Negatieve/klagende vriendinnetje

Hey iedereen,

Ik wil even mijn verhaal kwijt en misschien wat tips of advies. Alvast bedankt!

Ik ben 24 en heb ik een vriendschap met een vriendin vanaf mijn 16e. De laatste bijna 2,5 jaar is zij heel erg negatief en klaagt ze over van alles. Dit is de laatste jaar heel erg geworden. Het gaat heel vaak over haar relatie... er is altijd wel wat. Vaak ruzie met haar vriend. Ze vertrouwd hem niet (hij is vaker vreemdgegaan). Hij is niet vaak genoeg thuis. Dan word ze niet vaak genoeg verwend en dat soort dingen. Nu merk ik ook dat ze klaagt over de meest onzinnige dingen in mijn ogen. Zij is enig king en krijgt zowat alles van haar ouders en haar vriend. Maar het is nooit genoeg. Terwijl ik heel hard werk voor alles en bijna altijd alles zelf heb moeten doen. Dat zal ik nooit begrijpen en dat zeg ik dan natuurlijk ook. Dat ze blij mag zijn en niet iedereen het zo makkelijk heeft. Maar dan heeft ze natuurlijk wel wat anders wat niet goed is in haar leven en zo erg is. Daarnaast wilt ze bijna alleen afspreken als haar vriend niet thuis is of wat voor zichzelf doet of haar weer eens niks heeft laten weten. Maar een keer leuk spontaan wat doen zonder rekening houden met hem kan nauwelijks tot nooit. Ze appt vaak alleen maar over ruzies of negativiteit. Ik geef haar advies, maar ze doet er al 2,5 jaar niks mee! Ik heb zelf erg veel meegemaakt de afgelopen tijd en ben het eigenlijk gewoon een beetje zat. Dit alles heb ik haar heel goed duidelijk gemaakt. En ze deed er heel even wat mee. Maar na 3 maanden is dit precies hetzelfde. Ik geef het nogmaals aan en zeg ik wil geen vriendschap gebaseerd op alleen maar negativiteit (tuurlijk kan er soms wat zijn), maar ook leuke dingen en mis ook mijn gezellige vriendin. Op dat moment neem ik afstand reageer ik kortaf en merk ik dat ze kattig doet tegen mij en tegen mij ingaat op een vervelende toon. Ze wilt niks positiefs horen en ze wilt alleen maar praten over haar ruzies en hoe erg haar leven zo is, maar er wat aan doen ho maar. Ze vind het dus niet leuk als je blij bent of haar negatieve dingen negeert. Ze vraagt altijd maar even hoe het met mij gaat en typt daarna super lange verhalen, waardoor ik nauwelijks wat van mezelf kwijt kan. Een vriendschap hoort leuk te zijn. Tuurlijk kan er wat zijn, ben je er voor elkaar. Maar je hoort het beste uit elkaar te halen. Te lachen met elkaar. Positief te zijn. Zo sta ik wel in het leven en ik merk dat ze mijn energie zuigt. Mij soms kwaad maakt als ik er niks van wil weten. En ze heel erg aan mij hangt. Ze heeft haar lieve kanten en ik ken haar best lang. Ik vind het lastig allemaal. Ik heb zelf ook een vriend en als ik wat vaker met hem ben. Zegt ze bijvoorbeeld veel verjaardagen heb je met hem zeg of zo jullie zijn wel vaak samen nu. Omdat haar vriend dan veel weg is en ze niet alleen wil zijn verwijt ze het mij, maar zegt ze het op een vervelende manier vind ik. Dan denk ik bij mezelf kijk lekker naar jezelf? Je kan alleen maar wat doen als hij er niet is? Nooit spontaan of nooit echt je vriendinnen missen denk ik dan? Ik kan heus wel een dagje wat anders doen als ik dat wil? Maar niet meer wanneer het jou alleen uitkomt. Daarnaast zegt ze bijvoorbeeld jou 1 keer in de week zien is best weinig. Dan denk ik bij mezelf dat doe je zelf? Jij kan alleen maar overdag afspreken, wanneer mensen werken en centjes verdienen of als je vriend af en toe weg is in de avond en het weekend never? Dit alles zeg ik ook tegen haar natuurlijk, waardoor ze stil valt. Zo was ze 2,5 jaar geleden nooit anders had ik hier nooit voor gekozen. Ik heb zelf ook veel meegemaakt en ben ondanks alles altijd positief. Ik probeer het duidelijk te maken. Maar het lukt niet echt. Soms denk ik, stel ik me aan en/of ben in te hard. Maar ik weet diep van binnen dat dit eigenlijk niet hoort. Zo vaak aangegeven dit alles, maar toch blijft het zo.

Op dit moment ben ik het natuurlijk een beetje zat en, waardoor ik zelf ook wat aanvallender over kom over mijn vriendschap en minder aardig en gezellig.

Maar dit is 2,5 jaar niet zo geweest. Ik probeerde haar vrolijk te maken, mijn dagen aan te passen naar die van haar, altijd praten over problemen, advies geven, helpen met haar eigen doelen niet alleen leven voor haar vriend, nam altijd op als er wat was tot in de nacht, bloemetje, cadeautje om haar uit de negatieve sleur en verdriet te halen die zij ervaarde ookal vond ik het nergens op slaan en was ze dezelfde avond weer terug bij hem en bleef ze in dezelfde cirkel.