Overig
alle pijlers
80’s kids - wat mis je het meest?
vrijdag 18 december 2020 om 14:52
Ik trap af:
- eindeloze hete zomers
- eindeloos buiten spelen, zonder tablets, telefoons en andere ongein
- series kijken na schooltijd
- naar de Free Record Shop om nieuwe cd’s en singles te luisteren en vervolgens te kopen
- tijd hebben om te lezen
- geen andere zorgen dan alleen huiswerk op tijd af hebben
Enzovoort.
Zal er vast wat gemist hebben dus vul maar aan!
- eindeloze hete zomers
- eindeloos buiten spelen, zonder tablets, telefoons en andere ongein
- series kijken na schooltijd
- naar de Free Record Shop om nieuwe cd’s en singles te luisteren en vervolgens te kopen
- tijd hebben om te lezen
- geen andere zorgen dan alleen huiswerk op tijd af hebben
Enzovoort.
Zal er vast wat gemist hebben dus vul maar aan!
zaterdag 19 december 2020 om 19:15
Dit!*TanteSjaan* schreef: ↑19-12-2020 16:26En nu heb ik heimwee naar de zorgeloze jaren tachtig waarin je gewoon nog niet zoveel hoefde als de jeugd van nu.
En het was nog erg rustig in onze regio vergeleken met nu.
zaterdag 19 december 2020 om 19:16
Hier precies zo, alles is volgebouwd.redbulletje schreef: ↑19-12-2020 19:15Dit!
En het was nog erg rustig in onze regio vergeleken met nu.
zaterdag 19 december 2020 om 19:24
Vreselijk vind ik het. Ik kom nog regelmatig in mijn geboortestad en het is onherkenbaar veranderd. De weilanden aan de randen van de stad zijn nu woonwijken, de rustige wegen waar we met z'n vieren naast elkaar fietsten zijn vierbaanswegen geworden met een miezerig fietspad in de berm en overal zie je hoogbouw. De sfeer is er ook niet meer zo gemoedelijk als vroeger.
Zonde hoor.
zaterdag 19 december 2020 om 19:57
België.
Waarschijnlijk wel de laatste plaatsen, maar mijn vader heeft dus nog steeds die wc buiten.
Prijs me heel gelukkig nu.
zaterdag 19 december 2020 om 20:00
Ik heb dan nog 't geluk dat we hier tussen 3 natura 2000 gebieden in zitten. Maar evengoed worden de grenzen opgezocht en flink gebouwd. Ook bedrijven, van die lelijke blokken dozen. Zet er dan tenminste een aantrekkelijk geveltje tegen aan... En 't is altijd druk op de weg en altijd druk bij de winkels.*TanteSjaan* schreef: ↑19-12-2020 19:24Vreselijk vind ik het. Ik kom nog regelmatig in mijn geboortestad en het is onherkenbaar veranderd. De weilanden aan de randen van de stad zijn nu woonwijken, de rustige wegen waar we met z'n vieren naast elkaar fietsten zijn vierbaanswegen geworden met een miezerig fietspad in de berm en overal zie je hoogbouw. De sfeer is er ook niet meer zo gemoedelijk als vroeger.
Zonde hoor.
zaterdag 19 december 2020 om 20:07
Super leuk om te lezen 
en wat een herkenning.
Bij ons kwam er wekelijks een bus in de straat waarin je boodschappen kon halen (weet zo niet meer hoe dat heet) Ik kreeg dan een lijstje van mijn moeder met wat geld en dan mocht ik de boodschappen halen.
Of met vriendinnen lukraak mensen bellen en dan vragen of je met Jantje sprak en je dan hele verhalen tegen ze vertelde.
Een logeerpartijtje met vriendinnen en dan helemaal wegzwijmelen bij Leonardo DiCaprio in Romeo en Juliette.
En dat ik soms met mijn vriendinnen kilometers ging fietsen, uit verveling of naar de plaatselijke voetbalclub omdat je wist dat je crush daar een wedstrijd moest spelen.
Of op de fiets naar een buitenzwembad en dat je op de terugweg in een regenbui zat, wat lekker verkoelend was door de warmte. En dan heel hard samen liedjes zingen.
Brieven schrijven met vriendinnen die je dagelijks op school zag. Alle brieven heb ik bewaard in een map, erg leuk om zo af en toe terug te lezen.
En ik weet nog dat je bij de C1000 kon sparen voor een mobiele telefoon, wat een gevaarte was dat met zo’n grote antenne hahaha.
Zonder problemen een zakje chips trakteren (want nu ongezond) als je jarig was en die dan helemaal fijn pletten en dan opeten.
Bij de cd-shop eerst een single luisteren, met de koptelefoon die daar hing, en daarna pas kopen.
Ik zag trouwens dat heartbreak high op Netflix staat. Wat vond ik dat een gave serie, en vooral om Drazic haha.
en wat een herkenning.Bij ons kwam er wekelijks een bus in de straat waarin je boodschappen kon halen (weet zo niet meer hoe dat heet) Ik kreeg dan een lijstje van mijn moeder met wat geld en dan mocht ik de boodschappen halen.
Of met vriendinnen lukraak mensen bellen en dan vragen of je met Jantje sprak en je dan hele verhalen tegen ze vertelde.
Een logeerpartijtje met vriendinnen en dan helemaal wegzwijmelen bij Leonardo DiCaprio in Romeo en Juliette.
En dat ik soms met mijn vriendinnen kilometers ging fietsen, uit verveling of naar de plaatselijke voetbalclub omdat je wist dat je crush daar een wedstrijd moest spelen.
Of op de fiets naar een buitenzwembad en dat je op de terugweg in een regenbui zat, wat lekker verkoelend was door de warmte. En dan heel hard samen liedjes zingen.
Brieven schrijven met vriendinnen die je dagelijks op school zag. Alle brieven heb ik bewaard in een map, erg leuk om zo af en toe terug te lezen.
En ik weet nog dat je bij de C1000 kon sparen voor een mobiele telefoon, wat een gevaarte was dat met zo’n grote antenne hahaha.
Zonder problemen een zakje chips trakteren (want nu ongezond) als je jarig was en die dan helemaal fijn pletten en dan opeten.
Bij de cd-shop eerst een single luisteren, met de koptelefoon die daar hing, en daarna pas kopen.
Ik zag trouwens dat heartbreak high op Netflix staat. Wat vond ik dat een gave serie, en vooral om Drazic haha.
zaterdag 19 december 2020 om 20:08
Dat was een lange jeugd. Doe maar buttons én flippo’s. In mijn hoofd hoort Doe maar bij nét iets ouder en flippo’s bij mijn broertjes die 6-9 jaar jonger zijn.Droom19 schreef: ↑19-12-2020 12:37Koffie dat werd gezet met een filter op een thermoskan en dan heet water opgieten.
Boodschappen kunnen laten opschrijven (later betalen)
Belinda Groen (mentholsigaretten) halen voor de buurvrouw
Natuurlijk het schaatsen incl. warme chocomelk uit een grote pan bij de ijsvereniging of kwast (warme citroen limonade)
Elfstedentocht.
Naar de tv lopen om hem op een andere zender te zetten.
Elkeboogjesmacaroni met tomatensaus en smac.
Groen-roze buttons van Doe Maar op je spijkerjasje.
Floppydisk.
Naf Naf parfum, Miss Sporty Musk en Lou Lou.
Van die inktpatronen (plastic staafje met balletje)
Flippo’s in de chips.
Bij een verjaardag, pinda’s en zoute stokjes in plastic bakjes en middenin een bekertje met filtersigaretten.
Saromapudding in het weekend als toetje.
Vaste telefoon mèt draaischijf.
Van die rare fietssleutels.....
Penvriendinnen uit het buitenland.
De gulden.
De SRV kar.
Strippenkaart.
Dynamo aan je band voor licht op je fiets.
Je deur en fiets niet op slot hoeven doen.
Ik was gek op Dufties (geurende poppetjes)
Ik heb een héérlijke jeugd gehad!!!!!
zaterdag 19 december 2020 om 20:38
Leuk topic! Heerlijke jaren 80! Ik heb ook het idee dat je toen als kind vrijer werd gelaten. Woonde in buitengebied, en kan me herinneren dat ik uren met mijn buurmeisje buiten speelde zonder dat mijn ouders mij zagen.
En met mijn 4 jaar oudere buurmeisje op haar Puch mee naar het dorp om een ijsje te halen. Mijn ouders wisten daar niets van.
Vertelde laatst aan mijn kinderen over de bouw- en poppenhoek op de lagere school; en dat dus de meisjes in de poppenhoek moesten spelen en de jongens in de bouwhoek. Ze keken me wazig aan
. En dat ik als meisje handwerkles kreeg, en de jongens handenarbeid.... Kan ik me nu niet meer voorstellen! Maar eh, dat was dan misschien ook eind jaren 70 
...
En met mijn 4 jaar oudere buurmeisje op haar Puch mee naar het dorp om een ijsje te halen. Mijn ouders wisten daar niets van.
Vertelde laatst aan mijn kinderen over de bouw- en poppenhoek op de lagere school; en dat dus de meisjes in de poppenhoek moesten spelen en de jongens in de bouwhoek. Ze keken me wazig aan
. En dat ik als meisje handwerkles kreeg, en de jongens handenarbeid.... Kan ik me nu niet meer voorstellen! Maar eh, dat was dan misschien ook eind jaren 70 ...
zaterdag 19 december 2020 om 22:03
De kerstboomverbranding! Eerst kerstbomen verzamelen en met een touw wegslepen naar de centrale plaats. Je kreeg dan een bonnetje. S avonds was het een groot evenement. Kijken naar de kerstboomverbranding met het hele gezin. Ik herinner me nog de geur en de kriebels in mn buik als we er naartoe liepen.
Koninginnedag met een optreden van de fanfare op de markt.
Koninginnedag met een optreden van de fanfare op de markt.
zondag 20 december 2020 om 00:30
Stand in de bal, hij is voor...Qiyara schreef: ↑19-12-2020 12:38Geen mobiel hebben mis ik het allermeest. Wat lijkt me dat heerlijk om weer terug in die tijd te kunnen dat je niet altijd en overal maar bereikbaar bent. Voor mij is m'n mobiel echt een verslaving en hoe vaak ik ook probeer hem aan de kant te leggen. Hij blijft lonken en trekken.
Liedesbrieven van m'n vriendje. En het wekelijkse telefoontje waar ik halsreikend naar uit keek omdat je elkaar dagen niet gesproken had.
En inderdaad bij de radio zitten met cassette bandje voor de top40. Met koptelefoon op en m'n vader naast me voor tv. Zo gezellig. Af en toe een schreeuw of een kreet als het liedje wel zo fantastisch was.
Buiten spelen, stand in de bal doen. Of verstoppertje.
Spelletjes avonden met het hele gezin.
Loze momenten, beetje op bed liggen en staren. Of de gekste dingen verzinnen om je tijd te vullen. Tijdschriften knippen met plaatjes van m'n favoriete artiesten.
Veel tijd om creatief je tijd in te vullen omdat er niks anders was.
Oooh de telefooncel heb ik ook hilarische momenten mee beleeft met vriendinnen. Toen belde we nog 06 nummers wat toen rode oortjes gaf. 06 nummers waren seks nummers. En we deden ons dan giebelend voor als oudere dames.
Stoepranden.
De telefooncel. Waarom moest dat eigenlijk zo stiekem altijd voor iedereen vraag ik me nu af.
Het 'vervelen' op je kamer inderdaad. Als je geluk had had je een 'nieuw' tijdschrift en zaten er mooie posters in van oa Michael Jackson. En met de mooiste posters je muren en deur vol plakken. Ook al was een wand volgepakt, er kon altijd nog iets bij ergens schots en scheef.
En toen kwam de telefoon aan een draadje.
Hoe gênant als een jongen belde en die telefoon aan draad midden in de woonkamer stond.
Toen ik nog veel jonger was dan kon de tv aan op woensdagmiddag want dan waren er tekenfilms op.
Duizenden liefdesbrieven. En als je elkaar niet zag dan kon je elkaar ook niet spreken. Dus dan zat je op je kamer in je up, knippen en plakken. Muziek draaien. Verzoeknummers aanvragen, play en record.
Met je walkman naar buiten en uiteraard de muziekwinkel waar je dan om een album kon vragen en dat kon beluisteren via de headset bij de toonbank.
De videotheek. Dat was tevens mijn baantje.
Weer later de computer met de floppy en nog weer later de inbel verbinding, gekraak tot en met.
En nog weer later de MSN , Cupido chat.
Weer verder terug; spelen in de straat. Touwtje uit de brievenbus. Achtertuinen zonder schutting. De buren waren oom en tante.
Mijn echte tantes gaven nog weleens een draai om de oren. En dan zei je moeder als tante huppeldepup je een draai om je oren heeft gegeven dan heb je em verdient.
De rock cafe's, het begin van de house music en het eeuwig dansen op een dansvloer met een DJ .
zondag 20 december 2020 om 00:36
Ooh, die trollen. Dat vond ik ook heel naar als kind zijnde.Caro_22 schreef: ↑18-12-2020 23:15Leuk topic!
Ik wilde laatst Alfred J. Kwak terugkijken met mijn zesjarige oudste zoon maar die vond het maar een vreemde zaak.
David de Kabouter wilde hij wel, als ik de afleveringen uitzocht waar geen trollen in voorkwamen
Verder mis ik de winters, inderdaad ook de videotheek, het gevoel van tijdloosheid (zo’n eindeloos lange vrije woensdagmiddag bijvoorbeeld) , Telekids (hoogtepunt was Are you Afraid of the Dark?), mijn basisschool, en ik kan nog wel even doorgaan denk ik
zondag 20 december 2020 om 00:50
Wat ik mis
Ik was fan van de serie Fame, en ik had een crush op Leroy, enige tijd geleden wilde ik een bepaalde sprong uit die serie nadoen, hoe mij is heb ik in een ander topic vertelt
Ik had toen hele mooie vlechtjes met kralen, en ik was echt een bezienswaardigheid, verder de series zoals Dallas, Dynastie, Falcon Crest, en mijn oude platenspeler waar ik zo trots op was.
De videotheek, waar je films kon huren, mijn schoolagenda van de middelbare school, dat ding werd voor van alles gebruikt, behalve voor datgene waar het voor bedoeld was.
Ik was fan van de serie Fame, en ik had een crush op Leroy, enige tijd geleden wilde ik een bepaalde sprong uit die serie nadoen, hoe mij is heb ik in een ander topic vertelt
Ik had toen hele mooie vlechtjes met kralen, en ik was echt een bezienswaardigheid, verder de series zoals Dallas, Dynastie, Falcon Crest, en mijn oude platenspeler waar ik zo trots op was.
De videotheek, waar je films kon huren, mijn schoolagenda van de middelbare school, dat ding werd voor van alles gebruikt, behalve voor datgene waar het voor bedoeld was.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 20 december 2020 om 00:58
In mijn beleving waren de zomers minder warm.
De winters daarentegen.. Sneeuw, sleeën. En iedere winter schaatsen.
Van mijn opoetje kreeg ik mn eerste kunstschaatsen en elk jaar een schaatstocht met haar en later met mn vader. Met overal kraampjes op het ijs met warme chocolademelk, gevulde koeken, erwtensoep. En uitkijken voor een wak. Eén keer in geschaatst als kind zijnde.
Opoe wist waar het ijs prima was, maar ook wanneer het goed genoeg was om op te schaatsen maar wel een risico. Dat was het echte gladde ijs. Maar oppassen voor de donkere vlakken.
Echt de gruwel als ik er nu aan denk.
De winters daarentegen.. Sneeuw, sleeën. En iedere winter schaatsen.
Van mijn opoetje kreeg ik mn eerste kunstschaatsen en elk jaar een schaatstocht met haar en later met mn vader. Met overal kraampjes op het ijs met warme chocolademelk, gevulde koeken, erwtensoep. En uitkijken voor een wak. Eén keer in geschaatst als kind zijnde.
Opoe wist waar het ijs prima was, maar ook wanneer het goed genoeg was om op te schaatsen maar wel een risico. Dat was het echte gladde ijs. Maar oppassen voor de donkere vlakken.
Echt de gruwel als ik er nu aan denk.
zondag 20 december 2020 om 01:05
zondag 20 december 2020 om 10:21
zondag 20 december 2020 om 11:09
Dat mensen nog niet zo preuts waren.
Ik lag met mijn vriendinnen topless op het strand. En ik kan me nog herinneren dat toen ik jonger was, een jaar of tien, elf, ik op hete zomerdagen rustig een boodschap ging doen in mijn bikini (maar dan hebben we het misschien over eind jaren zeventig). Moet je nu eens proberen, ha.
In het ‘nu’ kunnen zijn in plaats met zijn allen altijd bezig zijn met foto’s en filmpjes voor social media. Ik zie het ook in programma’s als The Voice. Het lijkt alsof een groot deel alleen maar bezig is met het aannemen Instagram poses. En alles wat uit de mond komt moet honderd procent positief zijn, vanwege de ingebakken positiviteitscultuur. Want ook al verlies je zwaar; je hebt er toch weer een heel mooie, waardevolle ervaring bij. Waar is de tijd gebleven dat je gewoon brieste dat je toch al te goed was voor het kutprogramma en dat die kutjuryleden zelf niet eens kunnen zingen.
Dat je nog eens gelijk kon hebben, ook al had je geen gelijk. Nu is het zo dat mijn kinderen halverwege mijn zin al druk aan het intiepen bij Google zijn om te checken of bepaalde van stellingen die ik verkonding waar zijn. En dan is het: je zit er er naast hoor. Er zijn 20.000 mensen omgekomen bij die aardbeving, geen 15.000. En het was in 1970, niet in 1972. En daarbij heel wijs kijken, alsof ze Google zelf geschreven hebben.
Er is ook een heleboel wat ik niet mis. Die hele zompige, saaie, burgertrutten cultuur. Ik vind het mooi dat je nu eigenlijk alles kunt worden en doen. De wereld is groter geworden. Ik vind het mooi dat in principe iedereen nu beroemd kan worden via socialmediakanalan als Youtube. Dat je niet meer hoeft af te wachten tot je ontdekt wordt. En bijna alles valt te leren via internet. Ik heb zelf ook mijn droombaan waar kunnen maken, dankzij internet. Op latere leeftijd, zonder opleiding.
Ik lag met mijn vriendinnen topless op het strand. En ik kan me nog herinneren dat toen ik jonger was, een jaar of tien, elf, ik op hete zomerdagen rustig een boodschap ging doen in mijn bikini (maar dan hebben we het misschien over eind jaren zeventig). Moet je nu eens proberen, ha.
In het ‘nu’ kunnen zijn in plaats met zijn allen altijd bezig zijn met foto’s en filmpjes voor social media. Ik zie het ook in programma’s als The Voice. Het lijkt alsof een groot deel alleen maar bezig is met het aannemen Instagram poses. En alles wat uit de mond komt moet honderd procent positief zijn, vanwege de ingebakken positiviteitscultuur. Want ook al verlies je zwaar; je hebt er toch weer een heel mooie, waardevolle ervaring bij. Waar is de tijd gebleven dat je gewoon brieste dat je toch al te goed was voor het kutprogramma en dat die kutjuryleden zelf niet eens kunnen zingen.
Dat je nog eens gelijk kon hebben, ook al had je geen gelijk. Nu is het zo dat mijn kinderen halverwege mijn zin al druk aan het intiepen bij Google zijn om te checken of bepaalde van stellingen die ik verkonding waar zijn. En dan is het: je zit er er naast hoor. Er zijn 20.000 mensen omgekomen bij die aardbeving, geen 15.000. En het was in 1970, niet in 1972. En daarbij heel wijs kijken, alsof ze Google zelf geschreven hebben.
Er is ook een heleboel wat ik niet mis. Die hele zompige, saaie, burgertrutten cultuur. Ik vind het mooi dat je nu eigenlijk alles kunt worden en doen. De wereld is groter geworden. Ik vind het mooi dat in principe iedereen nu beroemd kan worden via socialmediakanalan als Youtube. Dat je niet meer hoeft af te wachten tot je ontdekt wordt. En bijna alles valt te leren via internet. Ik heb zelf ook mijn droombaan waar kunnen maken, dankzij internet. Op latere leeftijd, zonder opleiding.
♥
zondag 20 december 2020 om 11:23
Dat briesen vind ik heel erg 2000. Jaren 80 stond er toch gewoon een beetje klungelig ‘ja, jammer’ te uitteren.Jillian69 schreef: ↑20-12-2020 11:09Dat mensen nog niet zo preuts waren.
Ik lag met mijn vriendinnen topless op het strand. En ik kan me nog herinneren dat toen ik jonger was, een jaar of tien, elf, ik op hete zomerdagen rustig een boodschap ging doen in mijn bikini (maar dan hebben we het misschien over eind jaren zeventig). Moet je nu eens proberen, ha.
In het ‘nu’ kunnen zijn in plaats met zijn allen altijd bezig zijn met foto’s en filmpjes voor social media. Ik zie het ook in programma’s als The Voice. Het lijkt alsof een groot deel alleen maar bezig is met het aannemen Instagram poses. En alles wat uit de mond komt moet honderd procent positief zijn, vanwege de ingebakken positiviteitscultuur. Want ook al verlies je zwaar; je hebt er toch weer een heel mooie, waardevolle ervaring bij. Waar is de tijd gebleven dat je gewoon brieste dat je toch al te goed was voor het kutprogramma en dat die kutjuryleden zelf niet eens kunnen zingen.
Dat je nog eens gelijk kon hebben, ook al had je geen gelijk. Nu is het zo dat mijn kinderen halverwege mijn zin al druk aan het intiepen bij Google zijn om te checken of bepaalde van stellingen die ik verkonding waar zijn. En dan is het: je zit er er naast hoor. Er zijn 20.000 mensen omgekomen bij die aardbeving, geen 15.000. En het was in 1970, niet in 1972. En daarbij heel wijs kijken, alsof ze Google zelf geschreven hebben.
Er is ook een heleboel wat ik niet mis. Die hele zompige, saaie, burgertrutten cultuur. Ik vind het mooi dat je nu eigenlijk alles kunt worden en doen. De wereld is groter geworden. Ik vind het mooi dat in principe iedereen nu beroemd kan worden via socialmediakanalan als Youtube. Dat je niet meer hoeft af te wachten tot je ontdekt wordt. En bijna alles valt te leren via internet. Ik heb zelf ook mijn droombaan waar kunnen maken, dankzij internet. Op latere leeftijd, zonder opleiding.
Die saaie burgertruttencultuur ervaar ik niet zo, maar dat was meer omdat mijn familie niet zo was. Wel is het zo dat alles wat we verafschuwden nu wel gewaardeerd wordt.
In zwemkleding overal rondlopen herken ik ook, de volwassenen in mijn omgeving deden dat ook. Ik heb daar echt een vrijheid-blijheid gevoel van. Alsof je de hele zomer op de camping rondhangt, maar dan thuis.
