Overig
alle pijlers
Je dagboeken
vrijdag 22 juli 2022 om 20:22
Heb je ze nog van vroeger ? Of schrijf je nog steeds ?
Mogen je kinderen ze na je dood lezen ?
Schrijf je in gedachten houdend dat anderen het - later - lezen ? Hoop je dat eigenlijk ook ?
Ik heb de mijne weggedaan. Pubergedoe. Wat moeten mijn - hopelijk - bejaarde zoons later met “ zoveel september 19zoveel ,
Lief dagboek,
Vandaag ontmaagd.
Kristemeziele wat een pijn “
Mogen je kinderen ze na je dood lezen ?
Schrijf je in gedachten houdend dat anderen het - later - lezen ? Hoop je dat eigenlijk ook ?
Ik heb de mijne weggedaan. Pubergedoe. Wat moeten mijn - hopelijk - bejaarde zoons later met “ zoveel september 19zoveel ,
Lief dagboek,
Vandaag ontmaagd.
Kristemeziele wat een pijn “
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:34
Ik heb er eentje weg gegooid. Wat een bende stond daar in. Ik heb er nog twee liggen die ik ook nog weg wil maar ergens voelt het nog te vroeg. Lezen wil ik ze absoluut niet. Daar staan dingen in die me nog te veel aangrijpen en blijkbaar nog niet verwerkt heb.
Life is always rocky when you're a gem.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:34
Nee, ik heb dat (jammergenoeg) niet meer. Zou best nog eens die dramatische puberschrijfsels van mezelf willen lezen.
Ik ben vroeger heel erg gepest en heb toen, in een verdrietige periode, eens in een dagboek geschreven dat ik zelfmoord wilde plegen. Dat was niet echt zo maar god, ik was 13, onzeker en werd gepest. Mijn moeder heeft dat dagboek toen gelezen en toen moest ik met professionals gaan praten. Op zich prima natuurlijk maar het lezen van mijn dagboek zorgde wel voor een soort breuk in het vertrouwen.
Ik heb daarna niets meer op papier bewaard.
Ik ben vroeger heel erg gepest en heb toen, in een verdrietige periode, eens in een dagboek geschreven dat ik zelfmoord wilde plegen. Dat was niet echt zo maar god, ik was 13, onzeker en werd gepest. Mijn moeder heeft dat dagboek toen gelezen en toen moest ik met professionals gaan praten. Op zich prima natuurlijk maar het lezen van mijn dagboek zorgde wel voor een soort breuk in het vertrouwen.
Ik heb daarna niets meer op papier bewaard.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:35
Oh wat een goed topic, want hier zat ik inderdaad ook al over te twijfelen. Nu ik jullie reacties lees, ga ik ze ook maar weggooien. Het was nogal wat drama van mijn 16e tot mijn 23ste. Af en toe kijk ik eens terug en de "Ik háááát mijn leven" en "Ik wil dooohoood" vind ik dan heel naar om te lezen. Kan ik maar beter wegdoen. Is nu gelukkig toch allemaal niet relevant meer.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:38
Ik heb mijn dagboeken en agenda’s nog. Na mijn dood voor het nageslacht, die mogen het lezen en zich helemaal kapotlachen om lijstjes van mijn dertienjarige ik van wat ik met welke jongen heb uitgespookt.
Ik heb ook oude dagboeken van mijn overgrootmoeders, die vind ik fantastisch. Vooral de beschrijvingen van de baby- en kindertijd van mijn oma en haar broers, omdat het zo vreselijk veel lijkt op hoe ik het zelf met mijn eigen kinderen ervaren heb.
Mijn overgrootvader ging elk jaar met de jaarwisseling een verslag van het jaar schrijven, mijn moeder kan zich nog herinneren dat hij daar echt voor ging zitten. Heel bijzonder om bepaalde heftige dingen uit mijn familiegeschiedenis daar (soms verdekt opgeschreven) in terug te lezen.
Ik heb ook oude dagboeken van mijn overgrootmoeders, die vind ik fantastisch. Vooral de beschrijvingen van de baby- en kindertijd van mijn oma en haar broers, omdat het zo vreselijk veel lijkt op hoe ik het zelf met mijn eigen kinderen ervaren heb.
Mijn overgrootvader ging elk jaar met de jaarwisseling een verslag van het jaar schrijven, mijn moeder kan zich nog herinneren dat hij daar echt voor ging zitten. Heel bijzonder om bepaalde heftige dingen uit mijn familiegeschiedenis daar (soms verdekt opgeschreven) in terug te lezen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:57
Ik schrijf zelf sinds ik 10 ben (ben nu 30) en heb zo’n 12 volle boekjes/schriften. Schrijf dus niet dagelijks. Maar ik kan me nu niet voorstellen dat ik ze weggooi.
Ik ben jong mijn moeder verloren en haar drie dagboeken die ze schreef toen ze jong was, horen echt bij mijn dierbaartse bezit.
Ik vind ze geweldig en haal daar zoveel uit (ook uit de schaamteloze tienerdrama’s )
Ik ben jong mijn moeder verloren en haar drie dagboeken die ze schreef toen ze jong was, horen echt bij mijn dierbaartse bezit.
Ik vind ze geweldig en haal daar zoveel uit (ook uit de schaamteloze tienerdrama’s )
vrijdag 22 juli 2022 om 23:44
Ik heb jammer genoeg niet meer al mijn oude schoolagenda's, maar wel die uit 6vwo, die is echt heel leuk, die zit helemaal volgeplakt met dingetjes uit die tijd. Kaarten van o.a. Trainspotting, Oasis, Blur, The Smashing Pumpkins, The Beatles; songteksten die ik heb uitgeknipt, van die gratis Boomerang-kaarten, een kaartje voor een Oasis-concert, bioscoopkaartjes voor Titanic, een boarding pass, een postzegel en een bankbiljet uit Griekenland plus een etiket van een drankje dat we op vakantie dronken en kaartjes van nachtclubs daar, een handgeschreven gedicht en foto van iemand uit Australië die ik op vakantie had ontmoet (niks mee gehad overigens, was gewoon een vakantiekennis). En dan nog mijn rooster, cijfers, et cetera. Echt een heel leuk beeld van dat jaar.fashionvictim schreef: ↑22-07-2022 23:05Ik schreef nooit dagboeken, eigenlijk. Maar ik heb wel mijn oude schoolagenda's nog, en die geven ook een goed beeld van wie ik als meisje was. Dus die mogen mijn kinderen zeker lezen, graag zelfs.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 22 juli 2022 om 23:46
Ik heb ze allemaal ook bewaard in een grote doos! Jaren terug eens terug gelezen en inderdaad kleine drama’s die heel groot waren voor je als tiener/puber 
En al die verliefdheden!
Maar vanaf mijn 18e wordt het serieuzer, en ga je alle grotere stappen door, wat ook heel leuk is om terug te lezen. Toen ik ging samenwonen wordt het dagelijks schrijven meer wekelijks, en vanaf de geboorte van kind 1 werd het nog veel minder. Nu heb ik er al jaren eentje waar ik per half jaar probeer de grote lijnen in samen te vatten.
Ik gooi ze dan ze zeker niet weg
En al die verliefdheden!
Maar vanaf mijn 18e wordt het serieuzer, en ga je alle grotere stappen door, wat ook heel leuk is om terug te lezen. Toen ik ging samenwonen wordt het dagelijks schrijven meer wekelijks, en vanaf de geboorte van kind 1 werd het nog veel minder. Nu heb ik er al jaren eentje waar ik per half jaar probeer de grote lijnen in samen te vatten.
Ik gooi ze dan ze zeker niet weg
zaterdag 23 juli 2022 om 00:01
Matcha schreef: ↑22-07-2022 21:39Ik schreef jarenlang elke dag een hele bladzijde in een dagboek, tot ik rond mijn dertigste vaststelde dat ik overwegend hoge hoogtepunten en diepe dieptepunten vermeldde waardoor het bijna leek of ik bipolair was, alsof ik geen doodnormale dingen beleefde.
Bij het herlezen heb ik ze allemaal in de kliko geflikkerd en dat gaf een heel bevrijdend gevoel.
Hier moest ik toch wel een beetje om lachen.
Kan me er iets bij voorstellen.
zaterdag 23 juli 2022 om 00:02
feow schreef: ↑22-07-2022 22:38Ik heb mijn dagboeken en agenda’s nog. Na mijn dood voor het nageslacht, die mogen het lezen en zich helemaal kapotlachen om lijstjes van mijn dertienjarige ik van wat ik met welke jongen heb uitgespookt.
Ik heb ook oude dagboeken van mijn overgrootmoeders, die vind ik fantastisch. Vooral de beschrijvingen van de baby- en kindertijd van mijn oma en haar broers, omdat het zo vreselijk veel lijkt op hoe ik het zelf met mijn eigen kinderen ervaren heb.
Mijn overgrootvader ging elk jaar met de jaarwisseling een verslag van het jaar schrijven, mijn moeder kan zich nog herinneren dat hij daar echt voor ging zitten. Heel bijzonder om bepaalde heftige dingen uit mijn familiegeschiedenis daar (soms verdekt opgeschreven) in terug te lezen.
Woord voor woord prachtig en bijzonder!
zaterdag 23 juli 2022 om 00:04
zaterdag 23 juli 2022 om 00:08
Ik heb ook nog een dagboek, van de Troetelbeertjes. Met slotje.
Pas nog doorgebladerd. Schaamde me rot om wat ik las. Hopende dat niemand dit ooit zou lezen. Had me destijds voorgenomen om dagelijks te schrijven en het dagboek een naam te geven, à la Anne Frank. Maar dat was niet voor mij weggelegd. Ik schreef er eens in de maand in geloof ik. En had dan niet eens iets zinnigs te vertellen.
Had het ooit misschien willen bewaren voor nageslacht, zoals veel andere spullen. Maar denk dat ik het binnenkort wegdoe. En dan alleen de feitjes bewaar, zoals eerste keer ongesteld e.d.
Ik ben aan het afronden, afsluiten, ik weet niet wat precies. Ik word er melancholisch van, of beter gezegd: verdrietig. Geen best moment om hier nu over na te denken, besef ik nu...
Pas nog doorgebladerd. Schaamde me rot om wat ik las. Hopende dat niemand dit ooit zou lezen. Had me destijds voorgenomen om dagelijks te schrijven en het dagboek een naam te geven, à la Anne Frank. Maar dat was niet voor mij weggelegd. Ik schreef er eens in de maand in geloof ik. En had dan niet eens iets zinnigs te vertellen.
Had het ooit misschien willen bewaren voor nageslacht, zoals veel andere spullen. Maar denk dat ik het binnenkort wegdoe. En dan alleen de feitjes bewaar, zoals eerste keer ongesteld e.d.
Ik ben aan het afronden, afsluiten, ik weet niet wat precies. Ik word er melancholisch van, of beter gezegd: verdrietig. Geen best moment om hier nu over na te denken, besef ik nu...
zaterdag 23 juli 2022 om 07:51
Ik schreef sowieso nooit in een dagboek. Ik wilde het wel graag en kocht er dan 1, dan schreef ik een week of 2 max. en dan belandde het ding ergens in de hoek van mijn kamer en verbleef daar tot de volgende opruimbeurt. Dan vond ik hem en schreef er weer een paar keer in etc.
Het was voor mij schijnbaar toch niet die uitlaatklep die het voor veel andere meiden was.
Als ik ze wel zou hebben en ik had een dochter zou ik ze misschien wel bewaren, voor een zoon denk ik niet.
Het was voor mij schijnbaar toch niet die uitlaatklep die het voor veel andere meiden was.
Als ik ze wel zou hebben en ik had een dochter zou ik ze misschien wel bewaren, voor een zoon denk ik niet.
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
zaterdag 23 juli 2022 om 08:01
Je zet me wel aan het denken hoor.
Ik heb nog 1 dagboek, maar toen ik het jaren geleden nog eens pakte en erin bladerde werd ik allesbehalve vrolijk. Er staat veel ellende in, letterlijke verwijzingen naar gebeurtenissen in mijn jeugd die niet bepaald gemakkelijk was. Scheldwoorden, tranen, gedachtegangen. En dan echt in kindertaal geschreven.
Ik denk dat ik het weg ga doen. Dat zijn zwarte bladzijden die niemand moet lezen.
Ik heb nog 1 dagboek, maar toen ik het jaren geleden nog eens pakte en erin bladerde werd ik allesbehalve vrolijk. Er staat veel ellende in, letterlijke verwijzingen naar gebeurtenissen in mijn jeugd die niet bepaald gemakkelijk was. Scheldwoorden, tranen, gedachtegangen. En dan echt in kindertaal geschreven.
Ik denk dat ik het weg ga doen. Dat zijn zwarte bladzijden die niemand moet lezen.
zaterdag 23 juli 2022 om 08:54
Ik hoop dat voor de afgeronde dingen nieuwe beginnetjes van iets fijns/moois/leuks kunnen komen.
zaterdag 23 juli 2022 om 09:09
Hier idem.Darthmee schreef: ↑23-07-2022 00:04Ik had graag dagboeken willen bij houden, maar deze werden vroeger altijd door andere (familie) gelezen. Dus ben er maar mee gestopt na een paar bladzijdes.
Heb alleen wat briefjes die op school werden door gegeven met stukjes over jongens of tienerroddels. Dat is wel leuk om terug te lezen.
Ook als ik een brief aan mijn penvriendin schreef was er altijd wel iemand die mee keek en commentaar leverde op wat ik schreef.
zaterdag 23 juli 2022 om 09:13
Ik heb ze vrijwel allemaal nog, op de dagboeken uit begin van mijn studietijd na. Maar ik wil ze wel wegdoen, het zijn namelijk meer afreageerboeken dan dagboeken. Geen verslagjes over vakanties waar ik van heb genoten, nauwelijks uitingen van geluk, blijdschap, trots etc. Weinig over de gezellige momenten die ik met familie of vriendinnen heb gehad. Alleen een hoop uitingen van frustratie en woede of van teleurstelling. Waarbij ik ook opvallend vaak schrijf: "Ik weet dat het nergens op slaat, maar..." of "Ik weet dat het belachelijk is dat ik me hier druk over maak..."
Terwijl als ik dit na 10 of 20 jaar teruglees, denk: Ja hallo!? Logisch dat je daar boos of verdrietig over was zeg...
Die dagboeken geven dus geen leuk beeld van een bepaalde tijd weer, maar zijn vooral een les voor mijzelf om patronen in mijn gedrag te zien en mijn onvermogen om negatieve gevoelens te uiten op een andere manier dan op papier. Niet echt materiaal dat je wil nalaten aan nabestaanden.
Terwijl als ik dit na 10 of 20 jaar teruglees, denk: Ja hallo!? Logisch dat je daar boos of verdrietig over was zeg...
Die dagboeken geven dus geen leuk beeld van een bepaalde tijd weer, maar zijn vooral een les voor mijzelf om patronen in mijn gedrag te zien en mijn onvermogen om negatieve gevoelens te uiten op een andere manier dan op papier. Niet echt materiaal dat je wil nalaten aan nabestaanden.
zaterdag 23 juli 2022 om 09:18
Oh bij jou ook…dat is zo naar. Bij mij was ook niets “veilig”. Rot voor jeNogevendit schreef: ↑23-07-2022 09:09Hier idem.
Ook als ik een brief aan mijn penvriendin schreef was er altijd wel iemand die mee keek en commentaar leverde op wat ik schreef.
zaterdag 23 juli 2022 om 09:27
Bij mij zijn het zeker niet afreageerboeken, of alleen maar diep verdriet boeken. Ook leuke dingen staan erin, hoe het gaat op school, met wie ik omging per periodes (ook pesten en de niet leuke dingen op scholen, maar het overheerst niet). En overlijden van opa en oma’s.
Ik vond toen ik jaren terug aantal boeken terug las het juist heel waardevol.
En dat er sommige ook dagen waren dat er weinig zinnigs geschreven is, snap ik ook wel op school en werk dagen
Wel heel rot voor degene die in hun dagboeken alleen zwarte bladzijdes zien, kan me voorstellen dat je dat niet wil bewaren.
Ik vond toen ik jaren terug aantal boeken terug las het juist heel waardevol.
En dat er sommige ook dagen waren dat er weinig zinnigs geschreven is, snap ik ook wel op school en werk dagen
Wel heel rot voor degene die in hun dagboeken alleen zwarte bladzijdes zien, kan me voorstellen dat je dat niet wil bewaren.
zaterdag 23 juli 2022 om 09:33
Ik heb dat wel gedaan; vroeger ging het vooral om emoties en als ik nu nog wat opschrijf, vooral om feiten om praktische reden.
Ik vond nog een schriftje uit de 90-er jaren. Het meeste was bij een poging tot herlezen niet om door te komen. Vooral als ik emotioneel werd kon ik de goede woorden niet vinden. Als het ingedaald was was de kans dat ik me in goede bewoordingen uitte, een stuk hoger. Twee bladzijden zijn pareltjes, maar voor een ander vermoedelijk oninteressant.
Ik ben dus gerust dat mocht ik ergens iets hebben laten slingeren, de personen die komen ontruimen, dit na een halve regel lezen in de afvalcontainers zullen smijten, bovenop huisraad en deco.
Ik vond nog een schriftje uit de 90-er jaren. Het meeste was bij een poging tot herlezen niet om door te komen. Vooral als ik emotioneel werd kon ik de goede woorden niet vinden. Als het ingedaald was was de kans dat ik me in goede bewoordingen uitte, een stuk hoger. Twee bladzijden zijn pareltjes, maar voor een ander vermoedelijk oninteressant.
Ik ben dus gerust dat mocht ik ergens iets hebben laten slingeren, de personen die komen ontruimen, dit na een halve regel lezen in de afvalcontainers zullen smijten, bovenop huisraad en deco.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 23 juli 2022 om 09:35
zaterdag 23 juli 2022 om 10:19
Dankjewel.
Zoiets inderdaad. Afscheid, rouw, stap voor stap opruimen. Mijn moeder is op het einde van haar leven, ik zelf laat niks achter... Het voelt zwaar, maar op een bepaalde manier ook rustgevend. Maar dat is nog een lang proces denk ik...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
