Huilen bij een uitvaart

Anoniem_6634a053c30df zondag 30 oktober 2022 om 10:27

Door een reactie in een ander topic over een begrafenis sloeg ik aan het denken.

Al van jongs af aan ben ik een emotioneel mens, en dan vooral qua huilen. Ik heb het inmiddels allemaal wel redelijk onder controle, ik ben in het dagelijks leven geen jankerd, maar bij zielige films en uitvaarten lijkt het soms wel oncontroleerbaar.

Opzich logisch en niet erg zou je zeggen, ware het niet dat ik het bij uitvaarten wat irritant begin te vinden. Of ik de overledene nou ken of niet, en of die nou 30 of 95 is geworden: ik huil van begin tot eind tranen met tuiten.

Ten eerste vind ik dit in sommige gevallen best ongepast, als bijv je 95jarige buurvrouw overlijdt met wie je af en toe contact had, of de vader van een vriendin die je al jaren niet hebt gesproken, of zelfs een onbekende (omdat je meegaat met je partner uit steun ofzo) dan vind ik het dus niet netjes om daar emotioneel helemaal over los te gaan. En ik zit er niet met gierende uithalen, maar de tranen blijven maar stromen. En voor mezelf is het ook heel vervelend, want het eindigt steevast in een zware migraineaanval.

Als ik enigszins kan, skip ik uitvaarten dan ook, maar dat vind ik soms ook wel jammer.

Lang verhaal kort: weet iemand of hier iets aan te doen is? Wat ik zelf heb geprobeerd is tijdens de uitvaart een beetje ‘uit te checken’, expres niet echt luisteren en aan andere dingen denken, maar dat lukt niet echt. Heeft iemand goede tips, desnoods een bepaalde therapie of techniek ofzo? Ik hoor het graag.

Anoniem_6634a053c30df zondag 30 oktober 2022 om 13:37

Wow, wat een reacties al. Wel fijn om te lezen dat meer mensen hier ‘last’ van hebben. Het is ook niet het einde van de wereld, maar ik zou heel graag de boel iets meer onder controle hebben.

Vooral vanwege die migraine, want ik trek de thee/koffie/cake al bijna niet meer en daarna 2 dagen plat. Ik denk overigens dat dat echt de ‘druk’ in het hoofd is van de tranen/vochttekort, niet de emotie op zichzelf. Maar ook omdat ik er echt niet uit zie. Iedereen zegt dat die huilt, maar ik word ook uren rood en helemaal opgezet, het is echt vreselijk. Verdriet en huilen mag, maar die oncontroleerbare stroom tranen terwijl ik niet eens echt verdrietig ben vind ik echt heel erg irritant.

En als je het dan over een close iemand hebt prima, maar ik heb het echt bij iedereen.

Het mag allemaal gewoon echt stukken minder, ik ga inderdaad eens kijken naar wat meditatie oefeningen oid. Ik vond de tip van juist wellicht in het moment zijn ook wel goed, misschien vecht ik er ook te hard tegen.

Anoniem_65df5944b964c zondag 30 oktober 2022 om 13:39

Oh ja, lastig ! Dat je je krampachtig zit in te houden omdat je de overledene niet goed genoeg kent om (te) veel verdriet te laten zien. En dat dat dan niet lukt, maar het zelfs erger maakt. Sinds ik ergens gelezen heb dat je bij een uitvaart vaak wordt herinnerd aan je eigen verlies en je verdriet om de mensen die je in je leven moet missen, dat je het verdriet van de familie daardoor goed kunt meevoelen en dat dat dus de reden is dat je moet huilen ben ik wat milder naar mezelf geworden. Als ik de overledene niet goed ken en toch geraakt word dan mag dat van mezelf, ik denk dan even aan de mensen die ik verloren heb. Dat werkt bij mij beter dan alles weg slikken en achteraf inderdaad met een knallende hoofdpijn zitten. Pakje zakdoekjes mee om de tranen een beetje in toom te houden, niks mis mee.

kerst71 zondag 30 oktober 2022 om 13:42

Zolang je je niet kermend ter aarde stort,zie ik het probleem niet.

Tegen migraine kan riboflavine ( vitamine B2) helpen. Elke dag nemen, minstens 2 maanden lang .

moonenz zondag 30 oktober 2022 om 13:49

Ik heb het andersom juist en zit dan op een begrafenis van een oom waarvan je weet het zwarte schaap, aanwezige nichten en neven hebben hem zeker al jaren niet gezien en zitten allen te snotteren of het hun lievelingsoom is, me een vreemde eend in de bijt te voelen omdat ik die huilbehoefte niet heb. Dus wat beter is? Lijkt me wel heel vervelend dat je erna 2 dagen gevloerd bent door migraine

don't worry about getting older... you'll still do enough stupid things... only slower...

Zonneschijn202131 zondag 30 oktober 2022 om 13:53

Ik herken dit hoor. Ik ging helemaal los bij de uitvaart van de buurman. Ik vond het zo zielig voor zijn zoon en moest denken aan mijn schoonvader....ik voel vooral een soort gêne omdat ik niet echt om hem huil maar om alles en iedereen waar ik dan aan denk.
Heb geen tips helaas...

Anoniem_655bb3a5270cd zondag 30 oktober 2022 om 13:57

Zaramorad schreef: ↑
30-10-2022 12:56
Oh sorry, ik bedoelde de mainstream Nederlandse cultuur die door ruwweg 80% van de inwoners van Nederland wordt geleefd. Voor andere culturen gelden uiteraard andere normen. Ik had dit wellicht anders moeten opschrijven, het was niet mijn bedoeling de wat meer fijnbesnaarde types onder ons te triggeren.

Pardon? Wat is dit voor ^#*%%= reactie op een vraag? Dacht dat je op een meer exotische cultuur (jouwe dus) doelde.

Ik herken de emotie bij uitvaarten niet en vind het persoonlijk best ongepast om je eigen oude verdriet te verwerken tijdens andermans uitvaart (dat is het imo vaak). Toen ik tijdens een zware periode naar een uitvaart ging heb ik dus mijn best gedaan om mijn emoties buiten de deur te houden en de familie daarmee niet lastig te vallen.

Nolanollie zondag 30 oktober 2022 om 13:58

Helaas heel herkenbaar waardoor ik ook uitvaarten skip. Ik pak onwijs de emotie van anderen over, het is me gewoon teveel en zeker aan het einde van de uitvaart bij de laatste keer langs de kist kan ik me niet inhouden. Het verdriet van de familie is me gewoon te groot en ik beland in tranen. Oudtante, ex collega of vader van een klant, maakt niet uit wie. Ik ga nu langs bij condoleances, daarbij kan ik snel weer weg en dat is over het algemeen minder emotioneel maar heb ik toch de familie gesteund...

Ik lach in de regen, dans in de wind en kijk niet achterom. Of zoiets...

retrostar zondag 30 oktober 2022 om 14:00

Het belangrijkste is dat de plechtigheid goed verloopt en er gebeurt altijd wel iets wat minder is. Dat heb je niet altijd in de hand. Een strakke organisatie als bij de Queen kunnen wij ons niet veroorloven en dat hoeft ook niet.

En als het vuur gedoofd is komen er wolven

Lorem_Ipsum zondag 30 oktober 2022 om 14:05

Fleur48 schreef: ↑
30-10-2022 13:39
Oh ja, lastig ! Dat je je krampachtig zit in te houden omdat je de overledene niet goed genoeg kent om (te) veel verdriet te laten zien. En dat dat dan niet lukt, maar het zelfs erger maakt. Sinds ik ergens gelezen heb dat je bij een uitvaart vaak wordt herinnerd aan je eigen verlies en je verdriet om de mensen die je in je leven moet missen, dat je het verdriet van de familie daardoor goed kunt meevoelen en dat dat dus de reden is dat je moet huilen ben ik wat milder naar mezelf geworden. Als ik de overledene niet goed ken en toch geraakt word dan mag dat van mezelf, ik denk dan even aan de mensen die ik verloren heb. Dat werkt bij mij beter dan alles weg slikken en achteraf inderdaad met een knallende hoofdpijn zitten. Pakje zakdoekjes mee om de tranen een beetje in toom te houden, niks mis mee.

Ja, dat zeggen ze wel altijd; dat het je eigen verlies is en dingen uit je eigen leven waar je aan denkt. Toch is dat bij mij lang niet altijd zo. Soms heb ik gewoon echt te doen met de mensen die dicht bij de overledene stonden. Een vriendin die niet uit haar woorden kan komen bij haar praatje over haar vader (die ik nauwelijks ken), een kleinkind dat iets voor opa heeft gemaakt. Dat raakt me dan echt voor die mensen, niet zo zeer mijn eigen dingen.

Zelf huil ik heel weinig, en zeker sinds het overlijden van mijn eigen vader heb het een stuk minder bij uitvaarten van anderen. Maar ja, dat is nou ook weer niet echt een tip.

Lorem_Ipsum zondag 30 oktober 2022 om 14:06

retrostar schreef: ↑
30-10-2022 14:00
Het belangrijkste is dat de plechtigheid goed verloopt en er gebeurt altijd wel iets wat minder is. Dat heb je niet altijd in de hand. Een strakke organisatie als bij de Queen kunnen wij ons niet veroorloven en dat hoeft ook niet.

Dat de plechtigheid goed verloopt vind ik zelf nou eigenlijk helemaal niet zo belangrijk.

SweetFirefly zondag 30 oktober 2022 om 14:15

Ik ‘voel’ het aanwezige verdriet heel zwaar op me, dus ook altijd emotioneel. (Werkt bij veel andere emoties bij mij ook zo, die neem ik zo over.)

Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.

Fairway zondag 30 oktober 2022 om 14:17

Zaramorad schreef: ↑
30-10-2022 10:54
In onze cultuur is een uitvaart is een van de weinige plekken waar huilen wordt geaccepteerd. Het is voor de direct betrokkenen juist fijn om te merken dat anderen hun verdriet delen. Gewoon lekker doorhuilen dus, maar dan wel een beetje discreet in een zakdoekje, jezelf kermend ter aarde storten zal minder worden gewaardeerd.

Dat anderen het verdriet delen is wel duidelijk, anders waren ze niet op de uitvaart. Dat sommigen al in huilen uitbarsten bij het overlijden van de tante van de buurvrouw zegt vrij weinig over het delen van verdriet.

Met alle respect overigens naar TO, mijn vrouw huilt ook om het minste geringste, zelfs een TV-reclame

Lila-Linda zondag 30 oktober 2022 om 14:19

retrostar schreef: ↑
30-10-2022 14:00
Het belangrijkste is dat de plechtigheid goed verloopt en er gebeurt altijd wel iets wat minder is. Dat heb je niet altijd in de hand. Een strakke organisatie als bij de Queen kunnen wij ons niet veroorloven en dat hoeft ook niet.

Het belangrijkste is dat mensen hun verdriet kunnen delen, uiten etc
Liever een warm bad, dan een strakke organisatie

De rest is bijzaak

VGM1980 zondag 30 oktober 2022 om 14:35

Wat anderen mij zien huilen vind ik an sich niet erg, alleen als ik eenmaal begin dan lukt het mij niet goed meer om weer over te gaan in neutraal. En het vervelendst vind ik eigenlijk als je daarna de mensen die het dichtst bij de overlede staan gaat condoleren en ik daar dan sta met dikke rode ogen terwijl zij zich proberen groot te houden.

Ik zeg maar zo, ik zeg maar..

Anoniem_64f23b954824f zondag 30 oktober 2022 om 14:46

Ik vind dit heel lastig iets.
Tijdens de uitvaart van mijn ouder was er een vriendin die van het begin tot het einde ontroostbaar was en huilde. Ik had hier echt wel problemen mee omdat zij de aandacht vroeg en ook getroost moest worden. Dit leidde behoorlijk af.

Tuurlijk heeft iedereen op zijn/haar eigen manier emoties, maar in hoeverre belast je iemand daarmee die zelf op de eerste bank zit om afscheid te nemen. Zij kwam voor de nabestaande (er was geen band met de overledene) en moest ik er voor haar zijn.

Ginevra zondag 30 oktober 2022 om 14:47

Lila-Linda schreef: ↑
30-10-2022 14:19
Het belangrijkste is dat mensen hun verdriet kunnen delen, uiten etc
Liever een warm bad, dan een strakke organisatie

Volgens mij wordt hier niet zozeer strak bedoeld als in “strak in het gelid” maar een goed verloop als in “degenen die dat willen kunnen hun zegje doen, er staat een extra stoel vooraan voor dove tante Clara en alcoholistische neef Henk is bijtijds naar buiten geloodst”. Het kan mensen vreselijk hinderen achteraf als blijkt dat de kist open was terwijl die dicht moest zijn of andersom, of dat de uitvaartleider de verkeerde naam noemt.

Voor sommigen is het fijn zich overeind te kunnen houden terwijl de ander juist vindt dat het helemaal prima is om in te storten. Het is niet aan ons om te zeggen dat degene die zich overeind wil houden of die verlamd is van de schok verkeerd rouwt of zo.

Ik ben zo gespannen als een snaar bij uitvaarten vooral als ik een rol te vervullen heb (spreken bv). En ik was een keer beroerd van woede toen we een moeder van jonge kinderen moesten begraven. Maar dat zal iedereen in die kerk gevoeld hebben.

Star⁴ zondag 30 oktober 2022 om 14:49

Jufjoke schreef: ↑
30-10-2022 10:53
Natuurlijk snap ik dat een uitvaart emoties oproept. Maar toch is er wat mij betreft wel degelijk zoiets als gepast of niet gepast. Ik weet dat het heel goed mogelijk is dat mensen er nauwelijks controle over hebben, maar als ik op de uitvaart van mijn vader mijn emoties genoeg onder controle probeer te houden om fatsoenlijk te kunnen speechen, terwijl de buurvrouw van twintig jaar geleden met gierende uithalen zit te huilen, dan vind ik dat wel erg storend en ongepast.
Het zou voor mij alle verschil maken hoeveel geluid het huilen maakt. Gewoon stromende tranen zal voor niemand een probleem zijn. Hartverscheurend huilen met harde uithalen en luidruchtig je neus ophalen....ja, dat kan echt wel ongepast zijn.
Wat voor mij helpt, is niet te rechtstreeks kijken naar de spreker of de getoonde foto's, en zeer bewust denken aan triviale zaken zoals mijn boodschappenlijstje, of wat ik morgen aan zal trekken of wat er allemaal in het nieuws is geweest gisteren. Of ik probeer in gedachten een onbelangrijk gesprek met mijn moeder te reconstrueren.

TO schrijft dat ze dat dus niet doet en daar reageer ik op.

Joppie zondag 30 oktober 2022 om 14:54

Fleur48 schreef: ↑
30-10-2022 13:39
Oh ja, lastig ! Dat je je krampachtig zit in te houden omdat je de overledene niet goed genoeg kent om (te) veel verdriet te laten zien. En dat dat dan niet lukt, maar het zelfs erger maakt. Sinds ik ergens gelezen heb dat je bij een uitvaart vaak wordt herinnerd aan je eigen verlies en je verdriet om de mensen die je in je leven moet missen, dat je het verdriet van de familie daardoor goed kunt meevoelen en dat dat dus de reden is dat je moet huilen ben ik wat milder naar mezelf geworden. Als ik de overledene niet goed ken en toch geraakt word dan mag dat van mezelf, ik denk dan even aan de mensen die ik verloren heb. Dat werkt bij mij beter dan alles weg slikken en achteraf inderdaad met een knallende hoofdpijn zitten. Pakje zakdoekjes mee om de tranen een beetje in toom te houden, niks mis mee.

Precies wat je zegt. Als ik mij probeer in te houden dan heb ik naderhand knallende koppijn.
Bij de crematie van mijn vader begin dit jaar heb ik heel bewust geluisterd omdat ik het heel bewust wou meemaken.
Geen hoofdpijn naderhand. Wel heel trots vooral op man en mijn kinderen

Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?

Anoniem_66fe539526f72 zondag 30 oktober 2022 om 15:16

Als ik bang ben voor een migraine aanval door een huilbui, dan neem ik tijdens het huilen -of bij een uitvaart, een uurtje eerder - al iets van pijnstillers. Ik heb de ervaring dat ik door huilbui eerst gewone hoofdpijn krijg die razendsnel doordendert in migraine, dus ik neem iets tegen gewone hoofdpijn en voorkom daarmee vaak ook de migraine.

Anoniem_670295c5b7b2b zondag 30 oktober 2022 om 15:54

Een aantal mensen hier meent dat huilen hetzelfde is als ‘je verdriet delen’. Waarom eigenlijk?

Voel je dat zo, TO, dat je iets deelt als je huilt, of dat je dan verbinding maakt?

Anoniem_6634a053c30df zondag 30 oktober 2022 om 16:01

xynix schreef: ↑
30-10-2022 15:54
Een aantal mensen hier meent dat huilen hetzelfde is als ‘je verdriet delen’. Waarom eigenlijk?

Voel je dat zo, TO, dat je iets deelt als je huilt, of dat je dan verbinding maakt?

Nee zo voel ik me totaal niet. Ik zit gewoon te huilen om het huilen, omdat het in het algemeen heel zielig is. Ik zit dan echt in mezelf gekeerd, en zie het helemaal niet als verbindingsmoment ofzo. Het maakt daarbij niks uit of het m’n oma/tante is, of een voor mij onbekende vrouw van de collega van mijn man.

Overigens met alle respect voor de mensen bij wie dat wel zo voelt/die dat wel zo zien, ik heb het gewoon alleen niet.

nerdopviva zondag 30 oktober 2022 om 16:04

VGM1980 schreef: ↑
30-10-2022 14:35
Wat anderen mij zien huilen vind ik an sich niet erg, alleen als ik eenmaal begin dan lukt het mij niet goed meer om weer over te gaan in neutraal. En het vervelendst vind ik eigenlijk als je daarna de mensen die het dichtst bij de overlede staan gaat condoleren en ik daar dan sta met dikke rode ogen terwijl zij zich proberen groot te houden.

Tijdens de uitvaart van mijn moeder heb ik amper gehuild, ik zat in een soort overlevingsstand, het had in ieder geval weinig te maken met groot houden

Eerlijk gezegd heb ik er totaal niet op gelet wie rooie ogen had, wie heeft gehuild, wie niet, etc. Had me ook niet uitgemaakt, iedereen ervaart verdriet anders.

Anoniem_670295c5b7b2b zondag 30 oktober 2022 om 16:07

Desayuno schreef: ↑
30-10-2022 16:01
Overigens met alle respect voor de mensen bij wie dat wel zo voelt/die dat wel zo zien, ik heb het gewoon alleen niet.

Kan het zijn dat je enorm gespannen bent, en dat je huilt om spanning af te voeren? Het klinkt een beetje zo. Ook door de migraine die erop volgt.

Lila-Linda zondag 30 oktober 2022 om 16:09

xynix schreef: ↑
30-10-2022 15:54
Een aantal mensen hier meent dat huilen hetzelfde is als ‘je verdriet delen’. Waarom eigenlijk?

Voel je dat zo, TO, dat je iets deelt als je huilt, of dat je dan verbinding maakt?

Huilen is voor mij een vorm van, of deel van verdriet delen
Niet hetzelfde als

Mevrouw75 zondag 30 oktober 2022 om 16:11

Maleficent schreef: ↑
30-10-2022 13:05
Ik denk dat juist helemaal niet. Als we een stukje terug gaan in de tijd, hingen veel mensen in NL het geloof aan (katholiek of protestant) en was het helemaal niet zo geaccepteerd om in het openbaar emotie te tonen. Een uitvaart was doorgaans kerkelijk en werd er weinig gedeeld over de overleden persoon. Het was ook niet de bedoeling dat de familie erg ging zitten huilen, laat staan de mensen die er verder vanaf stonden.

Gelukkig is het nu heel anders (hoewel, in de hele zware kerken is het nog steeds zo), maar er is wel meer ruimte voor verdriet en rouw, veel meer dan vroeger. Dus qua cultuur mwoah, maar we zijn collectief wel zachter dan pakweg 60 jaar geleden.

Waarom zou je ook, als de overledene naar de hemel gaat. Dat is nou niet heel verdrietig nieuws. Het is dus niet ‘zachter’ nu, het perspectief is anders.

Actieve topics