Overig
alle pijlers
Laat op het forum?
vrijdag 29 februari 2008 om 01:22
Ik had er ook een vervelende nasmaak van. Het duurde dan ook nog wel even voordat ik sliep. Maar ik zei toch niet echt iets raars? Ik voelde me erg aangevallen.
Nou ja, ik ga me er ook niet teveel van aantrekken hoor. Het is tenslotte een forum, niet iemand in mijn echte leven. En ik weet dat ik niks rot bedoelde.
Nou ja, ik ga me er ook niet teveel van aantrekken hoor. Het is tenslotte een forum, niet iemand in mijn echte leven. En ik weet dat ik niks rot bedoelde.
vrijdag 29 februari 2008 om 01:29
Nee hoor meid,je zei echt niets raars.
En je moet je het idd niet aantrekken,het is idd maar forum.
Ik bedoelde ook niets rots. Was ook even in verwarring wat nu de bedoeling was.Ei kwijt,advies,medeleven, medelijden, bevestiging???
Nou ja,is even achter de rug een onderonsje,boeit mij niet of dat gelezen wordt.
Wil het gewoon even kwijt.
En je moet je het idd niet aantrekken,het is idd maar forum.
Ik bedoelde ook niets rots. Was ook even in verwarring wat nu de bedoeling was.Ei kwijt,advies,medeleven, medelijden, bevestiging???
Nou ja,is even achter de rug een onderonsje,boeit mij niet of dat gelezen wordt.
Wil het gewoon even kwijt.
vrijdag 29 februari 2008 om 01:33
vrijdag 29 februari 2008 om 01:41
Ja, ik wilde er ook nog even op terugkomen. Pech dan, dat het gelezen kan worden. Het werd me gister gewoon iets te zwaar. Hij sneed precies een aantal punten aan waar ik bang voor ben (mss nooit kinderen, mss nooit meer een relatie, etc.) en die ik juist probeer te 'vergeten'. Nou ja, waar ik probeer mee om te gaan. Ik probeer me te richten op andere dingen eerst. Niemand weet wat de toekomst brengen gaat, tenslotte. En zoals ik gister ook al zei, ik waak er bij mezelf erg voor om me bij die gedachten neer te leggen. Want als ik dat doe, dan zak ik weg in verdriet en kom ik er nooit meer uit. Dan word ik een soort slachtoffer van mezelf. Het lukt me niet altijd om zo te denken natuurlijk, dat is een lang proces. Maar ik probeer het tenminste.
En de bedoeling was me ook niet duidelijk nee. En de opmerking dat ik me niet zou willen inleven stuitte me tegen de borst. Ik ben juist best begaan met mensen. Ik kan ook goed andermans ellende aanhoren hoor, ik ben echt niet alleen met mezelf bezig. Maar ik kan niet zo goed tegen mensen die opgeven, die geen vechtlust tonen, geen karakter.
En de bedoeling was me ook niet duidelijk nee. En de opmerking dat ik me niet zou willen inleven stuitte me tegen de borst. Ik ben juist best begaan met mensen. Ik kan ook goed andermans ellende aanhoren hoor, ik ben echt niet alleen met mezelf bezig. Maar ik kan niet zo goed tegen mensen die opgeven, die geen vechtlust tonen, geen karakter.
vrijdag 29 februari 2008 om 01:44
Leuk toch, lachen om jezelf! Haha, dat ken ik (en dan soms de rare blikken van anderen ).
En dat afweermechanisme is ook bekend. Is ook wel goed denk ik, dat helpt relativeren of afstand creëren. Of laat je een beetje lachen als het even moelijk is. Op het forum doe ik het niet a te vaak, want het wordt zo snel verkeerd uitgelegd.
Helaas doe ik het IRL soms iets te snel en iets te vaak, waardoor mijn gevoelens nogal eens verborgen blijven.
En dat afweermechanisme is ook bekend. Is ook wel goed denk ik, dat helpt relativeren of afstand creëren. Of laat je een beetje lachen als het even moelijk is. Op het forum doe ik het niet a te vaak, want het wordt zo snel verkeerd uitgelegd.
Helaas doe ik het IRL soms iets te snel en iets te vaak, waardoor mijn gevoelens nogal eens verborgen blijven.
vrijdag 29 februari 2008 om 01:48
En dat straal je ook uit die vechtlust soleil.
En de angsten die je benoemd,zijn een heel logisch gevolg
Maar lijden onder een angst waarvan je niet weet of dit waarheid word is zo killing.
Dat weet jij gelukkig zelf al heel goed. En vind het ook heel sterk dat je daar niet altijd aan toegeeft. Weet overigens dondersgoed dat dat zeker nu heel moeilijk is. En even lekker je in je verdriet nestelen is heel oke. maar erin blijven hangen doet geen mens goed.
dat je nu voornamelijk verdriet voelt..tsja dat is heel terecht meid.
ik leef met je mee.
en ik vind het ongeloofelijk fijn en mooi dat je er ook doorheen lacht op zijn tijd.
Chapeau! (schrijf ik het goed? heb nog niet geoefend)
En de angsten die je benoemd,zijn een heel logisch gevolg
Maar lijden onder een angst waarvan je niet weet of dit waarheid word is zo killing.
Dat weet jij gelukkig zelf al heel goed. En vind het ook heel sterk dat je daar niet altijd aan toegeeft. Weet overigens dondersgoed dat dat zeker nu heel moeilijk is. En even lekker je in je verdriet nestelen is heel oke. maar erin blijven hangen doet geen mens goed.
dat je nu voornamelijk verdriet voelt..tsja dat is heel terecht meid.
ik leef met je mee.
en ik vind het ongeloofelijk fijn en mooi dat je er ook doorheen lacht op zijn tijd.
Chapeau! (schrijf ik het goed? heb nog niet geoefend)
vrijdag 29 februari 2008 om 01:50
vrijdag 29 februari 2008 om 01:57
Toch weer dat Frans hè (en ja, je schrijft het goed).
Tja, ik ben heel bewust bezig met "herstel" zeg maar. Ik sleur me bewust af en toe het huis uit (al is het maar even 10 minuten naar de bakker of winkel om de hoek), spreek bewust af en toe met mensen af, eet bewust ook al heb ik geen honger en dat soort dingen. Ook al vind ik het soms helemaal niet leuk. Maar het is zó makkelijk om in een hoekje te gaan zitten treuren en zwelgen en dan wordt er nooit meer iets leuk, denk ik.
Natuurlijk lukt het niet elke dag. Er zijn dagen dan doe ik echt helemaal niks. Of ben ik al blij als ik één 'belangrjk' telefoontje pleeg. En soms zeg ik dingen af, die eigenlijk best leuk zouden zijn, omdat ik het denk niet te zullen trekken. Ik zou het liefste hebben, dat iemand me nu aan het handje neemt en me alle kant-en-klare oplossingen aanwijst. Maar zo werkt het nou eenmaal niet.
En zonder af en toe lachen, was ik er echt al aan onderdoor gegaan. Ik heb dat echt nodig, een beetje lol op zijn tijd. Ik ben normaal nogal goedlachs en houd van mensen en drukte om me heen. Dat wil ik weer terug.
Maar zo doe jij het toch ook Iry. Jij hebt ook je ellende, net als iedereen (of mss nog wel meer dan sommigen) en jij blijft ook lachen en positief denken. Dat vind ik mooi aan jou.
Tja, ik ben heel bewust bezig met "herstel" zeg maar. Ik sleur me bewust af en toe het huis uit (al is het maar even 10 minuten naar de bakker of winkel om de hoek), spreek bewust af en toe met mensen af, eet bewust ook al heb ik geen honger en dat soort dingen. Ook al vind ik het soms helemaal niet leuk. Maar het is zó makkelijk om in een hoekje te gaan zitten treuren en zwelgen en dan wordt er nooit meer iets leuk, denk ik.
Natuurlijk lukt het niet elke dag. Er zijn dagen dan doe ik echt helemaal niks. Of ben ik al blij als ik één 'belangrjk' telefoontje pleeg. En soms zeg ik dingen af, die eigenlijk best leuk zouden zijn, omdat ik het denk niet te zullen trekken. Ik zou het liefste hebben, dat iemand me nu aan het handje neemt en me alle kant-en-klare oplossingen aanwijst. Maar zo werkt het nou eenmaal niet.
En zonder af en toe lachen, was ik er echt al aan onderdoor gegaan. Ik heb dat echt nodig, een beetje lol op zijn tijd. Ik ben normaal nogal goedlachs en houd van mensen en drukte om me heen. Dat wil ik weer terug.
Maar zo doe jij het toch ook Iry. Jij hebt ook je ellende, net als iedereen (of mss nog wel meer dan sommigen) en jij blijft ook lachen en positief denken. Dat vind ik mooi aan jou.
anoniem_39653 wijzigde dit bericht op 29-02-2008 02:05
Reden: typen is moelijk
Reden: typen is moelijk
% gewijzigd
vrijdag 29 februari 2008 om 01:59
quote:iry schreef op 29 februari 2008 @ 01:50:
Ja dat weglachen van je verdriet of angst of wat dan ook,pfff,heel herkenbaar.
En ja daardoor misgun je jezelf de schouder om op uit te huilen.
Ik heb je al eerder gezegd dat het masker best eens af mag bij mensen die je vertrouwd,je hoeft het niet alleen te doen meid.Dat masker gaat vooral af bij familie. Maar dat valt soms een beetje tegen. Die weten niet zo goed wat ze ermee aan moeten. De een loopt van schrik weg, van de ander kan er net een schouderklopje af (terwijl ik eens in wat armen weg wil schuilen) en weer een ander vindt het allemaal maar stom, psychische dingen en ziet verdriet een beetje als zwakte.
Ja dat weglachen van je verdriet of angst of wat dan ook,pfff,heel herkenbaar.
En ja daardoor misgun je jezelf de schouder om op uit te huilen.
Ik heb je al eerder gezegd dat het masker best eens af mag bij mensen die je vertrouwd,je hoeft het niet alleen te doen meid.Dat masker gaat vooral af bij familie. Maar dat valt soms een beetje tegen. Die weten niet zo goed wat ze ermee aan moeten. De een loopt van schrik weg, van de ander kan er net een schouderklopje af (terwijl ik eens in wat armen weg wil schuilen) en weer een ander vindt het allemaal maar stom, psychische dingen en ziet verdriet een beetje als zwakte.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:02
quote:iry schreef op 29 februari 2008 @ 01:53:
Ja ,dat niet kunnen inleven,of je hebt makkelijk praten.Nou dat heb ik niet,dus tikkie terug denk ik dan,dat irriteerde mij ook.
Ik heb het niet makkelijk,en vaak ook zeer moeilijk(gehad)
Ik probeer juist mensen te helpen.
Nee, jij hebt het niet makkelijk, dus dat vond ik ook een stomme opmerking. Alsof er maar 1 persoon problemen heeft.
Maar ook mensen, waavan jij (jij in het algemeen hoor, niet jij Iry) denkt dat die niks meemaken vergeleken jijzelf, hebben het niet altijd makkelijk. Iedereen heeft zijn eigen problemen en verdriet. En hoe banaal dat soms kan lijken, voor die persoon is dat op dat moment het ergste van de wereld.
(iemand die ik ken, van ongeveer mijn leeftijd, heeft bijvoorbeeld pas een van haar ouders verloren. Dan weet ik best wel dat dat heel erg is natuurlijk en dat dat -zeker voor haar- veel verdrietiger is dan het verliezen van je relatie of je baan of huis. Maar zoiets neemt je eigen verdriet niet weg)
Ja ,dat niet kunnen inleven,of je hebt makkelijk praten.Nou dat heb ik niet,dus tikkie terug denk ik dan,dat irriteerde mij ook.
Ik heb het niet makkelijk,en vaak ook zeer moeilijk(gehad)
Ik probeer juist mensen te helpen.
Nee, jij hebt het niet makkelijk, dus dat vond ik ook een stomme opmerking. Alsof er maar 1 persoon problemen heeft.
Maar ook mensen, waavan jij (jij in het algemeen hoor, niet jij Iry) denkt dat die niks meemaken vergeleken jijzelf, hebben het niet altijd makkelijk. Iedereen heeft zijn eigen problemen en verdriet. En hoe banaal dat soms kan lijken, voor die persoon is dat op dat moment het ergste van de wereld.
(iemand die ik ken, van ongeveer mijn leeftijd, heeft bijvoorbeeld pas een van haar ouders verloren. Dan weet ik best wel dat dat heel erg is natuurlijk en dat dat -zeker voor haar- veel verdrietiger is dan het verliezen van je relatie of je baan of huis. Maar zoiets neemt je eigen verdriet niet weg)
vrijdag 29 februari 2008 om 02:03
Ja ik ben ook wel een vechter en humor is o.a mijn wapen.
kan op zijn tijd mijzelf onwijs zielig,onbegrepen,onbemind en onaantrekkelijk en zeer onmachtig voelen.
Maar vooral in mijn eentje ind ehoek op de bank onder een dekentje.
Lucht gewoon af en toe lekker op,maar ik ga daarna wel gewoon door idd.
ik vind dat ik dat verplicht ben aan de dierbaren om mij heen en aan mijzelf.
En soms gaat dat makkelijk,soms moeilijk maar het loont eigenlijk altijd.
Ik ken dat ook ,mijzelf ergens toe dwingen,maar hoe moeilijk het moment op dat moment is,achteraf denk ik vaak,pfff zat je daar nou zo in de stress.
Met die ervaring kom ik er wel.
kan op zijn tijd mijzelf onwijs zielig,onbegrepen,onbemind en onaantrekkelijk en zeer onmachtig voelen.
Maar vooral in mijn eentje ind ehoek op de bank onder een dekentje.
Lucht gewoon af en toe lekker op,maar ik ga daarna wel gewoon door idd.
ik vind dat ik dat verplicht ben aan de dierbaren om mij heen en aan mijzelf.
En soms gaat dat makkelijk,soms moeilijk maar het loont eigenlijk altijd.
Ik ken dat ook ,mijzelf ergens toe dwingen,maar hoe moeilijk het moment op dat moment is,achteraf denk ik vaak,pfff zat je daar nou zo in de stress.
Met die ervaring kom ik er wel.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:08
Dat komt meestal omdat verdriet van een ander moeilijk te relativeren is,en het boort soms ook eigen verdriet aan .
het is ongrijpbaar,dus lastig om daar op te reageren.
Meestal wil iemand verdriet wegnemen of niet zien,daar worden mensen onhandig van.
Toch is idd even iemand lekker uit laten huilen,een bakje thee,en een : goh wat verschikkleijk klote voor je,voldoende.
het is ongrijpbaar,dus lastig om daar op te reageren.
Meestal wil iemand verdriet wegnemen of niet zien,daar worden mensen onhandig van.
Toch is idd even iemand lekker uit laten huilen,een bakje thee,en een : goh wat verschikkleijk klote voor je,voldoende.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:09
Natuurlijk voel je jezelf wel eens klote en onbemind (en ik nu vaker dan een tijd terug), maar dat is toch normaal. Iedereen heeft van die momenten.
Maar de enige manier om het anders te krijgen, is door te handelen. En in slechte perioden gaat dat moeizaam, maar dat mag ook moeizaam zijn. Maar je erbij neerleggen is nooit goed denk ik.
Daarna mag je ook trots op jezelf zijn, dan heb je toch weer iets gedaan, nietwaar.
Haha, dat stressen om niks, hoe herkenbaar. Ik kan dus echt dágen tegen een lullig telefoontje aanhikken. Of tegen een formuliertje ophalen ergens. Om me voor te schamen, echt, ik lijk wel een kind soms.
Maar de enige manier om het anders te krijgen, is door te handelen. En in slechte perioden gaat dat moeizaam, maar dat mag ook moeizaam zijn. Maar je erbij neerleggen is nooit goed denk ik.
Daarna mag je ook trots op jezelf zijn, dan heb je toch weer iets gedaan, nietwaar.
Haha, dat stressen om niks, hoe herkenbaar. Ik kan dus echt dágen tegen een lullig telefoontje aanhikken. Of tegen een formuliertje ophalen ergens. Om me voor te schamen, echt, ik lijk wel een kind soms.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:12
Ja, ik snap ook hun reactie wel. Mijn moeder wordt bijvoorbeeld erg kwaad op me, als ik in zo'n huilbui ben. Ik snap waarom ze het doet, want ze wil me eruit pushen zeg maar, ze wil dat het weer beter gaat. Ze ziet alleen niet dat het niet helpt, dat het het soms alleen maar erger maakt en ik nog meer overstuur raak.
Inderdaad, een arm, een zoen, een 'ik vind het zo erg voor je' is vaak veel effectiever.
Inderdaad, een arm, een zoen, een 'ik vind het zo erg voor je' is vaak veel effectiever.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:17
Haha! dat denk ik ook vaak,wat een kind ben ik zeg!
Moet ik een telefoontje plegen,zit ik allemaal moeilijk te doen,nou nou!
Probeer het ook altijd af te schuiven op mijn vriend(triest eigenlijk)
Behalve als ik pissig ben,bv een brief van een instantie op mijn deurmat met foutieve info of dommheid,dan hang ik wel gelijk aan de telefoon.
Achterlijk eigenlijk.
Als ik een verjaardag heb ofzo,loop ik ook te stressen,echt tot het belachelijke aan toe.
1 grote crisis hier,wat meestal resulteerd in janken en ruzie.
En dat ontstaat uit mijn onzekerheid en gaat uiteindelijk nergens over.
maar als ik onverwacht gevraagd wordt om bv naar een film te gaan,word ik ook wel zenuwachtig,maar dan is er geen tijd voor stress en lukt het meestal wel.
Tsja...mijn vriend heeft zijn handen vol aan mij,de schat.
Moet ik een telefoontje plegen,zit ik allemaal moeilijk te doen,nou nou!
Probeer het ook altijd af te schuiven op mijn vriend(triest eigenlijk)
Behalve als ik pissig ben,bv een brief van een instantie op mijn deurmat met foutieve info of dommheid,dan hang ik wel gelijk aan de telefoon.
Achterlijk eigenlijk.
Als ik een verjaardag heb ofzo,loop ik ook te stressen,echt tot het belachelijke aan toe.
1 grote crisis hier,wat meestal resulteerd in janken en ruzie.
En dat ontstaat uit mijn onzekerheid en gaat uiteindelijk nergens over.
maar als ik onverwacht gevraagd wordt om bv naar een film te gaan,word ik ook wel zenuwachtig,maar dan is er geen tijd voor stress en lukt het meestal wel.
Tsja...mijn vriend heeft zijn handen vol aan mij,de schat.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:21
Ja en na de troost mag iemand best zeggen(als je de timing maar enigzins goed aanvoelt) en nu klaar! kom op, we gaan wat doen.
Maar eerst ff huilen haalt gewoon de druk van de ketel,en de bevestiging dat je je idd rot voelt.
Mijn moeder is daar ook een beetje onhandig in. Doe komt dan kasten opruimen enzo,haha, is ook fijn natuurlijk. Ook dat helpt mij hoor.
Maar eerst ff huilen haalt gewoon de druk van de ketel,en de bevestiging dat je je idd rot voelt.
Mijn moeder is daar ook een beetje onhandig in. Doe komt dan kasten opruimen enzo,haha, is ook fijn natuurlijk. Ook dat helpt mij hoor.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:24
O ja, ik schuif dat ook graag op anderen af. Maar ja, dat lukt nu niet hè, in mijn eentje
En dat stressen voor verjaardagen enzo, ook heel herkenbaar. Dat heb ik eigenlijk altijd wel gehad. Maar nu is het erger. Zo erg, dat ik nu dus ook afzeg, terwijl ik anders wel gewoon ging met het idee dat het vast wel leuk zou worden.
Ik vraag nu ook bij sommige dingen die ik moet doen, een vriendin mee. Dan hebben we bijvoorbeeld afgesproken om wat te gaan drinken of te lunchen en dan zeg ik "vind je het trouwens erg om eerst even... " Dan weet ik tenminste zeker dat ik het ook doe (want ja, ik heb nou eenmaal gezegd dat we dat moesten doen).
En vanavond had ik ook weer wat om me te dwingen. Ik moet al dágen een uitzend-mevrouw terugbellen, maar heb de puf / moed niet. Nu heb ik haar vanavond een mailtje gestuurd (met een rotsmoes dat ik nu pas haar mail las ) en dat ik haar morgen zal bellen. Nu móet ik dus wel
En dat stressen voor verjaardagen enzo, ook heel herkenbaar. Dat heb ik eigenlijk altijd wel gehad. Maar nu is het erger. Zo erg, dat ik nu dus ook afzeg, terwijl ik anders wel gewoon ging met het idee dat het vast wel leuk zou worden.
Ik vraag nu ook bij sommige dingen die ik moet doen, een vriendin mee. Dan hebben we bijvoorbeeld afgesproken om wat te gaan drinken of te lunchen en dan zeg ik "vind je het trouwens erg om eerst even... " Dan weet ik tenminste zeker dat ik het ook doe (want ja, ik heb nou eenmaal gezegd dat we dat moesten doen).
En vanavond had ik ook weer wat om me te dwingen. Ik moet al dágen een uitzend-mevrouw terugbellen, maar heb de puf / moed niet. Nu heb ik haar vanavond een mailtje gestuurd (met een rotsmoes dat ik nu pas haar mail las ) en dat ik haar morgen zal bellen. Nu móet ik dus wel
vrijdag 29 februari 2008 om 02:27
Het is ook goed als iemand je af en toe een schop onder je kont geeft. Maar doe dat alsjeblieft op een 'goed' moment. Als ik al hysterisch ben, helpt het niks hoor, haha. Dan gil ik alleen nog maar harder. Terwijl ik op een moment dat ik kalm ben, óók wel snap dat ik in de benen moet om mijn situatie te verbeteren.
Wat lief, dat je meehuilt! Ik denk dat dat heel goed helpt, dan erken je hun verdriet. Een oplossng moeten ze zelf bedenken en uitvoeren en verdriet moeten ze uitendelijk zelf verwerken, maar medeleven doet al zoveel goed vaak.
Wat lief, dat je meehuilt! Ik denk dat dat heel goed helpt, dan erken je hun verdriet. Een oplossng moeten ze zelf bedenken en uitvoeren en verdriet moeten ze uitendelijk zelf verwerken, maar medeleven doet al zoveel goed vaak.
vrijdag 29 februari 2008 om 02:36
idd is timing voor de "schop"niet ieders sterkste punt.
Als ik ergens naar toe moet zit ik dagen smoezen te verzinnen om er onder uit te komen.
Maarja, vriendlief accepteerd dat niet. Behalve als ik echt radeloos ben hoor,hij duwt mij ook weer niet over de grens.
haha, goh...sterke vrouwen zijn wij zeg,poe hee!
We zijn dan wel weer onwijs grappig natuurlijk.
Als ik ergens naar toe moet zit ik dagen smoezen te verzinnen om er onder uit te komen.
Maarja, vriendlief accepteerd dat niet. Behalve als ik echt radeloos ben hoor,hij duwt mij ook weer niet over de grens.
haha, goh...sterke vrouwen zijn wij zeg,poe hee!
We zijn dan wel weer onwijs grappig natuurlijk.
