Overig
alle pijlers
lief Digidagboek
woensdag 19 december 2007 om 03:11
Voor al jullie dagboekkrabbels en ego-posts. Geen noodzaak tot interesse tonen voor andere schrijfsters, iedereen mag hier haar eigen dagboek bijhouden.
Lief digidagboek,
Vandaag hebben we het nieuwe huis een beetje ingericht. Het wordt heel leuk. Jammer dat er zoveel kapot was gegaan in de verhuizing. Maarja, zo leer je de waarde van spullen weer kennen, namelijk; niks.
De kinderen zijn blij met de nieuwe oppas, gelukkig.
Nu ben ik moe, ik ga de kleintjes even in bed gooien.
ps; het was een fijne dag.
Lief digidagboek,
Vandaag hebben we het nieuwe huis een beetje ingericht. Het wordt heel leuk. Jammer dat er zoveel kapot was gegaan in de verhuizing. Maarja, zo leer je de waarde van spullen weer kennen, namelijk; niks.
De kinderen zijn blij met de nieuwe oppas, gelukkig.
Nu ben ik moe, ik ga de kleintjes even in bed gooien.
ps; het was een fijne dag.
zondag 30 december 2007 om 23:26
Boek, hoor nou eens even hier.....
Vanavond met Wé en vriendin Jumbo uit eten geweest bij een Japanees in Almere. Tot nu toe prima ervaringen mee gehad tot we vandaag een halve ruzie kregen met de serveerster om een bakje saus! Jahaaaa, je leest het goed, een bakje saus.
De mevrouw in kwestie was al bloedchagrijnig toen we binnenkwamen, rukte onze jassen uit onze handen en keelde mijn vriendin zowat met het verplichte morsschort omdoen. Tot daaraantoe allemaal, Japanners staan nu eenmaal niet bekend om hun fijngevoeligheid heb ik van de films geleerd en ook de candid camera spelletjes die je weleens op TV ziet getuigen van een nogal hardhandige natuur, hoewel het er allemaal erg gevoelig en beleefd uitziet op het eerste gezicht.
We wilden natuurlijk niet meteen beginnen met klagen dus we lachten onze kiezen bloot bij het drinken bestellen wat met een klap voor ons neergepleurd werd (ik weet er geen ander woord voor) en dat was het, we kregen een menu en vervolgens werden we aan ons lot overgelaten. Een mandje stokbrood met kruidenboter kon er niet vanaf dus begonnen we aan de bakjes met saus. Met onze chopsticks lepelden wij al kletsend (en zonder drankje) onze minibakjes saus leeg. Toen de boze mevrouw terugkwam en we ons eten móchten bestellen vroeg ik om een nieuwe potie van een van de sausjes. Dat viel niet in goede aarde maar goed, ik kreeg wat ik vroeg.
Halverwege ons diner - we hadden het meest uitgebreide menu - was mijn bakje spullie alweer leeg en ik verzocht om een refill. Ten overstaan van de hele tafel werd me te verstaan gegeven dat dat niet de bedoeling was want dat de sauzen precies afgepast waren.
De koude sauzen.
Afgepast.
In een restaurant waar de ene avond 20 en de andere avond 100 mensen eten.
We hebben het hier over een bakje met 3 cm saus er in, hooguit en daar werd een probleem van gemaakt want wat was het punt, het punt was dat wij de eerste portie saus met onze stokjes hadden opgegeten. Dat hoort niet! U doet dat steeds werd mij toegebeten. Ik deed dat inderdaad. Klopt. Ik had drie kwartier gezeten, zonder eten, voor de eerste gang kwam en ik had inderdaad mijn bakje saus leeggelepeld (gestokjet moet ik eigenlijk zeggen), net als mijn disgenoten. En nu had ik de gore moed, om bij een menu van
¤ 70,- twéé keer om een refill van mijn bakje te vragen!
Ik kreeg nogmaals een bakje. Ik heb het met geen vinger meer aangeraakt en mijn vis in mijn mans saus gedoopt.
Toen we gingen afrekenen stond de boze mevrouw haar aardige collega uit te foeteren. Gewoon waar wij bijstonden kreeg het lieve mens de wind van voren.
Dit restaurant kunnen we van de favorietenlijst halen zo op de valreep van 2007. Een mens heeft gegeten en gedronken bij zo'n harpei van een serveerster. Ik wel in ieder geval.
Terusten!
