Overig
alle pijlers
Geluk is niet maakbaar
donderdag 2 december 2021 om 04:22
Geluk is niet maakbaar, dus. Was dat het wel was ik diegene met de glansrijke carrière. Degene met de liefde van haar leven en degene bij wie alle gezette stappen gehonoreerd waren.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
vrijdag 3 december 2021 om 19:14
Dit. Ik ga ik toch het fijnst om met mensen die me zien om wie ik ben ipv wie ik was. Het is soms wel leuk om van intimi te horen van 'goh dat en dat is wel veranderd zeg' maar dat hoeft ook niet iedere keer. Het is leuker om het over het nu te hebben.cleo schreef: ↑03-12-2021 19:03Ik lees dit nu net pas, maar heb iets soortgelijks geplaatst. Begon al te denken dat ik raar was dat ik het vreemd vind om op zulke opstekers te hopen. Zelfs als in mijn gedachte op zou komen dat iemand zich mooi aan zijn achtergrond heeft ontworsteld, dan zou ik dat echt nooit zo tegen iemand zeggen, lijkt me echt erg ongepast. Maar misschien zie ik dit fout. Maar wellicht dat meer mensen dat zo voelen en dan kun je op complimenten hopen tot je een ons weegt.
Ik kwam een keer een vrouw tegen die beweerde me van vroeger te kennen, zij was toen hulpverlener.
Het was best een gekke ervaring dat ze me als 50 jarige nog steeds behandelde alsof ik als 15 jarige boze puber op gesprek bij haar was, inclusief gekke complimentjes als 'werk je hier al vier jaar, volhouden hoor!'.
vrijdag 3 december 2021 om 19:16
Beaucis,
Hoe vaak geef jij iemand een cadeau omdat iemand een rotjeugd heeft gehad?
Hoevaak geef jij iemand complimenten voor hun overwonnen strijd?
Hoe vaak steek jij veren in iemands reet gewoon omdat iemand het werk uitstekend heeft gedaan?
Hoe vaak zie jij dit anderen tegen elkaar doen?
Wat jij vraagt is niet realistisch.
Je moet je eigen complimenten geven in de vorm van een hbo functie met bijbehorend salaris als dank voor je strijd.
Je eigen reizen samenstellen, gewoon omdat jij dat verdient.
De manier hoe je het hier en in je leven probeert af te dwingen werkt averechts, zoals je vast inmiddels hebt geleerd.
En pas wanneer je niet meer zoekend, vissend en smachtend om een compliment rond loopt, DAN komt het opeens vanzelf. Als je het jezelf eerst echt, oprecht en dat je het ook zelf gelooft hebt gegeven.
Hoe vaak geef jij iemand een cadeau omdat iemand een rotjeugd heeft gehad?
Hoevaak geef jij iemand complimenten voor hun overwonnen strijd?
Hoe vaak steek jij veren in iemands reet gewoon omdat iemand het werk uitstekend heeft gedaan?
Hoe vaak zie jij dit anderen tegen elkaar doen?
Wat jij vraagt is niet realistisch.
Je moet je eigen complimenten geven in de vorm van een hbo functie met bijbehorend salaris als dank voor je strijd.
Je eigen reizen samenstellen, gewoon omdat jij dat verdient.
De manier hoe je het hier en in je leven probeert af te dwingen werkt averechts, zoals je vast inmiddels hebt geleerd.
En pas wanneer je niet meer zoekend, vissend en smachtend om een compliment rond loopt, DAN komt het opeens vanzelf. Als je het jezelf eerst echt, oprecht en dat je het ook zelf gelooft hebt gegeven.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 3 december 2021 om 19:18
Godallemachtig zeg.BeauCis schreef: ↑03-12-2021 18:42Maar in het algemeen ben ik aangaande alle gezette stappen volstrekt onzichtbaar. Dan tref ik bv iemand die zijdelings weet van mijn jeugd, maar die dan vervolgens niet zegt ‘jezus vrouw, goed gedaan hoor’ maar die zegt ‘wat jou overkwam, heb ik gezien, en daardoor heb ik het heel anders gedaan, en daarom ben ik heel goed bezig, want mijn kinderen zijn niet de dupe geworden van mijn gedrag’. En dan denk ik ‘nou dat is in elk geval heel erg fijn voor jouw kinderen’. Maar als ik dan thuis kom denk ik ook. Godverdegodsgloeiende, dude, je stond er dus met je neus bovenop, je deed toen helemaal niks, en nu zie je nog steeds niet wat ik dan allemaal deed om daarmee te dealen? En een complimentje daarvoor komt nergens in je op, je gebruikt mijn ‘leed’ om je eigen loftrompet te steken? En dan baal ik omdat het me dus wel keihard loopt te ontroeren en raken, dat iemand dus wél zag wat er gebeurde en hoe erg het was.
vrijdag 3 december 2021 om 19:19
Nee, maar dan hoeven ze haar ook geen trap na te geven door dan WEL fijntjes achteraf te komen melden dat ze er zelf beter van zijn geworden.
Ik kan me best voorstellen dat BeauCis zich genaaid voelt dat die mensen het wel hebben geweten en dat achteraf komen vermelden in de vorm van borstklopperij. Zeg dan niks.
vrijdag 3 december 2021 om 19:19
Hahaha, ik zie het voor me.Surebaby schreef: ↑03-12-2021 19:14Dit. Ik ga ik toch het fijnst om met mensen die me zien om wie ik ben ipv wie ik was. Het is soms wel leuk om van intimi te horen van 'goh dat en dat is wel veranderd zeg' maar dat hoeft ook niet iedere keer. Het is leuker om het over het nu te hebben.
Ik kwam een keer een vrouw tegen die beweerde me van vroeger te kennen, zij was toen hulpverlener.
Het was best een gekke ervaring dat ze me als 50 jarige nog steeds behandelde alsof ik als 15 jarige boze puber op gesprek bij haar was, inclusief gekke complimentjes als 'werk je hier al vier jaar, volhouden hoor!'.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 3 december 2021 om 19:19
Maar goed. Ik denk inmiddels het labeltje te kunnen plakken. Want zo lastig is je probleem niet, behalve met het labeltje wat ik aan je denk te kunnen plakken. En nee, dan kun je het niet zien, en denk je het rationeel af te kunnen dwingen inderdaad.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 3 december 2021 om 19:21
Ik zie dat niet als natrappen eerlijk gezegd. Maar iemand die het zijdelings mee heeft gemaakt en voor zichzelf heeft besloten om die kant nooit op te willen.Dina1980 schreef: ↑03-12-2021 19:19Nee, maar dan hoeven ze haar ook geen trap na te geven door dan WEL fijntjes achteraf te komen melden dat ze er zelf beter van zijn geworden.
Ik kan me best voorstellen dat BeauCis zich genaaid voelt dat die mensen het wel hebben geweten en dat achteraf komen vermelden in de vorm van borstklopperij. Zeg dan niks.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 3 december 2021 om 19:23
Het hangt natuurlijk ook af van de context en de intonatie waarmee het gezegd is, waar we niet bij waren, waardoor het moeilijk te beoordelen is.
Maar in bepaalde context kan ik me wel voorstellen dat het zo kan voelen.
vrijdag 3 december 2021 om 19:24
Ik denk met je mee.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
vrijdag 3 december 2021 om 19:26
Denk dat het meer is…gebrek aan succes werkt tegen me. De dochter van die en die zijn, of in die omgeving opgegroeid zijn werkt ook tegen me.cleo schreef: ↑03-12-2021 19:14Je zou ook kunnen denken, is het niet beter als mensen dat allemaal niet zien? Op vakantie vond je het juist fijn dat je lekker dat mensen je verder niet kenden. Lekker even echt los van alles.
Maar uit andere topics blijkt dat je juist heel erg bezig bent met wat de buitenwereld vindt. Misschien moet je dat proberen los te laten. Mensen doen gewoon hun eigen ding.
Succes boeit me in zoverre, dat het een soort bewijs is dat je goed bezig was, hoewel dat niet perse klopt, omdat het leven zo maakbaar niet is. En er ook mensen zijn die zich de pleuris werkten en dan succes behaalden naast mensen die dat helemaal niet deden, maar wel succes behaalden. Aan het succes kun je de stappen die iemand zette niet aflezen. Maar vreemd genoeg is succes wel een uithangbord. Succes trekt toch meer kansen aan, of betere. Met status en sich heb ik niks. Maar als succes is…ik kan ergens mee zwaaien als ‘bewijs’ en dat zorgt ervoor dat de volgende kans zich aandient…en zo werkt het nu eenmaal vaak wel in de westerse wereld…dan wil ik ook graag dat succes, dat uithangbord, die erkenning.
vrijdag 3 december 2021 om 19:32
Ik denk dus ook dat de meeste mensen niks zeggen, daarom hoeft BeauCis niet te wachten op veel erkenning van buitenaf. Zeker niet van mensen in het voorbijgaan. Weet jij veel hoe iemands leven erbij ligt en wat wel en niet gevoelig ligt?Dina1980 schreef: ↑03-12-2021 19:19Nee, maar dan hoeven ze haar ook geen trap na te geven door dan WEL fijntjes achteraf te komen melden dat ze er zelf beter van zijn geworden.
Ik kan me best voorstellen dat BeauCis zich genaaid voelt dat die mensen het wel hebben geweten en dat achteraf komen vermelden in de vorm van borstklopperij. Zeg dan niks.
vrijdag 3 december 2021 om 19:33
Je kunt ook voor persoonlijk succes gaan : lieve , betrokken vrienden.BeauCis schreef: ↑03-12-2021 19:26Denk dat het meer is…gebrek aan succes werkt tegen me. De dochter van die en die zijn, of in die omgeving opgegroeid zijn werkt ook tegen me.
Als je achternaam Hitler is , misschien.
Misschien eens solliciteren buiten je dorp ?
Succes boeit me in zoverre, dat het een soort bewijs is dat je goed bezig was, hoewel dat niet perse klopt, omdat het leven zo maakbaar niet is. En er ook mensen zijn die zich de pleuris werkten en dan succes behaalden naast mensen die dat helemaal niet deden, maar wel succes behaalden. Die hadden dan de mazzel een talent te hebben. Aan het succes kun je de stappen die iemand zette niet aflezen.
Nou,…..toch wel, in grote lijnen, hoor.
Maar vreemd genoeg is succes wel een uithangbord. Succes trekt toch meer kansen aan, of betere. Met status en sich heb ik niks. Maar als succes is…ik kan ergens mee zwaaien als ‘bewijs’ en dat zorgt ervoor dat de volgende kans zich aandient…en zo werkt het nu eenmaal vaak wel in de westerse wereld…dan wil ik ook graag dat succes, dat uithangbord, die erkenning.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 3 december 2021 om 19:37
Dat is dus niet waar. Dat het dan vanzelf komt. Dat is dus precies het niet maakbare. Was dat wel zo, dan was het er allang geweest.Doreia* schreef: ↑03-12-2021 19:16Beaucis,
Hoe vaak geef jij iemand een cadeau omdat iemand een rotjeugd heeft gehad?
Hoevaak geef jij iemand complimenten voor hun overwonnen strijd?
Hoe vaak steek jij veren in iemands reet gewoon omdat iemand het werk uitstekend heeft gedaan?
Hoe vaak zie jij dit anderen tegen elkaar doen?
Wat jij vraagt is niet realistisch.
Je moet je eigen complimenten geven in de vorm van een hbo functie met bijbehorend salaris als dank voor je strijd.
Je eigen reizen samenstellen, gewoon omdat jij dat verdient.
De manier hoe je het hier en in je leven probeert af te dwingen werkt averechts, zoals je vast inmiddels hebt geleerd.
En pas wanneer je niet meer zoekend, vissend en smachtend om een compliment rond loopt, DAN komt het opeens vanzelf. Als je het jezelf eerst echt, oprecht en dat je het ook zelf gelooft hebt gegeven.
Aangaande die complimenten, die geef ik veel. En ik krijg er ook veel. Die ik geef gaan echt over van alles, over dat ik de moeite zie die iemand leverde, dat ik iemands succesjes meevier, maar ook dat ik de sjaal van iemand leuk vind en dan dus ook de smaak van iemand om voor die sjaal te kiezen. De complimenten die ik krijg, gaan vooral over het werk wat ik lever en dan heb ik liever geld. Want van al die complimenten kan ik niks leuks doen.
Een jawel, ik zie echt wel de reacties. En ik snap ook wel dat mensen meppen, maar ik snap ook dat ik terug sla. Maar dit is een forum. Niemand ziet echt de ander achter de online facade. Niemand ziet de mimiek bij een opmerking, die kan met slechts tekst ineens gelezen worden als iets lelijks terwijl het met meer context wel mooi was.
Maar nogmaals, in mijn ervaring maakt het geen reet uit wat je deed, als de uitslag kut was. Dan wordt je afgerekend op de uitslag en niet op de gezette stappen. En dan krijg je ook nog een trap na. Want je kunt niet zwaaien met je successen en daarnaast is dat volstrekt je eigen schuld, want het leven is maakbaar.
vrijdag 3 december 2021 om 19:38
Kom maar op hoor.
vrijdag 3 december 2021 om 19:43
Ik ben ook zo. Ik geef graag complimenten: over kleding of haar of interieur of dat iemand zo’n fijn effect heeft op de sfeer of zoveel werk verzet heeft of het mooi weet te verwoorden.cleo schreef: ↑03-12-2021 18:57Maar eerlijk gezegd zou dat ik dat type compliment ook nooit aan iemand geven, ik vind dat persoonlijk iets neerbuigends hebben, zoals je een kind op een tekening complimenteert, “knap gedaan hoor!”.
Dat is waarschijnlijk een rare gedachtekronkel van mij, maar misschien zijn er meer mensen die zo zijn.
Maar ik zal nooit een compliment geven over dat je zo knap je tegenslagen hebt overwonnen, of je zo goed staande houdt met je handicap of je verknipte psyche. Ik voel me dan of ik van grote hoogte minzaam schouderklopjes uitdeel over het leven zelf. Alsof ik de norm stel wat ‘goed’ is.
vrijdag 3 december 2021 om 19:48
Dus mensen die hier moeite nemen om vanuit jou denkkader proberen je de andere kant te laten zien, je wijzen op denkfouten of een andere afslag, die meppen?
Je krijgt 15 pagina's aandacht, maar het is een bodemloze put zonder lerend vermogen. Jij hebt het goed, iedereen heeft het fout. Wat er ook gezegd word op je eigen woorden, niemand ziet het goed.
Dan is er ook niets aan te doen nee. Wat, wie of hoe iemand iets zegt.
Je krijgt 15 pagina's aandacht, maar het is een bodemloze put zonder lerend vermogen. Jij hebt het goed, iedereen heeft het fout. Wat er ook gezegd word op je eigen woorden, niemand ziet het goed.
Dan is er ook niets aan te doen nee. Wat, wie of hoe iemand iets zegt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 3 december 2021 om 19:50
Naar wie wil je “zwaaien” met bewijs? Daar zijn mensen toch helemaal niet mee bezig?BeauCis schreef: ↑03-12-2021 19:26Denk dat het meer is…gebrek aan succes werkt tegen me. De dochter van die en die zijn, of in die omgeving opgegroeid zijn werkt ook tegen me.
Succes boeit me in zoverre, dat het een soort bewijs is dat je goed bezig was, hoewel dat niet perse klopt, omdat het leven zo maakbaar niet is. En er ook mensen zijn die zich de pleuris werkten en dan succes behaalden naast mensen die dat helemaal niet deden, maar wel succes behaalden. Aan het succes kun je de stappen die iemand zette niet aflezen. Maar vreemd genoeg is succes wel een uithangbord. Succes trekt toch meer kansen aan, of betere. Met status en sich heb ik niks. Maar als succes is…ik kan ergens mee zwaaien als ‘bewijs’ en dat zorgt ervoor dat de volgende kans zich aandient…en zo werkt het nu eenmaal vaak wel in de westerse wereld…dan wil ik ook graag dat succes, dat uithangbord, die erkenning.
vrijdag 3 december 2021 om 19:52
Precies, wel knap om werkelijk alles op te vatten als sneer, meppen, negatief, et cetera.Doreia* schreef: ↑03-12-2021 19:48Dus mensen die hier moeite nemen om vanuit jou denkkader proberen je de andere kant te laten zien, je wijzen op denkfouten of een andere afslag, die meppen?
Je krijgt 15 pagina's aandacht, maar het is een bodemloze put zonder lerend vermogen. Jij hebt het goed, iedereen heeft het fout. Wat er ook gezegd word op je eigen woorden, niemand ziet het goed.
Dan is er ook niets aan te doen nee. Wat, wie of hoe iemand iets zegt.
Het ligt aan alles en iedereen, behalve aan TO.
vrijdag 3 december 2021 om 19:54
En als de gezette stappen nou vol leuke ervaringen zaten, vol leuke mensen ook ? Die heb je dan maar mooi mee/ opgepikt onderweg. Denk ik dan.BeauCis schreef: ↑03-12-2021 19:37
Maar nogmaals, in mijn ervaring maakt het geen reet uit wat je deed, als de uitslag kut was. Dan wordt je afgerekend op de uitslag en niet op de gezette stappen. En dan krijg je ook nog een trap na. Want je kunt niet zwaaien met je successen en daarnaast is dat volstrekt je eigen schuld, want het leven is maakbaar.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 3 december 2021 om 19:56
Nou ja, ik doe een anekdote uit de hele oude doos, maar dat is wel een voorbeeld van hoe ik me vaak voel.
Dus…er moest een nieuw turnpak komen. Het oude was gedateerd. Ik was zeer zeer zeer actief bij de gymnastiekvereniging, jeugdraad, ik was assistentjuf bij de kleuter en peutergroepen.
Daarnaast had ik een leven met opleiding, weekend en vakantie werk.
Het bestuur had een vertegenwoordiger van de jeugdraad gekozen om mee te beslissen. Dat was ik niet, maar ik had wel ideetjes en die had ik al doorgespeeld naar een bestuurslid wat ik erg goed kende. Het jeugdraadslid was ziek op de dag van de keuze, omdat ik al een ideetje geleverd had was ik de tweede keuze.
Resultaat, ik ontwierp het nieuwe tenue. En op de dag van de uitvoering liep de gehele vereniging in het door mij ontworpen tenue.
En toen nam de voorzitter het woord. Het bestuur werd bedankt, en weet ik niet veel wie allemaal. Mijn naam is helemaal nergens gevallen. Maar ik was dus wel degene die dat tenue ontworpen had. Die er tijd in gestoken had. Die overleg gehad had met de leverancier over de mogelijkheden. De rol van het bestuur was een stuk kleiner dan de mijne. Maar werkelijk niemand wist die dag dat die hele gymnastiekvereniging liep in een turnpak wat ik bedacht had. En dat weten ze nog steeds niet.
Het enige wat het mij opleverde was, de wetenschap die ik zelf had en een gratis turnpakje dankzij de leverancier. Dat succes, wat er wel wat, kreeg ik niet.
Nou, dat is mijn leven in een anekdote gevangen.
Dus…er moest een nieuw turnpak komen. Het oude was gedateerd. Ik was zeer zeer zeer actief bij de gymnastiekvereniging, jeugdraad, ik was assistentjuf bij de kleuter en peutergroepen.
Daarnaast had ik een leven met opleiding, weekend en vakantie werk.
Het bestuur had een vertegenwoordiger van de jeugdraad gekozen om mee te beslissen. Dat was ik niet, maar ik had wel ideetjes en die had ik al doorgespeeld naar een bestuurslid wat ik erg goed kende. Het jeugdraadslid was ziek op de dag van de keuze, omdat ik al een ideetje geleverd had was ik de tweede keuze.
Resultaat, ik ontwierp het nieuwe tenue. En op de dag van de uitvoering liep de gehele vereniging in het door mij ontworpen tenue.
En toen nam de voorzitter het woord. Het bestuur werd bedankt, en weet ik niet veel wie allemaal. Mijn naam is helemaal nergens gevallen. Maar ik was dus wel degene die dat tenue ontworpen had. Die er tijd in gestoken had. Die overleg gehad had met de leverancier over de mogelijkheden. De rol van het bestuur was een stuk kleiner dan de mijne. Maar werkelijk niemand wist die dag dat die hele gymnastiekvereniging liep in een turnpak wat ik bedacht had. En dat weten ze nog steeds niet.
Het enige wat het mij opleverde was, de wetenschap die ik zelf had en een gratis turnpakje dankzij de leverancier. Dat succes, wat er wel wat, kreeg ik niet.
Nou, dat is mijn leven in een anekdote gevangen.
