
Dertig brrrrr........
dinsdag 26 februari 2008 om 15:50
Pippa
ik denk dat je vond dat ik heftig reageerde. Ik heb inderdaad nooit de heise begrepen van "help ik word... en dan een leeftijd" Echt niet. Ik heb wel, zoals Omen beschrijft, dat mijn lichaam steeds meer kwalen en kwaaltjes vertoond, maar dat begon al toen ik 15 was en ik aangereden werd, dus om me dáár nou druk over te blijven maken.. het is balen, dat ik niet kan hardlopen of bepaalde andere sporten kan doen, maar het is niet anders.
Naast dat ik me dus nooit het 'Help ik word.. ' heb begrepen, heb ik afgelopen jaar een aantal mensen té jong zien sterven (37 dus.. en 33) en geconfronteerd zien worden met levensbedreigende ziektes. Ik kan je vertellen, dit relativeert bij mij nog extra. Vanaf nu is élke verjaardag een feestje, omdat ik hem weer heb gehaald
ik denk dat je vond dat ik heftig reageerde. Ik heb inderdaad nooit de heise begrepen van "help ik word... en dan een leeftijd" Echt niet. Ik heb wel, zoals Omen beschrijft, dat mijn lichaam steeds meer kwalen en kwaaltjes vertoond, maar dat begon al toen ik 15 was en ik aangereden werd, dus om me dáár nou druk over te blijven maken.. het is balen, dat ik niet kan hardlopen of bepaalde andere sporten kan doen, maar het is niet anders.
Naast dat ik me dus nooit het 'Help ik word.. ' heb begrepen, heb ik afgelopen jaar een aantal mensen té jong zien sterven (37 dus.. en 33) en geconfronteerd zien worden met levensbedreigende ziektes. Ik kan je vertellen, dit relativeert bij mij nog extra. Vanaf nu is élke verjaardag een feestje, omdat ik hem weer heb gehaald
Later is nu
dinsdag 26 februari 2008 om 16:01
quote:Feliciaatje schreef op 26 februari 2008 @ 15:48:
[...]
Koffie tegen de monitor, damn you Nijn.
Sorry Felicitaatje!
*geeft 1000-dingendoekje aan*
Maar ik moet m wel terug want ik moet de keuken nog doen! En die doekjes zijn zo heerlijk handig, ook voor als je op je knieen de vloer zit te schrobben, krijg je de hoekjes beter gedaan. En als mijn man dan terugkomt van de zaak, dan zit ik daar zo geconcentreerd te boenen, zo op mn knieen met mn vlezige derriere naar achteren, en dan laat hij stiekem zn broek zakken.....
(vrij naar Urbanus; Als moeder zong)
[...]
Koffie tegen de monitor, damn you Nijn.
Sorry Felicitaatje!
*geeft 1000-dingendoekje aan*
Maar ik moet m wel terug want ik moet de keuken nog doen! En die doekjes zijn zo heerlijk handig, ook voor als je op je knieen de vloer zit te schrobben, krijg je de hoekjes beter gedaan. En als mijn man dan terugkomt van de zaak, dan zit ik daar zo geconcentreerd te boenen, zo op mn knieen met mn vlezige derriere naar achteren, en dan laat hij stiekem zn broek zakken.....
(vrij naar Urbanus; Als moeder zong)
dinsdag 26 februari 2008 om 16:02
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Daar staat zij naarstig al bij haar kookfornuis
Want straks komt vader stomdronken thuis
Dan stinkt zijn adem naar alkohol en look
En krijgt ze slagen van de kachelpook
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Haar oudste jongen moet morgen naar het leger
En haar dochter werd ook zwanger van een Chinees
En terwijl vader hevig loopt te vloeken
Wast zij gedwee al zijn gele onderbroeken
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Haar kindje schoon, zijn handjes kleven
Het heeft z’n papje open gewreven
Het zit te janken van ‘t kan nie meer
Maar daar komt vader met zijn geweer
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Grootmoeder loopt reeds de hele dag te grollen
Haar beide benen zijn weer dik gezwollen
En in z’n kamer ligt grootvader op sterven
Hip hip hoera, we zullen weer eens erven
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
In ‘t zweet haar’s aanschijns behangt zij al de muren
En op haar knieën zit zij de vloer te schuren
Doch in die houding kon zij niet ontkomen
En zo heeft vader haar tot driemaal toe genomen
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Daar staat zij naarstig al bij haar kookfornuis
Want straks komt vader stomdronken thuis
Dan stinkt zijn adem naar alkohol en look
En krijgt ze slagen van de kachelpook
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Haar oudste jongen moet morgen naar het leger
En haar dochter werd ook zwanger van een Chinees
En terwijl vader hevig loopt te vloeken
Wast zij gedwee al zijn gele onderbroeken
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Haar kindje schoon, zijn handjes kleven
Het heeft z’n papje open gewreven
Het zit te janken van ‘t kan nie meer
Maar daar komt vader met zijn geweer
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
Grootmoeder loopt reeds de hele dag te grollen
Haar beide benen zijn weer dik gezwollen
En in z’n kamer ligt grootvader op sterven
Hip hip hoera, we zullen weer eens erven
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
In ‘t zweet haar’s aanschijns behangt zij al de muren
En op haar knieën zit zij de vloer te schuren
Doch in die houding kon zij niet ontkomen
En zo heeft vader haar tot driemaal toe genomen
Als moeder zong was heel het huis in vreugde
Als moeder zong was iedereen vol jolijt
dinsdag 26 februari 2008 om 16:06
Aangezien 30 worden geen legitieme reden is voor euthanasie, kon ik je eigenlijk al vanaf de eerste zin niet helemaal serieus nemen. Sorry
Maar om antwoord te geven op je vragen:
1.waarom vraagt pittig om relativatie?( in het algemeen bedoel ik),
Doen alsof het einde nadert als je gewoon bijna 30 wordt, is mijns inziens niet pittig maar hysterisch. En ja, dat vraagt om relativering.
2.wat is er zo erg aan heftige emoties of uitingen dat die onmiddelijk weer naar het midden getrokken moeten worden?
Er is natuurlijk niks mis met het tonen van heftige emoties, ieder heeft zijn eigen dieptepunten en die zou je serieus moeten nemen. In dit geval is het echter zo over the topp dat dat vrij lastig wordt.
3.Is dit het NL idee van 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg' ?
De meeste mensen hebben gelukkig meer nodig dan bijna verjaren om dingen te roepen als: 'het alternatief is de dood'. Ik ben 37 en herken je probleem helemaal niet, daarom heb ik de neiging je uitspraken te bagatelliseren en ze te beoordelen als overdreven labiel, wereldvreemd of dronken.
4.En waar komt dat eigenlijk vandaan?
Wat komt waar vandaan? Jouw uitspraken of het relativeren ervan? Ik persoonlijk zou pas roepen dat de dood een aantrekkelijk alternatief was als ik niks meer zou hebben om voor te leven. Als ik mijn maatje en mijn kinderen kwijt zou raken bijvoorbeeld.
5.Of is het het idee dat je door heftig/extreem te doen over iets de echte serieuze problemen van anderen vermindert/niet respecteert?
Als dit voor jou een groot probleem is, is dat voor jou heel erg. Uitspraken als: 'het kan altijd erger' vind ik eigenlijk altijd reuze irritant. Dat ik me niet in je kan verplaatsten, stiekum zelfs jaloers ben op zo'n dieptepunt, doet natuurlijk niks af aan hoe jij het voelt. Misschien word je door dat onbegrip zelfs nòg zieliger
Maar om antwoord te geven op je vragen:
1.waarom vraagt pittig om relativatie?( in het algemeen bedoel ik),
Doen alsof het einde nadert als je gewoon bijna 30 wordt, is mijns inziens niet pittig maar hysterisch. En ja, dat vraagt om relativering.
2.wat is er zo erg aan heftige emoties of uitingen dat die onmiddelijk weer naar het midden getrokken moeten worden?
Er is natuurlijk niks mis met het tonen van heftige emoties, ieder heeft zijn eigen dieptepunten en die zou je serieus moeten nemen. In dit geval is het echter zo over the topp dat dat vrij lastig wordt.
3.Is dit het NL idee van 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg' ?
De meeste mensen hebben gelukkig meer nodig dan bijna verjaren om dingen te roepen als: 'het alternatief is de dood'. Ik ben 37 en herken je probleem helemaal niet, daarom heb ik de neiging je uitspraken te bagatelliseren en ze te beoordelen als overdreven labiel, wereldvreemd of dronken.
4.En waar komt dat eigenlijk vandaan?
Wat komt waar vandaan? Jouw uitspraken of het relativeren ervan? Ik persoonlijk zou pas roepen dat de dood een aantrekkelijk alternatief was als ik niks meer zou hebben om voor te leven. Als ik mijn maatje en mijn kinderen kwijt zou raken bijvoorbeeld.
5.Of is het het idee dat je door heftig/extreem te doen over iets de echte serieuze problemen van anderen vermindert/niet respecteert?
Als dit voor jou een groot probleem is, is dat voor jou heel erg. Uitspraken als: 'het kan altijd erger' vind ik eigenlijk altijd reuze irritant. Dat ik me niet in je kan verplaatsten, stiekum zelfs jaloers ben op zo'n dieptepunt, doet natuurlijk niks af aan hoe jij het voelt. Misschien word je door dat onbegrip zelfs nòg zieliger

dinsdag 26 februari 2008 om 19:23
Pippa, lieve meid, dat kunnen wij natuurlijk allemaal niet weten. Zelfs niet dat het een soort van grapje was jouw openingspost en de verzuchting dat het alternatief voor dertig de dood is. Weten wij niet want wij lezen alleen je letters en niet je geest.
Maar ik snap nu beter waar je tegenaan hikt en dat het inderdaad niks met dhet cijfer dertig an sich te maken heeft maar meer met verleden wat je zou graag over zou willen doen en dan is dertig worden confronterend. Een wonderkind worden op de viool zit er bijvoorbeeld niet meer in en turnen op hoog niveau ook niet.
Heel erg veel andere dingen wel. Echt heel veel en het hangt van jou af wat je wil gaan doen vanaf nu want het verleden was niet zo leuk en niet optimaal maar de komende 70 jaar moet je gaan vlammen.
Tegelwijsheden zijn vreselijk maar soms zó waar. Komt 'ie; Vandaag is de eerste dag van de rest van je leven....
Leef er naar meid.
Maar ik snap nu beter waar je tegenaan hikt en dat het inderdaad niks met dhet cijfer dertig an sich te maken heeft maar meer met verleden wat je zou graag over zou willen doen en dan is dertig worden confronterend. Een wonderkind worden op de viool zit er bijvoorbeeld niet meer in en turnen op hoog niveau ook niet.
Heel erg veel andere dingen wel. Echt heel veel en het hangt van jou af wat je wil gaan doen vanaf nu want het verleden was niet zo leuk en niet optimaal maar de komende 70 jaar moet je gaan vlammen.
Tegelwijsheden zijn vreselijk maar soms zó waar. Komt 'ie; Vandaag is de eerste dag van de rest van je leven....
Leef er naar meid.