Psyche
alle pijlers
Abortus
woensdag 29 januari 2020 om 07:22
Als je je bed niet meer uit wil komen en enorme huilbuien krijgt bij het zien van een zwangere vrouw, is het misschien verstandig om eens met iemand te gaan praten om het te verwerken? Misschien kun je daarvoor ook bij het FIOM terecht?
En wil je vriendnu toch een kind ‘omdat hij je zo ziet’, of wil hij een kind om een kind? Vorig jaar wilde hij nog absoluut niet?
En wil je vriendnu toch een kind ‘omdat hij je zo ziet’, of wil hij een kind om een kind? Vorig jaar wilde hij nog absoluut niet?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 29 januari 2020 om 07:26
Ik zou eens met iemand gaan praten, want je hebt verdriet en komt er zelf niet uit.
Je loopt vast in jouw gedachten.
Een eventueel nieuw kind zal nooit dat andere kunnen vervangen, en daarom lijkt het mij niet de oplossing.
Eerst praten. De huisarts is een goed beginpunt. Die heeft soms al iemand in de praktijk waar je langs kan en die ook opdrachten heeft online.
Neem je verdriet serieus.
En probeer een normaal ritme aan te houden, op tijd naar bed, drie maaltijden per dag, elke dag een uurtje naar buiten.
Je loopt vast in jouw gedachten.
Een eventueel nieuw kind zal nooit dat andere kunnen vervangen, en daarom lijkt het mij niet de oplossing.
Eerst praten. De huisarts is een goed beginpunt. Die heeft soms al iemand in de praktijk waar je langs kan en die ook opdrachten heeft online.
Neem je verdriet serieus.
En probeer een normaal ritme aan te houden, op tijd naar bed, drie maaltijden per dag, elke dag een uurtje naar buiten.
woensdag 29 januari 2020 om 07:28
woensdag 29 januari 2020 om 07:48
eens
je moet dit verdriet niet wegstoppen, het moet eruit
pas als je verwerkt hebt, kun je nadenken over een baby
(en of je dat met deze vriend wil)
woensdag 29 januari 2020 om 08:18
Ik weet me geen raad, moet ik het me nog een plekje geven of zou ik dan toch voor een kind moeten gaan? Mijn vriend is inmiddels ook aan het twijfelen en ziet hoe erg ik er doorheen zit.
Het is heel naar dat je er nog zoveel last van hebt maar dit mag natuurlijk geen reden zijn om een kind op de wereld te zetten. Dat kind krijgt dan de taak om jouw emotionele/psychische problemen op te lossen en dat is natuurlijk verre van fair en zeer ongezond. Als je dat als oplossing ziet dan ben je niet helder na aan het denken en dat is des te meer reden om hulp te zoeken. Heb je dat nog niet gedaan? Zo nee, waarom niet? Vind je dat je het zelf moet kunnen? Schaam je je? Er is werkelijk niets mis met hulp zoeken hierbij, sterker nog: het is een gezonde keuze (itt om deze reden voor een kind gaan).
woensdag 29 januari 2020 om 08:41
woensdag 29 januari 2020 om 09:03
Vorig jaar een abortus, omdat je vriend het niet wilde.
Nu toch maar voor een kind gaan, terwijl je vriend nog steeds twijfelt? Nee, natuurlijk ga je nog steeds niet voor een kind. Je vriend wilde een jaar geleden niet en nu nog niet. Een kind krijgen nu is dus geen optie.
Je hebt een ‘trauma’ overgehouden aan de abortus. Daar moet je mee aan de slag. En je moet eens goed praten met je vriend, want wil hij ooit kinderen? Gaat de relatie überhaupt wel goed als jullie beiden zo anders in dit verhaal staan?
Nu toch maar voor een kind gaan, terwijl je vriend nog steeds twijfelt? Nee, natuurlijk ga je nog steeds niet voor een kind. Je vriend wilde een jaar geleden niet en nu nog niet. Een kind krijgen nu is dus geen optie.
Je hebt een ‘trauma’ overgehouden aan de abortus. Daar moet je mee aan de slag. En je moet eens goed praten met je vriend, want wil hij ooit kinderen? Gaat de relatie überhaupt wel goed als jullie beiden zo anders in dit verhaal staan?
