Hoe kijk jij terug op je pubertijd?

Marie81 donderdag 27 juli 2023 om 21:50

Hoi allemaal!

Hoe kijk jij terug op je puberteit?
Aanleiding van deze vraag

:
Ik ben een vrouw van 42 jaar en zag onlangs een video van mezelf van toen ik 15 jaar was. Mijn moeder had ergens dat filmpje gevonden. Het was maar een kort fragment maar ik was meteen geraakt. Voelde me verdrietig en vond het pijnlijk om mezelf terug te zien. Ik had geen vervelende pubertijd, ik had vriendinnen en op school ging het goed. Wat raakte me dan zo? Ik kan het niet eens beredeneren, het is vooral een gevoel. Wat wel in die tijd speelde is dat ik me eenzaam en onzeker voelde, vooral thuis. Mijn moeder was te druk met zichzelf en mijn vader was overleden ( al op mijn 2e). Had t gewoon te doen met die puberversie van mezelf. Gek want als ik video’s van mezelf als klein kind zie heb ik dat niet.
Herkenbaar? Of kijken jullie heel anders terug op je pubertijd ?

marie81 wijzigde dit bericht op 27-07-2023 22:22

0.23% gewijzigd

Anoniem_65020ff49281f donderdag 27 juli 2023 om 22:38

Niet mijn beste tijd. Ouders zijn gescheiden in begin van puberteit en waar mijn broers begonnen te rebelleren was ik altijd de brave dochter. Altijd bezig met wat iemand anders nodig had ipv wat ik zelf nodig heb. Inmiddels begin 30 en ben beter in voor mezelf zorgen mar er nog lang niet.

Wombat donderdag 27 juli 2023 om 22:40

Ik had bijna geen vrienden, superonzeker, en mijn moeder had een depressie/burn-out na het mantelzorgen voor en overlijden van mijn oma.

School ging gelukkig wel heel goed. Mede daardoor ook geen vrienden, dat was de schaduwzijde. Daar ben ik niet helemaal onbeschadigd uitgekomen.

Marie81 donderdag 27 juli 2023 om 22:42

Banananaa schreef: ↑
27-07-2023 22:38
Niet mijn beste tijd. Ouders zijn gescheiden in begin van puberteit en waar mijn broers begonnen te rebelleren was ik altijd de brave dochter. Altijd bezig met wat iemand anders nodig had ipv wat ik zelf nodig heb. Inmiddels begin 30 en ben beter in voor mezelf zorgen mar er nog lang niet.

Ja dat stuk van altijd maar met de ander bezig zijn herken ik. Mijn moeder zat indertijd niet goed in haar vel en ik was daardoor erg bezig met haar behoeften ipv mijn eigen behoeften. Rebelleren ken ik dus ook niet. Wat super dat je je hier bewust van bent en al beter bent in voor jezelf zorgen! Ook al ben je er nog niet, heel mooi dat je hierin stappen vooruit zet toch.
Inmiddels lukt het mij ook om steeds beter voor mezelf te zorgen.

Campanula donderdag 27 juli 2023 om 22:47

Was verschrikkelijk. Moest verstoppertje spelen en overcompenseren. De fysieke veranderingen maakten mij depressief. Heb ook wel gewoon plezier gehad en veel geëxperimenteerd. Was jaloers op gewone meiden.

It won't stop until you wise up

Lente19251003- donderdag 27 juli 2023 om 22:49

Heel dubbel; enerzijds enorm onzeker, veel gezeur met mijn vader, soms eenzaam, te dik, niet beantwoordde verliefdheden, niet weten wat te doen met al die gevoelens en hormonen.

Anderzijds wel leuke vriendinnen, beginnen met het ontdekken van uitgaan, jongens, een leuk bijbaantje met leuke collega’s, goede band met mijn moeder.

Lobidabasi14 donderdag 27 juli 2023 om 22:57

Het was best oké, maar vaak ook heel kut en dramatisch zoals je dat als puber echt kunt voelen. Op school ging het niet goed, en (oa) daardoor veel ruzie met m’n ouders. Ook had ik een heel stom vriendje waarvan ik van alles niet mocht

Ik heb een paar hele leuke bijbaantjes gehad en ik vond het geweldig om zelf geld te verdienen. En ook op de sport had ik het erg naar m’n zin. Veel vrienden gemaakt in deze tijd met wie ik nog steeds omga. En die dingen die ik niet mocht van dat domme vriendje deed ik gewoon lekker stiekem

dat ik daar niet eerder mee ben gekapt is eigenlijk het enige waar ik spijt van uit die tijd.

Anoniem_65537e7f5e90c donderdag 27 juli 2023 om 22:58

Alles ging goed. Maar ik vond de kindertijd en pubertijd geen zak aan. Ik was blij dat ik op m’n 19e het huis uit kon om mijn eigen leven te leiden.

Famke donderdag 27 juli 2023 om 23:03

Op mijn 14e vroeg mijn moeder mij wat ik er van zou vinden als ze ging scheiden van mijn vader. Ik vond dat een goed idee.
Ze deed het toch maar niet.
Mijn ouders deden beide hun best richting de kinderen.
Ik ging op stap, uit met vrienden, was een brave puber. Geen gedoe, op tijd naar bed en goede cijfers halen op school. Voor dat tijdperk was het okay. Dat was mijn situatie, en ik wist niet beter.

Maar later realiseerde ik me dat ik opgegroeid ben in een gezin waarbij de ouders niet uit liefde bij elkaar bleven maar gewoon omdat het wel praktisch was. Hij zorgde voor inkomen en zij kookte eten...

Maar als puber zie je dat niet.. Dus tsja.. Ik was best een onbezorgde puber voor zover mogelijk.

chrisjoh donderdag 27 juli 2023 om 23:11

Best wel goed door gekomen .niks mis op school niks mis met mijn thuis situatie .wel erg verlegen vroeger .veel vriendinnen vroeger .en die vriendinnen zeggen nu dat ik degene was die altijd het voor touw nam .
In mijn herinnering is dat absoluut niet zo .was verlegen tegen jongens .Terwijl de vrienden van mijn oudste broer altijd bij ons thuis waren en mij in mijn herinnering ook gewoon het zusje van vonden .niks extra aandacht

Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .

Anoniem_657c20bb8c63c donderdag 27 juli 2023 om 23:14

Per jaar verschillend. Het was niet saai. Leuke tijd gehad op de middelbare school totdat we vlak voor mijn examenjaar weer verhuisden, ditmaal naar een naargeestige woonplaats. Daar voelde me niet thuis en hoorde er nergens meer bij, hoewel ik soms iets van moed had om het gesprek aan te gaan met pesters die anderen pestten (ik kon niet tegen die onderlinge spanning). Later werd het iets beter en werd ik de eenling genoemd die het met iedereen kon vinden maar ik voelde me vooral wat stil en onzeker. Zeer introvert en veel tijd doorgebracht met mijn cassette recorder, platenspeler en de radio. Genoten van de opkomst van house muziek. Vanaf mijn 19e werd het beter, ik ging uit huis en terug naar mijn woonplaats.

DinaD donderdag 27 juli 2023 om 23:16

Ik had eigenlijk heel goede vriendinnen en was best geliefd in de groep. Maar doordat ik onder de meiden wel geliefd was zat ik dus tussen de mooie populaire meisjes en ik was steeds "de dikke" van de bende. Eens jongens in het spel kwamen heb ik me dus 80% van de tijd depressief gevoeld omdat ik merkte dat alle meisje met jongens en liefjes bezig waren en ik op dat vlak de enige was die geen succes had. Van mijn 11 tot mijn 15 voelde ik me dus eigenlijk zeer slecht en onzeker.

Op mijn 15 begon mijn vet zich op de goede plaatsen te verzamelen en dikke borsten en dikke billen kwamen dan wel weer van pas eens seksualiteit in het spel kwam. Vooral de iets oudere jongens hadden wel interesse in wat plezier en plots werd ik overspoeld met aandacht van jongens die wel eens met me wouden afspreken in een wc-hokje. Uiteraard kwam daar geen liefde aan te pas en heb ik me enorm veel laten gebruiken en zelfs op het randje van een seksverslaving gezeten door die plotse aandacht van jongens.

Dus pubertijd viel niet al te best mee. Hoewel het tweede deel ook wel veel verhalen en avonturen heeft opgeleverd.

Esther-93 donderdag 27 juli 2023 om 23:25

Eerlijk? Behoorlijk kut.
Rot situatie thuis, overal net niet bij horen, onzeker zijn, mezelf echt niet leuk/mooi vinden.

Cactusjeprik donderdag 27 juli 2023 om 23:38

Ik vond het pas leuk worden na mijn 18e. Ik had pas heel laat een beetje vrouwelijke vormen, dus tot mijn 16e zagen jongens mij totaal niet staan. Ik was super klein, super dun en leek gewoon standaard 4 jaar jonger. Ook volwassenen dachten altijd dat ik een klein kind was dus ik werd ook nooit serieus genomen of naar mijn leeftijd behandeld. Als je op je 14e standaard het kindermenu krijgt en mensen vragen of je al naar groep 8 gaat doet dat wat met je zelfvertrouwen. Pas vanaf 16 kreeg ik langzaam wat vorm en zagen mensen me meer staan als jongere/ leuke meid ipv als klein kind. Helaas verloor ik toen mijn beste vriendin waardoor ik zeker een jaar ontzettend depressief ben geweest en niet naar school kon. Daarna gelukkig wel mijn diploma behaald en toen voelde ik me eindelijk goed in mijn vel. Heb de week na de examens een borstvergroting (gelijk making) gedaan en sinds dat moment nooit meer onzeker geweest. Mijn hele houding en uitstraling veranderde en doordat ik zo zelfverzekerd werd ben ik gelukkig ook nooit meer als minderwaardig behandeld.

Anoniem_64cfe301a7422 donderdag 27 juli 2023 om 23:43

Kijk er niet heel top op terug. Vreemd ook dat ik vrijwel niets meer weet van m'n middelbare schooltijd. Terwijl ik er 'pas' 13 jaar geleden van af ging. Af en toe spreek ik nog wel vriendinnen van die tijd, en die hebben dan hele verhalen over wat we hebben meegemaakt. Ze weten veel namen van docenten nog, maar voor mij is dat allemaal blanco.

Spookje80 donderdag 27 juli 2023 om 23:48

Marie81 schreef: ↑
27-07-2023 22:42
Ja dat stuk van altijd maar met de ander bezig zijn herken ik. Mijn moeder zat indertijd niet goed in haar vel en ik was daardoor erg bezig met haar behoeften ipv mijn eigen behoeften. Rebelleren ken ik dus ook niet. Wat super dat je je hier bewust van bent en al beter bent in voor jezelf zorgen! Ook al ben je er nog niet, heel mooi dat je hierin stappen vooruit zet toch.
Inmiddels lukt het mij ook om steeds beter voor mezelf te zorgen.

Hier net zo. Op school had ik weinig aansluiting. Ik zat in een klas met allemaal leerlingen uit andere woonplaatsen. Ook was de school erg groot en onpersoonlijk. Gelukkig had ik nog wel contact met mijn vriendin van de basisschool, maar zij zat helaas op een andere school. Voelde me erg onzeker, eenzaam en lelijk. Vond de tijd daarna op het hbo een stuk leuker. Al had ik daar achteraf veel meer uit kunnen halen aangezien ik vrijwel meteen een vaste vriend had.

TinyTiny vrijdag 28 juli 2023 om 00:09

Over het algemeen was het leuk. Veel feesten en uitgaan met vrienden, fantastische tijd gehad.
Er zijn ook best wel wat dingen geweest die achteraf misschien beter hadden gekund. Ik zette me flink af tegen m'n moeder, wat voor haar niet leuk was. Onze band werd veel beter toen ik op m'n 18e op kamers ging.
En ik heb me net als zo'n beetje elke puber ook echt wel onzeker gevoeld, maar dat ging wel weer over. Wat trouwens nog steeds niet over is, is ongesteld zijn. Sinds de 1e x had ik daar al zo'n gruwelijke hekel aan, nu nog steeds (al kan ik het met de pil redelijk lang overslaan).

Sansi vrijdag 28 juli 2023 om 00:21

Tot een jaar of 14 verschrikkelijk. Aangerand door een klasgenoot. Zo erg gepest worden, tot op de trap onderuit gehaald worden aan toe. Geen hulp vanuit school, daardoor spijbelen en naar een andere school, verder op een lager niveau. Ouders die vooral met broer bezig waren door andere problemen. Ik heb mij ontzettend eenzaam gevoeld.

Dat ik door alles naar een andere school moest, werd mijn redding. Daar was ik niet de vreemde eend in de bijt, had ik een leuke klas met gezellige mensen en vond ik mijn destijds beste vriendin.

Vroegevogel vrijdag 28 juli 2023 om 00:41

Ik kan me maar weinig herinneren van die tijd. Veel herinneringen heb ik blijkbaar weggedrukt, al weet ik nog wel dat ik lieve vriendinnen had en regelmatig leuke feesten bezocht. Toch denk ik niet dat het erg traumatisch is geweest, het was gewoon vooral niet stabiel. En ik weet dat ik een heel moeilijke puber was, maar de details daarvan zijn ook een blur voor me.

The saddest thing I've ever seen on my tv screen. Was a dying man who died for his dream.

Elinde vrijdag 28 juli 2023 om 00:57

Een van de zwaarste periodes uit mijn leven. Ik was zeer sociaal angstig waardoor ik geen nieuwe contacten durfde te leggen en buiten de boot viel. Mijn ouders gingen uit elkaar en in het streng gereformeerde dorp waar wij woonden werden we uitgekotst. Ik werd op de basisschool al behoorlijk gepest maar dat was op de middelbare school nog een tandje erger, vooral in het laatste jaar ben ik door grote groepen jongens verbaal met de grond gelijk gemaakt. Dat kwam doordat mijn moeder een nieuwe partner gevonden had wat absoluut niet getolereerd werd. Omdat ik zo gepest werd door hoofdzakelijk jongens is er nooit ruimte geweest voor het ontdekken van lichamelijk contact en liefde. Ook 15 jaar later is het om deze reden er nog nooit van gekomen. Mijn zelfbeeld is nog steeds slecht door die tijd, ondanks dat ik mijn leven toch aardig op de rit heb gekregen en een fijne kring mensen om mij heen heb. Mijn pubertijd heeft mij blijvend beschadigd.

lemoos2 vrijdag 28 juli 2023 om 01:02

Als ik filmpjes van mijzelf uit die tijd zie dan denk ik twee dingen:
- wat intens zielig voor mijn ouders (ik liep echt in alle sloten tegelijk, soms letterlijk. Terwijl ik in de basis echt een ‘degelijk meisje’ was maar het liep altijd anders dan gepland, schijnbaar alles overkwam mij gewoon)
- ‘Trek die oversized trui uit! Je zult nooit meer maatje zero krijgen!’

Ik had een gelukkige jeugd en een beetje ongemakkelijke puberteit. Gelukkig was ik te onnozel destijds om te beseffen hoe ongemakkelijk het (of ik) soms was. Verder de gemakkelijkste tijd van mijn leven met de kennis van nu.

Nee heb je, ja kun je krijgen

konwalia vrijdag 28 juli 2023 om 02:43

Wat heftig, Elinde.

Ik vind het zo oneerlijk om te lezen dat een kind soms zo veel moet doorstaan door een keuze waar die zelf totaal geen invloed op had.

tv-icoon vrijdag 28 juli 2023 om 06:12

Eenzaam, moe, pijn in mijn knieën, emoties verbergen.

Dan moet het maar zoals het kan

Vlaginvaas vrijdag 28 juli 2023 om 06:25

Verschrikkelijk. Mocht niks, streng christelijk thuis, niet over gevoelens spreken, verkeerde vriendjes pas tijdens mn studie wat opgebloeid en pas eind 20 echt gelukkig.

yourlocalhero vrijdag 28 juli 2023 om 06:40

Ik zou het niet nog eens willen over doen, was de vreemde eend in de bijt. Thuis werd er amper naar mij omgekeken. En ben vlak voor ik 18 werd uit huis gegaan.

Overigens zou ik mijn kindertijd ook niet willen overdoen.

Sandwich vrijdag 28 juli 2023 om 08:03

Ik denk er niet graag aan terug. Vreselijk onzeker en ik vond het heel moeilijk dat vriendinnen allemaal veranderen en ineens allemaal qua kleding en make-up hetzelfde wilden. Ik had daar minder interesse in en voelde me altijd er net niet bij passen. Ook vond ik alle nieuwe dingen op de middelbare school vreselijk spannend. En keek ik op tegen oudere jeugd, daar was ik ook eigenlijk bang voor. En dat allemaal door die vreselijke puberteitshormonen. Een grote onzekere periode. Het leven als volwassene vind ik zoveel leuker.

Actieve topics