Waar bemoei jij je mee?

29-10-2023 15:47 235 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Bewust een dubbelzinnige titel gekozen. ;)
Waar heb jij je weleens mee bemoeid in een openbare gelegenheid die jou eigenlijk niet aanging?

Of doe jij dit nooit en waarom dan niet?

Ik trap af in de volgende post.
Alle reacties Link kopieren Quote
Inanna schreef:
29-10-2023 17:06
Als ik iemand vlotjes uit de auto zie springen vraag ik altijd eerst of ze ontheffing hebben.
Ze kan ook extra kreupel lopen om te laten zien dat ze gehandicapt is .als ze geen kaart. voor het raam het raam heeft is ze fout en kan ze n dikke bekeuring krijgen .
Heb nl zelf n kaart .moet soms zoeken omdat mensen met de auto n plaats in beslag nemen op n gehandicapten plaats terwijl ze geen kaart hebben .dat vind ik echt asociaal .ze kunnen mijn kaart krijgen krijgen ze mijn handicap er bij. Ik heb m nl niet voor niets gekregen en het wordt goed onderzocht of je er wel echt een nodig hebt .
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
Alle reacties Link kopieren Quote
Jongens die van de fiets gevallen waren, eerste hulp verleend en ouders gebeld. Jongens die in de storm waren omgevallen ook geholpen.

Mijn kinderen zeggen al als ze iets zien oh Jezus mam...niet mee bemoeien, gewoon niet doen ok? Zo vaak bemoei ik dus.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik zie dat iemand onrecht wordt aangedaan en daar zelf niet tegen opgewassen is, of als ik last heb van iemand of een situatie dan zeg ik daar zeker wat van. Mensen die ruzie met elkaar maken en elkaars gelijke daarin zijn zoeken het maar uit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb niet zo heel lang geleden twee mensen aangesproken op hun keuze om een joint te roken pal voor de ingang van een grote supermarkt. Zaten te dampen op een stenen bankje van dezelfde supermarkt. Uiteraard gevolgd met de vraag of ze naar elders wilden vertrekken. Inmiddels superrelaxed vonden ze dat wel oké en vertrokken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij (fiets)ongevallen help ik natuurlijk wel, ben zelf fietser en fiets veel dus zie ook veel gebeuren. Dus menig keer zelf geholpen of ambulance gebeld in de gevallen dat het nodig was en vanzelfsprekend gewacht tot de ambulance er was. Ook fietsers met een lekke band help ik, heb altijd plakspullen en een fietspomp bij me.
Als ik ergens iemand zie zitten die zich overduidelijk niet lekker voelt vraag ik natuurlijk ook even hoe het met diegene is en of ik wat kan doen. Maar dit soort dingen vind ik niet zozeer bemoeien met maar gewoon je medemens helpen als het nodig is. Maar daar komt ook geen agressie bij kijken verder.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
29-10-2023 17:27
Ik werk gewoon in een wasserij en ik bemoei me ook overal mee. Kwestie van karakter denk ik. Ik heb op de wasserij wel eens op het matje moeten komen omdat ik me teveel overal mee bemoeide. Week later moest ik weer op het matje komen, omdat ik me ergens keurig netjes niet mee bemoeid had en dat was toen helemaal misgegaan. Na een goed gesprek mocht ik me gewoon weer overal mee bemoeien :lol:
:proud:
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
Alle reacties Link kopieren Quote
SunShine35 schreef:
29-10-2023 17:04
Eerst dacht ik nog dat het misschien toeval was. Maar als ze elke keer aan komt rennen zodra hij het trapje op wil en er snel op gaat, hem opzij duwt als hij net wil gaan glijden, bijna of helemaal op hem gaat staan, voor hem omhoog klimt en naar achteren schopt is dat geen toeval meer. En ja, moeder moeten wat van zeggen, maar dat doet ze niet. En als ik nu wat tegen moeder ga zeggen ben ik niet zo aardig meer (en vind dat niet zo fijn op het schoolplein met iedereen erbij.)
In dit geval had ik allang het kindje aan de kant gezet met de mededeling dat ze om de beurt gaan.
Die moeder zou daar vast wel op reageren.
Jufjoke schreef:
29-10-2023 16:30
Het ligt aan de situatie. Ik heb absoluut geen behoefte om mezelf tot het mikpunt van agressie te maken. Bovendien voel ik me niet een soort collectief geweten, het kan mij eerlijk gezegd niet zo veel schelen als mensen bekvechten of broeken kopen die ze niet staan of als ik in een winkel een advies opvang waarvan ik weet dat het niet klopt. Dat zijn voorbeelden van situaties die me of te weinig kunnen schelen of waar ik me niet verantwoordelijk voor voel.
Op mijn werk is dat anders, dan heb ik een andere rol. Ik werk op een school. Ik spreek gerust studenten aan, ook als ik ze niet ken, dat hun afval in de afvalbak moet in plaats van op de grond, om maar iets te noemen.
Dit zou ik graag ook willen.
Maar: ik heb een hoofd waar nogal duidelijk mijn mening op staat. En een soort 'juffenblik'.
Dus zelfs als ik mijn mond hou reageren mensen alsnog verontwaardigd. Soms helpt het al gelijk zonder iets te zeggen.
Dus kan ik het maar net zo goed vocaal maken, denk ik dan.
bemby77 schreef:
29-10-2023 17:42
Heb niet zo heel lang geleden twee mensen aangesproken op hun keuze om een joint te roken pal voor de ingang van een grote supermarkt. Zaten te dampen op een stenen bankje van dezelfde supermarkt. Uiteraard gevolgd met de vraag of ze naar elders wilden vertrekken. Inmiddels superrelaxed vonden ze dat wel oké en vertrokken.
Daar zou ik me dan dus weer niet mee bemoeien. Ik bemoei me eigenlijk alleen met dingen die me echt aan het hart gaan en dat mensen een jointje roken op een gekke plek kan me echt niet boeien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb me maar 1x bemoeid omdat het een situatie was die ik gewoon niet aan kon zien. Liep in de supermarkt en er liep een vrouw met een peuter in het voorzitje van de winkelwagen. De peuter was wat huilerig, kan gebeuren. Maar ze gaf de peuter dus een flinke klap midden in het gezicht, zo op haar wang.

Normaal gesproken bemoei ik me nooit ergens mee, ik hou daar zelf ook niet van. Maar dit vond ik wel zo afschuwelijk dat ik er van mezelf iets van moest zeggen.

Word er nog triest van nu ik er ineens aan terugdenk. Arm kleintje.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik "vind" altijd verloren kinderen in pretparken of beurzen :roll:
Vorig jaar ruim 20 minuten (!) met een kleine peuter gestaan, totdat die vader doodleuk aan kwam kachelen en zei "oh, hij loopt zo vaak weg, we vinden 'm altijd wel". Heel bijzonder.
En vorige week op LegoWorld (Jaarbeurs) een meisje naar zo'n opvangpunt gebracht; arme kind was heel hard aan het huilen en echt níemand keek op of om.... Pfff, lopen allemaal ouders; dat zíe je toch?

Ik riep vroeger altijd heel semi-behulpvol als iemand een propje op de grond gooide "meneer/vrouw, u verliest iets!" :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik bemoei me niet zo snel. Leven en laten leven. Heb zelf ook een vreselijke hekel aan gebemoei waar het echt niet op zijn plaats was.

Dochter (heel klein van stuk) lag met vier maanden in een tuigje in de kinderwagen omdat ze zich kon omrollen en kon optrekken en dan met haar hoofdje op de rand van de bak lag. Waardoor ze al een keer gaat hoofdje had gestoten aan een lantaarnpaal. Hoeveel opmerkingen ik wel niet heb gehad over dat tuigje.

Of zoon van elf die ging douchen op de camping met de opdracht na het douchen zijn washandje weg te gooien. (Oude exemplaren speciaal daarvoor meegenomen) Krijgt kind en hele preek dat dat niet de bedoeling is. Dat zijn moeder daar vast niet blij mee zal zijn etc etc. Zelf toen zoon het zeer beleefd uit legde ging die man door. Tot ik vanuit mijn douche mee er mee ging bemoeien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik bemoei me meestal nergens mee. 2x ergens mee bemoeit waarvan 1 spijt.
Bekende van mij ging vreemd, had een affaire, hij schaamde zich er niet eens voor want deed dit open en bloot. Zijn vriendin kwam aan mij vragen, want had argwaan na geheimzinnig gedoe thuis, of ik wist of er een ander was. Ik beaamde dat. In 1e instantie heeft ze hem met zijn koffers buiten gezet. Waarna hij huilie huilie ging doen en zij hem terug nam. Prima, haar leven. Alleen heeft ze hem wijsgemaakt dat ik hem verraden heb bij haar ipv dat ze mij gevraagd heeft. Sindsdien is hij kwaad op mij en staat zij achter hem. Mij niet meer bellen als het om zulke dingen gaat.

Ik zag hoe een jochie van een jaar of 12 van zijn fiets getrapt werd met een grote groep jongens er omheen waarvan er 1 lachend stond te filmen. Erop afgestapt, ik hoefde niet eens wat te zeggen want ze dropen gelijk af.

O ja en een man aangesproken die zijn hondje in een speeltuin liet schijten, stond grote bord voor de speeltuin dat je daar geen hond mocht uitlaten. Kreeg een grote mond terug dus sindsdien zeg ik daar ook niks meer van.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
29-10-2023 17:55
Daar zou ik me dan dus weer niet mee bemoeien. Ik bemoei me eigenlijk alleen met dingen die me echt aan het hart gaan en dat mensen een jointje roken op een gekke plek kan me echt niet boeien.
Aan het hart ging me het idd niet maar vind het simpelweg niet dé plek met allerlei mensen, jong en oud, die in een walm van een joint de supermarkt in- en uit moeten lopen.
Ik gun iedereen z’n blowtje maar wel liever op een minder openbare plek als deze.
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom trouwens vaak bemoeienis gehad met mijn kinderen in de peuter-kleutertijd. Soms kan je het nooit goed doen. Uitgebreid staan kijken ook. Is je kind aan het dreinen/zeuren en negeer je dat dan is er wel iemand die dat zielig vindt, maar geef je het kind zn zin zodat ie stil is, ook niet goed. Spreek je je kind aan omdat ie er steeds vandoor wil of overal aan zit, ''ach laat 'm toch'. Time-out van 2 minuten op een stoeltje omdat kind ging slaan en bijten, ook zielig. Maar laat je het maar gewoon gebeuren dan voed je je kind niet op. Tuigje vinden ze ook wat van, en een stapje opzij doen als je met een rode kop achter je constant wegrennende dreumes/peter aan rent.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is bij mij wat 50/50. Onveilige situaties bemoei ik me niet mee. Bij ongelukken sta ik er wel vaak bij om hulp te bieden. Bij kinder situaties eigenlijk alleen als het met mijn eigen kinderen te maken heeft. Bijvoorbeeld in het Nijntje museum toen een jongen 30 keer met het treintje geweest was en hem al een hele tijd bezet hield. Moeder zat op haar telefoon. Toen heb ik dat kind gezegd dat hij wel vaak genoeg geweest was en dat mijn zoon nu mocht.

Vooral in winkels of cafés heb ik regelmatig mijn mond open getrokken als personeel staat te klagen over management. Ik heb het ooit eens opgenomen voor een nu bekende acteur. De eigenaar stond enorm over hem te mopperen en te klagen, terwijl hij het juist heel leuk deed. Dat ik meer last had van haar geklaag, dan van hem als medewerker.
Alle reacties Link kopieren Quote
Calamitycat schreef:
29-10-2023 16:06
Goed gedaan van je. Maar een konijn is geen knaagdier :)
Vertel dat dat konijn die m’n kozijnen totaal kapot heeft geknaagd!
Klaar mee
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik er zo over nadenk, bemoei ik me best vaak met dingen. Een keer stond ik op de trein te wachten. Op het perron aan de overkant gooide een man een bekertje op de grond. Ik kijk hem aan, ik kijk naar het bekertje en ik kijk hem weer aan. Tot mijn grote verbazing loopt hij naar het bekertje, raapt het op en gooit het in de prullenbak.

En ik heb wel vaker iets gezegd van afval gooien op straat. Een keer werd al het afval van de McDonalds uit een autoraampje gegooid bij mij in de buurt. Ik liep daar en zei er wat van. De dames stapten uit en gingen de discussie met me aan. Eentje zinde het niet en kwam, al scheldend met allerlei ziektes, op me af. Gelukkig had ik een hond bij me die er blaffend op af ging (hij zat aan de lijn hoor, ze is niet aangevallen). Toen dropen ze toch maar af. Ik hoop maar dat er een keer een lampje gaat branden als ze van meer mensen te horen krijgen hoe asociaal het is om je afval op straat te gooien.

Verder een keer een jongetje uit de bosjes gevist die met zijn fiets uit de bocht vloog. Even gecheckt of hij oké was en hij ging weer door.

En een keer een meisje dat voor mijn huis viel met de brommer. De brommer werkte niet meer, ze moest nog een stuk lopen naar huis en het regende heel hard. Haar in huis even opgevangen en haar ouders laten bellen. Ik bedacht me later nog dat het misschien geen goed idee was om haar thuis op te vangen (misschien mocht ze niet zomaar bij vreemden naar binnen, wat op zich een goede regel is), maar ik kon haar ook moeilijk buiten in de regen laten staan.
JoyAnna schreef:
29-10-2023 17:56
Ik heb me maar 1x bemoeid omdat het een situatie was die ik gewoon niet aan kon zien. Liep in de supermarkt en er liep een vrouw met een peuter in het voorzitje van de winkelwagen. De peuter was wat huilerig, kan gebeuren. Maar ze gaf de peuter dus een flinke klap midden in het gezicht, zo op haar wang.

Normaal gesproken bemoei ik me nooit ergens mee, ik hou daar zelf ook niet van. Maar dit vond ik wel zo afschuwelijk dat ik er van mezelf iets van moest zeggen.

Word er nog triest van nu ik er ineens aan terugdenk. Arm kleintje.
Wat afschuwelijk. Ik denk dan ook altijd: als ouders dit al in het openbaar doen, wat gebeurt er thuis dan wel niet. :(
Alle reacties Link kopieren Quote
Mag het ook bij bekenden zijn?

Heb schoonvader verboden zijn elektrische fietsen in zijn huiskamer te plaatsen. Ivm brandgevaar maar ook struikelgevaar....het huis stond ook te vol en stopte alles via diversen verlengsnoeren in het stopcontact maar haalde ze er niet uit als ze vol waren.
Moet er wel zeggen dat hij een verslaving heeft en het toen zeker niet helder zag en zichzelf en zijn directe buren in gevaar bracht. Misschien egoïstisch maar ik wilde niet achteraf te kunnen zeggen dat wij het hadden kunnen voorkomen. We hebben ook van alle fietsen 2 kunnen weggooien omdat deze zogenaamd (durfde niet eens naar de fietsenmaker met deze fietsen) niet meer te maken waren (fietsen waren ook allemaal waardeloze kwaliteit en als er 1 het niet meer deed liet hij deze wel in huis staan.....).

Ook een vriendin die hopte van vriend of vriendin met woning naar de volgende vriend of vriendin met woning aan een eigen woning geholpen. Het was echt pittig en voelde me soms echt haar moeder of verzorgende maar ze had het nodig. En ze is echt onderdeel van ons huishouden. Voordat men denkt, wie kan zoiets niet zelf regelen, de dame in kwestie is toen ze niet wilde meeverhuizen met haar ouders die echt veel verder weg gingen verhuizen gaan samenwonen met haar toenmalig vriendje, hij was 18 en zij toen slechts 14 jaren oud. Ze kwam uit een groot gezin en werd echt met 14 jaren ineens volwassen althans.....dat moest eigenlijk wel en ouders keken naar haar om want er waren jongeren kinderen en tja ze woonden ver uit elkaar. Kan ook met trots zeggen dat ze inmiddels haar diploma heeft gehaald en ze gaat solliciteren naar een beroep in haar functie. We hebben haar leren kennen als hulp op het werk van mijn man en ze is een lieve hardwerkende meid die met 14 jaren zoveel vrijheid genoot maar ook met een jongen samenwoonde waarmee ze net enkele maanden verkering had en ouders die ver weg woonden. Ik vind en vond haar dapper maar wel afhankelijk van haar omgeving die ook van haar misbruik maakten. Heb mij toen bemoei met iemand leven maar ben er trots op en zou het zo weer doen.
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
Alle reacties Link kopieren Quote
Paar weken terug zag ik dat een paar jochies een deelscooter probeerden te slopen. Gok dat ze een jaar of 11-12 waren. Lachen, gieren, brullen. Iedereen liep gewoon voorbij en liet die kinderen hun gang gaan want tja het is maar een deelscooter ofzo. Ik werd toen zo boos dat ik er iets van gezegd heb tegen die kinders. Die schrokken zelfs en kregen een rood hoofd. Hadden zeker niet verwacht dat iemand iets zo zeggen. Na een "sorry mevrouw" liepen ze door.

Ik liep daar op het moment met een vriendin en die vroeg serieus aan mij waar ik me zo druk om maakte. Dat ik gewoon door had moeten lopen en het negeren. :|
Alle reacties Link kopieren Quote
gisteren stonden man en ik in een rij van 40 minuten te wachten op een evenement. Voor ons stond een puber of 6 die zéér luidruchtig aanwezig waren. Groffe taal, steeds uit de rij gaan om blikjes stuk te stappen enz. enz. Ik had al eens gevraagd of het iets minder kon. Uiteindelijk liep de groep door terwijl de jochies weer uit de rij waren gestapt en ben ik doorgelopen. Kreeg een hoop commentaar daarna, dat gik voor was gedrongen. Ik zei dat ze niet in de rij stonden, en bleef staan. De jochies begonnen jolig mij af te zeiken maar mijn man, die nog achter hen stond sprak ze daarop aan en de jochies dropen af. Ik snap dat pubertjes in een andere wereld zitten maar denk dat dit een goede ervaring voor ze is, dat niet alles zomaar kan en gepikt wordt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh lastige, ik heb in een winkel gewerkt en vaak bij ouderen geholpen met de boodschappen, wel eerst even vragen of ze überhaupt wel hulp willen, niet zo maar van uit gaan. Toch laatst in een winkel een oudere dame in een booster gevraagd of ze een tas mee had zodat ik haar boodschappen voor haar kon inpakken, die reageerde heel blij want had haar boodschappen eigenlijk al weer vergeten.
Bij ongelukken zal ik als enige getuige gelijk helpen, bij meerdere mensen maak ik dat ik uit de buurt ben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik werk met pubers (vanaf 15) in een achterstandswijk. Als ik een groepje zie klieren buiten of ongein uithalen, kan ik het niet laten om erop af te stappen. Praatje maken en tegelijk aanspreken. Ik heb ook geen enkele moeite met het aanspreken van andermans kinderen. Doe niet anders op werk natuurlijk.

Tegenover ons huis hangen ook weleens jongeren. Met scooters en vuurwerk. Mijn buurman rent scheldend op ze af. Werkt totaal niet natuurlijk. Gaan ze express rotjes in zijn tuin gooien. Ik stap in mijn badjas gerust naar buiten om een praatje te maken. En vriendelijk verzoeken niet zo'n herrie te maken en na 22 uur wieberen. Ja mevrouw, nee mevrouw. Hilarisch. En het werkt. Ze zijn nu elke avond netjes weg. Anders weten ze dat ik om 22 uur in mijn badjas voor ze sta, dat heb ik met ze afgesproken :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
29-10-2023 16:48
Oh, een paar jaar geleden was ik op kraambezoek bij een vriendin. De kersverse moeder had het helemaal niet naar haar zin, want de borstvoeding lukte voor geen meter en ze was de godganse dag bezig met voeden en kolven en tepelhoedjes en slangetjes en narigheid. Nog tijdens mijn bezoek kwam de antroposofische kraamjuf binnen met de mededeling dat ik nu toch echt weg moest want het was tijd om te kolven, waarop mijn vriendin in tranen uitbarstte. Dus ik floepte er onmiddellijk uit 'waarom geef je niet gewoon lekker de fles, dat is geen vergif hoor'.

De antroposofische kraamjuf keek me Woest aan en schoof me nog net de deur niet uit, maar twee dagen later belde vriendin me zeer opgelucht op met de blijde tijding dat ze toch maar over was gegaan op de fles :lol:
Wat zal jouw vriendin blij zijn geweest met jou

Ik zat ook in die situatie en mijn man greep toen in. Ik was er toen niet toe in staat.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven