'Jij voegt veel aan haar leven toe, maar zij niet aan jou'

Misschien wás het wel zo dat desbetreffende man veel toevoegde aan het leven van zijn geliefde, maar zij niet aan dat van hem. Kan toch? Dan lijkt het me tijd voor hem om de balans op te maken.



Of misschien snapt zijn vriend er helemaal niks van, en voegt zij dingen toe waar hij geen weet van heeft. Zolang de man het zelf wel weet, is er geen probleem.



Maar ik begrijp eigenlijk niet wat het stukje gesprek wat je opving te maken heeft met de rest van je bericht.

Eens met Pink.

Daarnaast denk ik dat je best 'genoeg aan jezelf' kan hebben, en toch verdrietig zijn als een relatie stukloopt. Genoeg aan jezelf hebben betekent niet dat je een ijsblok bent die er geen bal om geeft of hij gezelschap heeft ja of nee.



Ikzelf heb wel een diepgewortelde zekerheid dat ik 't in mijn uppie prima red, maar als mijn vriend 't uit zou maken zou ik daar toch behoorlijk ziek van zijn, mijn ogen uit mijn kop janken, etc. Ik zou alleen niet denken dat mijn leven over is, want ik weet dat dat niet zo is.



En ik heb dat vanzelf voor elkaar gekregen, heb er niets speciaals voor gedaan. Wel denk ik dat 't voor mij geholpen heeft dat ik veel dingen zelf heb gedaan, ik ben bv. in mijn eentje naar 't buitenland gegaan, ik ben in mijn eentje op vakantie geweest, ik ben op kamers gaan wonen, dat soort dingen. Ik denk dat elke keer als mij iets lastigs lukt, ik weer iets zekerder van mezelf word.

Niet fijne mensvisie. Ik zie een relatie als een wisselwerking tussen 2 verschillende personen. Als je dus te weinig uit een relatie haalt, speel je daar zelf ook een rol in. (Wat iets anders is dan er volledige verantwoordelijkheid voor dragen). Als je dermate weinig respect voor iemand kunt opbrengen (of voor iemands bijdrage) denk ik dat je niet bij die persoon hoort te zijn. Ik heb iemand wel eens een vergelijkbare opmerking horen maken over een man met geld en een vrouw die niets had. In die situatie, leverde de vrouw een grote bijdrage. Ze deed zijn huishouden, kookte voor hem, gaf qua sociaal verkeer veel meer dan hij en regelde vanalles voor hem. Ze verdiende inderdaad weinig geld (als schoonmaakster), maar haar vader had hun hele huis opgeknapt (en écht mooi) en daarmee de verkoopwaarde enorm doen toenemen, hij had voor haar geen sociaal leven, en werd warm opgenomen in het hare etc. etc.



Misschien dat in die relatie de balans wel echt zoek was, maar ik kan me niet voorstellen dat er helemaal geen uitwisseling plaatsvind. Sowieso vind ik dat als je op zo'n manier over iemand praat, dat niet bepaald liefdevol overkomt. Ik kan het zelf ook niet uitstaan dat mijn vriend meer verdiende dan ik. Iemand heeft ook tegen mij gezegd dat ik 'in mijn handjes moest knijpen met zo'n man'. Nu ben ik zelf ook heel blij met hem, maar om iets andere redenen dan deze persoon insinueerde. Ik haat het dat mensen op die manier naar hun kijken en heb er een tweede baan bijgenomen (met ingang van volgende week!) om de financiële ongelijkheid aan een definitief einde te helpen.



Een relatie nodig hebben... tsja wat is nodig. Het is gewoon leuker mét (aan de andere kant, beter geen relatie dan een ongezonde relatie).

Er zijn nu eenmaal mensen die in een relatie veel nemen en weinig geven. Al dan niet bewust. Dus in die zin lijkt het mij dat zo'n uitspraak best mogelijk kan zijn.



Het valt me trouwens op dat de balans door sommigen (niet allemaal!) voor een groot deel meteen wordt gekoppeld aan geld. Lijkt mij niet de enige maat voor 'gelijkwaardigheid'. En als het feit dat men de gelijkwaardigheid tussen Noblesse Oblige en haar partner obv inkomen beoordeelt de enige reden voor haar is om een tweede baan te nemen, dan zou ik dat eigenlijk wel heel sneu vinden.

Noblesse_Oblige schreef op 01 juni 2008 @ 19:06:

Ik haat het dat mensen op die manier naar hun kijken en heb er een tweede baan bijgenomen (met ingang van volgende week!) om de financiële ongelijkheid aan een definitief einde te helpen.

Paar vragen: die financiële ongelijkheid, is dat een doorn in jouw oog of in die van een ander? Ga je nou twee banen onderhouden omdat je je schaamt voor je lagere financiële inbreng of omdat je domweg meer geld wilt hebben, zodat je wat makkelijker rondkomt?

Noblesse, wat maakt het uit als andere mensen er zo naar kijken, zolang je vriend het niet zo ziet?

Mijn man voegt enorm toe aan mijn leven omdat hij van me houdt zoals ik ben, omdat hij me in alles steunt, omdat hij me aanvult, omdat ik door gesprekken met hem mijn kijk op sommige dingen kan veranderen/verrijken, omdat hij heerlijk gezelschap is, omdat ik lekkere seks met hem heb, omdat ik door hem allerlei nieuwe dingen en nieuwe mensen leer kennen, omdat hij me heerlijke massages geeft, omdat ik met hem kan lachen, omdat ik 's nachts lekker tegen hem aan kan kruipen als ik een nachtemerrie gehad heb, omdat hij me troost als ik verdrietig ben, omdat ik mijn zorgen bij hem kwijt kan, enz...

En ik voeg enorm toe aan zijn leven om precies dezelfde redenen. Wie van ons het meeste geld verdient of heeft, speelt daarin geen enkele rol en is van geen enkel belang.

Ontdekster,

Ik snap wel enigszins wat je bedoelt! Het is natuurlijk vrij arrogant van deze meneer om dit te zeggen maar ik zou het allemaal met een korreltje zout nemen.

Het feit namelijk dat hij op deze manier bezig is met zijn waarde in een relatie laat zien dat hij daar erg onzeker over is. In het ergste geval is hij echt van mening dat zijn partner niets toevoegt aan zijn leven maar dan moet hij de ballen hebben om eerlijk te zijn en te stoppen met de relatie.



Ik zou bijzonder afknappen op dit soort mannen. Ik val op mannen die zeker zijn van zichzelf en hierdoor ook het mooie in anderen zien en niet de hele tijd hun eigen waarde willen afmeten aan die van anderen.

Ik denk dat vooral je eigen ervaringen kleuren hoe je zo'n gesprek ziet.



Misschien was die vriendin wel helemaal niet zo goed voor die vriend? Misschien was dit juist het advies dat hij horen moest. Of misschein is hij zich door deze uitspraak wel gaan afvragen wat zijn vriendin toevoegt en heeft hij ineens meer waardering voor haar gehad.



Kortom, ik ken de twee vrienden en de vriendin niet, dus er valt niet zoveel over te zeggen, behalve dat alles wat ik er van vind meer over mijn eigen blik dan over die van hen zegt.



Ikzelf geloof het niet als iemand zegt dat de 1 meer in de relatie geeft dan de ander. Misschien dat het gene wat gegeven wordt niet het gene is waar de ander naar zoekt. Maar mensen halen altijd ergens wat uit, anders gaan ze wel weg.

Ik zit geloof ik dit topic een beetje te vervuilen dus open over mijn situatie wel een eigen topic. Ik vind zo'n uitspraak hoe dan ook getuigen van zwakte. Als zó weinig respect voor iemand op kunt brengen dat je je zo lomp over iemand uit laat, nog wel tegen een ander, dan denk ik dat je geen relatie met die persoon zou moeten hebben. Ik vraag me af of mensen die zo super lomp zijn wel toe zijn aan een relatie met wie dan ook.



Zelfs als de situatie zou zijn dat de dame in kwestie wat egoistisch in de relatie zou staan en weinig te bieden zou hebben, vind ik de benadering nergens op slaan. Ofwel je gaat met iemand een gesprek daarover aan, ofwel je gaat een andere modus vinden om met die persoon om te gaan (bijvoorbeeld dat je zegt dit en dat is het enige wat wij delen, laten we het daarbij houden), of je maakt het uit. Maar de ander vanuit pure arrogantie een relatie met jezelf gunnen, neh. Gaat er bij mij niet in dat dat een gezonde relatie oplevert.

Noblesse Oblige, het was dus niet de man a die dat over zijn vriendin zei, maar zijn vriend die dat over de vriendin van man a zei (anders zou hij wel gezegd hebben 'maar zij niet aan dat van mij' toch?).



Ik heb 't idee dat jij heel erg vanuit je eigen perspectief reageert, ikzelf had bv. nog geen seconde aan geld gedacht tot jij 't naar voren bracht. Ik ben 't eens met Heejhallo, het kan over vanalles gaan.

En ja ,ik heb weleens relaties gehad (vriendschappelijk) waarbij ik 't idee had dat ik weinig uit de vriendschap meer haalde (het meer een soort kennis werd voor mij), terwijl de ander mij bv. als één van haar beste vriendinnen beschouwde. En ik heb 't ook wel gezien bij liefdesrelaties (gelukkig zelf nooit meegemaakt). Dat één van de twee zich heel gelukkig voelt omdat die ander 't beste in 'm naar boven haalt, terwijl de ander dan het idee heeft dat hij met de dingen die hem interesseren niet bij zijn vriend(in) terecht kan.

Dat manifesteert zich dan wel vroeg in de verkering, en ik kan mij dan zo'n uitspraak echt wel voorstellen. Als je drie jaar een relatie hebt is 't weer anders vind ik.

Ontdekster, ik zit in een vergelijkbare fase. Good luck 2 you.

@ Margaretha nee was gewoon een voorbeeld over hoe 2 mensen hun idee van 'bijdrage' kan verschillen. Het kan alles zijn. Deze had ik toevallig van dichtbij gezien. Ken ook mensen die trouwen en kids als dé investering zien. En 8 jaar lang lief en leed delen, zonder trouwen en kinderen, niets voorsteld. Dat is zo subjectief, wat voor jou echt compleet voelt, en wat niet. Maar het helpt als mensen dat in ieder geval van zichzelf weten. Dan is alles mogelijk, kan je praten, een compromis sluiten. etc. Maar het moeilijke is dat zoveel mensen helemaal niet van zichzelf weten wat 'het' is. En niet bewust daar in zijn.