Overig
alle pijlers
Wat kan jij nog steeds niet?
maandag 14 oktober 2019 om 12:13
TO trapt af:
Ik kan geen kaas schaven. De hele kaas scheurt, er vallen stukken af en ik krijg half gekartelde stukjes. Al meerdere kaasschaven geprobeerd en ik heb het opgegeven. We kopen dus of plakken of mijn man schaaft.
Ik kan niet met mijn vingers knippen. Er komt niet eens een lullig mini geluidje uit, het is echt lachwekkend.
Ik had toch wel verwacht dat ik dit nu als volwassene zou kunnen.
Wat kan jij (nog steeds) niet?
Ik kan geen kaas schaven. De hele kaas scheurt, er vallen stukken af en ik krijg half gekartelde stukjes. Al meerdere kaasschaven geprobeerd en ik heb het opgegeven. We kopen dus of plakken of mijn man schaaft.
Ik kan niet met mijn vingers knippen. Er komt niet eens een lullig mini geluidje uit, het is echt lachwekkend.
Ik had toch wel verwacht dat ik dit nu als volwassene zou kunnen.
Wat kan jij (nog steeds) niet?
maandag 14 oktober 2019 om 16:47
maandag 14 oktober 2019 om 16:49
Oei.. ik kan ook heel veel dingen niet als ik dit zo lees, haha. Mijn motoriek is gewoon niet heel erg best. Bedden opmaken is een ramp, wat een geklooi. Ik heb al zoveel tips en tricks gehad, maar het lukt mij maar niet. Vooral het dekbed in het overtrek krijgen zorgt voor een hoop irritaties.
Daarnaast ben ik een absolute ramp met cijfers. Dyscalculie is a b****. Ik moet zelfs voor 8+8 nog een rekenmachine hebben. Ruimtelijk inzicht is ook nergens te bekennen en ik kan geen dingen in elkaar zetten.
De kaasschaaf herken ik ook. De hele kaas is binnen een paar seconde compleet uit fatsoen tot grote ergernis van anderen. Tja, je kan niet overal goed in zijn..
Daarnaast ben ik een absolute ramp met cijfers. Dyscalculie is a b****. Ik moet zelfs voor 8+8 nog een rekenmachine hebben. Ruimtelijk inzicht is ook nergens te bekennen en ik kan geen dingen in elkaar zetten.
De kaasschaaf herken ik ook. De hele kaas is binnen een paar seconde compleet uit fatsoen tot grote ergernis van anderen. Tja, je kan niet overal goed in zijn..
maandag 14 oktober 2019 om 16:53
- kan niet héél goed analoog klokkijken. Liever digitaal, ben ik ook al van jongs af aan gewend
- appels 'rond schillen', dus dat je zo'n lange sliert overhoudt. Geldt ook wel voor aardappels schillen, als ik dat doe wordt het veel te dik. Dat soort dingen die mijn moeder al honderd jaar doet zijn mij nog steeds niet gelukt
- flossen. Kan er mee te maken hebben dat ik van die draadjes achter mijn tanden heb (van na mijn beugel) maar ik snap dat gewoon echt niet
- appels 'rond schillen', dus dat je zo'n lange sliert overhoudt. Geldt ook wel voor aardappels schillen, als ik dat doe wordt het veel te dik. Dat soort dingen die mijn moeder al honderd jaar doet zijn mij nog steeds niet gelukt
- flossen. Kan er mee te maken hebben dat ik van die draadjes achter mijn tanden heb (van na mijn beugel) maar ik snap dat gewoon echt niet
maandag 14 oktober 2019 om 16:57
Ik doe vast mijn bijdrage. Kan ik zo nog verder lezen...
- Telefoneren met de telefoon aan mijn rechteroor.
- Knipogen
- Knippen met mijn vingers
- Klussen (ik vind het niet leuk ook)
- Netjes afwerken. De decoratie van een taart doet mijn vriend
- Goed tennissen. Ik heb een motorisch probleem. Als ik de bal recht voor krijg weet ik niet of ik links of rechts moet meppen en of ik forehand of backhand moet gebruiken
- Telefoneren met de telefoon aan mijn rechteroor.
- Knipogen
- Knippen met mijn vingers
- Klussen (ik vind het niet leuk ook)
- Netjes afwerken. De decoratie van een taart doet mijn vriend
- Goed tennissen. Ik heb een motorisch probleem. Als ik de bal recht voor krijg weet ik niet of ik links of rechts moet meppen en of ik forehand of backhand moet gebruiken
maandag 14 oktober 2019 om 17:06
Ik heb beeldTinkeltje33 schreef: ↑14-10-2019 16:10Ik kan trouwens de linkerkant van mijn gezicht niet epileren.
maandag 14 oktober 2019 om 17:08
Mijn motoriek en co-ordinatie is een ramp.
Op 1 been staan, vergeet het ... ik blijf niet recht.
Een trap aflopen ... toch écht wel een leuning nodig of ik val.
Cadeautjes inpakken ... dat is man zijn job anders vraagt het jarige kind welke kleuter zijn pakje heeft ingepakt.
Breien, haken, naaien, ... onbegonnen werk.
Voor een knoop eraf bel ik mijn moeder.
Klussen in huis ... al helemaal een catastrofe.
Strijken ... Levensgevaarlijk met mij in de buurt.
Ik draag al jaren mijn kleding ongestreken.
Als man in de auto vraagt welke kant we op moeten wijs ik met de mededeling "naar daar".
Nog altijd niet door dat ie eigenlijk "links of rechts" wil horen.
En als ik het toch klaar krijg staat man intussen in 't midden van 't kruispunt met 27 toeterende auto's achter zich.
Stadsplannen lezen én ook volgen ... een ramp.
Ik stop namelijk na elke 3 stappen en ga weer zoeken waar ik zit, of we de juiste richting uitgaan, ... en dat duurt elke keer een kwartier.
(Geef mij gewoon een fiche in de hand waar opstaat "straat X volgen tot punt A, vervolgens rechts afdraaien naar straat B, ...".)
Pannenkoeken koop ik alleen klaargemaakt
.
(We eten ze sowieso bijna nooit.)
Spaghetti met tomatensaus eten zonder morsen lukt mij op mijn 35ste nog altijd niet. Zeker niet bij lange spaghetti.
En eigenlijk zowat gelijk welke beetje lopende saus hangt vaak overal.
Kaas schaven ... geen idee.
Man koopt al heel zijn leven plakjes en ik lust geen kaas.
Maar ik veronderstel dat het ook op een ramp zou uitdraaien en er niet veel kaas te eten valt als ik dat moet doen. Wortels raspen is al een drama met veel bloed.
Voor appels en aardappelen schillen heb ik dunschillers in huis.
Met een mesje is drama.
Met een dunschiller duurt het een kwartier - op één of andere manier neem ik die aardappel anders vast dan man - maar eindigt meestal vrij redelijk.
Op 1 been staan, vergeet het ... ik blijf niet recht.
Een trap aflopen ... toch écht wel een leuning nodig of ik val.
Cadeautjes inpakken ... dat is man zijn job anders vraagt het jarige kind welke kleuter zijn pakje heeft ingepakt.
Breien, haken, naaien, ... onbegonnen werk.
Voor een knoop eraf bel ik mijn moeder.
Klussen in huis ... al helemaal een catastrofe.
Strijken ... Levensgevaarlijk met mij in de buurt.
Ik draag al jaren mijn kleding ongestreken.
Als man in de auto vraagt welke kant we op moeten wijs ik met de mededeling "naar daar".
Nog altijd niet door dat ie eigenlijk "links of rechts" wil horen.
En als ik het toch klaar krijg staat man intussen in 't midden van 't kruispunt met 27 toeterende auto's achter zich.
Stadsplannen lezen én ook volgen ... een ramp.
Ik stop namelijk na elke 3 stappen en ga weer zoeken waar ik zit, of we de juiste richting uitgaan, ... en dat duurt elke keer een kwartier.
(Geef mij gewoon een fiche in de hand waar opstaat "straat X volgen tot punt A, vervolgens rechts afdraaien naar straat B, ...".)
Pannenkoeken koop ik alleen klaargemaakt
.(We eten ze sowieso bijna nooit.)
Spaghetti met tomatensaus eten zonder morsen lukt mij op mijn 35ste nog altijd niet. Zeker niet bij lange spaghetti.
En eigenlijk zowat gelijk welke beetje lopende saus hangt vaak overal.
Kaas schaven ... geen idee.
Man koopt al heel zijn leven plakjes en ik lust geen kaas
.Maar ik veronderstel dat het ook op een ramp zou uitdraaien en er niet veel kaas te eten valt als ik dat moet doen. Wortels raspen is al een drama met veel bloed.
Voor appels en aardappelen schillen heb ik dunschillers in huis.
Met een mesje is drama.
Met een dunschiller duurt het een kwartier - op één of andere manier neem ik die aardappel anders vast dan man - maar eindigt meestal vrij redelijk.
maandag 14 oktober 2019 om 17:15
Hahaha, zo doe ik het ook. Zo netjes of ze zo uit de verpakking komen!bumbly schreef: ↑14-10-2019 15:46Was zo blij toen ik dit eindelijk door had!
Bij mij hielp deze uitleg:
Stop je hand in een van de hoeken met de naad aan de binnenkant. Nu moet je het hoeslaken zien als een ruit, waarbij je hand in de bovenpunt zit. Pak nu de hoek links en stop die met de naad naar buiten in de bovenste punt. Dus de naden zitten tegen elkaar aan, aan de binnenkant van de twee punten. Pak nu de onderste punt en steek die met de naad aan de binnenkant in de twee hoeken die je bovenin vast hebt. Dus de buitenkanten van de 2e en 3e punt zit nu tegen elkaar aan. Pak nu de rechtse punt en steek die met de naad naar buiten in de andere punten. Ook nu is het weer de binnenkant van punt 3 en 4 tegen elkaar aan. Nu heb je 4 punten in elkaar zitten en heb je als het goed is een rechthoek die je recht kunt trekken en netjes kunt opvouwen.
Snappie?
maandag 14 oktober 2019 om 17:15
Ik kan niet steppend op de fiets stappen (linkerbeen op linkerpedaal, 3x steppen met rechts en dan je rechterbeen over het frame frotten en dan gaan zitten).
Ik kan niet met een Zumba-klasje meedoen. Altijd te laat, uit de maat en ik kan alleen maar met of de benen of de armen maar niet allebei tegelijkertijd. Terwijl ik het eigenlijk heel leuk vind.
En ik kan niet slapen in een vliegtuig, heel vervelend want ik zit er best vaak lang in.
Ik kan niet met een Zumba-klasje meedoen. Altijd te laat, uit de maat en ik kan alleen maar met of de benen of de armen maar niet allebei tegelijkertijd. Terwijl ik het eigenlijk heel leuk vind.
En ik kan niet slapen in een vliegtuig, heel vervelend want ik zit er best vaak lang in.
maandag 14 oktober 2019 om 17:20
- Ik kan nog steeds niet tekenen. Of, het is te zeggen: mooi tekenen
- Ik kan nog steeds niet op tijd komen. Ik ben die vriendin in de groep tegen wie ze altijd vertellen dat het event een half uur vroeger start dan het daadwerkelijke startuur
- Ik kan geen appels of aardappelen schillen zonder dunschiller
En dan zijn er vast wel nog een heleboel andere dingen
- Ik kan nog steeds niet op tijd komen. Ik ben die vriendin in de groep tegen wie ze altijd vertellen dat het event een half uur vroeger start dan het daadwerkelijke startuur
- Ik kan geen appels of aardappelen schillen zonder dunschiller
En dan zijn er vast wel nog een heleboel andere dingen
leeg
maandag 14 oktober 2019 om 17:22
Ik bedenk me nog wat dingen die ik niet kan...
- Wijn uit een hoog glas met steeltje drinken, zonder later dat glas om te gooien.
- Zingen. Vroeger playbackte ik altijd "lang zal ze leven", tegenwoordig heb ik er meer schijt aan en zing ik zo vals als een kraai mee. Jammer want het lijkt me heerlijk als je kan zingen / toon kan houden. Alleen in de auto durf ik het voluit, zelfs thuis niet.
- Meteen ad rem reageren als iemand een kutopmerking tegen me maakt. Ik bedenk pas een uur later wat ik had kunnen terugzeggen. En dat het überhaupt eigenlijk een kutopmerking was. Ik nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me ook dat ik het wél kan als de kutopmerking tegen iemand anders wordt gemaakt en ik erbij ben. Hmmm daar moet ik iets mee...
- Hoela-hoepen.
- Kroonkurk met een aansteker eraf wippen. Wel op een hard randje.
- Getallen onthouden. Zegt iemand op huisnummer 137 te wonen, onderweg op de fiets denk ik al: was het nou 371 of 173 of...? Echt zo erg dat ik soms een papiertje met het nummer in mijn zak stop.
Maar het komt ook doordat we in het Nederlands de volgorde omdraaien bij het uitspreken. Als iemand zijn mobiele nummer opnoemt als "nul zes, achtendertig, drieënvijftig, ..." enzovoorts... nou begin maar opnieuw, want ik heb dan 06 83 35 opgeschreven. En dan graag cijfer voor cijfer. Of schrijf jij het even voor me op.
- Kan ik telkens slechter: namen onthouden bij gezichten. Komt ook door de enorme hoeveelheid mensen die ik continu nieuw leer kennen via werk, sport, familie, vrienden.
Nog erger: soms herken ik mensen helemaal niet meer, met wie ik best veel tijd heb doorgebracht, bijvoorbeeld een half jaar geleden voor het werk. Dit is wel iets van de laatste twee-drie jaar, dus daar schrik ik dan zelf nog van. Vroeger wist ik dan in ieder geval nog: "oh die ken ik ergens van, waarvan ook alweer?" maar zelfs dat ontbreekt nu steeds vaker.
Vandaag nog, ik werd aan twee mensen voorgesteld, we gingen even naar een andere kamer, later moesten we weer terug naar die eerste kamer waar inmiddels maar liefst 10 mensen waren, die ik ook allemaal een handje gaf. En de man die ik de eerste keer al lang een hand had gegeven, ging ik nu per ongeluk bijna weer "voor het eerst" begroeten. Hij zat wel op een andere stoel dan daarvoor. Maar dan nog.
M'n database is vol?
- Op tijd naar bed gaan. Ben nu eenmaal een avondmens... En dan elke ochtend weer spijt.
- Omgaan met (langdurige, bijvoorbeeld meerdaagse) groepsprocessen. Die dynamiek die je dan altijd hebt, de typetjes en het gedrag dat altijd naar boven komt drijven in groepen. Ik haat het en ik kan me er ook geen weg in vinden zonder compleet opgebrand te raken.
- Mijn fiets 10 keer op slot zetten (zo'n ringslotje dat aan frame vast zit) en dan minder dan 8 van van die 10 keer de spaak raken. En dan draai ik het wiel door probeer ik het slot weer dicht te doen, nee hoor, zat de volgende spaak daar net precies voor.
- Wijn uit een hoog glas met steeltje drinken, zonder later dat glas om te gooien.
- Zingen. Vroeger playbackte ik altijd "lang zal ze leven", tegenwoordig heb ik er meer schijt aan en zing ik zo vals als een kraai mee. Jammer want het lijkt me heerlijk als je kan zingen / toon kan houden. Alleen in de auto durf ik het voluit, zelfs thuis niet.
- Meteen ad rem reageren als iemand een kutopmerking tegen me maakt. Ik bedenk pas een uur later wat ik had kunnen terugzeggen. En dat het überhaupt eigenlijk een kutopmerking was. Ik nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me ook dat ik het wél kan als de kutopmerking tegen iemand anders wordt gemaakt en ik erbij ben. Hmmm daar moet ik iets mee...
- Hoela-hoepen.
- Kroonkurk met een aansteker eraf wippen. Wel op een hard randje.
- Getallen onthouden. Zegt iemand op huisnummer 137 te wonen, onderweg op de fiets denk ik al: was het nou 371 of 173 of...? Echt zo erg dat ik soms een papiertje met het nummer in mijn zak stop.
Maar het komt ook doordat we in het Nederlands de volgorde omdraaien bij het uitspreken. Als iemand zijn mobiele nummer opnoemt als "nul zes, achtendertig, drieënvijftig, ..." enzovoorts... nou begin maar opnieuw, want ik heb dan 06 83 35 opgeschreven. En dan graag cijfer voor cijfer. Of schrijf jij het even voor me op.
- Kan ik telkens slechter: namen onthouden bij gezichten. Komt ook door de enorme hoeveelheid mensen die ik continu nieuw leer kennen via werk, sport, familie, vrienden.
Nog erger: soms herken ik mensen helemaal niet meer, met wie ik best veel tijd heb doorgebracht, bijvoorbeeld een half jaar geleden voor het werk. Dit is wel iets van de laatste twee-drie jaar, dus daar schrik ik dan zelf nog van. Vroeger wist ik dan in ieder geval nog: "oh die ken ik ergens van, waarvan ook alweer?" maar zelfs dat ontbreekt nu steeds vaker.
Vandaag nog, ik werd aan twee mensen voorgesteld, we gingen even naar een andere kamer, later moesten we weer terug naar die eerste kamer waar inmiddels maar liefst 10 mensen waren, die ik ook allemaal een handje gaf. En de man die ik de eerste keer al lang een hand had gegeven, ging ik nu per ongeluk bijna weer "voor het eerst" begroeten. Hij zat wel op een andere stoel dan daarvoor. Maar dan nog.
M'n database is vol?
- Op tijd naar bed gaan. Ben nu eenmaal een avondmens... En dan elke ochtend weer spijt.
- Omgaan met (langdurige, bijvoorbeeld meerdaagse) groepsprocessen. Die dynamiek die je dan altijd hebt, de typetjes en het gedrag dat altijd naar boven komt drijven in groepen. Ik haat het en ik kan me er ook geen weg in vinden zonder compleet opgebrand te raken.
- Mijn fiets 10 keer op slot zetten (zo'n ringslotje dat aan frame vast zit) en dan minder dan 8 van van die 10 keer de spaak raken. En dan draai ik het wiel door probeer ik het slot weer dicht te doen, nee hoor, zat de volgende spaak daar net precies voor.
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 14 oktober 2019 om 17:22
maandag 14 oktober 2019 om 17:26
Dat kan ik ook niet.juliet64 schreef: ↑14-10-2019 13:23Een nieuwe: ik kan niet vanaf de linkerkant op mijn fiets stappen, dan ga ik geheid tegen de vlakte. Ik kan eigenlijk zelfs niet eens links lopen van mijn fiets, dat "voegt" op de een of andere manier niet. Ik moet me ook altijd over mijn fiets heen buigen om mijn standaard uit te klappen
Verder kan ik niet autorijden, fluiten en touwklimmen
Pluk de dag
maandag 14 oktober 2019 om 17:27
Dat kan ik ook niet, maar ik vind dat er ook zo onhandig uitzien dat ik niet zou weten waarom je dat zou willen? Ik zet gewoon m'n rechterpedaal omhoog, ga erop staan (waardoor fiets naar voren rolt en ik omhoog kom), en dan kom ik uit op zadel, zet linkervoet op linkerpedaal en rij. Waarom zou je zo raar willen steppen?
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
maandag 14 oktober 2019 om 17:28
Nee dan kan het ook gewoon niet! Jij moet tandenstokers of soft picks gebruiken (google even plaatjes).RégineFilange schreef: ↑14-10-2019 16:53- flossen. Kan er mee te maken hebben dat ik van die draadjes achter mijn tanden heb (van na mijn beugel) maar ik snap dat gewoon echt niet
Tussen je kiezen kan je waarschijnlijk wel flossen. Maar als je kiezen erg strak tegen elkaar zijn dan krijg je de draad er misschien niet tussendoor zonder uit te schieten. Dan zou ik gewoon stokers / soft picks gebruiken. Of vraag eens advies aan je mondhygiënist, die kunnen dat gewoon voordoen toch, met spiegel en al?
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 14 oktober 2019 om 17:37
Dit kan ik ook allemaal niet!patsy--stone schreef: ↑14-10-2019 17:22
- Meteen ad rem reageren als iemand een kutopmerking tegen me maakt. Ik bedenk pas een uur later wat ik had kunnen terugzeggen. En dat het überhaupt eigenlijk een kutopmerking was.
- Getallen onthouden. Maar het komt ook doordat we in het Nederlands de volgorde omdraaien bij het uitspreken. Als iemand zijn mobiele nummer opnoemt als "nul zes, achtendertig, drieënvijftig, ..." enzovoorts... nou begin maar opnieuw, want ik heb dan 06 83 35 opgeschreven. En dan graag cijfer voor cijfer. Of schrijf jij het even voor me op.
- Kan ik telkens slechter: namen onthouden bij gezichten. Komt ook door de enorme hoeveelheid mensen die ik continu nieuw leer kennen via werk, sport, familie, vrienden.
- Op tijd naar bed gaan. Ben nu eenmaal een avondmens... En dan elke ochtend weer spijt.
- Omgaan met (langdurige, bijvoorbeeld meerdaagse) groepsprocessen. Die dynamiek die je dan altijd hebt, de typetjes en het gedrag dat altijd naar boven komt drijven in groepen. Ik haat het en ik kan me er ook geen weg in vinden zonder compleet opgebrand te raken.
Die gezichten en namen niet aan elkaar kunnen koppelen kan echt genante situaties opleveren. Heb ik al meerdere keren met iemand gesproken, moet ik diegene opzoeken in een kantoortuin. Niet dus. Ik heb al verschillende keen gehad dat ik zo'n kantoor tuin binnen liep met de vraag: "waar zit die en die?" Staat de betreffende persoon dus voor mijn neus....
Andere situatie: op een situatie zit een dame al de hele ochtend naast me. In de middag een appart discussie groepje geleid door ook een dame. Na de discussie weer centraal bijeen komen in de zaal. Zit de dame van de ochtend weer naast mij. Ik vraag haar hoe haar discussie groepje was. Blijkt ze dezelfde dame te zijn als de groepsleider van mijn discusse groep
Op die momenten kan ik wel door de grond zakken.... Ze heeft het me wel vergeven (ik werk nu met haar samen).
maandag 14 oktober 2019 om 17:38
Spaghetti met vlekkende saus is gewoon door een sadist bedacht!
Ik koop het niet meer. Er zijn genoeg kleinere pastavormpjes. En in een Italiaans restaurant bestel ik gelukkig sowieso liever het visgerecht of melanzane alla parmigiana (dat ovengerecht dat je gewoon mag snijden).
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 14 oktober 2019 om 17:41
Op mijn herenfiets vind ik dat meestal handiger. Dan heb ik alvast wat vaart, en ook is de zwaai die ik met mijn rechterbeen moet maken minder hoog dan wanneer mijn linkervoet nog aan de grond zou staan.handigmetgeld schreef: ↑14-10-2019 17:27Dat kan ik ook niet, maar ik vind dat er ook zo onhandig uitzien dat ik niet zou weten waarom je dat zou willen? Ik zet gewoon m'n rechterpedaal omhoog, ga erop staan (waardoor fiets naar voren rolt en ik omhoog kom), en dan kom ik uit op zadel, zet linkervoet op linkerpedaal en rij. Waarom zou je zo raar willen steppen?
Bij mij gaat het (ook met damesfiets) juist klungeliger als ik uit stilstand, al met aan iedere kant 1 been, moet beginnen te fietsen. Krijg ik bijvoorbeeld een trapper tegen mijn scheen ofzo.
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 14 oktober 2019 om 17:42
Ik heb een echtgenoot die liever lange spaghetti heeft dan korte.patsy--stone schreef: ↑14-10-2019 17:38Spaghetti met vlekkende saus is gewoon door een sadist bedacht!
Ik koop het niet meer. Er zijn genoeg kleinere pastavormpjes. En in een Italiaans restaurant bestel ik gelukkig sowieso liever het visgerecht of melanzane alla parmigiana (dat ovengerecht dat je gewoon mag snijden).
Hier dus altijd het eeuwig gevecht
.Af en toe krijgt ie dus zijn zin en hang ik maar onder de vlekken.
maandag 14 oktober 2019 om 17:43
Oeiii, zo erg heb ik het nog niet! Is dat mijn voorland?Kraaienpootje schreef: ↑14-10-2019 17:37Dit kan ik ook allemaal niet!
Die gezichten en namen niet aan elkaar kunnen koppelen kan echt genante situaties opleveren. Heb ik al meerdere keren met iemand gesproken, moet ik diegene opzoeken in een kantoortuin. Niet dus. Ik heb al verschillende keen gehad dat ik zo'n kantoor tuin binnen liep met de vraag: "waar zit die en die?" Staat de betreffende persoon dus voor mijn neus....
Andere situatie: op een situatie zit een dame al de hele ochtend naast me. In de middag een appart discussie groepje geleid door ook een dame. Na de discussie weer centraal bijeen komen in de zaal. Zit de dame van de ochtend weer naast mij. Ik vraag haar hoe haar discussie groepje was. Blijkt ze dezelfde dame te zijn als de groepsleider van mijn discusse groep
Ha ha ik moest wel hardop lachen om je verhaal...
You can never have too many hats, gloves and shoes
