Opmerkingen van vreemden

MidasWolf zaterdag 29 juni 2024 om 21:32

Ik las in een topic dat mensen soms opmerkingen van vreemden krijgen.
Zelf kan ik mij de laatste jaren niet herinneren dat ik opmerkingen van vreemden heb gekregen. Openingszinnen voor een kletspraatje niet meegerekend.

Het laatste wat ik mij goed kan herinneren, is toen ik in de supermarkt werkte, de opmerking(en) “Je komt hier niet vandaan of wel” Dat klopte ook wel, want ik kwam uit het buurtdorp naast het dorp waar ik werkte. Het was een klein ons kent ons dorp.

De opmerkingen deden mij niet heel veel geloof ik. Nodig vind ik deze opmerkingen ook weer niet. Door meer nieuwbouw in dat dorp en het dorp waar ik woon, is dat geloof ik ook minder geworden.

Hoe is dat bij jullie, worden jullie vaak aangesproken op hoe je eruit ziet bijvoorbeeld of na een handeling die je doet/gedaan hebt. Of zoals in mijn voorbeeld dat je ergens anders vandaan komt.

midaswolf wijzigde dit bericht op 29-06-2024 21:48

3.82% gewijzigd

Karakter is wat je bent in het donker.

Cocoscorpio zaterdag 29 juni 2024 om 22:30

Surebaby schreef: ↑
29-06-2024 22:17
Oh ja die haat ik. Ik heb een tijdje dan heel eng teruggelachen.
Voordeel nu is, dat als je oud bent niemand je nog wil zien lachen.

haha ja dat klopt echt, na een bepaalde leeftijd hoef je niet bang meer te zijn voor overmatige aandacht. Ik ben nooit echt een flirterig geweest mannen kwamen altijd achter mij aan maar dat is sinds ik halverwege in de veertig was behoorlijk rap opgedroogd. Ik vind het ook wel rustig dat die tijd geweest is ergens al probeer ik er voor mezelf nog wel wat van te maken

apiejapie zaterdag 29 juni 2024 om 22:34

Rosebloom schreef: ↑
29-06-2024 22:21
Dat was inderdaad heel bizar. Degene die met mij mee was kon ook niets uitbrengen. Zo'n opmerking heb ik nog nooit te horen gekregen van een zorgverlener. Jouw situatie vind ik ook echt niet kunnen, dat zou heel erg zijn als ze dat echt expres heeft gedaan om je even uit te testen. Dat soort mensen horen niet in de zorg thuis.. ik werk zelf in de zorg en ik heb helaas genoeg van dit soort "collega's" meegemaakt. Het hoort niet..

Zo heb je wel meer mensen in de zorg (zoals in elk beroep) die gekke dingen zeggen. Ik was met dochter, toen 6 of 7 jaar, op de spoedeisende hulp omdat ze waarschijnlijk haar vingers gebroken had. Ze heeft een trauma en was daardoor erg bang voor wat er ging komen. Ik legde dat de arts uit. Ik probeerde haar rustig te houden door haar bij me op schoot te houden, haar je knuffelen enz. Zegt de arts, die vond dat het te lang duurde voordat ze naar haar vingers mocht kijken "ik wil je vingers echt zien anders kan ik niet beoordelen of ik ze eraf moet halen". Toen was de paniek compleet natuurlijk. Ik snap dat het vervelend is als een kind niet klakkeloos meewerkt, maar een kind met trauma die meerdere vingers breekt kan nu eenmaal wel verdrietig en angstig zijn. Zul je als arts toch wel wat empathischer op kunnen stellen dan dreigen met vingers eraf halen.

Kaarsjevoordesfeer zaterdag 29 juni 2024 om 22:34

Mijn zoon (toen groep 7) vroeg ooit hoe laat we aten. Ik stond bij het schoolhek voor jongere broertje en hij ging bij vriendje spelen. Ik antwoordde: 'half zes want broer moet vroeg trainen.'

Begint er een man en hele verhandeling tegen mij over hoe 'etenstijd' een vaste tijd hoort te zijn zodat kinderen altijd weten hoe laat ze thuis moeten zijn. Dat ik mijn kinderen te veel zou verwennen door 'etenstijd' aan te passen aan de bezigheden van de kinderen. Dat alle jongeren tegenwoordig te veel verwend werden etc.

kaarsjevoordesfeer wijzigde dit bericht op 29-06-2024 22:36

0.48% gewijzigd

Jufjoke zaterdag 29 juni 2024 om 22:35

Minik schreef: ↑
29-06-2024 22:23
Ik kan me voorstellen dat dit vervelend is. Maar oprechte vraag, wat zou je prettig vinden met kinderen? Als ik met mijn kinderen in de supermarkt ben bijv en ze zien iemand in een rolstoel of met krukken of gips of een scootmobiel of een grote pleister op zijn hoofd, vragen ze in alle onschuldigheid vaak ‘mama, wat heeft die meneer/mevrouw?’ of ‘mama, waarom zit die mevrouw in een rolstoel?’ Wat zou voor jou nou de ideale reactie zijn die een ouder geeft op zo’n moment?

Gewoon een 'dat weet ik niet '? Ik zit zelf niet in een rolstoel, maar dat is toch gewoon het antwoord op de vraag?

Rosebloom zaterdag 29 juni 2024 om 22:38

MidasWolf schreef: ↑
29-06-2024 22:25
Beide situaties vind ik bizar, helaas heb je net als in andere sectoren, mensen die minder/niet geschikt zijn voor het beroep wat ze uitoefenen.

Rotte appels blijf je inderdaad houden. Daar is niet zoveel tegen te doen helaas.

Lolainthebigcity zaterdag 29 juni 2024 om 22:38

In de supermarkt, oude man, "Waarom heb je dat gedaan? Wijzend naar mijn ontbrekende borst.

Het was warm, geen borstprothese in gedaan.
Was gewoon gekleed verder. Geen superstrak Tshirt en een lange broek.

Stomverbaasd was ik.... ben niet goed in onverwachte situaties en zou nu nog niet weten hoe te antwoorden.
Heb iets gestameld van borstkanker maar ben zsm uit de winkel gegaan.

Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.

Rosebloom zaterdag 29 juni 2024 om 22:41

apiejapie schreef: ↑
29-06-2024 22:34
Zo heb je wel meer mensen in de zorg (zoals in elk beroep) die gekke dingen zeggen. Ik was met dochter, toen 6 of 7 jaar, op de spoedeisende hulp omdat ze waarschijnlijk haar vingers gebroken had. Ze heeft een trauma en was daardoor erg bang voor wat er ging komen. Ik legde dat de arts uit. Ik probeerde haar rustig te houden door haar bij me op schoot te houden, haar je knuffelen enz. Zegt de arts, die vond dat het te lang duurde voordat ze naar haar vingers mocht kijken "ik wil je vingers echt zien anders kan ik niet beoordelen of ik ze eraf moet halen". Toen was de paniek compleet natuurlijk. Ik snap dat het vervelend is als een kind niet klakkeloos meewerkt, maar een kind met trauma die meerdere vingers breekt kan nu eenmaal wel verdrietig en angstig zijn. Zul je als arts toch wel wat empathischer op kunnen stellen dan dreigen met vingers eraf halen.

Nou ja! Zeker van een arts vind ik dit weer een typische "botte horken" opmerking. Je moet er maar op kunnen komen om zoiets te zeggen op het verkeerde moment.. ik heb ook cliënten/patiënten gehad die totaal niet de behoefte hadden om met mij mee te werken, maar je blijft ten alle tijden professioneel, inlevend en geduldig. We werken niet met frikandellen en kroketten zeg ik altijd maar zo, maar met mensen die kwetsbaar zijn. Dit probeer ik mijn stagiaires en leerlingen ook altijd duidelijk te maken in de hoop de zorg een stukje beter te maken. Ga dat soort opmerkingen maar tegen de muur maken.

Reisverslaafde zaterdag 29 juni 2024 om 22:41

Irritante opmerking wat ik vaker heb gehad is “rennen!” als je even een sprintje naar de bus trekt of gewoon aan het hardlopen bent.

