Psyche
alle pijlers
'snachts lijkt alles
zaterdag 22 november 2008 om 00:04
Hebben jullie dat ook:
overdag kan je veel dingen positief zien, je kan de wereld aan. je hebt er zin in.
maar 's nachts... soms bekruipt me een angstig gevoel. kan ik dit of dit wel aan? opeens twijfel en pieker ik heel erg...over vanalles.
ik ben iemand die heel hevig in iets kan geïnteresseerd zijn, maar het houdt mn interesse niet lang genoeg vast...ben misschien geen passioneel persoon. maar wil toch wel leuke dingen doen en moet toch iets doen met mn leven? dus wil wel doorgaan natuurlijk en op tanden bijten. alleen wou ik dat ik continue die "vibe" voelde en ze niet zou vervagen...mn hele leven motivatie gemist eigenlijk, die mss wel in vlagen kwam opzetten voor het een of ander, maar niet diep genoeg...
hebben meerdere mensen dit? of... zijn jullie juist heeel anders ,vind ik ook wel interessant om te horen, dan weet ik dat het echt aan je persoonlijkheid ligt. ben ook altijd nogal onzeker geweest over mezelf, dus dat kan ook daaraan liggen. die onzekerheid, weinig vertrouwen in mezelf, zorgt misschien voor korte interessespan? de link is misschien raar, maar misschien begrijpen jullie wat ik bedoel.
overdag kan je veel dingen positief zien, je kan de wereld aan. je hebt er zin in.
maar 's nachts... soms bekruipt me een angstig gevoel. kan ik dit of dit wel aan? opeens twijfel en pieker ik heel erg...over vanalles.
ik ben iemand die heel hevig in iets kan geïnteresseerd zijn, maar het houdt mn interesse niet lang genoeg vast...ben misschien geen passioneel persoon. maar wil toch wel leuke dingen doen en moet toch iets doen met mn leven? dus wil wel doorgaan natuurlijk en op tanden bijten. alleen wou ik dat ik continue die "vibe" voelde en ze niet zou vervagen...mn hele leven motivatie gemist eigenlijk, die mss wel in vlagen kwam opzetten voor het een of ander, maar niet diep genoeg...
hebben meerdere mensen dit? of... zijn jullie juist heeel anders ,vind ik ook wel interessant om te horen, dan weet ik dat het echt aan je persoonlijkheid ligt. ben ook altijd nogal onzeker geweest over mezelf, dus dat kan ook daaraan liggen. die onzekerheid, weinig vertrouwen in mezelf, zorgt misschien voor korte interessespan? de link is misschien raar, maar misschien begrijpen jullie wat ik bedoel.
zaterdag 22 november 2008 om 00:11
Ik heb ook een korte interessespan, te kort zelfs om me er druk over te maken eigenlijk. Ik ga met de flow, heb een baan die ik leuk vind, ook al weet ik niet precies te benoemen wat nou exact mijn drive is, lees regelmatig een boek, heb nog wel andere hobbies maar ik heb geen passie voor een of andere hobby.
Verwacht je niet te veel van jezelf? Of heb je echt last van je houding. Geen baan kunnen houden/leuk blijven vinden, snel op een jongen uitgekeken zijn enzo.
Verwacht je niet te veel van jezelf? Of heb je echt last van je houding. Geen baan kunnen houden/leuk blijven vinden, snel op een jongen uitgekeken zijn enzo.
zaterdag 22 november 2008 om 00:37
Ik heb met vlagen dat ik pieker 'snachts. Ook over dingen waar ik anders geen problemen mee zou hebben. Geen idee hoe dat komt.
Verder herken ik me ook wel in het stukje van Vlinder, ik geniet vooral van de keuzes die ik maak en van de mensen om me heen. En als me dat verveeld breng ik daar verandering in aan.
