Overig
alle pijlers
Wandelende clichés
woensdag 18 november 2020 om 13:31
Soms zijn er van die mensen... dat zijn echt wandelende clichés.
Daar is niks mis mee, clichés zijn er omdat het vaak voorkomt, maar ik moet er soms wel even om gniffelen omdat het zo conform het plaatje is.
Hier een paar voorbeelden.
De man van eind veertig, pubers in huis, die gaat scheiden omdat ie een relatie heeft gekregen met een veel jongere collega.
(Waarbij ik dan denk: het is dat er tegenwoordig veel minder secretaresses zijn anders was het plaatje helemaal compleet.)
De vrouw (nagenoeg altijd een vrouw) die in een burn-out beland is, en na twee jaar psychologische begeleiding en een beroepskeuzetraject uitkomt op... haar eigen coachingsbedrijf. Met specialisatie burn-out.
Ik ben benieuwd of jullie er nog meer kennen - en wie weet komen we onszelf ook nog wel tegen
Daar is niks mis mee, clichés zijn er omdat het vaak voorkomt, maar ik moet er soms wel even om gniffelen omdat het zo conform het plaatje is.
Hier een paar voorbeelden.
De man van eind veertig, pubers in huis, die gaat scheiden omdat ie een relatie heeft gekregen met een veel jongere collega.
(Waarbij ik dan denk: het is dat er tegenwoordig veel minder secretaresses zijn anders was het plaatje helemaal compleet.)
De vrouw (nagenoeg altijd een vrouw) die in een burn-out beland is, en na twee jaar psychologische begeleiding en een beroepskeuzetraject uitkomt op... haar eigen coachingsbedrijf. Met specialisatie burn-out.
Ik ben benieuwd of jullie er nog meer kennen - en wie weet komen we onszelf ook nog wel tegen
vrijdag 4 december 2020 om 09:04
Oh ja. Deze dame. Staan er hier ook altijd een paar.Hexopbezemsteel schreef: ↑04-12-2020 08:59Ze is midden dertig. De kinderen zitten nog op de basisschool en elke dag staat ze bij de schoolpoort, twee keer. Midden tussen het clubje moeders orakelt ze luid. Zij is namelijk fulltime moeder. Ze praat met minachting over de "carrièrevrouwtjes". Zíj heeft geen kinderen gekregen om ze te dumpen bij een oppas. Zij voedt haar kinderen tenminste zèlf op.
Dat is hard werken en daarom heeft ze het overal te druk voor, en vooral te druk om te helpen op school. Dat mag een ander ook wel een keer doen.
En die au pair trouwens
heel herkenbaar
vrijdag 4 december 2020 om 09:29
Hij is eind veertig, of begin 50. Hij is al meer dan 25 jaar samen met zijn vrouw en al heel lang niet meer gelukkig in zijn huwelijk. Eigenlijk heeft hij altijd iets gemist, en had hij misschien zelfs nooit met haar aan kinderen moeten beginnen. Natuurlijk heeft hij wel geprobeerd te praten, maar dat leverde alleen maar een enorm emotionele reactie op. Met zijn vrouw valt gewoon niet te praten, ze begrijpt het gewoon niet.
Gelukkig ontmoette hij haar. De vrouw waarmee alles klopte. Dit was de liefde waar hij altijd naar gezocht had. Maar ze moet wel begrijpen dat hij zijn gezin niet kan verlaten, hij heeft nu eenmaal verplichtingen naar zijn kinderen. Dat neemt hij heel serieus.
Zijn minnares wordt een keer het wachten zat. Maar als ze iemand ontmoet, barst hij in tranen uit. Net nu hij op het punt stond om alles achter zich te laten, blijkt dat de minnares toch niet zoveel van hem houdt als hij dacht. Diep teleurgesteld trekt hij zich terug.
Tien jaar later is hij nog steeds getrouwd en drie minnaressen verder. Zijn vrouw is zich nog altijd nergens van bewust. Zij is ervan overtuigd dat ze al zo lang samen zijn omdat ze het fijn hebben en omdat ze zo goed kunnen praten samen. Dat is toch veel fijner dan al die mensen om hen heen die allemaal gaan scheiden.
Dit cliché heb ik van alle kanten mogen aanschouwen.
Ik was ooit de minnares. Kon niet geloven dat die vrouw zo slordig omging met haar huwelijk en dat ze niet wilde praten, dat ze zo star was, niet wilde luisteren naar hem. Ik geloofde het allemaal. Dom wicht dat ik was.
Jaren later was ik zelf (o karma) die echtgenote die zich nergens van bewust was, met zo'n ontevreden midlife crisis man.
Gelukkig ontmoette hij haar. De vrouw waarmee alles klopte. Dit was de liefde waar hij altijd naar gezocht had. Maar ze moet wel begrijpen dat hij zijn gezin niet kan verlaten, hij heeft nu eenmaal verplichtingen naar zijn kinderen. Dat neemt hij heel serieus.
Zijn minnares wordt een keer het wachten zat. Maar als ze iemand ontmoet, barst hij in tranen uit. Net nu hij op het punt stond om alles achter zich te laten, blijkt dat de minnares toch niet zoveel van hem houdt als hij dacht. Diep teleurgesteld trekt hij zich terug.
Tien jaar later is hij nog steeds getrouwd en drie minnaressen verder. Zijn vrouw is zich nog altijd nergens van bewust. Zij is ervan overtuigd dat ze al zo lang samen zijn omdat ze het fijn hebben en omdat ze zo goed kunnen praten samen. Dat is toch veel fijner dan al die mensen om hen heen die allemaal gaan scheiden.
Dit cliché heb ik van alle kanten mogen aanschouwen.
Ik was ooit de minnares. Kon niet geloven dat die vrouw zo slordig omging met haar huwelijk en dat ze niet wilde praten, dat ze zo star was, niet wilde luisteren naar hem. Ik geloofde het allemaal. Dom wicht dat ik was.
Jaren later was ik zelf (o karma) die echtgenote die zich nergens van bewust was, met zo'n ontevreden midlife crisis man.
hexopbezemsteel wijzigde dit bericht op 04-12-2020 10:02
13.68% gewijzigd
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
vrijdag 4 december 2020 om 09:47
heppydepeppy12 schreef: ↑25-11-2020 11:21Samantha en Wesley.
Kennen elkaar van vroegah, wonend in een volksbuurtje en trots op hun eengezinswoning. Hebben we twee kinderen; Djayden en Djowana.
Samantha heeft vroegah een baantje in de schoonmaak gehad maar werkt niet meer wat het loont toch niet. Wesley vangt Wajong want kon vroegah niet goed leren, draagt het liefst glimmende zeeman trainingsbroeken en stel goede badslippers. Heeft de kindernamen getatoeëerd op zijn lijf, handig voor als het bier verkeerd valt en hij niet meer hoe ze heten.
Samantha gebruikt elke 6 weken een kleurspoeling van de Kruidvat en laat haar nagels doen bij haar nicht Tamara.
Samantha kankert de hele dag op haar bloedjes van kinderen, die er altijd wel netjes uitzien. Sowieso houd Samantha van netjes want ze altijd aan het poetsen.
Hoogtepunt van de dag is het brengen en ophalen zodat ze samen met de andere moeders kan zeiken op alles wat los en vast zit.
Stipt om 16.30 staat het vreten op tafel en ondertussen is Wesley de sigaretten aan het klikken, schreeuwt zo nu en dan wat naar de kinderen 'Want ik kan mezelf govverdomme niet horen denken'
Hoogtepunt van het jaar is Sinterklaas met zwarte piet
'Ik laat me dat toch niet afpakken door die buutenlanders'
En uiteraard met de hele familie naar het Piratenfestijn
'Bier is verdomme hartstikke duur maarja, je moet toch wat'
Herkenbaar
De hele dag de televisie aan.
Op Facebook ontgaat ze niks
De "hoge heren" hebben het gedaan.
Klagen over de troep op straat (mede veroorzaakt door hun eigen kinderen) en de wipkip die voor de derde keer in brand is gestoken maar een keer zelf verantwoordelijk nemen ho maar.
Ik heb heeeeeeeeeeel lang geleden een relatie gehad met een een Ingrid (van Geerts Henk & Ingrid)
Die woonde in het Willemskwartier (Nijmegen) een wijk waar je voor 09.00 je auto niet durfde te starten ivm uitslapende - werkeloze - tokkies.
In die tokkie wijk zat een tokkie school voor de tokkies junior (de prinsjes en prinsesjes)
Die school had een beperkt budget en ouderbijdragen werden niet betaald dus een keer per half jaar was er een "klus zaterdag"
De opkomst was werkelijk beschamend, wat mensen met WEL een baan, een enkele moeder, alle leerkrachten, de conciërge met zijn zoon uiteraard ik.
Ik zou er een heel topic over kunnen volschrijven maar was blij dat ik na 6 jaar weg was.
De moeder van mijn kinderen woonde in een dorp en ik kon gewoon niet geloven dat er voor de jaarlijkse "kluszaterdag" een wachtlijst was om te voorkomen dat ze elkaar in de weg liepen.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 4 december 2020 om 10:08
Hexopbezemsteel schreef: ↑04-12-2020 09:29Hij is eind veertig, of begin 50. Hij is al meer dan 25 jaar samen met zijn vrouw en al heel lang niet meer gelukkig in zijn huwelijk. Eigenlijk heeft hij altijd iets gemist, en had hij misschien zelfs nooit met haar aan kinderen moeten beginnen. Natuurlijk heeft hij wel geprobeerd te praten, maar dat leverde alleen maar een enorm emotionele reactie op. Met zijn vrouw valt gewoon niet te praten, ze begrijpt het gewoon niet.
Gelukkig ontmoette hij haar. De vrouw waarmee alles klopte. Dit was de liefde waar hij altijd naar gezocht had. Maar ze moet wel begrijpen dat hij zijn gezin niet kan verlaten, hij heeft nu eenmaal verplichtingen naar zijn kinderen. Dat neemt hij heel serieus.
Zijn minnares wordt een keer het wachten zat. Maar als ze iemand ontmoet, barst hij in tranen uit. Net nu hij op het punt stond om alles achter zich te laten, blijkt dat de minnares toch niet zoveel van hem houdt als hij dacht. Diep teleurgesteld trekt hij zich terug.
Tien jaar later is hij nog steeds getrouwd en drie minnaressen verder. Zijn vrouw is zich nog altijd nergens van bewust. Zij is ervan overtuigd dat ze al zo lang samen zijn omdat ze het fijn hebben en omdat ze zo goed kunnen praten samen. Dat is toch veel fijner dan al die mensen om hen heen die allemaal gaan scheiden.
Wat herkenbaar
Heb ik van dichtbij meegemaakt.
Zij is 32 jaar, getrouwd, gezin met twee kinderen en een saaie betrouwbare man.
En dan is daar tatatatatatata de succesvolle zakenman met villa, 3 auto's, Hugo Bosch pakken en een vakantiehuis op Kreta, ze zitten samen in de carnavalsvereniging dus zien elkaar regelmatig.
Na 25 bier en 3 dropshots ziet hij haar ineens staan
Een tumultueuse relatie volgt, seks in de auto, seks in hotels, seks in een sauna het kan niet op.
Hij fluistert lieve woordjes in haar oor: Konden we maar altijd samen zijn
Ze weet het zeker, met deze man wil ze oud worden, biecht thuis alles op en vertrekt naar een flat met in de binnenzak een co ouderschaps-plan.
Zakenman is vreselijk enthousiast, geen hotelrekeningen meer, seks op ieder gewenst tijdstip.
En zo zegt hij, hij gaat het thuis ook vertellen maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar niet nu, zijn dochter moet examen doen over 3 mnd en tja een scheiding verpest alles.
Na 3 mnd is dochter geslaagd maar weer een complicatie, zijn vrouw zit in een traject van onderzoeken ivm kanker, tja even afwachten maar.
Gelukkig geen kanker maar wel weer een nieuwe complicatie, hij is ivm de scheiding naar zijn advocaat geweest en die wil wat uitzoeken ivm het bedrijf dat op naam van hem en zijn vrouw staat.
Inmiddels zijn we 2.5 jaar verder.
Hij weet niet wanneer hij precies komt die week maar ze blijft voor de zekerheid thuis want hij KAN komen.
Uitgaan en daten zit er niet in, hij is stik jaloers, dat komt omdat hij van haar houd.
Dan na 3 jaar niets, helemaal niets
Hij neemt zijn telefoon niet op, reageert niet op apps, zijn auto staat ook niet meer op de villa oprit.
Weer een maand later en mail:
Lieve ...........
Ik ben bij mijn vrouw weg maar ben ook een andere vrouw tegen gekomen.
Een echte soulmate, een maatje een klankbord.
Ben 3 weken geleden bij haar ingetrokken.
Ik hoop dat je gelukkig wordt, ik gun je dat echt.
Liefs ................................
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 4 december 2020 om 11:07
De net vijftigplus vrouw die altijd parttime heeft gewerkt, want Jan-Willem vond dat beter voor de kinderen. Nu zijn de kinderen het huis uit, haar baan is weggesaneerd en ze wil toch wat gaan doen. Ze gaat haar passie volgen en koopt een oude bus. Lekker laten opknappen, want daar heeft ze niet echt verstand van, maar wel van die passie, beenham braden. Doet het altijd zo leuk op hun feestjes. Iedereen zegt dat. Oh die beenham van jou......zalig meid!
Nu gaat ze met haar foodtruck leuk op al die festivalletjes staan en natuurlijk wil iedereen wel een broodje beenham. Haar vrinden vinden dat ook altijd zo lekker. Wel biologische beenham natuurlijk en dan is de veel hogere verkoopprijs vast geen bezwaar toch? Marketing? Nee, dat heeft ze niet nodig. Ze gaat gewoon met haar foodtruck op een marktje staan in de buurt, om het uit te proberen en dan komt het publiek vanzelf. Jammer dat er ook een kraam staat met verschillende belegde broodjes en de helft van haar prijs. Komt ze die dag met haar hele voorraad thuis. Zoveel past er niet in de ijskast. Moet ze alle beenham toch maar of opeten of weggooien. Of aan haar vrinden slijten. Volgende ronde; ze verkoopt wel 3 broodjes Biologische Beenham. De overige 97 broodjes blijven over. Kunnen ook weg. Maar wat heerlijk haar passie kunnen volgen.
En gelukkig heeft Jan-Willem gewoon een goede baan, dus kan ze nog wel een jaartje uitproberen of het wat is. Zonder winst te maken en elke keer de helft moeten wegdonderen.
Dan komt Corona en is er ook geen festival om in ieder geval nog iets van winst te kunnen maken. De foodtruck staat nu al vanaf maart in de dure opslag en Jan-Willem heeft toch al een aantal keren aangegeven dat ze maar haar andere passie, breien, weer moet oppakken.
Nu gaat ze met haar foodtruck leuk op al die festivalletjes staan en natuurlijk wil iedereen wel een broodje beenham. Haar vrinden vinden dat ook altijd zo lekker. Wel biologische beenham natuurlijk en dan is de veel hogere verkoopprijs vast geen bezwaar toch? Marketing? Nee, dat heeft ze niet nodig. Ze gaat gewoon met haar foodtruck op een marktje staan in de buurt, om het uit te proberen en dan komt het publiek vanzelf. Jammer dat er ook een kraam staat met verschillende belegde broodjes en de helft van haar prijs. Komt ze die dag met haar hele voorraad thuis. Zoveel past er niet in de ijskast. Moet ze alle beenham toch maar of opeten of weggooien. Of aan haar vrinden slijten. Volgende ronde; ze verkoopt wel 3 broodjes Biologische Beenham. De overige 97 broodjes blijven over. Kunnen ook weg. Maar wat heerlijk haar passie kunnen volgen.
En gelukkig heeft Jan-Willem gewoon een goede baan, dus kan ze nog wel een jaartje uitproberen of het wat is. Zonder winst te maken en elke keer de helft moeten wegdonderen.
Dan komt Corona en is er ook geen festival om in ieder geval nog iets van winst te kunnen maken. De foodtruck staat nu al vanaf maart in de dure opslag en Jan-Willem heeft toch al een aantal keren aangegeven dat ze maar haar andere passie, breien, weer moet oppakken.
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 4 december 2020 om 11:38
Het wordt nog triester.
Ze had altijd al aanleg voor overgewicht maar hield dat goed onder controle.
Toen zakenman vertrok ging het mis, had haar jaren niet gezien maar toen ik haar onlangs zag schrok ik.
Ben vrijgezel maar heb haar niet mee uitgevraagd hoor terwijl ik haar heel leuk vond 25 kilo geleden.
Wel jammer want ze is echt leuk.
Financieel heeft ze ook pech gehad.
Ze heeft ook nooit meer een relatie gehad.
En ze was door iedereen - inclusief mij - gewaarschuwd en niet een keer maar honderd keer.
Ben toen dat speelde - op verzoek van haar beste vriendin - bij haar geweest en gewaarschuwd dat ze gebruikt werd, alsof ik tegen een muur stond te praten
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 4 december 2020 om 11:46
Zonde is dat. Er zijn mannen die zo'n magnetische aantrekkingskracht hebben op vrouwen zodat ze moeilijk nog los van ze komen. Over het algemeen zijn het vaak niet de leukste mannen maar waarschijnlijk weten ze de 'honeymoonfase' erg sprookjesachtig in te kleden. Die eerste indruk vergeten die vrouwen maar niet en houden zich daar na jaren nog aan vast, ondanks dat het later eigenlijk een eerste klas eikel bleek.hollebollegijs schreef: ↑04-12-2020 11:38
En ze was door iedereen - inclusief mij - gewaarschuwd en niet een keer maar honderd keer.
Ben toen dat speelde - op verzoek van haar beste vriendin - bij haar geweest en gewaarschuwd dat ze gebruikt werd, alsof ik tegen een muur stond te praten
Wat zal die vrouw en haar gezin een knauw hiervan hebben gehad
vrijdag 4 december 2020 om 12:09
Henk-en-Roelie schreef: ↑04-12-2020 11:46Zonde is dat. Er zijn mannen die zo'n magnetische aantrekkingskracht hebben op vrouwen zodat ze moeilijk nog los van ze komen. Over het algemeen zijn het vaak niet de leukste mannen maar waarschijnlijk weten ze de 'honeymoonfase' erg sprookjesachtig in te kleden. Die eerste indruk vergeten die vrouwen maar niet en houden zich daar na jaren nog aan vast, ondanks dat het later eigenlijk een eerste klas eikel bleek.
Wat zal die vrouw en haar gezin een knauw hiervan hebben gehad
Zoals ik schreef.
Geen gezin meer.
Ze is toen gescheiden, huis verkocht, allebei een flat gehuurd (hadden een eengezinswoning)
Kinderen pendelden op en neer.
Dat ze op die zakenman viel snapte ik nog wel, haar man was een doodgoeie familieman, in het weekend kluste hij aan het huis was geen uitgaanstype, zij wel.
Hij stond zaterdagmorgen met de kinderen op het voetbalveld zodat zij kon uitslapen maaaaaaaaaar voor haar net iets te saai.
En die zakenman was 100% het tegenovergestelde, veel sporten, veel uitgaan, villa (die heb ik nog gezien zelfs) veel aanzien in het dorp, macht corrumpeert.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 4 december 2020 om 13:42
Zijn minnares wordt een keer het wachten zat. Maar als ze iemand ontmoet, barst hij in tranen uit. Net nu hij op het punt stond om alles achter zich te laten, blijkt dat de minnares toch niet zoveel van hem houdt als hij dacht. Diep teleurgesteld trekt hij zich terug.
OMG. Precies dit is mij overkomen. Ik was het wachten zat, brak het af en kwam een leuke man tegen die wel helemaal voor me ging. Minnaar heeft nog maanden geprobeerd ertussen te komen en stuurt zelfs nu nog af en toe een mail met 'ik wil alleen maar weten hoe het met je gaat'.
OMG. Precies dit is mij overkomen. Ik was het wachten zat, brak het af en kwam een leuke man tegen die wel helemaal voor me ging. Minnaar heeft nog maanden geprobeerd ertussen te komen en stuurt zelfs nu nog af en toe een mail met 'ik wil alleen maar weten hoe het met je gaat'.
anoniem_6495ab3dd3dea wijzigde dit bericht op 04-12-2020 13:43
Reden: onduidelijk
Reden: onduidelijk
57.64% gewijzigd
vrijdag 4 december 2020 om 16:02
De pit-bull eigenaar:
Meestal een jongen van 25 tot 45 jaar. Heeft nooit het stadium 'man' bereikt.
Draagt t-shirts vanofwel terrortrance of monster energiedrank.
Jeans of zelfs een jogging. Daaronder nikes of zware bergschoenen.
Heeft een petje op zijn hoofd.
Heeft een pit-bull, die nooit heeft leren luisteren, aan een erg korte riem, die zijn baasje voort trekt.
Jongen rookt, liefst wiet. Drinkt bier uit blikken, liefst elke dag. Hangt hele dagen rond met soortgenoten, waar ze veel tijd voor hebben, omdat het merendeel niet werkt.
Roept tegen iedereen dat zijn hond niet bijt.
Meestal een jongen van 25 tot 45 jaar. Heeft nooit het stadium 'man' bereikt.
Draagt t-shirts vanofwel terrortrance of monster energiedrank.
Jeans of zelfs een jogging. Daaronder nikes of zware bergschoenen.
Heeft een petje op zijn hoofd.
Heeft een pit-bull, die nooit heeft leren luisteren, aan een erg korte riem, die zijn baasje voort trekt.
Jongen rookt, liefst wiet. Drinkt bier uit blikken, liefst elke dag. Hangt hele dagen rond met soortgenoten, waar ze veel tijd voor hebben, omdat het merendeel niet werkt.
Roept tegen iedereen dat zijn hond niet bijt.
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 4 december 2020 om 17:06
Oh toe, schrijf nog wat meer. Ik kom heel af en toe op de willemsweg. De hele straat vol cliché drugsdealende, vrouwen nasissende, bontkraagjassen dragende en dure auto's rijdende jonge mannen.hollebollegijs schreef: ↑04-12-2020 09:47
Ik heb heeeeeeeeeeel lang geleden een relatie gehad met een een Ingrid (van Geerts Henk & Ingrid)
Die woonde in het Willemskwartier (Nijmegen) een wijk waar je voor 09.00 je auto niet durfde te starten ivm uitslapende - werkeloze - tokkies.
In die tokkie wijk zat een tokkie school voor de tokkies junior (de prinsjes en prinsesjes)
Die school had een beperkt budget en ouderbijdragen werden niet betaald dus een keer per half jaar was er een "klus zaterdag"
De opkomst was werkelijk beschamend, wat mensen met WEL een baan, een enkele moeder, alle leerkrachten, de conciërge met zijn zoon uiteraard ik.
Ik zou er een heel topic over kunnen volschrijven maar was blij dat ik na 6 jaar weg was.
De moeder van mijn kinderen woonde in een dorp en ik kon gewoon niet geloven dat er voor de jaarlijkse "kluszaterdag" een wachtlijst was om te voorkomen dat ze elkaar in de weg liepen.
vrijdag 4 december 2020 om 17:07
De collega van midden 30 die altijd moe is en overal "last" van heeft. Van jouw parfum, van "eetgeluiden", van mensen met een "slechte aura" ...eigenlijk is ze hoogsensitief maar ze snapt dat mensen dat niet trekken dus loopt ze er niet mee te koop. Ze plakt wekelijks een nieuw mindfulness statement op het prikbord in de gemeenschappelijke ruimte op het werk en wenst daar echt serieus in genomen te worden.
Ze is momenteel zwanger van de tweede of derde en vanaf dat moment kan ze op het werk eigenlijk niets meer. Moet ze om elke scheet janken en zegt daar dan ook sorry voor. Ze "snapt" dat jij dat als niet moeder soms "lastig" vindt. Eigenlijk snapt ze alles, dat is dan ook haar standaard antwoord op bijna alles "jaaaaa, snap ik".
Eigenlijk is alles wat tot voor kort tot de reguliere werkzaamheden hoort ineens "heel heftig" en is onze doelgroep eigenlijk "zielig" ofwel gaat haar "moederhart daar van huilen", breekt het of loopt het dagelijks een barst op. En dat alles kost zo ontzettend veel tijd dat ze eigenlijk niet meer aan werken toekomt.
Ze heeft ijzertekort, vitaminegebrek, zo ook het vermoeden dat ze bekkeninstabiliteit aan het ontwikkelen is en oooohhhhh die aambeien ook ineens.
Het is daarnaast ook zo fijn dat collega's haar "zo goed snappen", dat voelt echt als een warm bad en vooruit...daar wordt weer een traan geplengd want ja..die hormonen he.
Vervolgens rukt ze en passant een nieuwe zak kruidnoten open die eigenlijk voor de cliënten zijn en eet die met smaak leeg want ja ze is zwanger en dus mag het,
En ja, ze moet straks écht eerder weg voor de vlokkentest/pretecho/gender reveal online of de kennismaking met haar doula en of jij dan alsjeblieft, alsjeblieft met haar cliënt naar zijn behandelaar wil gaan want dat gaat ze echt niet redden, zeker ook niet omdat die mondkapjes in het OV zo ontzettend benauwd zijn, ik "snap" dat vast wel.
Ze is momenteel zwanger van de tweede of derde en vanaf dat moment kan ze op het werk eigenlijk niets meer. Moet ze om elke scheet janken en zegt daar dan ook sorry voor. Ze "snapt" dat jij dat als niet moeder soms "lastig" vindt. Eigenlijk snapt ze alles, dat is dan ook haar standaard antwoord op bijna alles "jaaaaa, snap ik".
Eigenlijk is alles wat tot voor kort tot de reguliere werkzaamheden hoort ineens "heel heftig" en is onze doelgroep eigenlijk "zielig" ofwel gaat haar "moederhart daar van huilen", breekt het of loopt het dagelijks een barst op. En dat alles kost zo ontzettend veel tijd dat ze eigenlijk niet meer aan werken toekomt.
Ze heeft ijzertekort, vitaminegebrek, zo ook het vermoeden dat ze bekkeninstabiliteit aan het ontwikkelen is en oooohhhhh die aambeien ook ineens.
Het is daarnaast ook zo fijn dat collega's haar "zo goed snappen", dat voelt echt als een warm bad en vooruit...daar wordt weer een traan geplengd want ja..die hormonen he.
Vervolgens rukt ze en passant een nieuwe zak kruidnoten open die eigenlijk voor de cliënten zijn en eet die met smaak leeg want ja ze is zwanger en dus mag het,
En ja, ze moet straks écht eerder weg voor de vlokkentest/pretecho/gender reveal online of de kennismaking met haar doula en of jij dan alsjeblieft, alsjeblieft met haar cliënt naar zijn behandelaar wil gaan want dat gaat ze echt niet redden, zeker ook niet omdat die mondkapjes in het OV zo ontzettend benauwd zijn, ik "snap" dat vast wel.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 4 december 2020 om 17:10
Treffend, alleen hebben die hoogsensitieve mensen in mijn beleving geen gender reveal, omdat ze vinden dat een kind daar last van gaat krijgen bij de vorming van zijn identiteit, dan wordt hij of zij voor de geboorte al in een hokje gestopt en sowieso koopt ze toch alleen witte babykleertjes, want de rest is te overprikkelend en is de hele babykamer alleen maar wit, tenslotte is de baby waarschijnlijk ook hoogsensitief.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 4 december 2020 om 17:12
"snap ik"Susan schreef: ↑04-12-2020 17:10Treffend, alleen hebben die hoogsensitieve mensen in mijn beleving geen gender reveal, omdat ze vinden dat een kind daar last van gaat krijgen bij de vorming van zijn identiteit, dan wordt hij of zij voor de geboorte al in een hokje gestopt en sowieso koopt ze toch alleen witte babykleertjes, want de rest is te overprikkelend en is de hele babykamer alleen maar wit, tenslotte is de baby waarschijnlijk ook hoogsensitief.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 4 december 2020 om 17:14
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 4 december 2020 om 17:41
Susan schreef: ↑04-12-2020 17:10Treffend, alleen hebben die hoogsensitieve mensen in mijn beleving geen gender reveal, omdat ze vinden dat een kind daar last van gaat krijgen bij de vorming van zijn identiteit, dan wordt hij of zij voor de geboorte al in een hokje gestopt en sowieso koopt ze toch alleen witte babykleertjes, want de rest is te overprikkelend en is de hele babykamer alleen maar wit, tenslotte is de baby waarschijnlijk ook hoogsensitief.
Wit? Waarom niet baarmoeder-roze, die hoogsensitieve mensen zijn maar ingewikkeld.
vrijdag 4 december 2020 om 17:43
leuke nieuwe kleur aan het Histor assortiment "womb-pink".Henk-en-Roelie schreef: ↑04-12-2020 17:41
Wit? Waarom niet baarmoeder-roze, die hoogsensitieve mensen zijn maar ingewikkeld.
Je hebt tenslotte ook kleuren als bestendig en wilde peer.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 4 december 2020 om 18:00
Eindelijk een cliché waar ik mezelf een klein beetje herken.Luxaflex schreef: ↑03-12-2020 13:16De plantenouder (m/v).
Een paar jaar terug vlogen de plaatjes op instagram je om de oren van een kopje koffie, een zelfgebakken plakje bananenbrood in de nabijheid van een monstera plant in een terracotta bloempot en een kaart met een inspirerende engelstalige spreuk in zwart wit met washitape op de muur geplakt. Geïnspireerd door dit soort plaatjes toog de aspirant plantenouder naar het tuincentrum en kocht daar haar eerste gatenplant. Ze zocht op internet naar de verzorging van de plant en ging via instagram accounts volgen met foto's vol planten in urban jungles en verticale tuinen.
Opnieuw geïnspireerd toog ze naar het tuincentrum met het plan om een hangplant voor op de kast te kopen. Eenmaal in het tuincentrum viel haar oog op de stippenbegonia! Een plant waarvan ze via instagram wist dat het de nieuwe hype op plantengebied was en waar flinke vraag naar was. Blij en verrukt werd deze in haar karretje erbij gezet.
Thuis werd er een heus plantenhoekje gecreëerd en de plantenouder sloot zich aan bij diverse facebookgroepen, deed een workshop stekken en begon zelf foto's te plaatsen op internet. Misschien werd er zelfs een speciale accoutn voor haar planten aangemaakt. Er werden in een impuls planten gekocht bij de supermarkt en bouwmarkt en de frequentie van bezoeken en aankopen bij tuincentra steeg.
Plantenouder zijn is inmiddels onderdeel van haar identiteit. Haar hele huis staat vol en ze heeft speciale kasten en planken aan de muur bevestigd voor al haar planten en een kas voor stekjes. Minimaal een muur in huis heeft ze heel donker groen of donker blauw geverfd omdat dat zo mooi kleurt met de planten. De meeste planten staan in terracotta potten, rieten losse manden of in potten van de kringloop of ze hebben iig de vintage vibe.
Ze vertelt tegen iedereen dat ze geen planten meer van haar partner mag kopen en ook dat ze het stiekem toch doet en dat ze op plekken waar plantenverkoop niet de core business is het personeel aanspreeekt op het water geven van de planten of ze dat ze het gewoon stiekem zelf doet. Als ze bij anderen op bezoek gaat bewonderd ze de planten en kokketeert ze met haar kennis van de namen en geeft ze tips over de verzorging. Kneusplantjes neemt ze mee van vrienden of van de straat. Plantenouder zijn is een lifestyle!
vrijdag 4 december 2020 om 18:10
De man van midden dertig die na een "te wilde jeugd te jong aan zijn MAVO liefje is blijven hangen" inmiddels is hij aan een semi tweede leg zonder nieuwe baby's begonnen. De tweede semi leg vrouw in kwestie is 7 jaar jonger dan hij is, beeldschoon en ook nog eens een super leuk wijf...maar toch..... dat verdomde gras altijd in al die tinten groen.
Want die vrouw die toch zeker 10 jaar ouder is dan hij, is na een paar biertjes uiteindelijk toch wel een lekker wijf die voor haar mening durft uit te komen en zegt waar het op staat, ze durft tenminste ongegeneerd geil te zijn. Bovendien zijn oudere vrouwen "hip" op alle porno tubes en tel je toch zeker niet mee bij je matties als je de afgelopen jaren geen MILF "gedaan" hebt...gewoon voor het verhaal, gewoon omdat het kan. Ze hoeft geen relatie met je, ze hoeft geen kind van je en ze zeikt niet....dat extra vetje en blubje neem je op de koop toe want "zij slikt" tenminste.
