Overig
alle pijlers
De kat van mijn dochter is overleden en ik ben er kapot van.
donderdag 24 november 2022 om 13:31
Ik ben zelf niet opgegroeid met (huis)dieren en ik heb er ook nooit wat mee gehad. Als er een kat in de tuin was joeg ik die met veel plezier weg. Totdat mijn dochter op zichzelf ging wonen en een kat uit het asiel haalde. Een dikke pikzwarte kat met een chronische snotneus en nies die door zijn vorige eigenaar mishandeld was. In het begin kroop hij alleen onder de bank of bed om daar bibberend en blazend te zitten. Met veel liefde en geduld heb ik hem laten wennen om op schoot te zitten en naar buiten de tuin in te durven (dochter woont op een flat).
En zo veranderde hij in een lieve rustige kat met een heel eigen ritme. Als ik in een bepaalde stoel zat kwam hij op schoot zitten. Zat ik op de bank kwam hij tegen me aan zitten. En op een gegeven moment ging hij zelfs op zijn rug liggen zodat ik zijn buikje kon aaien. Zaten we buiten kwam hij er altijd bij zitten. Hij hield ervan om in het donker naar buiten te gaan en dan liep ik met hem mee. Hij luisterde ook altijd als ik zei dat hij terug moest komen. Zo murw was hij wel gemaakt door zijn vorige eigenaar
Hij logeerde regelmatig bij ons omdat wij maar met z'n tweetjes zijn en mijn dochter een erg druk huishouden heeft met een jongere kat en dat trok deze kat niet altijd meer. Hij kwam bij ons op vakantie zeg maar. En deze kat heeft mij als mens veranderd. Ik ben me veel meer bezig gaan houden met de natuur en van dieren gaan houden. Ik ben goede doelen gaan steunen op gebied van natuur en dieren.
Afgelopen weekend begon hij opeens bij mijn dochter vreemd gedrag te vertonen. Ging constant in de kattenbak liggen en at en dronk niet veel meer. En vooral dat in de kattenbak liggen is natuurlijk ontzettend vreemd voor een kat. We hebben daarop besloten dat hij bij ons moest komen logeren om rustig te herstellen. Ik heb zelfs 1 nacht bij hem op de bank geslapen. Gelukkig werd ik 's ochtends wakker omdat ik hem hoorde eten. Dus toen leek het beter te gaan. Afgelopen dinsdagavond werd hij zo ziek. Buiten ontzettend overgegeven, liep constant naar de kattenbak en weer eruit en ging op plekjes liggen waar hij nooit lag. De dierenarts gaf aan dat hij met spoed moest komen.
Hij bleek een tumor te hebben van 4 bij 6 cm bij zijn lever. De dierenarts adviseerde om hem in te laten slapen. Dit sloeg in als een bom. Gister om 13:00 uur hebben mijn dochter en ik hem in laten slapen. Het ging er heel vredig aan toe maar was 1 van de afschuwelijkste ervaringen van mijn leven. Ik ben er helemaal kapot van. Het klinkt misschien overdreven maar ik heb zo'n verdriet. Ik had deze enorme impact nooit verwacht. Het is nu zo stil in huis dat ik er misselijk van wordt. Ik weet dat het moet slijten maar ik zit nu helemaal vast. Ik zou dolgraag zelf een kat willen maar mijn man wil het niet. Kortom, ik ben radeloos en krijg niets uit mijn handen.
En zo veranderde hij in een lieve rustige kat met een heel eigen ritme. Als ik in een bepaalde stoel zat kwam hij op schoot zitten. Zat ik op de bank kwam hij tegen me aan zitten. En op een gegeven moment ging hij zelfs op zijn rug liggen zodat ik zijn buikje kon aaien. Zaten we buiten kwam hij er altijd bij zitten. Hij hield ervan om in het donker naar buiten te gaan en dan liep ik met hem mee. Hij luisterde ook altijd als ik zei dat hij terug moest komen. Zo murw was hij wel gemaakt door zijn vorige eigenaar
Hij logeerde regelmatig bij ons omdat wij maar met z'n tweetjes zijn en mijn dochter een erg druk huishouden heeft met een jongere kat en dat trok deze kat niet altijd meer. Hij kwam bij ons op vakantie zeg maar. En deze kat heeft mij als mens veranderd. Ik ben me veel meer bezig gaan houden met de natuur en van dieren gaan houden. Ik ben goede doelen gaan steunen op gebied van natuur en dieren.Afgelopen weekend begon hij opeens bij mijn dochter vreemd gedrag te vertonen. Ging constant in de kattenbak liggen en at en dronk niet veel meer. En vooral dat in de kattenbak liggen is natuurlijk ontzettend vreemd voor een kat. We hebben daarop besloten dat hij bij ons moest komen logeren om rustig te herstellen. Ik heb zelfs 1 nacht bij hem op de bank geslapen. Gelukkig werd ik 's ochtends wakker omdat ik hem hoorde eten. Dus toen leek het beter te gaan. Afgelopen dinsdagavond werd hij zo ziek. Buiten ontzettend overgegeven, liep constant naar de kattenbak en weer eruit en ging op plekjes liggen waar hij nooit lag. De dierenarts gaf aan dat hij met spoed moest komen.
Hij bleek een tumor te hebben van 4 bij 6 cm bij zijn lever. De dierenarts adviseerde om hem in te laten slapen. Dit sloeg in als een bom. Gister om 13:00 uur hebben mijn dochter en ik hem in laten slapen. Het ging er heel vredig aan toe maar was 1 van de afschuwelijkste ervaringen van mijn leven. Ik ben er helemaal kapot van. Het klinkt misschien overdreven maar ik heb zo'n verdriet. Ik had deze enorme impact nooit verwacht. Het is nu zo stil in huis dat ik er misselijk van wordt. Ik weet dat het moet slijten maar ik zit nu helemaal vast. Ik zou dolgraag zelf een kat willen maar mijn man wil het niet. Kortom, ik ben radeloos en krijg niets uit mijn handen.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 13:38
Ja, dat weet ik ook maar ik had niet verwacht dat ik zo vreselijk zou vinden. Dank je wel.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 13:38
Ik weet nog heel goed dat ik 12 jaar geleden de kat moest laten inslapen: zwak, uitgemergeld, hij at niet meer en was oud (18 of zo). Ik wist dat het beter was, maar kwam met waterige ogen bij de dierenarts en er geëmotioneerd weer uit. Sterkte! Is gewoon rot, al weet je rationeel dat het beter is.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 24 november 2022 om 13:39
Inderdaad, bizar is het juiste woord. En dan was het nog niet eens mijn eigen kat.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 13:44
Je hoeft geen eigenaar te zijn om van een dier te houden. En hij vond het hartstikke fijn bij jullie.MissMarple schreef: ↑24-11-2022 13:39Inderdaad, bizar is het juiste woord. En dan was het nog niet eens mijn eigen kat.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 24 november 2022 om 13:47
O, ik voel met je mee MissMarple. Ik had ook ooit z'n getraumatiseerde asielkat die na héél veel geduld en liefde langzaam opbloeide en de liefste schat van de wereld bleek.
Tranen met tuiten gehuild toen ik hem in moest laten slapen.
Ik vind het mooi en ontroerend te lezen hoe kat en jij elkaar veranderd hebben en hoe jullie beider levens erdoor zijn verrijkt. Troost je met die gedachte en de herinneringen. Hij heeft een valse start gehad in z'n leven maar had het daarna niet beter kunnen treffen dan bij jullie. De bofkont!
En heb verdriet, dat hoort erbij.
Het slijt wel en dan komen de mooie momenten met glimlach terug.
Tranen met tuiten gehuild toen ik hem in moest laten slapen.
Ik vind het mooi en ontroerend te lezen hoe kat en jij elkaar veranderd hebben en hoe jullie beider levens erdoor zijn verrijkt. Troost je met die gedachte en de herinneringen. Hij heeft een valse start gehad in z'n leven maar had het daarna niet beter kunnen treffen dan bij jullie. De bofkont!
En heb verdriet, dat hoort erbij.
