Wat voor vreemd advies/feedback heb jij ooit gekregen?

20-01-2025 21:35 241 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Even een luchtig topic. Wat is het vreemdste advies of feedback dat je ooit hebt gekregen van iemand waarbij je jezelf toch even achter je oor moest krabben.

TO trapt uiteraard af.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Redballoon schreef:
21-01-2025 15:19
Ohja, toen ik was aangekomen door medicatie zei de huisarts van de instelling waar ik zat dat ik een memo op de koelkastdeur moest plakken met daarop: nee, bah, vies! Zodat ik geen eten uit de koelkast zou eten, hahahaha!
Bizar!

Toen ik met mijn dochter bij een psychiater was om ADHD te laten diagnosticeren moest zij (1.70 en 52 kilo) op de weegschaal gaan staan. De psychiater tuurde naar haar computerscherm, tikte het gewicht in en zei zonder op te kijken: “Je hebt wel obesitas, dat is misschien ook een aandachtspuntje.” Mijn dochter en ik keken elkaar verbijsterd aan en begonnen toen te lachen. Ik zei: “Als u even naar haar kijkt, ze zit hier, kunt u zien dat het wel meevalt.” Toen pas keek de psychiater haar aan, en na enig nadenken kwam ze tot de conclusie dat ze iets verkeerd had ingevoerd in haar pc. o_o Totaal gestoord echt. Ze bood nog wel haar excuses aan en gelukkig ging het alleen om de medicatie en hoefde mijn dochter haar daarna nooit meer te zien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een pedicure waar ik voor het eerst kwam, we hadden het over dat ik op dat moment geen werk had.

'Oh je hebt een blauwe maandag journalistiek gestudeerd? Bel naar de NOS! Die Annechien Steenhuizen vind ik echt een topvrouw. Als je het niet probeert weet je het nooit toch. En mijn vriendin werkt bij de Volkskrant, die kan ik weleens vragen'.

Ja tuurlijk, ze nemen me vast wel aan bij de NOS en de Volkskrant zonder enige relevante ervaring. :nut:

En toen ik klaar was:

'En lekker naar buiten gaan dit weekend hoor, er x en y en z te doen in de stad!' (Toen ik had gezegd dat ik niet zo'n uithuizig persoon ben en geen plannen had).

Ben er niet meer teruggegaan, kreeg helemaal geen fijne vibes bij die vrouw haar sociale manier van doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet ik maar een vriendin, die volledig verlamd is. Volgens de keuringsarts kon ze wel een kwartier staan om huishoudelijke taken uit te voeren. 🤪
"Boring conversation anyway"
Alle reacties Link kopieren Quote
Een vriendin van een vriendin van mij over een man met wie ik na een avondje stappen en wat drankjes op had gezoend, maar nogal zeurde en opdringerig was. ,,Anders moet je hem maar gewoon daten, dan heb je ook een keer een man."
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik rond mijn 19e bij een therapeute zat, mijn eigen psycholoog was er die week niet. We hadden het over dat ik niet wist wat ik later wilde doen en dat ik moeite had met werkgerelateerde zaken.

'Dan neem je toch een uitkering?'
Alle reacties Link kopieren Quote
Redballoon schreef:
21-01-2025 15:19
Ohja, toen ik was aangekomen door medicatie zei de huisarts van de instelling waar ik zat dat ik een memo op de koelkastdeur moest plakken met daarop: nee, bah, vies! Zodat ik geen eten uit de koelkast zou eten, hahahaha!
Die van mij (eerste psychiater) zei dat ik gewoon niet toe moest geven aan de honger. Zelf zeker nooit kotsmisselijk van de honger geweest. Dombo.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
21-01-2025 15:31
Bizar!

Toen ik met mijn dochter bij een psychiater was om ADHD te laten diagnosticeren moest zij (1.70 en 52 kilo) op de weegschaal gaan staan. De psychiater tuurde naar haar computerscherm, tikte het gewicht in en zei zonder op te kijken: “Je hebt wel obesitas, dat is misschien ook een aandachtspuntje.” Mijn dochter en ik keken elkaar verbijsterd aan en begonnen toen te lachen. Ik zei: “Als u even naar haar kijkt, ze zit hier, kunt u zien dat het wel meevalt.” Toen pas keek de psychiater haar aan, en na enig nadenken kwam ze tot de conclusie dat ze iets verkeerd had ingevoerd in haar pc. o_o Totaal gestoord echt. Ze bood nog wel haar excuses aan en gelukkig ging het alleen om de medicatie en hoefde mijn dochter haar daarna nooit meer te zien.

Hier word ik echt kwaad van gewoon.
Alle reacties Link kopieren Quote
petronella72 schreef:
21-01-2025 15:12
Ik was afgestudeerd aan de kunstacademie en al enige tijd actief als zelfstandig illustrator. Op een gegeven moment kreeg ik een opdracht voor een project waarbij jongeren de doelgroep waren. Een familielid opperde toen serieus om voor het kennismakingsgesprek met de opdrachtgever, mijn tekeningen van de middelbare school in mijn portfolio te doen: "want dat zou jongeren vast aanspreken"...

Toen ik rond de 50 was, met zo'n 25 jaar werkervaring, ging ik me oriënteren op iets anders.
Een familielid gaf toen heel goedbedoelend een boekje met sollicitatietips cadeau. Maar die waren duidelijk voor héél erg beginnende sollicitanten, het niveau van het boekje was "trek schone kleren aan als je naar een gesprek toe gaat en eet geen kauwgom tijdens het gesprek". Ehh, bedankt?

Jouw post doet me daar even aan denken, in die zin dat mensen soms wel leuk willen meedenken maar helemaal de feeling niet hebben in welk speelveld je zit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
21-01-2025 15:31
Bizar!

Toen ik met mijn dochter bij een psychiater was om ADHD te laten diagnosticeren moest zij (1.70 en 52 kilo) op de weegschaal gaan staan. De psychiater tuurde naar haar computerscherm, tikte het gewicht in en zei zonder op te kijken: “Je hebt wel obesitas, dat is misschien ook een aandachtspuntje.” Mijn dochter en ik keken elkaar verbijsterd aan en begonnen toen te lachen. Ik zei: “Als u even naar haar kijkt, ze zit hier, kunt u zien dat het wel meevalt.” Toen pas keek de psychiater haar aan, en na enig nadenken kwam ze tot de conclusie dat ze iets verkeerd had ingevoerd in haar pc. o_o Totaal gestoord echt. Ze bood nog wel haar excuses aan en gelukkig ging het alleen om de medicatie en hoefde mijn dochter haar daarna nooit meer te zien.
Dit gedrag zou perfect gepast hebben bij de arts die mij mijn ADHD-medicatie voorschreef. Had zij een achternaam die aan vliegtuigen doet denken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Redballoon schreef:
21-01-2025 15:19
Ohja, toen ik was aangekomen door medicatie zei de huisarts van de instelling waar ik zat dat ik een memo op de koelkastdeur moest plakken met daarop: nee, bah, vies! Zodat ik geen eten uit de koelkast zou eten, hahahaha!
Dat is toch helemaal niet helpend? Wat een raar advies van die arts! :O
Je pense donc je suis
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
21-01-2025 15:31
Bizar!

Toen ik met mijn dochter bij een psychiater was om ADHD te laten diagnosticeren moest zij (1.70 en 52 kilo) op de weegschaal gaan staan. De psychiater tuurde naar haar computerscherm, tikte het gewicht in en zei zonder op te kijken: “Je hebt wel obesitas, dat is misschien ook een aandachtspuntje.” Mijn dochter en ik keken elkaar verbijsterd aan en begonnen toen te lachen. Ik zei: “Als u even naar haar kijkt, ze zit hier, kunt u zien dat het wel meevalt.” Toen pas keek de psychiater haar aan, en na enig nadenken kwam ze tot de conclusie dat ze iets verkeerd had ingevoerd in haar pc. o_o Totaal gestoord echt. Ze bood nog wel haar excuses aan en gelukkig ging het alleen om de medicatie en hoefde mijn dochter haar daarna nooit meer te zien.
Deze vind ik heel vervelend. Gelukkig heeft zij dan wel haar excuses aangeboden maar zo een opmerking is toch in eerste instantie schrikken. Ik kwam een keer om mijn bloeddruk te laten meten bij de huisarts en de doctorsassistente zei toen:´Als hij te hoog is dan is het wel handig om 5 kilo af te gaan vallen.´ Wow! Ik had een bmi van 23,5 en schoot nogal in verdediging.
Je pense donc je suis
Alle reacties Link kopieren Quote
Ginevra schreef:
21-01-2025 17:01
Toen ik rond de 50 was, met zo'n 25 jaar werkervaring, ging ik me oriënteren op iets anders.
Een familielid gaf toen heel goedbedoelend een boekje met sollicitatietips cadeau. Maar die waren duidelijk voor héél erg beginnende sollicitanten, het niveau van het boekje was "trek schone kleren aan als je naar een gesprek toe gaat en eet geen kauwgom tijdens het gesprek". Ehh, bedankt?

Jouw post doet me daar even aan denken, in die zin dat mensen soms wel leuk willen meedenken maar helemaal de feeling niet hebben in welk speelveld je zit.
Ja, hier ook 50+, maar merk vooral bij ouders/ schoonouders dat ze steeds opnieuw lijken te vergeten dat je een volwassene bent met ruime levenservaring. Alsof ze in een reflex steeds terugschieten in een minderjarigen-bevoogdingsmodus.
Alle reacties Link kopieren Quote
Noah_Bloem schreef:
21-01-2025 15:45
Die van mij (eerste psychiater) zei dat ik gewoon niet toe moest geven aan de honger. Zelf zeker nooit kotsmisselijk van de honger geweest. Dombo.
Oh die heb ik ook gehoord, stelletje grapjassen. Ik was in staat om de planken van de voorraadkast op te eten als er niets meer te eten was.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
21-01-2025 17:43
Oh die heb ik ook gehoord, stelletje grapjassen. Ik was in staat om de planken van de voorraadkast op te eten als er niets meer te eten was.
Heel herkenbaar dit. Ik heb nu pas geleden medicatie gekregen om het hongergevoel tegen te gaan. Soms heb ik het idee dat het helpt, andere keer niet echt.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent zo snel en oplossingsgericht. Dat is echt zielig voor je teamleden, dus misschien kan je voortaan beter je mond houden, anders worden ze onzeker.

Ik heb het 10 minuten geprobeerd en toen er nóg geen oplossing was de mijne maar gegeven :lol:
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Diploma uitreiking middelbare. Door de leraar Engels tevens mentor. Meisje ...... kom maar halen. Nooit gedacht dat het jou soort zou lukken. Was in 1987. Mijn moeder ontplofte.
Alle reacties Link kopieren Quote
petronella72 schreef:
21-01-2025 17:07
Dit gedrag zou perfect gepast hebben bij de arts die mij mijn ADHD-medicatie voorschreef. Had zij een achternaam die aan vliegtuigen doet denken?
Ik moet even nadenken over haar naam, schiet me hopelijk weer te binnen… Het was iig bij PsyQ in Amsterdam.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
21-01-2025 17:45
Je bent zo snel en oplossingsgericht. Dat is echt zielig voor je teamleden, dus misschien kan je voortaan beter je mond houden, anders worden ze onzeker.

Ik heb het 10 minuten geprobeerd en toen er nóg geen oplossing was de mijne maar gegeven :lol:
Zoiets zei mijn leidinggevende ook. Mijn collega’s vonden mij intimiderend. Of ik me wat wilde aanpassen.
Alle reacties Link kopieren Quote
MadameBijoux schreef:
21-01-2025 17:26
Deze vind ik heel vervelend. Gelukkig heeft zij dan wel haar excuses aangeboden maar zo een opmerking is toch in eerste instantie schrikken. Ik kwam een keer om mijn bloeddruk te laten meten bij de huisarts en de doctorsassistente zei toen:´Als hij te hoog is dan is het wel handig om 5 kilo af te gaan vallen.´ Wow! Ik had een bmi van 23,5 en schoot nogal in verdediging.
Sommige psychiaters zijn blijkbaar erg op de data gericht en minder op de persoon die erachter zit. (Ik heb een paar psychiaters in mijn vriendenkring en dat zijn superleuke mensen, maar wel eh… best een beetje maf.)

Jouw ervaring met de doktersassistente is ook pijnlijk. Sommige mensen zeggen volgens mij alleen iets om geluid te maken. Zeg dan niks!!
Alle reacties Link kopieren Quote
Claire45 schreef:
21-01-2025 15:31
Bizar!

Toen ik met mijn dochter bij een psychiater was om ADHD te laten diagnosticeren moest zij (1.70 en 52 kilo) op de weegschaal gaan staan. De psychiater tuurde naar haar computerscherm, tikte het gewicht in en zei zonder op te kijken: “Je hebt wel obesitas, dat is misschien ook een aandachtspuntje.” Mijn dochter en ik keken elkaar verbijsterd aan en begonnen toen te lachen. Ik zei: “Als u even naar haar kijkt, ze zit hier, kunt u zien dat het wel meevalt.” Toen pas keek de psychiater haar aan, en na enig nadenken kwam ze tot de conclusie dat ze iets verkeerd had ingevoerd in haar pc. o_o Totaal gestoord echt. Ze bood nog wel haar excuses aan en gelukkig ging het alleen om de medicatie en hoefde mijn dochter haar daarna nooit meer te zien.
Stand niet nadenken alleen oplezen. Bij mijn vriend wilden ze zo 1.90 en 38 kg in het dossier zetten want dat zei de weegschaal. ‘Eh hij is wel slank maar als dit klopt ben je echt bijna dood.’
O ja, dat klopte inderdaad toch eigenlijk niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Peertjes schreef:
21-01-2025 08:07
Volgens mij was dat hun stokpaardje, met erbij: alle moeders denken altijd dat hun kind honger heeft.

Hoop dat dat in de loop de jaren inmiddels veranderend is bij dat CB.

Ik keek voor een bezoek altijd even wat ze volgens de richtlijnen moesten hebben aan voeding en dreunde dat netjes op. Dan was het altijd ah ja hoor, alles verloopt keurig volgens de curve :nut:
Heb zoveel gedoe met het CB en schoolarts gehad.
Mijn zoon was vanaf de geboorte dus al groot en zijn lijn was standaard +2 in die curve.

Nadat ik op het matje moest komen en door een extreem articulerende arts te horen kreeg "Turkse mensen eten veel baklava' (vader van m'n zoon is Turks) was ik er klaar mee. Ik kreeg haar niet aan haar verstand dat ook Turkse mensen niet dagelijks baklava eten en dat mijn zoon gewoon altijd al langer en zwaarder was.
Hij is nooit dik geweest maar zat qua lengte ook bovenin de curve.

Het hoogtepunt moest nog komen toen hij na een bezoek aan de schoolarts voor de spiegel stond te huilen.
Mevr had gezegd dat hij Veel Te Dik was. En public.
Ze wilden me eerst niet te woord staan toen ik op gesprek kwam 'zonder dat je kindje er bij is gaan we niet in gesprek".

Nouja uiteindelijk dus toch omdat ik weigerde om weg te gaan.
De sfeer werd lichtelijk ongemakkelijk toen ik midden in de ontvangstruimte bleef staan, uren lang.

Het was een kort gesprek en ze vallen ons niet meer lastig.

Ook leuk, diezelfde zoon sprak op de psz niet.
Thuis wel maar hij voelde zich niet op z'n gemak bleek later.
Er werden zonder dat wij het wisten allerlei testen gedaan en het was duidelijk, leerachterstand, taalachterstand, beter naar een psz voor kinderen van het azc.
(' Praten jullie wel thuis? 'Uuh ja...'Dan zeker geen Nederlands'..)
Hij kwam met een enorm negatieve overdracht op de basisschool.

Hij is nu 12 en het middelbare schooladvies is vwo, hij spreekt 4 talen waarvan hij er zichzelf 2 heeft geleerd dmv apps...
Tja.

Ik ben wel klaar met dat soort instanties en hun adviezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
21-01-2025 14:45
(Schoon)familie die je verzoeken of je een baby wil maken omdat zij dat leuk vinden, blijf ik iets aparts vinden.
Ik ook en dan ook nog op die leeftijd. Gelukkig was dochter adrem genoeg met reactie.
In a world where you can be anything, be kind. Banksy
Alle reacties Link kopieren Quote
LaFleurNoire schreef:
21-01-2025 15:18
Ik kreeg ooit van mijn leidinggevende het advies om “mijn hormonen op het nachtkastje te laten liggen”. Ik was bezig met een fertiliteitstraject(dat was hem bekend)en moest hormonen slikken en spuiten onder andere. En ja, dat heeft wel enige invloed op je gemoedstoestand maar ik ging echt niet als een malloot te keer op de werkvloer ofzo.
Wat gemeen zeg!
In a world where you can be anything, be kind. Banksy
Alle reacties Link kopieren Quote
God ja het CB. Zoon was vanaf geboorte al nog net binnen -2 lijn qua lengte en gewicht. Zie die assistente (die de baby woog en de metingen deed) nog voor mij. ‘Hij is echt te klein’. Ja wat wil je dat ik daar aan ga doen? Er een stukje aan vastplakken? Vervolgens ‘Hij is veel te licht’. :bonk:
De CB-arts zelf vond ‘m er prima in verhouding uitzien. Wat hij toen ook was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
21-01-2025 17:43
Oh die heb ik ook gehoord, stelletje grapjassen. Ik was in staat om de planken van de voorraadkast op te eten als er niets meer te eten was.
Ik moet echt bijna huilen nu ik jouw reactie lees... ik slik antipsychotica en een uur nadat ik het heb ingenomen kan ik alleen maar denken aan eten. En dan geen groente of fruit, maar chips, chocola etc. Ik geef mezelf al 10 jaar lang enorm op m'n kop dat ik gewoon geen discipline heb. Ik schaam me zo verschrikkelijk dat ik dus ook nooit hulp gezocht heb, omdat het gewoon aan m'n mindset ligt.
(Overdag heb ik helemaal geen last van die eet obsessie)
Ik ga morgen de huisarts bellen.
Dankjewel, je hebt geen idee wat jouw berichtje met me doet... dankjewel.
Sorry voor ot!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven