Overig
alle pijlers
Voor Pippi
maandag 1 december 2008 om 18:19
quote:Mariannanas schreef op 19 november 2008 @ 21:13:
Een virtueel bloemetje, omdat ik me zo goed kan voorstellen dat het fijn is voor Pip's mam om te zien dat er nog steeds aan haar gedacht wordt.....
Het is misschien raar, maar een onbekende, bekende vrouw als Pip zal ik mijn leven lang niet vergeten.
Daarvoor was het te ingrijpend, daarvoor hebben we teveel met haar meegeleefd, daardoor voelden we ons zo betrokken Door ons gemeenschappelijk verdriet en onze verbijstering is Pip voor altijd ons/mijn mijn/ hart gegrifd.
Een virtueel bloemetje, omdat ik me zo goed kan voorstellen dat het fijn is voor Pip's mam om te zien dat er nog steeds aan haar gedacht wordt.....
Het is misschien raar, maar een onbekende, bekende vrouw als Pip zal ik mijn leven lang niet vergeten.
Daarvoor was het te ingrijpend, daarvoor hebben we teveel met haar meegeleefd, daardoor voelden we ons zo betrokken Door ons gemeenschappelijk verdriet en onze verbijstering is Pip voor altijd ons/mijn mijn/ hart gegrifd.
zondag 21 december 2008 om 22:24
quote:morrigana schreef op 01 december 2008 @ 18:19:
[...]
Het is misschien raar, maar een onbekende, bekende vrouw als Pip zal ik mijn leven lang niet vergeten.
Daarvoor was het te ingrijpend, daarvoor hebben we teveel met haar meegeleefd, daardoor voelden we ons zo betrokken Door ons gemeenschappelijk verdriet en onze verbijstering is Pip voor altijd ons/mijn mijn/ hart gegrifd.Dat is niet raar, ze heeft velen geraakt!
[...]
Het is misschien raar, maar een onbekende, bekende vrouw als Pip zal ik mijn leven lang niet vergeten.
Daarvoor was het te ingrijpend, daarvoor hebben we teveel met haar meegeleefd, daardoor voelden we ons zo betrokken Door ons gemeenschappelijk verdriet en onze verbijstering is Pip voor altijd ons/mijn mijn/ hart gegrifd.Dat is niet raar, ze heeft velen geraakt!
zondag 28 december 2008 om 18:43
Lieve lieve mensen ik ben zo blij met jullie reacties. Wat fijn dat er zo over Pip gesproken wordt. Deze maand is toch moeilijker weer dan sommige andere maanden.
Ik dacht van te voren onzin het is gewoon een maand als alle anderen.
Nee dus.
Allereerst sinterklaas. Pip was er dol op en en wanneer zij er bij was kon je van een dolle avond op aan. Wat zou ze nu genieten van Robin, Tessa, Nathan en Sacha met het cadeautjes uitpakken.
Ze was kind met de kinderen.
Dan de kerstdagen, Tessa is 24 december jarig en haar zus 25 december dus dan missen we haar ook zeer zeker.
Voor de kerst lag ik met koorts in bed en ik wilde een smsje versturen, tot drie maal toe ging het niet goed. Tja toen kwam Pip weer om de hoek, Op het laatst in Utrecht kon ze een half uur doen over een smsje. Onder invloed van de morfine was ze te ver weg om het voor elkaar te krijgen. Tranen bij mij toen het mij ook niet lukte vanwege de koorts. Zoveel herkenning.
Oudjaarsavond, haar laatste oudjaarsavond hebben we samen gevierd bij haar zus. Daar zag ze voor het eerst Tessa. Om 12 uur gingen wij naar buiten vuurwerk afsteken en Tineke bleef met Tessa in de armen binnen, zo lief en zo confronterend.
Wat was ze ziek toen. Veel te ziek om nog thuis te zijn, maar oudjaarsavond staat in mijn brein gegrifd. Met kussens onder de voeten schuifelde ze naar de toilet (haar voeten deden zo zeer).
We hebben haar die avond nog gevoerd met toastjes etc. een wonder want ze kon haast niet meer eten.
Die avond was zo goed, zo'n dierbare herinnering.
Alleen als het nu weer oudjaarsavond is dan denken we aan die laatste met Pip en dan zijn we wel weer heel verdrietig.
Ook merk ik dat het voor veel mensen gewoon wordt, snap het wel voor iedereen gaat het leven gewoon door. Voor ons blijft het verdriet. Natuurlijk kunnen we wel van dingen genieten. Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die vragen hoe het is. En we willen er ook graag over praten, maar ook willen we geen zeurzakken zijn.
Daarom is het zo bijzonder dat er hier op het forum nog steeds een warme groep mensen om ons heen staan. Echt petje af voor jullie medeleven.
Ik had een poos (best al wel een hele poos) een berichtje naar Viva gedaan of haar verhaal in de Viva kon komen. Heb wel antwoord gekregen, ze wilden het doorsturen maar vervolgens niets meer gehoord. Dat vind ik dus erg jammer. Had graag gezien dat ook dit forum in het verhaal werd benoemd en dat dat een heel bijzonder forum is.
Voor 2009 zou ik zeggen ga alsjeblieft door met schrijven. Ik kom zeker af en toe om de hoek kijken.
Ben in oktober begonnen met de opleiding "Omgaan met verlies" van Riet Fiddelaers-Jaspers in Groesbeek. Hoop daar in de toekomst iets mee te kunnen betekenen voor anderen. Wie weet beter wat rouw is dan een moeder die haar kind heeft verloren.
Verder zijn we erg druk met de KiKa, Tinekes auto is helemaal overgespoten in de Kika (Kinderen Kankervrij) kleuren. We hebben al veel geld op kunnen halen en vele beren verkocht.
Tja en dan werk ik 24 uur in de week in de verslavingszorg (ja ook hulpverlening) op de methadonpost. Ook bijzonder om er voor deze mensen te zijn.
Alleen het boek over Pip schiet nog niet op. Maar het zal er komen wanneer het de tijd ervoor is.
Voor allemaal een dikke knuffel.
Ik dacht van te voren onzin het is gewoon een maand als alle anderen.
Nee dus.
Allereerst sinterklaas. Pip was er dol op en en wanneer zij er bij was kon je van een dolle avond op aan. Wat zou ze nu genieten van Robin, Tessa, Nathan en Sacha met het cadeautjes uitpakken.
Ze was kind met de kinderen.
Dan de kerstdagen, Tessa is 24 december jarig en haar zus 25 december dus dan missen we haar ook zeer zeker.
Voor de kerst lag ik met koorts in bed en ik wilde een smsje versturen, tot drie maal toe ging het niet goed. Tja toen kwam Pip weer om de hoek, Op het laatst in Utrecht kon ze een half uur doen over een smsje. Onder invloed van de morfine was ze te ver weg om het voor elkaar te krijgen. Tranen bij mij toen het mij ook niet lukte vanwege de koorts. Zoveel herkenning.
Oudjaarsavond, haar laatste oudjaarsavond hebben we samen gevierd bij haar zus. Daar zag ze voor het eerst Tessa. Om 12 uur gingen wij naar buiten vuurwerk afsteken en Tineke bleef met Tessa in de armen binnen, zo lief en zo confronterend.
Wat was ze ziek toen. Veel te ziek om nog thuis te zijn, maar oudjaarsavond staat in mijn brein gegrifd. Met kussens onder de voeten schuifelde ze naar de toilet (haar voeten deden zo zeer).
We hebben haar die avond nog gevoerd met toastjes etc. een wonder want ze kon haast niet meer eten.
Die avond was zo goed, zo'n dierbare herinnering.
Alleen als het nu weer oudjaarsavond is dan denken we aan die laatste met Pip en dan zijn we wel weer heel verdrietig.
Ook merk ik dat het voor veel mensen gewoon wordt, snap het wel voor iedereen gaat het leven gewoon door. Voor ons blijft het verdriet. Natuurlijk kunnen we wel van dingen genieten. Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die vragen hoe het is. En we willen er ook graag over praten, maar ook willen we geen zeurzakken zijn.
Daarom is het zo bijzonder dat er hier op het forum nog steeds een warme groep mensen om ons heen staan. Echt petje af voor jullie medeleven.
Ik had een poos (best al wel een hele poos) een berichtje naar Viva gedaan of haar verhaal in de Viva kon komen. Heb wel antwoord gekregen, ze wilden het doorsturen maar vervolgens niets meer gehoord. Dat vind ik dus erg jammer. Had graag gezien dat ook dit forum in het verhaal werd benoemd en dat dat een heel bijzonder forum is.
Voor 2009 zou ik zeggen ga alsjeblieft door met schrijven. Ik kom zeker af en toe om de hoek kijken.
Ben in oktober begonnen met de opleiding "Omgaan met verlies" van Riet Fiddelaers-Jaspers in Groesbeek. Hoop daar in de toekomst iets mee te kunnen betekenen voor anderen. Wie weet beter wat rouw is dan een moeder die haar kind heeft verloren.
Verder zijn we erg druk met de KiKa, Tinekes auto is helemaal overgespoten in de Kika (Kinderen Kankervrij) kleuren. We hebben al veel geld op kunnen halen en vele beren verkocht.
Tja en dan werk ik 24 uur in de week in de verslavingszorg (ja ook hulpverlening) op de methadonpost. Ook bijzonder om er voor deze mensen te zijn.
Alleen het boek over Pip schiet nog niet op. Maar het zal er komen wanneer het de tijd ervoor is.
Voor allemaal een dikke knuffel.
