Achterdochtig

11-01-2022 14:01 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben al lang achterdochtig en vertrouw niemand volledig. Elke gebeurtenis, elke zin en elke actie (kan) ik bewust of onbewust als iets negatiefs uitleggen terwijl de personen in kwestie het waarschijnlijk niet zo bedoelen. Het zijn kleine gedachten die tevoorschijn schieten en waarover ik dan kan blijven piekeren.
Iemand enig idee hoe ik daarmee kan omgaan? Hoe ik kan bepalen of iemand het goed of slecht met me voor heeft en diegene te vertrouwen is?
Alle reacties Link kopieren
jouw vraag roept vooral veel vragen op!
- Hoe oud ben je?
- Had je dit als kind al?
- Hoe was je als kind?
- Als je het als kind niet had, wanneer kwam het dan wel?
- Zie je zelf een aanleiding?
- Heb je hulp? iemand die je dit soort vragen stelt??
Alle reacties Link kopieren
Heb je een behandelaar?
Mag je diegene? Ik heb het gemakkelijker als ik iemand echt niet mag.
Alle reacties Link kopieren
Dan vind je het belangrijk dat ze goed over je denken en je bent bang dat ze het niet doen.

Als ik iets heel goed kan en ik heb vaak bevestiging daarvan ontvangen en nummer 101 zegt: dat is prutswerk dan denk ik: dat is niet waar en ik lach erom.

Dat verandert overigens wel als ik in andere kringen kom waar ze hogere kriteria hebben. Dan kan het zijn dat mijn prestatie echt niets voorstelt in hun ogen.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren
Dat lijkt me energieslurpend.

Vanwaar die achterdocht?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het van een vriend van mij. Bij hem werd het wel steeds erger. Goed dat je het probleem zelf erkent. Ik zou daarom nu hulp zoeken nu het (nog) niet dusdanig erg is dat je het zelf niet meer doorhebt. Dus eerst naar de huisarts.
Die vriend heeft nu therapie en medicijnen. Hij heeft een tijdje de medicijnen niet meer geslikt (mocht afbouwen) en toen is het toch weer teruggekomen.
Alle reacties Link kopieren
Hoe ik kan bepalen of iemand het goed of slecht met me voor heeft en diegene te vertrouwen is?
Dat kan jij dus niet (meer), niemand kan dat foutloos trouwens maar bij jou is het echt "stuk". Er kan iets zijn voorgevallen waardoor je zulke dwangmatige gedachtes hebt maar hoe dan ook stap 1 is inzien dat er wat mis is en nu proberen met een professional aanpakken.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
11-01-2022 14:05
jouw vraag roept vooral veel vragen op!
- Hoe oud ben je?
- Had je dit als kind al?
- Hoe was je als kind?
- Als je het als kind niet had, wanneer kwam het dan wel?
- Zie je zelf een aanleiding?
- Heb je hulp? iemand die je dit soort vragen stelt??
Waarom roept dit vragen op? Mijn eerste gedachte hierover: is dit iemand die ik ken en moet ik dan wel iets antwoorden. Terwijl de kans dat jij me kent zeer klein is en dan nog zou je me niet herkennen vanuit mijn vraag (lijkt me).
Bovenstaande geeft het al aan, overal zoek ik wat achter. Niks is “gewoon” wat het is.
Om antwoord te geven op je vragen: ik ben begin dertig, ik weet niet of ik dit als kind ook had en kan niet aangeven wanneer het begonnen. Een directe aanleiding zie ik niet. Ik heb gesprekken bij een psycholoog maar daarin is deze achterdocht een verwaarloosbaar iets en heb ik daarom nog niet besproken.
Alle reacties Link kopieren
jo12345 schreef:
11-01-2022 14:05
Heb je een behandelaar?
Ja, maar niet hiervoor. Er speelt helaas meer dan dit alleen.
Alle reacties Link kopieren
NO-seven schreef:
11-01-2022 14:07
Mag je diegene? Ik heb het gemakkelijker als ik iemand echt niet mag.
Ik heb het bij iedereen en niet bij iemand specifiek.
Alle reacties Link kopieren
tv-icoon schreef:
11-01-2022 14:17
Dan vind je het belangrijk dat ze goed over je denken en je bent bang dat ze het niet doen.

Dat klopt wel, is alleen niet de reden van mijn wantrouwen. Tenminste zo voelt het niet voor mij.
Alle reacties Link kopieren
himalaya schreef:
11-01-2022 14:54
Dat lijkt me energieslurpend.

Vanwaar die achterdocht?
Het is inderdaad enorm energieslurpend.

Geen idee waar de achterdocht vandaan komt.
Alle reacties Link kopieren
Butterfly_fly schreef:
17-01-2022 12:03
Waarom roept dit vragen op? Mijn eerste gedachte hierover: is dit iemand die ik ken en moet ik dan wel iets antwoorden. Terwijl de kans dat jij me kent zeer klein is en dan nog zou je me niet herkennen vanuit mijn vraag (lijkt me).
dat je achterdochtig bent, is wel duidelijk ja
Alle reacties Link kopieren
pamelacourson schreef:
11-01-2022 15:35
Ik herken het van een vriend van mij. Bij hem werd het wel steeds erger. Goed dat je het probleem zelf erkent. Ik zou daarom nu hulp zoeken nu het (nog) niet dusdanig erg is dat je het zelf niet meer doorhebt. Dus eerst naar de huisarts.
Die vriend heeft nu therapie en medicijnen. Hij heeft een tijdje de medicijnen niet meer geslikt (mocht afbouwen) en toen is het toch weer teruggekomen.
Heeft hij het nu wel weer onder controle?
Alle reacties Link kopieren
Lillian_ schreef:
11-01-2022 16:32
Dat kan jij dus niet (meer), niemand kan dat foutloos trouwens maar bij jou is het echt "stuk". Er kan iets zijn voorgevallen waardoor je zulke dwangmatige gedachtes hebt maar hoe dan ook stap 1 is inzien dat er wat mis is en nu proberen met een professional aanpakken.
Welk soort professional kan ik daarvoor het beste benaderen?
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
17-01-2022 12:11
dat je achterdochtig bent, is wel duidelijk ja
Ik weet het…. Ik zou er wel graag mee leren omgaan.
Alle reacties Link kopieren
Butterfly_fly schreef:
17-01-2022 12:19
Heeft hij het nu wel weer onder controle?
Ja, maar wel met een kleine dosis antipsychotica. Bijkomend voordeel: hij slaapt er heerlijk op! ;)

Wat betreft je vraag naar welke hulpverlener je kunt gaan: begin eens met de huisarts. Die kan je doorverwijzen.
Alle reacties Link kopieren
Butterfly_fly schreef:
17-01-2022 12:03
Waarom roept dit vragen op? Mijn eerste gedachte hierover: is dit iemand die ik ken en moet ik dan wel iets antwoorden. Terwijl de kans dat jij me kent zeer klein is en dan nog zou je me niet herkennen vanuit mijn vraag (lijkt me).
Bovenstaande geeft het al aan, overal zoek ik wat achter. Niks is “gewoon” wat het is.
Om antwoord te geven op je vragen: ik ben begin dertig, ik weet niet of ik dit als kind ook had en kan niet aangeven wanneer het begonnen. Een directe aanleiding zie ik niet. Ik heb gesprekken bij een psycholoog maar daarin is deze achterdocht een verwaarloosbaar iets en heb ik daarom nog niet besproken.
Zou het dan niet een symptoom van een groter onderliggend geheel kunnen zijn?
Alle reacties Link kopieren
Als reactie op pamelacourson en avage: ik ben in behandeling bij een psycholoog. Of de achterdocht een symptoom is weet ik niet. Ik zie alleen dat ik niet vooruit kom bij de psycholoog. Vandaar mijn vraag of ik wellicht naar een andere soort hulpverlening moet zoeken. Ik weet het ook niet. Zit vast voor mijn gevoel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven