, witbrood en hagelslag.
Daarbij hebben ouders de neiging om kinderen te troosten met bijvoorbeeld snoep, zoet te houden met patat en vol te stoppen met frisdrank e.d. Dat krijg je dus van huis uit mee, het is niet iets wat je zelf bedenkt en zie het er maar weer uit te krijgen. Het is aangeleerd gedrag, wat weer af te leren is maar daarvan moet je je eerst bewust zijn. Als je van je moeder geleerd hebt dat je een onsje allerhande op mag eten bij de thee dan is het lastig om van bijvoorbeeld 'het voedingscentrum' aan te nemen dat je dat juist niet moet doen.
Excuus of niet, het is een vorm van verslaving en die verslaving is hardnekkig, er is veel voor nodig om er vanaf te komen en juist de angst om te falen, het falen zelf en het terugvallen en weer aankomen maakt dat het heel moeilijk is om definitief knoppen om te draaien.
Maar ja, inderdaad, mensen met overgewicht zouden dat overgewicht in veel gevallen liever niet meedragen. Dat klopt.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:34
quote:Igoneh schreef op 30 juli 2010 @ 11:32:
[...]
je kunt stoppen met eten van de verkeerde vette dingen.
Het excuus dat je met bijvoorbeeld alcohol helemaal stopt om er vanaf te komen, en met eten kun je niet stoppen vind ik echt klinklare onzin. Ja, een handje chips nodigt uit tot de hele zak, een patatje tot het hele bakje met veel saus, een puntje pizza tot de hele pizza. Maar een bak rauwkost, eet je dan ook nog een bord en nog eentje en nog eentje? Is dat de boosdoener, denk het niet.
Stop je kasten vol met goede dingen en laat de rommel in de winkel liggen, dan sla je niet door met verkeerde dingen eten. Je kunt prima stoppen met rotzooi eten en de goede voeding zal je niet verleiden tot doorslaan daarin.Denk je nou echt dat ik dat allemaal niet weet? Geweldig praatje, als je het weer een poos goed vol kunt houden. ben het geheel met je eens hoor, maar het werkt dus niet altijd zo.
[...]
je kunt stoppen met eten van de verkeerde vette dingen.
Het excuus dat je met bijvoorbeeld alcohol helemaal stopt om er vanaf te komen, en met eten kun je niet stoppen vind ik echt klinklare onzin. Ja, een handje chips nodigt uit tot de hele zak, een patatje tot het hele bakje met veel saus, een puntje pizza tot de hele pizza. Maar een bak rauwkost, eet je dan ook nog een bord en nog eentje en nog eentje? Is dat de boosdoener, denk het niet.
Stop je kasten vol met goede dingen en laat de rommel in de winkel liggen, dan sla je niet door met verkeerde dingen eten. Je kunt prima stoppen met rotzooi eten en de goede voeding zal je niet verleiden tot doorslaan daarin.Denk je nou echt dat ik dat allemaal niet weet? Geweldig praatje, als je het weer een poos goed vol kunt houden. ben het geheel met je eens hoor, maar het werkt dus niet altijd zo.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:36
quote:Evidenza schreef op 30 juli 2010 @ 11:28:
[...]
Nou, dan ben jij goed bezig. Jij bent toch ook slank? Ja. Ik denk zelf trouwens ook dat het daar aan ligt, ik eet soms heel vette dingen zoals slagroom (zelfgeklopte), ben gek op taart en banket enzo maar ik maak alles zelf. Ik denk dat je lichaam alles nodig heeft (ook vet, ook suiker) dus ik ontzeg mezelf niets, ik eet alleen vrijwel nooit iets wat voorverpakt is.
[...]
Nou, dan ben jij goed bezig. Jij bent toch ook slank? Ja. Ik denk zelf trouwens ook dat het daar aan ligt, ik eet soms heel vette dingen zoals slagroom (zelfgeklopte), ben gek op taart en banket enzo maar ik maak alles zelf. Ik denk dat je lichaam alles nodig heeft (ook vet, ook suiker) dus ik ontzeg mezelf niets, ik eet alleen vrijwel nooit iets wat voorverpakt is.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:36
quote:mamanna schreef op 30 juli 2010 @ 11:25:
[...]
Je hebt gelijk, zoals ik het teruglees, doe ik het overkomen dat ik hem iets zou ontnemen wanneer hij daar nog nooit zou zijn geweest......
het voelt voor mij meer als iets...tja..... het is vakantie, vroeger dan stond vakantie synoniem aan eens een uitzondering (wij kregen niet veel snoep, lekkers enz...alleen bij uitzonderingen) en dus had ik ook het gevoel van; hij mag ook eens een uitzondering. (en ik dus ook....)
en ik heb echt niet aso zitten schranzen hoor..... een kipwrap en een ijsje....
maar wat vond hij het leuk en daarna lekker spelen....tja, gewoon leuk maar hij had ook in een speeltuin kunnen spelen, ja en we hadden ergens anders een ijsje kunnen eten...ook dat....
Ik zeg niet dat je hebt zitten schranzen of zo hoor.
Ik heb geen kinderen, dus heb geen idee wat normaal is. Maar drie leek me zo klein. Ik dacht, die vraagt er volgens mij niet eens om, dus waarom zou je er naartoe gaan?
Kijk als je kind 8 is, en de hele klas is wel eens bij de mac geweest en jij nog nooit. Ja, dat vind ik een beetje zielig. Voor kinderen is het heel belangrijk om er bij te horen en dan kun je best twee keer in het jaar naar de Mac, of zo. Gewoon, zodat ze ook zo'n gelukkige maaltijdspeeltje hebben.
Maar ik ben ook lid van de Viva-vrekkenclub. Vind de mac gewoon duur.
[...]
Je hebt gelijk, zoals ik het teruglees, doe ik het overkomen dat ik hem iets zou ontnemen wanneer hij daar nog nooit zou zijn geweest......
het voelt voor mij meer als iets...tja..... het is vakantie, vroeger dan stond vakantie synoniem aan eens een uitzondering (wij kregen niet veel snoep, lekkers enz...alleen bij uitzonderingen) en dus had ik ook het gevoel van; hij mag ook eens een uitzondering. (en ik dus ook....)
en ik heb echt niet aso zitten schranzen hoor..... een kipwrap en een ijsje....
maar wat vond hij het leuk en daarna lekker spelen....tja, gewoon leuk maar hij had ook in een speeltuin kunnen spelen, ja en we hadden ergens anders een ijsje kunnen eten...ook dat....
Ik zeg niet dat je hebt zitten schranzen of zo hoor.
Ik heb geen kinderen, dus heb geen idee wat normaal is. Maar drie leek me zo klein. Ik dacht, die vraagt er volgens mij niet eens om, dus waarom zou je er naartoe gaan?
Kijk als je kind 8 is, en de hele klas is wel eens bij de mac geweest en jij nog nooit. Ja, dat vind ik een beetje zielig. Voor kinderen is het heel belangrijk om er bij te horen en dan kun je best twee keer in het jaar naar de Mac, of zo. Gewoon, zodat ze ook zo'n gelukkige maaltijdspeeltje hebben.
Maar ik ben ook lid van de Viva-vrekkenclub. Vind de mac gewoon duur.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:37
quote:Margaretha2 schreef op 30 juli 2010 @ 11:28:
[...]
Ik snap dat kritiek over de opvoeding gevoelig ligt, maar wat heeft een kind van drie er aan om naar de mac te gaan? Zelf was ik 12 ofzo toen ik er voor het eerst kwam (met het kinderfeestje van een ander).
Hiervoor woonde ik met een moeder en die kinderen waren 2 of 3 en kregen snoepjes etc. dat snap ik dus niet, waarom zou je een kind daar aan laten wennen?
Ik zou er niet vna staan te kijken als een dik persoon de mac binnenkomt, maar dat mensen met kleine kinderen naar de mac gaan vind ik wel raar.Tja, ik snap nou ook weer niet wat er nou zo vreselijk aan is om een enkele keer met een kind van 3 naar Mac Donald's te gaan. Wij eten thuis eens in de paar weken pizza en verder gezond, en zo nu en dan (eens in de paar maanden) als ik er zelf ook zin in heb, neem ik mijn kinderen mee naar Mac Donald's. Mijn dochter van 6 is geen grote eter, die eet een paar frietjes, wat tomaatjes van mijn salade en gaat dan spelen. De jongste van bijna een jaar krijgt er niets van, die eet voor een keer een potje warm eten en ik neem een salade en de rest van mijn dochters Happy Meal. Waarom wel thuis friet eten en niet een keertje naar Mac Donald's. Zolang ik mijn kinderen leer wat gezond is en wat ongezond, zolang ze elke andere dag een gezonde maaltijd krijgen, elke dag fruit en groente en niet teveel en te slechte tussendoortjes, zie ik het probleem niet van een kind van 3 dat zo nu en dan bij Mac Donald's eet.
[...]
Ik snap dat kritiek over de opvoeding gevoelig ligt, maar wat heeft een kind van drie er aan om naar de mac te gaan? Zelf was ik 12 ofzo toen ik er voor het eerst kwam (met het kinderfeestje van een ander).
Hiervoor woonde ik met een moeder en die kinderen waren 2 of 3 en kregen snoepjes etc. dat snap ik dus niet, waarom zou je een kind daar aan laten wennen?
Ik zou er niet vna staan te kijken als een dik persoon de mac binnenkomt, maar dat mensen met kleine kinderen naar de mac gaan vind ik wel raar.Tja, ik snap nou ook weer niet wat er nou zo vreselijk aan is om een enkele keer met een kind van 3 naar Mac Donald's te gaan. Wij eten thuis eens in de paar weken pizza en verder gezond, en zo nu en dan (eens in de paar maanden) als ik er zelf ook zin in heb, neem ik mijn kinderen mee naar Mac Donald's. Mijn dochter van 6 is geen grote eter, die eet een paar frietjes, wat tomaatjes van mijn salade en gaat dan spelen. De jongste van bijna een jaar krijgt er niets van, die eet voor een keer een potje warm eten en ik neem een salade en de rest van mijn dochters Happy Meal. Waarom wel thuis friet eten en niet een keertje naar Mac Donald's. Zolang ik mijn kinderen leer wat gezond is en wat ongezond, zolang ze elke andere dag een gezonde maaltijd krijgen, elke dag fruit en groente en niet teveel en te slechte tussendoortjes, zie ik het probleem niet van een kind van 3 dat zo nu en dan bij Mac Donald's eet.
vrijdag 30 juli 2010 om 11:37
Ik heb dit topic niet eerder gelezen, maar ik vind het een goede vraagstelling.
Zelf ga ik altijd in eerste instantie uit van erfelijkheid. Erfelijkheid en metabolisme zijn absoluut belangrijke factoren. Je kunt anders niet verklaren waarom de ene persoon aankomt van snacks, en de andere persoon nauwelijks van gewicht verandert.
Ik heb zelf heel veel gesnackt in mijn puberteit. Er is nooit een kilo bijgekomen of afgegaan.
Ik vind het altijd een beetje lullig om mensen te beoordelen op hun dikke gestalte. Want zo goed als sommige mensen van nature een dun gestalte heb meegekregen zonder er iets voor te doen, zo hebben dikke mensen er ook niet om gevraagd om dikker te zijn.
Waar ik mensen wel op veroordeel, is een gebrek aan zelfdiscipline. Ik heb na de puberteit vrijwel alle snacks afgezworen, af en toe maak ik een uitzondering. Maar ik weet dat je jezelf er toe kunt zetten om slecht voedsel te laten staan. Dat het moeilijk is, jammer dan, je krijgt niks van een beetje doorzetten.
Als ik dan dikke mensen zie die een scootmobiel aan moeten schaffen vanwege overgewicht (niet belasten van gewrichten), tegen je zitten te mopperen dat ze op moeten passen voor hartziekten en vervolgens die scootmobiel volladen met snacks, dan heb ik daar weinig begrip voor. Aanleg of niet, zielig willen doen en je ongezonde eetpatroon stug voortzetten, dat gaat er bij mij niet in.
Zelf ga ik altijd in eerste instantie uit van erfelijkheid. Erfelijkheid en metabolisme zijn absoluut belangrijke factoren. Je kunt anders niet verklaren waarom de ene persoon aankomt van snacks, en de andere persoon nauwelijks van gewicht verandert.
Ik heb zelf heel veel gesnackt in mijn puberteit. Er is nooit een kilo bijgekomen of afgegaan.
Ik vind het altijd een beetje lullig om mensen te beoordelen op hun dikke gestalte. Want zo goed als sommige mensen van nature een dun gestalte heb meegekregen zonder er iets voor te doen, zo hebben dikke mensen er ook niet om gevraagd om dikker te zijn.
Waar ik mensen wel op veroordeel, is een gebrek aan zelfdiscipline. Ik heb na de puberteit vrijwel alle snacks afgezworen, af en toe maak ik een uitzondering. Maar ik weet dat je jezelf er toe kunt zetten om slecht voedsel te laten staan. Dat het moeilijk is, jammer dan, je krijgt niks van een beetje doorzetten.
Als ik dan dikke mensen zie die een scootmobiel aan moeten schaffen vanwege overgewicht (niet belasten van gewrichten), tegen je zitten te mopperen dat ze op moeten passen voor hartziekten en vervolgens die scootmobiel volladen met snacks, dan heb ik daar weinig begrip voor. Aanleg of niet, zielig willen doen en je ongezonde eetpatroon stug voortzetten, dat gaat er bij mij niet in.
Viva naar de knoppen.
