Psyche
alle pijlers
Accepteren of veranderen
dinsdag 26 januari 2010 om 14:49
Eigenlijk hoop ik dat iemand dit herkent! Ben wel benieuwd naar ervaringen...
Ik loop al een aantal jaar tegen mezelf op, omdat ik best wel stil, verlegen, introvert ben. Hier loop ik tegenaan op mijn studie, bijbaantjes, sporten e.d.
Nu heb ik hier een tijdje terug met iemand over gemaild. Zij gaf aan dat ik moet proberen om te accepteren dat ik niet zo druk/extravert/spontaan ben, in plaats van het steeds willen veranderen. En zij dacht juist dat ik iets moet doen met de dingen waar ik wel goed in ben, in plaats van steeds de focus te leggen op waar ik niet goed in ben.
Nu weet ik het niet zo goed meer! Ikzelf heb juist steeds geprobeerd om mezelf te veranderen. Vrijwilligerswerk doen om te oefenen, wel naar feestjes gaan, expres toch opgeven voor een groepscursus etc. Ik blijf het alleen moeilijk vinden!
Ik vraag me af of ik daar inderdaad mee moet stoppen en gewoon juist moet gaan doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Of moet ik toch nogsteeds proberen mezelf te veranderen?
Als je het herkent; wat heb jij gedaan en wat heeft jou geholpen?
Ik loop al een aantal jaar tegen mezelf op, omdat ik best wel stil, verlegen, introvert ben. Hier loop ik tegenaan op mijn studie, bijbaantjes, sporten e.d.
Nu heb ik hier een tijdje terug met iemand over gemaild. Zij gaf aan dat ik moet proberen om te accepteren dat ik niet zo druk/extravert/spontaan ben, in plaats van het steeds willen veranderen. En zij dacht juist dat ik iets moet doen met de dingen waar ik wel goed in ben, in plaats van steeds de focus te leggen op waar ik niet goed in ben.
Nu weet ik het niet zo goed meer! Ikzelf heb juist steeds geprobeerd om mezelf te veranderen. Vrijwilligerswerk doen om te oefenen, wel naar feestjes gaan, expres toch opgeven voor een groepscursus etc. Ik blijf het alleen moeilijk vinden!
Ik vraag me af of ik daar inderdaad mee moet stoppen en gewoon juist moet gaan doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Of moet ik toch nogsteeds proberen mezelf te veranderen?
Als je het herkent; wat heb jij gedaan en wat heeft jou geholpen?
donderdag 28 januari 2010 om 06:12
quote:soulshine schreef op 27 januari 2010 @ 19:18:
[...]
Ook dit deel herken ik. Ik ben ook met een studie gestopt om deze reden, ik voelde me gewoon niet thuis in de groep, bij mijn tweede studie liep ik hier weer tegenaan en heb ik jankend bij mijn ouders thuis gezeten. Ik zei dat niemand mij moest en dat de mensen arrogant waren, mn vader zei toen dat het mijn houding was waar ik elke keer weer tegenaan liep. Omdat ik zo onzeker en stil was, stootte ik ook mensen van me af op de een of andere manier. Omdat ik bij voorbaat al dacht dat die mensen mij toch niet zouden moeten. Gewoon jezelf accepteren zoals je bent dus, iedereen heeft weer andere kwaliteiten!
Heb ik ook gehad met school.
Het kwam zelfs op een gegeven moment voor (in het begin van het jaar) dat we met iemand anders iets moesten doen bij tekenen ofzo. En er was een oneven aantal. Drie keer raden wie overbleef... Ik. Ik ben maar wat in mijn agenda gaan bladeren, tot er een meisje naar me toe kwam om me uit te nodigen het samen met haar vriendin te doen. Zelf had ik dat echt niet gedurfd.
Daar kwam nog eens bij dat de 2 meiden met wie ik omging van school afgingen. Ik heb me soms zo alleen gevoeld in de klas.
En nu nog vind ik het soms afschuwelijk dat ik zo stil ben. Dan denk ik: "Zeg nou wat!"
Vriendin van me zei laatst wel: "Brum! Wat praat je veel! Ja, voor jou doen bedoel ik."
[...]
Ook dit deel herken ik. Ik ben ook met een studie gestopt om deze reden, ik voelde me gewoon niet thuis in de groep, bij mijn tweede studie liep ik hier weer tegenaan en heb ik jankend bij mijn ouders thuis gezeten. Ik zei dat niemand mij moest en dat de mensen arrogant waren, mn vader zei toen dat het mijn houding was waar ik elke keer weer tegenaan liep. Omdat ik zo onzeker en stil was, stootte ik ook mensen van me af op de een of andere manier. Omdat ik bij voorbaat al dacht dat die mensen mij toch niet zouden moeten. Gewoon jezelf accepteren zoals je bent dus, iedereen heeft weer andere kwaliteiten!
Heb ik ook gehad met school.
Het kwam zelfs op een gegeven moment voor (in het begin van het jaar) dat we met iemand anders iets moesten doen bij tekenen ofzo. En er was een oneven aantal. Drie keer raden wie overbleef... Ik. Ik ben maar wat in mijn agenda gaan bladeren, tot er een meisje naar me toe kwam om me uit te nodigen het samen met haar vriendin te doen. Zelf had ik dat echt niet gedurfd.
Daar kwam nog eens bij dat de 2 meiden met wie ik omging van school afgingen. Ik heb me soms zo alleen gevoeld in de klas.
En nu nog vind ik het soms afschuwelijk dat ik zo stil ben. Dan denk ik: "Zeg nou wat!"
Vriendin van me zei laatst wel: "Brum! Wat praat je veel! Ja, voor jou doen bedoel ik."
donderdag 28 januari 2010 om 09:13
Probeer jezelf te accepteren..."als je niet van jezelf houd wie zal het dan doen?" was een citaat die ik te horen kreeg toen ik niet tevreden was over mezelf.
Waarom zou je continu extravert moeten zijn? Af en toe iets wagen is ook prima of helemaal niets.....Het komt zelf naar buiten als je zin er in hebt....dan denk je leuk gek doen. Maar dat komt vanzelf bij de mensen bij wie jij je op je gemak voelt.....
Vooral niets voorzeren.....
Waarom zou je continu extravert moeten zijn? Af en toe iets wagen is ook prima of helemaal niets.....Het komt zelf naar buiten als je zin er in hebt....dan denk je leuk gek doen. Maar dat komt vanzelf bij de mensen bij wie jij je op je gemak voelt.....
Vooral niets voorzeren.....
donderdag 28 januari 2010 om 11:31
hee dame,
misschien moet je gewoon eerlijk zijn! dus geen blokkade op je hart/hoofd, maar als je oprecht ergens een bijdrage aan wilt leveren (tijdens studie, op feestjes/verjaardagen, in de bus/auto, op het werk...etc) dat gewoon doen! volgens mij doorbreek je dan je verlegenheid, zonder dat je iemand anders wordt. je hoeft dan ook nooit iets te forceren of te veranderen, je breekt alleen je belemmerende muurtje af. vat je 'm;-)? hoort dan ook bij dat je 't niet meer erg vind om wat rustiger te zijn als je niet de behoefte voelt iets in te brengen. heeft mij iig enooooorrrrm geholpen!
misschien moet je gewoon eerlijk zijn! dus geen blokkade op je hart/hoofd, maar als je oprecht ergens een bijdrage aan wilt leveren (tijdens studie, op feestjes/verjaardagen, in de bus/auto, op het werk...etc) dat gewoon doen! volgens mij doorbreek je dan je verlegenheid, zonder dat je iemand anders wordt. je hoeft dan ook nooit iets te forceren of te veranderen, je breekt alleen je belemmerende muurtje af. vat je 'm;-)? hoort dan ook bij dat je 't niet meer erg vind om wat rustiger te zijn als je niet de behoefte voelt iets in te brengen. heeft mij iig enooooorrrrm geholpen!
maandag 1 februari 2010 om 18:56
Ik herken veel van weet je zegt. Ik denk dat het belangrijk is dat
je niet alleen naar de dingen kijkt die minder goed gaan, maar juist ook naar de dingen die goed gaan! Natuurlijk is het vervelend als je onzeker bent, daar heb ik zelf ook last van. Maar als je je alleen richt op de dingen die niet goed gaan wordt je daar niet zekerder van. Kijk ook naar dingen die je wel goed kan!
je niet alleen naar de dingen kijkt die minder goed gaan, maar juist ook naar de dingen die goed gaan! Natuurlijk is het vervelend als je onzeker bent, daar heb ik zelf ook last van. Maar als je je alleen richt op de dingen die niet goed gaan wordt je daar niet zekerder van. Kijk ook naar dingen die je wel goed kan!
