Overig
alle pijlers
Vamos a la Mexico! (niet)
donderdag 7 juni 2007 om 23:14
OLA MUCHACHA'S en DEEL 18 echte naam? (hint mag ook) * leeftijd? * schoenmaat en zweetvoeten? * vrijguzellig, vulliefd, vulloofd, gutrouwd, guscheiden? * woonplaats? * werk? zo ja, als wat? * kinderen/huisdieren? * hou je van kaas? * hou je van paashazen? * heb je wel eens drugs gebruikt? * favoriete alcoholische drankje? * heb je een cavia? * rijd je in een zwarte Golf? * is je man homo? * betaal je je gas en licht? * hoe heet je vagina? * indien man aanwezig, hoe heet zijn leuter? * wat doe je met je pulk? * plas je in de wasbak? * laat je windjes en boeren in samenzijn met anderen? * wat heb je aan vandaag? * wat heb je vandaag allemaal gegeten? * verder nog iets te melden? bewerkt door moderator,
zaterdag 9 juni 2007 om 13:27
Ladies ladies PLIESS!!! forget abaut ALL boring white Dutch uglie dudes, hier is evry womens dream: Pablo!! I want kiss all the ladies, I looove all the ladies, dont worrie bout that!! Im real real woman adoooring. I kiss you ladies! I make good sex, I make good food, what you want else from MAN???? Huh??
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 9 juni 2007 om 13:28
Ik denk dat je over zoiets rustig met hem moet praten als je de tijd hebt. En niet dan de telefoon. Ik zou me kunnen voorstellen dat hij zwaar geirriteerd is als hij voor een vriend vandaag aan het klussen is en jij maar blijft bellen. Hij kan toch niet praten waar zijn vriend bij is. En hij is daar om te helpen. Verder zinnetjes ontlokken door de telefoon dat hij toch zegt waar zijn vriend bij is dat hij bij je blijft en van je houdt is een beetje emotionele chantage. Zet anders voor jezelf dingen op papier en ga anders iets doen om afleiding te hebben. Ga voor vanavond heel uitgebreid koken of zo. Of naar een vriendin. Maar maak van hem geen obsessie, dat doet jou en hem geen goed.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 9 juni 2007 om 13:30
Nou, ik denk dat ik in jouw topic toen toch wel duidelijk ben geweest over hoe ik er over dacht. Als je in zo'n korte tijd al zoveel shit hebt met iemand én hij meteen naar zijn ex rent zodra jij "niet lief" bent...ik bedoel maar. Overigens, in deze periode hoort hij nog helemaal in love te zijn...dus als hij nou al steeds kritiek heeft! Nee hoor, dat wordt steeds erger.
@MV: ik ben lappie-loos. Maar ik maak tekens met gewoon de toetsenbord dingetjes (hoe heet dat ook weer?). Dus eerst met shift deze " intoetsen en dan zonder spatie meteen de letter er achteraan. Dan krijgt je bijv. ë.
@MV: ik ben lappie-loos. Maar ik maak tekens met gewoon de toetsenbord dingetjes (hoe heet dat ook weer?). Dus eerst met shift deze " intoetsen en dan zonder spatie meteen de letter er achteraan. Dan krijgt je bijv. ë.
zaterdag 9 juni 2007 om 13:31
quote:Ik denk dat je over zoiets rustig met hem moet praten als je de tijd hebt. En niet dan de telefoon. Ik zou me kunnen voorstellen dat hij zwaar geirriteerd is als hij voor een vriend vandaag aan het klussen is en jij maar blijft bellen. Hij kan toch niet praten waar zijn vriend bij is. En hij is daar om te helpen. Verder zinnetjes ontlokken door de telefoon dat hij toch zegt waar zijn vriend bij is dat hij bij je blijft en van je houdt is een beetje emotionele chantage. Zet anders voor jezelf dingen op papier en ga anders iets doen om afleiding te hebben. Ga voor vanavond heel uitgebreid koken of zo. Of naar een vriendin. Maar maak van hem geen obsessie, dat doet jou en hem geen goed.super advies! en dat is ook precies waar ik mee bezig ben. 't blijft knagen...dat wel...
even een post van iemand op dat forum over verlatingsangst....echt...dit kon ik zijn:
Voor de mensen die verlatingsangst hebben is het heel moeilijk om alleen door het leven te gaan. Aan de ene kant klamp je je vast aan je partner, als je die hebt, aan de andere kant wil je geen partner omdat je bang bent om toch weer in de steek gelaten te worden.
Als je nog geen partner hebt is het vaak moeilijk om een te krijgen, je klampt je te veel vast aan de nieuwkomer zodat deze hard wegrent of je stelt te hoge eisen om jezelf te beschermen tegen de mogelijke pijn.
De pijn om verlaten te worden ken je maar al te goed. Je wilt je indekken, en dat doe je zo goed, dat het leven er helemaal niet leuker op is geworden.
Mensen die zelf goed in hun vel zitten, eigenwaarde hebben en goed alleen kunnen leven als samen (mensen met VA kunnen slecht alleen als samen leven, door de angst die de hoofdrol speelt) die hebben het besef dat ze niet alleen zijn en het leven doorgaat zonder partner.... en natuurlijk heeft degene verdriet en doet het pijn iemand te verliezen als je van iemand hebt gehouden.... maar degene krabbelt langzaam op en heeft een eigen leven.....
Iemand met VA heeft zich afhankelijk gemaakt en het was een opluchting om weer iemand te hebben die je invult, bij mensen zonder VA vult de relatie aan en niet in.... Dit komt omdat iemand met VA in hun jeugd of erna vervelende en kwetsende ervaringen heeft gehad met mensen die ze emotioneel, lichamelijk of hoe dan in de steek hebben gelaten, ze hebben ervaren dat ze geen veiligheid en geborgenheid kregen en die zoeken ze nog steeds, ze hebben geleerd dat ze niet belangrijk zijn en zijn daarin gaan geloven.... het is een patroon en geloof geworden en als je daar in bent gaan geloven dan is het ook zo..... Ze zijn leeg en voelen ze zich waardeloos... dit proberen ze te vinden in een relatie, eigenlijk zoeken ze een vader of moederrol die hun die geborgenheid en veiligheid terug kan geven waar ze al die tijd op zoek naar zijn geweest.... ze maken zich afhankelijk van de persoon die hun dat geeft, ze schuiven verantwoordelijkheid af naar hun partner... wat erg zwaar gaat worden voor een partner, want het is nu meer beladen, ze zijn nu zo blij dat ze het hebben teruggevonden dat ze verwachten dat hun partner naar hun behoeften leeft, want ze hebben ervaren dat als dat niet gebeurd, ze niet belangrijk zijn en er niet van ze gehouden wordt.... er ontstaat claimen, je houdt toch van me? Blijf dan bij me.... ze claimen het af en de relatie gaat bergafwaarts en is niet gezond.... het loopt uit de hand, extreme mensen met VA kunnen zelfs erg agressief worden om hun veiligheid en geborgen vast te blijven houden, nu raak ik het niet kwijt.... maar juist door vast te houden, wat zij niet doorhebben, raken ze het kwijt.... door vrijheid en liefde, acceptatie geef je iemand het gevoel bij jou te blijven en dat je van degene houdt... maar door hun angst kunnen ze zich alleen maar vastklampen.... als een kleuter die wordt weggebracht voor de eerste keer naar school..... Uit eigen ervaring ging ik zelfs aan de benen hangen van mijn partner en nu besef ik pas dat ik dat ook bij mijn moeder zou hebben gedaan bij dit gevoel...
even een post van iemand op dat forum over verlatingsangst....echt...dit kon ik zijn:
Voor de mensen die verlatingsangst hebben is het heel moeilijk om alleen door het leven te gaan. Aan de ene kant klamp je je vast aan je partner, als je die hebt, aan de andere kant wil je geen partner omdat je bang bent om toch weer in de steek gelaten te worden.
Als je nog geen partner hebt is het vaak moeilijk om een te krijgen, je klampt je te veel vast aan de nieuwkomer zodat deze hard wegrent of je stelt te hoge eisen om jezelf te beschermen tegen de mogelijke pijn.
De pijn om verlaten te worden ken je maar al te goed. Je wilt je indekken, en dat doe je zo goed, dat het leven er helemaal niet leuker op is geworden.
