1 van een tweeling maar toch niet

1Aapje schreef: ↑

16-10-2017 15:17

Als je googled op alleen geboren tweeling vind je gelijkgestemden

tja, Google op... Neuken Met een Giraf (oid) en je vindt geheid ook gelijkgestemden

TO, stel, dat dit de oorzaak is van je problemen. En je weet dat, zijn dan nu je problemen ineens over?

lilalinda schreef: ↑

16-10-2017 15:22

tja, Google op... Neuken Met een Giraf (oid) en je vindt geheid ook gelijkgestemden

lilalinda schreef: ↑

16-10-2017 15:22

tja, Google op... Neuken Met een Giraf (oid) en je vindt geheid ook gelijkgestemden

Ik zeg ook niet dat ik er in geloof, maar wie weet heeft to er wel steun aan. Ik heb het ooit eens in een tijdschrift gelezen.

Als je problemen hebt ontwikkeld is het meer waarschijnlijk dat dit met je jeugd te maken heeft dan met de eerste 3 maanden zwangerschap van je moeder. Maar als je klachten hebt is het misschien sowieso handig om te kijken hoe je daarmee kan omgaan.

Mijn verloskundige vertelde dat heel veel zwangerschappen beginnen als tweelingzwangerschap en dat een vruchtje stopt met groeien.

Juist door al die vroege echo's zien ze het vaker en vaak ook bij dezelfde vrouwen.

Mijn eerste twee zwangerschappen waren tweelingzwangerschappen waarvan beide keren maar 1 geboren is.

Het heeft een naam, Vanishing Twin Syndroom.

Wat ik er mee wil zeggen, ik denk niet dat al die mensen weten dat ze nog een tweeling zouden hebben, want is niet vastgesteld, en daardoor ook niet weten wat ze missen en dus gewoon gelukkig zijn.

Ik wil, net als andere mensen in dit topic, zeggen dat je wellicht een reden hebt gevonden om je gevoel te verklaren, echter lost dit je probleem niet op. Je hebt hulp nodig.

Sterkte.

yoshe schreef: ↑

16-10-2017 13:29

Ik denk niet dat het onzin is TO, ik herken er deels ook wel wat in.

Je zou je eens kunnen gaan verdiepen in familie-opstellingen, middels een opstelling zou je zelf ook afscheid kunnen nemen van je andere helft (broer of zus). Ik denk dat het je goed kan helpen. Ik heb verschillende familie opstellingen gezien en meegedaan en wat er daar gebeurt is slecht verklaarbaar, maar helpt een heleboel mensen wel verder. Google hier eens over en besluit voor jezelf of dit iets is wat je verder kan helpen.

Door dit al je andere helft te noemen, hang je er veel gewicht aan. Het is niet je andere helft. Je bent in z´n geheel een volledig persoon en mist niet de helft van je persoonlijkheid. Weet je wel niet hoeveel mensen er op deze aardkloot rondlopen waarvan er in de buik een dubbele bevruchting was maar niet heeft doorgezet. Dat zijn er heel veel. En dat is van de mensen die het weten. Maar er zijn minstens evenzoveel mensen die het niet weten, omdat het vruchtje dat gestopt is met groeien verdwenen is zonder miskraamklachten.

Zo lang je hoopt dat het iets buiten jezelf is zal er geen verandering zijn in je klachten. Jij gaat over jouw leven, jij bent de enige die de regie en de verantwoordelijkheid heeft over jouw leven.

En bespreek de medicatie met je psychiater. Ook jij gaat daarover, als je van het padje raakt, moet je actie ondernemen en aan de bel trekken.

Hee Petra, veel sterkte meid.
Ik denk dat je gedachten hierover helemaal kloppen.
Liefs

Sterkte. Het feit alleen al dat je toen je een jaar of 6 was te horen kreeg dat je eigenlijk deel uitmaakte van een tweeling, kan natuurlijk invloed hebben op hoe je je voelt. Ik snap niet waarom mensen daar hier zo raar over doen. Het maakt niet zoveel uit of je je echt iets zou kunnen herinneren van dat gevoel dat je eigenlijk een tweeling-helft was of niet. En het maakt ook niet uit of er nou wel of geen echo's werden gemaakt in die tijd. Feit is dat jij je eenzaam voelt en dat je blijkbaar vanaf ongeveer je zesde gedacht hebt dat je op de 1 of andere manier niet helemaal volledig ter wereld bent gekomen. Natuurlijk heeft dat invloed op hoe je je voelt.

Ik hoop dat je daarover kunt praten met je psychiater (ik neem aan dat je die hebt, aangezien je iets over medicatie meldt). Hopelijk kan zij of hij je helpen om met deze gevoelens om te leren gaan.

En voor wat het waard is: ik ken van dichtbij iemand die 100 % zeker deel heeft uitgemaakt van een tweeling en op een zeker punt in het leven leed onder het knagende gevoel 'waarom moest mijn wederhelft dood en niet ik'. Dat zullen vast ook veel mensen hier onzinnig vinden, maar het was een heel reële zorg voor diegene. Erover praten met een hulpverlener heeft diegene zeker geholpen om over dit en andere schuldgevoelens heen te kunnen groeien. Ik hoop dat jou dat op zekere dag ook gaat lukken.