Overig
alle pijlers
Het Kasteel
dinsdag 24 april 2007 om 08:45
<img src="http://www.wegmetdekids.nl/img/data2/80-1.jpg" />
zondag 6 mei 2007 om 22:03
Ha! Ik kan ik kan ik kan 
(en wow, ein-de-lijk iemand die gaat trouwen! Ik loop al bij mijn hele gesettelde vriendenkring te smeken of ze eindelijk nou eens gaan trouwen want ik wil een bruiloft! (Behalve bij eentje dan, maar dat heeft weer met die knopen te maken ).)
Joepie! Wat doe je toch de goednieuwsshow lately, Q!
(en wow, ein-de-lijk iemand die gaat trouwen! Ik loop al bij mijn hele gesettelde vriendenkring te smeken of ze eindelijk nou eens gaan trouwen want ik wil een bruiloft! (Behalve bij eentje dan, maar dat heeft weer met die knopen te maken ).)Joepie! Wat doe je toch de goednieuwsshow lately, Q!
-
zondag 6 mei 2007 om 22:08
Hè shit, Tila. Nee, het kan ècht niet op een andere dag. Het was al een heel gepuzzel met deze dag ("maar" twee broers van Qlief op vakantie en één dag voor zijn zus en twee dagen voor zijn ouders gaan... waarna zaterdag ook nog bleek dat mijn zus toch ook vakantieplannen had de dag ervóór )
Het liefst hadden we het een week eerder gedaan, maar dan zat de feestlocatie vol. En later kan dus niet ivm de diverse vakanties. Dus dan zouden we het over de vakantie heen moeten tillen en dan zou het september worden. Tegen die tijd zit ik in een periode in mijn zwangerschap waarin ik Niet op stress zit te wachten.
Lief aanbod trouwens van de jurken, maar ik heb wel wát budget hoor. Alleen geen 1500 euro voor één jurk.
Ik ga eerst eens kijken wat er eigenlijk binnen mijn budget te krijgen is, want volgens mij moet je daar wel een mooie galajurk van kunnen kopen. Ik moet sowieso eerst maar eens kijken wat me staat, want daar heb ik geen idee van. Kort wordt het in ieder geval níet, vanwege de nu al met enige regelmaat dikke olifantspoten die ik er onder draag.
Ach en als ik geen mooie jurk kan vinden, dan heb ik al een mooi positie-broekpak gezien dat vast óók heel feestelijk staat. Bloemetje in mijn hand, witte frutseltjes in mijn haar en ik ben alsnog een mooie bruid, nietwaar?
Het liefst hadden we het een week eerder gedaan, maar dan zat de feestlocatie vol. En later kan dus niet ivm de diverse vakanties. Dus dan zouden we het over de vakantie heen moeten tillen en dan zou het september worden. Tegen die tijd zit ik in een periode in mijn zwangerschap waarin ik Niet op stress zit te wachten.
Lief aanbod trouwens van de jurken, maar ik heb wel wát budget hoor. Alleen geen 1500 euro voor één jurk.
Ik ga eerst eens kijken wat er eigenlijk binnen mijn budget te krijgen is, want volgens mij moet je daar wel een mooie galajurk van kunnen kopen. Ik moet sowieso eerst maar eens kijken wat me staat, want daar heb ik geen idee van. Kort wordt het in ieder geval níet, vanwege de nu al met enige regelmaat dikke olifantspoten die ik er onder draag.
Ach en als ik geen mooie jurk kan vinden, dan heb ik al een mooi positie-broekpak gezien dat vast óók heel feestelijk staat. Bloemetje in mijn hand, witte frutseltjes in mijn haar en ik ben alsnog een mooie bruid, nietwaar?
zondag 6 mei 2007 om 22:29
**bergt korte jurk weer op**
Q, snap ik hoor, als een datum staat, dan staat ie. Maar ik baal wel dat ik niet kan komen...
Maar ik vind het zo leuheuk dat je gaat trouwen!
(jurkenwinkeltip: 'nanny's bruidsmode'. Ben ik geslaagd in 45 minuten voor toendertijd 1000 gulden, inclusief gratis torselet dat normaal ook heel duur was). Later bleek dat mijn moeder dat betaalde Wij blij, want wij hadden ook niet zoveel geld
Effe iets anders: ik kan mijn Blog weer in! Na een maand van passowrdproblemen, kan ik weer bloggen!
Q, snap ik hoor, als een datum staat, dan staat ie. Maar ik baal wel dat ik niet kan komen...
Maar ik vind het zo leuheuk dat je gaat trouwen!
(jurkenwinkeltip: 'nanny's bruidsmode'. Ben ik geslaagd in 45 minuten voor toendertijd 1000 gulden, inclusief gratis torselet dat normaal ook heel duur was). Later bleek dat mijn moeder dat betaalde
Wij blij, want wij hadden ook niet zoveel geld Effe iets anders: ik kan mijn Blog weer in! Na een maand van passowrdproblemen, kan ik weer bloggen!
zondag 6 mei 2007 om 23:06
Ja, ik vind het ook onwijs jammer dat je niet kan komen! Had jullie graag compleet gehad! Ik bedoel: we delen wel al (hoe oud is MK ook alweer...) zo'n drie jaar lief en leed (en met sommigen, zoals Moon en Suup nog langer!) De kasteelvriendschappen (zowel met de afzonderlijke kasteeldames als als groep) zijn me ontzettend veel waard geworden in die tijd!
*bergt de sentimentaliteit weer op*
Jurkenwinkeltip houd ik in mijn achterhoofd! (Al weet ik uit vergelijking met mijn zus haar bruiloft, die in dezelfde periode plaats heeft gevonden als die van jullie, dat de prijzen van toen in guldens de prijzen van nu in euro's zijn... We hebben even wat dingen vergeleken, qua ringen, jurken, stadhuis en dat soort dingen en het klopte bij alles.) We zullen zien.
*bergt de sentimentaliteit weer op*
Jurkenwinkeltip houd ik in mijn achterhoofd! (Al weet ik uit vergelijking met mijn zus haar bruiloft, die in dezelfde periode plaats heeft gevonden als die van jullie, dat de prijzen van toen in guldens de prijzen van nu in euro's zijn... We hebben even wat dingen vergeleken, qua ringen, jurken, stadhuis en dat soort dingen en het klopte bij alles.) We zullen zien.
zondag 6 mei 2007 om 23:19
quote:
Wow Tila van harte met mijlpaal!
Bloes speciaal voor jou vandaag:
Oh, ik vond deze post nou net precies goed. Helemaal niets, dat is precies wat je wilt op moederdag! Alhoewel het ontbijt op bed vanmorgen om 19 uur (!!!!) met koffie en beschuit met aardbeien die in de slagroom dreven wel heel erg leuk vond. En de knutsels en een gedichtje van Oudste ("Je bent lief, je bent mooi, maar nog een ding: je bent spechaal" Kreeg nog een berg tekeningen met hartjes en nog mondeling op het hart gedrukt dat ik toch écht de liefste moeder van nederland ben. O+ In elk geval wel de eerste Liefste Moeder.
We hebben nog geborreld bij jarige vrienden, in het zonnetje gezeten aldaar met wijntje en kaasjes. En met Opa Bloes uit eten geweest om het af te maken. Echt Moederdag dus, beter kan ik me niet wensen.
Wat een mijlpalen hier zeg! Wow, Q! Wat leuk!!!!
~zet de naaisters vast aan het werk voor een trouwjurk uit de dromen van Q~
lijkt me wel wat. Dit lijkt me te fris maar dit wat te pompeus voor Q
Wow Tila van harte met mijlpaal!
Bloes speciaal voor jou vandaag:
Oh, ik vond deze post nou net precies goed. Helemaal niets, dat is precies wat je wilt op moederdag! Alhoewel het ontbijt op bed vanmorgen om 19 uur (!!!!) met koffie en beschuit met aardbeien die in de slagroom dreven wel heel erg leuk vond. En de knutsels en een gedichtje van Oudste ("Je bent lief, je bent mooi, maar nog een ding: je bent spechaal" Kreeg nog een berg tekeningen met hartjes en nog mondeling op het hart gedrukt dat ik toch écht de liefste moeder van nederland ben. O+ In elk geval wel de eerste Liefste Moeder.
We hebben nog geborreld bij jarige vrienden, in het zonnetje gezeten aldaar met wijntje en kaasjes. En met Opa Bloes uit eten geweest om het af te maken. Echt Moederdag dus, beter kan ik me niet wensen.
Wat een mijlpalen hier zeg!
Wow, Q! Wat leuk!!!! ~zet de naaisters vast aan het werk voor een trouwjurk uit de dromen van Q~
lijkt me wel wat. Dit lijkt me te fris maar dit wat te pompeus voor Q
zondag 6 mei 2007 om 23:33
Getverdemme, ik kan ook niet komen. Twee dagen later "trouwt" Bubbels "spiritueel, op het strand". En ondanks dat ik dat de overtreffende trap van Wazig vind (met nieuwe vlam sinds paar maanden en al 3 keer gescheiden) baal ik ontzettend dat ik daar ook niet bij kan zijn. Want het is Groots voor hen en Groots voor Q.
~mokmok~
~mokmok~
maandag 7 mei 2007 om 00:09
Hè shitterdeshitterdeshit!
Weet je, ik dacht dat Qlief had nagekeken of alle regio's nog vakantie-vrij waren. Meen me te herinneren dat hij zoiets wel gezegd had althans. Maar ik kwam er pas vorige week tot mijn grote schrik achter dat het wel degelijk al vakantie is! Zus heeft vakantie en was dus ook al een beetje bang voor jou, Bloes. Maar hoopte dat je niet meteen weg zou gaan. Zus stelt haar vakantie nu een paar dagen uit (had gelukkig niets geboekt). We dachten daarom dus zeker te weten dat niemand met schoolgaande kinderen al vakantie had. En we hadden bij de andere broers en zussen al gepeild of er vakanties geboekt waren.
Getsie.
Echt jammer hoor!
Moederdag klinkt trouwens helemaal leuk zo, Bloes. Ach en uiteindelijk maakt het natuurlijk geen klap uit op welke dag je kinderen je zo schromelijk verwennen, het maakt uit dát ze je zo schromelijk verwennen!
Weet je, ik dacht dat Qlief had nagekeken of alle regio's nog vakantie-vrij waren. Meen me te herinneren dat hij zoiets wel gezegd had althans. Maar ik kwam er pas vorige week tot mijn grote schrik achter dat het wel degelijk al vakantie is! Zus heeft vakantie en was dus ook al een beetje bang voor jou, Bloes. Maar hoopte dat je niet meteen weg zou gaan. Zus stelt haar vakantie nu een paar dagen uit (had gelukkig niets geboekt). We dachten daarom dus zeker te weten dat niemand met schoolgaande kinderen al vakantie had. En we hadden bij de andere broers en zussen al gepeild of er vakanties geboekt waren.
Getsie.
Echt jammer hoor!
Moederdag klinkt trouwens helemaal leuk zo, Bloes. Ach en uiteindelijk maakt het natuurlijk geen klap uit op welke dag je kinderen je zo schromelijk verwennen, het maakt uit dát ze je zo schromelijk verwennen!
maandag 7 mei 2007 om 00:30
Ik kreeg trouwens afgelopen weekend (dus nádat het stadhuis vastgelegd was) even een acuut aanvalletje van bindingsangst. Echt níet leuk. Het doet totaal geen recht aan wat Qlief en ik samen hebben (heb nota bene in week 2 al gezegd dat als hij me zou vragen, ik "ja" zou zeggen ) en het strookt bovendien totaal niet met mijn intentie om met hem samen oud te worden.
En toch was het er. Opeens. Als een duveltje in een doosje.
Want straks zit ik echt voor de wét aan hem vast. Kan ik niet meer bedenken dat het niet meer gaat en dat "we" dan maar moeten besluiten dat we uit elkaar moeten gaan. Dat moet de rechter dan opeens beslissen. Natuurlijk zal zo'n rechter niet zeggen: "Nee, mevrouw Q, u heeft nog niet hard genoeg geprobeerd." of: "Nee, mevrouw Q, dáár beginnen we niet aan."
Maar toch. Opeens was het er. De angst dat we niet eens meer als twee volwassen mensen zelfstandig kunnen beslissen dat het beter is dat we níet meer bij elkaar wonen. En dat we níet meer met elkaar leven.
Opeens bedacht ik me dat Qlief toch ook wel allemaal eigenschappen heeft die ik níet zo leuk vind. En dat hij best mooi is hoor, maar dat knapper óók gewoon te krijgen is. En dat hij af en toe eigenlijk ook gewoon best stom kan zijn. En dat ik daar dan voor de rest van mijn leven aan vast zit, aan een man die ik stom, onaardig en lelijk vind. (Want binnen vijf minuten kan de knapste, leukste, aardigste man bij mij onder invloed van bindingsangst uitgroeien tot een stom onaardig gedrocht. Ik heb wel eens verkering verbroken omdat ik meneer zijn neus opeens wel érrug groot vond.
)
Het kwam totaal onverwacht en ook totaal onuitgenodigd. Gelukkig herkende ik het, want ik heb er eerder ook wel last van gehad. En het was geen koudwatervrees, want tegelijkertijd met mijn angst, wist ik ook met heel mijn hart dat als ik met íemand zou willen trouwens, dat Qlief dat is. Dus dat de bruiloft gewoon dóórgaat.
Maar toch.
Het is wel opeens èrrug vast. En èrrug definitief. :?
(En hoe vreemd ook: totaal niet te vergelijken met het gevoel dat ik heb bij het vooruitzicht dat ik met dezelfde man samen een kind op de wereld aan het zetten ben. Dát vind ik de meest vanzelfsprekende zaak van de wereld. Daar komt geen greintje angst aan te pas. Dat loopt vast wel los en zo niet, dan komen we daar vást wel samen uit. We vinden elkaar uiteindelijk ook gewoon heel erg lief enzo, dus er samen uitkomen is nooit een probleem geweest. Maar ja, met een kind kun je alsnog gewoon weg hè. Hoeft geen ander aan te pas te komen. Bij trouwen wel. Brrrrr...)
) en het strookt bovendien totaal niet met mijn intentie om met hem samen oud te worden.En toch was het er. Opeens. Als een duveltje in een doosje.
Want straks zit ik echt voor de wét aan hem vast. Kan ik niet meer bedenken dat het niet meer gaat en dat "we" dan maar moeten besluiten dat we uit elkaar moeten gaan. Dat moet de rechter dan opeens beslissen. Natuurlijk zal zo'n rechter niet zeggen: "Nee, mevrouw Q, u heeft nog niet hard genoeg geprobeerd." of: "Nee, mevrouw Q, dáár beginnen we niet aan."
Maar toch. Opeens was het er. De angst dat we niet eens meer als twee volwassen mensen zelfstandig kunnen beslissen dat het beter is dat we níet meer bij elkaar wonen. En dat we níet meer met elkaar leven.
Opeens bedacht ik me dat Qlief toch ook wel allemaal eigenschappen heeft die ik níet zo leuk vind. En dat hij best mooi is hoor, maar dat knapper óók gewoon te krijgen is. En dat hij af en toe eigenlijk ook gewoon best stom kan zijn. En dat ik daar dan voor de rest van mijn leven aan vast zit, aan een man die ik stom, onaardig en lelijk vind. (Want binnen vijf minuten kan de knapste, leukste, aardigste man bij mij onder invloed van bindingsangst uitgroeien tot een stom onaardig gedrocht. Ik heb wel eens verkering verbroken omdat ik meneer zijn neus opeens wel érrug groot vond.
)Het kwam totaal onverwacht en ook totaal onuitgenodigd. Gelukkig herkende ik het, want ik heb er eerder ook wel last van gehad. En het was geen koudwatervrees, want tegelijkertijd met mijn angst, wist ik ook met heel mijn hart dat als ik met íemand zou willen trouwens, dat Qlief dat is. Dus dat de bruiloft gewoon dóórgaat.
Maar toch.
Het is wel opeens èrrug vast. En èrrug definitief. :?
(En hoe vreemd ook: totaal niet te vergelijken met het gevoel dat ik heb bij het vooruitzicht dat ik met dezelfde man samen een kind op de wereld aan het zetten ben. Dát vind ik de meest vanzelfsprekende zaak van de wereld. Daar komt geen greintje angst aan te pas. Dat loopt vast wel los en zo niet, dan komen we daar vást wel samen uit. We vinden elkaar uiteindelijk ook gewoon heel erg lief enzo, dus er samen uitkomen is nooit een probleem geweest. Maar ja, met een kind kun je alsnog gewoon weg hè. Hoeft geen ander aan te pas te komen. Bij trouwen wel. Brrrrr...)
maandag 7 mei 2007 om 00:32
Ik kan wel op bed horen te liggen, maar ik was nog helemaal hyperdepieper van alle telefoontjes van vanavond. En van al het doorspreken met Qlief. En van alle indrukken van vandaag. En van alle ringen die we gepast hebben. En van alle plannen. En van alles wat nog gedaan moet worden. En van al het enthousiasme waarmee de halve familie al aan de slag is gegaan. En van de voortvarendheid waarmee ze dat dan aanpakken. En van het feit dat je daar helemaal hyperdepieper van ráákt. En zo.
maandag 7 mei 2007 om 00:37
Tja, Q...zonder je bindingsangst te willen voeden, is je laatste alinea niet helemaal waar.
Met een kind kun je namelijk helemaal niet weg. Met een kind zit je altijd aan elkaar vast.
Zonder kind kun je de rest van je leven door zonder dat je nog maar iets met elkaar te maken hoeft te hebben. Mét een kind zal dat niet zo makkelijk gaan.Dat vind de rechter ook meestal niet zo'n goed plan.
Maar eigenlijk..eigenlijk bestaat de perfecte partner niet.
Die hele perfecte zonder foutjes.
Want anders is zijn perfectie erg irritant en dus een foutje.
De kunst is een partner te hebben met foutjes die niet onoverkomelijk zijn voor je. En blijkbaar is een te grote neus wél onoverkomenlijk.
Een partner met de perfecte imperfecties, dus...
Nou, volgens mij komt het dus wel goed met jou en Qlief...
Met een kind kun je namelijk helemaal niet weg. Met een kind zit je altijd aan elkaar vast.
Zonder kind kun je de rest van je leven door zonder dat je nog maar iets met elkaar te maken hoeft te hebben. Mét een kind zal dat niet zo makkelijk gaan.Dat vind de rechter ook meestal niet zo'n goed plan.
Maar eigenlijk..eigenlijk bestaat de perfecte partner niet.
Die hele perfecte zonder foutjes.
Want anders is zijn perfectie erg irritant en dus een foutje.
De kunst is een partner te hebben met foutjes die niet onoverkomelijk zijn voor je. En blijkbaar is een te grote neus wél onoverkomenlijk.
Een partner met de perfecte imperfecties, dus...
Nou, volgens mij komt het dus wel goed met jou en Qlief...
Wat wilde ik nou toch typen?
maandag 7 mei 2007 om 00:43
maandag 7 mei 2007 om 00:52
Hahaha, maar dát weet ik allemaal ook wel, Mims. En het is ook totale nonsens om te denken dat je met een kind níet aan elkaar vast zit. Maar zo werkt gevoel niet natuurlijk. Mijn gevoel zegt: kind krijgen samen is niet erg. Trouwen is wel erg. Waarbij erg zomaar vervangen kan worden door eng.
Vroeger was het veel makkelijker. Toen had ik gewoon altíjd last van bindingsangst. Dus echt vaste verkering kreeg ik niet, want voor die tijd was ik al lang en breed vertrokken. Beetje flirten, beetje vunzen: allemaal prima. Maar meer moest dat voorál niet worden. En als het dat wel werd, dan mocht het flirten en vunzen op reguliere basis voorál geen "verkering" heten. Want als het wel zo heette, was ik weg. Ik ben wel eens voor het blok gezet en heb de jongeman in kwestie toen ook vriendelijk de deur gewezen.
Tijdens mijn vorige relatie had ik last van dezelfde medaille, maar dan de andere kant ervan: verlatingsangst. Ik deed álles voor die gast, als hij maar niet bij me weg ging.
Met Qlief had ik in het begin ook wel last van mijn angsten, maar was het andere gevoel sterker: het gevoel dat ik met hém samen oud wilde worden. Dus ik heb goed geoefend met "houden van" en met mezelf bloot geven. Alles ten gunste van dat ene doel: een fijne relatie opbouwen met deze bijzondere jongen.
Samenwonen was niet meer dan de logische vervolgstap van wat we al deden. Daar voelde ik me helemaal ontspannen bij, geen grijntje angst, geen grijntje twijfel. Dit was 'm en als dit 'm dan toch was, dan kon ik er ook prima mee gaan samenwonen. (En mocht het mislopen, dan hadden we vast geregeld dat hij weer thuis kon komen wonen... toch wel een klein achterdeurtje opengelaten, wat die ontspannen houding zeker in de hand gewerkt heeft)
Kind krijgen? Ik wil mijn hele leven al een kind. Maakte me niet uit met wie, als ík het maar kreeg. En als een soort van godsgeschenk kon ik het nu zomaar opeens samen met iemand doen in wie ik het vertrouwen heb dat hij, wat er ook gebeurt, óók voor het kind zal zorgen. En voor mij erbij, als het moet.
Maar dit is voor mijn gevoel echt anders. En nogmaals: het gevoel doet totaal geen recht aan wat we voor elkaar voelen, aan hoe we over elkaar en over onze toekomst samen denken en aan wat Qlief voor mij betekent. En natúúrlijk komt het goed.
Maar intussen slaat de schrik me om het hart. Met doembeelden die nergens op slaan. Zoals bijvoorbeeld het doembeeld dat ik vanaf nu áltijd met Qlief in één bed zal slapen (alsof we dat niet al deden en alsof ik de slaap kan vatten als hij er níet naast ligt ).
Het gaat om een volledig irreële angst, die klakkeloos door al mijn positieve gevoelens ten opzichte van Qlief heenfietsen. Die nergens op slaan. Maar die zo opeens zomaar op komen zetten.
Nou ja, het zal wel weer over gaan. Uiteindelijk zijn al mijn angsten uit het begin uiteindelijk óók over gegaan. Al is dit natuurlijk wel een stuk minder vrijblijvend. We hebben nu opeens een deadline.
Vroeger was het veel makkelijker. Toen had ik gewoon altíjd last van bindingsangst. Dus echt vaste verkering kreeg ik niet, want voor die tijd was ik al lang en breed vertrokken. Beetje flirten, beetje vunzen: allemaal prima. Maar meer moest dat voorál niet worden. En als het dat wel werd, dan mocht het flirten en vunzen op reguliere basis voorál geen "verkering" heten. Want als het wel zo heette, was ik weg. Ik ben wel eens voor het blok gezet en heb de jongeman in kwestie toen ook vriendelijk de deur gewezen.
Tijdens mijn vorige relatie had ik last van dezelfde medaille, maar dan de andere kant ervan: verlatingsangst. Ik deed álles voor die gast, als hij maar niet bij me weg ging.
Met Qlief had ik in het begin ook wel last van mijn angsten, maar was het andere gevoel sterker: het gevoel dat ik met hém samen oud wilde worden. Dus ik heb goed geoefend met "houden van" en met mezelf bloot geven. Alles ten gunste van dat ene doel: een fijne relatie opbouwen met deze bijzondere jongen.
Samenwonen was niet meer dan de logische vervolgstap van wat we al deden. Daar voelde ik me helemaal ontspannen bij, geen grijntje angst, geen grijntje twijfel. Dit was 'm en als dit 'm dan toch was, dan kon ik er ook prima mee gaan samenwonen. (En mocht het mislopen, dan hadden we vast geregeld dat hij weer thuis kon komen wonen... toch wel een klein achterdeurtje opengelaten, wat die ontspannen houding zeker in de hand gewerkt heeft)
Kind krijgen? Ik wil mijn hele leven al een kind. Maakte me niet uit met wie, als ík het maar kreeg. En als een soort van godsgeschenk kon ik het nu zomaar opeens samen met iemand doen in wie ik het vertrouwen heb dat hij, wat er ook gebeurt, óók voor het kind zal zorgen. En voor mij erbij, als het moet.
Maar dit is voor mijn gevoel echt anders. En nogmaals: het gevoel doet totaal geen recht aan wat we voor elkaar voelen, aan hoe we over elkaar en over onze toekomst samen denken en aan wat Qlief voor mij betekent. En natúúrlijk komt het goed.
Maar intussen slaat de schrik me om het hart. Met doembeelden die nergens op slaan. Zoals bijvoorbeeld het doembeeld dat ik vanaf nu áltijd met Qlief in één bed zal slapen (alsof we dat niet al deden en alsof ik de slaap kan vatten als hij er níet naast ligt ).
Het gaat om een volledig irreële angst, die klakkeloos door al mijn positieve gevoelens ten opzichte van Qlief heenfietsen. Die nergens op slaan. Maar die zo opeens zomaar op komen zetten.
Nou ja, het zal wel weer over gaan. Uiteindelijk zijn al mijn angsten uit het begin uiteindelijk óók over gegaan. Al is dit natuurlijk wel een stuk minder vrijblijvend. We hebben nu opeens een deadline.
maandag 7 mei 2007 om 00:57
quote:Nee Mims, jij kent Q niet. Die is zélf al perfect. Snap je?
