Lijf & Lijn alle pijlers

Wanneer tevreden?

28-05-2022 18:09 26 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Wanneer ben jij nou tevreden met je lijf/gewicht?

Ik ben 2 jaar terug veel afgevallen (25 kg) en ben sindsdien best keurig op gewicht. Ik blijf binnen een range van 60-63 kg (bij 1.70) en draag maat S/36.

En toch ben ik vaak niet tevreden. Ondanks dat ik zo’n 3 a 4 uur sport per week ziet m’n lichaam er niet uit zoals ik van te voren had gedacht dat het zou zijn bij dit gewicht. In m’n kleren vind ik het op zich prima, maar in lingerie of bikini blijf ik maar van alles zien wat ik nog niet mooi genoeg vind.

Ik wil niet suikervrij, alcoholvrij en sportobsessed door het leven om er insta fit uit te zien, maar gewoon leuk leven met dit lijf. Dus hoe leer ik nou tevreden te zijn met hoe het nu is?
Ik vind het al heel knap hoor , 25 kilo.
En vooral om zo op gewicht te blijven is heel netjes.
Als je uit 1983 bent ? dan hoef je ook geen lijf meer te hebben van een 20 jarige denk ik.
Wees trots op wat je gepresteerd hebt.
Velen doen je het niet na !
Alle reacties Link kopieren Quote
Wetende dat andere mensen er een moord voor zouden doen er zo uit te zien? ☺️ ❤️
Wat vind je niet mooi? En waar heb je invloed op? Wat voor sport doe je?
Je hoeft niet per se suikervrij, alcoholvrij en sportobsessed door het leven om net wat kleine veranderingen te zien.
anoniem_275457 wijzigde dit bericht op 28-05-2022 18:37
45.04% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je van 1983 dan vrees ik dat er niets anders op zit dan de Hollywood-manier. Dat betekent dat je een personal trainer neemt en elke dag aan je lichaam gaat werken met uitgekiende dieet uiteraard. Daarnaast schuw je liposuctie niet en laat je desnoods je heupen bij beitelen. Als je een bikini draagt of lingerie dan zorg je dat niemand je ziet in een natuurlijke houding.

Ik heb een goed lichaam voor iemand van mijn leeftijd door veel te sporten maar je leeftijd haalt je helaas wel in. Geniet ervan hoe het er nu uitziet, je hebt geen idee hoeveel er kan gaan hangen na de overgang.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben je gezond? Koester dat!
Een paar vetjes of hangers zijn daarmee vergeleken totaal onbelangrijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Haha ja wat DingDong zegt klopt wel hoor, geniet nu maar, straks heb je wéér andere of nog meer lijfzorgen erbij want je wordt ingehaald door je leeftijd.

Vroegah zeurde ik ook over mn lijf en nu weet ik dat ik niets te zeuren had, maar ben nu wel te vreden over mn lijf en dat bij 60+ :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben vrij fors/dik en voor jou waarschijnlijk een tientonner nachtmerrie.

Maar mijn lijf heeft een heel zwaar auto-geluk overleefd, jaren van revalidatie waarbij er weer andere delen sneuvelden en van de pijnstillers die ècht goed werken kom je (behoorlijk) aan. Ben ik tevreden? Puur op basis van esthetica heb ik echt wel andere dromen. Maar ik ben wel serieus verliefd op mijn dijk-van-een-lijf.

Met jouw verhouding lengte/gewicht zijn er denk ik twee dingen die je een meer tevreden gevoel zouden kunnen opleveren. Eén is meer kennis over je lichaamstype en welke kleding/kledingstijl daar het beste bij past en als het daar niet aan schort een paar gesprekken met iemand die verstand heeft van de psychologie achter lichaamsbeleving.

En of je nou tevreden, onverschillig of ongelukkig bent met je lijf, als vandaag is afgelopen krijg je deze dag nooit meer terug. Dus hoeveel heeft je inwendige gemopper je dan opgeleverd? En was het dat waard?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben inderdaad uit 1983 en 2 kinderen gebaard, dus ik ben zeker wel trots op wat ik bereikt heb! Misschien moet ik me daar meer op focussen ook. En als ik om me heen kijk in bv het zwembad weet ik ook wel dat ik niet mag klagen hoor. Maar toch, die volledige acceptatie is er nog niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
DingDong schreef:
28-05-2022 18:32
Als je van 1983 dan vrees ik dat er niets anders op zit dan de Hollywood-manier. Dat betekent dat je een personal trainer neemt en elke dag aan je lichaam gaat werken met uitgekiende dieet uiteraard. Daarnaast schuw je liposuctie niet en laat je desnoods je heupen bij beitelen. Als je een bikini draagt of lingerie dan zorg je dat niemand je ziet in een natuurlijke houding.
Hahaha, nee bedankt! Ik wil nog gewoon normaal leven ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt vast ook wel eens gelezen over dankbaarheid-lijstjes, misschien zijn die iets om te omarmen. Iedere dag opschrijven wat je zo blij maakt aan je lijf. Dan overschaduwt het op ten duur het negatieve omdat je meer positief denkt.
Of iedere dag dat voor de spiegel herhalen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het wel een beetje. Ben een paar jaar jonger dan jij en weeg nu 69 kg bij een lengte van 1.73 m. Zo'n 10 jaar geleden woog ik 15 kg meer. En toch kan ik me nu druk maken over m'n lijf, meer dan dat ik 10 jaar geleden deed.

Ik probeer het ook wel te relativeren; stel je zou wat meer afgetraind/gespierder/slanker/wat dan ook zijn, zou je dan ook gelukkiger zijn? Of zouden er dan ook nog dingen zijn waar je kritisch over bent bij jezelf?

En het belangrijkste is natuurlijk je gezondheid, maar ik snap je gevoel wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Chica-1983 schreef:
28-05-2022 18:39
Ik ben inderdaad uit 1983 en 2 kinderen gebaard, dus ik ben zeker wel trots op wat ik bereikt heb! Misschien moet ik me daar meer op focussen ook. En als ik om me heen kijk in bv het zwembad weet ik ook wel dat ik niet mag klagen hoor. Maar toch, die volledige acceptatie is er nog niet.
Klinkt misschien lullig, maar beter dan dit wordt het naar alle waarschijnlijkheid niet meer. Tenzij je je wilt laten opereren misschien, daar heb ik geen ervaring mee.

Ik herken het wel. Ben ook ooit 25 kg afgevallen en ik zag er niet zo uit als ik verwacht had. Maarja, ook ik was 2 kinderen rijker en al bijna 40. Dan krijg je nou eenmaal geen lijf meer als van een 20 jarige.

Ik ben, na 5 jaar op gewicht blijven, helaas die 25 kg weer aangekomen. En heel langzaam ben ik bezig dan maar met dit lichaam tevreden te zijn, aangezien afvallen niet zo meer lukt. Ik eet gezond, beweeg zoveel mogelijk en ga nu voor gezondheid ipv het uiterlijk. Maar dat blijft lastig.

Probeer te genieten van wat je bereikt hebt. Dat is echt hartstikke knap. En houd je voor ogen dat je, toen je 20 was, vast ook wel dingen aan je lijf had, waar je niet tevreden over was. Dat heeft volgens mij iedere vrouw wel.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn dat er ook wel wat herkenning is!

Goede spiegel ook wel, beter dit gaat het waarschijnlijk ook niet meer worden (tenzij allerlei extreme dingen te doen waar ik überhaupt geen zin in/energie voor heb).

Focussen dus op gezondheid en het feit dat nog strakker/fitter etc eigenlijk helemaal geen verschil maakt in gezondheid en hoe gelukkig je bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar. Ik ben in het verleden ook veel gewicht kwijtgeraakt, heb nu een gezond gewicht maar hoe fit ik nu ook ben, en hoeveel maten ik ook kwijt ben, echt strak is t niet geworden. Mijn huid is slapper en kon niet overal (meer) volledig meeveren zeg maar, en bovendien ging het er ook niet altijd af op de plekken waar ik het het liefst had gewild.

Ik heb me voorgenomen dat ik fit wil blijven, maar niet de rest van mijn leven een strijd wil voeren over de maat van mijn kleding of de spiegel. Ik zie er goed uit, en ben gezond. Ik focus dus op lekker sporten, heb geen weegschaal, koop leuke kleding en verder zie ik t wel. Wat ik nu zie in de spiegel is ongeveer het maximaal haalbare en daar doen we het mee.
Ik snap je ergens wel hoor, maar voor jouw lengte/gewicht zouden veel mensen een moord doen!
Ik ben van ‘88. 172 en 66 kg. Wil ook (weer) graag naar de 63 kg (mijn oude gewicht). Kom nu van de 70 kg.
Een perfect lichaam nastreven is denk ik niet haalbaar en mij doet het altijd goed om op zondag (wekelijks) met zoontje naar het plaatselijke zwembad hier te gaan. Ook voor het zwemmen:), maar ook om te zien dat vrijwel iedereen een normaal lijf heeft en niet Hollywood perfect is. Incl putjes en buiken die niet plat zijn. Vooral na je 30e en het krijgen van kinderen, hoeft dat in mijn ogen echt niet meer. Maar ook vaders die gewoon lekker normaal zijn. Niet alleen de vrouwen dus.
Gezond voelen, lekker en goed eten plus beweging streef ik nu na. Bij een potentiële (seks) partner merk ik nu zelf ook, dat uiterlijk mij minder boeit. In de zin van, 10 jaren terug kon ik echt genieten van een mannen-blokjes buik (oké misschien nu ook nog wel:)), maar het is echt geen must meer. Andere dingen vind ik nu veel belangrijker/aantrekkelijker. Dat veert een beetje met de tijd mee. Tenminste, dat denk en hoop ik. Merk ook dat (seks) partners van eind 30 heel anders naar vrouwen lijven kijken, dan diegenen van eind 20/begin 30.
Alle reacties Link kopieren Quote
In verhouding met jou ben ik mega. En toch ben ik tevreden.

Zijn er geen minpuntjes? Oh jawel. Ik ben aan de overgang begonnen dus grijs, rimpels, haar op mijn kin, buikrol, lichte aanzet tot onderkin, hangende oogleden en ik kan nog wel even doorgaan. Nou én???

En als ik dan om me heen kijk, dan zie ik voornamelijk vrouwen die normaal zijn en die allemaal wel 'iets' hebben. Kijk je op facebook/instagram zie je ook mannen en vrouwen met een normale snoet en een normaal lijf en iedereen heeft wel iets. Hebben ze niks? Dan zijn er 143 filters overheen gehaald.

Overigens sprak mijn halve trouwboek me laatst aan over een raar kipfiletje aan de onderkant van mijn buik. Tja schat, die heb jij aan de onderkant van je billen. We worden ouder.

Wees blij. Genoeg mensen die de 50 niet eens halen. Zolang de binnenkant van mijn lijf gezond is, heb ik niks te klagen.

Maar goed, aangezien je schrijft dat het vooral tegenvalt in bikini of lingerie:
Kwestie van andere lingerie aantrekken en een beter badpak kopen. Dus niet dat ene badpak dat je zo mooi vindt, maar dat badpak dat minpuntjes aanpakt. Idem met ondergoed.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Alle reacties Link kopieren Quote
Geniet ajb nu van je lijf.

Kijk, ik ben 160, 50 kilo, na vier kinderen fysiek niet veel veranderd, ik pas mijn kleren nog van voor hen.
Natuurlijk is mijn lichaam wel veranderd, maar minimaal. Niet meer zo strak natuurlijk.
Maar met mijn 47 mag ik niet klagen.

Maar, toen ik super strak was, dus pakweg 25, 20,15,10, jaar geleden. Ik heb heel veel gesport (en pluk daar nog de vruchten van.

Maar met een verleden van een haat/liefde verhouding met mijn lichaam, (in mij heel jonge jaren anorexia gehad, er vanaf gekomen, althans fysiek, psychisch nooit)
Kijk ik nu terug op een prachtig lichaam van een jonge onzekere vrouw naar foto's uit de jaren 90, dit was overigens voor ik de mist in ging en ook nihil at)
Was ik toen tevreden? nee niet echt. Iemand zei tegen mij in die tijd " geniet nou eens van je mooie lichaam, er komt een dag, dat dit je inhaalt" en dat klopt.

Ik zeg dit nu tegen je TO, terwijl ik met mijn echt prima lijf (ik weet rationeel dat ik dat heb) nog steeds momenten heb, " Hee Lool harder trainen, dan komen die spieren wel weer. En ik train weer (nadat ik 20 jaar uit angst dat ik weer door zou slaan net als toen) , vier dagen per week, waarvan twee met een personal trainer.
En ik lijk wel kritischer naar mezelf te kijken dan ooit. Wel met dit verschil, dat ik er normaal bij eet, en minder hoge eisen aan mezelf stel (vind ikzelf, en mijn omgeving houdt me in de smiezen)

Wees lief voor jezelf, je bent 25 kilo kwijt, dit heb je maar mooi voor elkaar gekregen he.
Kijk uit dat je niet net als ik altijd wel een punt van kritiek vind. En ik weet hoe lastig dat kan zijn.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Ik ben veel afgevallen en nu redelijk tevreden met hoe ik eruit zie. Voel me nu in ieder geval een stuk beter dan toen ik nog flink overgewicht/obesitas had en ik heb ontdekt dat ik thuis sporten wel leuk vind (nu bezig met de nieuwe challenge van Chloe Ting).

Maar... ik vind het loshangende vel wat ik nu heb niet mooi maar ook niet zo lelijk dat ik er iets aan wil laten doen en als mensen zich eraan storen dan kijken ze maar de andere kant op. Stond deze week ook met een bikini aan in een pashokje en ik dacht ik mag er best wezen en dat ziet er eigenlijk wel leuk uit. Vanaf de zijkant wat minder maar goed een helemaal platte buik zal ik wel nooit krijgen. Vond het wel een overwinning voor mezelf want ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een bikini aanhad.

Wat ik nu wel erg jammer vind dat ik me als jonge puber altijd veel te dik heb gevoeld. Ik droeg geen shorts, rokjes amper een jurkje e shirts moesten ook wat losser om mijn buik te verbergen. Nu heb ik het gewicht wat ik toen ook had en vind ik het zo erg dat mijn jongere zelf zo onzeker was en zich te dik voelde terwijl dat helemaal niet zo was.

Maar het is wel herkenbaar. Op instagram enzo zie je allemaal die perfecte lijven die in het echt lang niet zo perfect zijn. Er is een Youtuber die instagram foto's vergelijkt met hoe die mensen er echt uit zien. Dus zonder filters maar met buikje, cellulitis etc.
Ik heb altijd die mensen geloofd die tegen mij als kind/puber zeiden: “Och schei uit! Later kijk je terug en dacht je: Was het nog maar zo! Echt mee stoppen!’.
Ergens moet ik bedacht hebben dat mijn hoogtepunt dan niet was wat ik voor ogen had maar er dan maar het beste van moest maken :-). Uiteraard ook wel eens baalmomenten gehad. Maar dan bedacht ik wat ik allemaal moest doen en laten om ‘beter’ te zijn en dan besloot ik altijd dat het mij dat allemaal niet waard was.

Verder een beetje hetzelfde als Sprankelend. Keihard moeten revalideren en werken om weer zonder rollator te kunnen lopen. Nu lopen die lelijke pootjes van mij weer zonder hulpmiddel. Dat vond ik al werk genoeg. Laat staan wat ik moet doen om ze esthetisch mooi te krijgen. Dan smeer ik weer wat bodylotion op die pootjes om mijn geweten een beetje te sussen en zeg ik tegen mijzelf: ‘Ze zijn dan niet mooi maar wel verzorgd’ :hyper:
lemoos2 schreef:
28-05-2022 21:21
Ik heb altijd die mensen geloofd die tegen mij als kind/puber zeiden: “Och schei uit! Later kijk je terug en dacht je: Was het nog maar zo! Echt mee stoppen!’.
Ergens moet ik bedacht hebben dat mijn hoogtepunt dan niet was wat ik voor ogen had maar er dan maar het beste van moest maken :-). Uiteraard ook wel eens baalmomenten gehad. Maar dan bedacht ik wat ik allemaal moest doen en laten om ‘beter’ te zijn en dan besloot ik altijd dat het mij dat allemaal niet waard was.

Verder een beetje hetzelfde als Sprankelend. Keihard moeten revalideren en werken om weer zonder rollator te kunnen lopen. Nu lopen die lelijke pootjes van mij weer zonder hulpmiddel. Dat vond ik al werk genoeg. Laat staan wat ik moet doen om ze esthetisch mooi te krijgen. Dan smeer ik weer wat bodylotion op die pootjes om mijn geweten een beetje te sussen en zeg ik tegen mijzelf: ‘Ze zijn dan niet mooi maar wel verzorgd’ :hyper:
Ach Lemoos , wat vind ik je toch altijd sterk en lief overkomen, :rose:
Ladylola2022 schreef:
28-05-2022 20:02
Geniet ajb nu van je lijf.

Kijk, ik ben 160, 50 kilo, na vier kinderen fysiek niet veel veranderd, ik pas mijn kleren nog van voor hen.
Natuurlijk is mijn lichaam wel veranderd, maar minimaal. Niet meer zo strak natuurlijk.
Maar met mijn 47 mag ik niet klagen.

Maar, toen ik super strak was, dus pakweg 25, 20,15,10, jaar geleden. Ik heb heel veel gesport (en pluk daar nog de vruchten van.

Maar met een verleden van een haat/liefde verhouding met mijn lichaam, (in mij heel jonge jaren anorexia gehad, er vanaf gekomen, althans fysiek, psychisch nooit)
Kijk ik nu terug op een prachtig lichaam van een jonge onzekere vrouw naar foto's uit de jaren 90, dit was overigens voor ik de mist in ging en ook nihil at)
Was ik toen tevreden? nee niet echt. Iemand zei tegen mij in die tijd " geniet nou eens van je mooie lichaam, er komt een dag, dat dit je inhaalt" en dat klopt.

Ik zeg dit nu tegen je TO, terwijl ik met mijn echt prima lijf (ik weet rationeel dat ik dat heb) nog steeds momenten heb, " Hee Lool harder trainen, dan komen die spieren wel weer. En ik train weer (nadat ik 20 jaar uit angst dat ik weer door zou slaan net als toen) , vier dagen per week, waarvan twee met een personal trainer.
En ik lijk wel kritischer naar mezelf te kijken dan ooit. Wel met dit verschil, dat ik er normaal bij eet, en minder hoge eisen aan mezelf stel (vind ikzelf, en mijn omgeving houdt me in de smiezen)

Wees lief voor jezelf, je bent 25 kilo kwijt, dit heb je maar mooi voor elkaar gekregen he.
Kijk uit dat je niet net als ik altijd wel een punt van kritiek vind. En ik weet hoe lastig dat kan zijn.
En ik denk dat jij nog steeds een goddelijk lichaam hebt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap je wel, aan de ene kant heb je niet te klagen, maar toch zijn er altijd kleine dingetjes die je blijft zien. Maar bedenk voor jezelf, wil je die dingen echt aanpakken, en er echt voor gaan? Of is het eigenlijk wel goed zo?

Zelf ben ik 2 jaar geleden ongeveer 15-20kg afgevallen (er is vorig jaar weer 5-10 bijgekomen en die is er inmiddels ook alweer af). Zit wat dat betreft nu bijna op mn streefgewicht. Dat was voor mij stap 1. Ik wil verder ook sterker en iets gespierder worden, en een betere conditie, daarvoor ga ik nu naar de sportschool (en ik vind sporten heerlijk dat scheelt ook). Dat is stap 2.
Als die conditie en spieren op gang komen is mijn droomfiguur nog steeds om ooit een platte buik te hebben (I know… bijna onmogelijk, en ik ben geen 14 meer, maar toch). En daar wil ik dan ook echt voor gaan, gewoon kijken of ik het kan. Lukt het niet jammer, maar des te leuker als het wel lukt.
Maar wat mijn punt dus is, als je de verandering aan wil gaan, doe het stap voor stap, verwacht geen resultaat in 2 maanden, en gun jezelf de ruimte om fouten te maken.
En bedenk vooral, je hebt een meer dan prima lichaam zoals het nu is, waar je sowieso al trots op mag zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Chica-1983 schreef:
28-05-2022 18:39
Ik ben inderdaad uit 1983 en 2 kinderen gebaard, dus ik ben zeker wel trots op wat ik bereikt heb! Misschien moet ik me daar meer op focussen ook. En als ik om me heen kijk in bv het zwembad weet ik ook wel dat ik niet mag klagen hoor. Maar toch, die volledige acceptatie is er nog niet.
Ik ben even oud, heb ook 2 kinderen en ben bij mijn 176cm, rond de 60 kilo. Mijn buik is niet plat, plat. En op bepaalde plekken is het niet meer zo strak, maar ik sport 2/3 keer per week, beweeg elke dag minstens een half uur, eet gevarieerd en aardig 😉 gezond. Meer dan prima zo. Jij mag echt tevreden zijn met je resultaat van 25 kilo afvallen, chapeau! En je gewicht is super netjes hoor!
Ik draag trouwens geen bikini, maar zo’n tankini 😁
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat lichaam van jou heeft twee kinderen gebaard. Het is gezond, functioneert (nu nog?) goed en brengt je overal waar je wil komen. Ipv het oppervlakkige esthetische en commentaar daarover, zou je je lichaam dankbaar moeten zijn en moeten “eren”. Als je later terugkijkt, kan je jezelf wrs wel voor het hoofd slaan dat je je om dit soort dingen druk maakte.. (dat is denk ik ook niet het voorbeeld dat je je kinderen wil geven?)

Bovenstaande houd ik mezelf iig steeds voor :). Ben er niet altijd even goed in; maar wel erg dankbaar. Zaken om je lichaam beter te voelen/verbinding mee te maken helpen ook om je beeld te veranderen. Yoga, meditatie, de huid borstelen, zelf massages etc.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven