Buitenlandse adoptiehond?

Ttroeteltje schreef: ↑

17-01-2021 11:48

Veel is verwijtbaar aan eigenaar, niet alles. Dat geloof ik meteen.
Zelf ervaring met een hond uit asiel die zwaar mishandeld was. Mannenangst, onzindelijkheid en bijten naar mensen nooit gelukt er uit te begeleiden. Ik was kind, ouders waren overigens ook weinig liefdevol naar beestje toe.

En je hebt ook raseigenschappen.
Ooit iemand gehad die zich ergerde aan zijn hond. Die trok en joeg op andere dieren. En sleepte met beesten.

Dat was een kruising husky met Labrador.
Ja, die gaan niet zo lekker op een tuintje postzegel en 2 wandelingen van 10 minuten.

De Roemeen hier heeft overigens wel hartworm.
Wat triest is, ze zal niet oud worden.

Supersas09 schreef: ↑

17-01-2021 11:31

Eens! Ik heb inmiddels 3 trainingen achter de rug. En dat zijn inderdaad meer trainingen voor de baas dan voor de hond. Overigens deed ik de trainingen omdat ik het leuk vind om op een andere manier bezig te zijn met mijn hond. Maar veel geleerd om onze te “lezen” en daarop te anticiperen.

Bijna alle hondencursussen zijn meer training voor de baas, dan voor de hond.
Maar dat neemt niet weg dat veel van deze buitenlandse honden onaangepast gedrag hebben, en deze ondanks alle goedwillende en gemotiveerde baasjes altijd een klein beetje probleemhond blijven.

Het is maar net wat je wil.

KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑

17-01-2021 11:58

En je hebt ook raseigenschappen.
Ooit iemand gehad die zich ergerde aan zijn hond. Die trok en joeg op andere dieren. En sleepte met beesten.

Dat was een kruising husky met Labrador.
Ja, die gaan niet zo lekker op een tuintje postzegel en 2 wandelingen van 10 minuten.

En dit idd. Mensen nemen een leuke podenco kruising uit Spanje en zijn verbaasd dat hij niet los kan omdat hij achter beestjes aan gaat. En dat ie zo hard rent en niet luistert.

Ik heb een Roemeense straathond, hij is met zijn broertjes en zusjes gevonden in een doos en met vier maanden mocht hij reizen, we moesten aan veel dingen voldoen, kregen huisbezoek, moesten een tuigje aanschaffen en zo'n censor om hem op te sporen, zijn broertjes en zusjes zijn ook goed terecht gekomen en ik heb met de mensen die de honden op dezelfde vlucht zaten een appgroep al drie jaar en af en toe laten we wat foto's aan elkaar zien.
Mijn hond is zo lief, hij is nog nooit agressief geweest, blaft niet, kan goed met kleine kinderen en andere honden en de kat pikt altijd zijn mand in en dan gaat ie ernaast liggen.
Ze stoeien ook met elkaar.
Zijn zusje is ook zo lief en een ander hondje uit die groep is wel heel angstig.

Ttroeteltje schreef: ↑

17-01-2021 12:09

Podencos en Kangals zien er als pup schitterend uit, maar groeien uit tot energiebommen.

Dat is natuurlijk ook wel een dingetje. De buitenlanders waarover ik in mijn OP schrijf zijn vaak onherleidbare kruisingen. Je weet weinig tot niets over aanleg en karaktereigenschappen.

Ja dat staat er dan. En toch is er vaak iets uit te halen, want de bordercollie/herderachtige trekken of podencotrekken zie je er makkelijk in terug. Dat is het hele ding. Dan staat er iemand met een ‘onherleidbare’ kruising naast me in het bos maar dan zie je echt iets anders.

Ttroeteltje schreef: ↑

17-01-2021 12:09

Podencos en Kangals zien er als pup schitterend uit, maar groeien uit tot energiebommen.

Dat is natuurlijk ook wel een dingetje. De buitenlanders waarover ik in mijn OP schrijf zijn vaak onherleidbare kruisingen. Je weet weinig tot niets over aanleg en karaktereigenschappen.

Ik heb een podenco, ze zijn idd vrij wild en ze kunnen echt héel erg hoog springen. Maar wel heerlijke clowntjes. Slimste hond die ik ooit heb gehad. Er zijn veel kleinere podenco kruisingen in Spanje, die zijn meestal een stuk rustiger. Je hebt in Spanje ook veel Breton achtige (kruisingen) en dat zijn hele lieve gevoelige hondjes, ik merk wel vaak op dat er meer angst in schuilt. Ik heb zelf gewerkt in een Spaans asiel en het ligt ook heel erg aan waar het asiel gevestigd is. Wij kregen veel gedumpte jachthonden binnen bijvoorbeeld. Veel minder gewend en nooit in huis geleefd. In steden zijn de meeste gevonden hondjes geen eens echte straathonden geweest. Dat herken je vaak ook makkelijk doordat ze meteen makkelijk meelopen aan de riem, niet schrikken van de tv etc. Ik raad je aan op zoek te gaan naar honden die al in Nederland zijn, in opvanggezinnen. Die mensen hebben vaak een goed plaatje van de hond. Op afstand adopteren blijft een gok.. Je moet er wel rekening mee houden dat de honden in de opvang hier vaak met meerdere honden in een gezin leven. Dus wanneer zij “alleen thuis kunnen zijn” wil dat nog weleens anders lopen wanneer er geen andere huisdieren zijn.

Valt me trouwens op dat diegenen met een echt slechte ervaring het altijd hebben over de hond van een ander...

Ik ben ook al een poosje aan het kijken. Een vriendin van mijn ouders heeft al jaren Spaanse/Turkse/Griekse hondjes dus die weet wel wat de goede stichtingen zijn.

Ik wil ook alleen maar een hond waarvan het karakter bekend is en waarbij ook bekend is dat ze met andere dieren kunnen en met drukte van veel kinderen. Er komt hier namelijk normaliter wel het eea over de vloer dus het beestje moet daar wel tegen kunnen, anders is het ook zo sneu. Ik heb goed contact met iemand van een stichting. Voorheen werkte ik teveel voor een hond. Nu ik ben afgekeurd heb ik er eindelijk tijd voor.

Zelf heb ik alleen maar afgedankte honden gehad sinds ik uit het ouderlijke huis ben.

Mijn ervaring: honden zijn heel flexibel. Het kost tijd en je moet consequent zijn. Bij de een was alles binnen vier maanden op de rit (zindelijkheid, niet meer alles proberen te eten/aan te knagen, niet meer doodsbang voor scooters/joggers) en de ander deed op sommige gebieden er iets langer over. Alleen de Berner Sennenhond kon nooit los lopen want die trok zijn eigen plan en kon je de achtervolging inzetten (niet dat hij wegrende, hij hobbelde gewoon door).

Een hondje dat nog niets heeft geleerd (komend uit een kennel/van de straat) leert sneller als ze een hond hebben waar ze bij kunnen ‘afkijken’. Zo heeft onze huidige Spaanse furie een dik jaar zich kunnen optrekken aan onze senior. Verder was ze binnen drie weken helemaal zindelijk, liep ze niet meer over meubilair als een kat en na een maand of twee kon ze op omheinde stukken al los. Na een half jaar was ze een ‘gewone’ huishond die niet meer reageerde op scoooters, wielrenners en ander verkeer. Ze is heel makkelijk met andere honden omdat ze vrij onderdanig is (ze blaft er niet op dus trekt ook geen aandacht, ze loopt uitvallende honden voorbij zonder ze te bekijken en honden die willen spelen daar speelt ze mee).

Mijn tips:
- lees je in over de stichting, leg contact met de stichting (anbi status, is er in NL backup zoals een gedragsdeskundige). Hoe screenen zij adoptanten
- ga voor een kleintje/middelmaat als het de eerste hond is (makkelijker te handelen in de openbare ruimte, je krijgt ook wat meer krediet van andere mensen dan met een hond die ze als ‘eng groot’ zien)
- kijk eens rond in de buurt of kennissenkring naar mensen met een stabiele hond, met wie zou je kunnen afspreken om regelmatig mee te lopen op een wandeling (zo kan je eigen hond ‘afkijken’)
- als de stichting adviseert ‘dubbel aanlijnen’ doe dat ook de eerste tijd
- laat je eigen DA het boekje nakijken en laat hem/haar al een schema opstellen voor inentingen. Ze worden in de meeste landen getest op ziektes zoals hartworm (filaria), leishmania, babesia, ehrlichia, parvo en anaplasmose (ik probeer het te vertalen vanuit het Spaans, deze aandoeningen staan op het testresultaat van de Spaanse DA). Maar net zoals met Nederlandse asieldieren (of van een goede fokker) heb je geen 100% garantie op een levenslang gezond dier. Onze DA heeft onze hond na zes maanden nog eens laten testen op filaria en wederom negatief.

Wij hebben de Spaanse schone via via. Haar eerste NL eigenaar overleed plotseling na drie weken (hond toen 9 maanden oud). De dochter (jonge studente op kamers) heeft doorgegeven aan de stichting dat ze bij ons zat. De stichting heeft dezelfde dag nog contact gelegd met ons voor een huisbezoek. Ze hebben ook alles geregeld mbt de chip en papieren. Ze vragen nog regelmatig om een update dus heel betrokken bij ‘hun’ dieren.

En wat betreft ‘handel’: die dieren hebben een adoptieprijs van 350,-/395,- (voor oudere dieren vaak lager). Met testen, chippen, voer, onderbrengen, plaatsen op site, huisbezoek adoptant en vervoer erbij maak je daar echt geen winst op.
Iedere randdebiel weet inmiddels dat je geen puppy moet kopen uit een kofferbak van een gare bestelbus met Oost-Europees kenteken op een parkeerplaats. Of bij ‘de boer’ in Brabant/België die 10+ ‘rassen’ zit aan te bieden. En die zijn duurder, daar vragen ze gerust 1000,- voor een doodziek dier met parvo.

Thordïs schreef: ↑

17-01-2021 12:12

Ja dat staat er dan. En toch is er vaak iets uit te halen, want de bordercollie/herderachtige trekken of podencotrekken zie je er makkelijk in terug. Dat is het hele ding. Dan staat er iemand met een ‘onherleidbare’ kruising naast me in het bos maar dan zie je echt iets anders.

En ook daar kun je je verschrikkelijk in vergissen.
Ik heb altijd gedacht dat mijn Griekse veel bordercollie bloed had. Die vraag krijg ik ook regelmatig, van zowel andere honden bezitters als dierenartsen. Zowel qua uiterlijk als gedrag heeft ze veel overeenkomsten.
Omdat ik het wilde weten heb ik een dna test gedaan.
Wat blijkt; ze is een kruising met vnl breton epagneul en duitse herder. En er zit exact 0% bordercollie in.


En mijn Spaanse lieverd was een kruising podenco/ herder/ pyrenese berghond.
Zag er uit als een podenco met teveel haar, had de enorme snelheid van een podenco. Maar was qua karakter veel meer een hoeder dan een jager. En had de gehoorzaamheid van de herder. Kon dus prima los en zat aan mijn been geplakt tot ik zei dat ze vrij was.

Zeker met kruisingen kan het zo verschillen per hond wat ze van welke ouder meekrijgen.

suzyqfive schreef: ↑

17-01-2021 12:20

Valt me trouwens op dat diegenen met een echt slechte ervaring het altijd hebben over de hond van een ander...

Ik ben ook al een poosje aan het kijken. Een vriendin van mijn ouders heeft al jaren Spaanse/Turkse/Griekse hondjes dus die weet wel wat de goede stichtingen zijn.

Ik wil ook alleen maar een hond waarvan het karakter bekend is en waarbij ook bekend is dat ze met andere dieren kunnen en met drukte van veel kinderen. Er komt hier namelijk normaliter wel het eea over de vloer dus het beestje moet daar wel tegen kunnen, anders is het ook zo sneu. Ik heb goed contact met iemand van een stichting. Voorheen werkte ik teveel voor een hond. Nu ik ben afgekeurd heb ik er eindelijk tijd voor.

Omdat die dieren terecht zijn gekomen bij mensen met onrealistische verwachtingen. Die na twee weken TLC denken dat die hond hun nu ziet als hun hele wereld en dus wel los kan lopen. Of na drie weken een dier al terugbrengen want ‘nog niet zindelijk’. Of een stichting aansprakelijk voor de schade stellen als het dier in de tweede nacht zich een weg uit de bijkeuken zit te knagen omdat ze het dier na koud 48 uur zo’n vijf uur alleen laten zitten in een donkere bijkeuken want ja, feestje hè. Of al gelijk hun Instafeed moeten opleuken met plaatjes van een slapende hond en dreumes eroverheen. Of de voormalige jachthond op dag drie lekker laten spelen met de gekke Jack Russel puppies/konijntjes van de buren

Thordïs schreef: ↑

17-01-2021 12:04

En dit idd. Mensen nemen een leuke podenco kruising uit Spanje en zijn verbaasd dat hij niet los kan omdat hij achter beestjes aan gaat. En dat ie zo hard rent en niet luistert.

Maar geldt niet voor iedere hond dat je je goed moet inlezen of het ras bij je past?
Onze podenco kan los rennen in het bos en op het strand en komt altijd terug, soms met wat hulp van koekjes. Hij luistert goed. Het kan dus zeker wel.
Binnen doet hij niets anders dan slapen en knuffelen.

Yasha schreef: ↑

17-01-2021 13:00

En ook daar kun je je verschrikkelijk in vergissen.
Ik heb altijd gedacht dat mijn Griekse veel bordercollie bloed had. Die vraag krijg ik ook regelmatig, van zowel andere honden bezitters als dierenartsen. Zowel qua uiterlijk als gedrag heeft ze veel overeenkomsten.
Omdat ik het wilde weten heb ik een dna test gedaan.
Wat blijkt; ze is een kruising met vnl breton epagneul en duitse herder. En er zit exact 0% bordercollie in.


En mijn Spaanse lieverd was een kruising podenco/ herder/ pyrenese berghond.
Zag er uit als een podenco met teveel haar, had de enorme snelheid van een podenco. Maar was qua karakter veel meer een hoeder dan een jager. En had de gehoorzaamheid van de herder. Kon dus prima los en zat aan mijn been geplakt tot ik zei dat ze vrij was.

Zeker met kruisingen kan het zo verschillen per hond wat ze van welke ouder meekrijgen.

Maar dat herderachtige haal je er dan wel uit. En er zitten vrij veel overeenkomsten in die groep of je nu een Duitse herder of een bordercollie hebt. Ook verschillen, maar de neigingen zijn wel hetzelfde voor een deel.

Dat is ook een beetje wat ik bedoel. En uiteraard weet je niet wat de overhand krijgt, ik heb zelf ook een soort verrassingsei. Maar ik sprak gister nog iemand die iets buitenlands had met veel bordercollie/herderachtigs qua gedrag en uiterlijk en dat totaal niet doorhad want ‘ze had zo’n hekel aan herdershonden’, gelukkig was die van haar vooral bordercollie.....

Emceetje schreef: ↑

17-01-2021 13:04

Maar geldt niet voor iedere hond dat je je goed moet inlezen of het ras bij je past?
Onze podenco kan los rennen in het bos en op het strand en komt altijd terug, soms met wat hulp van koekjes. Hij luistert goed. Het kan dus zeker wel.
Binnen doet hij niets anders dan slapen en knuffelen.

Geweldige beesten vind ik het. Grappenmakers. zó lief en zo vrolijk.

Emceetje schreef: ↑

17-01-2021 13:04

Maar geldt niet voor iedere hond dat je je goed moet inlezen of het ras bij je past?
Onze podenco kan los rennen in het bos en op het strand en komt altijd terug, soms met wat hulp van koekjes. Hij luistert goed. Het kan dus zeker wel.
Binnen doet hij niets anders dan slapen en knuffelen.

Ja natuurlijk maar niet iedereen doet dat bij buitenlandse honden.

Ik heb zelf een heel gezellige herdershond die niet waaks is en iedereen knuffelt die binnenkomt. Is ook een toevalletje want bij z’n broer kom je de drempel niet over als vreemde. Je kunt er alleen niet op gokken dat je een herder neemt die je het waken wel gaat afleren en gaat leren knuffelen met vreemden....

Een vriendin van mij heeft een Grieks zwart wit hondje met enorme oren. Onherleidbaar. Echt zo’n leuk beest om te zien.

