Zou jij de moordenaar van een geliefde kunnen vergeven?

22-08-2020 08:32 47 berichten
Ik vind het heel moeilijk te begrijpen dat mensen dat kunnen en toch lees je het best vaak. Ik heb net een boek gelezen, waarin een vrouw schrijft over de moord op haar dochter. Vermoord door haar ex, hartverscheurend. Heb er om gehuild, zo diep geraakt was ik.
Daarna ben ik gaan googelen en de zus van de vermoorde jonge vrouw heeft de moordenaar vergeven las ik.
Ze zei dat als iemand dat eerder tegen haar had gezegd, ze die persoon voor gek had verklaard. Toch is het gebeurd.

En je hoort het vaker.

Denk he dat jij het zou jij het kunnen? Kun je dit soort dingen toch zonder dat je het ooit voor mogelijk hebt gehouden? Werkt je brein toch anders dan je denkt?

Het fascineert me.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk, dat het rust geeft

Maar ik kan me werkelijk niet voorstellen, hoe het voelt
Dat weet je niet eerder dan dat het je gebeurt. Je kan nog zo'n vergevensgezind type zijn, maar dan nog wil dat niet veel zeggen. Je weet het gewoon niet.

Ik schaar mezelf wel onder een vergevingsgezind type, maar als dit zou gebeuren, ik denk het niet.
Dit zijn van die dingen die je zelf moeten gebeuren om te weten wat je zou doen. Als ik er zo over nadenk dan denk ik dat ik dat nooit zou kunnen doen: de moordenaar van mijn kind vergeven.
Hoe je dan wel een modus kunt vinden om een soort van normaal verder te kunnen, weet ik niet. Ik denk wel dat het rust geeft als je zou kunnen vergeven. Ik weet niet of ik daartoe in staat ben, als het gaat om een dierbare.
Vergeven betekent dat je met jezelf in het reine komt, niet met de ander.
Ik kan het me niet voorstellen nee, maar ik ben niet zo vergevingsgezind zeker niet als diegene mijn dierbare had vermoord.
Het zou er wel vanaf hangen bij mij of het een ongeluk was of dat het echt gruwelijk was, verkrachting, marteling, etc. Dat zou ik nooit vergeven.
Alle reacties Link kopieren
Nee, onmogelijk.
Ik ben ook niet vergevingsgezind. Dus ik kan me al helemaal niet voorstellen dat je de moord op je kind kunt vergeven.
Ik denk eerder accepteren/loslaten. Ze gaan echt niet samen koffiedrinken hoor.
Ik vraag me ook af wat vergeven dan precies inhoudt. Ongeluk is misschien ook weer wat anders dan moord.

Dat er dan mensen zouden zijn, die dan ook echt geen straf meer nodig vinden en ze het een fantastische mens vinden verder. Geloof er weinig van.
anoniem_393625 wijzigde dit bericht op 22-08-2020 09:10
21.64% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
denk dat ik er niets zinnigs over kan zeggen aangezien ik mij niet kan voorstellen hoe dat zou zijn.
Nee, dat zou ik nooit kunnen. Als iemand mijn dierbare zou vermoorden zou ik die persoon zelf willen vermoorden.
Dat weet ik niet. Ik denk dat je dat nooit van tevoren kunt zeggen. Zoiets is zo ingrijpend, je kunt niet voorspellen hoe je daarmee omgaat.

Zelf zie ik mezelf niet als vergevingsgezind, en als ik er wel eens over nadenk, dan zie ik mezelf zo'n moordenaar eerder iets aandoen. Maar geen idee.

Ik denk wel dat het heel goed is voor jezelf, als je dat kunt. Want anders vergiftigd de daad van die moordenaar ook jouw leven. Dus vergeven, ten bate van jezelf.
Maud*de*Braose schreef:
22-08-2020 09:12
Dat weet ik niet. Ik denk dat je dat nooit van tevoren kunt zeggen. Zoiets is zo ingrijpend, je kunt niet voorspellen hoe je daarmee omgaat.

Zelf zie ik mezelf niet als vergevingsgezind, en als ik er wel eens over nadenk, dan zie ik mezelf zo'n moordenaar eerder iets aandoen. Maar geen idee.

Ik denk wel dat het heel goed is voor jezelf, als je dat kunt. Want anders vergiftigd de daad van die moordenaar ook jouw leven. Dus vergeven, ten bate van jezelf.

Wat jij schrijft is precies wat de mensen die zo iemand hebben vergeven ook zeggen en hoe ik ook denk.

Ik denk dat iedereen van te voren zegt het niet te kunnen. Dat zei de zus van die jonge vrouw óók. En toch gebeurt het.
Ik denk dat je brein zo gaat werken dat je iemand kunt vergeven om zelf verder te kunnen met je leven inderdaad.

En soms kunnen mensen het ook niet. Wat heel menselijk en begrijpelijk is.
Nee, ik zal dat niet kunnen. Als het de moord op een onschuldige dierbare, en zeker een kind van mij betreft dan zal ik niet rusten voor de moordenaar zelf ook dood is. Het liefst zou ik hem/haar dan zelf afslachten.
Terwijl ik normaal nog geen vlieg kan doden en me al zwaar schuldig voel wanneer ik iemand per ongeluk op de tenen ben gaan staan.

Dus pas op: blijf van mijn dierbaren af!

Ooit heb ik een jongen volledig in elkaar getrapt toen hij een kat probeerde in brand te steken.
Ik ben nu een oud wijf, maar ik zou het zo weer doen, als ik zou kunnen.
Alle reacties Link kopieren
aardbeienslof schreef:
22-08-2020 08:49
Ik denk eerder accepteren/loslaten.
Dat denk ik ook. Het is meer dat je het voor jezelf accepteert, zodat je verder kunt. En dat je daardoor niet meer boos bent. Maar echt vergeven dat iemand zoiets gedaan heeft, dat geloof ik niet. Ik zou het in ieder geval nooit kunnen.
Alle reacties Link kopieren
Hij zou de persoon zijn die me dan het allerminste kan schelen, zolang hij mij geen verdere last veroorzaakt. Me gaat bellen, treiteren e.d. Alles is denkbaar. Slecht of ongelukkig, wat de oorzaak is dat weet je toch niet, en zou dat iets uitmaken? Je hebt je geliefde verloren, door één emotioneel moment van "zomaar iemand" die zich niet in de hand kon houden. Jaloezie, haat, afwijzing, wraak, whatever.

Er moeten passende maatregelen getroffen worden. Het rechtvaardigheidbeginsel is belangrijk, anders blijft het smeulen bij de mensen. Verder moet de kans zeer groot zijn dat het zich niet herhaalt. De straf moet behoorlijk onaangenaam zijn en een zekere duur hebben.

Wraak zou bij mij geen grote rol spelen; daarvoor is hij voor mij te onbelangrijk. Ik wil mijn verdere dagen niet laten verpesten door zo'n trieste figuur. Maar is de kans op herhaling groot, dan moet hij uit de samenleving worden gehaald. Zelfs doding (ik noem het geen doodstraf want het is niet bedoeld als straf) zou ik in sommige gevallen een optie vinden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het me nog kunnen voorstellen als de dood niet opzettelijk zo bedoeld is. Bijvoorbeeld als iemand mijn kind doodgereden heeft.
Maar als iemand iets met opzet gedaan heeft vind ik vergeven sowieso moeilijk.
Sinds ik mijn oudste kind heb, die geweldloos en harmonieus is, denk ik dat voor haar het zou moeten kunnen.
Zij wil niet dat ik met woede in mijn hart een ander verdriet doe. Dus ik zou me schamen als ik als een wraakgodin tekeer zou gaan.
Voor ik kinderen had achtervolgde ik mensen al naar de hel en terug als ze me verkeerd aankeken (bij wijze van).
Maar nu denk ik sneller: wat heb ik eraan.
Maar je weet niet wat verdriet met je doet.
Alle reacties Link kopieren
Welk boek heb je gelezen Georgia?
Alle reacties Link kopieren
Vrees dat ik te wraakzuchtig ben hiervoor. Ik kan echt haat voelen. En voel sowieso veel bescherming naar mijn geliefdes toe. Maar vergeving is ook iets wat pas jaren later ontstaat, lijkt me. Eerst krijg je de woede, de pijn, de rouw. In Nederland met ons rechtssysteem zou ik het niet kunnen, een moordenaar zoals Volkert van der graaf, die je nu gewoon kan tegenkomen in de bus. Nee, dat zou ik niet kunnen loslaten. Als iemand zijn leven niet meer in vrijheid kan doorbrengen zou voelen als gerechtigheid en beter te accepteren zijn.
Alle reacties Link kopieren
Oh nee, nooit!!

Een plek geven geeft jezelf rust....
Nee, ik zou wraak willen.

Ik las van de week dat familie van een doodgereden man, de dader vergaf. Daar kan ik ook niet bij. Het zou je vader maar zijn geweest!
Alle reacties Link kopieren
Nee
Sjulia schreef:
22-08-2020 09:32
Vrees dat ik te wraakzuchtig ben hiervoor. Ik kan echt haat voelen. En voel sowieso veel bescherming naar mijn geliefdes toe. Maar vergeving is ook iets wat pas jaren later ontstaat, lijkt me. Eerst krijg je de woede, de pijn, de rouw. In Nederland met ons rechtssysteem zou ik het niet kunnen, een moordenaar zoals Volkert van der graaf, die je nu gewoon kan tegenkomen in de bus. Nee, dat zou ik niet kunnen loslaten. Als iemand zijn leven niet meer in vrijheid kan doorbrengen zou voelen als gerechtigheid en beter te accepteren zijn.
Ik zou al die hogerberoeps niet eens kunnen verdragen waar dan zo'n moordenaar met 'n zelfvoldane blik bij zit. Je zou voor minder moordlustig worden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven