Alleen op stap?

Wie gaat hier weleens alleen op stap? Ik ben zelf gewend als ik op stap ga dat altijd samen met een vriend(in) te doen. Nou is het vanavond zo dat 'vriendinnen' mij hebben laten zitten.....het hoe en waarom is een topic op zich waard, maar daar gaat het nu niet om.



Ik heb me er op verheugd om op stap te gaan en heb zoiets van dat ik weiger alleen thuis te zitten omdat ik zgn afhankelijk van 'vriendinnen' ben. Aan de andere kant vind ik het ook een beetje eng. Zul je net zien dat ik nul bekenden tegen kom ofzo.



Klinkt allemaal misschien wat kneuterig, denk dat ik van tevoren wel even een beetje moed indrink thuis, haha.



Wie gaat hier vaker alleen op stap? Ervaringen?



(ja, ben een mietje:)

Ok mensen! Wat leuk die belangstelling trouwens:)



Moest vandaag werken met m'n katerkopf, vandaar nu pas mijn reactie.



Het was top! Dat gevoel van je zelf zielig vinden is onnodige onzekerheid. Ik wil voor plezier niet afhankelijk zijn van anderen dus moet ik me daar ook naar gedragen vind ik. Gedaan dus.



Ik ben naar een grote discotheek gegaan (kroeg zou ik minder snel doen, omdat je daar toch vaker aangewezen bent op een gesprekspartner).

Ik raad het iedereen aan. Er zitten een hoop voordelen aan moet ik zeggen, en op sociaal gebied gaat het veel beter.



Mijn bevindingen:

- heerlijk om zelf te bepalen waar te gaan en staan (geen gezeur van iemand die naar een andere kroeg wil terwijl ik me loop te vermaken);

- ik werd snel aangesproken, binnen tien minuten al, dus heb amper zielig alleen gestaan;

-weinig geld uitgegeven. Ik kreeg veel drankjes aangeboden. Op zich logisch, je geeft eerder een drankje aan 1 persoon dan een heel rondje voor een groep.

-meer aandacht op een of andere manier. Ik voelde me vrij en gedroeg me daar ook naar. Viel me op dat er veel vriendinnenkluitjes waren die om elkaar heen cirkelden op de dansvloer, terwijl ik lekker zelf kon bepalen met wie ik ging dansen.



Verder:

6.30 thuis, dronken (dat wel, oeps), heb versierd met succes (maar niet voor herhaling vatbaar eigenlijk).



Uiteindelijk voel ik me zekerder van mezelf en ga dit zeker weer doen zodra ik graag uit wil en de rest van mijn vriendenkring op de bank wil blijven zitten.



Niks zieligs aan, integendeel. Alsof mensen gaan denken dat je raar bent als je niet in een groepje uit gaat...behehehe schapen. (alhoewel in een groep heel leuk kan zijn hoor, maar jullie snappen wel wat ik bedoel;)



Kortom, voor herhaling vatbaar.

@Badmeester, dank je wel, moet je aan de angels vragen geloof ik.

Nee, voelde me absoluut niet lullig, integendeel. Het zal wel persoonlijk zijn, ik ben gelukkig niet zo verlegen (meer) aangelegd.



Ik weet nog niet wat ik dit weekend ga doen, maar mocht ik weer graag uit willen en niemand wil/kan mee, dan ga ik weer in m'n uppie!