Overig
alle pijlers
Wanneer?
vrijdag 3 oktober 2008 om 12:57
Goh jeetje,
doordat de pepernoten etc al allemaal weer in de winkels liggen en het eerste grote speelgoedboek alweer via de post binnen is gekomen kwam de vraag gisteren bij mij binnen.
"Mam, op welke datum komt sinterklaas aan"?
Zucht.............morgen wordt ze 9.
Op welke leeftijd schikt het vertellen??
En hoe pak ik dat een beetje subtiel aan?
Graaaaaaag heel veel tips.
doordat de pepernoten etc al allemaal weer in de winkels liggen en het eerste grote speelgoedboek alweer via de post binnen is gekomen kwam de vraag gisteren bij mij binnen.
"Mam, op welke datum komt sinterklaas aan"?
Zucht.............morgen wordt ze 9.
Op welke leeftijd schikt het vertellen??
En hoe pak ik dat een beetje subtiel aan?
Graaaaaaag heel veel tips.
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:03
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:05
Haha wel grappig juist. En knap dat je het zo lang hebt volgehouden. Op de school van mijn zoon doen ze vanaf een jaar of 8 er al niets meer aan. Suprises maken voor elkaar maar niet meer laten geloven in de sint die de cadeautjes geeft.
Verbaast me dat ze het nog niet van anderen vernomen heeft.
Zelf heb ik het verteld (omdat schoonfamilie uit religieuze overwegingen dreigde het te verklappen, grrrr) toen hij 5 was. Heb ik in de zomer gedaan en niet vlak voor zodat de klap niet te groot was
Verbaast me dat ze het nog niet van anderen vernomen heeft.
Zelf heb ik het verteld (omdat schoonfamilie uit religieuze overwegingen dreigde het te verklappen, grrrr) toen hij 5 was. Heb ik in de zomer gedaan en niet vlak voor zodat de klap niet te groot was
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:10
Nu lijkt me een goede leeftijd.
Ik zou het aanpakken als een leuk geheimpje van de "groteren", dus dat ze nu een soort ingewijde is. Dat Sint Nicolaas echt bestaan heeft, en dat hij een goede man was, en dat we daarom nog steeds met snoep en cadeautjes zijn feest vieren, en dat grote mensen en grote kinderen nog steeds naspelen dat hij bestaat om hem te herdenken.
Ik zou het aanpakken als een leuk geheimpje van de "groteren", dus dat ze nu een soort ingewijde is. Dat Sint Nicolaas echt bestaan heeft, en dat hij een goede man was, en dat we daarom nog steeds met snoep en cadeautjes zijn feest vieren, en dat grote mensen en grote kinderen nog steeds naspelen dat hij bestaat om hem te herdenken.
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:14
Ik was geloof ik acht toen het me verteld werd. En wat de anderen zeggen, maakt volgens mij niet zoveel uit. Ik herinner me gesprekken waarin de kinderen onderling inventariseerden "wie er nog geloofden en wie niet". Was niet traumatisch voor de gelovende kinderen, voelde net zoals "hij heeft blauwe ogen en zij bruine".
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:27
Ja, lijkt me ook wel dat ik heeeeeel binnenkort de bom moet laten vallen dat die goede man niet bestaat in e hoedanigheid dat zij denkt dat ie bestaat.
Pffffffffff zier er wel een beetje tegenop.
Mijn zoon kwam gewoon met 7 jaar thuis en vertelde doodleuk dat ie allang wist dat wij de kado's kochten.
Wat dat betreft is mijn meisje heel anders. Veel zachter en goedgeloviger. Tegen haar vertel ik wel honderd keer per jaar nooit bij anderen in de auto te stappen ofzo zonder dat ik het weet. Terwijl mijn zoon zoiets van nature al niet zou doen.
Oke, dat van dat grote mensen geheim is een goede.
Stop ik even op de parkeerplaats in mijn brein.
Pffffffffff zier er wel een beetje tegenop.
Mijn zoon kwam gewoon met 7 jaar thuis en vertelde doodleuk dat ie allang wist dat wij de kado's kochten.
Wat dat betreft is mijn meisje heel anders. Veel zachter en goedgeloviger. Tegen haar vertel ik wel honderd keer per jaar nooit bij anderen in de auto te stappen ofzo zonder dat ik het weet. Terwijl mijn zoon zoiets van nature al niet zou doen.
Oke, dat van dat grote mensen geheim is een goede.
Stop ik even op de parkeerplaats in mijn brein.
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:30
Ik heb van het begin af aan verteld dat sint heeft bestaan en dat hij goede dingen deed. En dat we dat zo lief en leuk vonden, dat na zijn dood men verder is gegaan met kadootjes en snoepgoed. Dus hier weten ze niet anders dan dat de klazen op tv etc. nep zijn. Ik zou het dus zo brengen als Ellen2 omschreef. Overigens hebben de heren hier het nog nooit tegen een ander (wel gelovend) kind verteld.
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:33
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:35
Dat vind ik nou dan toch ook wel een beetje jammer.
Ik vind het altijd een heel leuk feest voor de kinderen.
Al die opwinding, stiekeme angst (vaak voor Piet) de nachtelijke liedjes. De tekeningen in de schoen bij de haard.
Ja.................het heeft me heel erg vaak ontroerd hoe (vooral mijn meisje) ermee bezig zijn geweest.
Ik vind het altijd een heel leuk feest voor de kinderen.
Al die opwinding, stiekeme angst (vaak voor Piet) de nachtelijke liedjes. De tekeningen in de schoen bij de haard.
Ja.................het heeft me heel erg vaak ontroerd hoe (vooral mijn meisje) ermee bezig zijn geweest.
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:42
Mijn heren zijn vlak voor de sint jarig (23-11 en 2-12). Oudste heeft ADHD met ASS en tweede heeft Asperger met ADHD. Oftewel, rond de verjaardagen en sinterklaas/kerst/oud en nieuw worden ze compleet onhandelbaar. Druk, onrustig, zenuwachtig, bang, stuiterdestuiter. Dus hier was vertellen van de sint beter. Dit maakte het voor hen een minder nerveuze aangelegenheid. Daarnaast was en is de kadostapel bespreekbaar met ze en dat is ook prettig. Het schept voor hen een stukje duidelijkheid. Voor nummer drie en vier (nu nog ukkies) ga ik het op dezelfde manier aanpakken. Ook al hebben zij geen diagnoses, als ik zie wat een onrust de sint oplevert bij menig kind, vind ik dat toch beter.
De heren vinden de sint trouwens wel geweldig hoor. Ze zetten braaf de schoen, maken tekeningen, gaan mee naar de intocht alhier, kijken de tvprogrammas etc. net zo goed als ze heel erg mee kunnen leven met een serie of film of een pcspelletje, zo leven ze ook helemaal in het sinterklaasgebeuren. Alleen weten ze, net als bij series op tv etc dat het dus niet echt is.
De heren vinden de sint trouwens wel geweldig hoor. Ze zetten braaf de schoen, maken tekeningen, gaan mee naar de intocht alhier, kijken de tvprogrammas etc. net zo goed als ze heel erg mee kunnen leven met een serie of film of een pcspelletje, zo leven ze ook helemaal in het sinterklaasgebeuren. Alleen weten ze, net als bij series op tv etc dat het dus niet echt is.
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:49
Ik was ook 9 toen mijn moeder mij maar eens besloot te vertellen dat Sinterklaas niet bestaat. Ik denk, achteraf gezien, dat ik mijn leeftijdsgenoten hier al wel over heb horen praten maar dat het gewoon niet aankwam bij mij. Want toen mijn moeder het nieuws bracht schrok ik zo enorm dat ik keihard reageerde met 'ja, tsss, dat weet ik echt al láng hoorrrrr!'. Moeder was compleet verbaasd en op haar beurt voelde zij zich weer raar omdat ze het geheim zo lang volgehouden hebben met zn allen terwijl ze nu dacht dat ze dat voor piet snot gedaan hadden.
Ik denk trouwens dat ik zo schrok omdat ik me ineens realiseerde dat mijn vriendjes en vriendinnetjes al een hele tijd van iets op de hoogte waren wat ik niet wist. Ik voelde me kinderachtig, goedgelovig en dom. En ik had natuurlijk liever gehad dat het gewoon toch allemaal wel waar was.
Goh, wat kan ik me het 'vertelmoment' toch goed herinneren zeg (21 jaar later)! Zou ik een kleine jeugdtrauma hebben?
Ik denk trouwens dat ik zo schrok omdat ik me ineens realiseerde dat mijn vriendjes en vriendinnetjes al een hele tijd van iets op de hoogte waren wat ik niet wist. Ik voelde me kinderachtig, goedgelovig en dom. En ik had natuurlijk liever gehad dat het gewoon toch allemaal wel waar was.
Goh, wat kan ik me het 'vertelmoment' toch goed herinneren zeg (21 jaar later)! Zou ik een kleine jeugdtrauma hebben?
vrijdag 3 oktober 2008 om 13:51
Wat leuk dat je dochter er nog in gelooft.
Vriendin van mij heeft haar kinderen al vanaf dat ze naar de kleuterschool gingen verteld dat het allemaal nep was. Ook uit religieuze overwegingen, trouwens. Dat dat totaal geen effect had bleek wel uit de opmerking van haar dochter: "Mama, maar ik heb hem zelf gezien, hij is echt wel echt hoor".
Vriendin van mij heeft haar kinderen al vanaf dat ze naar de kleuterschool gingen verteld dat het allemaal nep was. Ook uit religieuze overwegingen, trouwens. Dat dat totaal geen effect had bleek wel uit de opmerking van haar dochter: "Mama, maar ik heb hem zelf gezien, hij is echt wel echt hoor".
..
vrijdag 3 oktober 2008 om 14:38
Mijn broer heeft het mij verteld, toen was ik 6 mijn moeder vond dat niet leuk ze wilde nog even wachten. Mijn broer had het met een grijns tegen mij verteld haha, ik weet nog dat ik het echt een terleurstelling op dat moment vond.
maar 9 jaar lijkt mij ook een prima leeftijd hoor, ze komt er uiteindelijk toch achter, komt goed !
succes Girlxxx.
maar 9 jaar lijkt mij ook een prima leeftijd hoor, ze komt er uiteindelijk toch achter, komt goed !
succes Girlxxx.
vrijdag 3 oktober 2008 om 14:42
quote:kattija schreef op 03 oktober 2008 @ 12:57:
Zucht.............morgen wordt ze 9.
Op welke leeftijd schikt het vertellen??
*mond valt open*
Bij ons wist iedereen 't al toen we 7-8 waren in de 2e klas van de basisschool dus. En niet de ouders die 't vertelden, maar op 'n gegeven moment ben je zover dat je die fabeltjes niet meer gelooft en zelf allerlei onjuiste dingen opmerkt waardoor je zelf met de vraag naar je ouders ging. Vind het bizar dat 'n kind van 9 het anno nu nog niet door heeft.
Zucht.............morgen wordt ze 9.
Op welke leeftijd schikt het vertellen??
*mond valt open*
Bij ons wist iedereen 't al toen we 7-8 waren in de 2e klas van de basisschool dus. En niet de ouders die 't vertelden, maar op 'n gegeven moment ben je zover dat je die fabeltjes niet meer gelooft en zelf allerlei onjuiste dingen opmerkt waardoor je zelf met de vraag naar je ouders ging. Vind het bizar dat 'n kind van 9 het anno nu nog niet door heeft.
vrijdag 3 oktober 2008 om 14:48
quote:elninjoo schreef op 03 oktober 2008 @ 14:42:
[...]
*mond valt open*
Bij ons wist iedereen 't al toen we 7-8 waren in de 2e klas van de basisschool dus. En niet de ouders die 't vertelden, maar op 'n gegeven moment ben je zover dat je die fabeltjes niet meer gelooft en zelf allerlei onjuiste dingen opmerkt waardoor je zelf met de vraag naar je ouders ging. Vind het bizar dat 'n kind van 9 het anno nu nog niet door heeft.
Sjongejonge wat zijn we weer aardig. Bizar is nogal overdreven vind je ook niet?
En bij jullie ging het er zo aan toe, wil niet zeggen dat dt voor heel Nederland geldt.
Jij hebt natuurlijk geen kinderen dan je zo overdreven reageert. Doe je mond maar snel weer dicht.
[...]
*mond valt open*
Bij ons wist iedereen 't al toen we 7-8 waren in de 2e klas van de basisschool dus. En niet de ouders die 't vertelden, maar op 'n gegeven moment ben je zover dat je die fabeltjes niet meer gelooft en zelf allerlei onjuiste dingen opmerkt waardoor je zelf met de vraag naar je ouders ging. Vind het bizar dat 'n kind van 9 het anno nu nog niet door heeft.
Sjongejonge wat zijn we weer aardig. Bizar is nogal overdreven vind je ook niet?
En bij jullie ging het er zo aan toe, wil niet zeggen dat dt voor heel Nederland geldt.
Jij hebt natuurlijk geen kinderen dan je zo overdreven reageert. Doe je mond maar snel weer dicht.
vrijdag 3 oktober 2008 om 14:59
Katt, mijn dochter kwam vorig jaar ( toen was ze ook 9) met het verhaal dat kinderen in haar klas zeiden dat de Sint niet bestond en dat ze dat vreemd vond. Ze maakte toen al wel 2 jaar een surprise voor het feest in de klas
Ik heb haar toen toch verteld dat het idd waar was wat die kinderen vertelden. Natuurlijk ook uitgelegd waarom het feest gevierd werd, traditie en zoooo. Ze moest wel even huilen want er viel toch een sprookje in duigen. Maar... ze heeft het goed opgepakt en is ook verder in haar groep niet uitgelachen, gelukkig. Ze geloofde echt nog heilig!
Hoe ik dat bij mijn twee oudste dochters heb aangepakt, kan ik mij niet meer herinneren.... Dat is zo lang geleden.
Ik heb haar toen toch verteld dat het idd waar was wat die kinderen vertelden. Natuurlijk ook uitgelegd waarom het feest gevierd werd, traditie en zoooo. Ze moest wel even huilen want er viel toch een sprookje in duigen. Maar... ze heeft het goed opgepakt en is ook verder in haar groep niet uitgelachen, gelukkig. Ze geloofde echt nog heilig!
Hoe ik dat bij mijn twee oudste dochters heb aangepakt, kan ik mij niet meer herinneren.... Dat is zo lang geleden.
vrijdag 3 oktober 2008 om 15:55
quote:visje444 schreef op 03 oktober 2008 @ 13:33:
Mijn kleinste zusje heeft dapper volgehouden tot 11, ze wist het allang, maar besefte dat de kadootjes kleiner zouden zijn als zij ook toegaf dat ze wist dat de goede sint niet bestaat
Toen mijn moeder het mij vertelde, besloot ik stilletjes voor mezelf om stiekem toch te geloven. Lekker puh! (Ik ben een beetje koppig) Dus eigenlijk geloof ik nog steeds
quote:Jonna schreef op 03 oktober 2008 @ 13:49:
Ik denk trouwens dat ik zo schrok omdat ik me ineens realiseerde dat mijn vriendjes en vriendinnetjes al een hele tijd van iets op de hoogte waren wat ik niet wist. Ik voelde me kinderachtig, goedgelovig en dom. En ik had natuurlijk liever gehad dat het gewoon toch allemaal wel waar was.
Goh, wat kan ik me het 'vertelmoment' toch goed herinneren zeg (21 jaar later)! Zou ik een kleine jeugdtrauma hebben? Tja, mijn vergelijkbare herinnering was dat ik in de vierde klas (groep zes) de enige was die haar vinger op stak toen de juf vroeg wie niet wist wat 'ongesteld zijn' was. Ik weet niet of ik echt de enige was, maar de rest wist tenminste genoeg om niet hun vinger op te steken.
Mijn kleinste zusje heeft dapper volgehouden tot 11, ze wist het allang, maar besefte dat de kadootjes kleiner zouden zijn als zij ook toegaf dat ze wist dat de goede sint niet bestaat
Toen mijn moeder het mij vertelde, besloot ik stilletjes voor mezelf om stiekem toch te geloven. Lekker puh! (Ik ben een beetje koppig) Dus eigenlijk geloof ik nog steeds
quote:Jonna schreef op 03 oktober 2008 @ 13:49:
Ik denk trouwens dat ik zo schrok omdat ik me ineens realiseerde dat mijn vriendjes en vriendinnetjes al een hele tijd van iets op de hoogte waren wat ik niet wist. Ik voelde me kinderachtig, goedgelovig en dom. En ik had natuurlijk liever gehad dat het gewoon toch allemaal wel waar was.
Goh, wat kan ik me het 'vertelmoment' toch goed herinneren zeg (21 jaar later)! Zou ik een kleine jeugdtrauma hebben? Tja, mijn vergelijkbare herinnering was dat ik in de vierde klas (groep zes) de enige was die haar vinger op stak toen de juf vroeg wie niet wist wat 'ongesteld zijn' was. Ik weet niet of ik echt de enige was, maar de rest wist tenminste genoeg om niet hun vinger op te steken.
vrijdag 3 oktober 2008 om 16:16
vrijdag 3 oktober 2008 om 16:24
Ik zat in groep 5 toen ik het te horen kreeg, en geloofde nog heilig. Maar ja, er moesten surprises gemaakt worden...
Mijn moeder bracht het nieuws dus 's avonds. Na alles uitgelegd te hebben, dat de Sint dus niet over de daken reed en niet de cadeautjes gaf, dacht mijn moeder aan mijn knikkende hoofd te zien dat ik het begrepen had.
Totdat ik als bijdehante meid opmerkte dat het dan maar goed was dat er Zwarte Pieten waren, mijn knuffel pakte en naar boven liep, mijn moeder verbouwereerd achterlatend.
Uiteindelijk was ik dus enigszins in shock. Geen Sint, ok, maar de Zwarte Pieten?
En tsja, dit is een verhaal wat ook elke keer aan vrienden, vriendinnen en vriendjes verteld wordt. Fijn.
Mijn moeder bracht het nieuws dus 's avonds. Na alles uitgelegd te hebben, dat de Sint dus niet over de daken reed en niet de cadeautjes gaf, dacht mijn moeder aan mijn knikkende hoofd te zien dat ik het begrepen had.
Totdat ik als bijdehante meid opmerkte dat het dan maar goed was dat er Zwarte Pieten waren, mijn knuffel pakte en naar boven liep, mijn moeder verbouwereerd achterlatend.
Uiteindelijk was ik dus enigszins in shock. Geen Sint, ok, maar de Zwarte Pieten?
En tsja, dit is een verhaal wat ook elke keer aan vrienden, vriendinnen en vriendjes verteld wordt. Fijn.