Verder herken ik me ook wel in het stukje van Vlinder, ik geniet vooral van de keuzes die ik maak en van de mensen om me heen. En als me dat verveeld breng ik daar verandering in aan.
zaterdag 22 november 2008 om 01:03
@ Vlinder: en wat vind je leuk aan je baan? mag ik vragen wat je doet? nee ik denk niet dat ik veel vn mezelf verwacht.. snel op een jongen uitgekeken zijn, nee op dat vlak geen probleem , denk ik,hoewel ik nooit een langetermijnrelatie heb gehad. (langer dan een jaar). maar als ik een relatie heb blijft toch lang die interesse...denk ik veel aan hem enz ...
mss is het ook een beetje het idee: "te mooi om waar te zijn" dat ik eerst alle goeie dingen zie en dan opeens denk, nee wacht es, het kan wel es tegenslaan, ZO perfect kan iets niet zijn toch.
heb lange tijd (na mn afstuderen) moeite gehad met vinden wat ik nu echt wilde doen...verschillende kantoorbanen gehad die ik stuk voor stuk stom en saai vond na een tijdje (of al vn in het begin)...de bedrijven zelf die me niet interesseren en het werk zelf..en die routine bah. denken: is dit het nu? het leven? dit doe ik niet graag, en heb iets anders gestudeerd maar daarvoor ben ik ook bang (heb communicatiebeheer optie journalistiek gestudeerd) en te onzeker, bang voor de stress etc etc. tuurlijk, ik moest het gewoon doen, soms is het nodig om er gewoon voor te gaan, met je ogen dicht (zei mn psych), soms heb je een push nodig. nu ja, als motivatie ontbreekt, kies je gewoon de makkelijkste weg. zoals ik sinds mn afstuderen waarschijnlijk heb gedaan. uit angst en gemakzucht.
maar nu , een tijdje geleden heb ik gesolliciteerd voor de functie van stewardess. hopend natuurlijk op positief antwoord maar ik verwachtte het niet echt. ben al een tijdje op zoek nr werk en geen geluk gehad. je ziet, zelfs mijn solliciteren heb ik niet met grote motivatie gedaan, mn motivatiebrief ook vlug vlug geschreven. was niet supergoed, vond ik, maar aan de ene kant had ik ook geen zin om er meer moeite in te steken, weet ook niet waarom... zit raar in elkaar. misschien dacht k op voorhand dat ik toch niet zou worden geselecteerd. of dat ze toch niemand meer nodig hadden. de inhoud zelf was wel goed, mn motivatie en zo, maar had het veel beter kunnen verwoorden...wat ik gewoon heb gelaten.
vroeger had ik er wel es aan gedacht , als kind en misschien als tiener, aan een job als stewardess, maar niet serieus genomen. dacht toen, nah, is niets voor mij, je bent gewoon serveerster in de lucht blabla. tot ik hier op het forum ben gaan lezen (uit interesse, dus tjah, dan moet er wel iets zijn) op topics mbt stewardessen. mn interesse begon te groeien. kreeg wat kriebels te pakken. heb dus gesolliciteerd, dan onverwachts gebeld op een dag: geselecteerd om eerste selectieronde (zie mn topic stewardess bij jetair) te doen, weer geslaagd voor eerste deel, dan donderdag bericht gekregen dat ik ook was geslaagd voor tweede deel, dus ik heel blij natuurlijk. toen ze me belden voor een afspraak die eerste keer, begon mn enthousiasme en motivatie pas echt.dit heb ik nooit eerder gehad denk ik. ben iemand die veel bevestiging nodig heeft, was ook zo tijdens mn studies. als ik complimenten kreeg over mn werk, leefde ik op. al was dat niet van lange duur. maar dat was tijdens mn studies, dan is het nog niet voor het echte leven dat je iets gaat doen.je oefent gewoon nog. dus dat relativeerde ik dan weer na een tijdje. dit is echt iets gaan doen in mn leven... dus voelt het anders aan.
maar heel soms bekruipt me gevoel vn angst, twijfel. kan ik het wel? zal het niet heel hard zijn? vind ik het allemaal gewoon positief en zal later blijken dat het niets voor mij is? maar ik lees er veel over en lees vooral veel leuke dingen, blijkbaar doen stessen hun werk heel graag. en lees natuurlijk ook de negatieve dingen , oa hier op het forum.
ik weet niet, mss is het mijn ding niet, maar ga het in ieder geval proberen! moet wel, iedereen in mn omgeving is ook al zo blij voor me. en ik natuurlijk ook. alleen hoop ik dat ik eindelijk een passie zal ontdekken en dat dit niet iets is, zoals veel andere dingen, dat ik beu zal worden. omdat ik misschien niet gemaakt ben om happy happy te zijn (weet ik veel)
@ mac: ja dat gepieker...niet fijn. krijg je soms ook een soort angstig gevoel?
mss is het ook een beetje het idee: "te mooi om waar te zijn" dat ik eerst alle goeie dingen zie en dan opeens denk, nee wacht es, het kan wel es tegenslaan, ZO perfect kan iets niet zijn toch.
heb lange tijd (na mn afstuderen) moeite gehad met vinden wat ik nu echt wilde doen...verschillende kantoorbanen gehad die ik stuk voor stuk stom en saai vond na een tijdje (of al vn in het begin)...de bedrijven zelf die me niet interesseren en het werk zelf..en die routine bah. denken: is dit het nu? het leven? dit doe ik niet graag, en heb iets anders gestudeerd maar daarvoor ben ik ook bang (heb communicatiebeheer optie journalistiek gestudeerd) en te onzeker, bang voor de stress etc etc. tuurlijk, ik moest het gewoon doen, soms is het nodig om er gewoon voor te gaan, met je ogen dicht (zei mn psych), soms heb je een push nodig. nu ja, als motivatie ontbreekt, kies je gewoon de makkelijkste weg. zoals ik sinds mn afstuderen waarschijnlijk heb gedaan. uit angst en gemakzucht.
maar nu , een tijdje geleden heb ik gesolliciteerd voor de functie van stewardess. hopend natuurlijk op positief antwoord maar ik verwachtte het niet echt. ben al een tijdje op zoek nr werk en geen geluk gehad. je ziet, zelfs mijn solliciteren heb ik niet met grote motivatie gedaan, mn motivatiebrief ook vlug vlug geschreven. was niet supergoed, vond ik, maar aan de ene kant had ik ook geen zin om er meer moeite in te steken, weet ook niet waarom... zit raar in elkaar. misschien dacht k op voorhand dat ik toch niet zou worden geselecteerd. of dat ze toch niemand meer nodig hadden. de inhoud zelf was wel goed, mn motivatie en zo, maar had het veel beter kunnen verwoorden...wat ik gewoon heb gelaten.
vroeger had ik er wel es aan gedacht , als kind en misschien als tiener, aan een job als stewardess, maar niet serieus genomen. dacht toen, nah, is niets voor mij, je bent gewoon serveerster in de lucht blabla. tot ik hier op het forum ben gaan lezen (uit interesse, dus tjah, dan moet er wel iets zijn) op topics mbt stewardessen. mn interesse begon te groeien. kreeg wat kriebels te pakken. heb dus gesolliciteerd, dan onverwachts gebeld op een dag: geselecteerd om eerste selectieronde (zie mn topic stewardess bij jetair) te doen, weer geslaagd voor eerste deel, dan donderdag bericht gekregen dat ik ook was geslaagd voor tweede deel, dus ik heel blij natuurlijk. toen ze me belden voor een afspraak die eerste keer, begon mn enthousiasme en motivatie pas echt.dit heb ik nooit eerder gehad denk ik. ben iemand die veel bevestiging nodig heeft, was ook zo tijdens mn studies. als ik complimenten kreeg over mn werk, leefde ik op. al was dat niet van lange duur. maar dat was tijdens mn studies, dan is het nog niet voor het echte leven dat je iets gaat doen.je oefent gewoon nog. dus dat relativeerde ik dan weer na een tijdje. dit is echt iets gaan doen in mn leven... dus voelt het anders aan.
maar heel soms bekruipt me gevoel vn angst, twijfel. kan ik het wel? zal het niet heel hard zijn? vind ik het allemaal gewoon positief en zal later blijken dat het niets voor mij is? maar ik lees er veel over en lees vooral veel leuke dingen, blijkbaar doen stessen hun werk heel graag. en lees natuurlijk ook de negatieve dingen , oa hier op het forum.
ik weet niet, mss is het mijn ding niet, maar ga het in ieder geval proberen! moet wel, iedereen in mn omgeving is ook al zo blij voor me. en ik natuurlijk ook. alleen hoop ik dat ik eindelijk een passie zal ontdekken en dat dit niet iets is, zoals veel andere dingen, dat ik beu zal worden. omdat ik misschien niet gemaakt ben om happy happy te zijn (weet ik veel)
@ mac: ja dat gepieker...niet fijn. krijg je soms ook een soort angstig gevoel?
zaterdag 22 november 2008 om 12:54
Als je piekert dan is er geen ruimte om te ervaren. En op ieder moment is er iets om te ervaren. Dus als je op bed ligt, voel hoe je ligt, hoe je ademt, denk niet te veel. Als je in je werk bent, geef je gevoel de ruimte. Niet piekeren, niet oordelen, maar ervaren. En als je eerlijk bent naar jezelf kan je inderdaad gewoon de flow volgen van je gevoel en af en toe met je verstand bijsturen. Heb je korte interesses, so what. Wat is er mis met steeds verschillende dingen ontdekken? Als je iets leuk lijkt ga er voor, als je er op uitgekeken raakt kijk je weer verder. Je moet niet iets doen met je leven, leef gewoon en als je je gevoel volgt zul je in ieder geval je eigen leven leiden.
En dan die onzekerheid. Geef je gevoel de ruimte zonder steeds te corrigeren en te oordelen. Van daaruit ontstaat het vertrouwen dat dat gevoel echt wel weet wat goed is. Vertrouw er op, verwelkom de signalen en leef in het moment. Succes!
En dan die onzekerheid. Geef je gevoel de ruimte zonder steeds te corrigeren en te oordelen. Van daaruit ontstaat het vertrouwen dat dat gevoel echt wel weet wat goed is. Vertrouw er op, verwelkom de signalen en leef in het moment. Succes!
donderdag 27 november 2008 om 15:04
Heb je mss geen last van faalangst...? Bang dat wat je wilt doen toch niet lukt..dat maakt ook dat je geen ambities hebt of passie zoals jij het noemt.
Het solliciteren van jou komt dat heb ik ook. Mijn brieven zijn ook niet al te best of goed. Maar stel je voor dat ze wel goed zijn en dan afgewezen worden..daar moet ik niet aandenken..Dan maar so so brieven sturen. Komt ook voort uit perfectionisme...
Het solliciteren van jou komt dat heb ik ook. Mijn brieven zijn ook niet al te best of goed. Maar stel je voor dat ze wel goed zijn en dan afgewezen worden..daar moet ik niet aandenken..Dan maar so so brieven sturen. Komt ook voort uit perfectionisme...
vrijdag 28 november 2008 om 00:48
quote:LolitaLempicka schreef op 22 november 2008 @ 00:04:
Hebben jullie dat ook:
overdag kan je veel dingen positief zien, je kan de wereld aan. je hebt er zin in.
maar 's nachts... soms bekruipt me een angstig gevoel. kan ik dit of dit wel aan? opeens twijfel en pieker ik heel erg...over vanalles.
Wat grappig, ik heb dit precies andersom . Ben officieel gediagnosticeerd als 'vampier' oftewel heb een afwijkend bioritme, en ik zie 's nachts alles vrij positief en maak de wildste plannen, maar 's morgens ben ik zo depri als hel en pieker ik me een vierkante kop. Herkenbaar dus, alleen dan wel andersom.
Hebben jullie dat ook:
overdag kan je veel dingen positief zien, je kan de wereld aan. je hebt er zin in.
maar 's nachts... soms bekruipt me een angstig gevoel. kan ik dit of dit wel aan? opeens twijfel en pieker ik heel erg...over vanalles.
Wat grappig, ik heb dit precies andersom . Ben officieel gediagnosticeerd als 'vampier' oftewel heb een afwijkend bioritme, en ik zie 's nachts alles vrij positief en maak de wildste plannen, maar 's morgens ben ik zo depri als hel en pieker ik me een vierkante kop. Herkenbaar dus, alleen dan wel andersom.
vrijdag 28 november 2008 om 00:57
quote:mastermind schreef op 28 november 2008 @ 00:48:
[...]
Wat grappig, ik heb dit precies andersom . Ben officieel gediagnosticeerd als 'vampier' oftewel heb een afwijkend bioritme, en ik zie 's nachts alles vrij positief en maak de wildste plannen, maar 's morgens ben ik zo depri als hel en pieker ik me een vierkante kop. Herkenbaar dus, alleen dan wel andersom.Ja dat heb ik ook, plannen maken voor de volgende dag of het direct doen en dan de volgende dag niet begrijpen hoe ik zoiets kon doen. Komt gewoon door de extra energie die ik 's nachts heb denk ik.
[...]
Wat grappig, ik heb dit precies andersom . Ben officieel gediagnosticeerd als 'vampier' oftewel heb een afwijkend bioritme, en ik zie 's nachts alles vrij positief en maak de wildste plannen, maar 's morgens ben ik zo depri als hel en pieker ik me een vierkante kop. Herkenbaar dus, alleen dan wel andersom.Ja dat heb ik ook, plannen maken voor de volgende dag of het direct doen en dan de volgende dag niet begrijpen hoe ik zoiets kon doen. Komt gewoon door de extra energie die ik 's nachts heb denk ik.
vrijdag 28 november 2008 om 01:17
Hebben veel mensen vlg mij. Overdag leeft alles om je heeft en kun je je moeilijker los maken of terug trekken van alles om je heen.
's Avonds en 's nachts is alles stil, zeker in de herfst en winter. Niemand meer buiten en je voelt je daardoor meer alleen en ga dan meer piekeren en voel je je sneller down. Als je dan ook geen hobby's hebt die je 's avond kunt doen of een andere manier van afleiding heb je sneller last van dergelijke gevoelens.
M.i. ook de reden dat mensen last kunnen hebben van seizoensgebonden depressies. Het is vroeg donker en ook tijdens regenachtige dagen of koude zie je weinig mensen om je heen en lijkt alles daardoor somberder.
Zo zul je het piekergedrag in de zomer waarschijnlijk pas veel later op de avond hebben want zolang het licht is kun je nog lekker naar buiten, leeft iedereen nog a.h.w.
Dus zodra de wereld lijkt te slapen (s nachts letterlijk), tijdens herfst, winter of op regenachtige dagen als je thuis zit, ga je piekeren. Want als je bijv. s nachts (in't weekend) zou gaan stappen met vrienden heb je die gevoelens ws niet.
's Avonds en 's nachts is alles stil, zeker in de herfst en winter. Niemand meer buiten en je voelt je daardoor meer alleen en ga dan meer piekeren en voel je je sneller down. Als je dan ook geen hobby's hebt die je 's avond kunt doen of een andere manier van afleiding heb je sneller last van dergelijke gevoelens.
M.i. ook de reden dat mensen last kunnen hebben van seizoensgebonden depressies. Het is vroeg donker en ook tijdens regenachtige dagen of koude zie je weinig mensen om je heen en lijkt alles daardoor somberder.
Zo zul je het piekergedrag in de zomer waarschijnlijk pas veel later op de avond hebben want zolang het licht is kun je nog lekker naar buiten, leeft iedereen nog a.h.w.
Dus zodra de wereld lijkt te slapen (s nachts letterlijk), tijdens herfst, winter of op regenachtige dagen als je thuis zit, ga je piekeren. Want als je bijv. s nachts (in't weekend) zou gaan stappen met vrienden heb je die gevoelens ws niet.
zaterdag 29 november 2008 om 10:47
Ik heb dat ook. Overdag genoeg afleidingen,mensen, internet, tv, lezen noem maar op. Maar 's nachts valt alles stil en komt wat je overdag onderdrukt in volle hevigheid naar boven. Je kunt geen kant op Wat mij helpt is overdag bewuster leven en dingen die ik tegenkom meteen aanpakken. Zo heb ik minder om 's nachts over te piekeren. Wat mij ook helpt is voordat ik ga slapen de indrukken van de hele dag opschrijven. Alle gedachten, ervaringen, leuke en minder leuke dingen op papier laten vloeien. Zo is het uit mijn systeem en kan ik rustig slapen.
maandag 1 december 2008 om 17:08
quote:LolitaLempicka schreef op 22 november 2008 @ 01:03:
@ Vlinder: en wat vind je leuk aan je baan? mag ik vragen wat je doet? nee ik denk niet dat ik veel vn mezelf verwacht.. snel op een jongen uitgekeken zijn, nee op dat vlak geen probleem , denk ik,hoewel ik nooit een langetermijnrelatie heb gehad. (langer dan een jaar). maar als ik een relatie heb blijft toch lang die interesse...denk ik veel aan hem enz ...
Beetje late reactie, maar toch eentje:
Ik werk in de ICT branche. Ik vind het leuk om een kijkje in de keuken te nemen van andere bedrijven. Op een creatieve manier oplossingen te bedenken voor klanten en om die oplossingen aan de man te brengen. Verder vind ik de vrijheid van mijn werk heerlijk, qua invulling van mijn dagen en qua invulling van mijn werkzaamheden.
Ik ben eigenlijk gestopt met (veel) piekeren toen ik het tot me doordrong dat het op de wereld niet alleen om mij ging maar dat ik er maar eentje ben in een groter geheel. En dat een dag of een maand niet zo veel betekent in mijn hele leven. Dat een verkeerde keuze niet het einde betekent (en anders maar wel, dan is het niet anders).
Ik stel mezelf vaak de vraag: "Als ik nou 100 ben en ik kijk terug, zou ik dan blij zijn dat ik de stap heb genomen of niet?" Ongeacht de uitkomst, want ik heb geen glazen bol.
Als ik een keuze heb gemaakt, dan ga ik ervoor. Mocht het tegenvallen, dan ga ik iets anders doen. Dit werkt dan wel met banen, vakanties en dergelijke maar ik pieker me wel suf of ik nou aan kinderen zal gaan beginnen of niet. Dat is dan toch weer heel anders, maar van dat soort keuzes zijn er niet zo veel in je leven gelukkig.
@ Vlinder: en wat vind je leuk aan je baan? mag ik vragen wat je doet? nee ik denk niet dat ik veel vn mezelf verwacht.. snel op een jongen uitgekeken zijn, nee op dat vlak geen probleem , denk ik,hoewel ik nooit een langetermijnrelatie heb gehad. (langer dan een jaar). maar als ik een relatie heb blijft toch lang die interesse...denk ik veel aan hem enz ...
Beetje late reactie, maar toch eentje:
Ik werk in de ICT branche. Ik vind het leuk om een kijkje in de keuken te nemen van andere bedrijven. Op een creatieve manier oplossingen te bedenken voor klanten en om die oplossingen aan de man te brengen. Verder vind ik de vrijheid van mijn werk heerlijk, qua invulling van mijn dagen en qua invulling van mijn werkzaamheden.
Ik ben eigenlijk gestopt met (veel) piekeren toen ik het tot me doordrong dat het op de wereld niet alleen om mij ging maar dat ik er maar eentje ben in een groter geheel. En dat een dag of een maand niet zo veel betekent in mijn hele leven. Dat een verkeerde keuze niet het einde betekent (en anders maar wel, dan is het niet anders).
Ik stel mezelf vaak de vraag: "Als ik nou 100 ben en ik kijk terug, zou ik dan blij zijn dat ik de stap heb genomen of niet?" Ongeacht de uitkomst, want ik heb geen glazen bol.
Als ik een keuze heb gemaakt, dan ga ik ervoor. Mocht het tegenvallen, dan ga ik iets anders doen. Dit werkt dan wel met banen, vakanties en dergelijke maar ik pieker me wel suf of ik nou aan kinderen zal gaan beginnen of niet. Dat is dan toch weer heel anders, maar van dat soort keuzes zijn er niet zo veel in je leven gelukkig.