Mensen die zelf goed in hun vel zitten, eigenwaarde hebben en goed alleen kunnen leven als samen (mensen met VA kunnen slecht alleen als samen leven, door de angst die de hoofdrol speelt) die hebben het besef dat ze niet alleen zijn en het leven doorgaat zonder partner.... en natuurlijk heeft degene verdriet en doet het pijn iemand te verliezen als je van iemand hebt gehouden.... maar degene krabbelt langzaam op en heeft een eigen leven.....
Iemand met VA heeft zich afhankelijk gemaakt en het was een opluchting om weer iemand te hebben die je invult, bij mensen zonder VA vult de relatie aan en niet in.... Dit komt omdat iemand met VA in hun jeugd of erna vervelende en kwetsende ervaringen heeft gehad met mensen die ze emotioneel, lichamelijk of hoe dan in de steek hebben gelaten, ze hebben ervaren dat ze geen veiligheid en geborgenheid kregen en die zoeken ze nog steeds, ze hebben geleerd dat ze niet belangrijk zijn en zijn daarin gaan geloven.... het is een patroon en geloof geworden en als je daar in bent gaan geloven dan is het ook zo..... Ze zijn leeg en voelen ze zich waardeloos... dit proberen ze te vinden in een relatie, eigenlijk zoeken ze een vader of moederrol die hun die geborgenheid en veiligheid terug kan geven waar ze al die tijd op zoek naar zijn geweest.... ze maken zich afhankelijk van de persoon die hun dat geeft, ze schuiven verantwoordelijkheid af naar hun partner... wat erg zwaar gaat worden voor een partner, want het is nu meer beladen, ze zijn nu zo blij dat ze het hebben teruggevonden dat ze verwachten dat hun partner naar hun behoeften leeft, want ze hebben ervaren dat als dat niet gebeurd, ze niet belangrijk zijn en er niet van ze gehouden wordt.... er ontstaat claimen, je houdt toch van me? Blijf dan bij me.... ze claimen het af en de relatie gaat bergafwaarts en is niet gezond.... het loopt uit de hand, extreme mensen met VA kunnen zelfs erg agressief worden om hun veiligheid en geborgen vast te blijven houden, nu raak ik het niet kwijt.... maar juist door vast te houden, wat zij niet doorhebben, raken ze het kwijt.... door vrijheid en liefde, acceptatie geef je iemand het gevoel bij jou te blijven en dat je van degene houdt... maar door hun angst kunnen ze zich alleen maar vastklampen.... als een kleuter die wordt weggebracht voor de eerste keer naar school..... Uit eigen ervaring ging ik zelfs aan de benen hangen van mijn partner en nu besef ik pas dat ik dat ook bij mijn moeder zou hebben gedaan bij dit gevoel...
zaterdag 9 juni 2007 om 13:36
He laleintje, wat een vervelende toestand.
HOe lang hebben jullie een relatie?
Toen ik 19 was was ik dodelijk onzeker. Ik
vormde me geheel naar hoe ik dacht dat hij alles wilde hebben. Ik was
19 en net droog achter mn oren en gewoon onzeker. Was als de dood dat
hij me zou verlaten. Als ik dan kritiek kreeg vatte ik dat op als
mogelijke verlatingsfactor. Waardoor ik nog meer niet-mezelf ging zijn.
Hij maakte dan wel eens opmerkingen om me uit mijn tent te lokken, om
een gesprek op gang te krijgen. Puur om te kijken wat nou de ware Sun
was, en hoe ik daadwerkelijk over dingen dacht.
Is dat niet mogelijk ook het geval bij jouw vriend? Dat er niet goed
gecommuniceerd wordt en hij een reactie uit je probeert te krijgen en
zo een gesprek op gang wil krijgen?
T is maar een optie hoor, het hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Uiteindelijk heb ik ontdekt dat het gevoel puur bij mij zat.En dat als ik dat niet aan ging pakken, ik dat bij iedere relatie weer zou terugkrijgen.
Ik denk dat een gesprek wel goed is, maar dat je dan ook gewoon geheel open gaat zijn. Verdoezelen dat je last van verlatingsangst hebt, omdat hij dan mogelijk bij je weg zal gaan werkt averechts denk ik.Ik zou t open en eerlijk vertellen en hem vertellen wat je zo onzeker maakt in zijn gedrag. Waarschijnlijk gaat hij je dan uitleggen dat zijn gedrag een reactie is op jouw gedrag...
(niet dat terugrennen naar zijn ex, daar weet ik niks vanaf, lees dat net pas tussen de regels door en heb geen flauw idee wat er toen is voorgevallen dus dat voorval laat ik er even buiten)
HOe lang hebben jullie een relatie?
Toen ik 19 was was ik dodelijk onzeker. Ik
vormde me geheel naar hoe ik dacht dat hij alles wilde hebben. Ik was
19 en net droog achter mn oren en gewoon onzeker. Was als de dood dat
hij me zou verlaten. Als ik dan kritiek kreeg vatte ik dat op als
mogelijke verlatingsfactor. Waardoor ik nog meer niet-mezelf ging zijn.
Hij maakte dan wel eens opmerkingen om me uit mijn tent te lokken, om
een gesprek op gang te krijgen. Puur om te kijken wat nou de ware Sun
was, en hoe ik daadwerkelijk over dingen dacht.
Is dat niet mogelijk ook het geval bij jouw vriend? Dat er niet goed
gecommuniceerd wordt en hij een reactie uit je probeert te krijgen en
zo een gesprek op gang wil krijgen?
T is maar een optie hoor, het hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Uiteindelijk heb ik ontdekt dat het gevoel puur bij mij zat.En dat als ik dat niet aan ging pakken, ik dat bij iedere relatie weer zou terugkrijgen.
Ik denk dat een gesprek wel goed is, maar dat je dan ook gewoon geheel open gaat zijn. Verdoezelen dat je last van verlatingsangst hebt, omdat hij dan mogelijk bij je weg zal gaan werkt averechts denk ik.Ik zou t open en eerlijk vertellen en hem vertellen wat je zo onzeker maakt in zijn gedrag. Waarschijnlijk gaat hij je dan uitleggen dat zijn gedrag een reactie is op jouw gedrag...
(niet dat terugrennen naar zijn ex, daar weet ik niks vanaf, lees dat net pas tussen de regels door en heb geen flauw idee wat er toen is voorgevallen dus dat voorval laat ik er even buiten)
zaterdag 9 juni 2007 om 13:42
quote:
He laleintje, wat een vervelende toestand.
HOe lang hebben jullie een relatie?
Toen ik 19 was was ik dodelijk onzeker. Ik vormde me geheel naar hoe ik dacht dat hij alles wilde hebben. Ik was 19 en net droog achter mn oren en gewoon onzeker. Was als de dood dat hij me zou verlaten. Als ik dan kritiek kreeg vatte ik dat op als mogelijke verlatingsfactor. Waardoor ik nog meer niet-mezelf ging zijn. Hij maakte dan wel eens opmerkingen om me uit mijn tent te lokken, om een gesprek op gang te krijgen. Puur om te kijken wat nou de ware Sun was, en hoe ik daadwerkelijk over dingen dacht.
Is dat niet mogelijk ook het geval bij jouw vriend? Dat er niet goed gecommuniceerd wordt en hij een reactie uit je probeert te krijgen en zo een gesprek op gang wil krijgen?
T is maar een optie hoor, het hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Uiteindelijk heb ik ontdekt dat het gevoel puur bij mij zat.En dat als ik dat niet aan ging pakken, ik dat bij iedere relatie weer zou terugkrijgen.
Ik denk dat een gesprek wel goed is, maar dat je dan ook gewoon geheel open gaat zijn. Verdoezelen dat je last van verlatingsangst hebt, omdat hij dan mogelijk bij je weg zal gaan werkt averechts denk ik.Ik zou t open en eerlijk vertellen en hem vertellen wat je zo onzeker maakt in zijn gedrag. Waarschijnlijk gaat hij je dan uitleggen dat zijn gedrag een reactie is op jouw gedrag...
(niet dat terugrennen naar zijn ex, daar weet ik niks vanaf, lees dat net pas tussen de regels door en heb geen flauw idee wat er toen is voorgevallen dus dat voorval laat ik er even buiten)
he sun!
we kennen elkaar nu een half jaar, waarvan het 6 weken uit is geweest.
ik denk dat je wel gelijk hebt. het probleem ligt vooral bij mij en ik zal degene moeten zijn die duidelijk verwoordt wat er aan de hand is. ik vind het erg spannend. vooral omdat ik het hem graag wil vertellen, maar tot laat vanavond zal moeten wachten, omdat we naar mijn moeders verjaardag deel 2 gaan.
zijn opmerkingen lijken niet te zijn door een gebrek aan communicatie of om een reactie en gesprek uit te lokken, ik denk dat het gewoon zijn manier is om dingen die hem dwars zitten te zeggen. vaak na een opmerking als "wanneer ga je stofzuigen" leg ik uit wanneer ik dat geplanned had en heeft hij spijt van zijn opmerking. maar wel pas na een hele discussie en bozigheid van mijn kant omdat ik denk dat hij impiceert dat ik mijn huishouden niet goed doe
He laleintje, wat een vervelende toestand.
HOe lang hebben jullie een relatie?
Toen ik 19 was was ik dodelijk onzeker. Ik vormde me geheel naar hoe ik dacht dat hij alles wilde hebben. Ik was 19 en net droog achter mn oren en gewoon onzeker. Was als de dood dat hij me zou verlaten. Als ik dan kritiek kreeg vatte ik dat op als mogelijke verlatingsfactor. Waardoor ik nog meer niet-mezelf ging zijn. Hij maakte dan wel eens opmerkingen om me uit mijn tent te lokken, om een gesprek op gang te krijgen. Puur om te kijken wat nou de ware Sun was, en hoe ik daadwerkelijk over dingen dacht.
Is dat niet mogelijk ook het geval bij jouw vriend? Dat er niet goed gecommuniceerd wordt en hij een reactie uit je probeert te krijgen en zo een gesprek op gang wil krijgen?
T is maar een optie hoor, het hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Uiteindelijk heb ik ontdekt dat het gevoel puur bij mij zat.En dat als ik dat niet aan ging pakken, ik dat bij iedere relatie weer zou terugkrijgen.
Ik denk dat een gesprek wel goed is, maar dat je dan ook gewoon geheel open gaat zijn. Verdoezelen dat je last van verlatingsangst hebt, omdat hij dan mogelijk bij je weg zal gaan werkt averechts denk ik.Ik zou t open en eerlijk vertellen en hem vertellen wat je zo onzeker maakt in zijn gedrag. Waarschijnlijk gaat hij je dan uitleggen dat zijn gedrag een reactie is op jouw gedrag...
(niet dat terugrennen naar zijn ex, daar weet ik niks vanaf, lees dat net pas tussen de regels door en heb geen flauw idee wat er toen is voorgevallen dus dat voorval laat ik er even buiten)
he sun!
we kennen elkaar nu een half jaar, waarvan het 6 weken uit is geweest.
ik denk dat je wel gelijk hebt. het probleem ligt vooral bij mij en ik zal degene moeten zijn die duidelijk verwoordt wat er aan de hand is. ik vind het erg spannend. vooral omdat ik het hem graag wil vertellen, maar tot laat vanavond zal moeten wachten, omdat we naar mijn moeders verjaardag deel 2 gaan.
zijn opmerkingen lijken niet te zijn door een gebrek aan communicatie of om een reactie en gesprek uit te lokken, ik denk dat het gewoon zijn manier is om dingen die hem dwars zitten te zeggen. vaak na een opmerking als "wanneer ga je stofzuigen" leg ik uit wanneer ik dat geplanned had en heeft hij spijt van zijn opmerking. maar wel pas na een hele discussie en bozigheid van mijn kant omdat ik denk dat hij impiceert dat ik mijn huishouden niet goed doe
zaterdag 9 juni 2007 om 13:44
Ja Lalein, ik ken het, ik heb zelf verlatingsangst, en sinds kort ook BA. Dus weet er alles vanaf. Maar probeer ook in te zien dat je door je eigen gedrag dingen kapot maakt. Door niet realistisch op dingen te reageren jaag je een ander ook weg. En soms interpreteer je dingen vanuit angst niet op de juiste manier.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 9 juni 2007 om 13:48
quote:
Lalein, waarom was het de eerste keer ook alweer uit gegaan?
