Overig
alle pijlers
Wat je niet hardop wilt zeggen - deel 4
vrijdag 13 september 2019 om 19:48
Ook deel 3 is inmiddels (nagenoeg) vol, vandaar dat we onze agressie/irritatie/ongenoegen/... ongegeneerd kunnen spuien in deel 4.
Dus: pesthumeur? Agressieve buien, maar te fatsoenlijk om er iets mee te doen? Uitlaatklep nodig, maar geen idee waar?
Wellicht ben ik niet de enige forummer die behoefte heeft aan een topic om gewoon zonder verdere uitleg te roepen wat je dwars zit.
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
Dus: pesthumeur? Agressieve buien, maar te fatsoenlijk om er iets mee te doen? Uitlaatklep nodig, maar geen idee waar?
Wellicht ben ik niet de enige forummer die behoefte heeft aan een topic om gewoon zonder verdere uitleg te roepen wat je dwars zit.
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
In this mad house we must all survive
.
zondag 13 oktober 2019 om 20:50
Ik moet je echt weer eens een berichtje sturen, dacht ik vorige week. Ach, komt morgen wel. Morgen werd overmorgen en een paar dagen later. Nu hoor ik dat je er niet meer bent. Je hebt zolang gestreden tegen de demonen in je hoofd, ik hoop dat je nu eindelijk de rust gevonden hebt die je hier op aarde steeds maar niet vond.
Het blijft me iedere keer weer raken als iemand zo moegestreden is dat suïcide de enige uitweg lijkt
Het blijft me iedere keer weer raken als iemand zo moegestreden is dat suïcide de enige uitweg lijkt
anoniem_373836 wijzigde dit bericht op 13-10-2019 20:50
Reden: typfout
Reden: typfout
0.46% gewijzigd
I don’t need an inspirational quote. I need coffee.
zondag 13 oktober 2019 om 20:56
Resilience- schreef: ↑13-10-2019 20:50Ik moet je echt weer eens een berichtje sturen, dacht ik vorige week. Ach, komt morgen wel. Morgen werd overmorgen en een paar dagen later. Nu hoor ik dat je er niet meer bent. Je hebt zolang gestreden tegen de demonen in je hoofd, ik hoop dat je nu eindelijk de rust gevonden hebt die je hier op aarde steeds maar niet vond.
Het blijft me iedere keer weer raken als iemand zo moegestreden is dat suïcide de enige uitweg lijkt
zondag 13 oktober 2019 om 21:19
Die katten ook met hun streken.
Nee, mijn huisgenoot zoals je kunt lezen.
Die haarbal hier krijgt dit jaar geen zakgeld meer, aangezien hij wéér een haal heeft getrokken in een splinternieuwe broek. Het is dat hij al gecastreerd is, anders had ik dat nog wel als chantagemiddel in kunnen zetten. 
zondag 13 oktober 2019 om 21:20
zondag 13 oktober 2019 om 21:22
Resilience- schreef: ↑13-10-2019 20:50Ik moet je echt weer eens een berichtje sturen, dacht ik vorige week. Ach, komt morgen wel. Morgen werd overmorgen en een paar dagen later. Nu hoor ik dat je er niet meer bent. Je hebt zolang gestreden tegen de demonen in je hoofd, ik hoop dat je nu eindelijk de rust gevonden hebt die je hier op aarde steeds maar niet vond.
Het blijft me iedere keer weer raken als iemand zo moegestreden is dat suïcide de enige uitweg lijkt
In this mad house we must all survive
zondag 13 oktober 2019 om 21:23
zondag 13 oktober 2019 om 21:29
Ik heb vanmiddag op een heel lullige en kinderachtige manier iemand nagedaan.
Iemand die mij expres dwarszit.
Het was erg lekker en ik wil het eigenlijk ook eens in haar gezicht doen. Mijn gesprekspartner was in tranen van het lachen, en vond het erg treffend, maar het kan echt echt echt niet.
#lordgivemestrength.
Iemand die mij expres dwarszit.
Het was erg lekker en ik wil het eigenlijk ook eens in haar gezicht doen. Mijn gesprekspartner was in tranen van het lachen, en vond het erg treffend, maar het kan echt echt echt niet.
#lordgivemestrength.
zondag 13 oktober 2019 om 21:35
Dankjewel!
I don’t need an inspirational quote. I need coffee.
zondag 13 oktober 2019 om 21:52
Dankjewel!Moon-Alisa schreef: ↑13-10-2019 21:49Ook van mij een knuffel resilience. Je schrijft mooi, zonder oordeel.
En mooie nickname heb je
I don’t need an inspirational quote. I need coffee.
maandag 14 oktober 2019 om 10:13
maandag 14 oktober 2019 om 11:06
Je weet dat ik het ventje graag zie, maar soms is het gewoon bloedirritant als je zijn gedrag bagatelliseert omdat hij "er niets aan kan doen". Hoeveel kunnen we nog aanpassen voor hem zonder onszelf te verliezen?
Ja, ik ben strenger, omdat het voor mij niet logisch is dat een zevenjarige bepaalt hoe de dag verloopt.
Ja, ik ben strenger, omdat het voor mij niet logisch is dat een zevenjarige bepaalt hoe de dag verloopt.
maandag 14 oktober 2019 om 20:44
Als ik je zie, heb je je telefoon steeds bij de hand en kijk je er regelmatig op. Als ik blijf logeren, ga je ermee naar bed en sta je ermee op.
Hoe kan het dan toch, dat je vaak pas dagen later op een bericht van mij reageert? En vaak niet terugbelt, als je mijn telefoontje miste?
Het voelt voor mij al jaren alsof je een soort spelletje speelt, waarbij ik het idee moet krijgen dat ik niet zo belangrijk voor je ben. Van al je vriendinnen heb je een foto in je huis, behalve van mij- degene die je het langst kent en je je beste vriendin noemt. Toen ik aangaf afstand van je te nemen omdat de band veel zwakker was geworden, vond je dat heel erg en deed je even je best het weer aan te halen. Maar het verzandt toch steeds in dit.
Het is een soort hersenkronkel denk ik, dezelfde als die van je vader. Zijn aantrek- en afstoot spelletjes vond je heel pijnlijk. Zie je in dat jij het ook doet, en dat de enige constante vriendin ik ben geweest, in 20 jaar tijd? De rest verwatert of wil jou niet meer zien na een paar jaar.
De foto's in je huis wisselen dus regelmatig. Maar ik hang er nog steeds niet tussen
Uiteindelijk zal het zover komen, dat ook ik het laat verwateren. Hoop dat je dan goed in de spiegel kijkt waarom je moeite hebt vriendschappen in stand te houden.
Hoe kan het dan toch, dat je vaak pas dagen later op een bericht van mij reageert? En vaak niet terugbelt, als je mijn telefoontje miste?
Het voelt voor mij al jaren alsof je een soort spelletje speelt, waarbij ik het idee moet krijgen dat ik niet zo belangrijk voor je ben. Van al je vriendinnen heb je een foto in je huis, behalve van mij- degene die je het langst kent en je je beste vriendin noemt. Toen ik aangaf afstand van je te nemen omdat de band veel zwakker was geworden, vond je dat heel erg en deed je even je best het weer aan te halen. Maar het verzandt toch steeds in dit.
Het is een soort hersenkronkel denk ik, dezelfde als die van je vader. Zijn aantrek- en afstoot spelletjes vond je heel pijnlijk. Zie je in dat jij het ook doet, en dat de enige constante vriendin ik ben geweest, in 20 jaar tijd? De rest verwatert of wil jou niet meer zien na een paar jaar.
De foto's in je huis wisselen dus regelmatig. Maar ik hang er nog steeds niet tussen
Uiteindelijk zal het zover komen, dat ook ik het laat verwateren. Hoop dat je dan goed in de spiegel kijkt waarom je moeite hebt vriendschappen in stand te houden.
maandag 14 oktober 2019 om 23:14
)
