Overig
alle pijlers
Emigreren en oudere ouders
zondag 7 januari 2024 om 11:35
Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
dinsdag 9 januari 2024 om 07:03
Aan de andere kant is dat conditioneel gezien op je 65e geen slimme zet. Je moet dan eigenlijk denken 'ik neem pas de lift als ik niet meer kan lopen' of je verkleinde actieradius gaan compenseren met meer sporten of langer wandelen.BlaBla schreef: ↑09-01-2024 06:25Ik ken ze ook, de mensen op leeftijd die ernaar streven en/of het plan daadwerkelijk uitvoeren om op leeftijd (denk aan 65/70 jaar) te verhuizen van een huis naar een appartement met lift, zonder tuin en dichtbij voorzieningen.
Ik vind dat een zeer verstandige keuze.
Minder ruimte binnen en buiten om te moeten onderhouden, een lift, voorzieningen om de hoek…..
dinsdag 9 januari 2024 om 07:12
Nou dit inderdaad. We moeten zelf al minstens tot ongeveer 70 jaar gaan werken als de aow dan überhaupt nog bestaat ipv tot de 62 jaar die aan het begin van mijn loopbaan als pensioenleeftijd werd genoemd.
dinsdag 9 januari 2024 om 07:21
Jouw suggestie is fijn als je over voldoende middelen beschikt en een goed netwerk. Als je dat niet hebt dan moet je soms lang wachten op een appartement met liften en andere voorzieningen.
dinsdag 9 januari 2024 om 07:31
Ik snap niet wat je bedoelt. Ik reageer op de suggestie dat je met 65/70 zou moeten verhuizen en dat dat verstandig is. In bepaalde opzichten wel, maar in conditioneel opzicht niet.
Nee, zonder geld kun je die stap niet eens zetten, maar daar gaat het mij niet om.
dinsdag 9 januari 2024 om 07:55
Wel grappig dat je denkt dat die appartementen er ook echt zijn overal.BlaBla schreef: ↑09-01-2024 06:25Ik ken ze ook, de mensen op leeftijd die ernaar streven en/of het plan daadwerkelijk uitvoeren om op leeftijd (denk aan 65/70 jaar) te verhuizen van een huis naar een appartement met lift, zonder tuin en dichtbij voorzieningen.
Ik vind dat een zeer verstandige keuze.
Minder ruimte binnen en buiten om te moeten onderhouden, een lift, voorzieningen om de hoek…..
Het is een investering, want inderdaad…..woningen zijn vaak al volledig of voor een groot deel afbetaald. Maar juist daardoor kunnen deze mensen dit soort stappen zetten.
Een verstandig mens is zo veel mogelijk voorbereid.
Overigens zou ik zelf nog niet met 70 het loodje willen leggen. Ik moet vermoedelijk tot rond die leeftijd werkzaam zijn. Ik zou het serieus erg jammer vinden wanneer ik samen met (of kort na) mijn laatste werkzame dag in dit leven mijn laatste ademteug uitblaas. Dat stel ik me toch wel enigszins anders voor. Ik hoop juist dat voor mij en mijn partner na ons pensioen een tijd komt dat wij nog eens de bloemetjes buiten kunnen zetten.
Of dat daadwerkelijk mogelijk is kan niemand voorspellen.
Ik vind 65-70 bizar jong om te verhuizen.
Ben nu 51, Mijn kinderen wonen ver weg en komen dus regelmatig logeren, wie weet straks met kleinkinderen.
We hebben in ons oude huis slaapkamer begane grond en badkamer en een grote tuin voor de hond. Meer dan 25 jaar verbouwd. No way dat ik weg ga hier.
dinsdag 9 januari 2024 om 07:58
Daar ben je toch ook zelf bij. Mijn moeder is verhuisd naar een appartement in een vrij grote stad toen mijn vader overleed, ze was toen nog geen 70. Ze woonden in the middle of nowhere, met een enorme tuin en erg bewerkelijk huis, mijn vader had een rijbewijs, zij niet. dat kon ze toen nog allemaal wel behappen, maar heeft besloten ruim voordat ze dat niet meer kon maatregelen te nemen.
Ze fietste altijd al veel omdat ze geen rijbewijs had, dat is ze blijven doen, ze neemt idd de trap ipv de lift, is gaan zwemmen en doet, jawel, mantelzorg voor haar buurvrouw van bijna 100. Ze heeft nu zelfs een grotere actieradius dan in mijn ouderlijk huis omdat ze met het openbaar vervoer overal heen kan.
Bovendien kun je in je grote huis met dito tuin natuurlijk ook achter de geraniums gaan zitten en al het werk uitbesteden, hetzij aan professionals, hetzij aan mantelzorgers en zo ook conditioneel fors achteruit gaan. Mijn schoonmoeder is daar het perfecte voorbeeld van, ze is maar iets ouder dan mijn moeder maar voor alles afhankelijk van mijn schoonvader want zelf kan ze hun grote huis met grote tuin nauwelijks meer uit, laat staan dat ze nog klusjes kan doen.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 09-01-2024 08:17
16.53% gewijzigd
dinsdag 9 januari 2024 om 08:10
Ik vind dat niet, wij gaan dat ook zo doen, ook al hebben wij nu ook alles op de begane grond. Over een jaar of 15, we zijn dan halverwege de 60, gaan we ons huis met enorm perceel en veel onderhoud vergend verkopen, het is behoorlijk waardevast, en gaan meer naar het midden van het land verhuizen, naar een appartement. Onze kinderen wonen ver uit elkaar en ik wil graag dichter bij iedereen gaan zitten, ook met het oog op eventuele kleinkinderen.Tafelkleed schreef: ↑09-01-2024 07:55Wel grappig dat je denkt dat die appartementen er ook echt zijn overal.
Ik vind 65-70 bizar jong om te verhuizen.
Ben nu 51, Mijn kinderen wonen ver weg en komen dus regelmatig logeren, wie weet straks met kleinkinderen.
We hebben in ons oude huis slaapkamer begane grond en badkamer en een grote tuin voor de hond. Meer dan 25 jaar verbouwd. No way dat ik weg ga hier.
Ik wil hier best weg. We wonen prachtig maar ergens anders en in een ander soort woning word ik niet ongelukkiger hoor. Ik hou er van om voor zover mogelijk zekerheden in te bouwen en zaken vóór te zijn.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 09-01-2024 08:19
2.73% gewijzigd
dinsdag 9 januari 2024 om 08:17
Daarom is het fijn dat je de keuze hebt. Een lift betekend niet dat je die moet nemen he, je kunt de trap gewoon lekker nemen en als die lift wel noodzakelijk is dan neem je die. Lijkt me niet zo heel moeilijk dat te bedenken.
dinsdag 9 januari 2024 om 08:19
Ik ga daar niet alleen van uit, ik weet dat ze er zijn. Niet voor iedereen en niet overal, maar met eeuwig doemdenken komen we er immers ook niet.Tafelkleed schreef: ↑09-01-2024 07:55Wel grappig dat je denkt dat die appartementen er ook echt zijn overal.
Ik vind 65-70 bizar jong om te verhuizen.
Ben nu 51, Mijn kinderen wonen ver weg en komen dus regelmatig logeren, wie weet straks met kleinkinderen.
We hebben in ons oude huis slaapkamer begane grond en badkamer en een grote tuin voor de hond. Meer dan 25 jaar verbouwd. No way dat ik weg ga hier.
Zoals ik reeds schreef….ik ken de mensen die deze stap zetten. Niet 1 stel, meerdere stellen. Dus het kan.
Overigens stel ik nergens dat dit een norm moet zijn voor iedereen.
dinsdag 9 januari 2024 om 08:27
Wat een heerlijk plan.LaFleurNoire schreef: ↑09-01-2024 08:10Ik vind dat niet, wij gaan dat ook zo doen, ook al hebben wij nu ook alles op de begane grond. Over een jaar of 15, we zijn dan halverwege de 60, gaan we ons huis met enorm perceel en veel onderhoud vergend verkopen, het is behoorlijk waardevast, en gaan meer naar het midden van het land verhuizen, naar een appartement. Onze kinderen wonen ver uit elkaar en ik wil graag dichter bij iedereen gaan zitten, ook met het oog op eventuele kleinkinderen.
Ik wil hier best weg. We wonen prachtig maar ergens anders en in een ander soort woning word ik niet ongelukkiger hoor. Ik hou er van om voor zover mogelijk zekerheden in te bouwen en zaken vóór te zijn.
Wij zijn een heel stuk jonger dan jullie nu en ook wij praten daar nu al over. We hebben het er over gehad dat we tegen die tijd kleiner gaan wonen. Een appartement, dicht bij voorzieningen en met een lift en een eigen parkeervoorziening.
dinsdag 9 januari 2024 om 08:29
Haha ik ben halverwege de 40 en kijk nu alweer uit naar een appartement. Sterker nog, zodra de kinderen niet meer spelen in/rondom huis, maar alleen maar in hun kamer hangen, verkassen we met hen naar een appartement. We hebben een ruim maar bewerkelijk huis met dito tuin, atijd wel wat te doen. Leuk, maar niet voor elke levensfase en soms heb ik t idee dat ik in dienst sta van het huis. Mijn idee/ervaring met appartement is dat je juist vaker naar buiten gaat,omdat er thuis weinig te doen/beleven is en je niet zomaar 12 gasten kunt ontvangen, dus dan ga je de stad in.
dinsdag 9 januari 2024 om 08:35
Maar heb je er dan nooit over nagedacht? Ook jijzelf, jouw partner of kind kan toch opeens meer zorg nodig hebben?
Het klinkt zo wereldvreemd en verongelijkt dat mensen het wagen met hun gezondheidsproblemen jou in je belangrijke werk te storen.
Andere mantelzorgers doen het meestal ook niet voor de lol, hun tijd is net zo kostbaar. Maar ze zijn wel onmisbaar voor de maatschappij. En nee, niemand kan je dwingen.
dinsdag 9 januari 2024 om 08:41
Ik denk oprecht dat de 80- ers die ik ken nog zo zelfstandig en fit zijn door hun tuin en het gestudder rond hun huis/ schuur. De hele dag zijn ze er mee bezig. Klein kinderen konden lekker in de tuin. Die oudjes waren op een flat allang doodgegaan.
Zelf haat ik al dat werk, dus wellicht ga ik voor een appartement. Maar sinds corona heb ik daar wel twijfels over. Toen vond ik de vrijheid van ruimte in en om mijn huis toch wel erg fijn.
dinsdag 9 januari 2024 om 08:50
Dit gevoel bekruipt mij ook steeds vaker. Ik heb een grote tuin maar ik zit er maar weinig, ik doe er vooral onderhoud. M'n huis is leuk en staat op een fijne plek maar ik merk dat er er vooral mee bezig ben als een klusproject. Mijn huis bestaat uit de dingen die nog moeten.
Een appartementje wordt steeds aanlokkelijker... maar ja, buren. Daar heb ik toch eigenlijk ook niet zo'n zin in
If you need a hug, give it to someone else.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:08
Dat bedoel ik! Ik blijf lekker bewegen, werken, de dingen doen die ik leuk vind. Komen er ooit beperkingen dan kunnen er op dat moment passende maatregelen genomen worden. Een traplift, zorg inkopen enz. enz. Nu al (65 en 67) op een appartementje tussen ouderen gaan zitten,,,,,,, brrrrrrrr. Ik zie het aan mijn moeder, nu 99, tot op hoge leeftijd blijven tennissen en l(hard)open. Nu minder sporten, wel nog steeds bezig met de nieuwste snufjes op computergebied. Nog steeds nieuwe dingen blijven leren en zeker niet leunen op kinderen of kleinkinderen. Die komen alleen (vaak) omdat het er altijd gezellig is.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:13
Uiteraard kan er iets veranderen qua gezondheid maar dat is dan vaak ofwel tijdelijk ofwel iets waarvoor professionele zorg nodig is. Misschien wereldvreemd maar ik zie de situaties die hier geschetst worden gewoon ook niet in mijn omgeving, mensen hebben banen en gezinnen en wonen gewoon ook te ver weg voor dit soort dingen. Mijn eigen moeder, die nota bene niet werkte, heeft nooit meer gedaan dan een boodschapje voor grootouders, rest deed schoonmaak en wijkverpleging, en toen ze kwalen kregen was het een kwestie van weken voor ze in een verpleeghuis woonden.72Jelle schreef: ↑09-01-2024 08:35Maar heb je er dan nooit over nagedacht? Ook jijzelf, jouw partner of kind kan toch opeens meer zorg nodig hebben?
Het klinkt zo wereldvreemd en verongelijkt dat mensen het wagen met hun gezondheidsproblemen jou in je belangrijke werk te storen.
Andere mantelzorgers doen het meestal ook niet voor de lol, hun tijd is net zo kostbaar. Maar ze zijn wel onmisbaar voor de maatschappij. En nee, niemand kan je dwingen.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:25
Helaas kunnen zaken anders lopen dan verwacht. Mijn vader werd om zijn 65e ziek. Nu 10 jaar later is hij fors dement. Helaas is mijn moeder ook ziek, waarbij steeds meer complicaties optreden.
Houdt in dat er veel
Thuiszorg is, maar ik toch minimaal 1 keer per week met 1 van de 2 op een controle afspraak zit en steeds vaker 2 keer per week met ze ergens naar toe moet. Helaas helpt mijn broer niet mee, waardoor alles op mij en mijn man neer komt. Ik heb bijna een baan aan het uitvoeren en regelen van de mantelzorg. Omdat ik arbeidsongeschikt ben, ben (was) ik veel thuis waardoor er continue op mij terug gevallen wordt.
Zo hadden mijn ouders hun leven ook niet voorgesteld. En ik hun en mijn leven ook niet.
Houdt in dat er veel
Thuiszorg is, maar ik toch minimaal 1 keer per week met 1 van de 2 op een controle afspraak zit en steeds vaker 2 keer per week met ze ergens naar toe moet. Helaas helpt mijn broer niet mee, waardoor alles op mij en mijn man neer komt. Ik heb bijna een baan aan het uitvoeren en regelen van de mantelzorg. Omdat ik arbeidsongeschikt ben, ben (was) ik veel thuis waardoor er continue op mij terug gevallen wordt.
Zo hadden mijn ouders hun leven ook niet voorgesteld. En ik hun en mijn leven ook niet.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:29
Als ze geen kinderen hadden gehad of kinderen die ver weg wonen was er ook een oplossing gekomen.Deenje2 schreef: ↑09-01-2024 09:25Helaas kunnen zaken anders lopen dan verwacht. Mijn vader werd om zijn 65e ziek. Nu 10 jaar later is hij fors dement. Helaas is mijn moeder ook ziek, waarbij steeds meer complicaties optreden.
Houdt in dat er veel
Thuiszorg is, maar ik toch minimaal 1 keer per week met 1 van de 2 op een controle afspraak zit en steeds vaker 2 keer per week met ze ergens naar toe moet. Helaas helpt mijn broer niet mee, waardoor alles op mij en mijn man neer komt. Ik heb bijna een baan aan het uitvoeren en regelen van de mantelzorg. Omdat ik arbeidsongeschikt ben, ben (was) ik veel thuis waardoor er continue op mij terug gevallen wordt.
Zo hadden mijn ouders hun leven ook niet voorgesteld. En ik hun en mijn leven ook niet.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:32
Juist als mensen (ouders) ouder worden kunnen situaties razendsnel veranderen. Mijn schoonvader ging in een 1 jaar tijd van ontzettend fit en uitzonderlijk actief naar vrijwel niets meer zelfstandig kunnen (en niet eens door een acute ziekte ofzo, gewoon door leeftijd en aftakeling). En ik hoor dat steeds vaker in mijn omgeving. En in een paar weken tijd naar een verpleeghuis is verre van reëel helaas. Wachtlijsten zijn enorm.Adelaar81 schreef: ↑09-01-2024 09:13Uiteraard kan er iets veranderen qua gezondheid maar dat is dan vaak ofwel tijdelijk ofwel iets waarvoor professionele zorg nodig is. Misschien wereldvreemd maar ik zie de situaties die hier geschetst worden gewoon ook niet in mijn omgeving, mensen hebben banen en gezinnen en wonen gewoon ook te ver weg voor dit soort dingen. Mijn eigen moeder, die nota bene niet werkte, heeft nooit meer gedaan dan een boodschapje voor grootouders, rest deed schoonmaak en wijkverpleging, en toen ze kwalen kregen was het een kwestie van weken voor ze in een verpleeghuis woonden.
En dat betekent dat je soms moet inspringen als er in paniek gebeld wordt. En dat weten werkgevers ook echt wel (en als dat niet zo is, moet je er ook niet willen werken). Als een ouder ten prooi valt aan helpdeskfraude kun je dat niet op laten lossen door de thuiszorg of andere instanties.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:32
Misschien ben je zelf nog jong? Ik ben nu 51 en al mijn vriendinnen/ kennissen krijgen er in meer of mindere mate mee te maken.Adelaar81 schreef: ↑09-01-2024 09:13Uiteraard kan er iets veranderen qua gezondheid maar dat is dan vaak ofwel tijdelijk ofwel iets waarvoor professionele zorg nodig is. Misschien wereldvreemd maar ik zie de situaties die hier geschetst worden gewoon ook niet in mijn omgeving, mensen hebben banen en gezinnen en wonen gewoon ook te ver weg voor dit soort dingen. Mijn eigen moeder, die nota bene niet werkte, heeft nooit meer gedaan dan een boodschapje voor grootouders, rest deed schoonmaak en wijkverpleging, en toen ze kwalen kregen was het een kwestie van weken voor ze in een verpleeghuis woonden.
Bij mijn eigen opa en oma kwam er een verpleegster van de kerk in huis en daarna het bejaardentehuis. Dus toen was het een korte tijd wat beter geregeld. Nu is dat een stuk lastiger.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:35
Daarbij kun je je afvragen wat voor oplossing dan. Wij wonen ook ver weg, maar er zijn grenzen aan dingen op afstand regelen. Mijn ouder en schoonouder wonen in een dorp en hebben een sociaal netwerk, dat is een groot geluk. Ik denk dat dat in de stad lastiger is.
Ik noem iets simpels als ziekenhuisbezoek. Mijn schoonvader rijdt nog auto, hij kan er zelfstandig komen. Alleen van gesprekken krijgt hij niets mee, daar moet iemand bij zijn. Zelfde met medicatie, dat wordt gewoon vergeten, ondanks een baxter. Had hij geen kinderen gehad, dan was er gewoon een oplossing geweest (alleen gaan), maar dan zouden er ook heel veel dingen mislopen (been there, done that).
anoniem_65f028dcedbdc wijzigde dit bericht op 09-01-2024 09:38
31.71% gewijzigd
dinsdag 9 januari 2024 om 09:36
Jeetje, ik vind eerlijk gezegd juist jouw reactie verongelijkt overkomen,72Jelle schreef: ↑09-01-2024 08:35Maar heb je er dan nooit over nagedacht? Ook jijzelf, jouw partner of kind kan toch opeens meer zorg nodig hebben?
Het klinkt zo wereldvreemd en verongelijkt dat mensen het wagen met hun gezondheidsproblemen jou in je belangrijke werk te storen.
Andere mantelzorgers doen het meestal ook niet voor de lol, hun tijd is net zo kostbaar. Maar ze zijn wel onmisbaar voor de maatschappij. En nee, niemand kan je dwingen.
Ik begrijp de vraag hoe een werkgever hiermee om gaat heel goed.
Je kunt gewoonweg niet a la minute alles uit handen laten vallen te pas en te onpas. Ik heb het niet over noodgevallen, maar omwille van vragen over de werking van een afstandsbediening?? Of omwille van vragen over de werking van een wasmachine??
Mensen met kinderen weten heel goed dat voortdurende bereikbaarheid belangrijk is, dus zo vreemd is dat niet. Maar alles uit handen laten vallen, 24/7 bereikbaar zijn (onder werktijd dus ook) voor uitleg over dit soort zaken gaat te ver. Een keer prima, 3 keer per dag elke dag is niet ok.
Dan zou betreffende ouder echt moeten wachten. Dan maar geen TV op dat moment.
Is dat simpel gedacht…ja, dat zal het vast zijn. Maar daar zou iets anders op moeten worden bedacht.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:37
Nou, eerlijk gezegd denk ik dat er dan geen oplossing was gekomen. Dit is wat we hebben gecreeerd de afgelopen jaren, dat kwetsbare mensen zonder netwerk gewoon pech hebben.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:41
Ik zie het zelf ook echt om me heen (ben in de 50, ouder in de 70). Dat kunnen kleine dingen zijn zoals dingen online regelen of grotere dingen, zoals 's nachts aanwezig zijn omdat er geen zorg beschikbaar is.
De ouderwetsche 'bejaardentehuizen' zijn er eigenlijk niet meer en je moet een indicatie hebben voor een verpleeghuis, waar ook enorme wachtlijsten zijn. Dus ja, als kind 'moet' (niets moet natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel) je wel bijspringen. Snap dat een werkgever daar niet per se op zit te wachten maar je kunt je ouder moeilijk alleen naar een belangrijke afspraak in het ziekenhuis laten gaan.
De ouderwetsche 'bejaardentehuizen' zijn er eigenlijk niet meer en je moet een indicatie hebben voor een verpleeghuis, waar ook enorme wachtlijsten zijn. Dus ja, als kind 'moet' (niets moet natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel) je wel bijspringen. Snap dat een werkgever daar niet per se op zit te wachten maar je kunt je ouder moeilijk alleen naar een belangrijke afspraak in het ziekenhuis laten gaan.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:42
Dat denk ik ook. Dat is soms wel mijn angstbeeld. Ik heb ook geen kinderen en ook niet een netwerk in de buurt. Hoop dat ik tegen die tijd de pil van Drion aan mijn boodschappenmandje bij de Appie kan toevoegen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
