Overig
alle pijlers
Geluk is niet maakbaar
donderdag 2 december 2021 om 04:22
Geluk is niet maakbaar, dus. Was dat het wel was ik diegene met de glansrijke carrière. Degene met de liefde van haar leven en degene bij wie alle gezette stappen gehonoreerd waren.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
Maar zo werkt de wereld niet. Gaat het om vechten…meer gedaan dan alle mensen die ik ken (lang niet iedereen) bij elkaar opgeteld. Voor eigenlijk ieder segment in mijn bestaan.
Carrière, in de praktijk ben ik een levensloser, want niks is gelukt. Ik heb met HBO+ werk en denkniveau nooit meer dan een LBO salaris verdiend. En salaris is niet alles, maar wel degelijk relevant.
Ik ben de eeuwige kinderloze single.
En het kloterige is…ik vind mezelf helemaal niet zielig…want ik ben een vechter, ik ben iemand die wat kan, ik ben leuk, en vind dat ook van mezelf…maar hoe kan het dan ik godsnaam dat mijn leven op werkelijk geen enkel punt lukt? At all? Pech?
Ik denk idd dat ik pech heb. Maar wat heb ik eraan? Ik kijk toe, hoe de mannen die me sloegen, kleineerden, omlaag haalden wél een succesvol leven leven, beloond met liefde en succes, en ik kijk toe hoe incapabele werknemers wel een dik salaris weten binnen te harken.
Voor mij is de wereld compleet verneukt, maar is er dan ergens iemand die mij enige mate van hoop kan bieden? Want zonder hoop, wat is er dan nog?
Ow ja, en liefde…geen idee wat dat werkelijk is. Nooit echt gekend, en als ik dan eerlijk ben erger ik me kapot om al die topics die gaan over waarderen van kleinere dingen…want dat gaat altijd om mensen die de grote dingen al hebben. En dan denk ik vooral…pleur op….maar zo mag je vooral niet in het leven staan. Want dan jaag je iedereen in het harnas.
donderdag 2 december 2021 om 07:52
Wat een vooroordeel dat alles meezit. Daar heb jij geen benul van.
Jij hangt je geluk op aan externe factoren en denkt daar nog recht te hebben op ook.
Liefde, beter salaris, betere omstandigheden…
Dat is pas gelul. Denk je nou werkelijk dat er mensen zijn die zichzelf omschrijven als lozer, en wel die omstandigheden hebben die jij noemt gelukkig zijn.
Het begint toch echt daar.
Waarderen wie je bent en wat er wel is.
De sleutel ligt bij jou en niet bij een ander
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
donderdag 2 december 2021 om 07:53
'Hahaha' jij pretendeert dat alles je overkomt. Maar dat is niet zo. En daarom heb je en eikenhouten deur voor je kop en vinden mensen je het niet waard om in je te investeren en om je te geven. Want het is zo makkelijk om jezelf niet de schuld te geven van hoe je leven verloopt. Pak zelf eens de regie, je bent zelf voor een groot deel verantwoordelijk voor je eigen leven. Klagen gaat je niet helpen, dan blijf je in dezelfde cirkel en kom je er niet uit. Je staat duidelijk niet open voor feed back.
Je bent een en al negatiteit en dat zul je blijven aantrekken.
Verander.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
donderdag 2 december 2021 om 07:56
Werkelijk? Maar echt? Hoe goed ken iij ze? En delen ze alles met jou? Maar serieus hoor….als gezegd, ik mag mezelf wel. Ik zie de zon en de bloemen. Ik onderschat samen zijn evenmin….maar dan nog…ieder weekend standaard alleen. Iedere vakantie standaard alleeen, als je die al hebt, want financieel zijn die kansen al minder, bewezen door feiten, alles wat jij buiten de deur wil doen, behalve visite alleen…denk je nu echt dat dat een state of mind is? En een kwestie van tevredenheid? Maar echt? Heb je echt een idee?
donderdag 2 december 2021 om 07:59
Eens hoor, en ik kan soms ook echt weleens verdrietig zijn om dingen die ik niet heb/denk te missen. Maar ik probeer dat gevoel niet per sé weg te drukken, maar wel om te draaien. Kijk, vooral in Kersttijd kan ik weleens balen dat ik (in mijn vriendengroep de enige) single ben/alleen woon. Maar ik negeer de Hallmark films gewoon en geniet optimaal van het feit dat heerlijk zelf (desnoods in mijn pyjama) kan bepalen wat en wanneer ik eet, hoe kitsch Kerstig ik mijn huis inricht, dat ik desnoods (in een normaal jaar) 3 avonden achter elkaar uit mijn werk in de sauna kan gaan zitten, etc. Ik heb geen koophuis/kookeiland/etc.; soms voelt dat als 'minder'. Tegelijkertijd vind ik het nu ook een heel fijn idee dat ik voor onderhoud mijn huurbaas kan bellen, dat ik weinig hoef schoon te maken, etc.
donderdag 2 december 2021 om 08:01
Yup, sure…blablabla, maar echt. Wie ben jij? Wat overwon jij? Hoeveel obstakels nam jij? Ik durgpf namelijk te beweren dat het geen tiende is van wat is al deed. Niet omdat ik jou ken, maar wel, omdat ik intussen lang genog meedraai, meer dan genoeg mensen sprak, voor mij werkt het vrijwel altijd gelijk. Kennen ze mijn verhaal, en kennen ze mijn gevecht, dan krijg ik áltíjd het krediet. Niet dat ik daar wat aan heb, want zo werkt de wereld niet. Maar iig, ik héb gevochten. En jawel, ik zou er anders in kunnen staan. In theorie zou me dat gelukkiger maken. Als ik niet kijk naar een ander….ladida….maar die ander is er sowieso.SweetFirefly schreef: ↑02-12-2021 07:53'Hahaha' jij pretendeert dat alles je overkomt. Maar dat is niet zo. En daarom heb je en eikenhouten deur voor je kop en vinden mensen je het niet waard om in je te investeren en om je te geven. Want het is zo makkelijk om jezelf niet de schuld te geven van hoe je leven verloopt. Pak zelf eens de regie, je bent zelf voor een groot deel verantwoordelijk voor je eigen leven. Klagen gaat je niet helpen, dan blijf je in dezelfde cirkel en kom je er niet uit. Je staat duidelijk niet open voor feed back.
Je bent een en al negatiteit en dat zul je blijven aantrekken.
Verander.
donderdag 2 december 2021 om 08:04
Maar dat doe ik ook hoor…wel eens met oud en nieuw een persoonlijke kaasfondue gehad en het heel gezellig gehad met mezelf. Sowieso geniet ik met kerst altijd van de slobberkleren dagen, met alle hapjes en drankjes…..zonder verplichte bezoeken. Met ál die zielige films…Timetraveler schreef: ↑02-12-2021 07:59Eens hoor, en ik kan soms ook echt weleens verdrietig zijn om dingen die ik niet heb/denk te missen. Maar ik probeer dat gevoel niet per sé weg te drukken, maar wel om te draaien. Kijk, vooral in Kersttijd kan ik weleens balen dat ik (in mijn vriendengroep de enige) single ben/alleen woon. Maar ik negeer de Hallmark films gewoon en geniet optimaal van het feit dat heerlijk zelf (desnoods in mijn pyjama) kan bepalen wat en wanneer ik eet, hoe kitsch Kerstig ik mijn huis inricht, dat ik desnoods (in een normaal jaar) 3 avonden achter elkaar uit mijn werk in de sauna kan gaan zitten, etc. Ik heb geen koophuis/kookeiland/etc.; soms voelt dat als 'minder'. Tegelijkertijd vind ik het nu ook een heel fijn idee dat ik voor onderhoud mijn huurbaas kan bellen, dat ik weinig hoef schoon te maken, etc.
donderdag 2 december 2021 om 08:09
Uithuis schreef: ↑02-12-2021 07:09Heel herkenbaar.
Het leven is niet maakbaar.
Sommigen hebben geluk en anderen pech.
Mensen met geluk laten je graag geloven dat het aan jou zelf ligt want als dit zo is dan kan jouw pech hun niet overkomen.