Wij hebben een hond uit Griekenland. Kwam met ongeveer 1 jaar bij ons en heeft het eerst half jaar (ongeveer) van haar leven op straat gewoond met haar moeder en zus.
Ze is nu bijna 2 jaar bij ons en hoewel ze hele grote stappen heeft gemaakt blijf je goed merken dat ze niet gesocialiseerd is..
Het leven in een huis moest ze ook enorm aan wennen, merk nu nog steeds aan haar dat ze buiten zijn heel fijn vindt.
Ze was vanaf het begin af aan bang voor mijn man (dat gaat gelukkig al stukken beter) en over het algemeen vertrouwd ze eerder vrouwen dan mannen, waarschijnlijk heeft ze in Griekenland dus een trauma met mannen opgelopen.
Honden buiten reageert ze wisselend op, kleine hondjes gaat bijna altijd goed maar grote honden niet altijd.
Verder moet ik haar buiten goed in de gaten houden want ze eet graag dingen van de straat.
Bezoek in huis ontvangen is lastig voor haar, gelukkig zijn wij ook nogal op onszelf en doen en laten we alles voor onze dieren maar dit zou bij gezinnen waar om de haverklap mensen binnenlopen echt een probleem kunnen zijn. Ze kan zich flink laten horen richting vreemden en ik moet haar dan ook echt wel in de gaten houden. Onverwachte bewegingen en geluiden triggeren haar enorm en ze kan maar een bepaalde hoeveelheid prikkels hebben op een dag.
Echter zou ik haar voor geen goud meer willen missen!! Op momenten dat ze zichzelf is en ontspannen is het een enorme clown en een mega kroelkont ze houdt enorm van samen lange wandelingen maken en is dol op onze katten en onze reu.
Ze heeft nog nooit iets gesloopt, kan goed alleen zijn (wel opgebouwd en we hebben nog een reu en 4 katten dus echt alleen is ze niet) en ze is heel rustig in huis.
Wij zijn gewend om ons leven aan onze dieren aan te passen en doen dat met heel veel liefde maar dat is niet voor iedereen een optie dus een weloverwogen keuze is hier wel belangrijk!
Overigens stond bij haar omschrijving dat ze andere honden/kinderen/mensen heel leuk vond maar dat bleek eenmaal in Nederland toch net even anders te zijn... het leven hier is toch heel anders dan daar en sommige honden worden helemaal overrompeld door de nieuwe geuren/omgeving/geluiden en de reis hier naartoe.

Klopt. Honden kunnen nog heel erg veranderen wanneer ze eenmaal hier zijn. In het asiel gedragen ze zich vaak anders. Heel veel buitenlandse hondjes zijn bang voor mannen, helaas.

lemoos2 schreef: ↑

17-01-2021 12:51

Zelf heb ik alleen maar afgedankte honden gehad sinds ik uit het ouderlijke huis ben.

Mijn ervaring: honden zijn heel flexibel. Het kost tijd en je moet consequent zijn. Bij de een was alles binnen vier maanden op de rit (zindelijkheid, niet meer alles proberen te eten/aan te knagen, niet meer doodsbang voor scooters/joggers) en de ander deed op sommige gebieden er iets langer over. Alleen de Berner Sennenhond kon nooit los lopen want die trok zijn eigen plan en kon je de achtervolging inzetten (niet dat hij wegrende, hij hobbelde gewoon door).

Een hondje dat nog niets heeft geleerd (komend uit een kennel/van de straat) leert sneller als ze een hond hebben waar ze bij kunnen ‘afkijken’. Zo heeft onze huidige Spaanse furie een dik jaar zich kunnen optrekken aan onze senior. Verder was ze binnen drie weken helemaal zindelijk, liep ze niet meer over meubilair als een kat en na een maand of twee kon ze op omheinde stukken al los. Na een half jaar was ze een ‘gewone’ huishond die niet meer reageerde op scoooters, wielrenners en ander verkeer. Ze is heel makkelijk met andere honden omdat ze vrij onderdanig is (ze blaft er niet op dus trekt ook geen aandacht, ze loopt uitvallende honden voorbij zonder ze te bekijken en honden die willen spelen daar speelt ze mee).

Mijn tips:
- lees je in over de stichting, leg contact met de stichting (anbi status, is er in NL backup zoals een gedragsdeskundige). Hoe screenen zij adoptanten
- ga voor een kleintje/middelmaat als het de eerste hond is (makkelijker te handelen in de openbare ruimte, je krijgt ook wat meer krediet van andere mensen dan met een hond die ze als ‘eng groot’ zien)
- kijk eens rond in de buurt of kennissenkring naar mensen met een stabiele hond, met wie zou je kunnen afspreken om regelmatig mee te lopen op een wandeling (zo kan je eigen hond ‘afkijken’)
- als de stichting adviseert ‘dubbel aanlijnen’ doe dat ook de eerste tijd
- laat je eigen DA het boekje nakijken en laat hem/haar al een schema opstellen voor inentingen. Ze worden in de meeste landen getest op ziektes zoals hartworm (filaria), leishmania, babesia, ehrlichia, parvo en anaplasmose (ik probeer het te vertalen vanuit het Spaans, deze aandoeningen staan op het testresultaat van de Spaanse DA). Maar net zoals met Nederlandse asieldieren (of van een goede fokker) heb je geen 100% garantie op een levenslang gezond dier. Onze DA heeft onze hond na zes maanden nog eens laten testen op filaria en wederom negatief.

Wij hebben de Spaanse schone via via. Haar eerste NL eigenaar overleed plotseling na drie weken (hond toen 9 maanden oud). De dochter (jonge studente op kamers) heeft doorgegeven aan de stichting dat ze bij ons zat. De stichting heeft dezelfde dag nog contact gelegd met ons voor een huisbezoek. Ze hebben ook alles geregeld mbt de chip en papieren. Ze vragen nog regelmatig om een update dus heel betrokken bij ‘hun’ dieren.

En wat betreft ‘handel’: die dieren hebben een adoptieprijs van 350,-/395,- (voor oudere dieren vaak lager). Met testen, chippen, voer, onderbrengen, plaatsen op site, huisbezoek adoptant en vervoer erbij maak je daar echt geen winst op.
Iedere randdebiel weet inmiddels dat je geen puppy moet kopen uit een kofferbak van een gare bestelbus met Oost-Europees kenteken op een parkeerplaats. Of bij ‘de boer’ in Brabant/België die 10+ ‘rassen’ zit aan te bieden. En die zijn duurder, daar vragen ze gerust 1000,- voor een doodziek dier met parvo.

Dit, helemaal.

Ik heb 3 buitenlandse honden gehad, nu nog 1.
Alledrie, gezond, lief en weinig problemen.
Maar ook alledrie met een rugzak. Twee waren heel bang, vooral voor mannen inderdaad.
Mijn huidige hond heb ik nu 8 jaar. Schat van een beest. Toen wij haar kregen heeft ze een week onder de kast gewoond. Wilde er niet onderuit. Langzaam veranderde dat. Maar wel een heel lieve hond, tegen mensen en andere dieren.
Ik heb altijd afdankertjes gehad. Ook uit 't asiel. Ook uit 't asiel hier, hebben vaak een rugzak.

Yasha schreef: ↑

17-01-2021 13:00

En ook daar kun je je verschrikkelijk in vergissen.
Ik heb altijd gedacht dat mijn Griekse veel bordercollie bloed had. Die vraag krijg ik ook regelmatig, van zowel andere honden bezitters als dierenartsen. Zowel qua uiterlijk als gedrag heeft ze veel overeenkomsten.
Omdat ik het wilde weten heb ik een dna test gedaan.
Wat blijkt; ze is een kruising met vnl breton epagneul en duitse herder. En er zit exact 0% bordercollie in.


En mijn Spaanse lieverd was een kruising podenco/ herder/ pyrenese berghond.
Zag er uit als een podenco met teveel haar, had de enorme snelheid van een podenco. Maar was qua karakter veel meer een hoeder dan een jager. En had de gehoorzaamheid van de herder. Kon dus prima los en zat aan mijn been geplakt tot ik zei dat ze vrij was.

Zeker met kruisingen kan het zo verschillen per hond wat ze van welke ouder meekrijgen.

Waar heb je die dna test laten doen? Ik ben wil ook heel graag weten wat er in onze mix zit.

Wij hebben nu drie honden gehad, allemaal “afdankertjes” Onze 1e kwam uit een asiel in Nederland en is in 2019 overleden na 14 jaar bij ons te zijn geweest. Ook een hond met een rugzak maar heel erg van gehouden
Daarna onze Griekse dame en een paar maanden daarna ons reutje uit NL. Heeft ook eea meegemaakt want verdraagt geen stemverheffing, dan kruipt ie helemaal in elkaar maar verder de meest lieve, makkelijke en sociale hond die ik ooit heb meegemaakt.
Onze katten zijn ook vaak dumpies, eerst twee dames uit asiel gehad daarna twee kittens uit een nestje gehaald en sinds dit jaar twee moederloze kittens opgevangen (kwamen met 5 weekjes bij ons).
Ik vind het fijn om een dier een tweede kans te geven en ze op te zien bloeien, bovendien is het bij ons rustig in huis en dat is voor die dieren vaak belangrijk.

Emceetje schreef: ↑

17-01-2021 13:37

Waar heb je die dna test laten doen? Ik ben wil ook heel graag weten wat er in onze mix zit.

Ja dat zou ik ook wel graag willen laten doen!

Over kofferbak hondenhandel is in sommige landen doodnormaal, dat bestaat ook zonder stichtingen en is het logisch dat zulke honden snel weer worden afgedankt en gedumpt Gemeentelijke asielen zijn gruwelijk zo ook de dodingsstations.

Ook zonder stichtingen gaat de dierenhandel gewoon door dus laten we het niet omkeren vanwege een een enkele stichting met winstoogmerk.