Maar eigenlijk ook hele leuke opmerkingen dat ik er prachtig uitzie met zowel mijn bruiloft als mijn zwangerschap.
En vaker complimenten van vreemden gekregen op straat of in de winkel over mijn kleding. Dus het kan ook positief zijn.

apiejapie zaterdag 29 juni 2024 om 22:41

Minik schreef: ↑
29-06-2024 22:23
Ik kan me voorstellen dat dit vervelend is. Maar oprechte vraag, wat zou je prettig vinden met kinderen? Als ik met mijn kinderen in de supermarkt ben bijv en ze zien iemand in een rolstoel of met krukken of gips of een scootmobiel of een grote pleister op zijn hoofd, vragen ze in alle onschuldigheid vaak ‘mama, wat heeft die meneer/mevrouw?’ of ‘mama, waarom zit die mevrouw in een rolstoel?’ Wat zou voor jou nou de ideale reactie zijn die een ouder geeft op zo’n moment?

Kinderen horen van nature nieuwsgierig te zijn. En ik vind het prima dat ze dat vragen. Heb ik geen probleem mee. Sterker, ik vind het juist goed dat kinderen willen weten hoe de wereld in elkaar zit en willen begrijpen hoe situaties kunnen zijn.
Volwassenen vind ik een ander verhaal. Om speciaal naar me toe te komen om te vragen waarom ik in een rolstoel zit, vind ik ongepast. Wat wil je met zo'n informatie? Wat maakt het uit of het vanwege ziekte, een medische fout of bijvoorbeeld een ongeval is? Zat eens met man ergens te eten. Tafeltje verderop zaten een man en vrouw ook te eten. Komt die vrouw naar me toe om te vragen waarom ik in mijn rolstoel zit. Ik zal er nooit aan wennen denk ik...

Overigens vind ik jouw vraag lief! Je wilt het blijkbaar goed doen met je kinderen ten opzichte van die ander. Nu is het natuurlijk per persoon verschillend wat mensen prettig vinden. Maar om voor mezelf te spreken: laat kinderen gerust vragen stellen. Maar ik ben gek met (de meeste) kinderen en een praatje vind ik juist gezellig dan.

Anoniem_669679bf76515 zaterdag 29 juni 2024 om 22:44

Minik schreef: ↑
29-06-2024 22:23
Ik kan me voorstellen dat dit vervelend is. Maar oprechte vraag, wat zou je prettig vinden met kinderen? Als ik met mijn kinderen in de supermarkt ben bijv en ze zien iemand in een rolstoel of met krukken of gips of een scootmobiel of een grote pleister op zijn hoofd, vragen ze in alle onschuldigheid vaak ‘mama, wat heeft die meneer/mevrouw?’ of ‘mama, waarom zit die mevrouw in een rolstoel?’ Wat zou voor jou nou de ideale reactie zijn die een ouder geeft op zo’n moment?

Wat jufjoke zegt: 'weet ik niet. Sommige mensen lopen, anderen gebruiken een rolstoel. Vind je deze appels lekker?'
Het is geen spektakel of iets waar je een hele toestand van moet maken vind ik. Mensen leiden hun leven en hoeven niet de hele dag uitleg te geven.

apiejapie zaterdag 29 juni 2024 om 22:47

Lolainthebigcity schreef: ↑
29-06-2024 22:38
In de supermarkt, oude man, "Waarom heb je dat gedaan? Wijzend naar mijn ontbrekende borst.

Het was warm, geen borstprothese in gedaan.
Was gewoon gekleed verder. Geen superstrak Tshirt en een lange broek.

Stomverbaasd was ik.... ben niet goed in onverwachte situaties en zou nu nog niet weten hoe te antwoorden.
Heb iets gestameld van borstkanker maar ben zsm uit de winkel gegaan.

Wow....... bizar schandalig!

Joppie zaterdag 29 juni 2024 om 22:48

Lolainthebigcity, wat een nare man zeg dat hij zo'n rotopmerking gaf aan jou.

Ik laatst in supermarkt tegen een oude man: "Mag ik er even langs?"
Zegt hij:"Ja hoor ook wel twee keer"
Ik vond het erg grappig en charmant ook.

Toen ik zwanger was de opmerking of ik zeker wist dat er maar eentje in zat. Ik had ook echt een enorme buik ( kind was +10 pond) maar netjes was het niet.

Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?

apiejapie zaterdag 29 juni 2024 om 22:50

Jufjoke schreef: ↑
29-06-2024 22:35
Gewoon een 'dat weet ik niet '? Ik zit zelf niet in een rolstoel, maar dat is toch gewoon het antwoord op de vraag?

Dat is eigenlijk sowieso het beste. Eerlijk en dan doe je het ook altijd voor iedereen goed.

Anoniem_669679bf76515 zaterdag 29 juni 2024 om 22:50

Reisverslaafde schreef: ↑
29-06-2024 22:41
Irritante opmerking wat ik vaker heb gehad is “rennen!” als je even een sprintje naar de bus trekt of gewoon aan het hardlopen bent.

Maar eigenlijk ook hele leuke opmerkingen dat ik er prachtig uitzie met zowel mijn bruiloft als mijn zwangerschap.
En vaker complimenten van vreemden gekregen op straat of in de winkel over mijn kleding. Dus het kan ook positief zijn.

Ik had echt het gevoel dat ik royalty was toen ik met mijn baby naar buiten ging de eerste maanden. Zoveel leuke opmerkingen.
Ik doe dat dus graag terug.
Babies en dreumesen zijn ook reuze schattig vaak.

Stippestaartje zaterdag 29 juni 2024 om 22:50

Lolainthebigcity schreef: ↑
29-06-2024 22:38
In de supermarkt, oude man, "Waarom heb je dat gedaan? Wijzend naar mijn ontbrekende borst.

Het was warm, geen borstprothese in gedaan.
Was gewoon gekleed verder. Geen superstrak Tshirt en een lange broek.

Stomverbaasd was ik.... ben niet goed in onverwachte situaties en zou nu nog niet weten hoe te antwoorden.
Heb iets gestameld van borstkanker maar ben zsm uit de winkel gegaan.

Heel raar. ‘Waarom heb je dat gedaan?’ alsof je die borst er eigenhandig af hebt gehaald.

Minik zaterdag 29 juni 2024 om 22:54

apiejapie schreef: ↑
29-06-2024 22:41
Kinderen horen van nature nieuwsgierig te zijn. En ik vind het prima dat ze dat vragen. Heb ik geen probleem mee. Sterker, ik vind het juist goed dat kinderen willen weten hoe de wereld in elkaar zit en willen begrijpen hoe situaties kunnen zijn.
Volwassenen vind ik een ander verhaal. Om speciaal naar me toe te komen om te vragen waarom ik in een rolstoel zit, vind ik ongepast. Wat wil je met zo'n informatie? Wat maakt het uit of het vanwege ziekte, een medische fout of bijvoorbeeld een ongeval is? Zat eens met man ergens te eten. Tafeltje verderop zaten een man en vrouw ook te eten. Komt die vrouw naar me toe om te vragen waarom ik in mijn rolstoel zit. Ik zal er nooit aan wennen denk ik...

Overigens vind ik jouw vraag lief! Je wilt het blijkbaar goed doen met je kinderen ten opzichte van die ander. Nu is het natuurlijk per persoon verschillend wat mensen prettig vinden. Maar om voor mezelf te spreken: laat kinderen gerust vragen stellen. Maar ik ben gek met (de meeste) kinderen en een praatje vind ik juist gezellig dan.

Heel erg bedankt voor je reactie. Het is precies wat je zegt, ze zijn gewoon van nature nieuwsgierig en als ik reageer met ‘weet ik niet’ of er omheen ga praten, heb ik het gevoel dat ik indirect zeg dat er niet over gesproken mag worden ofzo, terwijl ik juist mijn kinderen begrip en inlevingsvermogen wil leren en ook dat iemand die er misschien ‘anders’ uit ziet net zo normaal is als ieder ander. Meestal zeg ik nu ‘ik weet het niet/omdat hij/zij waarschijnlijk niet goed kan lopen, als je het wilt weten dan moet je het vragen’. Dat durven ze vervolgens nooit, maar ik hoop ze te leren om met respect iedereen te behandelen.

Hetzelfde geldt overigens voor opvallende kapsels ofzo bijvoorbeeld. Laatst een oudere dame met regenboogkleurig haar. Kind: mama kijk die mevrouw! Dan zeg ik: wauw dat is cool hè, alle kleuren! En aangezien kinderstemmen vaak hard gaan en de persoon in kwestie het toch al gehoord heeft, moedig ik de kinderen vaak aan om tegen die persoon te zeggen dat ze het haar gaaf vinden en anders zeg ik het zelf. Ik probeer op die manier juist diversiteit als iets moois te presenteren, maar het blijft zo lastig waar je goed aan doet.

Kluitje zaterdag 29 juni 2024 om 22:54

Hier ook eens zo'n man in de trein gehad die vond dat iedereen maar moest lachen. En op zich was hij best wel leuk bezig, maar gelukkig kwam hij niet bij mij want ik was toen onderweg om afscheid te nemen van mijn broer die op sterven lag.
Ik krijg zelf wel opmerkingen want ik ben overal aan het breien, ook tijdens het wandelen. Eigenlijk alleen maar leuke, ook over de handgebreide vesten die ik doorgaans draag.
En als ik iemand zie in een gebreid vest of trui vraag ik ook wel eens of ze het zelf gemaakt hebben (en zeg dat ik het mooi vind natuurlijk).

"Just because something is typed - whether it is typed on a business card or typed in a newspaper or book - this does not mean it is true.” (The Wide Window - Lemony Snicket)

Wissewis zaterdag 29 juni 2024 om 22:56

"Wanneer ben je uitgerekend? Wanneer moet je bevallen?"
Zo'n beetje elke maand krijg ik deze wel te horen van een wildvreemde.

Alle opmerkingen over dik zijn ken ik intussen ook wel vanbuiten.

Ik zie er ook kennelijk 15 jaar jonger uit dan ik werkelijk ben.
Mensen denken dus ook gelijk dat als ik dan toch zwanger ben dat wel een ongelukje zal zijn. Want schatten mij maximum 25. Waarbij de helft me als student ziet.
Ik word binnenkort 40.

Dat kind komt er trouwens niet. Lukrake mensen die me aanspreken en vragen of ik kinderen heb krijgen dus het eerlijk antwoord "nee". En op "wanneer ik ze dan wel plan" "niet".
Dat levert ook leuke (not) opmerkingen op.

Met mijn maat 52, mét partner en kinderloos ben ik zo'n beetje de schande van de wereld.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Anoniem_67191219635fd zaterdag 29 juni 2024 om 22:58

"Zo, wat een herrie! Had je je hond niet even op kunnen voeden?"
Als "mijn" leen hond even blaft in zijn enthousiasme met spelen met de bal. Als hij hem brengt en voor mijn voeten gooit blaft hij soms even een of twee keer. Dat hoort bij hem. Verder doet hij niks verkeerd, luistert hij perfect en is hij geweldig goed opgevoed. Niet door mij maar ook naar mij luistert hij goed.
Zure zeikerds vind ik dat. Als hij de hele buurt bij elkaar blaft oke, maar een keer een blafje in zijn blijheid, nou nou.

KamilleT zaterdag 29 juni 2024 om 23:08

Laatst ben ik op een heel vervelende manier uitgescholden door een wegwerker. Ze hadden wat rijbanen afgesloten en er stond een bord met ‘rechtsaf op busbaan’. Daar stonden rode palen voor, dat was wel vreemd, dus ik ben daar tussendoor gereden. Kwam hij zwaaiend op me af en riep ‘achterlijke k*t’. Dus ik in verwarring ‘ik begrijp je niet, op het bord stond dat ik rechtsaf moet op de busbaan.’ Volgens hem stond er ook een pijl voor rechtdoor, en hij sloot af met ‘ga je rijbewijs halen, stom wijf.’ Helaas had ik niets adrems paraat maar, ik heb tenminste niet zo’n hekel aan mijn werk als die man kennelijk heeft.

apiejapie zaterdag 29 juni 2024 om 23:14

Minik schreef: ↑
29-06-2024 22:54
Heel erg bedankt voor je reactie. Het is precies wat je zegt, ze zijn gewoon van nature nieuwsgierig en als ik reageer met ‘weet ik niet’ of er omheen ga praten, heb ik het gevoel dat ik indirect zeg dat er niet over gesproken mag worden ofzo, terwijl ik juist mijn kinderen begrip en inlevingsvermogen wil leren en ook dat iemand die er misschien ‘anders’ uit ziet net zo normaal is als ieder ander. Meestal zeg ik nu ‘ik weet het niet/omdat hij/zij waarschijnlijk niet goed kan lopen, als je het wilt weten dan moet je het vragen’. Dat durven ze vervolgens nooit, maar ik hoop ze te leren om met respect iedereen te behandelen.

Hetzelfde geldt overigens voor opvallende kapsels ofzo bijvoorbeeld. Laatst een oudere dame met regenboogkleurig haar. Kind: mama kijk die mevrouw! Dan zeg ik: wauw dat is cool hè, alle kleuren! En aangezien kinderstemmen vaak hard gaan en de persoon in kwestie het toch al gehoord heeft, moedig ik de kinderen vaak aan om tegen die persoon te zeggen dat ze het haar gaaf vinden en anders zeg ik het zelf. Ik probeer op die manier juist diversiteit als iets moois te presenteren, maar het blijft zo lastig waar je goed aan doet.

In mijn ogen doe je het hartstikke goed

Nana_Mouskouri zaterdag 29 juni 2024 om 23:18

Vooral positief. Meestal word ik niet echt waargenomen, maar als mensen me wel zien, denken ze vaak dat ik gezellig ben. Een beetje Caroline van der Plas, maar dan blond en zonder gekookt ei in de bh. Meestal ben ik ook wel gezellig, dus ik klets heel wat af in winkels.

Onverwachte opmerkingen komen in mijn geval vooral van heel bijzondere mensen, dus die opmerkingen zijn dan niet eens zo onverwachts. Bovendien werk ik met pubers, dus ik schrik niet zo snel van een ongepaste uitspraak.

Ik heb het dan niet over opzettelijk kwetsende opmerkingen, trouwens.

nana_mouskouri wijzigde dit bericht op 29-06-2024 23:25

6.73% gewijzigd

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

Nogevendit zaterdag 29 juni 2024 om 23:21

Tvp

IBIopviva zaterdag 29 juni 2024 om 23:31

Wat een verdrietige dingen lees ik hier.
Wat naar voor jullie.

Ikzelf ben paar jaar terug opgenomen in het ziekenhuis op verdenking van longembolie. Ik had een paar dagen ervoor een maagverkleining gehad. Wat de verpleging niet wist is dat ik een extreem goed gehoor heb. Als ik mensen vaker zie meld ik ze dat ook omdat ik in het verleden vaker dan mij lief is dingen heb gehoord die ik liever niet had gehoord. Liever dus niet fluisteren en/of roddelen in mijn buurt want ik hoor je.
Maar ik hoorde de ene verpleging op de gang tegen de ander zeggen: “ongelofelijk dat je het zo ver laat komen. Ja ik hou ook wel van een stukje chocolade maar ik kan me ten minste beheersen” vrij pijnlijk.

Op een feestje van een buurman die ik nog niet zo goed kende kwam iemand naar mij toe. Blijkbaar ook een buurtbewoner.
“jij daar, jij hebt zeker HBO gedaan” Uh dat heb ik inderdaad dus dat zei ik.
“Ja dat dacht ik al. Jij hoort hier niet”
Geen lekkere binnenkomer.

Tijd terug werd er aangebeld dus ik deed open.
Eerst de vraag of mijn ouders er waren. Ik was toen 28 en wees dus ik zei nee ik woon hier alleen. Toen vroeg diegene of mijn partner er was. Ik was weduwe dus wederom zei ik: “nee alleen ik woon hier” Nee nee zei hij ik zoek degene op wiens naam deze woning staat. Dus ik herhaal nog eens dat ik hier alleen woon.
Plotseling draait hij zich om en hoor ik hem tegen zichzelf zeggen: “ik dacht dat dit koopwoningen waren”
Was zo gek het was inderdaad een koopwoning en ik was een normaal uitziende vrouw van 28. Snap er nog niks van maar goed. Bleek van een energie leverancier te zijn overigens.

Afsluiten met een leuke. Met carnaval had ik me goed verkleed als heks. Een jongeman stond al een tijdje naar me te kijken en kwam een praatje maken. Zijn openingszin was: “leuk feestje jammer dat jij niet verkleed bent” Ikzelf kon er erg om lachen maar mijn, toen nog vriend, vond het minder leuk.

Liefhebben
is meer
lief
dan hebben

Annanassie zondag 30 juni 2024 om 00:49

Met zwangerschap herken ik. Ik heb ook ná mijn zwangerschap de opmerking gekregen 'hoe lang ik nog moest'. "3 maanden geleden" heb ik gezegd. Dit was in de supermarkt waar ik zonder mijn baby was en 3 mnd daarvoor bevallen was dus nog een buikje had. Vond ik ook erg naar.

ik heb gezegd

Actieve topics