Het slijt wel en dan komen de mooie momenten met glimlach terug.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 24 november 2022 om 13:50
Hij zegt dat ik hier al zo'n verdriet van heb. Hoe moet het dan als we zelf een kat nemen en er gebeurt wat. Ook wil hij wil niet gebonden zijn als we een paar dagen weg willen ofzo. En als laatste argument, we werken allebei fulltime. Dan is een kat veel te lang alleen en dat vind hij ook zielig.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 13:55
Vreselijk inderdaad. Het is bijna een jaar geleden dat ik iets soortgelijks heb meegemaakt en ik mis haar nog iedere dag. We hadden een hele hechte band, mijn dier en ik. Ook de rest van de familie was gek op dat beest. Iedereen was er stuk van toen ze moest gaan. Het was niet voor het eerst dat ik dat hele akelige gebeuren van het ziek worden en in laten slapen mee heb moeten maken, maar deze keer was absoluut het ergst. De dierenarts zei dat het net is als bij mensen : ze sterven zelden pijnloos en vredig in hun slaap. Het weerhoud mij ervan om weer een nieuwe kat te nemen en het dus hoogstwaarschijnlijk nog eens mee te moeten maken. Heel veel sterkte.
donderdag 24 november 2022 om 13:57
Wat een lieve tekst. De tranen zijn er alweer. En hij vond het ook zo fijn bij ons in de tuin. We hebben hem ook in de tuin begraven vlakbij zijn favoriete plekje.Friedel schreef: ↑24-11-2022 13:47O, ik voel met je mee MissMarple. Ik had ook ooit z'n getraumatiseerde asielkat die na héél veel geduld en liefde langzaam opbloeide en de liefste schat van de wereld bleek.
Tranen met tuiten gehuild toen ik hem in moest laten slapen.
Ik vind het mooi en ontroerend te lezen hoe kat en jij elkaar veranderd hebben en hoe jullie beider levens erdoor zijn verrijkt. Troost je met die gedachte en de herinneringen. Hij heeft een valse start gehad in z'n leven maar had het daarna niet beter kunnen treffen dan bij jullie. De bofkont!
En heb verdriet, dat hoort erbij.
Het slijt wel en dan komen de mooie momenten met glimlach terug.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 14:00
Het doet pijn hè. Het lijkt wel of het extra pijn doet als het zo snel gaat en je in korte tijd tot zo’n nare beslissing moet komen.
Ik heb 4 jaar geleden een jonge kat in laten slapen. Die kat was dól op m’n moeder en vice versa. Als ze op de katten ging passen ging die kat altijd op schoot bij m’n moeder.
M’n kat werd in paar dagen heel ziek en ik moest haar in laten slapen om verder lijden te besparen. M’n moeder was toen op vakantie.
Mn moeder heeft het een tijd best wel lastig gevonden om bij mij thuis langs te komen omdat dat katje er niet meer was.
Het komt wel goed, maar het doet echt enorm pijn. Sterkte.
Ik heb 4 jaar geleden een jonge kat in laten slapen. Die kat was dól op m’n moeder en vice versa. Als ze op de katten ging passen ging die kat altijd op schoot bij m’n moeder.
M’n kat werd in paar dagen heel ziek en ik moest haar in laten slapen om verder lijden te besparen. M’n moeder was toen op vakantie.
Mn moeder heeft het een tijd best wel lastig gevonden om bij mij thuis langs te komen omdat dat katje er niet meer was.
Het komt wel goed, maar het doet echt enorm pijn. Sterkte.
donderdag 24 november 2022 om 14:01
Mijn kat hield ook zo van buiten zijn en in het zonnetje liggen. Hij durfde eigenlijk niet buiten de tuin maar dat vond ik stiekem niet zo erg.MissMarple schreef: ↑24-11-2022 13:57Wat een lieve tekst. De tranen zijn er alweer. En hij vond het ook zo fijn bij ons in de tuin. We hebben hem ook in de tuin begraven vlakbij zijn favoriete plekje.
Ik heb hem ook begraven op een van z'n favo plekjes en ik praat nog wel eens tegen hem als ik daar ben. (Sttt... niet verder vertellen hoor
)
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
donderdag 24 november 2022 om 14:06
ik heb van twee katten afscheid moeten nemen en dat was met veel tranen. er staan nog steeds foto's in de woonkamer maar toch lopen hier nieuwe poezenbeesten rond.
Ze geven zoveel liefde, onvoorwaardelijk. hoewel dat bij katten iets minder onvoorwaardelijk is dan bij honden
ondanks de pijn van het afscheid zou ik niet zonder mijn dieren willen.
Ze geven zoveel liefde, onvoorwaardelijk. hoewel dat bij katten iets minder onvoorwaardelijk is dan bij honden
ondanks de pijn van het afscheid zou ik niet zonder mijn dieren willen.
donderdag 24 november 2022 om 14:09
Ik ben er letterlijk en figuurlijk door lamgeslagensprankelend schreef: ↑24-11-2022 13:49Wat heeft jullie kat het nog fijn getroffen aan het eind van zijn leven
Heel veel sterkte met je verdriet. En is het echt zo'n ramp dat er even niets uit je handen komt?
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 14:10
Doe ik ook. Ik ben vanochtend gelijk naar buiten gelopen om tegen hem te praten. Ik ga nog een gedenksteen of zoiets plaatsen en mijn dochter wil nog een mooi plantje op zijn grafje poten.Friedel schreef: ↑24-11-2022 14:01Mijn kat hield ook zo van buiten zijn en in het zonnetje liggen. Hij durfde eigenlijk niet buiten de tuin maar dat vond ik stiekem niet zo erg.
Ik heb hem ook begraven op een van z'n favo plekjes en ik praat nog wel eens tegen hem als ik daar ben. (Sttt... niet verder vertellen hoor
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 14:12
Dat is dan echt de afweging die je moet maken. Een hond is uitgesloten met onze fulltime werkweken maar een kat zou best kunnen denk ik.lonelycat schreef: ↑24-11-2022 14:06ik heb van twee katten afscheid moeten nemen en dat was met veel tranen. er staan nog steeds foto's in de woonkamer maar toch lopen hier nieuwe poezenbeesten rond.
Ze geven zoveel liefde, onvoorwaardelijk. hoewel dat bij katten iets minder onvoorwaardelijk is dan bij honden
ondanks de pijn van het afscheid zou ik niet zonder mijn dieren willen.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 14:14
Ja, dat is het hem. De ene dag is hij er nog gewoon en de volgende dag is hij overleden. En wat vreselijk voor je moeder, ik kan me het helemaal voorstellen van haar terwijl het voor jou nog veel erger was in je huis zonder je katje.LittleBlackDress schreef: ↑24-11-2022 14:00Het doet pijn hè. Het lijkt wel of het extra pijn doet als het zo snel gaat en je in korte tijd tot zo’n nare beslissing moet komen.
Ik heb 4 jaar geleden een jonge kat in laten slapen. Die kat was dól op m’n moeder en vice versa. Als ze op de katten ging passen ging die kat altijd op schoot bij m’n moeder.
M’n kat werd in paar dagen heel ziek en ik moest haar in laten slapen om verder lijden te besparen. M’n moeder was toen op vakantie.
Mn moeder heeft het een tijd best wel lastig gevonden om bij mij thuis langs te komen omdat dat katje er niet meer was.
Het komt wel goed, maar het doet echt enorm pijn. Sterkte.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 14:17
Wat vreselijk, ik voel zo met je mee. En je weet dat het een keer gaat komen. Het is ook zo dubbel. Eigenlijk wil je dolgraag een nieuw beestje maar je wil het in laten slapen niet nog een keer meemaken.Fleur48 schreef: ↑24-11-2022 13:55Vreselijk inderdaad. Het is bijna een jaar geleden dat ik iets soortgelijks heb meegemaakt en ik mis haar nog iedere dag. We hadden een hele hechte band, mijn dier en ik. Ook de rest van de familie was gek op dat beest. Iedereen was er stuk van toen ze moest gaan. Het was niet voor het eerst dat ik dat hele akelige gebeuren van het ziek worden en in laten slapen mee heb moeten maken, maar deze keer was absoluut het ergst. De dierenarts zei dat het net is als bij mensen : ze sterven zelden pijnloos en vredig in hun slaap. Het weerhoud mij ervan om weer een nieuwe kat te nemen en het dus hoogstwaarschijnlijk nog eens mee te moeten maken. Heel veel sterkte.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
donderdag 24 november 2022 om 14:23
Ik heb dat ook gehad met mijn lieve trouwe kater. Hij is nu 10 jaar dood en mis hem nog steeds. Hij had nierfalen, we moesten hem ook plotseling laten inslapen. Heel heftig en verschrikkelijk, ik heb een week in bed liggen janken. Vond het erger dan toen mijn opa's en oma's stierven.☺ Er is daarna nooit meer een andere kat gekomen.
Groetjes!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