(sorry kan me topic niet meer zo goed herinneren)
het is toen uitgegaan omdat hij bij mij dezelfde fouten maakte als bij haar en daar met haar aan wilde werken. al wist hij toen hij het uitmaakte met mij al ( dat vertelde hij me laatst) dat hij vreselijk graag bij me was en om me gaf. ik denk dat hij toen een break nodig had om daar achter te komen ofzo.
en natuurlijk denk ikzelf in mijn achterhoofd dat hij het uitmaakte omdat ik zo graag bij hem was....of wilde dat hij bij me was...wellicht heeft dat hem toen afgeschrikt, maar nu zie ik en zegt hij dat hij niets liever doet als bij mij zijn en samen dingen doen. ik denk dat hij er toen van schrok dat hij zoiets voor iemand kon voelen en zeker wilde weten dat hij dat voor zijn ex niet meer voelde. ze waren 2 jaar samen dus kan ik me voorstellen dat je zeker wil weten dat er niks meer is om voor te vechten voordat je je hart aan een ander geeft...
Lalein, waarom was het de eerste keer ook alweer uit gegaan?
(sorry kan me topic niet meer zo goed herinneren)
het is toen uitgegaan omdat hij bij mij dezelfde fouten maakte als bij haar en daar met haar aan wilde werken. al wist hij toen hij het uitmaakte met mij al ( dat vertelde hij me laatst) dat hij vreselijk graag bij me was en om me gaf. ik denk dat hij toen een break nodig had om daar achter te komen ofzo.
en natuurlijk denk ikzelf in mijn achterhoofd dat hij het uitmaakte omdat ik zo graag bij hem was....of wilde dat hij bij me was...wellicht heeft dat hem toen afgeschrikt, maar nu zie ik en zegt hij dat hij niets liever doet als bij mij zijn en samen dingen doen. ik denk dat hij er toen van schrok dat hij zoiets voor iemand kon voelen en zeker wilde weten dat hij dat voor zijn ex niet meer voelde. ze waren 2 jaar samen dus kan ik me voorstellen dat je zeker wil weten dat er niks meer is om voor te vechten voordat je je hart aan een ander geeft...
zaterdag 9 juni 2007 om 13:49
quote:Ja Lalein, ik ken het, ik heb zelf verlatingsangst, en sinds kort ook BA. Dus weet er alles vanaf. Maar probeer ook in te zien dat je door je eigen gedrag dingen kapot maakt. Door niet realistisch op dingen te reageren jaag je een ander ook weg. En soms interpreteer je dingen vanuit angst niet op de juiste manier. het erge is dat ik me daar bewust van ben maar het toch doegelukkig dat we niet alleen staan mv.
hoe uit het zich dan bij jou?
hoe uit het zich dan bij jou?
zaterdag 9 juni 2007 om 13:54
Ja het verhaal wat je kopieerde zou door mij geschreven kunnen zijn. Ik heb er na de dood van mijn vader en broertje hulp voor gezocht. Toch niet echt geholpen, nu krijg ik v.a. woensdag daar weer hulp voor. Op zich is het uit met mijn vriend maar zijn nog wel maatjes wat natuurlijk totaal niet werkt. De gekste dingen daardoor al meegemaakt. Ik heb mijzelf nu voorgenomen pas te "zoeken" of open te staan voor een andere relatie als ik anders met situaties kan omgaan. Ik denk dat ik nu toch alles zou kapot maken met mijn overweldigende liefde voor iemand. Iemand zou nog net niet stikken maar ik geef mijn liefde nu aan mijn katten en die worden zelfs wel eens gek van mij met mijn gekroel en aandacht die ik ze geef. Het is ook nooit goed he!!! 
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 9 juni 2007 om 14:00
quote:Ik krijg soms het idee dat je ons ervan wilt overtuigen dat hij "echt" voor je heeft gekozen! Maar volgens mij probeer je op die manier alleen maar jezelf daarmee te overtuigen. Of heb ik dat mis?daar hebben jullie helaas ongelijk in. hij heeft echt voor mij gekozen, dat is 100% zeker. het zit puur in mezelf dat ik zo onzeker erover ben
zaterdag 9 juni 2007 om 14:04
Lalein, de verlatingsangst zit in je, en de irrationele gedachten horen bij jou. Dat betekent echter niet dat je daar niets aan kunt veranderen. Het zal waarschijnlijk niet weggaan, maar je kunt er wel voor zorgen dat je er beter mee om kunt gaan. Je kunt jezelf aanleren om irrationele gedachten om te buigen naar rationele gedachten. Soort cognititeve gedragstherapie. Stick tot the facts, en haal alle gedachten die je erom heen bouwt weg voor jezelf.
Das lastig, maar op een gegeven moment wordt dat een tweede natuur.
Ik heb ook gemerkt dat naarmate een relatie verderkwam, je onzekerheid minder werd, en je vanzelf die rationele gedachten als eerste in je hoofd laat opkomen, in plaats van de irrationele.
Das lastig, maar op een gegeven moment wordt dat een tweede natuur.
Ik heb ook gemerkt dat naarmate een relatie verderkwam, je onzekerheid minder werd, en je vanzelf die rationele gedachten als eerste in je hoofd laat opkomen, in plaats van de irrationele.
zaterdag 9 juni 2007 om 14:07
En ga niet door als je in wezen je antwoord hebt gehad. Jij vraagt hem iets, hij geeft antwoord, en toch ga je door, alsof hij dus liegt, moet hij het eerst 10 x zeggen voor je het geloofd? Is heel frustrerend voor een ander.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 9 juni 2007 om 14:12
zaterdag 9 juni 2007 om 14:14
Ik merk het nog steeds hoor, en merk ook dat ik dingen voor Sunman invul, zoals ik denk dat hij dingen ziet. En das fout nummer 1.
Als ik aan hem vraag of hij trek heeft om savonds pasta te eten en hij zegt ja, dan som ik daarna nog vier dingen op die hij ook wel lekker vindt. Waarna hij zegt, ja, nou doe de eerste maar he, want daar had ik vier opties geleden al ja op gezegd.
Heb je een drang om alles onder controle te houden, ben je een controlfreak?
De meeste mensen met verlatingsangst zijn namelijk vreselijke controlfreaks, en raken bij dingen die ze niet onder controle hebben(zoals het gevoel van een ander) in de stress.
Als je zorgt ,voor jouw gevoel dan, dat hij je leuk blijft vinden, dan heb je er in feite controle over en hoef je niet bang te zijn. Of minder. Tenminste zo werkte t bij mij....
Als ik aan hem vraag of hij trek heeft om savonds pasta te eten en hij zegt ja, dan som ik daarna nog vier dingen op die hij ook wel lekker vindt. Waarna hij zegt, ja, nou doe de eerste maar he, want daar had ik vier opties geleden al ja op gezegd.
Heb je een drang om alles onder controle te houden, ben je een controlfreak?
De meeste mensen met verlatingsangst zijn namelijk vreselijke controlfreaks, en raken bij dingen die ze niet onder controle hebben(zoals het gevoel van een ander) in de stress.
Als je zorgt ,voor jouw gevoel dan, dat hij je leuk blijft vinden, dan heb je er in feite controle over en hoef je niet bang te zijn. Of minder. Tenminste zo werkte t bij mij....
zaterdag 9 juni 2007 om 14:17
zaterdag 9 juni 2007 om 14:20
Ik denk dat het vooral komt doordat hij me verliet toen voor zijn ex....
verder zijn er geen dingen gebeurt die dit kunnen triggeren volgens mij.
ik ga nu naar mijn ouders, even iets anders aan mijn hoofd.
ik laat weten hoe ons gesprek is gegaan.
bedankt voor jullie steun en eerlijke woorden in elk geval.
x
verder zijn er geen dingen gebeurt die dit kunnen triggeren volgens mij.
ik ga nu naar mijn ouders, even iets anders aan mijn hoofd.
ik laat weten hoe ons gesprek is gegaan.
bedankt voor jullie steun en eerlijke woorden in elk geval.
x
zaterdag 9 juni 2007 om 14:21
