Overig
alle pijlers
Verhuizen naar andere regio
zondag 21 september 2008 om 12:20
Mijn vriend en ik hebben besloten om toch te gaan samenwonen.
Nu willen we dit alvast wat vorm gaan geven want ik zal met mijn kinderen ruim 150 km verderop gaan verhuizen en bij hem intrekken.
Ik zoek praktische tips en eventueel ervaringen.
Hoe is het om huis&haard achter te laten?
En om die daar weer te crieeren?
Hoe heb je je nieuwe omgeving leren kennen?
Moest je wennen aan een ander 'cultuur'?
Hoe verliep het contact tussen familie/vrienden die je achterliet?
Mijn kinderen zullen naar een andere school gaan. Ik heb wat rondgekeken op internet. En dan? Vanaf wanneer ga je zoiets officieel doorgeven?
Hoe ging het met verhuizen van je spullen?
Wij willen volgend jaar zomer gaan samenwonen dan. Dus we hebben even de tijd. Kunnen we vast goed gebruiken.
En qua financien? Hoe gaan we dat doen? Waar moet ik opletten?
Nou ja, vul maar aan.
Bedankt alvast!
Nu willen we dit alvast wat vorm gaan geven want ik zal met mijn kinderen ruim 150 km verderop gaan verhuizen en bij hem intrekken.
Ik zoek praktische tips en eventueel ervaringen.
Hoe is het om huis&haard achter te laten?
En om die daar weer te crieeren?
Hoe heb je je nieuwe omgeving leren kennen?
Moest je wennen aan een ander 'cultuur'?
Hoe verliep het contact tussen familie/vrienden die je achterliet?
Mijn kinderen zullen naar een andere school gaan. Ik heb wat rondgekeken op internet. En dan? Vanaf wanneer ga je zoiets officieel doorgeven?
Hoe ging het met verhuizen van je spullen?
Wij willen volgend jaar zomer gaan samenwonen dan. Dus we hebben even de tijd. Kunnen we vast goed gebruiken.
En qua financien? Hoe gaan we dat doen? Waar moet ik opletten?
Nou ja, vul maar aan.
Bedankt alvast!
zondag 21 september 2008 om 12:29
Hoi Fleur,
Ongeveer 4 maanden geleden ben ik gaan samenwonen met mijn vriend en ben daarvoor ook naar de andere kant van het land verhuisd.
Wat ik belangrijk vond, was dat ik een baan zou hebben gevonden die ik leuk vind. Geen baan die 'wel gaat', maar een baan die ik écht leuk vind. Dat lukt gelukkig (waarna het samenwonen heel snel gerealiseerd werd).
Verder vind ik het nu vooral belangrijk om ook eigen contacten op te bouwen, in plaats van 'de vriendin ván' te zijn. Dat gaat niet vanzelf natuurlijk. Ik heb gereageerd op een oproep op dit prikbord hier, om contact te leggen met andere mensen in deze regio. Dat heeft er voor gezorgd dat ik nu af en toe met ze afspreek. Natuurlijk hou je er (in de meeste gevallen) niet meteen een 'beste vriendin' aan over, maar wel heb je contact gelegd, heb je iemand om eens mee naar de film te gaan, etc.
En ja, ik moest (en soms nog steeds) best wennen. Ik voelde me af en toe best eenzaam, en kon van de kleinste dingen gefrustreerd worden. Dat ik voor de derde keer de weg kwijt was, of dat er geen AH op zondag open was (ben verhuisd van stad naar dorp), of meer van dat soort onzindingen. Ik ben veel op pad gegaan. Veel rondgereden, om zo snel mogelijk de weg te leren kennen, aangrenzen dorpjes bezocht, rondgelopen, kletsen met de buren, etc.
Ongeveer 4 maanden geleden ben ik gaan samenwonen met mijn vriend en ben daarvoor ook naar de andere kant van het land verhuisd.
Wat ik belangrijk vond, was dat ik een baan zou hebben gevonden die ik leuk vind. Geen baan die 'wel gaat', maar een baan die ik écht leuk vind. Dat lukt gelukkig (waarna het samenwonen heel snel gerealiseerd werd).
Verder vind ik het nu vooral belangrijk om ook eigen contacten op te bouwen, in plaats van 'de vriendin ván' te zijn. Dat gaat niet vanzelf natuurlijk. Ik heb gereageerd op een oproep op dit prikbord hier, om contact te leggen met andere mensen in deze regio. Dat heeft er voor gezorgd dat ik nu af en toe met ze afspreek. Natuurlijk hou je er (in de meeste gevallen) niet meteen een 'beste vriendin' aan over, maar wel heb je contact gelegd, heb je iemand om eens mee naar de film te gaan, etc.
En ja, ik moest (en soms nog steeds) best wennen. Ik voelde me af en toe best eenzaam, en kon van de kleinste dingen gefrustreerd worden. Dat ik voor de derde keer de weg kwijt was, of dat er geen AH op zondag open was (ben verhuisd van stad naar dorp), of meer van dat soort onzindingen. Ik ben veel op pad gegaan. Veel rondgereden, om zo snel mogelijk de weg te leren kennen, aangrenzen dorpjes bezocht, rondgelopen, kletsen met de buren, etc.
Peas on earth!
zondag 21 september 2008 om 12:31
Even als reactie op Elninjoo. Voor ons was het geen optie om naar het midden van het land te verhuizen (ik woonde in West, hij in Oost), omdat we dan beiden op 0 zouden moeten beginnen. Dat vonden we het niet waard, omdat we de inschatting maakten dat een van ons wel zou kunnen wennen bij de ander, en het dan onnodig moeilijk zou zijn om beiden opnieuw te beginnen.
Uiteindelijk ben ik degene geweest die verhuisd is. Vooral op praktische gronden. Ik kwam niet uit de regio waar ik woonde, heb daar geen familie, kon hier gemakkelijk een nieuwe baan vinden en mijn huis was minder geschikt om samen te wonen. Vriend zou minder makkelijk een baan in mijn regio kunnen vinden, komt uit deze regio, familie en vrienden wonen hier wel en zijn huis is geschikter om samen te wonen.
Uiteindelijk ben ik degene geweest die verhuisd is. Vooral op praktische gronden. Ik kwam niet uit de regio waar ik woonde, heb daar geen familie, kon hier gemakkelijk een nieuwe baan vinden en mijn huis was minder geschikt om samen te wonen. Vriend zou minder makkelijk een baan in mijn regio kunnen vinden, komt uit deze regio, familie en vrienden wonen hier wel en zijn huis is geschikter om samen te wonen.
Peas on earth!
zondag 21 september 2008 om 14:45
ik ben van het westen naar het oosten verhuisd, omdat mijn vriend daar woonde.
ik woonde nog thuis, was net klaar met mijn opleiding, en hij had een groot huis, dus daarom ben ik bij hem gaan wonenn.
dat is nu 6 jaar geleden.
mijn familie woont allemaal nog in het westen, dat is best vervelend. vooral als iemand ziek is, in dit geval mijn oma.
maar ja het is niet de andere kant van de wereld he, dat scheelt wel.
'tuurlijk vind ik het jammer dat ik niet even snel op bezoek kan gaan, maar ja het is niet anders, en je went daar ook aan.
de vriendschappen die ik had uit het westen zijn allemaal verwaterd helaas. ik heb nog 1 penvriendin, verder heb ik nog met niemand contact. ja via hyves af en toe een berichtje, maar meer niet.
maar dat komt ook omdat die vriendschappen al niet zo sterk waren..
mijn eerste baan die ik in het oosten had, vond ik niet leuk, het paste niet bij me. dat was wel een domper. nu heb ik al een paar jaar een baan die me op het lijf is geschreven, leuke collega's etc,
er zit wel een groot verschil in mentaliteit, in t oosten zijn ze minder direct, maar wel veel gemoedelijker. ik woonde eerst in een kleinere stad, en ik vond het zo vreemd dat mensen mij begroetten terwijl ik ze niet kende...
ik ben nu helemaal gewend.
als je in een nieuwe stad gaat wonen waar niemand je kent, betekent dat dat je het allemaal zelf weer moet op gaan bouwen. dus dan mag je best trots op jezelf zijn als dat lukt.
fleur, je zei dat je kinderen hebt. ik denk dat als je kinderen hebt, dat het dan makkelijk gaat, omdat je dan sneller contact hebt met anderen, waardoor je sneller een nieuwe vrienden / kennisengroep op kunt bouwen.
en financieel; ik zat bij de postbank en bij de fortis, zoals veel mensen uit het westen.
maar omdat er in het oosten bijna geen filialen waren van de fortis bank, en de postbank geen eigen filiaal had, maar vaak in een supermarkt, ben ik over gestapt op de rabobank.
gewoon doen en het allemaal over je heen laten komen, tuurlijk voel je je af en toe wel eens eenzaam, maar gewoon volhouden.
ik woonde nog thuis, was net klaar met mijn opleiding, en hij had een groot huis, dus daarom ben ik bij hem gaan wonenn.
dat is nu 6 jaar geleden.
mijn familie woont allemaal nog in het westen, dat is best vervelend. vooral als iemand ziek is, in dit geval mijn oma.
maar ja het is niet de andere kant van de wereld he, dat scheelt wel.
'tuurlijk vind ik het jammer dat ik niet even snel op bezoek kan gaan, maar ja het is niet anders, en je went daar ook aan.
de vriendschappen die ik had uit het westen zijn allemaal verwaterd helaas. ik heb nog 1 penvriendin, verder heb ik nog met niemand contact. ja via hyves af en toe een berichtje, maar meer niet.
maar dat komt ook omdat die vriendschappen al niet zo sterk waren..
mijn eerste baan die ik in het oosten had, vond ik niet leuk, het paste niet bij me. dat was wel een domper. nu heb ik al een paar jaar een baan die me op het lijf is geschreven, leuke collega's etc,
er zit wel een groot verschil in mentaliteit, in t oosten zijn ze minder direct, maar wel veel gemoedelijker. ik woonde eerst in een kleinere stad, en ik vond het zo vreemd dat mensen mij begroetten terwijl ik ze niet kende...
ik ben nu helemaal gewend.
als je in een nieuwe stad gaat wonen waar niemand je kent, betekent dat dat je het allemaal zelf weer moet op gaan bouwen. dus dan mag je best trots op jezelf zijn als dat lukt.
fleur, je zei dat je kinderen hebt. ik denk dat als je kinderen hebt, dat het dan makkelijk gaat, omdat je dan sneller contact hebt met anderen, waardoor je sneller een nieuwe vrienden / kennisengroep op kunt bouwen.
en financieel; ik zat bij de postbank en bij de fortis, zoals veel mensen uit het westen.
maar omdat er in het oosten bijna geen filialen waren van de fortis bank, en de postbank geen eigen filiaal had, maar vaak in een supermarkt, ben ik over gestapt op de rabobank.
gewoon doen en het allemaal over je heen laten komen, tuurlijk voel je je af en toe wel eens eenzaam, maar gewoon volhouden.
zondag 21 september 2008 om 20:59
Manlief is voor mij van Texas naar Nederland verhuisd. Liep gewoon zo, eerst was ons plan om samen naar Texas te gaan maar er gebeurde van alles in de familie en toen liep hij tegen een goed studieprogramma aan enz enz enz.
Paar jaar later zijn we met ons gezinnetje naar Duitsland verhuisd en na 2 jaar zijn we naar Utah verhuisd.
Dat was allebei voor z'n werk.
Als je gaat verhuizen voor een ander moet je van te voren wel goed bedenken of je dat echt wil!
En bespreek van te voren dat niet alles even leuk zal zijn en dat degene die verhuisd is af en toe gewoon even moet kunnen mopperen zonder dat de ander meteen denkt dat alles vreselijk is en dat alles een aanval is op de nieuwe woonplaats.
Vandaag bijvoorbeeld, we doen altijd de boodschappen voor de hele week op zondagochtend.
Af en toe erger ik me helemaal lam in de winkel omdat ik gewone dingen niet kan vinden hier. Sambal bijvoorbeeld, hoe kan je nou fatsoenlijk eten zonder een pot sambal op tafel?!
Maar dan moet manlief niet meteen denken dat ik Amerika haat en op de volgende boot naar huis spring.
Andersom ook, er waren veel dingen in Nederland waar hij moeite mee had en ik trok me dat veel te veel aan.
Arme man had het zo moeilijk en dat kwam door mij want anders zat hij nog lekker in Texas.
Zo moet je dus niet denken! Arme man...tja, af en toe wel natuurlijk maar hij is volwassen en kan zelf beslissen waar hij wil wonen.
Manlief had hetzelfde de eerste tijd in Duitsland. Het eerste halfjaar was echt niet leuk voor mij en daar had hij het heel moeilijk mee want dat kwam door hem want hij had die baan aangenomen en mij naar Duitsland gesleept.
Zo werkt het dus niet, we hebben samen de beslissing genomen en we hebben ook samen oplossingen gevonden om het leven in Duitsland leuker te maken voor mij. Is goed gelukt!
Moeilijkste van verhuizen is een nieuw sociaal leven opbouwen.
Als je bij je partner gaat wonen dan heeft hij waarschijnlijk al vrienden en familie waar je vanzelf ook bij gaat horen.
Maar je hebt ook je eigen vrienden nodig en die zijn moeilijk te vinden als je niet meer naar school gaat.
Ga dus zo snel mogelijk op zoek naar activiteiten! Als je schoolgaande kinderen hebt dan kan je op school gaan helpen en zo andere moeders ontmoeten.
Of in de speeltuin, da's altijd een goede plek om te kletsen en roddels over je nieuwe buurt te horen.
Of je kan gaan sporten, kaartclubjes, buurthuis, cursus boekbinden voor beginners enz enz enz.
En vaak wandelen in je nieuwe buurt! Elke keer als we verhuizen ga ik met de kinderen op avontuur in de buurt. Goed rondkijken naar herkenningspunten zodat we niet verdwalen en onderweg kom je mensen tegen die in hun tuin aan het werk zijn of aan de auto werken en zo leer je meteen een paar buren kennen.
Bovendien voel je je meteen beter thuis als je aan een verdwaalde toerist kan uitleggen waar de Main Street of wat dan ook is.
Yeah, this is my town!
Paar jaar later zijn we met ons gezinnetje naar Duitsland verhuisd en na 2 jaar zijn we naar Utah verhuisd.
Dat was allebei voor z'n werk.
Als je gaat verhuizen voor een ander moet je van te voren wel goed bedenken of je dat echt wil!
En bespreek van te voren dat niet alles even leuk zal zijn en dat degene die verhuisd is af en toe gewoon even moet kunnen mopperen zonder dat de ander meteen denkt dat alles vreselijk is en dat alles een aanval is op de nieuwe woonplaats.
Vandaag bijvoorbeeld, we doen altijd de boodschappen voor de hele week op zondagochtend.
Af en toe erger ik me helemaal lam in de winkel omdat ik gewone dingen niet kan vinden hier. Sambal bijvoorbeeld, hoe kan je nou fatsoenlijk eten zonder een pot sambal op tafel?!
Maar dan moet manlief niet meteen denken dat ik Amerika haat en op de volgende boot naar huis spring.
Andersom ook, er waren veel dingen in Nederland waar hij moeite mee had en ik trok me dat veel te veel aan.
Arme man had het zo moeilijk en dat kwam door mij want anders zat hij nog lekker in Texas.
Zo moet je dus niet denken! Arme man...tja, af en toe wel natuurlijk maar hij is volwassen en kan zelf beslissen waar hij wil wonen.
Manlief had hetzelfde de eerste tijd in Duitsland. Het eerste halfjaar was echt niet leuk voor mij en daar had hij het heel moeilijk mee want dat kwam door hem want hij had die baan aangenomen en mij naar Duitsland gesleept.
Zo werkt het dus niet, we hebben samen de beslissing genomen en we hebben ook samen oplossingen gevonden om het leven in Duitsland leuker te maken voor mij. Is goed gelukt!
Moeilijkste van verhuizen is een nieuw sociaal leven opbouwen.
Als je bij je partner gaat wonen dan heeft hij waarschijnlijk al vrienden en familie waar je vanzelf ook bij gaat horen.
Maar je hebt ook je eigen vrienden nodig en die zijn moeilijk te vinden als je niet meer naar school gaat.
Ga dus zo snel mogelijk op zoek naar activiteiten! Als je schoolgaande kinderen hebt dan kan je op school gaan helpen en zo andere moeders ontmoeten.
Of in de speeltuin, da's altijd een goede plek om te kletsen en roddels over je nieuwe buurt te horen.
Of je kan gaan sporten, kaartclubjes, buurthuis, cursus boekbinden voor beginners enz enz enz.
En vaak wandelen in je nieuwe buurt! Elke keer als we verhuizen ga ik met de kinderen op avontuur in de buurt. Goed rondkijken naar herkenningspunten zodat we niet verdwalen en onderweg kom je mensen tegen die in hun tuin aan het werk zijn of aan de auto werken en zo leer je meteen een paar buren kennen.
Bovendien voel je je meteen beter thuis als je aan een verdwaalde toerist kan uitleggen waar de Main Street of wat dan ook is.
Yeah, this is my town!
maandag 6 oktober 2008 om 21:56
Hallo Fleur.
Ik weet niet of je er nog wat aan hebt...
Ik ben anderhalf jaar geleden met mijn 4 kinderen van het westen naar het oosten verhuisd, ook vanwege een relatie en ben daar inmiddels een maand geleden mee getrouwd. Voor mijn een verademing en voor de kinderen ook. In het begin zagen ze er wel tegenop maar nu hebben ze zoiets van, bah wat is het daar druk en ik voel me hier veel lekkerder. Kinderen passen zich snel aan.
Mijn familie was er in eerste instantie niet blij mee want zij of wij moeten toch bijna 2 uur in de auto zitten om elkaar te zien. Maar ze zien dat ik hier gelukkig ben en de kinderen hebben het nog nooit zo goed op school gedaan.Contact met de familie houden gaat voornamelijk via msn en telefoon, en ach we liepen eerder ook de deur niet bijelkaar plat.
Praktische tips heb ik niet echt, regel vantevoren zoveel mogelijk, zoals scholen bekijken, werk proberen te zoeken ed.
Het leren kennen van je omgeving gaat ook vanzelf, op internet is van alles wel wat te vinden dus ook waar je zou komen te wonen. Ik woon hier nu een tijdje maar ben nog steeds aan het ontdekken en das gewoon leuk!
Ik heb er absoluut geen spijt van en we hopen volgend jaar te verhuizen naar Duitsland.
Succes met je keuze en doe wat je gevoel je zegt.
Ik weet niet of je er nog wat aan hebt...
Ik ben anderhalf jaar geleden met mijn 4 kinderen van het westen naar het oosten verhuisd, ook vanwege een relatie en ben daar inmiddels een maand geleden mee getrouwd. Voor mijn een verademing en voor de kinderen ook. In het begin zagen ze er wel tegenop maar nu hebben ze zoiets van, bah wat is het daar druk en ik voel me hier veel lekkerder. Kinderen passen zich snel aan.
Mijn familie was er in eerste instantie niet blij mee want zij of wij moeten toch bijna 2 uur in de auto zitten om elkaar te zien. Maar ze zien dat ik hier gelukkig ben en de kinderen hebben het nog nooit zo goed op school gedaan.Contact met de familie houden gaat voornamelijk via msn en telefoon, en ach we liepen eerder ook de deur niet bijelkaar plat.
Praktische tips heb ik niet echt, regel vantevoren zoveel mogelijk, zoals scholen bekijken, werk proberen te zoeken ed.
Het leren kennen van je omgeving gaat ook vanzelf, op internet is van alles wel wat te vinden dus ook waar je zou komen te wonen. Ik woon hier nu een tijdje maar ben nog steeds aan het ontdekken en das gewoon leuk!
Ik heb er absoluut geen spijt van en we hopen volgend jaar te verhuizen naar Duitsland.
Succes met je keuze en doe wat je gevoel je zegt.