Vanavond met Wé en vriendin Jumbo uit eten geweest bij een Japanees in Almere. Tot nu toe prima ervaringen mee gehad tot we vandaag een halve ruzie kregen met de serveerster om een bakje saus! Jahaaaa, je leest het goed, een bakje saus.
De mevrouw in kwestie was al bloedchagrijnig toen we binnenkwamen, rukte onze jassen uit onze handen en keelde mijn vriendin zowat met het verplichte morsschort omdoen. Tot daaraantoe allemaal, Japanners staan nu eenmaal niet bekend om hun fijngevoeligheid heb ik van de films geleerd en ook de candid camera spelletjes die je weleens op TV ziet getuigen van een nogal hardhandige natuur, hoewel het er allemaal erg gevoelig en beleefd uitziet op het eerste gezicht.
We wilden natuurlijk niet meteen beginnen met klagen dus we lachten onze kiezen bloot bij het drinken bestellen wat met een klap voor ons neergepleurd werd (ik weet er geen ander woord voor) en dat was het, we kregen een menu en vervolgens werden we aan ons lot overgelaten. Een mandje stokbrood met kruidenboter kon er niet vanaf dus begonnen we aan de bakjes met saus. Met onze chopsticks lepelden wij al kletsend (en zonder drankje) onze minibakjes saus leeg. Toen de boze mevrouw terugkwam en we ons eten móchten bestellen vroeg ik om een nieuwe potie van een van de sausjes. Dat viel niet in goede aarde maar goed, ik kreeg wat ik vroeg.
Halverwege ons diner - we hadden het meest uitgebreide menu - was mijn bakje spullie alweer leeg en ik verzocht om een refill. Ten overstaan van de hele tafel werd me te verstaan gegeven dat dat niet de bedoeling was want dat de sauzen precies afgepast waren.
De koude sauzen.
Afgepast.
In een restaurant waar de ene avond 20 en de andere avond 100 mensen eten.
We hebben het hier over een bakje met 3 cm saus er in, hooguit en daar werd een probleem van gemaakt want wat was het punt, het punt was dat wij de eerste portie saus met onze stokjes hadden opgegeten. Dat hoort niet! U doet dat steeds werd mij toegebeten. Ik deed dat inderdaad. Klopt. Ik had drie kwartier gezeten, zonder eten, voor de eerste gang kwam en ik had inderdaad mijn bakje saus leeggelepeld (gestokjet moet ik eigenlijk zeggen), net als mijn disgenoten. En nu had ik de gore moed, om bij een menu van
¤ 70,- twéé keer om een refill van mijn bakje te vragen!
Ik kreeg nogmaals een bakje. Ik heb het met geen vinger meer aangeraakt en mijn vis in mijn mans saus gedoopt.
Toen we gingen afrekenen stond de boze mevrouw haar aardige collega uit te foeteren. Gewoon waar wij bijstonden kreeg het lieve mens de wind van voren.
Dit restaurant kunnen we van de favorietenlijst halen zo op de valreep van 2007. Een mens heeft gegeten en gedronken bij zo'n harpei van een serveerster. Ik wel in ieder geval.
Terusten!
maandag 31 december 2007 om 00:16
Lief digidagboek,
Afgelopen jaar was soms een verdrietige tijd, verbroken relatie bijvoorbeeld. Toch zijn er altijd dingen die je wel vrolijk maken en altijd mensen die van je houden en je steunen.Dat weten ze ook heel goed hoor, heb ik ze meerdere keren verteld. 2007 was een jaar met tegenstellingen. Twijfels, geluk, wanhoop, hoop. Ach, je zult wel denken, dat heeft iedereen toch? Klopt, hoort bij het leven. Ik hoop voor mezelf dat 2008 een mooi jaar wordt met wat meer rust en misschien een nieuwe liefde. Maar dat is van later belang. Ik hoop dat X niet meer zo verdrietig zal zijn, ze heeft de goede keuze gemaakt en dat heb ik haar ook verteld.
Je merkt het, dagboek, ik heb zin in het nieuwe jaar! Dankje voor je eeuwige geduld en je luisterend oor.
Liefs Shining.
Afgelopen jaar was soms een verdrietige tijd, verbroken relatie bijvoorbeeld. Toch zijn er altijd dingen die je wel vrolijk maken en altijd mensen die van je houden en je steunen.Dat weten ze ook heel goed hoor, heb ik ze meerdere keren verteld. 2007 was een jaar met tegenstellingen. Twijfels, geluk, wanhoop, hoop. Ach, je zult wel denken, dat heeft iedereen toch? Klopt, hoort bij het leven. Ik hoop voor mezelf dat 2008 een mooi jaar wordt met wat meer rust en misschien een nieuwe liefde. Maar dat is van later belang. Ik hoop dat X niet meer zo verdrietig zal zijn, ze heeft de goede keuze gemaakt en dat heb ik haar ook verteld.
Je merkt het, dagboek, ik heb zin in het nieuwe jaar! Dankje voor je eeuwige geduld en je luisterend oor.
Liefs Shining.
maandag 31 december 2007 om 06:30
Lief dagboek,
Zo, de bollen staan klaar voor morgen. Ik had bij de eerste lichting te weinig gist gedaan denk ik, dus die keiharde jongens zetten we morgen bij de buitenlanders neer, die weten toch niet hoe een oliebol moet zijn. Den Ollanders krijgen dan onze fijne luchtige bollen. Lullig he! Niet verder vertellen hoor! Er zouden wel es mensen kunnen zijn die dat vals vinden.
Ik heb nog geen goeie voornemens gemaakt voor morgen, gestopt met roken was ik al en die 5 decemberkilos gaan er vanzelf wel af. Even verder nadenken...
Terusten,
je Nijnarella
Zo, de bollen staan klaar voor morgen. Ik had bij de eerste lichting te weinig gist gedaan denk ik, dus die keiharde jongens zetten we morgen bij de buitenlanders neer, die weten toch niet hoe een oliebol moet zijn. Den Ollanders krijgen dan onze fijne luchtige bollen. Lullig he! Niet verder vertellen hoor! Er zouden wel es mensen kunnen zijn die dat vals vinden.
Ik heb nog geen goeie voornemens gemaakt voor morgen, gestopt met roken was ik al en die 5 decemberkilos gaan er vanzelf wel af. Even verder nadenken...
Terusten,
je Nijnarella
woensdag 2 januari 2008 om 16:53
Lief DigiDagboek
Jij ook de beste wensen (nu kan het nog). Drie zoenen vindt ik wat gek, zo tegen een pc-scherm.
Vandaag mijn laatste stage dag gehad, morgen nog even langs om afscheid te nemen. Maar morgenvroeg eerst een vervolggesprek voor mijn aanstaande (tijdelijke)baan.
Om mijn verlate kerstvakantie in te luiden vanmiddag sinds enige tijd weer seks gehad met vriendlief. Jammer alleen dat moeders eerder thuiskwam dan verwacht. Gelukkig blijftie vnvd slapen (zoveel zijn we nog nooit bij elkaar geweest).
Ik ben benieuwd hoe het vakantiegevoel me gaat bevallen, na 28 dagen te hebben gewerkt in december. Zal ik alvast naar de huisarts gaan om preventief in te grijpen tegen mijn afkickverschijnselen?
Groetjes
Jij ook de beste wensen (nu kan het nog). Drie zoenen vindt ik wat gek, zo tegen een pc-scherm.
Vandaag mijn laatste stage dag gehad, morgen nog even langs om afscheid te nemen. Maar morgenvroeg eerst een vervolggesprek voor mijn aanstaande (tijdelijke)baan.
Om mijn verlate kerstvakantie in te luiden vanmiddag sinds enige tijd weer seks gehad met vriendlief. Jammer alleen dat moeders eerder thuiskwam dan verwacht. Gelukkig blijftie vnvd slapen (zoveel zijn we nog nooit bij elkaar geweest).
Ik ben benieuwd hoe het vakantiegevoel me gaat bevallen, na 28 dagen te hebben gewerkt in december. Zal ik alvast naar de huisarts gaan om preventief in te grijpen tegen mijn afkickverschijnselen?
Groetjes
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
woensdag 2 januari 2008 om 22:47
Lief digidagboek.
Net het bed van Jongste verschoond. We hadden net alle was weggewerkt. Zul je altijd zien dat er dan eentje in bed plast. Nou ja, binnen een paar minuten sliep ie weer, en een lege wasmand staat ook zo unreal in Huize Toet, dus is het zo erg allemaal niet.
We gaan deze vakantie nog naar de theatervoorstelling van Dip en Dap. Ik kan die twee op t.v. niet uitstaan, dus hopelijk zijn die giraffen irl wat beter te pruimen. Een vriendin die net sms'te vroeg hoe laat Flip en Flap ook al weer begon. Die denkt zeker dat ze naar twee pinguins ofzo gaat zitten kijken? Ze heeft geen idee vrees ik waar ze aan gaat beginnen. Hopelijk neemt ze het mij niet kwalijk later.
