Overig
alle pijlers
Help, ik word onverschillig!
maandag 15 september 2008 om 18:57
Sja, titel zegt eigenlijk al genoeg denk ik.
Ik, die altijd heel meelevend was, alles voor iedereen over had, word onverschillig. Als ik sommige verhalen lees, of hoor (hier en op een ander forum) denk ik, achja, sneu voor je, en ongetwijfeld erg kut, maar hey, het leven gaat wel gewoon door hoor!
Zou het komen dat ik nog steeds aan mezelf werk? Ik heb een behoorlijk heftige periode mee gemaakt, waarin ik veel heb geleerd, over mezelf, en dat je de meeste bergen en dalen in je leven toch zelf moet nemen. Heb daar therapie bij gehad, en ben in een agressief assertieve fase beland, dus dat ik van enorm meegaand naar enorm tegendraads ging. Nu dacht ik daar voor mezelf de balans weer in gevonden te hebben, maar soms schrik ik van mn gedachtes. Op een ander forum waar ik af en toe schrijf is bijv een moeder die er alleen voor komt te staan met 2 jonge kinderen, ze heeft geen baan en weet niet hoe het nu moet. Ze zal haar koophuis uit moeten, en moeten werken. En ik lees dat, denk, sja, erg sneu, maar hey, zo verging het mij 2 jaar geleden ook, en je bent heus niet de enige die dit overkomt. Ga aan de slag, bel allerlei instanties en maak wat van je leven..
Zal het mss een soort van zelfbescherming zijn ofzo, dat ik er op die manier een beetje afstand van neem, omdat ik het me anders teveel aantrek en zelf nachtenlang wakker lig van een ander zijn probleem, en moet ik dus eigenlijk maar blij zijn met deze verandering?
Ik, die altijd heel meelevend was, alles voor iedereen over had, word onverschillig. Als ik sommige verhalen lees, of hoor (hier en op een ander forum) denk ik, achja, sneu voor je, en ongetwijfeld erg kut, maar hey, het leven gaat wel gewoon door hoor!
Zou het komen dat ik nog steeds aan mezelf werk? Ik heb een behoorlijk heftige periode mee gemaakt, waarin ik veel heb geleerd, over mezelf, en dat je de meeste bergen en dalen in je leven toch zelf moet nemen. Heb daar therapie bij gehad, en ben in een agressief assertieve fase beland, dus dat ik van enorm meegaand naar enorm tegendraads ging. Nu dacht ik daar voor mezelf de balans weer in gevonden te hebben, maar soms schrik ik van mn gedachtes. Op een ander forum waar ik af en toe schrijf is bijv een moeder die er alleen voor komt te staan met 2 jonge kinderen, ze heeft geen baan en weet niet hoe het nu moet. Ze zal haar koophuis uit moeten, en moeten werken. En ik lees dat, denk, sja, erg sneu, maar hey, zo verging het mij 2 jaar geleden ook, en je bent heus niet de enige die dit overkomt. Ga aan de slag, bel allerlei instanties en maak wat van je leven..
Zal het mss een soort van zelfbescherming zijn ofzo, dat ik er op die manier een beetje afstand van neem, omdat ik het me anders teveel aantrek en zelf nachtenlang wakker lig van een ander zijn probleem, en moet ik dus eigenlijk maar blij zijn met deze verandering?
maandag 15 september 2008 om 19:08
maandag 15 september 2008 om 19:13
Ik herken het, heb in korte periode veel meegemaakt en werd toen ook wat onverschilliger richting anderen. Maar dat kwam vooral omdat ik alle ellende nog geen plaats kon geven. Nu dat -jaren later- wel het geval is, leef ik met anderen mee net zoals ik me nu weer druk kan maken om problemen op bv het werk die toen totaal onbelangrijk leken. Ik zou overigens zelf nooit blij zijn met mijn onverschilligheid. Nachten wakker liggen van de problemen van een vreemde vind ik dan weer het andere uiterste. Het feit dat het je stoort geeft trouwens aan dat je geen onverschillig typje bent. Wedden dat je medeleven vanzelf weer boven komt zodra je zelf helemaal lekker in je vel zit?
maandag 15 september 2008 om 19:14
Ik denk dat dit een fase is, je zat aan de ene kant van de middellijn, nu sla je een beetje door naar de andere kant, maar op den duur vind je die middenweg vanzelf weer. Je leert gaandeweg wel in hoeverre je je betrokken moet/wilt voelen bij het verhaal van een ander, op een forum of in real life.
Het is denk ik wel raadzaam om het bij bepaalde negatieve gedachten te houden. Om ze niet uit te spreken dus, want dan zou je andere mensen onnodig kwetsen. Ga maar na toen je zelf in bepaalde situaties zat, hoe het voor jou toen gevoeld moet hebben als iemand dit soort gedachten uit zou spreken. Ja toch?
Het is denk ik wel raadzaam om het bij bepaalde negatieve gedachten te houden. Om ze niet uit te spreken dus, want dan zou je andere mensen onnodig kwetsen. Ga maar na toen je zelf in bepaalde situaties zat, hoe het voor jou toen gevoeld moet hebben als iemand dit soort gedachten uit zou spreken. Ja toch?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
maandag 15 september 2008 om 19:17
Nou, dat nachten wakker liggen is dan wel meer van problemen van mensen die wat dochter bij me staan hoor, maar ook problemen van onbekenden blijven me bij.
Mijn eigen leven heb ik nu gelukkig weer helemaal op de rit, heb alles eindelijk een plekje gegeven, en daar ook de tijd voor gehad. Nu positief de toekomst tegemoet! (met binnenkort samenwonen als absoluut hoogtepunt!)
Mijn eigen leven heb ik nu gelukkig weer helemaal op de rit, heb alles eindelijk een plekje gegeven, en daar ook de tijd voor gehad. Nu positief de toekomst tegemoet! (met binnenkort samenwonen als absoluut hoogtepunt!)
maandag 15 september 2008 om 19:27
offtopic:
Ik moet een stappenplan maken, heb daar samen met mn vriend in het weekend even aan gewerkt, wist niet zo goed hoe ik dat aan moest pakken, en moet dat volgende week bij het cwi inleveren. Als ik dan aan kan tonen dat ik met zo'n cursus mn kansen op de arbiedsmarkt kan vergroten dan mag ik hem dus gaan doen! (moet dus met een goed plan komen, want in mn huidige functie (verkoopster) zijn genoeg vacatures die ik wel kan vervullen)
Ik moet een stappenplan maken, heb daar samen met mn vriend in het weekend even aan gewerkt, wist niet zo goed hoe ik dat aan moest pakken, en moet dat volgende week bij het cwi inleveren. Als ik dan aan kan tonen dat ik met zo'n cursus mn kansen op de arbiedsmarkt kan vergroten dan mag ik hem dus gaan doen! (moet dus met een goed plan komen, want in mn huidige functie (verkoopster) zijn genoeg vacatures die ik wel kan vervullen)
maandag 15 september 2008 om 19:28
Ook al zit ik niet lekker in mijn vel, vind ik het geen excuus om onverschillig te zijn voor de problemen van anderen. Het ligt er alleen aan om wie het gaat. Ik kan me echt niet druk maken over de gevolgen van de typhoon in Texas, dan denk ik: jammer, ik zit daar niet en dat is misschien ook een gevolg van de dingen die ik heb meegemaakt.
Na een heftig einde van een heftige relatie kon ik me op mijn werk juist enorm inleven in gescheiden vrouwen, ik zat bijna te janken op mijn werk, omdat ik die pijn zo herkende en ik vind dat achteraf helemaal niet erg, dat hoorde gewoon bij een fase in mijn leven.
Ik weet niet of je bang moet zijn om onverschillig te worden, ik weet wel dat ik liever teveel jank en teveel zielig doe, zodat ik zeker weet dat ik alle moeilijke dingen uit mijn leven heb verwerkt dan dat ik hard word en onverschillig, dat zou van mij geen mooier mens maken, maar misschien werkt het voor jou wel.
Na een heftig einde van een heftige relatie kon ik me op mijn werk juist enorm inleven in gescheiden vrouwen, ik zat bijna te janken op mijn werk, omdat ik die pijn zo herkende en ik vind dat achteraf helemaal niet erg, dat hoorde gewoon bij een fase in mijn leven.
Ik weet niet of je bang moet zijn om onverschillig te worden, ik weet wel dat ik liever teveel jank en teveel zielig doe, zodat ik zeker weet dat ik alle moeilijke dingen uit mijn leven heb verwerkt dan dat ik hard word en onverschillig, dat zou van mij geen mooier mens maken, maar misschien werkt het voor jou wel.
maandag 15 september 2008 om 19:29
Ik denk dat een forum een overload geeft, dat als je al een keer of tien in vergelijkbare situaties hebt gereageerd, dat je nummer elf en verder niet meer trekt -een aantal diehards kunnen dat wel, respect daarvoor trouwens-
Gelukkig zijn er op een forum altijd weer nieuwe mensen die input geven op een probleem. Je hoeft dus niet te reageren..
Wel goed om jezelf -mezelf- te realiseren dat je ooit in een vergelijkbare situatie zat en door de bomen het bos niet zag.
Wat je wel kunt doen aan jouw kant van het scherm is weergeven dat er echt licht aan het eind van de tunnel is, en dat je denkt dat dat sneller bereikt wordt met doorpakken dan met blijven steken in wanhoop. Of sec praktische tips geven.
Gelukkig zijn er op een forum altijd weer nieuwe mensen die input geven op een probleem. Je hoeft dus niet te reageren..
Wel goed om jezelf -mezelf- te realiseren dat je ooit in een vergelijkbare situatie zat en door de bomen het bos niet zag.
Wat je wel kunt doen aan jouw kant van het scherm is weergeven dat er echt licht aan het eind van de tunnel is, en dat je denkt dat dat sneller bereikt wordt met doorpakken dan met blijven steken in wanhoop. Of sec praktische tips geven.
maandag 15 september 2008 om 20:24
quote:maroon5 schreef op 15 september 2008 @ 18:57:
...bijv een moeder die er alleen voor komt te staan met 2 jonge kinderen, ze heeft geen baan en weet niet hoe het nu moet. Ze zal haar koophuis uit moeten, en moeten werken. En ik lees dat, denk, sja, erg sneu, maar hey, zo verging het mij 2 jaar geleden ook, en je bent heus niet de enige die dit overkomt. Ga aan de slag, bel allerlei instanties en maak wat van je leven..
Zal het mss een soort van zelfbescherming zijn ofzo, dat ik er op die manier een beetje afstand van neem, omdat ik het me anders teveel aantrek en zelf nachtenlang wakker lig van een ander zijn probleem, en moet ik dus eigenlijk maar blij zijn met deze verandering?Je toegenomen zakelijkheid lijkt me zeer zeker iets om toe te juichen. Zakelijkheid kan namelijk prima samengaan met betrokkenheid. Het zorgt er echter wel voor dat de last van een ander niet op jouw schouders komt te liggen. Mijn gelukwensen dus!
...bijv een moeder die er alleen voor komt te staan met 2 jonge kinderen, ze heeft geen baan en weet niet hoe het nu moet. Ze zal haar koophuis uit moeten, en moeten werken. En ik lees dat, denk, sja, erg sneu, maar hey, zo verging het mij 2 jaar geleden ook, en je bent heus niet de enige die dit overkomt. Ga aan de slag, bel allerlei instanties en maak wat van je leven..
Zal het mss een soort van zelfbescherming zijn ofzo, dat ik er op die manier een beetje afstand van neem, omdat ik het me anders teveel aantrek en zelf nachtenlang wakker lig van een ander zijn probleem, en moet ik dus eigenlijk maar blij zijn met deze verandering?Je toegenomen zakelijkheid lijkt me zeer zeker iets om toe te juichen. Zakelijkheid kan namelijk prima samengaan met betrokkenheid. Het zorgt er echter wel voor dat de last van een ander niet op jouw schouders komt te liggen. Mijn gelukwensen dus!
maandag 15 september 2008 om 21:45
herkenbaar!
hier ook een yin en yang periode, lijkt wel.
en de laatste tijd ben ik enorm tegendraads, lekker schoppen tegen alles en iedereen. dat tegendraadse heb ik nu bijna 2 jaar en beleeft nu zijn hoogtepunt maar emoties heb ik amper gevoeld in die 2 jaar. ook een soort van onverschilligheid.
maar sinds 3 maanden ben ik daarbij ook wel heel gevoelig geworden... ik raakte echt heel de dag door ontroerd door de kleinste dingen... dingen op tv, dingen op me werk. ik werd ook sneller geraakt door dingen in het algemeen. maar dan op een heerlijke manier. eindelijk die emoties eruit.
dus leef op het moment in uitersten en vind het heerlijk. ik heb eindelijk het gevoel dat ik leef!
geef het de tijd... die balans die komt wel weer...
hier ook een yin en yang periode, lijkt wel.
en de laatste tijd ben ik enorm tegendraads, lekker schoppen tegen alles en iedereen. dat tegendraadse heb ik nu bijna 2 jaar en beleeft nu zijn hoogtepunt maar emoties heb ik amper gevoeld in die 2 jaar. ook een soort van onverschilligheid.
maar sinds 3 maanden ben ik daarbij ook wel heel gevoelig geworden... ik raakte echt heel de dag door ontroerd door de kleinste dingen... dingen op tv, dingen op me werk. ik werd ook sneller geraakt door dingen in het algemeen. maar dan op een heerlijke manier. eindelijk die emoties eruit.
dus leef op het moment in uitersten en vind het heerlijk. ik heb eindelijk het gevoel dat ik leef!
geef het de tijd... die balans die komt wel weer...
