hond met allergie

Vorig jaar is er bij onze hond een allergie voor huisstofmijt en voedermijt geconstateerd. Ze zat onder de pukkels, korsten, kale plekken en zwarte vlekken (m.n. in de liezen) die allemaal steeds erger werden.

Na een bloedonderzoek kwam bovenstaande er dus uit, en zijn we met een desensibilisatie-kuur gestart, waarbij in een opbouwend traject juist die stoffen waar ze op reageert, ingespoten worden. Inmiddels doen we dat nu 7 maanden. Na een tijdelijke verbetering heeft er de afgelopen maand een heftige terugval plaatsgevonden en zit ze wederom onder de korsten. Het enige alternatief schijnt nu een (levenslange?) prednisonkuur te zijn.



Het stomme is, ik ben nog nooit iemand in mijn omgeving tegengekomen met een allergisch dier. Wie heeft er ook ervaring mee? Wat helpt, al is het maar verlichtend? Ik vind het zo'n naar gezicht om haar altijd maar te zien krabben en jeuken. 't Is een jonge hond en een schat van een beest. Maar wat voor leven gaat ze op deze manier nog tegemoet?



Dus bij deze? Wie heeft tips, adviezen? Wie heeft ervaring mee?

Wat fijn, alle reacties, tips en adviezen!

Ze heeft nu een injectie prednison gekregen, inderdaad een paardenmiddel, maar ze heeft nu een duwtje in de rug nodig om haar huid wat tot rust te laten komen. Daarna ga ik denk ik toch opnieuw wat experimenteren met voedsel. Wat ik toch wel heel opvallend vind, is dat ze de zwarte vlekken die ze op haar huid heeft (m.n. in haar liezen) ook in haar bek heeft, op haar gehemelte. Dat lijkt me er toch op wijzen dat het een reactie is op iets wat ze ook via haar bek binnenkrijgt. Nu de desensibilisatiekuur niet gewerkt heeft, toch maar weer hier beginnen. En zoals iemand hier schreef: het ene hypo-allergene eten is het andere niet.



In elk geval, nogmaals, dank voor jullie reacties. Fijn dat het bij meerdere mensen herkend wordt (ik heb er in mijn omgeving nog nooit eerder van gehoord, van allergische honden) en dat het wel degelijk mogelijk is om haar zonder prednison weer jeuk- en klachtenvrij te krijgen. Dat geeft, al zal het veel geduld kosten, de burger moed!

Ja, de site over Carnibest spreekt me erg aan. Ik ga van het weekend eens langs bij de dierenspeciaalzaak die het verkoopt.



Weet je waar ik nog wel het meest van baal, is dat ik ergens toch ook de diagnoses van de dierenartsen niet helemaal vertrouw. Iemand schreef dat hier al. Net zo goed als dat ik steeds minder vertrouwen krijg in diagnoses van "mensen"-artsen. Er wordt steeds meer vanuit een kokervisie gekeken, heb ik het idee. Er wordt ingezoomd op één onderdeel van de klachten, maar er wordt niet naar het totaalplaatje gekeken, er worden geen dwarsverbanden gelegd. En hup, er wordt in no time weer iets nieuws voorgeschreven...

Toen we verhuisden en overstapten naar een andere dierenarts, begonnen we voor mijn gevoel weer van voor af aan.



Nou ja, missschien een beetje een negatieve kijk, maar baal als een stekker dat ze hier maar mee moet leren leven. Komt bij dat het echt een schat van een hond is. Hoe erg ze er ook aan toe is, ze heft nog nooit, nooit lelijk gedaan naar ons of de kinderen. Terwijl ik me dat goed voor zou kunnen stellen, ze moet soms toch dol worden van de jeuk!