Want die vrouw die toch zeker 10 jaar ouder is dan hij, is na een paar biertjes uiteindelijk toch wel een lekker wijf die voor haar mening durft uit te komen en zegt waar het op staat, ze durft tenminste ongegeneerd geil te zijn. Bovendien zijn oudere vrouwen "hip" op alle porno tubes en tel je toch zeker niet mee bij je matties als je de afgelopen jaren geen MILF "gedaan" hebt...gewoon voor het verhaal, gewoon omdat het kan. Ze hoeft geen relatie met je, ze hoeft geen kind van je en ze zeikt niet....dat extra vetje en blubje neem je op de koop toe want "zij slikt" tenminste.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
vrijdag 4 december 2020 om 18:54
Het was tweede helft jaren 90 en in die wijk was je of afgekeurd of werkeloos, werken was eigenlijk niet zo gebruikelijk want daar hadden ze een goede theorie over.
Kijk je "beurt" (op zijn Nijmeegs) 1250 gulden gezinsuitkering (hep je reg op) en dan hoef je pas om 10 uur op te staan, de kinderen weten de weg naar school wel, ga je werken krijg je 1400 gulden per maand en moet je vroeg op, dus eigenlijk werk je voor 150 gulden per maand, ben je toch knettergek.
Rond de 25ste werd de uitkering gestort, nou dan liep er per huishouden een op en neer naar de pinautomaat om te kijken of het er al op stond, dat was niet altijd op dezelfde tijd.
Als het geld dan binnen was "we hebben gebeurd" dan ging er een siddering door de wijk, rijen bij de pinautomaat, pizza, shoarma, kratten bier, avondje uit het kon allemaal niet op, die buurtgekte eindigde zo rond de 30ste want dan was het geld op en moesten ze nog 25 dagen
Ook altijd leuk waren de verjaardagen, daar stroomde de drank rijkelijk en aan het eind van de avond was er altijd wel iemand die een lang vergeten conflict nog even wilde "uitpraten" i in het beste geval eindigde het in een knetterende scheldpartij in het slechtste geval kwam politie al dan niet voorzien van hond.
In die tijd reed de politie altijd met twee auto's op een melding.
Wel sportief : Als ze een pak slaag kregen van een agent klaagden ze daar later niet over want "ze waren ook wel erg irritant"
Dronken rondrijden was ook een favoriet, na een verjaardag en 25 bier werd de automobilist naar de auto ondersteunt want : als je te dronken bent om te staan kan je nog wel zitten. en verzocht wel even te bellen als hij veilig thuis was gekomen want de gastheer was wel bezorgd: Eigenlijk zou je een taxi moeten nemen
Moet wel zeggen dat je rond 2000 wel een kentering zag, de sociale dienst pakte het anders aan, de politie controleerde steeds meer en pikte minder, ze zagen in dat dronken rijden echt niet kon etc.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 4 december 2020 om 19:14
Ik geniet....als beelddenker zijnde....dank je welhollebollegijs schreef: ↑04-12-2020 18:54Het was tweede helft jaren 90 en in die wijk was je of afgekeurd of werkeloos, werken was eigenlijk niet zo gebruikelijk want daar hadden ze een goede theorie over.
Kijk je "beurt" (op zijn Nijmeegs) 1250 gulden gezinsuitkering (hep je reg op) en dan hoef je pas om 10 uur op te staan, de kinderen weten de weg naar school wel, ga je werken krijg je 1400 gulden per maand en moet je vroeg op, dus eigenlijk werk je voor 150 gulden per maand, ben je toch knettergek.
Rond de 25ste werd de uitkering gestort, nou dan liep er per huishouden een op en neer naar de pinautomaat om te kijken of het er al op stond, dat was niet altijd op dezelfde tijd.
Als het geld dan binnen was "we hebben gebeurd" dan ging er een siddering door de wijk, rijen bij de pinautomaat, pizza, shoarma, kratten bier, avondje uit het kon allemaal niet op, die buurtgekte eindigde zo rond de 30ste want dan was het geld op en moesten ze nog 25 dagen
Ook altijd leuk waren de verjaardagen, daar stroomde de drank rijkelijk en aan het eind van de avond was er altijd wel iemand die een lang vergeten conflict nog even wilde "uitpraten" i in het beste geval eindigde het in een knetterende scheldpartij in het slechtste geval kwam politie al dan niet voorzien van hond.
In die tijd reed de politie altijd met twee auto's op een melding.
Wel sportief : Als ze een pak slaag kregen van een agent klaagden ze daar later niet over want "ze waren ook wel erg irritant"
Dronken rondrijden was ook een favoriet, na een verjaardag en 25 bier werd de automobilist naar de auto ondersteunt want : als je te dronken bent om te staan kan je nog wel zitten. en verzocht wel even te bellen als hij veilig thuis was gekomen want de gastheer was wel bezorgd: Eigenlijk zou je een taxi moeten nemen
Moet wel zeggen dat je rond 2000 wel een kentering zag, de sociale dienst pakte het anders aan, de politie controleerde steeds meer en pikte minder, ze zagen in dat dronken rijden echt niet kon etc.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
