Overig
alle pijlers
Viva katten vraagbaak topic deel 5
maandag 21 mei 2007 om 20:10
Hoi,
Ik heb een hele lieve kat die na zijn behoefte gek ik op graven in zijn bak, maar dat doet hij t liefst lang en hard en t grit vliegt dus alle kanten. En dat is niet zo erg, maar hij loopt t ook mee de bak uit, zeg maar. Dus heel de vloer ligt dan vol met grit dat hij mee loopt. Dus ik veeg me een ongeluk haha. heeft iemand hier een goede tip voor???? Al vast bedankt!!!
Ik heb een hele lieve kat die na zijn behoefte gek ik op graven in zijn bak, maar dat doet hij t liefst lang en hard en t grit vliegt dus alle kanten. En dat is niet zo erg, maar hij loopt t ook mee de bak uit, zeg maar. Dus heel de vloer ligt dan vol met grit dat hij mee loopt. Dus ik veeg me een ongeluk haha. heeft iemand hier een goede tip voor???? Al vast bedankt!!!
maandag 21 mei 2007 om 20:31
Zelf heb ik een rubber matje met kleine zachte stekeltjes omhoog (te koop o.a. bij Hornbach). Daar blijven alle gritjes in hangen. Van anderen heb ik hier gehoord dat er een paar een stukje vloerbedekking hebben liggen.
Of misschien is een oude handdoek wat?
Of misschien is een oude handdoek wat?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 22 mei 2007 om 00:18
Het is weer mis:(
Het leek allemaal zo goed te gaan.
Vandaag was ze wat rustiger maar wel goed eten en drinken en normaal gedragen verder,niet enorm verontrustend ofzo.
Tot mijn vriend me vanavond op mijn werk belde dat ze wat in zichzelf gekeerd was en weer begon te wankelen,zomaar ineens.
Binnen 10 min. was ik thuis en aan de lijn met de dierenarts.
Ze heeft een onderhuids infuus gekregen en pijnstilling en morgen weer het inmiddels bekende traject afleggen.;(
Maar het is geen goed teken volgens de DA dat het nu alweer fout gaat,dat had ik zelf ook al bedacht helaas.
Morgen weer afwachten dus wat de waardes zeggen,wat is dit allemachtig shit zeg.
Ben nog niet zolang terug van de DA en het doet zeer om haar zo te moeten achterlaten,ze voelt zich zo rot.
Het infuus geven deed haar hartstikke pijn omdat ze nauwelijks vetweefsel heeft,het temperaturen(temp. was 38,5),ze vond het zo afschuwelijk.
Ik moest haar vasthouden en zij maar kronkelen van de pijn en tegelijkertijd koppies geven,wat gruwelijk om haar zo te zien.
Nadat het infuus was gegeven kreeg ik helemaal een doodschrik,ze liet zich ineens omvallen,koppie vallen,alsof ze doodgingofzo,ik ging door de grond...
Volgens de DA komt dat door de stress maar is er geen acuut levensgevaar maar mijn hart vloog alle kanten op.
Ik heb haar in haar hokje gelegd op een warmtematje en uitgebreid geknuffeld en afscheid genomen,de DA liet me lekker gaan.
Wat een rotgezicht,ze lag te kronkelen en koppies geven maar kon absoluut niet meer staan,liet zich steeds op haar zij vallen.
Wat een klote-afscheid.
Morgen maar weer op bezoek en afwachten wat de test zegt.
En positief denken,ik weet het...de vorige keer hielp het ook.
Het leek allemaal zo goed te gaan.
Vandaag was ze wat rustiger maar wel goed eten en drinken en normaal gedragen verder,niet enorm verontrustend ofzo.
Tot mijn vriend me vanavond op mijn werk belde dat ze wat in zichzelf gekeerd was en weer begon te wankelen,zomaar ineens.
Binnen 10 min. was ik thuis en aan de lijn met de dierenarts.
Ze heeft een onderhuids infuus gekregen en pijnstilling en morgen weer het inmiddels bekende traject afleggen.;(
Maar het is geen goed teken volgens de DA dat het nu alweer fout gaat,dat had ik zelf ook al bedacht helaas.
Morgen weer afwachten dus wat de waardes zeggen,wat is dit allemachtig shit zeg.
Ben nog niet zolang terug van de DA en het doet zeer om haar zo te moeten achterlaten,ze voelt zich zo rot.
Het infuus geven deed haar hartstikke pijn omdat ze nauwelijks vetweefsel heeft,het temperaturen(temp. was 38,5),ze vond het zo afschuwelijk.
Ik moest haar vasthouden en zij maar kronkelen van de pijn en tegelijkertijd koppies geven,wat gruwelijk om haar zo te zien.
Nadat het infuus was gegeven kreeg ik helemaal een doodschrik,ze liet zich ineens omvallen,koppie vallen,alsof ze doodgingofzo,ik ging door de grond...
Volgens de DA komt dat door de stress maar is er geen acuut levensgevaar maar mijn hart vloog alle kanten op.
Ik heb haar in haar hokje gelegd op een warmtematje en uitgebreid geknuffeld en afscheid genomen,de DA liet me lekker gaan.
Wat een rotgezicht,ze lag te kronkelen en koppies geven maar kon absoluut niet meer staan,liet zich steeds op haar zij vallen.
Wat een klote-afscheid.
Morgen maar weer op bezoek en afwachten wat de test zegt.
En positief denken,ik weet het...de vorige keer hielp het ook.
dinsdag 22 mei 2007 om 00:31
dinsdag 22 mei 2007 om 00:54
Bedankt voor de *;.,ze kan hem goed gebruiken.
Geen idee hoe laat,er werkt morgen maar 1 dierenarts i.v.m vakantie dus pas later op de ochtend kan ik bellen of bellen zij mij.
Ik bel morgenvroeg wel direct als de praktijk los is hoe het vannacht is gegaan maar een uitslag kan ik pas later op de ochtend verwachten.
Maar de voorlopige inschatting van de DA was dat de waardes toch weer veel te hoog zijn en dat dat geen goed teken is op zo'n korte termijn.
Ze zal iig wel weer even onder de pannen zijn daar en dat geeft niet veel hoop op een goede afloop,dit is te snel weer mis gegaan volgens de DA.
Geen goede toekomst vooruitzichten dus,ik moet realistisch zijn.
Hopelijk komt ze hier vooralsnog weer goed doorheen,het is een vechtertje.
Geen idee hoe laat,er werkt morgen maar 1 dierenarts i.v.m vakantie dus pas later op de ochtend kan ik bellen of bellen zij mij.
Ik bel morgenvroeg wel direct als de praktijk los is hoe het vannacht is gegaan maar een uitslag kan ik pas later op de ochtend verwachten.
Maar de voorlopige inschatting van de DA was dat de waardes toch weer veel te hoog zijn en dat dat geen goed teken is op zo'n korte termijn.
Ze zal iig wel weer even onder de pannen zijn daar en dat geeft niet veel hoop op een goede afloop,dit is te snel weer mis gegaan volgens de DA.
Geen goede toekomst vooruitzichten dus,ik moet realistisch zijn.
Hopelijk komt ze hier vooralsnog weer goed doorheen,het is een vechtertje.
dinsdag 22 mei 2007 om 01:04
Ik reageerde ook al op het andere topic en dacht wel dat je hier ook zou hebben gepost.
Getver meid, dat klinkt niet goed! Dat het zo snel al weer misgaat. Al knapt ze weer op, wat gebeurt er dan daarna? Klinkt misschien rot, maar heb je er al over nagedacht, hoe je dat wilt? Als ze nu iedere keer zo snel weer een terugval krijgt, hoe lang je dan door wilt dokteren?
Is niet rot bedoeld hoor, maar voor de poes is het ook zo zielig dat ze iedere keer weer zo bij de DA belandt, daar moet blijven, nare behandelingen waar ze niks van snapt. Voor jou is je poezebeest daar achter moeten laten ook verschikkelijk.
Veel sterkte en wijsheid in deze! En een dikke knuffel *;
Getver meid, dat klinkt niet goed! Dat het zo snel al weer misgaat. Al knapt ze weer op, wat gebeurt er dan daarna? Klinkt misschien rot, maar heb je er al over nagedacht, hoe je dat wilt? Als ze nu iedere keer zo snel weer een terugval krijgt, hoe lang je dan door wilt dokteren?
Is niet rot bedoeld hoor, maar voor de poes is het ook zo zielig dat ze iedere keer weer zo bij de DA belandt, daar moet blijven, nare behandelingen waar ze niks van snapt. Voor jou is je poezebeest daar achter moeten laten ook verschikkelijk.
Veel sterkte en wijsheid in deze! En een dikke knuffel *;
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 22 mei 2007 om 01:29
Hee Poezewoes,
ik ben idd aan het nadenken over waar de grens ligt,het is nog geen 3 weken geleden en nu alweer mis en opgenomen.
Ze heeft idd enorme stress nu en wat nu als ze idd weer opknapt maar over een paar weekjes is het weer mis,dat is ook geen leven voor haar.
De tijd dat ze weer thuis was was het als vanouds maar als het zo vaak mis blijft gaan,zo'n leven kan ik haar niet aandoen.
Dan zal ik tegen mijn hart en gevoel ingaan en de juiste keus maken.
Maar op dit moment hoop ik met heel mijn hart dat ze er weer goed door heen komt,het afscheid komt me zo veels te dichtbij en ik wil het niet,ik wil het niet,ik wil het niet!!!!
Als ze nu weer opknapt ben ik de koning te rijk en hoop ik op nog meer tijd samen maar ik denk dat als het daarna weer snel misgaat dat ik haar moet laten gaan.Als ik het nu nuchter probeer te bekijken denk ik dat dat het beste is.Nu nog 1 keer proberen en er het beste van hopen.
Maar het is me wel duidelijk dat ik een jaar of half jaar wrs wel op mijn buik kan schrijven,deze snelle terugval is geen goed teken volgens de DA.
Dus ik moet realistisch zijn maar het is moeilijk om de hoop op te geven en los te laten.Ik wil haar niet kwijt,alleen al de gedachte *ril*.
Maar ik hou teveel van haar om haar te zien lijden en weet zeker dat ik haar bestwil voor ogen hou en niet de mijne.
De DA weet dat ik gebeld wil worden als het slechter gaat,maakt niet uit of het dag of nacht is,bellen!
Dat ze niet alleen hoeft te gaan maar in mijn armen,lekker thuis.Als ze hard achteruit gaat dan haal ik haar op om thuis te sterven.
Als dat te belastend is voor haar dan maar in de praktijk,als ik er maar bij ben,als ze maar niet alleen is,dat lijkt me zo erg voor haar,ze is zo vreselijk aan me gehecht.Ik wil bij haar zijn.
Als ze niet meer beter kan worden is dat alles wat ik nog wens.
Maar ik heb de hoop nog niet opgegeven hoor,zover ben ik nog niet,het is een vechtertje:)
ik ben idd aan het nadenken over waar de grens ligt,het is nog geen 3 weken geleden en nu alweer mis en opgenomen.
Ze heeft idd enorme stress nu en wat nu als ze idd weer opknapt maar over een paar weekjes is het weer mis,dat is ook geen leven voor haar.
De tijd dat ze weer thuis was was het als vanouds maar als het zo vaak mis blijft gaan,zo'n leven kan ik haar niet aandoen.
Dan zal ik tegen mijn hart en gevoel ingaan en de juiste keus maken.
Maar op dit moment hoop ik met heel mijn hart dat ze er weer goed door heen komt,het afscheid komt me zo veels te dichtbij en ik wil het niet,ik wil het niet,ik wil het niet!!!!
Als ze nu weer opknapt ben ik de koning te rijk en hoop ik op nog meer tijd samen maar ik denk dat als het daarna weer snel misgaat dat ik haar moet laten gaan.Als ik het nu nuchter probeer te bekijken denk ik dat dat het beste is.Nu nog 1 keer proberen en er het beste van hopen.
Maar het is me wel duidelijk dat ik een jaar of half jaar wrs wel op mijn buik kan schrijven,deze snelle terugval is geen goed teken volgens de DA.
Dus ik moet realistisch zijn maar het is moeilijk om de hoop op te geven en los te laten.Ik wil haar niet kwijt,alleen al de gedachte *ril*.
Maar ik hou teveel van haar om haar te zien lijden en weet zeker dat ik haar bestwil voor ogen hou en niet de mijne.
De DA weet dat ik gebeld wil worden als het slechter gaat,maakt niet uit of het dag of nacht is,bellen!
Dat ze niet alleen hoeft te gaan maar in mijn armen,lekker thuis.Als ze hard achteruit gaat dan haal ik haar op om thuis te sterven.
Als dat te belastend is voor haar dan maar in de praktijk,als ik er maar bij ben,als ze maar niet alleen is,dat lijkt me zo erg voor haar,ze is zo vreselijk aan me gehecht.Ik wil bij haar zijn.
Als ze niet meer beter kan worden is dat alles wat ik nog wens.
Maar ik heb de hoop nog niet opgegeven hoor,zover ben ik nog niet,het is een vechtertje:)
dinsdag 22 mei 2007 om 01:44
Ik denk dat je er heel goed aan doet om haar deze kans nog te geven, maar als het daarna weer misgaat op korte termijn dat je dan toch de beslissing moet nemen haar te laten gaan.
Gat wat klinkt dat kil, zo bedoel ik het natuurlijk niet! Maar voor katje en voor jou, is dit geen doen. Ze is 15 en je weet dat je op korte termijn afscheid zal moeten nemen. Beter dat goed doen dan lang doorzeuren met een kat die zelf al helemaal klaar is om te gaan.... weet er alles van helaas.
Ik heb nu nog 1 oude kat, ze is 12, waarvan ik weet dat als ze ziek wordt, dan is het snel over. Ze is heel schuw, laat zich graag aaien en kroelen, maar oppakken ho maar. Ze ligt graag naast me op de bank, maar zodra ik een arm om dr heen sla is ze weg. Ze is niet eens inge-ent, terwijl mijn andere katten dat wel zijn. De gang naar de dierenarts is voor haar (en mij) zo'n crime (moet haar verdoven om haar in de mand te krijgen), dat ik heb besloten dat als ze ziek wordt we niet gaan dokteren. Tenzij ze pijn zou hebben wat makkelijk te verhelpen is natuurlijk.
Hopelijk wordt ze gewoon 20 en ligt ze daarna op een dag dood op de bank. Ik zou het zo erg vinden als zij slepend ziek zou worden, daar kan je dan niks mee, behalve al heel snel beslissen dat het dan maar over moet zijn... brrr.
Meis, hopelijk goed nieuws morgen en heeft ze daarna voorlopig niet weer een terugval!
Gat wat klinkt dat kil, zo bedoel ik het natuurlijk niet! Maar voor katje en voor jou, is dit geen doen. Ze is 15 en je weet dat je op korte termijn afscheid zal moeten nemen. Beter dat goed doen dan lang doorzeuren met een kat die zelf al helemaal klaar is om te gaan.... weet er alles van helaas.
Ik heb nu nog 1 oude kat, ze is 12, waarvan ik weet dat als ze ziek wordt, dan is het snel over. Ze is heel schuw, laat zich graag aaien en kroelen, maar oppakken ho maar. Ze ligt graag naast me op de bank, maar zodra ik een arm om dr heen sla is ze weg. Ze is niet eens inge-ent, terwijl mijn andere katten dat wel zijn. De gang naar de dierenarts is voor haar (en mij) zo'n crime (moet haar verdoven om haar in de mand te krijgen), dat ik heb besloten dat als ze ziek wordt we niet gaan dokteren. Tenzij ze pijn zou hebben wat makkelijk te verhelpen is natuurlijk.
Hopelijk wordt ze gewoon 20 en ligt ze daarna op een dag dood op de bank. Ik zou het zo erg vinden als zij slepend ziek zou worden, daar kan je dan niks mee, behalve al heel snel beslissen dat het dan maar over moet zijn... brrr.
Meis, hopelijk goed nieuws morgen en heeft ze daarna voorlopig niet weer een terugval!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 22 mei 2007 om 10:03
Ben het met je eens Poez,dat je niet moet doorzeuren met een kat die zelf klaar is om te gaan,maar dat is nu net het lastigste eraan,ze is er niet klaar voor.Ze is vreselijk levenslustig en de afgelopen weken volledig zichzelf tot gister dus.Ze is breekbaar om te zien en van binnen heel ziek maar ze heeft plezier in het leven en gedraagt zich volkomen normaal,het is absoluut geen lijden o.i.d.Behalve gisteravond,dat was vreselijk zielig en hartbrekend.Als het nu zo bleef was de keus niet moeilijk maar de vorige keer is ze er ook door heen gekomen en daarna heeft ze bijna 3 weken gehad waarin je alleen uiterlijk kon zien dat ze ziek was geweest,verder was alles super.
De da heeft gebeld,uitslagen zijn al bekend.
Ureum is nog hoger dan de vorige keer.
Creatine is nog hoger dan de vorige keer.
En nu is de fosfor ook enorm verhoogd wat de vorige keer niet zo was.
*welgemeende vloek*
Normaal gesproken adviseren ze om een kat met deze waardes en zo snel na de vorige keer al in te laten slapen.*slik*
Gezien haar levendigheid wil de da proberen haar nog een keer weer op te peppen en de kans is heel groot dat dat gaat lukken,mss niet net zo goed als de vorige keer maar zo goed mogelijk.
Wel is duidelijk dat het heel erg snel achteruit gaat,de nieren werken in rap tempo steeds slechter en dat is niet te stoppen en niks aan te doen.
De keus is dus of nu in laten slapen of er nog eens flink geld aan besteden en haar weer zo goed mogelijk proberen te krijgen en dan maar afwachten hoeveel tijd ons nog rest.Zoals het er nu naar uitziet zal dat niet veel zijn.
Ik heb gezegd dat inslapen op dit moment geen optie is en geld er al helemaal niet toe doet,dat interreseerd me geen ene ruk,het gaat me erom of het het voor het meisje waard is.Al krijgen we maar weer 3 weken verlenging,dat is het mij al waard maar het draait om haar,wat zij aankan.
De da was het met mij eens,dat ze het zeker waard is om het nog eens te proberen want de da vind haar zo enorm levendig voor een katje met deze waardes.Dat heeft ze wel 3 keer gezegd,dat ze daar zo verbaasd over was hoe levenslustig mijn meisje is en alleen daarom al de kans waard.
Ze ligt weer aan het infuus,krijgt een antibioticum en dan mag ze mss morgen weer naar huis als ze goed eet en drinkt en alles aanslaat,de da belt morgen om twaalf uur om te overleggen.
Nog beter zou het zijn om haar weer een paar dagen daar te laten net als de vorige keer om haar een goede doorstart te geven en haar zo goed mogelijk weer op te peppen.
Daar gaat mijn voorkeur naar uit en dat heb ik ook aangegeven.
Ze moet de best mogelijke start krijgen en dan maar weer verder zien hoe het gaat.Maar de vooruitzichten zijn niet goed,dat is duidelijk.
Ik kan me er maar beter op voorbereiden dat er op korte termijn een hele hele grote lege plek in huis komt.
Ik heb vannacht tot sowieso half 6 wakker gelegen,misselijk,trillen,hoofdpijn,you name it maar dat is peanuts bij hoe ik me nu voel en wat er door me heen gaat.
Het is nu definitief.
Ik ga mijn meisje verliezen binnenkort.
;(
De da heeft gebeld,uitslagen zijn al bekend.
Ureum is nog hoger dan de vorige keer.
Creatine is nog hoger dan de vorige keer.
En nu is de fosfor ook enorm verhoogd wat de vorige keer niet zo was.
*welgemeende vloek*
Normaal gesproken adviseren ze om een kat met deze waardes en zo snel na de vorige keer al in te laten slapen.*slik*
Gezien haar levendigheid wil de da proberen haar nog een keer weer op te peppen en de kans is heel groot dat dat gaat lukken,mss niet net zo goed als de vorige keer maar zo goed mogelijk.
Wel is duidelijk dat het heel erg snel achteruit gaat,de nieren werken in rap tempo steeds slechter en dat is niet te stoppen en niks aan te doen.
De keus is dus of nu in laten slapen of er nog eens flink geld aan besteden en haar weer zo goed mogelijk proberen te krijgen en dan maar afwachten hoeveel tijd ons nog rest.Zoals het er nu naar uitziet zal dat niet veel zijn.
Ik heb gezegd dat inslapen op dit moment geen optie is en geld er al helemaal niet toe doet,dat interreseerd me geen ene ruk,het gaat me erom of het het voor het meisje waard is.Al krijgen we maar weer 3 weken verlenging,dat is het mij al waard maar het draait om haar,wat zij aankan.
De da was het met mij eens,dat ze het zeker waard is om het nog eens te proberen want de da vind haar zo enorm levendig voor een katje met deze waardes.Dat heeft ze wel 3 keer gezegd,dat ze daar zo verbaasd over was hoe levenslustig mijn meisje is en alleen daarom al de kans waard.
Ze ligt weer aan het infuus,krijgt een antibioticum en dan mag ze mss morgen weer naar huis als ze goed eet en drinkt en alles aanslaat,de da belt morgen om twaalf uur om te overleggen.
Nog beter zou het zijn om haar weer een paar dagen daar te laten net als de vorige keer om haar een goede doorstart te geven en haar zo goed mogelijk weer op te peppen.
Daar gaat mijn voorkeur naar uit en dat heb ik ook aangegeven.
Ze moet de best mogelijke start krijgen en dan maar weer verder zien hoe het gaat.Maar de vooruitzichten zijn niet goed,dat is duidelijk.
Ik kan me er maar beter op voorbereiden dat er op korte termijn een hele hele grote lege plek in huis komt.
Ik heb vannacht tot sowieso half 6 wakker gelegen,misselijk,trillen,hoofdpijn,you name it maar dat is peanuts bij hoe ik me nu voel en wat er door me heen gaat.
Het is nu definitief.
Ik ga mijn meisje verliezen binnenkort.
;(
dinsdag 22 mei 2007 om 10:15
Tante Sjaan, dat is zeker even slikken. Tot je het nieuws hoort hoop je toch dat het meevalt en dat het goed gaat komen. Nu heb je gehoort dat het toch een aflopende zaak gaat worden. Ja hoe bereid je je daarop voor. Een beestje die je helemaal niet kwijt wilt. En verstandelijk is alles goed op een rijtje te zetten en zelfs in te zien dat je uiteindelijk, om je katje niet meer te laten lijden, maar 1 verstandige oplossing is. Maar gevoelsmatig werkt het alleen niet zo. En zeker niet als het om jouw katje gaat. Ik weet er echt alles van. Het loslaten van je beestje is het moeilijkste. En om een niet-egoistische beslissing te maken. Dat een beestje niet mag lijden om voor ons op de wereld te zijn. Heel veel sterkte en moed toegewenst. *; *; *;
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 22 mei 2007 om 21:39
Ik wilde hier even mijn ei kwijt maar nu lees ik het verhaal van tante sjaan en nu denk ik wat zeur ik nou
Dikke knuf en heel veel sterkte*;
toch even kort mijn verhaal;
poeslief van 17 is half jaar geleden aan haar schildklier geopereerd. Het ging een tijd beter maar nu merkte ik dat ze weer ging overgeven en wat aktiever werd (enkele van de symptomen van een te snelwerkende schildklier). Dus ik overgeschakeld op ander voer. Overgeven stopte maar helaas werd ze nu magerder (ze is nog ruim 4 kilo maar ze is een grote poes dus niet te zwaar en niet te licht volgens mij). Dus morgen toch een afspraak bij de dierenarts. Blijf het moeilijk vinden... ben bang dat ze aan de pillen moet of erger dat ze niets voor haar kunnen doen. Nouja afwachten maar....
Dikke knuf en heel veel sterkte*;
toch even kort mijn verhaal;
poeslief van 17 is half jaar geleden aan haar schildklier geopereerd. Het ging een tijd beter maar nu merkte ik dat ze weer ging overgeven en wat aktiever werd (enkele van de symptomen van een te snelwerkende schildklier). Dus ik overgeschakeld op ander voer. Overgeven stopte maar helaas werd ze nu magerder (ze is nog ruim 4 kilo maar ze is een grote poes dus niet te zwaar en niet te licht volgens mij). Dus morgen toch een afspraak bij de dierenarts. Blijf het moeilijk vinden... ben bang dat ze aan de pillen moet of erger dat ze niets voor haar kunnen doen. Nouja afwachten maar....
woensdag 23 mei 2007 om 00:08
Bedankt voor alle *;
Pebbles ik hoop dat het meevalt voor jullie.
Hier valt het niet mee,het is foute boel.
Ben vanmiddag de hele middag bij haar geweest en het gaat niet goed.
Heb een rottig maar duidelijk gesprek met de da gehad,het is een aflopende zaak,uitbehandeld.
Ik krijg het bijna mijn toetsenbord niet uit maar alle behandelingen worden gestaakt,er is helemaal niets meer wat ze voor haar kunnen doen.
Morgen haal ik haar op om thuis te (ver)sterven.
Het is over.
Pebbles ik hoop dat het meevalt voor jullie.
Hier valt het niet mee,het is foute boel.
Ben vanmiddag de hele middag bij haar geweest en het gaat niet goed.
Heb een rottig maar duidelijk gesprek met de da gehad,het is een aflopende zaak,uitbehandeld.
Ik krijg het bijna mijn toetsenbord niet uit maar alle behandelingen worden gestaakt,er is helemaal niets meer wat ze voor haar kunnen doen.
Morgen haal ik haar op om thuis te (ver)sterven.
Het is over.
woensdag 23 mei 2007 om 00:19
Vraag niet hoe maar ik heb vanavond nog gewerkt maar voor de komende 3 dagen vrij geregeld.
Ik wil bij haar zijn,heb geen idee hoe lang het gaat duren tot het over is maar de verwachting is niet lang,kwestie van dagen.
Zelfs nu ze aan het infuus ligt gaan de waardes nog omhoog,ze wordt ook niet meer verder getest ofzo morgen,het heeft allemaal geen zin meer.
Onvoorstelbaar dit,ergens bleef ik een sprankje hoop houden maar nu..
Mijn god,het is echt,mijn meisje gaat gewoon dood.
Maar gelukkig wel thuis bij mama,dat is het laatste dat ik nog voor haar kan doen.
Tjesis,ze is er straks echt niet meer.
Ik word helemaal leip.
Ik wil bij haar zijn,heb geen idee hoe lang het gaat duren tot het over is maar de verwachting is niet lang,kwestie van dagen.
Zelfs nu ze aan het infuus ligt gaan de waardes nog omhoog,ze wordt ook niet meer verder getest ofzo morgen,het heeft allemaal geen zin meer.
Onvoorstelbaar dit,ergens bleef ik een sprankje hoop houden maar nu..
Mijn god,het is echt,mijn meisje gaat gewoon dood.
Maar gelukkig wel thuis bij mama,dat is het laatste dat ik nog voor haar kan doen.
Tjesis,ze is er straks echt niet meer.
Ik word helemaal leip.
woensdag 23 mei 2007 om 00:45
Tante Sjaan, ik weet niet wat te zeggen ...... ;(. Alleen je nog veel mooie (korte) momenten met je katje toe wens. Ik schrijf nu en weet niet meer wat je geschreven had waarom ze niet een prik krijgt om langzaam in te slapen. Sorry, ik lees wel even terug. Sterkte en knuffel voor je kleine schat. *;
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 24 mei 2007 om 11:11
Ik kwam ook even spieken naar nieuws over het kattenkind van Tante Sjaan..
Mijn monster staat voor de komende 3 weken nog op antibiotica. Er zitten er nu 4 weken op en ik heb net weer een lading nieuwe pillen opgehaald. Het is al wel weer flink verbeterd, maar hoop dat het nu ook blijvend wil verbeteren!!
Mijn monster staat voor de komende 3 weken nog op antibiotica. Er zitten er nu 4 weken op en ik heb net weer een lading nieuwe pillen opgehaald. Het is al wel weer flink verbeterd, maar hoop dat het nu ook blijvend wil verbeteren!!
donderdag 24 mei 2007 om 13:22
Ze is er nog hoor,het is een taaie:)
Heb haar gister opgehaald en alleen maar geknuffeld met haar,ze is niet bij me weg te slaan,wil continu kusjes geven en gekroeld worden.
Ik heb een matras in de woonkamer gelegd en daar liggen we op,we hebben vannacht heerlijk tegen elkaar aan geslapen,ze was uitgeput.
Steeds het koppie laten zakken van vermoeidheid maar elke keer weer opschrikken en kijken of ik er nog wel was.
Ik ben haar al haar lievelingshapjes aan het voeren,het versnelt de zaak maar ik wil dat ze de laatste uren/dagen gelukkig is dan maar korter genieten van haar.
En ze lijkt heel gelukkig op het moment,geniet van het thuis zijn,de aandacht en het lekkere eten,dat heeft ze echt gemist.
We knuffelen ons helemaal gek,ze ligt me nu ook aan te kijken,vind er niks aan dat ik even achter de computer zit:D
Wel heeft ze gebraakt en een beetje diarree gehad,ook begint ze erg te wankelen en glijden haar pootjes weg als ze wil lopen.
Het is duidelijk dat ze flink achteruit gaat.Ze ziet er ook uitgemergeld uit,mijn vriend durft haar haast niet op te tillen.
Maar ze wil wel de gewone dingen doen zoals op je schoot springen vandaar dat ik het matras heb neergelegd,kan ze niet vallen.
Gistermiddag heb ik de hele middag met haar op de bank gelegen,ze lag op mijn borst en ik voelde haar helemaal rustig worden,haar gezichtje stijf tegen mijn gezicht gedrukt,ze ontspande helemaal.
Toen ze later van de bank sprong om te gaan drinken viel ze alle kanten op,akelig om te zien.Haar lijfje werkt niet mee.
Nu heeft ze eten,drinken en een bakje grit naast het matras zodat ze niet zo ver hoeft te lopen,ze ligt nu ook te eten,staan is niet te doen,haar pootjes glijden zo weg.
Maar het is een koppig meisje,elke keer als ik opsta om naar de wc te gaan laat ik de deur van de kamer los zodat ze weet dat ik vlakbij ben.
En wat doet ze?
Hobbelt onmiddellijk van het matras af om achter me aan te gaan en staat met het kopje om de hoek van de deur te kijken wat ik ga doen,ik mag niet weg;)
Ik denk dat ze wel voelt dat het einde komt eerlijk gezegd,volgens mij voelen dieren dat wel aan.
Ze is net in slaap gevallen,ga ik even stiekem een bakkie koffie drinken tot ze het door heeft en ik terug naar de matras word gecommandeerd voor een kroel en knuffelsessieO+
Heb haar gister opgehaald en alleen maar geknuffeld met haar,ze is niet bij me weg te slaan,wil continu kusjes geven en gekroeld worden.
Ik heb een matras in de woonkamer gelegd en daar liggen we op,we hebben vannacht heerlijk tegen elkaar aan geslapen,ze was uitgeput.
Steeds het koppie laten zakken van vermoeidheid maar elke keer weer opschrikken en kijken of ik er nog wel was.
Ik ben haar al haar lievelingshapjes aan het voeren,het versnelt de zaak maar ik wil dat ze de laatste uren/dagen gelukkig is dan maar korter genieten van haar.
En ze lijkt heel gelukkig op het moment,geniet van het thuis zijn,de aandacht en het lekkere eten,dat heeft ze echt gemist.
We knuffelen ons helemaal gek,ze ligt me nu ook aan te kijken,vind er niks aan dat ik even achter de computer zit:D
Wel heeft ze gebraakt en een beetje diarree gehad,ook begint ze erg te wankelen en glijden haar pootjes weg als ze wil lopen.
Het is duidelijk dat ze flink achteruit gaat.Ze ziet er ook uitgemergeld uit,mijn vriend durft haar haast niet op te tillen.
Maar ze wil wel de gewone dingen doen zoals op je schoot springen vandaar dat ik het matras heb neergelegd,kan ze niet vallen.
Gistermiddag heb ik de hele middag met haar op de bank gelegen,ze lag op mijn borst en ik voelde haar helemaal rustig worden,haar gezichtje stijf tegen mijn gezicht gedrukt,ze ontspande helemaal.
Toen ze later van de bank sprong om te gaan drinken viel ze alle kanten op,akelig om te zien.Haar lijfje werkt niet mee.
Nu heeft ze eten,drinken en een bakje grit naast het matras zodat ze niet zo ver hoeft te lopen,ze ligt nu ook te eten,staan is niet te doen,haar pootjes glijden zo weg.
Maar het is een koppig meisje,elke keer als ik opsta om naar de wc te gaan laat ik de deur van de kamer los zodat ze weet dat ik vlakbij ben.
En wat doet ze?
Hobbelt onmiddellijk van het matras af om achter me aan te gaan en staat met het kopje om de hoek van de deur te kijken wat ik ga doen,ik mag niet weg;)
Ik denk dat ze wel voelt dat het einde komt eerlijk gezegd,volgens mij voelen dieren dat wel aan.
Ze is net in slaap gevallen,ga ik even stiekem een bakkie koffie drinken tot ze het door heeft en ik terug naar de matras word gecommandeerd voor een kroel en knuffelsessieO+
donderdag 24 mei 2007 om 13:38
Gevoelsmatig denk ik dat dieren het weten als het niet meer gaat. Of dit ook zo is weet ik niet. TS. geniet van deze momenten maar als ik je verhaal hoor klinkt het verre van goed. Hoe moeilijk nu ook, denk ook wat nu het beste is voor dit meisje. Geweldig dat je haar nog zoveel liefde nu kan geven. En dat ze bij je op het matras kan liggen. Veel wijsheid, sterkte en liefs toegewenst. x
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 25 mei 2007 om 15:14
Ik heb een vraag, ik heb een kat van 1 jaar en 2 maanden oud.
Ik kreeg haar met 7 weken ongeveer.
Nu heeft ze altijd keurig op de kattenbak alles gedaan vanaf het begin.
Nu echter ben ik ander halve maand verhuisd groter huis en plast ze af entoe benenden op de deurmat en had ze er vandaag zelfs op gepoept.
Wie weet hoe dit kan en wat ik eraan kan doen?
p.s. ze gaat in het nieuwe huis wel gewoon op de kattenbak, plassen en poepen
Ik kreeg haar met 7 weken ongeveer.
Nu heeft ze altijd keurig op de kattenbak alles gedaan vanaf het begin.
Nu echter ben ik ander halve maand verhuisd groter huis en plast ze af entoe benenden op de deurmat en had ze er vandaag zelfs op gepoept.
Wie weet hoe dit kan en wat ik eraan kan doen?
p.s. ze gaat in het nieuwe huis wel gewoon op de kattenbak, plassen en poepen
vrijdag 25 mei 2007 om 16:08
Niet handig, wel effectief: Zet een poos een extra, open kattenbak met grit op de plek van de deurmat. Deurmat weggooien en een neiwue kopen, vloer eronder goed reinigen. Na een poosje verplaats je de bak een stukje, net zolang tot de bak op de plek staat waar je hem hebben wilt.
Je hebt kans dat de vorige bewoners een kat hadden die wel eens op de mat plaste. Voor veel katten is dit een favo plekje op een geurvlag uit te zetten, omdat vreemde katers vaak buiten tegen de deur hun geurvlag plaatsen. Kat gaat er dan aan de binnenkant overheen. Overigens zijn er ook poezen die dit doen, is niet voorbehouden aan katers.
Je hebt kans dat de vorige bewoners een kat hadden die wel eens op de mat plaste. Voor veel katten is dit een favo plekje op een geurvlag uit te zetten, omdat vreemde katers vaak buiten tegen de deur hun geurvlag plaatsen. Kat gaat er dan aan de binnenkant overheen. Overigens zijn er ook poezen die dit doen, is niet voorbehouden aan katers.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 26 mei 2007 om 23:08
Vandaag een kattenluik met magneetsluiting gekocht. Werd gek van de bezoekende katers. Mee-eten prima, maar de boel onderzeiken... Jak! Bovendien krijg ik binnen nu en 8 weken ws een nestje ukkepoesjes en dan wil ik al helemaal geen vreemde katers over de vloer.
Dus nu de poezewoesen laten wennen aan bandjes met een bolletje eraan. Mijn roze kater doet het al goed!
Kwam er net achter dat ik dan dus ook de voerbakken van de katten moet vervangen. Die zijn ook van metaal, dus als poes gaat eten plakt het bakje ineens aan zijn halsband......
Mooi excuus om weer eens te gaan sjoppen voor leuke bakjes!
Dus nu de poezewoesen laten wennen aan bandjes met een bolletje eraan. Mijn roze kater doet het al goed!
Kwam er net achter dat ik dan dus ook de voerbakken van de katten moet vervangen. Die zijn ook van metaal, dus als poes gaat eten plakt het bakje ineens aan zijn halsband......
Mooi excuus om weer eens te gaan sjoppen voor leuke bakjes!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
