Overig
alle pijlers
Wat doen jullie met je overleden huisdier?
maandag 30 april 2007 om 12:43
Helaas moest ik hier zelf over nadenken, aangezien mijn lieve kater 4 dagen gelden is aangereden en is overleden. Uiteindelijk heeft hij een mooi plekje in de tuin gekregen met een mooie rozenkwarts (steen der liefde) erop en wat mooie plantjes erom heen. Wat doen jullie met je overleden huisdier? bewerkt door moderator,
maandag 30 april 2007 om 12:54
Cherise, een dikke knuffel voor jou! Zo jong katje nog ;(
Mijne was op leeftijd (13) en was al enige tijd ziek.. Chronische niesziekte en daar kwam paar maanden geleden ook nog FIP bij. Reageerde ook nog eens zwaar allergisch op prednison. Hij leek de laatste weken weer aardig op te krabbelen maar helaas wilde zijn lichaam niet meer...
Mijne was op leeftijd (13) en was al enige tijd ziek.. Chronische niesziekte en daar kwam paar maanden geleden ook nog FIP bij. Reageerde ook nog eens zwaar allergisch op prednison. Hij leek de laatste weken weer aardig op te krabbelen maar helaas wilde zijn lichaam niet meer...
maandag 30 april 2007 om 13:02
Sterkte met het verlies van jullie overleden huisdieren.
Ik denk zelf dat je niet wilt weten wat ik met overleden huisdieren doe. Ik ben landelijk opgevoed met heel veel dieren om mee heen. Van kinds af aan leerde ik dat de dood bij het leven hoorde. Dat echte rouwen om een huisdier alsof het een mens betreft dat onverwachts overleden is, wat je vooral bij"stadsmensen"ziet, daar snap ik niet veel van. Natuurlijk mis ik mijn huisdieren, ik zelf denk nog regelmatig aan onze hond die al zo'n jaar of 10 dood is.
Nogmaals sterkte met het verlies van je huisdier. Ik snap heel goed dat je haar mist!
Ik denk zelf dat je niet wilt weten wat ik met overleden huisdieren doe. Ik ben landelijk opgevoed met heel veel dieren om mee heen. Van kinds af aan leerde ik dat de dood bij het leven hoorde. Dat echte rouwen om een huisdier alsof het een mens betreft dat onverwachts overleden is, wat je vooral bij"stadsmensen"ziet, daar snap ik niet veel van. Natuurlijk mis ik mijn huisdieren, ik zelf denk nog regelmatig aan onze hond die al zo'n jaar of 10 dood is.
Nogmaals sterkte met het verlies van je huisdier. Ik snap heel goed dat je haar mist!
maandag 30 april 2007 om 13:15
quote:
Sterkte met het verlies van jullie overleden huisdieren.
Ik denk zelf dat je niet wilt weten wat ik met overleden huisdieren doe. Ik ben landelijk opgevoed met heel veel dieren om mee heen. Van kinds af aan leerde ik dat de dood bij het leven hoorde. Dat echte rouwen om een huisdier alsof het een mens betreft dat onverwachts overleden is, wat je vooral bij"stadsmensen"ziet, daar snap ik niet veel van. Natuurlijk mis ik mijn huisdieren, ik zelf denk nog regelmatig aan onze hond die al zo'n jaar of 10 dood is.
Nogmaals sterkte met het verlies van je huisdier. Ik snap heel goed dat je haar mist!
Duploo, dat scheelt wel he. Ik kon vroeger al janken om een overleden eend, nu ik er midden tussen woon is het gewoon iets wat er nou eenmaal ook bij hoort.
Desondanks, een huisdier geeft toch altijd wat verdriet, zeker als ze niet van ouderdom door gaan.
Sterkte met het verlies van jullie overleden huisdieren.
Ik denk zelf dat je niet wilt weten wat ik met overleden huisdieren doe. Ik ben landelijk opgevoed met heel veel dieren om mee heen. Van kinds af aan leerde ik dat de dood bij het leven hoorde. Dat echte rouwen om een huisdier alsof het een mens betreft dat onverwachts overleden is, wat je vooral bij"stadsmensen"ziet, daar snap ik niet veel van. Natuurlijk mis ik mijn huisdieren, ik zelf denk nog regelmatig aan onze hond die al zo'n jaar of 10 dood is.
Nogmaals sterkte met het verlies van je huisdier. Ik snap heel goed dat je haar mist!
Duploo, dat scheelt wel he. Ik kon vroeger al janken om een overleden eend, nu ik er midden tussen woon is het gewoon iets wat er nou eenmaal ook bij hoort.
Desondanks, een huisdier geeft toch altijd wat verdriet, zeker als ze niet van ouderdom door gaan.
maandag 30 april 2007 om 14:44
quote:
quote: Lalein reageerde
Waarom wil je weten wat WIJ met onze huisdieren doen?
Nou omdat ik me dat afvroeg! Waarom plaats JIJ zo'n nergens op slaande reactie?
Omdat ik daar behoefte toe voelde. snap wel goed dat jullie samen je verlies verwerken, maar je openingsbericht vond ik toch een beetje vreemd.
quote: Lalein reageerde
Waarom wil je weten wat WIJ met onze huisdieren doen?
Nou omdat ik me dat afvroeg! Waarom plaats JIJ zo'n nergens op slaande reactie?
Omdat ik daar behoefte toe voelde. snap wel goed dat jullie samen je verlies verwerken, maar je openingsbericht vond ik toch een beetje vreemd.
maandag 30 april 2007 om 15:24
quote:
Omdat ik daar behoefte toe voelde. snap wel goed dat jullie samen je verlies verwerken, maar je openingsbericht vond ik toch een beetje vreemd.
Nou het was gewoon iets wat ik me afvroeg omdat ik het nog nooit had meegemaakt en niet 1,2,3 wist wat ik moest doen. Ik vind het best een logische vraag c.q discussie onderwerp.
Omdat ik daar behoefte toe voelde. snap wel goed dat jullie samen je verlies verwerken, maar je openingsbericht vond ik toch een beetje vreemd.
Nou het was gewoon iets wat ik me afvroeg omdat ik het nog nooit had meegemaakt en niet 1,2,3 wist wat ik moest doen. Ik vind het best een logische vraag c.q discussie onderwerp.
maandag 30 april 2007 om 15:27
quote:
in laten slapen en achter laten bij de dierenarts.
vind een graf voor een huidier wat overdreven, en as in een ketting al helemaal :?
Ik wist wel meteen dat ik hem niet naar de dierenarts gemeente wilde brengen! Dan worden ze met zijn allen bij elkaar gecremeerd en verwerkt in ...?? Weet ik eigenlijk niet.
En een graf vind ik een groot woord. Hij is begraven in de tuin en daar heb ik een mooi plekje van gemaakt. Valt echt niet op als je het niet weet dat daar mijn kat ligt. En zo heb ik ook een plekje waar ik naar toe kan.
Tuurlijk is het verdriet om een huisdier heel anders dan voor een mens (mijn vader overleed 3 mnd geleden dus ik weet het echt), maar verdriet is er zeker. Net zoals de behoefte dit beestje een waardig afscheid te geven.
in laten slapen en achter laten bij de dierenarts.
vind een graf voor een huidier wat overdreven, en as in een ketting al helemaal :?
Ik wist wel meteen dat ik hem niet naar de dierenarts gemeente wilde brengen! Dan worden ze met zijn allen bij elkaar gecremeerd en verwerkt in ...?? Weet ik eigenlijk niet.
En een graf vind ik een groot woord. Hij is begraven in de tuin en daar heb ik een mooi plekje van gemaakt. Valt echt niet op als je het niet weet dat daar mijn kat ligt. En zo heb ik ook een plekje waar ik naar toe kan.
Tuurlijk is het verdriet om een huisdier heel anders dan voor een mens (mijn vader overleed 3 mnd geleden dus ik weet het echt), maar verdriet is er zeker. Net zoals de behoefte dit beestje een waardig afscheid te geven.
maandag 30 april 2007 om 15:59
Ik heb mijn dode cavia naar de dierenarts gebracht. Ik had geen tuin om haar te begraven en wilde d'r ook niet in de container gooien. Vond dierenarts dan nog de netste oplossing en ze waren daar erg lief voor me.
Nu mijn kat wat met d'r gezondheid loopt te klooien, vraag ik me ook wel af wat ik met haar zal doen. Ik denk dat ik haar zal laten cremeren als het zover is...
Nu mijn kat wat met d'r gezondheid loopt te klooien, vraag ik me ook wel af wat ik met haar zal doen. Ik denk dat ik haar zal laten cremeren als het zover is...
maandag 30 april 2007 om 18:05
Cremeren,ideale oplossing.
Eerder gingen ze de tuin in maar die is aardig vol intussen;)
Dus nu cremeren en in een potje in de kast,ook al een aardige verzameling opgebouwd;)
Ik vind cremeren echt de ideale oplossing,het is niet duur,tenzij je dure urntjes aanschaft maar dat heb je zelf in de hand,cremeren op zich valt reuze mee.
Makkelijk als je ooit mocht verhuizen,je neemt ze zo mee.
Ik zou er niet aan moeten denken om mijn dieren achter te laten als ik ga verhuizen,alleen al de gedachte dat een nieuwe bewoner mss gaat graven in de tuin en dan..*ril*
Eerder gingen ze de tuin in maar die is aardig vol intussen;)
Dus nu cremeren en in een potje in de kast,ook al een aardige verzameling opgebouwd;)
Ik vind cremeren echt de ideale oplossing,het is niet duur,tenzij je dure urntjes aanschaft maar dat heb je zelf in de hand,cremeren op zich valt reuze mee.
Makkelijk als je ooit mocht verhuizen,je neemt ze zo mee.
Ik zou er niet aan moeten denken om mijn dieren achter te laten als ik ga verhuizen,alleen al de gedachte dat een nieuwe bewoner mss gaat graven in de tuin en dan..*ril*
maandag 30 april 2007 om 18:29
Begraven in de duinen: hoog gelegen zandgrond is ideaal, droog en alles verteert snel. Ik graaf een diep graf (dat geen honden oid iets kunnen opgraven) op een plek ver uit de looproute, en dek het vervolgens af zodat niemand ziet dat er iets begraven ligt. (Anders kun je idioten hebben die menen dat er iets kostbaars ligt).
Als het kan op een moment begraven dat er niemand is, het mag officieel niet en als mensen het toch zien kun je het maar beter even uitleggen dan snappen ze het wel denk ik (anders vermoeden ze nog dat je iets heel engs aan het begraven bent).
In een (grote) tuin kan ook, maar je gaat een keer verhuizen en de volgende bewoners hebben altijd andere ideeen dan jij, en grafschennis wil ik niet. Bovendien is in veel gebieden de grondwaterstand hoog in NL, en dat is bij begraven onhandig en ik vind het een onprettig idee als mijn poes daar "in het grondwater" ligt zeg maar.
(Ik heb het wel over het begraven van poezen, als het om een deense dog van 55 kilo gaat wordt het een ander verhaal;))
Als het kan op een moment begraven dat er niemand is, het mag officieel niet en als mensen het toch zien kun je het maar beter even uitleggen dan snappen ze het wel denk ik (anders vermoeden ze nog dat je iets heel engs aan het begraven bent).
In een (grote) tuin kan ook, maar je gaat een keer verhuizen en de volgende bewoners hebben altijd andere ideeen dan jij, en grafschennis wil ik niet. Bovendien is in veel gebieden de grondwaterstand hoog in NL, en dat is bij begraven onhandig en ik vind het een onprettig idee als mijn poes daar "in het grondwater" ligt zeg maar.
(Ik heb het wel over het begraven van poezen, als het om een deense dog van 55 kilo gaat wordt het een ander verhaal;))
maandag 30 april 2007 om 18:30
Ik heb mijn 1e hond laten cremeren en de as in een simpel urntje laten doen. (Staat in een afgesloten kast) Achterlaten bij de dierenarts konden zowel ik als mijn man niet over ons hart verkrijgen (hoewel ik wel met dat principe ben opgevoed.)
Ben het niet met Duploo eens dat dit komt door een verschil in landelijk opgeoved zijn of stads. Ik ben landelijk opgevoed, maar een huisdier hecht ik me toch genoeg om het niet bij de dierenarts te laten als het dood is gegaan
Ben het niet met Duploo eens dat dit komt door een verschil in landelijk opgeoved zijn of stads. Ik ben landelijk opgevoed, maar een huisdier hecht ik me toch genoeg om het niet bij de dierenarts te laten als het dood is gegaan
maandag 30 april 2007 om 21:56
Wat is de meerwaarde van de as van je huisdier in een urn bij je thuis? Je vergeet em zonder die urn ook niet hoor, en heel eerlijk: of je em nou bij de dierenarts laat of apart laat cremeren: in de fik gaan ze toch en ze voelen er niks meer van.
Ik hield echt van onze katten, maar dood is dood en ik ga er geen soesa van maken. Ik heb mooie foto's van ze van toen ze nog leefden en meer hoeft niet: het is maar een dier. Dierbaar, maar echt maar een dier.
Ik hield echt van onze katten, maar dood is dood en ik ga er geen soesa van maken. Ik heb mooie foto's van ze van toen ze nog leefden en meer hoeft niet: het is maar een dier. Dierbaar, maar echt maar een dier.
maandag 30 april 2007 om 22:28
De meerwaarde? Niks, het was de bedoeling om de as uit te strooien, maar ze waren in zijn bosje aan het werk en daarna stompzinnig vergeten dat die urn in de kast stond. Het is niet dat de urn hier vol in het zicht staat als een soort altaartje ofzo.
Maar gevoelsmatig is er voor mij wel een verschil of ik het dier bij de dierenarts achter laat en laat cremeren met tig andere dieren en dan de as hoppa met zijn allen weg laat mieteren of dat ik het dier weliswaar met anderen, maar met een schotje er tussen laat cremeren zodat ik de as terug krijg om zelf uit te strooien.
Maar gevoelsmatig is er voor mij wel een verschil of ik het dier bij de dierenarts achter laat en laat cremeren met tig andere dieren en dan de as hoppa met zijn allen weg laat mieteren of dat ik het dier weliswaar met anderen, maar met een schotje er tussen laat cremeren zodat ik de as terug krijg om zelf uit te strooien.
maandag 30 april 2007 om 22:31
quote:
Wat is de meerwaarde van de as van je huisdier in een urn bij je thuis? Je vergeet em zonder die urn ook niet hoor, en heel eerlijk: of je em nou bij de dierenarts laat of apart laat cremeren: in de fik gaan ze toch en ze voelen er niks meer van.
Ik hield echt van onze katten, maar dood is dood en ik ga er geen soesa van maken. Ik heb mooie foto's van ze van toen ze nog leefden en meer hoeft niet: het is maar een dier. Dierbaar, maar echt maar een dier.
Voor sommige is een dier niet "alleen maar" een dier. Iedereen in zijn waarde laten. Niemand heeft er last van.
Wat is de meerwaarde van de as van je huisdier in een urn bij je thuis? Je vergeet em zonder die urn ook niet hoor, en heel eerlijk: of je em nou bij de dierenarts laat of apart laat cremeren: in de fik gaan ze toch en ze voelen er niks meer van.
Ik hield echt van onze katten, maar dood is dood en ik ga er geen soesa van maken. Ik heb mooie foto's van ze van toen ze nog leefden en meer hoeft niet: het is maar een dier. Dierbaar, maar echt maar een dier.
Voor sommige is een dier niet "alleen maar" een dier. Iedereen in zijn waarde laten. Niemand heeft er last van.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 30 april 2007 om 22:56
Voor mij heeft het wèl meerwaarde om ze bij me te kunnen houden.
Het is duidelijk dat jij die niet ziet,je komt erg bot over maar dat kan ook mijn interpretatie zijn natuurlijk;)
Voor mij is het niet maar een dier maar een volwaardig gezinslid.
Ik ga je even laten gruwelen,hou het teiltje maar bij de hand
Voor mij zijn mijn dieren als mijn kinderen.
Lig je al kotsend achter de computer?
Het is duidelijk dat jij die niet ziet,je komt erg bot over maar dat kan ook mijn interpretatie zijn natuurlijk;)
Voor mij is het niet maar een dier maar een volwaardig gezinslid.
Ik ga je even laten gruwelen,hou het teiltje maar bij de hand
Voor mij zijn mijn dieren als mijn kinderen.
Lig je al kotsend achter de computer?
maandag 30 april 2007 om 23:00
En natuurlijk vergeet je em zonder die urn niet,dat weet ik ook wel.
Mijn overleden moeder zou ik ook niet vergeten zonder de urn en toch,heel gek,wilde ik die ook niet verstrooien maar liever bij mij in de buurt houden.
Tsja,wat is de meerwaarde daar nou van?
Gevoelsmatig wil ik mijn dierbaren gewoon dicht bij me houden,of het nu om mensen of dieren gaat.
Mijn overleden moeder zou ik ook niet vergeten zonder de urn en toch,heel gek,wilde ik die ook niet verstrooien maar liever bij mij in de buurt houden.
Tsja,wat is de meerwaarde daar nou van?
Gevoelsmatig wil ik mijn dierbaren gewoon dicht bij me houden,of het nu om mensen of dieren gaat.
maandag 30 april 2007 om 23:09
Ben blij dat jij het schreef T.Sjaan. Ik dacht, als ik zoiets schrijf heeft het hele topic een teiltje nodig. Ik vond het ook heel bot klinken. Misschien niet zo bedoeld. Maar er zijn heel veel mensen die een dier niet zo sec ziet als een wandelend wezentje wat je geld kost. Bij mij zijn het echt mijn maatjes. En die wil ik ook een waardig eind geven. En ik weet wat er dan mee gebeurd. Je hoort zulke rare verhalen als je dieren achterlaat bij DA's. Ja woorden voor mensen en dieren waar je om geeft praat ik niet over "in de fik steken" enz.
Maar goed, ieder zijn mening.
Maar goed, ieder zijn mening.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