Ja, dat vind ík wel, maar mij is al lang en breed ingefluisterd (door iemand waar ik dus binnenkort voor de rest van mijn leven aan vast zit) dat ik dat helemaal niet bén eigenlijk. Dattie me ècht wel lief vind, in ál mijn aspecten, maar dattie me desondanks níet perfect vindt. Niet omdat er wat mankeert aan zijn observatievermogen (zoals ik graag gedacht had), maar omdat dat nu eenmaal zo ís.
En ja, het is moeilijk te geloven, maar ik neem dat zomaar van hem aan. Ik geloof zomaar dat ik inderdaad niet perfect ben. Niet omdat ik dat zelf geloof, maar omdat híj dat zegt. En hij heeft geen enkele reden om tegen mij te liegen. Dus ik geloof hem.
En, hoe bindingsangstig ook, ik kan dat ook best nog wel waarderen.
Van hem dan.
Die is zélf al perfect. Snap je? Ja, dat vind ík wel, maar mij is al lang en breed ingefluisterd (door iemand waar ik dus binnenkort voor de rest van mijn leven aan vast zit) dat ik dat helemaal niet bén eigenlijk. Dattie me ècht wel lief vind, in ál mijn aspecten, maar dattie me desondanks níet perfect vindt. Niet omdat er wat mankeert aan zijn observatievermogen (zoals ik graag gedacht had
), maar omdat dat nu eenmaal zo ís.En ja, het is moeilijk te geloven, maar ik neem dat zomaar van hem aan. Ik geloof zomaar dat ik inderdaad niet perfect ben. Niet omdat ik dat zelf geloof, maar omdat híj dat zegt. En hij heeft geen enkele reden om tegen mij te liegen. Dus ik geloof hem.
En, hoe bindingsangstig ook, ik kan dat ook best nog wel waarderen.
Van hem dan.
maandag 7 mei 2007 om 01:00
maandag 7 mei 2007 om 01:04
quote:
En Q., ik weet dat jij het weet...
En dat is helemaal waar. Daarom kan ik het ook benoemen. En ik voel gelukkig mijn andere, positieve gevoel er gewoon doorheen.
*krult zich naast Mimsey op op het hemelbed en gaat ook slapen*
Hopelijk voor jou met iets minder erotische dromen dan afgelopen nacht (toen waren het er drie... althans... dat ik me kan herinneren, lang leve de zwangerschapshormonen ), maar als toch, dan beloof ik je dat ik me niet aan je vergrijp. Tenzij je dat juist wel graag wilt, dan houd ik het gewoon in overweging.
En Q., ik weet dat jij het weet...
En dat is helemaal waar. Daarom kan ik het ook benoemen. En ik voel gelukkig mijn andere, positieve gevoel er gewoon doorheen.
*krult zich naast Mimsey op op het hemelbed en gaat ook slapen*
Hopelijk voor jou met iets minder erotische dromen dan afgelopen nacht (toen waren het er drie... althans... dat ik me kan herinneren, lang leve de zwangerschapshormonen ), maar als toch, dan beloof ik je dat ik me niet aan je vergrijp. Tenzij je dat juist wel graag wilt, dan houd ik het gewoon in overweging.
maandag 7 mei 2007 om 01:09
Drie wat???
Struiken andijvie?
Donkere piraten?
Plakken ham?
Bakfietsen?
Tandloze opaatjes?
Gespierde beachboys?
Glimlachende studentjes?
Inlegkruisjes?
Krolse katers?
Teenslippertjes?
Sportbeha's?
Viva-brators?
Home-runs?
Hoe dan ook...
Als ik slaap, slaap ik.
Als ik dus niet op je avances reageer, moet je dat niet persoonlijk opvatten.
[fgcolor=#c0c0c0]~droomt weg van Q die met in witte jurk en met dikke buik heftig "ja" staat te schudden[/fgcolor]
Struiken andijvie?
Donkere piraten?
Plakken ham?
Bakfietsen?
Tandloze opaatjes?
Gespierde beachboys?
Glimlachende studentjes?
Inlegkruisjes?
Krolse katers?
Teenslippertjes?
Sportbeha's?
Viva-brators?
Home-runs?
Hoe dan ook...
Als ik slaap, slaap ik.
Als ik dus niet op je avances reageer, moet je dat niet persoonlijk opvatten.
[fgcolor=#c0c0c0]~droomt weg van Q die met in witte jurk en met dikke buik heftig "ja" staat te schudden[/fgcolor]
Wat wilde ik nou toch typen?