Wat zij wel hebben is volgens hen hun eigen verdienste waar ze hard voor gewerkt hebben.
Echt niet.
Oke ze hebben zich dan wel ingespannen om iets te bereiken.
Maar je inspannen biedt helaas geen enkele garantie op dat je echt wat bereikt met je inspanningen.
Zo is het Uithuis!
En Cis, ik denk dat ik je begrijp. Wat een raakvlakken zie ik. Net als jij heb ik een verleden met mannen die me sloegen of me op een andere manier vernederden. Net als jij heb ik, ondanks mijn hoge opleiding, geen carrière opgebouwd. Net als jij zie ik vooral de kleine dingen die mooi zijn: de zon, de bloemen, de dieren, de zaken die de natuur ons biedt. Wat jij hier schrijft zou ik 30 jaar geleden hebben kunnen schrijven. Toen was ik ook kinderloos, ik had allerlei kleine baantjes die niets met mijn opleiding te maken hadden en ik ploegde maar wat door het leven, zonder enig perspectief. Ik deed niemand kwaad, ik had vrienden en vriendinnen, maar ik voelde me ook leeg, eenzaam en anders. Zo anders dat ik me niet kon voorstellen dat men in de maatschappij echt iets met me zou kunnen. Af en toe sprak ik eens met een maatschappelijk werker of psycholoog, maar dat haalde niks uit en ik voelde me een loser. Ik was op de wereld maar ik hoorde er niet, zo voelde dat.
Op één of andere manier heb ik er wel iets van kunnen maken, maar langzaam en met veel perioden van stagnatie of terugval. Ik deed het alleen, helemaal zelf en ook samen met mijn kinderen. Mijn kinderen zijn heel belangrijk in dat geheel, want ik kreeg een heel belangrijk doel om voor te leven. En daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat iedereen aan kinderen moet beginnen en dat kinderen zaligmakend zijn. Hell no!!
Wat ik wel denk is dat je je een doel moet stellen, iets bereikbaars, iets waar je van droomt. Het kan een opleiding zijn, een auto, een rijbewijs, een woning op een plaats waar je graag wilt wonen, een relatie of een vriendengroepje, een huisdier, het kan van alles zijn. Groot of klein, het maakt niet uit.
Vergelijk jezelf niet met anderen, dat heeft geen zin. Al die mensen zijn anders dan jij en ook al lijken ze succesvol, dat betekent niet dat zij als mens beter zijn dan jij. Succes zit voor mij trouwens niet in wat je verdient en of je alles goed voor elkaar hebt, maar in hoe je bent voor de wereld en voor anderen, en of je tevreden bent met het leven op zich. Genieten van kleine dingen kan niet iedereen, het is een gave en ook een bescheidenheid om dat te kunnen. Dat siert een mens werkelijk.
Beetje bij beetje heb ik mijn leven vorm weten te geven. Dolend meisje-alleenstaande moeder- werkende alleenstaande moeder- vrouw met een goede baan.
Maar wat ik van mezelf wel weet: ook al had ik die goede baan niet gehad, dan nog was ik niet minder waardevol dan anderen geweest. Dan was ik ook niet minder succesvol geweest dan anderen, want succes zit niet in banen of geld. Als jij goed voor anderen en goed voor de wereld bent ben je al fantastisch. Als jij de wereld niet vervuilt met al je vliegreizen, je dikke dure aso-bak, de hoeveelheden kleding die je aanschaft, je interieur dat steeds weer opnieuw moet worden aangepast, je carrière die je opbouwt over de ruggen van anderen, je stoet kinderen die allemaal het mooiste van het mooiste verdienen, je grote bek, je dominantie en je arrogantie dan doe je iets heel goed.
En als ik je lees dan lijk je me een prima mens. Authentiek, aardig en gevoelig.
En Cis: Fuck de hulpverlening. Daar maak je pas gebruik van als je zelf denkt dat je er iets aan hebt.
Ob moona ka kaprio oj danse qu plate!
donderdag 2 december 2021 om 08:09
Hahaha, toe nu toch. Ik heb alles al gedaan volgens het standaardpatroon, volgens precies het tegenovergestelde, en ook alles er tussenin. Maar echt. Ik ben het aangegaan, ervoor gevlucht, alle alternatieven heb ik ook al gedaan. Ik ken de kracht van de keuze. Dat gaat er echter wel vanuit dat er altijd een keuze is, en in de meeste gevallen ook tussen, goed en slecht.Miss_Edwards schreef: ↑02-12-2021 08:02Nee, geluk is niet per se maakbaar maar je keuzes zijn dat wel.
Patronen leren herkennen en dan een andere keuze maken ipv wederom dezelfde is wat je uit die cirkel kan krijgen.
Nou, wake up call…in het beste geval is de keuze tussen kut en iets minder kut. Meestal is het de keuze tussen zwaar kut en een heel klein beetje minder kut.
donderdag 2 december 2021 om 08:12
Je doet net of het een wedstrijd is, degene met het meest ellendige leven heeft recht op het meeste geluk of zo.
En ja bij sommige mensen lijkt het alsof alles gewoon komt aanwaaien en bij anderen niet maar het komt op mij over alsof jij er voor kiest om er in te blijven zitten. Ik zeg niet dat jij kiest om geslagen te worden of weet ik wat maar jij kiest wel hoe je erop reageert.
En je zegt dat je blij bent met jezelf en bloemetjes ziet maar zo komt het hier in die paar reacties, op mij tenminste, helemaal niet over.
En ja bij sommige mensen lijkt het alsof alles gewoon komt aanwaaien en bij anderen niet maar het komt op mij over alsof jij er voor kiest om er in te blijven zitten. Ik zeg niet dat jij kiest om geslagen te worden of weet ik wat maar jij kiest wel hoe je erop reageert.
En je zegt dat je blij bent met jezelf en bloemetjes ziet maar zo komt het hier in die paar reacties, op mij tenminste, helemaal niet over.
donderdag 2 december 2021 om 08:18
Het leven is super oneerlijk. En er zijn meer dan genoeg mensen die het een stuk makkelijker gemaakt word. Vooral als je psychisch beschadigd bent is dat héél moeilijk om te doorbreken. Maar ik geloof niet dat het onmogelijk is, en ik geloof ook niet dat jij in een situatie zit waarin je helemaal geen geluk kunt kennen. Ik heb ook met tig psychologen gesproken de afgelopen tien jaar, ik ben misschien van mijn depressie afgeraakt toentertijd en mijn zelfbeeld is flink verbeterd. Maar ik heb nog steeds dezelfde issues rondom de dood van mijn familieleden etc, en mijn daddy issues. Dat gaat veel dieper en volgens mij zijn er weinig psychologen die daar daadwerkelijk mee aan de slag gaan. En dan heb ik ook nog adhd. En hoor ik al mijn hele leven. Je bent slim genoeg je kunt het wel, je moet alleen echt wat harder je best doen.. Nou dat is me tot op heden nog niet gelukt haha.
En dan heb ik nu zelf een gezin. Maar weet je hoe moeilijk het is om een gezin draaiende te houden, en sociale contacten te onderhouden als je zelf ook issues hebt. Dat is ook geen garantie voor geluk. Dan nog moet je zelf bepaalde dingen creëren, en is het vechten en doorzetten op momenten dat je effe helemaal geen zin hebt. Het leven is absoluut niet maakbaar. Maar als je niet daadwerkelijk depressief bent, dan kun je echt wel meer uit het leven halen dan je nu doet.
Dit is echt een heel interessant boek, misschien herken je jezelf wel in.
https://www.bol.com/nl/nl/p/ongekende-g ... oductImage
En dan heb ik nu zelf een gezin. Maar weet je hoe moeilijk het is om een gezin draaiende te houden, en sociale contacten te onderhouden als je zelf ook issues hebt. Dat is ook geen garantie voor geluk. Dan nog moet je zelf bepaalde dingen creëren, en is het vechten en doorzetten op momenten dat je effe helemaal geen zin hebt. Het leven is absoluut niet maakbaar. Maar als je niet daadwerkelijk depressief bent, dan kun je echt wel meer uit het leven halen dan je nu doet.
Dit is echt een heel interessant boek, misschien herken je jezelf wel in.
https://www.bol.com/nl/nl/p/ongekende-g ... oductImage
donderdag 2 december 2021 om 08:22
Nou ja, succes er dan maar mee he. En ik weet echt precies waar ik het over heb, heb zelf mijn leven compleet omgedraaid na een loodzware jeugd, chronische depressies en nog veel meer shit maar goed, je nodigt niet echt uit om daar verder op in te gaan.BeauCis schreef: ↑02-12-2021 08:09Hahaha, toe nu toch. Ik heb alles al gedaan volgens het standaardpatroon, volgens precies het tegenovergestelde, en ook alles er tussenin. Maar echt. Ik ben het aangegaan, ervoor gevlucht, alle alternatieven heb ik ook al gedaan. Ik ken de kracht van de keuze. Dat gaat er echter wel vanuit dat er altijd een keuze is, en in de meeste gevallen ook tussen, goed en slecht.
Nou, wake up call…in het beste geval is de keuze tussen kut en iets minder kut. Meestal is het de keuze tussen zwaar kut en een heel klein beetje minder kut.
Je praat als een slachtoffer. Het enige wat al je keuzes gemeen hebben is jou.
Succes met vechten tegen jezelf.
donderdag 2 december 2021 om 08:24
Wat een arrogantie. Hoe kan jij nu weten wat een ander allemaal heeft meegemaakt ? En al was dat minder ( hoe meet je dat af trouwens ), hebben die mensen dan minder ‘recht’ op geluk ?BeauCis schreef: ↑02-12-2021 08:01Yup, sure…blablabla, maar echt. Wie ben jij? Wat overwon jij? Hoeveel obstakels nam jij? Ik durgpf namelijk te beweren dat het geen tiende is van wat is al deed. Niet omdat ik jou ken, maar wel, omdat ik intussen lang genog meedraai, meer dan genoeg mensen sprak, voor mij werkt het vrijwel altijd gelijk. Kennen ze mijn verhaal, en kennen ze mijn gevecht, dan krijg ik áltíjd het krediet. Niet dat ik daar wat aan heb, want zo werkt de wereld niet. Maar iig, ik héb gevochten. En jawel, ik zou er anders in kunnen staan. In theorie zou me dat gelukkiger maken. Als ik niet kijk naar een ander….ladida….maar die ander is er sowieso.
De jaloezie en misnoegdheid druipen van je teksten af. Werk daar beter aan, met jouw instelling zal je nooit gelukkig worden.
donderdag 2 december 2021 om 08:25
Dank je wel, Stouteboel.Stouteboel schreef: ↑02-12-2021 08:09Zo is het Uithuis!
En Cis, ik denk dat ik je begrijp. Wat een raakvlakken zie ik. Net als jij heb ik een verleden met mannen die me sloegen of me op een andere manier vernederden. Net als jij heb ik, ondanks mijn hoge opleiding, geen carrière opgebouwd. Net als jij zie ik vooral de kleine dingen die mooi zijn: de zon, de bloemen, de dieren, de zaken die de natuur ons biedt. Wat jij hier schrijft zou ik 30 jaar geleden hebben kunnen schrijven. Toen was ik ook kinderloos, ik had allerlei kleine baantjes die niets met mijn opleiding te maken hadden en ik ploegde maar wat door het leven, zonder enig perspectief. Ik deed niemand kwaad, ik had vrienden en vriendinnen, maar ik voelde me ook leeg, eenzaam en anders. Zo anders dat ik me niet kon voorstellen dat men in de maatschappij echt iets met me zou kunnen. Af en toe sprak ik eens met een maatschappelijk werker of psycholoog, maar dat haalde niks uit en ik voelde me een loser. Ik was op de wereld maar ik hoorde er niet, zo voelde dat.
Op één of andere manier heb ik er wel iets van kunnen maken, maar langzaam en met veel perioden van stagnatie of terugval. Ik deed het alleen, helemaal zelf en ook samen met mijn kinderen. Mijn kinderen zijn heel belangrijk in dat geheel, want ik kreeg een heel belangrijk doel om voor te leven. En daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat iedereen aan kinderen moet beginnen en dat kinderen zaligmakend zijn. Hell no!!
Wat ik wel denk is dat je je een doel moet stellen, iets bereikbaars, iets waar je van droomt. Het kan een opleiding zijn, een auto, een rijbewijs, een woning op een plaats waar je graag wilt wonen, een relatie of een vriendengroepje, een huisdier, het kan van alles zijn. Groot of klein, het maakt niet uit.
Vergelijk jezelf niet met anderen, dat heeft geen zin. Al die mensen zijn anders dan jij en ook al lijken ze succesvol, dat betekent niet dat zij als mens beter zijn dan jij. Succes zit voor mij trouwens niet in wat je verdient en of je alles goed voor elkaar hebt, maar in hoe je bent voor de wereld en voor anderen, en of je tevreden bent met het leven op zich. Genieten van kleine dingen kan niet iedereen, het is een gave en ook een bescheidenheid om dat te kunnen. Dat siert een mens werkelijk.
Beetje bij beetje heb ik mijn leven vorm weten te geven. Dolend meisje-alleenstaande moeder- werkende alleenstaande moeder- vrouw met een goede baan.
Maar wat ik van mezelf wel weet: ook al had ik die goede baan niet gehad, dan nog was ik niet minder waardevol dan anderen geweest. Dan was ik ook niet minder succesvol geweest dan anderen, want succes zit niet in banen of geld. Als jij goed voor anderen en goed voor de wereld bent ben je al fantastisch. Als jij de wereld niet vervuilt met al je vliegreizen, je dikke dure aso-bak, de hoeveelheden kleding die je aanschaft, je interieur dat steeds weer opnieuw moet worden aangepast, je carrière die je opbouwt over de ruggen van anderen, je stoet kinderen die allemaal het mooiste van het mooiste verdienen, je grote bek, je dominantie en je arrogantie dan doe je iets heel goed.
En als ik je lees dan lijk je me een prima mens. Authentiek, aardig en gevoelig.
En Cis: Fuck de hulpverlening. Daar maak je pas gebruik van als je zelf denkt dat je er iets aan hebt.
Ik heb geen kinderen en ook geen man, maar ik denk wel dat ik hoor wat jij zegt. En, ik ben trots op wie ik geworden ben, wat voornamelijk mezelf is. En soms hielp hulpverlening mee, en soms stonden ze meer in de weg. Maar das niet waarom het gaat.
Ik doe ertoe. Mede dankzij hulpverlening weet ik dat ik er mag zijn. Ik bén goed genoeg, en dat was ik altijd al.
Maar ik heb aan al die wijsheden echt helemaal geen reet wanneer ik de zoveelste feestdagen alleen doe en af en toe de mazzel had met een reis te kunnen vluchten. Wanneer ik de godganselijke tijd solo loop te vullen. Hoe ontzettend goed ik dat dan ook doe. Ik doe ertoe. Maar dat bijkt ook werkelijk nergens uit mijn leven. Ik jad er net zo goed niet kunnen zijn, want het boeit werkelijk niemand.
Niet dat ik de feestdagen voor de zoveelste keer alleen doe en al evenmin welke strijd ik leverde….Truus Bubbelloos hier….ik had net zo goed nooit geboren kunnen zijn.
donderdag 2 december 2021 om 08:26
De tekst hieronder hangt bij mijn moeder 90+, aan de muur. De generatie die de crisjaren, de oorlog, de watersnood heeft meegemaakt, een dochter heeft met down syndroom. Mensen zijn graag bij haar en ik neem het ter harte,
Een oude vrouw komt bij de dokter en zegt: Ik heb één hand vol klachten. Zal ik ze eens opnoemen? Laat maar eens horen zei de dokter.
De eerste vinger is mijn verloren man. De tweede zijn mijn lichamelijke klachten.
De derde vinger, dat ik zo weinig meer kan doen. De vierde, dat ik me soms zo eenzaam voel. De vijfde vinger, dat er om me heen zoveel bekenden weggevallen zijn. Dat is inderdaad een hele hand vol, zegt de dokter.
Maar die andere hand dan? vraagt hij nieuwsgierig. Dat zijn mijn zegeningen, wilt u die ook horen? vraagt ze. Graag, zegt de arts.
De eerste vinger, dat ik elke dag voldoende te eten heb. De tweede, dat mijn huisje in de winter lekker warm is. De derde, dat er mensen om mij heen zijn die me helpen. De vierde, dat ik de laatste tijd gespaard ben van nog meer ziekten en pijn. De vijfde vinger, dat ik voldoende geld heb om mijn rekeningen te betalen.
De dokter kijkt naar beide handen. De vrouw kijkt hem aan en zegt: Hier zijn twee handen die verdriet hebben gedragen, tranen gedroogd en wel eens tot vuisten zijn gebald. Ook twee handen die weten wat leven is.
En weet u dat ik nu zo mooi vindt, wat er gebeurt als ik mijn handen vouw tot een gebed? Neen,” zegt de dokter.
Als ik bid, gebeurt er iets met mijn handen. Dan gaat mijn hand met de zegeningen naar mijn hand met het verdriet. Dan vouw ik de vingers in elkaar en dan komen de moeilijke dingen tussen de zegeningen in. En de zegeningen houden die narigheid in mijn leven tegen. Biddend breng ik mijn verdriet bij God. Daarna tel ik de zegeningen.
Weet je, ik ben dankbaar dat ik twee handen heb, ze houden elkaar in evenwicht. Ze houden mij in evenwicht en zo is mijn leven ook minder zwaar.
De dokter knikt instemmend, vouwt de vingers van de ene hand tussen de vingers van zijn andere hand en blijft verzonken in zijn eigen gedachten zitten.
Een oude vrouw komt bij de dokter en zegt: Ik heb één hand vol klachten. Zal ik ze eens opnoemen? Laat maar eens horen zei de dokter.
De eerste vinger is mijn verloren man. De tweede zijn mijn lichamelijke klachten.
De derde vinger, dat ik zo weinig meer kan doen. De vierde, dat ik me soms zo eenzaam voel. De vijfde vinger, dat er om me heen zoveel bekenden weggevallen zijn. Dat is inderdaad een hele hand vol, zegt de dokter.
Maar die andere hand dan? vraagt hij nieuwsgierig. Dat zijn mijn zegeningen, wilt u die ook horen? vraagt ze. Graag, zegt de arts.
De eerste vinger, dat ik elke dag voldoende te eten heb. De tweede, dat mijn huisje in de winter lekker warm is. De derde, dat er mensen om mij heen zijn die me helpen. De vierde, dat ik de laatste tijd gespaard ben van nog meer ziekten en pijn. De vijfde vinger, dat ik voldoende geld heb om mijn rekeningen te betalen.
De dokter kijkt naar beide handen. De vrouw kijkt hem aan en zegt: Hier zijn twee handen die verdriet hebben gedragen, tranen gedroogd en wel eens tot vuisten zijn gebald. Ook twee handen die weten wat leven is.
En weet u dat ik nu zo mooi vindt, wat er gebeurt als ik mijn handen vouw tot een gebed? Neen,” zegt de dokter.
Als ik bid, gebeurt er iets met mijn handen. Dan gaat mijn hand met de zegeningen naar mijn hand met het verdriet. Dan vouw ik de vingers in elkaar en dan komen de moeilijke dingen tussen de zegeningen in. En de zegeningen houden die narigheid in mijn leven tegen. Biddend breng ik mijn verdriet bij God. Daarna tel ik de zegeningen.
Weet je, ik ben dankbaar dat ik twee handen heb, ze houden elkaar in evenwicht. Ze houden mij in evenwicht en zo is mijn leven ook minder zwaar.
De dokter knikt instemmend, vouwt de vingers van de ene hand tussen de vingers van zijn andere hand en blijft verzonken in zijn eigen gedachten zitten.
Alles sal reg kom
