Overig
alle pijlers
Aangereden en nu zit ik er ff doorheen.
donderdag 4 juni 2020 om 13:56
Gisteren ben ik terwijl ik op de fiets zat aangereden door een auto die geen voorrang verleende.
Ik remde zelf maar omdat zij niet remde werd ik geraakt en kwam een paar meter verder terecht.
Ik heb de val goed op weten te vangen maar mijn eerste reactie was opstaan en kijken of ze niet doorreed.
Gelukkig was er een getuige die me haar eigen gegevens gaf mocht ik die nodig hebben.
Ik heb direct mijn ex gebeld en haar kenteken laten opschrijven.
M'n ex adviseerde de politie te bellen, dat heb ik gedaan, de politie kwam ook direct.
Mijn ex en mijn huidige vriend kwamen ook om me op te vangen, want ik was erg geschrokken.
Het werd nog een aardig gezeik, omdat ik mijn kapotte telefoon (schoot uit mijn tas toen ik die schuiver maakte) door haar vergoed wil hebben en zij daar een enorme issue van maakte.
Ook schold ze me uit, niet wetende dat mijn ex precies verstond wat ze zei.
Ze zei later dat ze een woord had gebruikt waarvan ze de betekenis niet wist, ze noemde me hoer in het Turks.
Jaja, heel logisch dat je iets zegt waarvan je de betekenis niet kent.
Zelfs de politie agent zei dat ze echt heel stom bezig was.
Nouja, lichamelijk voelde ik me goed tot ik thuis kwam, mijn frustratie eruit had gejankt en mn wonden had ontsmet. Uiteindelijk 'savonds naar de huisartsenpost gegaan omdat ik na een paar uur verrekte van de pijn en de arts vermoed wat verschoven wervels in mijn rug.
M'n knieschijven zijn erg pijnlijk en m'n enkels en handen ook.
Ik kan amper lopen van de (spier)pijn en stijfheid, mijn hele lichaam doet zeer.
Ik kan niet werken, ik werk als kok dus kan geen zittend werk doen.
Vanochtend heb ik een letselschadebedrijf gebeld en ondanks dat ik me nog een beetje schaamde om voor zo'n relatief klein ongeval zo'n heisa te maken namen ze het serieus op.
En nu zit ik op de stoel want liggen doet meer pijn en voel me zo ontzettend kut.
Ik ben gewend om alles snel te doen, hup de trap af (woon 3 hoog zonder lift), hup op de fiets, ik vlieg overal heen en niks is teveel.
Was bezig met helpen in huis bij mijn ex, mijn eigen huis is nog nieteens klaar na een recente verhuizing, enorm druk geweest op het werk in die onzekere Corona tijd...
(We moesten ons concept enorm omgooien omdat het niet past binnen de Corona normen, dus in korte tijd enorm veel geklust om een soort nieuw bedrijf neer te zetten)
En nu verrek ik van de pijn, kan ik amper lopen en is dat 'alles ff snel' er ook wel even vanaf.
Een kopje thee vasthouden voelt al als een bak lood.
En geen idee hoelang.
Als het om tegenslagen gaat ben ik gewend om door te knallen, heb aardig wat op m'n pad gehad de laatste maanden maar dit was echt even de druppel...
Excuus voor het jankverhaal.
Hebben jullie tips hoe ik dit allemaal het beste kan aanpakken, buiten het juridische verhaal met de letselschade afdeling?
Ik wil gewoon weer door zoals ik gewend ben
Ik remde zelf maar omdat zij niet remde werd ik geraakt en kwam een paar meter verder terecht.
Ik heb de val goed op weten te vangen maar mijn eerste reactie was opstaan en kijken of ze niet doorreed.
Gelukkig was er een getuige die me haar eigen gegevens gaf mocht ik die nodig hebben.
Ik heb direct mijn ex gebeld en haar kenteken laten opschrijven.
M'n ex adviseerde de politie te bellen, dat heb ik gedaan, de politie kwam ook direct.
Mijn ex en mijn huidige vriend kwamen ook om me op te vangen, want ik was erg geschrokken.
Het werd nog een aardig gezeik, omdat ik mijn kapotte telefoon (schoot uit mijn tas toen ik die schuiver maakte) door haar vergoed wil hebben en zij daar een enorme issue van maakte.
Ook schold ze me uit, niet wetende dat mijn ex precies verstond wat ze zei.
Ze zei later dat ze een woord had gebruikt waarvan ze de betekenis niet wist, ze noemde me hoer in het Turks.
Jaja, heel logisch dat je iets zegt waarvan je de betekenis niet kent.
Zelfs de politie agent zei dat ze echt heel stom bezig was.
Nouja, lichamelijk voelde ik me goed tot ik thuis kwam, mijn frustratie eruit had gejankt en mn wonden had ontsmet. Uiteindelijk 'savonds naar de huisartsenpost gegaan omdat ik na een paar uur verrekte van de pijn en de arts vermoed wat verschoven wervels in mijn rug.
M'n knieschijven zijn erg pijnlijk en m'n enkels en handen ook.
Ik kan amper lopen van de (spier)pijn en stijfheid, mijn hele lichaam doet zeer.
Ik kan niet werken, ik werk als kok dus kan geen zittend werk doen.
Vanochtend heb ik een letselschadebedrijf gebeld en ondanks dat ik me nog een beetje schaamde om voor zo'n relatief klein ongeval zo'n heisa te maken namen ze het serieus op.
En nu zit ik op de stoel want liggen doet meer pijn en voel me zo ontzettend kut.
Ik ben gewend om alles snel te doen, hup de trap af (woon 3 hoog zonder lift), hup op de fiets, ik vlieg overal heen en niks is teveel.
Was bezig met helpen in huis bij mijn ex, mijn eigen huis is nog nieteens klaar na een recente verhuizing, enorm druk geweest op het werk in die onzekere Corona tijd...
(We moesten ons concept enorm omgooien omdat het niet past binnen de Corona normen, dus in korte tijd enorm veel geklust om een soort nieuw bedrijf neer te zetten)
En nu verrek ik van de pijn, kan ik amper lopen en is dat 'alles ff snel' er ook wel even vanaf.
Een kopje thee vasthouden voelt al als een bak lood.
En geen idee hoelang.
Als het om tegenslagen gaat ben ik gewend om door te knallen, heb aardig wat op m'n pad gehad de laatste maanden maar dit was echt even de druppel...
Excuus voor het jankverhaal.
Hebben jullie tips hoe ik dit allemaal het beste kan aanpakken, buiten het juridische verhaal met de letselschade afdeling?
Ik wil gewoon weer door zoals ik gewend ben
zondag 7 juni 2020 om 13:24
Het advies voor slachtofferhulp vind ik persoonlijk wat te ver gaan. Het was een aanrijding, geen bewuste aanslag op je leven.
Verder ook geen doden of zwaargewonden dus een beetje normaal functionerend mens moet dat psychisch zelf wel te boven kunnen komen lijkt me.
Fysieke en materialistische schade wel degelijk aankaarten en zien te verhalen.
Onze dochter is een paar jaar terug aangereden door een auto die haar vol gas vanuit een uitrit schepte.
In eerste instantie waren we alleen maar dankbaar en opgelucht dat ze met de schrik en wat blauwe plekken vrij kwam.
Pas later ontdekte we de schade aan haar vrijwel nieuwe fiets.
De lak eraf, trapper krom, jasbeschermer gescheurd, een knik in het achterwiel.
We hebben het er maar bij gelaten.. De aanrijder was al zo van slag, had met bloemen aan de deur gestaan en wij waren alleen maar opgelucht. Achteraf dom. De andere partij is daar gewoon voor verzekerd.
Verder ook geen doden of zwaargewonden dus een beetje normaal functionerend mens moet dat psychisch zelf wel te boven kunnen komen lijkt me.
Fysieke en materialistische schade wel degelijk aankaarten en zien te verhalen.
Onze dochter is een paar jaar terug aangereden door een auto die haar vol gas vanuit een uitrit schepte.
In eerste instantie waren we alleen maar dankbaar en opgelucht dat ze met de schrik en wat blauwe plekken vrij kwam.
Pas later ontdekte we de schade aan haar vrijwel nieuwe fiets.
De lak eraf, trapper krom, jasbeschermer gescheurd, een knik in het achterwiel.
We hebben het er maar bij gelaten.. De aanrijder was al zo van slag, had met bloemen aan de deur gestaan en wij waren alleen maar opgelucht. Achteraf dom. De andere partij is daar gewoon voor verzekerd.
woensdag 10 juni 2020 om 16:48
vrijdag 12 juni 2020 om 18:06
Het maakt het heel rot als de 'dader' zo reageert. Ik werd eens gebeld door mijn dochter dat ze was aangereden. Ik vol adrenaline naar het ongeval. Helemaal opgefokt richting 'dader': Hoe durft iemand mijn dochter aan te rijden! Kom ik aan begint zowel dochter als 'dader' hartverscheurend te huilen. Dus ik moest ze allebei troosten. De 'dader' kwam met allemaal cadeautjes aan de volgende dag en dochter is meer dan dik schadeloos gesteld door de verzekering. De 'dader' bleek bij mij in de buurt te wonen en we maken tegenwoordig dikwijls even een praatje bij het hond uitlaten ofzo. Niemand doet het met opzet, maar excuses krijgen ipv gescheld helpt enorm in hoe je je erover voelt. Sterkte TO.
dinsdag 7 juli 2020 om 06:30
Inmiddels is het alweer een maand geleden.
Ik ben nog steeds thuis van mijn werk.
Uiteindelijk zitten nergens breuken, alleen een beschadiging op mijn knieschijf en veel vocht in mijn knie en in mijn pols.
Ik heb veel last van zenuwpijn in mijn arm en benen, waarvan ik niet weet of het door die aanrijding komt of dat er oude/onderliggende klachten omhoog komen.
In elk geval ben ik bezig met laten uitzoeken waar dat vandaan komt.
Het is alleen nog de vraag wat er vanuit de verzekering van de tegenpartij komt, daar is nog geen reactie van maar ik begreep van de jurist dat ze tot 3 maanden de tijd hebben om te reageren. Zij zitten er wel achteraan dus dat is nog even afwachten.
Ik ben nog steeds thuis van mijn werk.
Uiteindelijk zitten nergens breuken, alleen een beschadiging op mijn knieschijf en veel vocht in mijn knie en in mijn pols.
Ik heb veel last van zenuwpijn in mijn arm en benen, waarvan ik niet weet of het door die aanrijding komt of dat er oude/onderliggende klachten omhoog komen.
In elk geval ben ik bezig met laten uitzoeken waar dat vandaan komt.
Het is alleen nog de vraag wat er vanuit de verzekering van de tegenpartij komt, daar is nog geen reactie van maar ik begreep van de jurist dat ze tot 3 maanden de tijd hebben om te reageren. Zij zitten er wel achteraan dus dat is nog even afwachten.
