Psyche
alle pijlers
2 opdrachten geweigerd, goede beslissing, vervelend gevoel
maandag 23 november 2009 om 19:15
Ik wist even niet onder welk topic mijn onderwerp thuis zou horen. Het had nl. ook bij werk en studie gekund. Het volgende is aan de hand: ik freelance bij de lokale krant. Voornamelijk human interest artikelen en recensies. Heel leuk. Vanmiddag werd ik gebeld dat ze me breder wilden gaan inzetten, want dat was goed voor mijn ontwikkeling. Of ik naar een inloopavond van de gemeente wilde komende donderdag en naar een info avond van diezelfde gemeente komende dinsdag. Ik was blij dat ze me vroegen. Er is echter een enorme maar: mijn man is ambtenaar bij die gemeente en moet ook bij die info avonden zijn. Hij is aanspreekpunt voor allerlei plaatselijke belangen. Ik heb dit de betreffende journalist ook gemeld en gezegd dat ik mijn man niet in de problemen wilde brengen en dat ik een loyaliteitsconflict had. Ik kan daar toch moeilijk gaan zitten als journalist van de krant en als echtgenote van. Ze begreep de beslissing en ik weet ook wel dat ik de juiste beslissing heb genomen (heb dit nog even geverifieerd bij een onafhankelijke journalist), maar toch houd ik nog een rotgevoel. Waarom is dat toch altijd wanneer je nee zegt of iets weigert?
maandag 23 november 2009 om 19:20
Het "grappige" is dat als je het wel had gedaan je je schuldig had gevoeld naar je man.
Je hebt de goede beslissing genomen. Je hebt goed naar jezelf geluisterd, je hebt het nog gechecked bij een onafhankelijk iemand. Je hebt het goed gedaan.
Stel je voor dat je het wel gedaan had en je had daarover iets geschreven en mensen weten dat je man daar werkt, wat denk je dat je dan over je heen had gehad?
Loyaliteitsconflict noem je het. Ik herken het probleem wel. Tot ik een definitie van loyaal las "loyaal zijn is je werk naar je beste vermogen doen" . En dat is precies wat je gedaan hebt, je had je werk niet goed kunnen doen als je het wel had gedaan.
Lastig, die strijd tussen gevoel en verstand he:)
Je hebt de goede beslissing genomen. Je hebt goed naar jezelf geluisterd, je hebt het nog gechecked bij een onafhankelijk iemand. Je hebt het goed gedaan.
Stel je voor dat je het wel gedaan had en je had daarover iets geschreven en mensen weten dat je man daar werkt, wat denk je dat je dan over je heen had gehad?
Loyaliteitsconflict noem je het. Ik herken het probleem wel. Tot ik een definitie van loyaal las "loyaal zijn is je werk naar je beste vermogen doen" . En dat is precies wat je gedaan hebt, je had je werk niet goed kunnen doen als je het wel had gedaan.
Lastig, die strijd tussen gevoel en verstand he:)
maandag 23 november 2009 om 19:30
Pfff.....nou zeg dat.
Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat 'nee zeggen' of iets weigeren ook nog iets is, wat ik zou moeten leren. Dat durfde ik tot voor kort nooit. Weet je wat het is? Ik ben dan altijd bang voor de gevolgen: ik krijg geen opdrachten meer, ze willen niet meer dat ik voor ze schrijf, ze vinden me niet aardig meer. Stom he?
Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat 'nee zeggen' of iets weigeren ook nog iets is, wat ik zou moeten leren. Dat durfde ik tot voor kort nooit. Weet je wat het is? Ik ben dan altijd bang voor de gevolgen: ik krijg geen opdrachten meer, ze willen niet meer dat ik voor ze schrijf, ze vinden me niet aardig meer. Stom he?
maandag 23 november 2009 om 19:31
Ik vind niet alleen dat je zelf de juiste beslissing hebt genomen vanuit je eigen integriteit, maar ik vind ook dat je voor je opdrachtgever de juiste beslissing hebt genomen.
Je kunt als krant enorm in de problemen komen als de verslaggeving gekleurd blijkt te zijn vanwege familierelaties. En zelfs als de verslaggeving heel fair is, dan zal op een gegeven moment onherroepelijk door iemand beweerd worden dat het wel partijdig is als men achter de familiale relatie komt. Als krant zit je daar toch helemaal niet op te wachten!?
Kortom, niet schuldig over voelen, de krant moet je dankbaar zijn voor je eerlijkheid en integriteit!
Je kunt als krant enorm in de problemen komen als de verslaggeving gekleurd blijkt te zijn vanwege familierelaties. En zelfs als de verslaggeving heel fair is, dan zal op een gegeven moment onherroepelijk door iemand beweerd worden dat het wel partijdig is als men achter de familiale relatie komt. Als krant zit je daar toch helemaal niet op te wachten!?
Kortom, niet schuldig over voelen, de krant moet je dankbaar zijn voor je eerlijkheid en integriteit!
maandag 23 november 2009 om 19:34
quote:nummerzoveel schreef op 23 november 2009 @ 19:31:
Ik vind niet alleen dat je zelf de juiste beslissing hebt genomen vanuit je eigen integriteit, maar ik vind ook dat je voor je opdrachtgever de juiste beslissing hebt genomen.
Je kunt als krant enorm in de problemen komen als de verslaggeving gekleurd blijkt te zijn vanwege familierelaties. En zelfs als de verslaggeving heel fair is, dan zal op een gegeven moment onherroepelijk door iemand beweerd worden dat het wel partijdig is als men achter de familiale relatie komt. Als krant zit je daar toch helemaal niet op te wachten!?
Kortom, niet schuldig over voelen, de krant moet je dankbaar zijn voor je eerlijkheid en integriteit!Thanx! Ik ga me steeds beter voelen haha!
Ik vind niet alleen dat je zelf de juiste beslissing hebt genomen vanuit je eigen integriteit, maar ik vind ook dat je voor je opdrachtgever de juiste beslissing hebt genomen.
Je kunt als krant enorm in de problemen komen als de verslaggeving gekleurd blijkt te zijn vanwege familierelaties. En zelfs als de verslaggeving heel fair is, dan zal op een gegeven moment onherroepelijk door iemand beweerd worden dat het wel partijdig is als men achter de familiale relatie komt. Als krant zit je daar toch helemaal niet op te wachten!?
Kortom, niet schuldig over voelen, de krant moet je dankbaar zijn voor je eerlijkheid en integriteit!Thanx! Ik ga me steeds beter voelen haha!
maandag 23 november 2009 om 19:34
Hele goede beslissing!!!!!
En ik denk dat het vooral vervelend voelt, omdat dit je eerste "grote" artikel zou kunnen worden. Maar er komen echt nog nieuwe kansen.
En ik denk dat het vooral vervelend voelt, omdat dit je eerste "grote" artikel zou kunnen worden. Maar er komen echt nog nieuwe kansen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
maandag 23 november 2009 om 19:34
quote:Bertha schreef op 23 november 2009 @ 19:32:
nee niet stom. Je bent zoals je bent, dat maakt jou Traincha2, dus hoezo zou dat stom zijn. Je zou het voor jezelf alleen wat makkelijker kunnen maken als je een manier vond om er mee om te gaan. Maar stom, nee absoluut niet.Mja, alleen hoe vind ik die manier? Het heeft toch ook een beetje te maken met het iedereen naar de zin willen maken, maar zo werkt het natuurlijk niet.
nee niet stom. Je bent zoals je bent, dat maakt jou Traincha2, dus hoezo zou dat stom zijn. Je zou het voor jezelf alleen wat makkelijker kunnen maken als je een manier vond om er mee om te gaan. Maar stom, nee absoluut niet.Mja, alleen hoe vind ik die manier? Het heeft toch ook een beetje te maken met het iedereen naar de zin willen maken, maar zo werkt het natuurlijk niet.
maandag 23 november 2009 om 19:34
Jouw loyaliteitsprobleem werkt twee kanten op.
- Aan de ene kant wil je je niet te hard opstellen in het artikel, want dan kun je je man in de problemen brengen.
- Aan de andere kant zou je, omwille van je man, ook terughoudender kunnen opstellen, maar dat gaat ten koste van je objectiviteit en scherpte als journalist.
Kortom, het is ook in het belang van de lokale krant als een onafhankelijk journalist de avonden bijwoont en er over schrijft.
In die zin laat je je werkgever niet vallen!
(Overigens ben ik - als ambtenaar- wel benieuwd naar de aard van de info avond, om wel beleidsterrein gaat het?)
- Aan de ene kant wil je je niet te hard opstellen in het artikel, want dan kun je je man in de problemen brengen.
- Aan de andere kant zou je, omwille van je man, ook terughoudender kunnen opstellen, maar dat gaat ten koste van je objectiviteit en scherpte als journalist.
Kortom, het is ook in het belang van de lokale krant als een onafhankelijk journalist de avonden bijwoont en er over schrijft.
In die zin laat je je werkgever niet vallen!
(Overigens ben ik - als ambtenaar- wel benieuwd naar de aard van de info avond, om wel beleidsterrein gaat het?)
maandag 23 november 2009 om 19:36
quote:singalala schreef op 23 november 2009 @ 19:34:
Hele goede beslissing!!!!!
En ik denk dat het vooral vervelend voelt, omdat dit je eerste "grote" artikel zou kunnen worden. Maar er komen echt nog nieuwe kansen.ja dat is het ook inderdaad. Ook omdat ze het erover hadden dat ze me breder wilden gaan inzetten. Ik kan dus overal over gaan schrijven behalve over de werkgever van mijn echtgenoot. En dat is echt geen arrogantie ofzo, maar het kan gewoon echt niet. Hij is overal bij betrokken en zit door de hele gemeente heen.
Hele goede beslissing!!!!!
En ik denk dat het vooral vervelend voelt, omdat dit je eerste "grote" artikel zou kunnen worden. Maar er komen echt nog nieuwe kansen.ja dat is het ook inderdaad. Ook omdat ze het erover hadden dat ze me breder wilden gaan inzetten. Ik kan dus overal over gaan schrijven behalve over de werkgever van mijn echtgenoot. En dat is echt geen arrogantie ofzo, maar het kan gewoon echt niet. Hij is overal bij betrokken en zit door de hele gemeente heen.
maandag 23 november 2009 om 19:40
quote:ColeTurner schreef op 23 november 2009 @ 19:34:
Jouw loyaliteitsprobleem werkt twee kanten op.
- Aan de ene kant wil je je niet te hard opstellen in het artikel, want dan kun je je man in de problemen brengen.
- Aan de andere kant zou je, omwille van je man, ook terughoudender kunnen opstellen, maar dat gaat ten koste van je objectiviteit en scherpte als journalist.
Kortom, het is ook in het belang van de lokale krant als een onafhankelijk journalist de avonden bijwoont en er over schrijft.
In die zin laat je je werkgever niet vallen!
(Overigens ben ik - als ambtenaar- wel benieuwd naar de aard van de info avond, om wel beleidsterrein gaat het?)Het ging om inloopavond over de aanleg van sportvelden, speelvoorzieningen, een skatebaan en die tweede avond ging over de herinrichting van een dorpsplein ofzoiets. Dat was een informatieavond.
Jouw loyaliteitsprobleem werkt twee kanten op.
- Aan de ene kant wil je je niet te hard opstellen in het artikel, want dan kun je je man in de problemen brengen.
- Aan de andere kant zou je, omwille van je man, ook terughoudender kunnen opstellen, maar dat gaat ten koste van je objectiviteit en scherpte als journalist.
Kortom, het is ook in het belang van de lokale krant als een onafhankelijk journalist de avonden bijwoont en er over schrijft.
In die zin laat je je werkgever niet vallen!
(Overigens ben ik - als ambtenaar- wel benieuwd naar de aard van de info avond, om wel beleidsterrein gaat het?)Het ging om inloopavond over de aanleg van sportvelden, speelvoorzieningen, een skatebaan en die tweede avond ging over de herinrichting van een dorpsplein ofzoiets. Dat was een informatieavond.
maandag 23 november 2009 om 19:43
quote:nummerzoveel schreef op 23 november 2009 @ 19:39:
Gewoon vandeweek nog eens bellen met je opdrachtgever en uitleggen dat je het zo jammer vind dat je deze opdracht niet kon doen, maar dat je je warm aanbevolen houdt voor alle andere artikelen die voorbij zouden kunnen komen.Daar zit ik inderdaad ook over te denken om dat te gaan doen.
Gewoon vandeweek nog eens bellen met je opdrachtgever en uitleggen dat je het zo jammer vind dat je deze opdracht niet kon doen, maar dat je je warm aanbevolen houdt voor alle andere artikelen die voorbij zouden kunnen komen.Daar zit ik inderdaad ook over te denken om dat te gaan doen.
maandag 23 november 2009 om 19:55
quote:traincha2 schreef op 23 november 2009 @ 19:34:
[...]
Mja, alleen hoe vind ik die manier? Het heeft toch ook een beetje te maken met het iedereen naar de zin willen maken, maar zo werkt het natuurlijk niet.
Accepteren dat je de beste beslissing genomen hebt? Als je het wel had gedaan had je het niet iedereen naar zijn zijn gemaakt.
Je man zal er niet blij mee geweest zijn
Je werkgever zou in de problemen gekomen zijn
En zelf zou je er ook niet gelukkig van geworden zijn.
Nu je deze beslissing genomen hebt
is je man gelukkig
je werkgever komt niet in de problemen
en je hebt laten zien dat je goede besluiten kan nemen en integer bent.
[...]
Mja, alleen hoe vind ik die manier? Het heeft toch ook een beetje te maken met het iedereen naar de zin willen maken, maar zo werkt het natuurlijk niet.
Accepteren dat je de beste beslissing genomen hebt? Als je het wel had gedaan had je het niet iedereen naar zijn zijn gemaakt.
Je man zal er niet blij mee geweest zijn
Je werkgever zou in de problemen gekomen zijn
En zelf zou je er ook niet gelukkig van geworden zijn.
Nu je deze beslissing genomen hebt
is je man gelukkig
je werkgever komt niet in de problemen
en je hebt laten zien dat je goede besluiten kan nemen en integer bent.
