's nachts bang.......schaam me diep....

05-07-2008 09:33 29 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zoals ik in het onderwerp al aangeef ben ik 's nachts bijna altijd bang....ik ben 31....dus belachelijk...maar toch.

Ik ben bang dat er ingebroken wordt, dat er iemand met een pistool naast m'n bed staat, dat ze m'n dochtertje mee willen ontvoeren, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het is hier ontzettend gehorig dus als er iets bij de buren gebeurt is het net of het bij mij is, ik sta soms wel 15x op een avond bij door het gordijn te turen omdat ik meen dat ik iets hoor. Ik probeer mezelf steeds toe te spreken dat ik me niet aan moet stellen, dan gaat het even totdat ik weer iets hoor.

ik word echt gek van mezelf, schaam me er erg voor maar weet niet hoe ik er vanaf kan komen. Ik kan nl. niet zeggen; het zal niet gebeuren....

Overdag dan ben ik het snel weer kwijt en denk ik er eigenlijk ook niet aan en als ik er wel aan denk dan lach ik mezelf uit omdat ik het vreselijk vind van mezelf....

het is vaak genoeg dat ik halverwege de nacht wakker wordt en dan gewoon een paar uur wakker lig, lig te luisteren naar de geluiden enz enz...



Nou ja, wat een verhaal is het geworden, ik weet dat het allemaal belachelijk klinkt.....is er iemand die me kan zeggen hoe ik hier vanaf kan komen?.....
Misschien moet je je afvragen waarom je precies bang bent. Ga anders oordoppen dragen in bed, of neem valeriaan om te slapen. Of ga in therapie. Zoals ik als eerst zij, misschien is er in je onderbewustzijn iets waardoor je deze angst hebt.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ooit eens mijn huis laten checken door de politie (gratis). Je krijgt advies hoe optimaal beveiligd het kan zijn en als je alles hebt gedaan krijg je een keurmerk. Bijkomend voordeel is dat je bij veel verzekeringen ook nog korting krijgt met dat keurmerk.

Een veilig huis is het eerste begin.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
Alle reacties Link kopieren
Verder kan je zorgen dat je altijd, en vooral snachts altijd je mobiel bij je hebt liggen, dat als er wat is je direct de politie kan bellen. Zet je het nummer onder een sneltoets.



En voor savonds, heb je een lamp in je tuin die aangaat als er iemand in je tuin is? Misschien geeft dat nog wat rust.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
Alle reacties Link kopieren
Zo'n lamp heb ik wel, maar die geeft alleen maar onrust, haha! Elke keer dat de kat van de buren door de tuin loopt gaat 'ie aan..
Alle reacties Link kopieren
Is er ooit iets gebeurd bij jou in huis zoals een inbraak, moedertje2007?

Hierboven heb je al een aantal goede tips gekregen vwb de 'practische zaken', mocht je dan nog zo'n last van je angsten houden, is het mss toch een idee om eens langs een psycholoog te gaan?
Computer says nooooo
Alle reacties Link kopieren
elev schreef op 05 juli 2008 @ 09:49:

Zo'n lamp heb ik wel, maar die geeft alleen maar onrust, haha! Elke keer dat de kat van de buren door de tuin loopt gaat 'ie aan..
Moet je hem iets hoger instellen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
Alle reacties Link kopieren
Misschien heb je teveel stresshomonen in je bloed. Heb je stress op het werk? Drink je koffie 's avonds?



Ik ben zelf soms ook weleens bang thuis, meestal is dat erger als ik gestresst ben. Je hersenen verzinnen er dan een verhaal bij zoals inbraak. Ik heb een paar jaar geleden weleens gemerkt dat als ik echt heel gestresst ben ik buiten zelfs ga schrikken van onverwachte geluiden.
Alle reacties Link kopieren
Probeer niet zo streng voor jezelf te zijn moedertje. Hoewel ik zelf geen ervaring heb vind ik je gevoelens helemaal niet belachelijk of iets om je voor te schamen.
The time is now
Alle reacties Link kopieren
Erg bedankt voor jullie reacties, en vooral NORMALE reacties, was eerlijk gezegd beetje bang dat er misschien flauwe reacties zouden komen maar valt mee!



Veel praktische tips!

Heb al dievenklauwen op de ramen en bij de achterdeur is nog een hokje aangebouwd met ook weer een deur, dievenklauwen dus wat dat betreft is het best veilig denk ik.

had ook al aan een lamp gedacht maar twijfelde inderdaad vanwege de mogelijke katten maar ik begrijp dus dat het je hem dan hoger kunt hangen en dan reageert hij er niet op?

Ook zat ik aan een schuttingdeur te denken met een slot erop maar tja, het geld groeit me niet op de rug ;))



En tja, waarom?? geen idee...... heb het al van jongs af aan. Toen ik een jaar of acht/negen was was ik altijd 1 avond per week een kwartiertje alleen thuis en daarna samen met m'n zus. Toen is het volgens mij begonnen. Ben gewoon een schijterd...haha....



Gelukkig is er tot nu toe nog nooit iets gebeurd waardoor het komt maar misschien juist daarom...je leest het altijd bij anderen en ja, waarom zou het dan niet nu een keer bij mij gebeuren?

Alleenstaande moeder, makkelijke prooi?......

Zit ook maar wat dingen te bedenken hoor....denk toch de eerdere conclusie; dat ik gewoon een schijterd ben!



Bedankt voor de praktische tips!!
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me af of het zinvol is om de oplossing te zoeken in het verder beveiligen van je huis. Je kunt jezelf in een vesting opsluiten en nog deze gevoelens hebben. Het lijkt me beter dat je iets met je gevoelens probeert te doen.

Praat er eens over met je huisarts. Deze kan je doorverwijzen naar een psycholoog. Er zijn veel mensen die last hebben van angst op allerlei manieren, het is echt niet iets om je voor te schamen.
The time is now
Alle reacties Link kopieren
moedertje2007 schreef op 05 juli 2008 @ 10:10:

Alleenstaande moeder, makkelijke prooi?......


Misschien haal ik je door de war met een ander maar ben jij niet de moeder met het kleine baby'tje die een paar (minstens 2) topics hier geopend had over niet durven weggaan bij je ex vanwege verslavingsproblematiek van hem en over hoe je het als alleenstaande moeder moest gaan redden?

Je hebt dus de stap genomen om weg te gaan?

Wat goed van je. Ik denk dat dit bang zijn dan misschien ook een soort stressreactie kan zijn op wat er zich de afgelopen tijd heeft afgespeeld. Het was toen in je eigen huis ook niet veilig, het was niet de plek waar je kon ontspannen. Dat je nu uit die situatie bent heeft er misschien wel toe geleid dat er nu een opening is waardoor je angsten een beetje naar buiten komen.

Of misschien ben je bang dat je ex 'snachts op de stoep staat?

Zijn het angsten met betrekking tot je ex die je echt ernstig belemmeren in normaal functioneren (vb. niet kunnen slapen, extreem bang zijn) dan zou je dat eens met je HA kunnen bespreken. Anders helpt het relativeren misschien tch het beste. Het is niet gek dat je onveilige gevoel júist nu eruit komt, nu is er de ruimte voor. En dat laatste is egenlijk heel fijn en dat heb je heel goed gedaan! :)
Ik vind het niet raar hoor! Maar je weet het goed te formuleren en te beredeneren. Misschien moet je voor jezelf op een rijtje zetten wat je nodig hebt om je veiliger te voelen, zonder je in 1e instantie te laten leiden door financiele aspecten, en misschien een keertje naar een psycholoog ofzo?

Voor je dochtertje ook belangrijk, want jouw angst voelt zij ook, en jij wilt natuurlijk niet dat zij dit van je overneemt.

Succes!
Ik heb geen andere tips voor je dan al eerder gezegd. Maarrr ik weet wel precies hoe je je voelt.

Ik ben namelijk ook bang snachts.. Ik ben dan wel niet alleenstaand maar manlief werkt snachts en gaat tegen 19.00 weg en komt de volgende dag ergens tegen de middag thuis. Ben dus ook alleen met twee jonge kids. Heb al een hond in huis genomen oa voor mijn gevoel. Maar hond is een enorme goedzak en schrikt dus alleen qua postuur af :)

Huizen zijn ook verschrikkelijk gehorig en ik kijk savonds ook regelmatig naar buiten als ik in bed lig. Er is hier een paar maanden geleden bij de buurvrouw een poging tot inbraak gedaan en dat maakt mij weer angstiger..

Inmiddels heb ik er ook al last van zolang als ik me kan herinneren.

Dus hierbij een hart onder de riem en je bent echt niet de enige!
Alle reacties Link kopieren
Moedertje, je hoeft je toch niet te schamen, iedereen heeft wel iets. Het is alleen voor jezelf ontzettend vervelend. Je komt slaap tekort zo. Als alleenstaande moeder heb je veel verantwoordelijkheden en zorgen en misschien versterkt je angst 's nachts.

Ik laat zelf 's nachts altijd een lamp aan binnen in de huiskamer of keuken. Dat geeft mij een veilig gevoel. Als ik dat niet doe kan ik niet slapen. Nou dan maar een lamp aan.
Alle reacties Link kopieren
ik ben ook vaak onrustig in bed, maar dan door veel piekeren, maarja, het resulteert ook in slapeloosheid dan.

daarom heb ik altijd valeriaan-tabletjes naast het bed liggen. is volkomen homeopatisch en die maken je lekker rustig, kalmeren je onrust in je hoofd en dan kan ik slapen als een roosje hoor.
Alle reacties Link kopieren
Nee hoor, helemaal niet raar. Helpt een nachtlampje? Niet alleen in jouw kamer, maar bijv. ook op de gang voor als je 's nachts naar het toilet moet?
Alle reacties Link kopieren
Het is zeker niet iets om je voor te schamen. Het is echt heel vervelend voor je, omdat het je nachtrust natuurlijk absoluut geen goed doet. Er zijn al vele goede tips gegeven. Ik zou als ik jou was inderdaad iets van therapie zoeken, want helemaal 'normaal' is het niet en het lijkt me zo uitputtend om zo slecht te slapen, meid je zal wel op zijn! Wat eerder ook al gezegd werd is het ook niet zo`n goed voorbeeld voor je dochter, want je geeft inderdaad die angst aan haar door.
Alle reacties Link kopieren
Moedertje2007



Ik had er ook erg veel last van sinds de kinderen er zijn.

Het gevoel van je kinderen te willen beschermen. ( maar dat kan dus niet als je slaapt )

Ik heb daarom een deur op de overloop boven aan de trap laten maken.

Ik kan me nu veel beter ontspannen en de slaap toelaten in de wetenschap dat er niet ongemerkt iemand naast mijn of mijn kinderen hun bedjes kan komen zonder dat er met grof geweld die deur open gebroken moet worden. ( waar ik dan vanzelfsprekend wakker van zal worden )

Later hebben we toevallig nog een hondje aangeschaft. Gewoon voor de gezelligheid, maar het beestje blijkt enorm waaks te zijn, dus gegarandeerd dat ze tekeer zal gaan als er iemand probeert in te breken!



Succes in ieder geval, ik weet hoe je er aan onderdoor kunt gaan als je bang bent snachts....



Zeemeermeisje
Alle reacties Link kopieren
mylenevalerie schreef op 05 juli 2008 @ 09:51:

[...]



Moet je hem iets hoger instellen.
De kat loopt over het muurtje, de schutting, de tuintafel, en dan reageert de lamp er dus wel op. Ik denk dus niet dat dit een oplossing is, moedertje2007, want ik schrik me elke keer al rot. Als je snel bang bent of schrikt, maakt dit het alleen erger denk ik. Aan de voorkant van het huis heb ik het trouwens ook, en daar kan de kat nergens overheen lopen en werkt hij dus inderdaad alleen bij mensen.
Alle reacties Link kopieren
Moedertje,



Ik ben ook altijd bang als ik alleen thuis ben of als ik alleen met de kids thuis ben. Mijn man is regelmatig weg ivm werk en dan ben ik heel bang.



Laatst werd er rond middernacht aangebeld, bleken er 2 junks voor de deur te staan...............whaaaaaaaaaaa O_O doodeng. Ik heb niet opengedaan maar ik keek alleen even.
Alle reacties Link kopieren
Dit probleem is heel goed te verhelpen door een psycholoog.

Je kan wel allerlei maatregelen in en om het huis nemen maar daar voedt je je angst alleen maar mee. Het is de bedoeling dat je van je angst afkomt. Hans Stolp heeft een boekje geschreven wat heet:Mijn beschermengel en ik. Het is geen 'flauwekul boek' maar het gaat daadwerkelijk over beschermenegelen die ons beschermen. En het kan helpen als je erin gelooft.

Maar in de eerste instantie raad ik je een psycholoog aan. Dit is een probleem dat voor psychologen makkelijk is op te lossen je hebt maar een paar sesies nodig. Succes!
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
Alle reacties Link kopieren
Spinster schreef op 05 juli 2008 @ 10:23:

[...]



Misschien haal ik je door de war met een ander maar ben jij niet de moeder met het kleine baby'tje die een paar (minstens 2) topics hier geopend had over niet durven weggaan bij je ex vanwege verslavingsproblematiek van hem en over hoe je het als alleenstaande moeder moest gaan redden?

Je hebt dus de stap genomen om weg te gaan?



Ben dit inderdaad ja, heb sinds maart een eigen huisje, geweldig dus!

Toch heb ik niet het gevoel dat het hier vandaan komt hoor, heb het eigenlijk altijd al gehad.

Gelukkig is mijn ex nogal bij gedraaid en ik weet mezelf heel goed voor te doen komen als iemand die zich niet bang laat maken en hij weet nu dat hij het beste maar normaal kan doen, dat hij daarmee het meeste bereikt! En dat gaat dus goed! Hij zal dus ook niet midden in de nacht op de stoep staan.

Goed, dat was even beetje off toppic...

fijn om te lezen dat er meer zijn die hetzelfde hebben... een hond is ook een goed ding zeg! maar dat zit er bij mij niet in...



Ik zal denk ik toch moeten proberen iets meer te relativeren, het probleem is echter dat dit overdag erg goed lukt maar als het dan weer eenmaal zover is....



Is het niet herkenbaar dan dat je denkt; oke, er kunnen zoveel erge dingen gebeuren (mijn gedachtes wat inbraak, overval enz) maar ook met erge ziektes, ongelukken enz enz en als je dat niet heel veel in je directe omgeving meemaakt dat je dan denkt; oke, dan zal ik wel de volgende zijn?

En de grote angst dat ik m'n dochtertje kwijtraak...of zij mij...

maar goed, misschien denk ik wel teveel na...ik ben bang van wel...

Ik kom erg sterk over op m'n omgeving (na beeindigen van relatie enz enz) en zo doe ik mezelf ook voorkomen, zo leef ik ook, thuis ook, maar diep diep van binnen zit er gewoon zoveel onzekerheid, doem denken enz...

ga geloof ik alweer off topic....dochtertje is er vandaag niet en op zulke dagen lijk ik soms even in een diep in mezelf te kunnen kijken. Gewoonweg heb ik daar eigenlijk geen tijd voor en sta ik het niet toe maar op zo'n dag als vandaag overkomt het me, zomaar janken enz

ik ben nu helemaal off topic sorry hiervoor, heb geloof ik even het gevoel dat ik dit even kwijt moet

volgens mij is er geen touw meer aan vast te knopen........

sorry....
He moedertje! Geeft niks hoor, zo te lezen heb je ook aardig wat achter de rug. Je kunt beter nu even flink janken als je dochter er niet is en daarna weer verder. Blijkbaar ben je hartstikke sterk dat je nu voor jezelf verder bent gegaan, en een dipje hoort er af en toen bij. Ga anders even iets leuks doen, of iemand bellen om je wat af te leiden.

Het is nu nog heerlijk weer (hier tenminste...) :hug:
Alle reacties Link kopieren
moedertje2007 schreef op 05 juli 2008 @ 09:33:

Zoals ik in het onderwerp al aangeef ben ik 's nachts bijna altijd bang....ik ben 31....dus belachelijk...maar toch.

Ik ben bang dat er ingebroken wordt, dat er iemand met een pistool naast m'n bed staat, dat ze m'n dochtertje mee willen ontvoeren, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het is hier ontzettend gehorig dus als er iets bij de buren gebeurt is het net of het bij mij is, ik sta soms wel 15x op een avond bij door het gordijn te turen omdat ik meen dat ik iets hoor. Ik probeer mezelf steeds toe te spreken dat ik me niet aan moet stellen, dan gaat het even totdat ik weer iets hoor.

ik word echt gek van mezelf, schaam me er erg voor maar weet niet hoe ik er vanaf kan komen. Ik kan nl. niet zeggen; het zal niet gebeuren....

Overdag dan ben ik het snel weer kwijt en denk ik er eigenlijk ook niet aan en als ik er wel aan denk dan lach ik mezelf uit omdat ik het vreselijk vind van mezelf....

het is vaak genoeg dat ik halverwege de nacht wakker wordt en dan gewoon een paar uur wakker lig, lig te luisteren naar de geluiden enz enz...



Nou ja, wat een verhaal is het geworden, ik weet dat het allemaal belachelijk klinkt.....is er iemand die me kan zeggen hoe ik hier vanaf kan komen?.....
Jeetje wat rot joh om zo bang te zijn. Ik herken het nl, alleen ben ik bang voor iets wat never nooit zal kunnen gebeuren - wat ga ik niet zeggen. (Maar goed, ik ben ook een beetje gek wat dat betreft. :-p ;-))



Er is zeker een kans om ervan af te komen. Met therapie denk ik.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven