Overig
alle pijlers
Leeg nest
maandag 16 augustus 2021 om 07:21
Goedemorgen,
Vandaag weer mijn eerste werkdag na 3 weken vakantie. Mijn eerste vakantie zonder mijn kind. Want die woont nu niet meer bij mij.
En ik vind het niet leuk, ik mis mijn kind, loop regelmatig met mijn ziel onder mijn arm.
Die gevoelens kwamen onverwacht, ik was toch immers zo blij dat ze een fijne etage hebben gevonden? En ze komen toch regelmatig binnenwippen?
En ikzelf heb toch mijn eigen leven, met eigen activiteiten en verantwoordelijkheden?
Ik dacht goed voorbereid te zijn, maar dat valt dus best tegen.
Zijn er meer mensen die dit meemaken of hebben meegemaakt?
Hoe ga je ermee om? Heb je tips voor me?
Vandaag weer mijn eerste werkdag na 3 weken vakantie. Mijn eerste vakantie zonder mijn kind. Want die woont nu niet meer bij mij.
En ik vind het niet leuk, ik mis mijn kind, loop regelmatig met mijn ziel onder mijn arm.
Die gevoelens kwamen onverwacht, ik was toch immers zo blij dat ze een fijne etage hebben gevonden? En ze komen toch regelmatig binnenwippen?
En ikzelf heb toch mijn eigen leven, met eigen activiteiten en verantwoordelijkheden?
Ik dacht goed voorbereid te zijn, maar dat valt dus best tegen.
Zijn er meer mensen die dit meemaken of hebben meegemaakt?
Hoe ga je ermee om? Heb je tips voor me?
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
maandag 16 augustus 2021 om 07:49
Ik denk dat jouw reactie heel normaal is, het is toch een grote verandering. En een onherroepelijke, een nieuwe fase in je leven breekt aan. Geef het tijd, hier moet je echt aan wennen, dat gaat niet van de ene op de andere dag. Ben lief voor jezelf door niet te eisen dat je dit gelijkmoedig over je heen laat komen, je mag best een beetje rouwen omdat je weliswaar je vrijheid hebt, maar ook wat verliest.
maandag 16 augustus 2021 om 08:35
Sorry, ik vind het heerlijk dat ze de deur uit is.
Wat ik wel heb: als ze nu aankomt dan lijk ik op mijn moeder. Er ligt altijd nog wel iets dat ze mee moet nemen, of mee mag nemen. Als ze zegt: verdorie, ik moet dalijk nog naar de winkel voor alleen maar kattenvoer, dan kan ze van mij wel wat meekrijgen. Precies wat mijn moeder ook doet
.
En net zoals mijn moeder probeer ik om niet continue meer te roepen dat ze voorzichtig moet zijn, gezond moet eten en aan dit of dat moet denken, en net zoals mijn moeder ga ik regelmatig de mist in. Vooral als ik er binnenkom en de afwas staat tot aan het plafond (zij vindt 2x per week wel vaak genoeg).
Maar nee. Zowel zij als wij vinden het heerlijk dat ze haar eigen stek heeft. De relatie is ook veranderd. En ze begrijpt dingen met terugwerkende kracht. Dat ik altijd een beetje pissig kon worden als ik overal rommel van haar vond bijvoorbeeld. Nu ze zelf de boel moet bijhouden (behalve die afwas dan) merkt ze dat ze het razend irritant vindt als één van haar vriendinnen iets persoonlijks op de wastafel laat liggen, in plaats van het in de vuilnisemmer te gooien die een halve meter verderop staat.
Dus zij begint ook op haar moeder te lijken....
Echt leuk om te zien hoe zich dat ontwikkelt en hoe volwassen ze ineens wordt.
Wat ik wel heb: als ze nu aankomt dan lijk ik op mijn moeder. Er ligt altijd nog wel iets dat ze mee moet nemen, of mee mag nemen. Als ze zegt: verdorie, ik moet dalijk nog naar de winkel voor alleen maar kattenvoer, dan kan ze van mij wel wat meekrijgen. Precies wat mijn moeder ook doet
.En net zoals mijn moeder probeer ik om niet continue meer te roepen dat ze voorzichtig moet zijn, gezond moet eten en aan dit of dat moet denken, en net zoals mijn moeder ga ik regelmatig de mist in. Vooral als ik er binnenkom en de afwas staat tot aan het plafond (zij vindt 2x per week wel vaak genoeg).
Maar nee. Zowel zij als wij vinden het heerlijk dat ze haar eigen stek heeft. De relatie is ook veranderd. En ze begrijpt dingen met terugwerkende kracht. Dat ik altijd een beetje pissig kon worden als ik overal rommel van haar vond bijvoorbeeld. Nu ze zelf de boel moet bijhouden (behalve die afwas dan) merkt ze dat ze het razend irritant vindt als één van haar vriendinnen iets persoonlijks op de wastafel laat liggen, in plaats van het in de vuilnisemmer te gooien die een halve meter verderop staat.
Dus zij begint ook op haar moeder te lijken....
Echt leuk om te zien hoe zich dat ontwikkelt en hoe volwassen ze ineens wordt.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 16 augustus 2021 om 09:00
O dit herken ik ook heel erg!Ceylon schreef: ↑16-08-2021 08:35Sorry, ik vind het heerlijk dat ze de deur uit is.
Wat ik wel heb: als ze nu aankomt dan lijk ik op mijn moeder. Er ligt altijd nog wel iets dat ze mee moet nemen, of mee mag nemen. Als ze zegt: verdorie, ik moet dalijk nog naar de winkel voor alleen maar kattenvoer, dan kan ze van mij wel wat meekrijgen. Precies wat mijn moeder ook doet
En net zoals mijn moeder probeer ik om niet continue meer te roepen dat ze voorzichtig moet zijn, gezond moet eten en aan dit of dat moet denken, en net zoals mijn moeder ga ik regelmatig de mist in. Vooral als ik er binnenkom en de afwas staat tot aan het plafond (zij vindt 2x per week wel vaak genoeg).
Maar nee. Zowel zij als wij vinden het heerlijk dat ze haar eigen stek heeft. De relatie is ook veranderd. En ze begrijpt dingen met terugwerkende kracht. Dat ik altijd een beetje pissig kon worden als ik overal rommel van haar vond bijvoorbeeld. Nu ze zelf de boel moet bijhouden (behalve die afwas dan) merkt ze dat ze het razend irritant vindt als één van haar vriendinnen iets persoonlijks op de wastafel laat liggen, in plaats van het in de vuilnisemmer te gooien die een halve meter verderop staat.
Dus zij begint ook op haar moeder te lijken....
Echt leuk om te zien hoe zich dat ontwikkelt en hoe volwassen ze ineens wordt.
Dat meegeven van dingen en jezelf bedwingen om je niet met zaken te bemoeien.
En als je weet dat ze op bezoek gaan komen , het lievelingskostje gaan koken, en lekkers in huis halen. En allerlei spullen meegeven. Inderdaad, ik begin zo op mijn moeder te lijken.
Maar blij dat ie weg is ben ik nog niet
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
maandag 16 augustus 2021 om 09:32
Ja hoor ik herken het zeker wel....
Ruim 4 maanden geleden is mijn jongste kind uitgevlogen. En oh wat heb ik het er moeilijk mee. Niet meer weten wat ze elke dag doet, geen gezellige kletspraatjes aan tafel meer, haar niet meer horen zingen waar ik altijd zo vrolijk van werd. Ik ben er weken echt zeer verdrietig van geweest. Helemaal van slag was ik.
Na 4 kinderen groot getrokken te hebben moet ik ook eerlijk zeggen dat ik uitgezorgd ben. Nu heb ik tijd en geld om goed voor mezelf te zorgen. Ook fijn hoor.
Geef het tijd....komt heus goed!!
Ruim 4 maanden geleden is mijn jongste kind uitgevlogen. En oh wat heb ik het er moeilijk mee. Niet meer weten wat ze elke dag doet, geen gezellige kletspraatjes aan tafel meer, haar niet meer horen zingen waar ik altijd zo vrolijk van werd. Ik ben er weken echt zeer verdrietig van geweest. Helemaal van slag was ik.
Na 4 kinderen groot getrokken te hebben moet ik ook eerlijk zeggen dat ik uitgezorgd ben. Nu heb ik tijd en geld om goed voor mezelf te zorgen. Ook fijn hoor.
Geef het tijd....komt heus goed!!
maandag 16 augustus 2021 om 10:38
Dingen meegeven, herken ik heel erg. Moet me ook bedwingen om ongevraagd spullen voor ze te kopen.
Ik heb er geen last van. Ze waren 25 en 27, en het was gewoon hoog tijd dat ze gingen. Je gaat je aan elkaar irriteren, mijn kookkunsten waren niet meer goed genoeg, ik had teveel spullen, enz. Nu kunnen ze koken hoe ze het zelf willen, en hun huis inrichten zoals ze het zelf mooi vinden.
Het is goed zo. Ik was op den duur het zorgen ook zat.
Ik heb er geen last van. Ze waren 25 en 27, en het was gewoon hoog tijd dat ze gingen. Je gaat je aan elkaar irriteren, mijn kookkunsten waren niet meer goed genoeg, ik had teveel spullen, enz. Nu kunnen ze koken hoe ze het zelf willen, en hun huis inrichten zoals ze het zelf mooi vinden.
Het is goed zo. Ik was op den duur het zorgen ook zat.
ik geef mn bek ook maar een douw
maandag 16 augustus 2021 om 10:43
Woon je nu alleen, of komt er nog wel iemand anders thuis van zijn of haar werk?
Wat dat zal ook verschil maken. Je moet echt wennen aan alleen wonen. Zelfs de aanwezigheid van een huisdier maakt verschil.
Goede nieuws: je went er echt aan en gaat het waarschijnlijk fijn vinden.
Kost wat tijd om "om te schakelen".
Wat dat zal ook verschil maken. Je moet echt wennen aan alleen wonen. Zelfs de aanwezigheid van een huisdier maakt verschil.
Goede nieuws: je went er echt aan en gaat het waarschijnlijk fijn vinden.
Kost wat tijd om "om te schakelen".
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 16 augustus 2021 om 10:52
Dat hoog tijd, dat was bij ons ook zo. Ik was er ook wel een beetje klaar mee, dan had ik net alles opgeruimd (ik werk fulltime), kwam zij binnen, schoenen hier, jas daar, tas ergens anders, hup naar boven, omkleden, kleren op de badkamer laten liggen, roef naar de keuken, eten maken, half opruimen en wég was ze weer.
Wat dat aangaat vind ik de nieuwe situatie heel wat gezelliger. Zij heeft vandaag vrij, ik vanaf 12 uur, dus ze komt om half één hierheen en dan gaan we samen iets leuks doen. Het enige dat ik nog moet doen is zeggen: Hoi schat, wat een leuke jas/trui/broek/kapsel.
En ze eet niet heel gezond (deden wij ook niet in het begin), maar het eeuwige 'het is wel lekker hoor maar ik heb gewoon geen honger' als er zichtbaar groente te vinden was in de spaghetti, de rommel en het gemak waarmee ze de voorraadkast leeghaalde, dat mis ik niet.
Veel gezelliger nu. Al weet ze koel- en voorraadkast nog wel te vinden
Wat dat aangaat vind ik de nieuwe situatie heel wat gezelliger. Zij heeft vandaag vrij, ik vanaf 12 uur, dus ze komt om half één hierheen en dan gaan we samen iets leuks doen. Het enige dat ik nog moet doen is zeggen: Hoi schat, wat een leuke jas/trui/broek/kapsel.
En ze eet niet heel gezond (deden wij ook niet in het begin), maar het eeuwige 'het is wel lekker hoor maar ik heb gewoon geen honger' als er zichtbaar groente te vinden was in de spaghetti, de rommel en het gemak waarmee ze de voorraadkast leeghaalde, dat mis ik niet.
Veel gezelliger nu. Al weet ze koel- en voorraadkast nog wel te vinden
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 16 augustus 2021 om 11:39
Nu woon ik alleen, wel met huisdieren.
(Wie weet ben ik over een jaar een echt kattenvrouwtje geworden).
Ik werk nog bijna full time dus weekbesteding is geen issue. Maar het is zo stil in huis, niet meer vragen of iemand even wil meehelpen met t een of ander. Niet meer tegen elkaar roepen: het is mooi weer, we gaan een ijsje halen! enz.
Hij was net 20 jaar, en dat vind ik een mooie leeftijd om op eigen benen te leren staan. We waren nog niet beland in de aan-elkaar-ergeren-fase.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