Zingen ze waar jij vandaan komt ook "Kontje kaal" aan het eind van het liedje "We zijn er bijna?" of is dat iets regionaals van hier? Heel vaag.
Wanneer is het eigenlijk DrieKoningen? Mag ik morgen nog kerstkaarten vermomd als nieuwjaarskaart op de bus doen denk je? En zouden er in januari nog decemberzegels te koop zijn?
Je ziet het Digidagboek, ik heb weer van alles aan mijn hoofd. Ik ga maar eens slapen. Voor 23 uur naar bed is een unicum de laatste weken, no wonder dat ik als een zombie rondloop. Straks denkt het publiek bij Dip en Dap nog dat ik er bij hoor, als vogelverschrikker ofzo.
Trusten,
je moeie Toet
Net het bed van Jongste verschoond. We hadden net alle was weggewerkt. Zul je altijd zien dat er dan eentje in bed plast. Nou ja, binnen een paar minuten sliep ie weer, en een lege wasmand staat ook zo unreal in Huize Toet, dus is het zo erg allemaal niet.
We gaan deze vakantie nog naar de theatervoorstelling van Dip en Dap. Ik kan die twee op t.v. niet uitstaan, dus hopelijk zijn die giraffen irl wat beter te pruimen. Een vriendin die net sms'te vroeg hoe laat Flip en Flap ook al weer begon. Die denkt zeker dat ze naar twee pinguins ofzo gaat zitten kijken? Ze heeft geen idee vrees ik waar ze aan gaat beginnen. Hopelijk neemt ze het mij niet kwalijk later.
Zingen ze waar jij vandaan komt ook "Kontje kaal" aan het eind van het liedje "We zijn er bijna?" of is dat iets regionaals van hier? Heel vaag.
Wanneer is het eigenlijk DrieKoningen? Mag ik morgen nog kerstkaarten vermomd als nieuwjaarskaart op de bus doen denk je? En zouden er in januari nog decemberzegels te koop zijn?
Je ziet het Digidagboek, ik heb weer van alles aan mijn hoofd. Ik ga maar eens slapen. Voor 23 uur naar bed is een unicum de laatste weken, no wonder dat ik als een zombie rondloop. Straks denkt het publiek bij Dip en Dap nog dat ik er bij hoor, als vogelverschrikker ofzo.
Trusten,
je moeie Toet
donderdag 3 januari 2008 om 04:48
Lief boekje,
Niet te geloven maar we zijn alweer aan de zoveelste weggooi bezig. Gisteren waren het dozen en dozen met ouwe correspondentie, post van 10 jaar geleden, fotós, agendas, briefjes tussen PP en mij, en trouwaankondigingen van mensen die inmiddels alweer gescheiden zijn. Een foto van een allang overleden vriendin, opas en omas, geboortekaartjes van inmiddelse pubers.
Alles gaan hier deze dagen, na soms een glimlach en een kort twijfelmoment het ronde archief in. Een leuke walk down memorylane. Maar wat heb je eraan om al die spullen te bewaren. Fotos die ik al had ingeplakt, waar ik de negatieven nog van heb, en dan toch nog de rest bewaren, voor just in case. Doei! Weg ermee.
Vanavond was PPs kast aan de beurt. Ouwe t-shirts, zn trouwonderbroek en sokken met de rek eruit. Er blijft bijna niks over. Heerlijk. Dit is beter dan mediteren.
Niet te geloven maar we zijn alweer aan de zoveelste weggooi bezig. Gisteren waren het dozen en dozen met ouwe correspondentie, post van 10 jaar geleden, fotós, agendas, briefjes tussen PP en mij, en trouwaankondigingen van mensen die inmiddels alweer gescheiden zijn. Een foto van een allang overleden vriendin, opas en omas, geboortekaartjes van inmiddelse pubers.
Alles gaan hier deze dagen, na soms een glimlach en een kort twijfelmoment het ronde archief in. Een leuke walk down memorylane. Maar wat heb je eraan om al die spullen te bewaren. Fotos die ik al had ingeplakt, waar ik de negatieven nog van heb, en dan toch nog de rest bewaren, voor just in case. Doei! Weg ermee.
Vanavond was PPs kast aan de beurt. Ouwe t-shirts, zn trouwonderbroek en sokken met de rek eruit. Er blijft bijna niks over. Heerlijk. Dit is beter dan mediteren.
