Wat te doen met eigenwijze zieke?

quote:kikkie1 schreef op 22 januari 2009 @ 20:37:

dat ze nu een gevaar voor zichzelf is, speelt sinds een paar dagen, dit weet de dokter nog niet en gaat besproken worden. Maar de dokter is duidelijk, als de patient het niet wil, kan je op je kop gaan staan, maar dan gebeurt er niets.



En terecht.

Want dan kun je situaties krijgen waarin de familie aangeeft dat moeder zo'n doodswens heeft........



quote:Daarnaast zegt ze dat ze hulp heeft want haar kinderen komen haar wel helpen. En die doen dat met liefde maar hebben ook hun eigen verplichtingen.



Als haar kinderen die verplichting niet aan kunnen, dan moeten de kinderen zelf het initiatief nemen tot een gesprek met moeder en de huisarts zelf.

De Huisarts kan meer informatie geven hoe .e.e.a geregeld is in jullie omgeving.





quote:Misschien lopen er ook teveel zorgen om haar doorheen, dat ik te weinig naar haar kant kijk.



Schuldgevoel?



quote:

Dus daarom reageer ik misschien wat vel op jullie reacties, maar wie zou dat niet doen?

Overigens schreef ik al dat de dokter een opname adviseert maar dat ze dit weigert.



Dokters kunnen adviseren wat ze willen, maar zolang de patient nog bij het verstand is, en dat niet wil, dan houdt het op. En hij zal naar haar luisteren, want ze is nog bij haar verstand.



Ik snap je zorgen, maar leg die zorgen neer bij haar kinderen, en kijk wat mogelijk is voor jou om te doen. Overleg met elkaar, en LUISTER naar wat oma wil.

Oma is niet gek, oma weet echt wel wat ze wil. Maar...... Als zij inderdaad het gevoel heeft dat dat niet gerespecteerd wordt, en zij moet doen dat wat handig voor de familie is, dan kan ik me voorstellen dat zij haar kont tegen de krib gooit.

Zou ik ook doen.



Doodgaan is het intiemste wat een mens kan doen, en dat zou ik graag op mijn wijze willen doen, en niet op de manier waarop het een ander goed uitkomt.



JOjanneke

Wat een moeilijke situatie, kan me voorstellen dat je niet goed weet wat je ermee moet. Het is zo dat de huisarts idd iemand niet kan dwingen om opgenomen te worden, maar: wanneer degene een gevaar voor zichzelf of anderen vormt (dus bijvoorbeeld 's nachts gaat dwalen, gas aan laten) kan er een gerechtelijke machtiging worden aangevraagd. Hierbij moet dan wel een bewijs zijn dat ze daadwerkelijk een gevaar vormt voor zichzelf danwel anderen. In dat geval kan zij gedwongen worden opgenomen, niet fijn maar uiteindelijk zal het wel het beste zijn als de situatie zo ver is, zo krijgt ze de zorg die ze verdient en nodig heeft.



Sterkte ermee!

Ik ben het gedeeltelijk met JOjanneke eens, al is het soms wat kort door de bocht.



Probeer met haar het gesprek aan te gaan. Ik merk mij mijn eigen grootouders dat het goed werkt als je de situatie uitlegt met dagelijkse feiten en voorbeelden. Dingen die duidelijk zijn en waar ze niet omheen kunnen. Maar laat ze vooral zelf de keuze maken. Het blijft haar leven en haar keuze. Het enige dat jij kunt doen is oplossingen aandragen.



Leg haar dus uit dat jullie niet iedere dag kunnen komen om te helpen met wassen eten etc etc. Dus als ze niet wil gaan stinken en verhongeren er dus hulp zal moeten komen. Wil ze geen hulp dan kiest ze dus voor stinken en verhongeren en uiteindelijk op die manier sterven. Als je dat beeld duidelijk schetst en ze kiest er nog steeds voor, dan is dat haar keuze. Hoe moeilijk die ook voor jullie te begrijpen is. Leg haar alle mogenlijke vormen van hulp voor, laat haar zien wat mogenlijk is en op welke manier.



Veel ouderen hebben bij hulp het idee dat ze weggestopt worden in de verzorgings tehuizen zoals ze vroeger waren (grote zalen met bedden vol mummelende oudjes), maar hulp kan tegenwoordig op maat worden aangepast en dus heel integer zijn.

Kortom, het kost even tijd en moeite, maar ga het gesprek aan!

Ook oude mensen hebben recht op autonomie, zelf beslissen over hun leven. Dit is een groot goed en dat laten weinig ouderen zich zomaar afnemen. Ik denk dat je oma bang is dat als er vreemden over de vloer komen, ze niets meer te zeggen heeft. En deels heeft ze daar ook nog gelijk in.



Ga eens met oma om tafel zitten en vraag haar hoe ze dingen op wil lossen. Als ze aangeeft dat haar kinderen haar wel helpen, dan zullen die kinderen aan moeten geven dat ze dat niet willen/kunnen. Dast ze zus en zo wel kunnen, maar dit en dat niet. Duidelijk zijn. En dan vraag je oma weer, als de kinderen het niet kunnen doen, hoe moet het dan worden opgelost? Etc. Laat haar haar eigen beslissingen nemen. Als dat is dat ze dan drie dagen in de week niet wordt aangekleed en in haar duster blijft, so be it. Als zij dat maar goed vindt. Zulke dingen zijn pas mensonterend als dit gedwongen moet door gebrek aan hulp. Maar als iemand daar voor kiest omdat het alternatief, vreemden over de vloer, haar niet aanstaat: laat dat dan zo.



Eten en drinken is wel belangrijk. Vraag haar hoe ze dat voor zich ziet? Hoe kan iemand daar bij helpen?



Inventariseer met de familie wat wie wanneer kan doen en hoelang je dat vol gaat houden. En maakt afspraken met oma, tot hoever jullie zelf voor haar kunnen zorgen. Best kans dat als het thuis steeds moeilijker wordt, ze wel hulp wil accepteren. Ze is er nu nog niet aan toe en dan kun en mag je niemand daartoe dwingen.



Je geeft zelf al aan dat oma achteruit gaat. Hoelang schatten de artsen in dat ze nog heeft?

Mijn familie heeft ooit in een vergelijkbare situatie gezeten. Oma werd ook erg verward, maar wilde geen hulp. De kinderen gingen elke dag even langs, totdat de dochter die om de hoek woonde 1 weekendje weg was. Oma liep door het huis en viel, het alarm lag op de eettafel in plaats van in haar buurt. Oma is uiteindelijk 2 dagen later gevonden met een gebroken heup, ernstig vervuild, bijna dodelijk uitgedroogd en vreselijk in de war. Op het nippertje heeft ze het gered en daarna nog een jaar of wat in een verpleegtehuis gewoond voordat ze overleed. Maar het had niet veel gescheeld....



Respect voor ouderen is noodzakelijk en zelf inspringen zolang dat kan natuurlijk heel erg OK. Maar houd alstjeblieft de grenzen van het leefbare in de gaten. Als oma echt niet meer in staat is om voor zichzelf de juiste beslissingen te nemen, of een gevaar wordt voor zichzelf en/of haar omgeving, dan moet er actie ondernomen worden. Als het nodig is dan kan via de rechtbank de beslissingsbevoegdheid bij oma vandaan worden genomen en bij een familielid worden neergelegd.



Sterkte!

Eens met nummer zoveel. Als iemand zo in de war raakt dat deze geen beslissingen meer kan nemen over haar eigen veiligheid en welzijn, dan moet er wel ingegrepen worden.



Met de wet bopz (bijzondere opname psychiatrische ziekenhuizen) kan iemand dan gedwongen worden tot een opname.